[RPG] Twincamp! -01- - Speeltopics

Praattopic

Twincamp

Sinds dag en dauw staat Twin Camp erom bekend om tweelingen, die problemen ondervinden zich in de maatschappij te integreren, te helpen zich van elkaar los te maken en hun eigen weg te gaan. Hiervoor stellen ze kampleiders ter beschikking die een diploma in de psychologie hebben, en voldoende ervaring bezitten om met deze jongeren om te kunnen gaan. Maar dat is niet het enige waarvan de tieners twee maanden mogen genieten. Ze worden voorzien van een ruime hut, elke dag een warme maaltijd –ter plekke bereid- en zullen aan meer activiteiten kunnen meedelen dan ze zich kunnen voorstellen.

Zo luidt de brochure van Twin Camp.

Maar strookt de realiteit met het paradijselijke beeld dat men probeert te scheppen? Er gaan geruchten dat de begeleiding niet alleen met gesprekken probeert te bereiken waar ze naar streeft. Meermaals zijn jongeren naar buiten gekomen met verhalen die spreken over minder ethische technieken. Is de band die de jongeren met hun wederhelft, al van voor de geboorte, delen in gevaar?
Vier tweelingen zullen het deze zomer aan den levende lijve ondervinden. Zij moeten op kamp. .

RPG Regels;;
- Graag zeker zijn over het aanmaken van je personage en niet na een dag al stoppen.
- Minimaal 8 regels tekst.
- OOC met haakjes [] () - - | |
- We sluiten hier niemand buiten.
- Wacht minimaal 2 á 3 posts tot jij weer reageert.
- 16+ Is toegestaan, het hoeft niet als je het niet wilt.
- Het liefst wat meer ervaren RPG’ers

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 21:49 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Eltham schreef:
[Noelle1111, in de regels staat minimaal 8 regels. Misschien kun je daar de volgende keer op letten?]

"Rebellion's are build on hope"

Raven Ariana McCalley

'Mijn naam is Raven,' glimlach ik naar Lilyan. Ik had haar helemaal nog niet zien staan, dus of ze er al even stond of nog niet was voor mij nog maar de vraag. Ook haar neem ik even volledig in me op, waarna ik mijn blik weer richt op de aankomende tweelingen.
Nieuwsgierig bestudeer ik ze en ben ergens lichtelijk verrast over de zichtbare banden tussen sommige. Ik wist dat tweelingen over het algemeen al een sterkere band hadden dan gewone broers en zussen, maar de banden hier tussen sommige waren zo enorm sterk dat ik me afvroeg of het nog een makkelijke opgave ging worden om het wat losser te maken.
'Beau en Flynn Baylon,' klinkt het waarop ik mijn blik richt op de twee broers. Dus dat waren de twee die ik mocht gaan begeleiden. Vanuit mijn ooghoeken zie ik nog een begeleider aan komen, te laat weliswaar. Hopelijk was dat niet altijd zo, ik zelf had een gruwelijke hekel aan laat komers, maar dit geval was niet aan mij. 'En bereid je maar voor op een paar moeilijke maanden, want ons uit elkaar krijgen gaat jullie niet lukken. Je kunt vanalles proberen maar niets van jullie zogeheten "technieken" gaat ons uit elkaar krijgen.' Licht verrast wierp ik even een blik op Shy, benieuwd naar zijn reactie. Standvastig, dat was de jongen in iedergeval en ik vreesde dat hij, en zijn broer waarschijnlijk ook, het ons niet helemaal gemakkelijk ging maken.
Een kleine zucht verliet mijn lippen terwijl ik mezelf overeind duwde en de binnen gekomen tweelingen even bekeek. Er waren er pas drie binnen, met vier begeleiders wilde dat dus zeggen dat er nog een koppel op komst was. Zoveel nieuwe, vreemde mensen om me heen. Het zou niet alleen een flinke uitdaging worden ze te gaan helpen, maar voor mij ook een flinke uitdaging mijn slechte vertrouwen te breken. Een lichte huivering gleed even door me heen en ik bande de opkomende gedachtens aan vroeger mijn hoofd uit. Dit was een nieuwe plek, nieuwe mensen, nieuwe rondes en kansen. Als het hun ging lukken moest het mij toch ook gaan lukken?

