Evenings in London never felt so sad... || One Direction 7 - Speeltopics

Eerste krantenartikel;

One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

Het nieuws van deze week over de boyband One Direction;
- Niall Horan kapot van overlijden vriendin
- Harry Styles in de problemen?
- Binnenkort een eind aan de relatie tussen Zayn en Louis?
- De tegenwerking van Liam Payne.
- One Direction langzaam terug naar de top of toch naar een dieptepunt?
- Hoe is het de afgelopen jaren gelopen.

Over deze onderwerpen zullen jullie snel genoeg van alles lezen en te weten komen. Dus blijf allemaal opletten om alles te weten te komen over de boys van One Direction.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 17:30 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Het was vreemd hoe de dingen altijd tussen ons liepen. En dan met name de laatste dagen. Altijd kwam het gelukkig wel weer goed, hoe slecht het ervoor ook ging. Maar ja, deze jongen was ook niet voor niets mijn droomprins. Echt niet dat hij zo gemakkelijk van me afkwam. Ik was blij dat Zayn langzaam weer een beetje kalmeerde en een glimlach verscheen op mijn gezicht toen hij terug staarde. 'Dat is waar. Maar iedereen is ons.' Grinnikte ik. Al was het wel zo dat een keer ook geen kwaad kon aangezien we bijna nooit ruzie hadden. Zo zag je dat wij ook de slechte momenten hadden, maar toch gewoon van elkaar hielden om het weer goed te maken. 'Weet je dat je echt geweldig bent?' Vroeg ik onschuldig toen mijn blik bleef wisselen tussen hem en de ring om mijn vinger. 'Zayn Malik, natuurlijk betekent dit een ja. Je bent het belangrijkste in mijn leven en kan niet zonder je. Ik zou dus niets liever willen.' Antwoordde ik terwijl er een stralende twinkeling in mijn ogen verscheen en drukte een kus op zijn lippen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall James Horan
Ik hoor de stemmen wel, ik doe alleen alsof ik er zelf niet ben. Wat heeft het nog voor zin? Eerst raak ik mijn vriendin af, dan maak ik ruzie met mijn beste vriend waarna hij van de trap valt, mijn andere vriend geeft mij de schuld en laat het me niet uitleggen en ik begin gek te worden. Wat heeft het leven dan nog zin? Misschien had het mij niet gegund moeten worden. Als ik dan toch merk dat de persoon niet weggaat draai ik me maar om. Ik zie Eirwen en Rosalie en glimlach zwak. "E.. Er is niks.." Mompel ik zachtjes terwijl ik een klein slokje mee om niet in tranen uit te barsten. Ik wil dit allemaal niet meer, maar het moet wel. Hoe kan ik ooit Jayden alleen laten? Dan ben ik een nog slechter mens.. Ik focus mijn ogen op de tafel en hoor een paar babystemmen, overduidelijk niet van Jayden. Ik kijk op en zie twee baby's. "Zijn dat je kindjes?" Vraag ik met een zachte glimlach. Het is wel erg dat ik dit niet eens wist, maar ik ben toch al vreselijk dus veel maakt het niet meer uit.

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Zayn Malik
Het was weer goed. zoals het altijd goed zou komen tussen Louis en mij. morgen was het waarschijnlijk weer zoals altijd en of er niets gebeurt was. Als dat over een paar uur al niet zo was. Vergeten en doorgaan. Dat was het besef van een kleine kinderziel en zo moesten wij het ook zien. langzaam schudden ik mijn hoofd. 'nee, ik denk dat je me dat nog maar een keertje moet vertellen.' Zei ik onschuldig en veegde mijn wangen droog. Ik was klaar met huilen en zielig doen. heel rustig streelde ik Louis wang, terwijl ik met mijn andere hand hoopvol in zijn wang kneep. pas nu besefte ik dat ik Louis net een aanzoek had gedaan. Ik had hem op een maar al te bizarre manier ten huwelijk gevraagd. Misschien niet zo romantisch en perfect als het hoorden en zoals ik het in gedachte had gehad voor vanavond, maar dat nam niet weg, dat Louis ja had gezegd. mijn hart sprong bijna uit mijn borstkas. de tranen springen nog net niet weer in mijn ogen van geluk en ik trok Louis dichter tegen me aan, toen hij me kuste. 'We gaan trouwen en ik beloof je, dat het de beste dag ooit word. en dat je een nog mooiere ring krijgt en dat het veel beter geregeld en romantischer is dan nu.' beloofde ik hem, waarna ik hem weer kuste.

