Evenings in London never felt so sad... || One Direction 7 - Speeltopics

Eerste krantenartikel;

One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

Het nieuws van deze week over de boyband One Direction;
- Niall Horan kapot van overlijden vriendin
- Harry Styles in de problemen?
- Binnenkort een eind aan de relatie tussen Zayn en Louis?
- De tegenwerking van Liam Payne.
- One Direction langzaam terug naar de top of toch naar een dieptepunt?
- Hoe is het de afgelopen jaren gelopen.

Over deze onderwerpen zullen jullie snel genoeg van alles lezen en te weten komen. Dus blijf allemaal opletten om alles te weten te komen over de boys van One Direction.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 17:30 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Een zachte snik verliet mijn mond, maar heel langzaam kalmeerde ik toch een beetje. Normaal zou ik bij Hazza ook wel stoppen met huilen, alleen was het nu een ander verhaal. Hoe gelukkig ik me net nog voelde, hoe slecht en gebroken ik me nu voelde. Heel langzaam verslapte mijn greep toen Harry het doosje uit mijn hand pakte, maar al snel verstrakte deze weer. Met tranen in mijn ogen keek ik voor de eerste keer op, om mijn blik op het doosje te richten. Mijn ogen werden groot en keek ook kort naar Harry. Het was dat ik al niet uit mijn woorden kon komen, want anders kon ik dat nu niet meer. Zayn was geweldig. Met betraande ogen keek ik naar Harry, die nog steeds niet doorhad wat er allemaal aan de hand was. Maar dat kwam straks allemaal wel weer. 'Dat zou ik heel graag willen geloven, maar waarom loopt nu alles ineens verkeerd dan?' vroeg ik zachtjes terwijl er een kleine zwakke glimlach op mijn gezicht verscheen. 'Dat wil je niet weten, Hazz. Maar ik vergeef mezelf het echt niet als er iets met deze jongen gebeurd of dit allemaal ten einde loopt. Ik kan niet zonder Zayn.' Wonder boven wonder hielpen de woorden wel. Maar toch niet zoals altijd, want de tranen liepen toch nog over mijn wangen. Ik wist dat ik tussen twee vuren instond. Tussen Zayn en mijn zusje, maar ik zou zonder twijfelen kiezen voor Zayn. Ik keek naar Harry die de ring rond mijn vinger schoof en wilde niets liever dan nu naar mijn droomprins toe. 'Ik zou wel willen, maar durf voor het eerst echt niet. Daarbij heb ik geen idee waar hij is.' Ik knikte langzaam bij de laatste woorden, want hij had gelijk. 'Hazz, ga je alsjeblieft met me mee?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam James Payne