[ik hoop dat hij lang genoeg is, zit op telefoon dus kan het niet goed zien :') ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

(tralalalala. Stilte hier zeg hihi)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[hahah ja inderdaad, ik kijk weetikveel, ik heb een 2,8 anyways ; hierna komt de frote improvisatie show en dat is echt grappig :')]

(Ik ga het kijken Op rtl 4 toch? Hahah)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[ja inderdaad is echt supergrappig ga altijd helemaal stuk door Ruben vd Meer en Tijl Beckand]

[ bericht aangepast op 16 maart 2013 - 22:08 ]

[Heeft niet echt met het RPG te maken he (:. Misschien moet je een praattopic maken, als mensen off topic willen gaan.]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

(Ik kom even melden dat is wss morgen niet zal reageren omdat ik in de namiddag al moet vertrekken naar Hilversum naar studio 6 voor Life 4 you )

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Veel plezier morgen dan! ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Ik kan de aankomende week geen reacties schrijven, omdat ik met mijn klas en de andere tweetalig klas naar Engeland ga.
Jolene, zou jij dan alsjeblieft mijn personage willen besturen als ik weg ben? Zeg maar uit de p.o.v. van mijn personage schrijven?]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

[veel plezier iedereen!]

Praattopic

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 11:36 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ethan Nightingale
Greg begreep heel goed wat Etham bedoelde, hij stelde hem niet voor, alleen zichtzelf. Etham keek naar de mensen die er al waren, hij hoorde wel degelijk wat ze zeiden, ook al stond hij een stukje verderop. De man had een moeilijke naam, vandaar de afkorting Shy, en een vrouw, Raven genaamd, dat moesten begeleiders zijn. De twee jongens en de twee meisjes, moesten hier ook zijn voor het kamp, net als Greg en hij. Hij had alle namen en gezichten goed in zich opgenomen. Er was niet zoiets als: diegene met het roodbruine haar, nee hij moest het hebben van de gelaatstrekken. Ethan ging aan de rand van het Amfi zitten, de hele tijd blijven staan zou hij niet doen, zo gek was hij niet. Hij had de mensen bekeken en nu bekeek hij de omgeving. Het was groen, de bossen zagen er mooi uit. Zouden ze daar naartoe mogen? Hij hoopte van wel, in het bos was het altijd een fijne plek, daar zag hij tenminste bijna alles hoe het er ook voor andere uit zag: groen. Even staarde hij naar de grijze bal in de lucht. Niemand zou ontdekken dat hij het niet kon zien, het was nergens voor nodig. Ethan hield er niet van als andere alles van hem wisten. Greg was de enige die het mocht weten, daar was hij zijn broer voor. Als andere zich met zijn zaken gingen bemoeien, dan zou Ethan zich daar eens mee gaan bemoeien. Hij bemoeide zich meestal alleen met zijn eigen zaken en die van zijn broer, maar als iemand zich met zijn zaken bemoeide, dan was het serieus. Ethan maakte het zich gemakkelijk. Starend naar de bomen ging hij op in zijn gedachten. Was hij nog maar thuis, lekker op zijn eigen kamer, of buiten aan het tekenen. Ja daar had hij zin in! Zonder te kijken ging zijn hand naar zijn sporttas, hij ritste hem open en pakte zijn kladblok eruit. Hij wist dat hij het goede had gepakt en niet veel later had hij ook een potlood te pakken. Zijn kladblok was al half vol, het meeste was met potlood getekend, of het was abstracts met verschillende kleuren. De taferelen waren allemaal heel herkenbaar, voor Ethan waren zijn kladblokken een levend stripverhaal. Het vertelde de mooiste en stomste dingen van zijn leven. Het blik met kleurtjes werd ook uit de tas gehaald. De meeste waren al half op, ook al was het een vrij nieuw blik. Er was maar een kleur die niet gebruikt werd. Het potlood was nog in volledige lengte en nooit gebruikt. De kleur rood was ook niet terug te zien in de tekeningen die Ethan had gemaakt. Zonder nog op de rest van de mensen te letten begon hij de omgeving te tekenen. Zo waren zijn gedachten tenminste bezig en hoefde hij niet op de andere te reageren. Als iemand hem nodig had, zou hij het wel horen.

{Blub. Nothing to do }

Tijd voor koffie.