Harry Styles
ik had het gezegd. Het zou wel weer goed komen en dat kwam het. Dat noemde je nu echte liefde. ik zuchten gelukzalig en aaide Muffin over zijn kop, die met een schuin hoofd, naar zijn twee baasjes keek. 'Wees maar trots op ze. want jij hebt de twee liefste baasjes ooit.' Zei ik zachtjes, waarna Muffin vrolijk begon te blaffen. ik grinnikte even en pakte zijn riem weer beet. Zayn en Louis hadden ons nu niet meer nodig. Ik liep de starbucks in, aangezien ik nog altijd wilde weten van wie ik hier nu heen moest komen en zag meteen Liam, Niall, Eirwen en niet te missen Rosalie. 'Zo Niall, dus Louis heeft stiekem een oogje op me?' Natuurlijk ging ik meteen verhaal halen, want ik wilde maar al te graag uitleg. Eigenlijk wilde ik zeggen dat het jammer was, het nu vast stond dat Louis en Zayn gingen trouwen. Maar waarschijnlijk wilde ze dat liever zelf vertellen. Dat was immers niet mijn taak.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam James Payne

Verslagen bleef ik even op de grond zitten. 'Ik wilde alleen maar helpen' mompelde ik. Misschien kon ik dan toch niet iedereen helpen. Maar ik wilde zo graag helpen. Zuchtend stond ik op en schoof ik maar aan. Glimlachend keek ik Niall aan. Er was iets met hem wat ik er niet uit kon halen. Even keek ik naar Drake die te druk bezig was met naar de tweeling te kijken, wat hij helemaal prachtig vond. Het was wel fijn dat Drake nu over een paar jaar twee speelmaatjes kreeg, maar nog altijd zou hij alleen opgroeien. Al zou Drake daar misschien niet zo'n probleem mee hebben, ik zat daar wel mee. Harry kwam erbij zitten, en knikkend begroette ik hem. 'Ben ik nou de enige die alles gemist heeft? Ik bedoel, Zayn heeft problemen met Louis, en zo te zien hebben jullie beiden' Ik keek Harry en Niall even aan. 'Er iets mee te maken' zuchtte ik. Misschien zou iemand het me nog wel eens vertellen. 'Hoe gaat het met Skyler?' vroeg ik maar aan Niall. Misschien was er nog iets.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis Tomlinson
Soms was onze logica niet te snappen, maar dat had vaak genoeg voordelen. Het ene moment stonden we beide op het punt om te vertrekken en een moment later stonden we gelukkig in elkaar armen. Maar dat was nu juist het mooie. Doorgaan vanaf waar we gebleven waren, waardoor het leek alsof er niets gebeurd was, en nergens meer over na te hoeven denken. 'Wat vertellen? Dat je de liefste, leukste en meeste geweldige persoon bent? Met alle plezier.' Zei ik met een lieve glimlach. Met twinkelende oogjes en een brede glimlach keek naar de jongen voor me. Ondanks mijn antwoord die ik al geven had, had ik toch heel even extra tijd nodig om de woorden goed tot me door te laten dringen. Ik kon het nauwelijks nog geloven. Het gene waar we het gisteren nog over hadden en voor ons zagen, werd nu gewoon werkelijkheid. Het was te perfect voor woorden. Een verdwaalde traan liep nog over mijn wang, alleen was deze van geluk en niet meer van verdriet. 'Wij gaan trouwen.' Herhaalde ik terwijl ik mijn armen rond zijn nek sloeg en grijnsde al een klein kind in een snoepjeswinkel. 'Zayn, met jou aan mijn zijde vind ik alles perfect.' Waren mijn woorden voor ik hem terug kuste. Op de achtergrond hoorde ik Hazza en Muffin nog wel, maar besteedde er geen aandacht aan. Al had Harry weer eens zijn gelijk gehad. Op dit moment was het alleen ik en de jongen waar alles omdraaide.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen
Ik keek naar Niall en knikte met een trotse glimlach op mijn gezicht. "Zeker." Ik aaide even zacht over hun hoofdjes voor Drake hetzelfde deed. Hij was dan wel enigst kind, wat hij waarschijnlijk altijd zou blijven, hij had er wel twee, of 3, speelkammeraadjes bij. "Jayden, als je wil mag je ook kijken hoor." Bij die woorden stond ook dat kleine mannetje op om over de rand te kijken. Wel grappig dat iedereen hier jongetjes had en geen meisjes. Achja. Ik keek even naar Liam toen hij zuchtend erbij kwam zitten. Ik wilde vragen wat er was, maar net op dat moment begon hij te praten. Hij begon over problemen met Zayn en Louis. Wat? Had ik dat nou ook al gemist? Van achterin de Starbucks hoorde ik de overbekende stem van Harry beginnen over hem en Louis. Ik snapte het allemaal niet meer. "Kan iemand asjeblieft uitleggen wat er allemaal aan de hand is? Want ik heb het gevoel alsof ik na die ene dag in het ziekenhuis een heel mensen leven aan informatie heb gemist." Het maakte me niet uit wie de uitleg gaf, als ik hem maar kreeg, want ik voelde me nu heel ongemakkelijk.

