[RPG] Twincamp! -01- - Speeltopics

Praattopic

Twincamp

Sinds dag en dauw staat Twin Camp erom bekend om tweelingen, die problemen ondervinden zich in de maatschappij te integreren, te helpen zich van elkaar los te maken en hun eigen weg te gaan. Hiervoor stellen ze kampleiders ter beschikking die een diploma in de psychologie hebben, en voldoende ervaring bezitten om met deze jongeren om te kunnen gaan. Maar dat is niet het enige waarvan de tieners twee maanden mogen genieten. Ze worden voorzien van een ruime hut, elke dag een warme maaltijd –ter plekke bereid- en zullen aan meer activiteiten kunnen meedelen dan ze zich kunnen voorstellen.

Zo luidt de brochure van Twin Camp.

Maar strookt de realiteit met het paradijselijke beeld dat men probeert te scheppen? Er gaan geruchten dat de begeleiding niet alleen met gesprekken probeert te bereiken waar ze naar streeft. Meermaals zijn jongeren naar buiten gekomen met verhalen die spreken over minder ethische technieken. Is de band die de jongeren met hun wederhelft, al van voor de geboorte, delen in gevaar?
Vier tweelingen zullen het deze zomer aan den levende lijve ondervinden. Zij moeten op kamp. .

RPG Regels;;
- Graag zeker zijn over het aanmaken van je personage en niet na een dag al stoppen.
- Minimaal 8 regels tekst.
- OOC met haakjes [] () - - | |
- We sluiten hier niemand buiten.
- Wacht minimaal 2 á 3 posts tot jij weer reageert.
- 16+ Is toegestaan, het hoeft niet als je het niet wilt.
- Het liefst wat meer ervaren RPG’ers

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 21:49 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Gregory Nightingale

Nieuwsgierig kijk ik in het rond. De twee meisjes zijn emotioneel geworden, en ik denk dat het ook deels door de zenuwen komt. De jongen, die een grote mond heeft opgezet trekt zijn broer tegen zich aan. Flynn en Beau als ik het goed onthouden had. Ineens zie ik dat Beau langs mij heen kijkt. Verbaasd draai ik me om en zie ik Ethan zitten. Er vormt een glimlach op mijn gezicht. Hij trekt zich niks aan van de anderen en zit te tekenen, een van zijn grote talenten, althans vind ik.
"Ik vermoed dat jij Gregory bent, en je broer Ethan heet? Jullie zijn ingedeeld bij Kyle, je kan zo meteen kennis maken. Ethan slaapt in hut één en Gregory, jij mag in hut drie slapen." Even schrik ik op en kijk naar de man, Sionnach, voor me. Twijfelend kijk ik naar Ethan. We zouden elkaar nog kunnen bezoeken. Het voelt alsof mijn hart in duizend stukjes breekt. We waren altijd samen en dit stomme kamp moest het verpesten?! Ik krijg een plattegrond in mijn handen geduwt en stroef loop ik naar Ethan toe. Nieuwsgierig buig ik me over zijn tekening. "Mooi." Breng ik uit.
"We moeten naar onze hutten toe." Zeg ik dan. "Ethan, jij slaapt in hut één en ik in drie. Als er iets is kan je altijd naar me toekomen. We laten onze band niet breken door dit kamp." Zeg ik vastbesloten. Ik sta op en pak onze tassen. Daar gaan we dan.

Lilyan Caster

Ik sluip stil het Amfi uit. Waarschijnlijk zou niemand het opmerken. Niemand had me sowieso opgemerkt toen ik binnenkwam. Ik loop naar het strand en ga zitten. Ik laat mijn gezicht in mijn handen rusten en kijk weer voor me uit. Ik dacht terug aan de dag van het ongeluk. De dag dat ik mijn familie kwijtraakte.
'And I will always love you' zing ik overdreven vals. Drake geeft me een lichte mep voor mijn hoofd. 'Alsjeblieft zeg' zegt hij lachend. Pap en mam lachen en ik staar glimlachend uit het raam. Het was mistig en af en toe zag je een auto voorbijflitsen. Vandaag zouden we naar een wildpark gaan en ik had er erg zin in. Plots begint mama te gillen en trekt Drake me naar hem toe. In die ene seconde ligt hij voor me en dan BAM.
Ik open mijn ogen en ik lig in het ziekenhuis. Ik was niet zwaargewond geraakt want Drake had de klap van de andere auto opgevangen. Ik had alleen een arm uit de kom. Huilend had ik geluisterd naar de dokter. Als Drake me niet achter hem had getrokken was ik nu ook dood geweest.