Door een luid deuntje schoot ik overeind, waarbij ik mijn best moest doen om niet op de grond te belanden. Een geërgerde zucht verliet mijn mond toen ik me omdraaide en mijn wekker uit het stopcontact haalde. Van dat ding had ik wel genoeg. Net toen ik weer heerlijk in mijn bed lag, en mijn ogen sloot kwam Drake er tussendoor. Die was dus ook wakker geworden. Mompelend gooide ik de dekens aan de kant en ging rechtop zitten. 'Ssht, Drake. Het is al goed, ik kom al, ik kom al' gaapte ik. Met een zwakke glimlach stond ik op uit bed en schuifelde richting het bedje van Drake. Daar trof ik hem aan met betraande ogen en lichtelijk snikkend. 'Kom eens hier, Drakey' zuchtte ik, waarbij ik hem optilde en een kus op zijn hoofd drukte. 'Eigenlijk, hé. Eigenlijk zou jij nu gewoon door moeten slapen. Maar ik snap het wel met die verdomde wekker. Die doet niemand goed' Ik was eerlijk gezegd eerder tegen mezelf aan het praten, maar dat was ook wel te verwachten met een kind van één die maar één woordje kon zeggen. Ach, ik zou niets anders willen. Natuurlijk moest mijn telefoon weer afgaan en moest ik Drake weer terug zetten. Toen ik bij mijn berichten keek, zag ik er twee. De eerste was van Eirwen. Of ik naar haar toe kon komen. Snel verstuurde ik dat ik er zo aan kwam, en net uit bed was. De ander was van een onbekend nummer. Nieuwsgierig opende ik het bericht. Naar Starbucks komen? Had één van de andere jongens hier mee te maken? Vast wel. Snel gooide ik mijn telefoon weer op bed en liep naar de kast, waar ik maar simpel een spijkerbroek en een zwart shirt uithaalde. Mompelend kleedde ik me aan en pakte ook wat kleren voor Drake. Schuifelend kwam ik weer bij Drake aan, die inmiddels stil was geworden. Hij brabbelde wat waardoor ik lachend mijn hoofd schudde. Grijnzend tilde ik hem op, legde hem op mijn bed en deed zijn pyjama bij hem uit. Vervolgens kleedde ik ook hem aan, om daarna hem weer op te tillen, mijn telefoon te pakken en Drake naar beneden te dragen. 'Sorry dat ik je overal mee naar toe moet nemen' Alweer wat vrolijk door Drake zette ik hem op de bank neer en liep naar de keuken. Ik hoefde zelf toch niks, ook al was dat niet goed. Na even denken, besloot ik maar om een bakje te pakken en wat fruit te pakken. Aangezien Drake graag fruit lustte, was zo'n ontbijt voor hem wel genoeg. Na alles in kleine stukjes te snijden, deed ik alles in het bakje en pakte ik uit de besteklade een vork. Lepels lagen er niet in, en die kwamen er ook nooit in. Uiteindelijk heeft het eventjes geduurd voordat Drake alles op had, natuurlijk kreeg ik weer stukjes fruit tegen mijn hoofd gegooid. Hij had ontdekt dat -dat leuk was. Fijn, daar moest ik ook nog de komende weken mee leven. Het bakje en de vork zette ik terug in de keuken, de kinderwagen zette ik klaar en Drake tilde ik erin. 'Op naar Starbucks' mompelde ik. Het was gelukkig niet zo koud, dus een jas hoefde niet. De kinderwagen duwend liep ik de deur uit. Na vijf minuten kwam ik bij de Starbucks aan, en toen ik door het raam keek zag ik Eirwen. Mooi, die was hier ook. Een zacht gesnik was te horen en enkele zwarte plukken zag ik tegen de muur. Was dat Zayn? 'Zayn? Zayn, wat is er?' vroeg ik bezorgd terwijl ik de kinderwagen snel wat verder duwde en bij Zayn neerknielde.

[Ik denk maar zo dat Eirwen Liam had gesmst?]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Bethany ''Babydoll'' Alison Tomlinson
Het ging allemaal zo snel: Zayn liep weg, Louis liep weg, een jongen - met krullen die enkel van Harry konden zijn - verscheen terwijl ik enkel met grote ogen kon toekijken. Mijn ouders waren nooit de meest tactvolle mensen geweest, maar dit sloeg alles.
Met kleine passen liep ik richting de jongens, uiteraard nogal overdonderd en tegelijkertijd zowel schuldig als boos tegenover mijn ouders.
'Het spijt me Lou. Zeg mam en pap dat ik in de buurt ben, als ze bellen. Ik red me wel.' Ik beet zacht op mijn onderlip voor ik langs hen heen liep. Het was één grote warboel en ik kon me voorstellen dat mijn ouders maar al te graag wegbleven van de drukte.
Natuurlijk zou ik niet meer in de buurt zijn: niet na dit. Als mijn ouders maar geloofden dat ik bij Louis was en dat alles goed kwam. Mijn familie had nooit geluk gebracht: waarom nu wel? Ik schudde mijn hoofd kordaat terwijl ik de voordeur achter me sloot en de eerste straat die ik tegenkwam koos.
Louis was een wrak, ik was een wrak en mijn ouders waren nergens te bekennen. Het was een verschrikkelijk gezin, en ik begreep wederom waarom ik er ooit voor had gekozen het te ontvluchten. Zoveel drama kon gewoon niet gezond zijn.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Harry Styles
Louis kalmeerde iets, maar was nog lang niet gerustgesteld. Ik aaide rustig door zijn haar. 'Ik wil het wel weten. Ik wil helpen Boo.' Maar als hij het niet wilde vertellen moest ik het er maar mee doen. 'Dan ga je hem zoeken of ik bel hem op.' Al dacht ik niet dat hij zijn telefoon op zou nemen. Als je zag hoe hij me net had weggeduwd. 'Natuurlijk ga ik met je mee. Als jij dat wilt.' Ik drukten kleine kusjes op zijn voorhoofd en trok hem dichter tegen me aan. 'Je moet niet bang zijn boo. Zayn houd van je. Echt.' Ik wilde niet dat hij zo gebroken was. Als ik van iemand wilde dat hij gelukkig was, was het wel Louis. Hij moest huilen van het lachen, niet omdat hij zich zo gebroken voelde. Ik vroeg me echt wat hij gedaan had, dat Zayn zo boos was. 'We gaan hem zoeken. En alles komt goed. Ik weet het zeker.'