Bowties were never Cooler

[Vogens mij heb ik hier ook wat gemist! Sorry van het weinige reageren! Heb het druk en alsnok wil reageren doet Q het niet ): ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[omg, had alles geschreven, snel in mijn pauze tussen het sporten. doet fucking quizlet weer moeilijk en ligt de server er weer uit. >< ik word hier zo moe van hè! Kan ik weer opnieuw beginnen.]

Harry Styles
Ik keek Liam even Hoofdschuddend aan. 'Hou mij er buiten, ik ben hier de koppelaar.' Grinnikte ik zachtjes. 'Nee, het is weer goed tussen de twee, meer dan goed zelfs.' Glimlachte ik naar hem, waarna ik ging zitten. Muffin kwam braaf tussen mijn benen zitten en legde zijn kop op mijn knie, terwijl hij me zielig aankeek. Rustig aaide ik hem en had nog meer mijn handen vol aan de puppie dan aan mijn eigen baby. Die nu lekker bij Rosalie zat. Het leek me echt heel erg om het alleen te moeten doen zoals Liam. Of Eirwen straks. Mijn oog viel op de laatste, die om uitleg vroeg, en nu pas merkte ik de kinderwagen op. 'Je bent al bevallen, wat leuk!' Een tweeling, dat zou pas moeilijk worden. 'Nu heeft Puck twee leeftijdgenootjes.' Glimlachte ik en kijk even naar buiten, waar Louis en Zayn nog altijd stonden. 'Louis en Zayn hadden ruzie. Iets met geheimen en een zusje ofzo. Maar dat is nu alweer goed.' Legde ik Eirwen rustig uit. 'En Niall betreft. Die probeert hun relatie te verpesten, door Zayn er van te proberen te overtuigen dat Louis, Zayn alleen ziet als vriend en hij altijd al verliefd was en is op iemand anders. En dat moest ik dan zijn ofzo.' Vel keek ik de blonde Ier aan. Wie met mijn beste vriend zijn geluk speelde, speelde met mij.

Zayn Malik
Perfect, dat was de jongen in mijn armen. De jongen die straks officieel mijn man kon noemen. 'Tot we oud en gerimpeld zijn en in een schommelstoel op de veranda zitten te klagen over de jeugd.' Glimlachte ik en wreef met mijn neus langs die van Louis. 'In voor en tegenspoed.' Ik tilde hem op en begon rondjes te draaien. 'Tot de dood ons schijt.' En een kus. Mijn leven was geweldig. alsof we net totaal geen ruzie hadden gehad en ik niet op het punt had gestaan om bij Louis te vertrekken. 'Kom, we gaan Niall laten zien dat niets, en al helemaal niet hij, ons uit elkaar kan halen.' Ik wilde het de rest gewoon vertellen. Iedereen mocht het weten. Heel de wereld zelfs.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Opnieuw waren we beland in een wereld waarin alles perfect leek. Alsof er nooit iets was gebeurd, maar misschien was dat ook het beste. En alles kwam door Zayn. De jongen die straks officieel bij mij hoorde. 'Tot al onze dromen werkelijkheid zijn geworden. En nog veel langer.' De grijns op mijn gezicht was niet te missen en drukte een kus op zijn lippen. Zijn woorden maakte alles alleen maar beter en mooier. 'Zelfs de dood kan ons niet scheiden.' De kus liet me alleen maar dichter naar hem kruipen. Alles wat net niet klopte, klopte nu tot op het laatste gevoel. Ik was gelukkig en alles had de vrolijke kleur weer terug. Het leven was geweldig. 'Ik snap nog steeds niet dat hij het niet in ziet. Dit is gewoon niet te breken.' Maar ik was het eens met zijn gedachten die op dit moment niet moeilijk waren. 'Starbucks?' Gokte ik en pakte Zayn zijn handen vast. 'Ik hou echt heel erg veel van je.' Glimlachte ik lief.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Mijn hart smolt weg en ik wilde niets liever meer dan meteen naar het gemeentehuis. Ik knikte als bevestiging, dat we naar de Starbucks gingen. Ik zetten Louis weer neer en lachte onschuldig. 'Ik ook enorm veel van jou.' Zei ik lief en niet te vergeten met heel mijn hart. Ik pakten Louis zijn hand beet en verstrengelde onze vingers. Rustig nam ik hem mee baar binnen en kreeg meteen een schuldgevoel toen ik Liam zag zitten. Ik trok Louis mee naar het groepje en legde mijn vrije hand op de schouder van Liam. 'Dankjewel van net. Ik had niet zo bot mogen reageren.' Bedank ik hem en bied ik mijn excuses aan. Meteen richten ik me op Louis en kneep ik in zijn wang. 'Zeg jij het?' Spoorde ik hem vrolijk aan.