Ik ademde de lekkere zeelucht nog één keer in en loop dan weer het Amfi in. Nog steeds geen spoor van mijn tweeling. Ik val neer op een andere bank en staar naar iedereen. Dan herinner ik me weer hoe onbeleefd het is om naar mensen te staren en sla ik mijn ogen neer.
Ik pak mijn mobiel en chek of ik een smsje heb. Niks,
Wie zou mij dan ook een smsje sturen.
Ik sta op en ik ben een beetje klaar met dit antisociale gedoe. Ik ga naast Kyle staan en eindelijk durf ik mijn mond te openen.
'En wat vind je van je tweeling?' vraag ik hem.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:01 ]

"Rebellion's are build on hope"

[Zou je niet willen zeggen wat mijn personage doet?]

Eltham schreef:
[Zou je niet willen zeggen wat mijn personage doet?]

"Rebellion's are build on hope"

noelle1111 schreef:
(...)

[Ja sorry, ik heb ook geprobeerd er zo min mogelijk aan te zitten]

[Wat kan helpen om te vermijden dat je andermans personage gaat besturen, is meer stil te staan bij je eigen personage. Wat ziet Lilyan allemaal? Hoe voelt ze zich erbij? Wat is haar mening erover? Dat soort dingen, in plaats van gewoon te beschrijven wat ze doet. En ik snap dat je enthousiast bent, en dat zien we ook heel graag in RPG's, maar het kan ook nog een tip zijn om wat langer te wachten voor je reageert, dan hebben anderen al wat meer gepost en heb je langer tijd om na te denken wat je precies met jouw personage wil gaan doen. Het kan ook helpen om een stukje van de vorige posts te herhalen, bvb wat iemand zei of wat iemand deed en dan te beschrijven hoe het bij jouw personage overkomt ^^. Heb je wat aan deze tips?]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

noelle1111 schreef:
(...)

[Ja sorry, ik heb ook geprobeerd er zo min mogelijk aan te zitten]

'[ Ik heb best veel aan deze tips bedankt en ik zal mijn best doen]

"Rebellion's are build on hope"

[Je kan er ook herinneringen tussen zetten, bvb dat iets haar aan iets anders doet denken en dat je dat dan beschrijft. Bij mij gebeurt dat inmiddels spontaan, maar zo kwam ik vroeger aan iets langere stukjes als ik niks anders wist ^^]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Isabelle Allison Wave
De ontzetting staat nog op mijn ogen, als Sionnach op ons af komt lopen; "Dames, er is geen reden tot paniek. Jullie wennen er wel aan en tot die tijd mogen jullie altijd naar mij toe komen mocht je het lastig hebben," zegt hij op sussende toon tegen ons, maar ik bijt nog nerveus op mijn onderlip. "Ik ben heus de slechtste niet. Isabelle, waarom brengen we samen Moire niet naar haar hut toe? Dan kan je haar nog helpen uitpakken voor je naar je eigen hut toe gaat," Ik knik, maar ik kijk onderzoekend naar Moire. "Ik ben nog nooit zonder Momo ergens geweest," zeg ik met trillende, fluisterende stem tegen Sionnach.
Vroeger zaten we vaak alleen op het schoolplein, uitgespuugt door de andere scholieren, gepest en gewantrouwd, maar altijd samen. We hadden elkaar om te beschermen. We waren net twee van die blokjes die je op elkaar stapelt tot ze omvallen. Ik hield haar overeind, zij hield mij overeind. Maar ik ben bang dat als het ene blokje eruit wordt gehaald, we beide omvallen. Ik pak de kaart die ik ondertussen al scheurtjes heb toegebracht aan de randjes. Als ik zenuwachtig ben, hebben mijn handen altijd al wat te doen. "Hut 4." Ik localiseer de bestemming, en zie dan dat Hut 4 ver van het meer af zit. De 2 op de map geeft me een hol gevoel in mijn maag en ik knijp in Momo's hand. "Kom op Mooms, we overleven het wel." zeg ik, maar mijn stem nog steeds trilt te veel om serieus te worden genomen.

Tijd voor koffie.

[het is veranderd ]

"Rebellion's are build on hope"

noelle1111 schreef:
[het is veranderd ]

Eltham schreef:
(...)
[Zo heb je met een kleine verandering al een stuk meer tekst! En nu bestuur ook nog eens niemand! Ga zo door!]