Zayn Malik
Ik had mijn benen opgetrokken en de tranen bleven over mijn wangen lopen. Het gesnik was gestopt en ik voelde me enorm leeg van binnen. Verraden en gekwetst. Het was niet dat ik het erg vond dat Louis nog een zusje had. Ik vond het erg dat hij me er niet bij had betrokken. Dat hij het verzwegen had en dus tegen me had gelogen. Ik vertrouwden hem. Ik schok op toen ik mijn naam hoorde en zag Liam met zijn kind. Ik wilde ook een kind. Met Louis. Meteen begon het harde snikken weer toen Liam vroeg water er was en heftig schudden ik mijn hoofd. Liam knielde voor me neer en ik greep zijn kraag vast om mijn hoofd tegen zijn borstkas te duwen. 'Ik wil hem niet kwijt. Echt niet. Ik hou van hem.' Snikte ik jammerend. Ik wist dat Liam er niets van zou begrijpen. Maar ik was niet in staat het uit te leggen. Ik was nergens meer toe in staat.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik kalmeerde, maar zou niet stoppen met huilen of druk maken tot ik Zayn in mijn armen kon sluiten. 'Vraag dat maar aan mijn ouders die me zwijgplichten oplegde. Mijn zusje die ineens na tig jaar voor mijn neus staat en Niall die waanideeën heeft over dat ik verliefd ben op jou. Ik kan dit niet, Hazz. Ik wil Zayn niet kwijt.' Met deze woorden was waarschijnlijk ook wel wat uitgelegd, maar nog lang niet alles. 'Dan word het zoeken.' Sowieso zou ik dan niet stoppen met zoeken tot ik hem had gevonden. 'Ik wil niets liever dan dat je meegaat. Op Zayn terug na dan.' Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht terwijl ik Harry nu ik een gemeende knuffel trok. 'Daar vertrouwen we dan maar op. Ik weet niet wat ik zonder je zo moeten.' Ergens had ik het idee dat Harry wel gelijk had aangezien hij dat negen van de tien keer had. Maar op dit moment zou ik het niet durven hopen. Ik wist dat echt niet wat ik zonder mijn beste vriend zou moeten. Uiteindelijk stond ik op, om Harry zijn hand vast te pakken. 'Laten we gaan dan. Eens zien of je deze keer ook gelijk krijgt.' Ik wilde hem al meetrekken tot ik me iets bedacht. 'Geef me tien seconde.' Mompelde ik en waggelde naar de slaapkamer om mezelf aan te kleden. Eenmaal terug op de gang drukte ik een kusje bij Harry op zijn wang. 'Nu kunnen we echt gaan.' Op naar Zayn.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam James Payne

Zayn schudde zijn hoofd, waarna hij mij bij mijn kraag vastgreep. Even wankelde ik maar al snel legde Zayn zijn hoofd op mijn borstkas. Het duurde nog geen seconde, of ik kwam bij Zayn naast hem zitten. 'Ik wil hem niet kwijt. Echt niet. Ik hou van hem' jammerde hij. Vol met medelijden legde ik mijn arm rond hem heen. 'Zayn? Wat is er dan?' vroeg ik, nog altijd even bezorgd. 'Is er soms wat gebeurd?' vroeg ik Zayn. Heel goed, Liam. Waarom zit hij hier anders? Maar Zayn was niet het type wie snel verdrietig of ook maar somber was. Hij kon wel wat aan, tenzij er iets heel ergs gebeurd moest zijn. 'Kom, we gaan even naar binnen. Ik zag geloof ik Eirwen en Niall' zei ik, waarbij ik opstond en Zayn ook zachtjes omhoog trok. De kinderwagen duwde ik naar binnen, terwijl ik Zayn aan zijn arm meetrok. Drake maakte ik los uit de kinderwagen zodat hij zijn zin kreeg en rond kon waggelen, om bij af en toe een tafeltje te gaan staan en vrolijk wat tegen de mensen te brabbelen. Ondertussen had ik Zayn meegenomen naar Eirwen en Niall, waar ik bij het tafeltje bleef staan om dadelijk aan te schuiven. 'Wil je me alsjeblieft vertellen wat er is?' vroeg ik aan Zayn. Hij wist dat ie me kon vertrouwen, en ik wilde hem gewoon graag helpen. Zayn zou weg kunnen gaan als ie wilde, wat ik hoopte van niet om ik wilde niet dat ie zo verdrietig bleef. Alhoewel ik niet snapte over wie hij het had.