[ bericht aangepast op 16 april 2013 - 9:01 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Als ik iets had geleerd was het wel dat dromen uitkwamen zodra je eenmaal de juiste persoon had gevonden. 'Dan word het de Starbucks.' Mijn humeur kon gewoon echt niet meer omslaan vandaag. Ik knikte en drukte mijn lippen nogmaals tegen zijn wang. 'Dat is wel gebleken, ja.' Zei ik vrolijk, maar met nog steeds dezelfde lieve glimlach. Bijna huppelde volgde ik hem daarna mee naar binnen en keek voor een seconde lichtelijk verbaasd naar het groepje. Maar het was zeker wel een voordeel dat bijna iedereen hier zat. Terwijl Zayn wat tegen Liam zei, richtte ik mijn blik op Harry. Zonder hem had ik waarschijnlijk nog huilend bovenaan de trap gezeten. 'Dankjewel voor alles Hazza. Zonder jou hadden we hier niet zo gestaan en was het waarschijnlijk ook nog niet goed geweest.' Mijn aandacht richtte ik weer op Zayn en lachte zacht. 'Laten we het samen zeggen.' Antwoordde ik waarna ik me toch op het groepje richtte en tegen Zayn aanleunde. 'Jongens, zouden Zayn en ik heel even de aandacht mogen?' Vroeg ik en gaf toen het woord aan de jongen naast me.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen
Ik glimlachte liefjes. "Jup. En Dan en Finn kunnen haar beschermen... Als ze kunnen lopen en niet zulke drukke idioten worden als ik." Ik grinnikte zachtjes. Al snel werd ik stil toen Harry verder ging met het uitleggen van de situatie. Ik snapte het niet erg, maar toch leek het me logisch op een of andere manier. Ik zag hoe lief Drake en Jayden met Dan en Finn aan het spelen waren. Echt heel schattig. Toen ik opkeek kwamen Zayn en Louis vrolijk samen binnen. Geen ruzie meer, dat was duidelijk. Zayn richtte zich tot Liam naast me en Louis begon met Harry te praten. Ik dronk dus maar eventjes mijn drinken op. Zo zouden Dan en Finn wel weer beginnen te huilen om eten. Hopelijk nu nog niet, want net was even alles goed. Ik keek op toen Louis om onze aandacht vroeg. Op dat moment begon Finn te krijsen, dus begon ook Ianto te blaffen. Ik nam de baby uit de wagen, naar wie Jayden en Drake beduusd aan het kijken waren. "Jullie hebben niks misdaan. Hij heeft gewoon honger." zei ik om ze te kalmeren. Ik haalde een van de flesjes uit de tas en voelde even hoe warm die nog was, warm genoeg. Ik legde Finn even goed ik mijn arm en liet hem drinken. Hij hield direct op met gillen en ook Ianto werd weer stil. "Sorry, ga verder." zei ik snel met een lichte blos op mijn gezicht. Ik kon er niks aan doen, maar alsnog voelde ik me schuldig. Ik leunde lichtjes tegen Liam's schouder aan terwijl ik Finn voedde.

[ bericht aangepast op 16 april 2013 - 18:13 ]

Bowties were never Cooler

{kunnen baby'tjes van 1 al lopen dan?}

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

[Ja, dat begint vaak rond 9 maanden a 1 jaar]

Bowties were never Cooler

{omg, ben zo dom geweest dan.. Volgens Niall kan Jayden nog altijd geen stap zetten naja, hij zet nu dan maar zijn eerste stappen..}

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'