"Rebellion's are build on hope"

Flynn Baylon

Ik heb mijn arm nog altijd om Beau heen, ik wil echt niet bij hem vandaan. Beau is mijn alles en ik kan niet zonder hem.
"B-Beau," hoor ik hem zijn naam zacht stotteren en ik kijk naar mijn broertje. Ik weet dat hij het soms niet zo leuk vind dat ik meteen zo een grote mond heb, maar ik wil er alles aan doen om mijn broertje te beschermen, punt.
Ik kijk naar Shy die zijn wenkbrauw heeft opgetrokken en op zijn klembord schrijft. Zo... Aso zeg... Wanneer hij dan toch op kijkt kijk ik hem met een opgetrokken wenkbrauw terug aan.
"Je toon wordt niet geapprecieerd, jongeman. Ik heb overigens geen idee wat je bedoelt met de techniek waar je het over hebt, gezien dit mijn eerste jaar is hier. Raven is je begeleidster, ik verwacht dat je haar met meer respect toespreekt dan je zonet tegen mij deed," zegt Shy streng en ik maak een 'tss' geluidje. Ik wilde nog wat zeggen maar Shy heeft zijn aandacht alweer op de jongen naast me, Greg, gericht.
"Ik vermoed dat jij Gregory bent, en je broer Ethan heet? Jullie zijn ingedeeld bij Kyle, je kan zo meteen kennis maken. Ethan slaapt in hut één en Gregory, jij mag in hut drie slapen," zegt hij dan een heel stuk vriendelijker dan hij tegen mij deed. Ugh, ik mag die man niet. Al is hij wel ongelofelijk knap. Wanneer Shy klaar is met Greg stopt hij het klembord in een ander, dit maal een vrouw, haar handen.
"Jij bent dan zeker Raven?" vraag ik met een licht opgetrokken wenkbrauw. Ze hebben hier de verkeerde voor zich als ze ons uit elkaar willen halen.
"Beau en ik blijven bij elkaar, wat dan ook," zeg ik en ik kijk de vrouw, volgens mij Raven, aan. Een zucht verlaat mijn mond en ik pak Beau zijn hand vast, vervolgens verstrengel ik onze vingers en ik kijk naar hem. Ik ga niet van hem gepsplitst worden hoor. Mooi niet.
Vaag om me heen vang ik op hoe de andere tweelingen gesplitst worden en in een soort paniek geraken. Zelf zal ik proberen niet in paniek te raken. Ik denk dat ik zelfs eerder boos word, al zal ik dat ook proberen tegen te gaan.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Raven Ariana McCalley

Hoewel het misschien niet geheel beleeft is, kan ik het niet helpen mijn blik op Shy en de Baylon broertjes te houden. De manier waarop de jongen reageerde was ronduit brutaal, en ik vroeg me af of dat hij gewoon zo in elkaar zat, of dat hij zich groot en stoer hield voor zijn broer.
´Je toon wordt niet geapprecieerd, jongeman. Ik heb overigens geen idee wat je bedoelt met de technieken waar je het over hebt, gezien dit mijn eerste jaar is hier. Raven is je begeleidster, ik verwacht dat je haar met meer respect toespreekt dan je zonet tegen mij deed.´ Een echte reactie krijgt Shy verder niet terwijl hij zich tot mij richt en het klembord in mijn handen duwt. Met een schuine blik kijk ik hem even na als hij naar de meisjes toe loopt, die duidelijk een beetje in de stress geschoten zijn.
´Jij bent dan zeker Raven?´ Onze brutale aap had zich nu tot mij toe gewend en keek me met een licht opgetrokken wenkbrauw aan. Een lichte knik was het enige wat hij van me kreeg, waarna ik even een blik op zijn broer richtte. Die op zijn beurt keek naar een van de tweelingen een stukje verderop. Tot op deze hoogte was het wel duidelijk dat hij de rustigste van de twee was. Of dat echt iets blijvend was, was nog maar de vraag. Al moest ik eerlijk bekennen dat één dwarsligger wel genoeg was. Bovendien wilde ik geen strijd voeren met de twee, het enige wat ik wilde was ze helpen en begeleiden door dit hele traject. Ik wilde dat ze me vertrouwde, en hopelijk iets van een band met ze opbouwen in de tijd die we hier verbleven.
Ik voelde de lichte blokkade in mijn hoofd toenemen maar liet niks blijken aan de jongens. Vertrouwen, band.. Geen makkelijke dingen als ze van mijn kant af moesten komen. ´Beau en ik blijven bij elkaar, wat dan ook,´ hoorde ik hem weer zeggen, waarop ik zijn kant weer op keek. ´Ik vrees dat ik je dan een beetje moet teleurstellen. Jullie slapen allebei in een andere hut,´ reageerde ik na even op het klembord te hebben gekeken. ´Beau slaapt samen met Isabelle in hut 4. Jij samen met Ethan in hut 1,´ vervolgde ik en gaf hem en zijn broer een plattegrond. ´En daar valt niet over te discussiëren,´ voegde ik er nog aan toe. Hoewel ik mijn stem nog altijd even vriendelijk had laten klinken, liet ik wel duidelijk merken dat ik geen enkele tegenspraak duldde.
´Als jullie met me meelopen, dan begeleid ik jullie naar jullie hutten toe,´ zei ik en gebaarde beide heren me te volgen.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 22:39 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'