[ bericht aangepast op 14 april 2013 - 20:18 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eirwen
Ik ging toch maar zitten toen Niall niets zei. Ik vond het vreemd dat Niall niet zo veel zei. "Is alles okay?" vroeg ik bezorgd. Ik aaide even over het hoofd je van het jongetje dat Niall bij zich had. Het was een grappig mannetje. "Hoe heet het kleine mannetje eigenlijk?" Ik zag Liam langslopen en zwaaide even vrolijk naar hem en Drake. Ik keek toen weer naar mijn kleine mannetjes in de kinderwagen. Ze lagen vrolijk rond te kijken. Het waren de twee vrolijkste babies die ik ooit had gezien. Ik zoog rustig aan het rietje van mijn drinken. Mijn telefoon piepte. Ik had twee smsjes. Vreemd dat ik die had gemist. Een was er van Liam dat hij eraan kwam. Nou, die was er al... De andere was van mijn moeder dat ze veilig thuis waren. Ik smste ze snel terug en stopte toen mijn telefoon in mijn zak. Een van de Starbucks medewerkers kwam naar ons toe met een bak water. "Bedankt." zei ik vrolijk toen hij hem neerzette voor de honden. Nu was het dus wel echt een drukte in huis. Ik vond het wel leuk. Ik haalde een hand door mijn losse lange haar.

Bowties were never Cooler

[Hoe kan ik inspringen?]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Naar de starbucks gaan door een sms. Daar kan je je aansluiten bij Eirwen en Niall of Liam en Zayn]

Bowties were never Cooler

Rosalie Sarah Angels

Het smsje vond ik nog steeds raar, maar ik besloot toch te gaan. Ik kijk naar Hailey en loop samen met haar richting de starbucks. Ik neurie zachtjes en dans een beetje met haar over straat. Ik grinnik even en draai haar een rondje. Binnen een paar minuten zie ik de starbucks verschijnen. Ik huppel met Hailey vrolijk naar binnen, benieuwd wie ik aan zou treffen. Vlug sta ik stil als ik Eirwen, Liam, Niall en Zayn zie. Ik kijk even naar Hailey, til haar op en storm naar Eirwen.
'Hoe gaat het met je?' Ik zet Hailey neer en trek Eirwen in een knuffel. Ik kijk haar glimalchend aan en kijk dan naar de andere. Ik zwaai even naar ze. Dan zet ik Hailey neer op een stoel. 'Willen jullie nog wat drinken,' vraag ik ze en houd mijn hoofd schuin. Geduldig wacht ik op antwoord en knuffel Niall, Zayn en Liam ook even snel.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Eirwen
Ik glimlach breed toen ik ook Rosalie zag aan komen lopen. Opeens stormt ze op me af. Ik heb niet eens de tijd om op te staan. Ik geef haar zacht een knuffel terug. "Ik ben nog wat zwakjes, maar het gaat goed. Dat Dan en Finn nergens om huilen als het niet echt hoeft helpt ook heel erg." Ik laat haar los en ga weer zitten. Ik glimlach even naar Hailey. "Ik heb nog, dank je." Ik zag Drake wat verloren door de Starbucks waggelen. "Kom maar hier, Drake. Papa is denk ik even bezig." Het mannetje waggelde nu naar me toe. Ik tilde hem op mijn schoot en gaf hem wat van mijn slagroom. Hij deed vrolijk. Drake kreeg er straks twee speelmaatjes bij, maar dan moest hij nog wel even wachten. Ik zette Drake naast me neer en dronk wat van mijn drinken. Ondertussen keek Drake voorzichtig naar Dan en Finn die lagen te kirren in de kinderwagen.