Beau Baylon

Ik schrik even als ik een arm om me heen voel, maar kalmeer al snel als ik merk dat het Flynnie is.
"Heren. Mag ik jullie namen?"
Ik weet niet goed wat er aan de hand is, maar Flynn voelt blijkbaar de nood het voor me op te nemen. Dat merk ik aan zijn de houding, de manier waarop hij me dicht bij zich probeert te houden en de manier waarop hij de begeleider, diens naam ik niet opgevangen heb terwijl ik opging in het gestaar naar mijn schoenen.
"Beau en Flynn Baylon. En bereid je maar voor op een paar moeilijke maanden, want ons uit elkaar krijgen gaat jullie niet lukken. Je kunt alles proberen, maar niets van jullie zogeheten "techniek" krijgt ons uit elkaar."
Ik raak een beetje zeeziek door Flynn's acties. Hij houdt me eerst steeds maar dichter om me dan losser te maken en ik voel me zo heen en weer geslingerd dat zijn gebaren om me gerust te stellen juist het tegenovergestelde effect hebben. Verder ben ik het er niet mee eens dat hij al meteen zo'n grote bek opzet, zelf ben ik eerder het type van de kat uit de boom kijken. Het heeft geen nut om op een olifant te schieten als hij niet van plan is je te vertrappelen, het kan zich alleen maar tegen je keren.
"B-Beau," breng ik beduusd uit.
Als ik ergens in mijn buurt twee meisjes emotioneel hoor worden, gaat mijn ademhaling een beetje sneller en dreigt er een paniek op te komen. Waarom zijn ze opeens zo van slag? Wat heb ik gemist toen ik niet op stond te letten?
Schichtig laat ik mijn blik even rond glijden. Hij wordt getrokken door kleine bewegingen en uiteindelijk belandt hij bij een jongen die zit te tekenen. Hij ziet er zo rustig uit, en lijkt zich helemaal niets aan te trekken van wat rond hem heen gebeurt. Gefascineerd kijk ik toe hoe hij zijn potlood over het blad lijkt te glijden.
Het is eens iets anders, dan naar mijn schoenen staren.

Sionnach Regan

"Beau en Flynn Baylon. En bereid je maar voor op een paar moeilijke maanden, want ons uit elkaar krijgen gaat jullie niet lukken. Je kunt alles proberen, maar niets van jullie zogeheten "techniek" krijgt ons uit elkaar."
Ik trek zonder van mijn klembord op te kijken een wenkbrauw omhoog. Wanneer ik hun namen afgevinkt heb, kijk ik degene met de grote mond aan. Vanuit mijn ooghoeken hou ik Raven in de gaten. Ik hoop maar dat ze deze tweeling aan kan, blijkbaar heb ik haar iemand toebedeeld die niet op zijn mondje is gevallen. De andere lijkt, op het stotteren van zijn naam na, dan weer zijn tong verloren te zijn dus misschien is het wel in evenwicht.
"Je toon wordt niet geapprecieerd, jongeman. Ik heb overigens geen idee wat je bedoelt met de techniek waar je het over hebt, gezien dit mijn eerste jaar is hier. Raven is je begeleidster, ik verwacht dat je haar met meer respect toespreekt dan je zonet tegen mij deed," antwoord ik streng.
Vervolgens richt ik me tot de jonge kerel die zichzelf als Greg voorstelde.
"Ik vermoed dat jij Gregory bent, en je broer Ethan heet? Jullie zijn ingedeeld bij Kyle, je kan zo meteen kennis maken. Ethan slaapt in hut één en Gregory, jij mag in hut drie slapen," zeg ik een heel stuk vriendelijker dan tegen Flynn net. Bij mij krijg je wat je zelf uitdeelt.
Ik stop de jongeman een plattegrond in zijn hand en merk dat "mijn" tweeling ondertussen wel heel onrustig is geworden. Oh fijn. Ik begin me al af te vragen waarom ik de meisjes genomen heb. Terwijl ik met mijn ogen rol, stop ik mijn klembord in de handen van Raven. Zo kan zij de Baylon broertjes hun hut wijzen en de laatste tweeling opvangen terwijl ik me met de zusjes Wave ga bemoeien.
Ik stroop mijn mouwen op en stap rustig naar het tweetal toe.
"Dames, er is geen reden tot paniek. Jullie wennen er wel aan en tot die tijd mogen jullie altijd naar mij toe komen mocht je het lastig hebben," zeg ik op sussende toon. Ik leg een hand op de schouder van het meisje waarvan ik vermoed dat het Moire is, omdat zij er het moeilijkst mee lijkt hebben. Met mijn vrije hand maak ik de verfrommelde plattegrond los uit haar vuist.
"Ik ben heus de slechtste niet. Isabelle, waarom brengen we samen Moire niet naar haar hut toe? Dan kan je haar nog helpen uitpakken voor je naar je eigen hut toe gaat," stel ik voor.
Ik ben niet van plan de eerste dag meteen niks meer toe te staan. Ik begrijp heus dat dit voor hen een nieuwe situatie is en een lastige daarbij, dus het is beter dat ik hun vertrouwen probeer te winnen en hen een beetje tot rust laat komen voor ik de kampregels tot in de puntjes doorvoer.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.