Bowties were never Cooler

[-]

[ bericht aangepast op 14 april 2013 - 20:09 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Harry Styles
ik snapte het niet. 'Maar je, hebt toch gewoon altijd contact gehad met je zusjes?' vroeg ik verwaard, waarna ik mijn wenkbrauwen optrok. 'Verliefd op mij? en Zayn geloofde dat?' Als zijn dat echt geloofde kreeg hij meteen een klap als ik hem zag straks. Als hij echt niet zag dat Louis alleen maag oog voor hem had, moest hij echt even wakker geschud worden. Ik stond moeizaam weer op en zag nu pas echt hoe Louis zijn lichaam toegetaakeld was. je zou niet eens meer zeggen dat hij alleen van de trap was gevallen, eerder van een brug. Al kon je inderdaad naar vallen, met die treden. Hij verdween zijn kamer in en ik ging even met mijn hand door mijn haar. Ik had me vandaag toch wel iets ander voorgesteld. Maar alles voor mijn beste vriend. Ik glomlachte toen hij terugkwam en ik een kus op mijn wang kreeg. ik pakten zijn hand vast en keek nog even naar de ring om zijn vinger. 'Louis Malik. dat klinkt best oke.' glimlachte ik, waarna ik naar beneden liep en Louis met me meenam. Er klaar voor om prins charming weer naar zijn geliefde te brengen.

Zayn Malik
ik kon het niet. ik kreeg geen word meer uit mijn keel en alleen een zacht gepiep kwam uit mijn keel. hevtig schudden ik mijn hoofd weer, terwijl Liam me omhoog trok. 'Ik wil niet naar Niall.' Piepten ik bang. Die jongen was wel de laatste die ik wilde zien. Ik viel stil en veegde ruw mijn tranen weg, maar ze bleven lopen. ik sloeg mijn ogen neer en voelde mezelf enorm voor schut staan. Ik hield er niet van als mensen me zwak waren. maar meer was ik niet zonder Louis. ik plukte zachtjes aan de zoom van mijn shirt en schudden mijn hoofd weer en keek op naar Liam. 'Volgens mij ben ik Louis aan het kwijtraken.' de worden waaren zo zacht, maar ik mijn hoofd egode het nog na. het snikken wat volgde, was veel harder en meteen liet ik mezelf weer op de grond zakken mijn hoofd tussen mijn knieen te verstoppen. het was in een keer zo veel, dat ik het gewoon even niet meer aankon.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam James Payne

Toen Rosalie me even knuffelde, keek ik verbaasd naar haar. Ik weet dat het goed was gemaakt, maar zo'n begroeting had ik niet echt van haar verwacht. Lachend keek ik haar even aan. 'Jij bent vrolijk' merkte ik op. Toen ik naar Hailey keek, glimlachte ik en zwaaide ik even naar haar. Achter me zag ik dat Drake bij Eirwen op schoot was gaan zitten en daarna naast haar gaan zitten. 'Hij is nogal blij, dus ik moet je waarschuwen. Drake kan elk moment weer hyper worden' zei ik tegen Eirwen, terwijl ik haar even schuldig aankeek. Mijn blik ging naar de twee kleintjes, die in de kinderwagen lagen. Ze lagen er allebei zo vredig bij, waardoor ik bleef glimlachen. Ik was werkelijk dol op kinderen, al vanaf toen ik zelf nog een kind was. Al snel keek ik weer naar Zayn. 'Volgens mij ben ik Louis aan het kwijtraken' piepte Zayn. Hij begon weer te snikken en liet zich op de grond zakken. Gelijk knielde ik weer bij hem neer en wreef over zijn rug heen. Dat we hier nu midden in Starbucks zaten boeide me niks, want dit was een vriend. 'Je raakt Louis niet kwijt, Zayn. Hij zou je nooit laten gaan. Wat je dan ook doet, wat hij dan ook doet' zei ik vastgesteld.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[ik snap het niet meer. Ze zaten toch buiten en de rest binnen.. ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''