X Factor ll One Direction ll 004 - Speeltopics

Ja, X Factor is weer begonnen en deze keer met One Direction als jurlyleden.En het werkt net iets anders. Van de 20 mensen die meedoen gaan er 10 door. 2 bij elk jurylid. Hun zullen samen met de 5 juryleden en hun vriendinnetjes samen gaan wonen in het X Factor huis. Elke week zal er een liveshow plaats vinden waar niemand[/center] zal afvallen we werken dus met een punten systeem. Maar zal de liefde tussen de vriendinnetjes van de jongens blijven staan. Zullen de meisjes hun bedriegen? Of word een van de jongens verliefd op een andere kandidaat? Is een van de jongens homo? Een verhaal tussen liefde haat en verdriet.

Reseveringen blijven 12 uur staan. Je mag je rol al wel voor de helft invullen en derest later

Jury/One Direction/Jongens
-Harry Styles ll Damnbieber-
-Zayn Malik ll Sidestap-
-Niall Horan ll ZiamStorason -
-Louis Tomlinson ll Magicales-
-Liam Payne ll BigFatLiar-

Kandidaten
-Chiara Bella Love ll Damnbieber-
- Elizabeth ''Liz'' Harper ll Panday-
-Mackenzie Lou Arretez ll Lavigna-
-Luke Smith ll Sylvesti-
-Holly Renée McDawn ll Seaver
-Kyra Luca Graig ll Semper-
-Gabrielle Aplin ll BigFatLiar-
-Lars Loseyn ll Seaver
-Mickey Smith ll Slyvesti-



Teams

Team Harry
-Kyra Luca Graig ll Semper


Team Niall
- Elizabeth ''Liz'' Harper ll Panday
--Gabrielle Aplin ll BigFatLiar

Team Liam
-Luke Smith ll Sylvesti
-Lars Loseyn ll Seaver

Team Louis
-Holly Renée McDawn ll Seaver
-Mickey Smith ll Slyvesti


Team Zayn
-Mackenzie Lou Arretez ll Lavigna
-Chiara Bella Love ll Damnbieber


Vriendinnetjes van de jongens
Dannielle Peazer ll Coockies-
Perrie Edwards ll Pushing -
Eleanor Calder ll Coockies-
Vriendinnetje Harry ll


Invullen
Rol:
Naam:
Leeftijd:
Uiterlijk: (Bekend persoon)
Innerlijk:
Extra:

- Minstens 4 regels Zonder spatie's
- 16+ toegestaan
-Naamsveranderingen doorgeven
- 7 dagen niet reageren en je bent eruit
- Zeggen als je een lange tijd weg bent
-Geen sneltrein
-Geen Mary Sue's of Gary Stu's
- Niet te veel off-topic, anders gebruik: {} [] () of spoiler
- Alleen ik maken de nieuwe Topic's aan tenzij het aan iemand gevraagd word te doen
- 3 rollen per acount!!!
- Naamsveranderingen doorgeven
- Hou het gezellig&sluit niemand buiten



Het huis

We beginnen dat je bij het x Factor house komt en bekend word gemaakt door Harry welk team jullie zitten. (Je komt dus gewoon in de hal staan)

[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 18:14 ]

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Louis Tomlinson
Een grijns speelde rond mijn lippen en deze werd met het moment breder. Ik zou echt niet verbaasd opkijken als we halverwege de wedstrijd ineens het huis worden uitgetrapt, omdat ze ons stuiterballen gedrag zat zijn. Toch had ik wel een beetje medelijden met de andere, maar aan de andere kant leerde je ermee leven. Tenminste dat begreep ik wel van de andere. Ik draaide me een kwartslag, maar bleef dicht tegen hem aanstaan, waarna ik via de spiegel naar ons beide keek. Met mijn ene zocht ik naar die van Mickey en eenmaal gevonden hield ik deze met een glimlach vast. Ja, ik voelde me perfect en nog wel een beetje rustig. Al zal dat laatste niet lang duren, maar er waren wel dingen waardoor ik gewoon rustig was. Mijn lippen drukte ik tegen zijn wang en knikte daarna bedenkelijk. 'Ergens heb je inderdaad wel weer een punt. Maar het schoot me nu ineens te binnen en dat vind ik een heel goed idee..Ik wacht. Hmm, of we gaan eerst naar de winkels of moet nog ergens een verdwaalde hebben. Maar je hebt gelijk, en die dag moeten we echt een keer snel inhalen. Zeker als we allebei nog spullen nodig hebben. En heb daar geen problemen mee, maar of de rest daar zo blij mee is.' ratelde ik vrolijk als het mijn buurt was terwijl ik meeliep. Ergens had ik het idee dat ik door het ratelen vreemd zinnen uitkraamde en niet alles nog logisch klonk. Zelf viste ik ook de kleding uit mijn koffers en hoe kon het ook anders dan dat er weer strepen op te vinden waren. Ik keek naar Mickey en grinnikte zacht. Hij was echt te schattig. Ik had mijn kleding en voor het knipperen mogelijk was, had ik me aangekleed en stond voor Mickey zijn neus. Me snel omkleden was geen probleem, zeker niet als het een shorts met een hemd was, want moest tijdens concerten niets anders. Alleen had ik wel een ruzie met de bretels, die deze keer opvallend genoeg niet bij mijn kleding te vinden was. 'Darling, waar ben je naar opzoek? Behalve je riem en kan ik iets voor je doen?' Vroeg ik en vloog al snel door de kamer. Ik pakte alle nodige spullen ondertussen bij elkaar, die ik op het bed neergooide. Zo kon ik kijken of ik wel alles had, want had wel eens de neiging om iets te vergeten. Ik had namelijk het idee, dat ik al iets was vergeten. Vrolijk rende ik de kamer door zonder op te letten met als gevolg dat ik niet veel later op de grond naast hem bed lag. Ik keek om en zag dat ik over mijn eigen schoenen was gestruikeld. En draaide me om -om deze te pakken en aan te trekken. Die was ik dus vergeten.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Mickey Smith
Ik luisterde met een grote glimlach naar zijn geratel. Het maakte mij heel vrolijk. Ik huppelde bijna over de gang naar onze kamer. daar begon ik snel kleren te zoeken. Het vinden was geen probleem. Ik trok een hemd en shorts uit mijn koffertje samen met boxers met katjes. Die wist ik snel aan te krijgen, maar met de rest van mijn kleren had ik wat meer moeite. Ik hoorde wat gegrinnek achter me. "Niet lachen." zei ik als een klein kind wat net iets heel grappigs had gedaan. Ik worstelde me in mijn hemd en daarna in mijn shorts, waarna ik begon te zoeken naar mijn riem, sokken en borstel. Opeens stond hij voor me. Ik glimlachte naar hem en ging verder met zoeken. Zo veel kon er toch neit in dat kleine koffertje zitten? Ik keek weer naar hem op toen hij vroeg wat ik zocht. "Mijn riem, een paar sokken en mijn borstel." zei ik voor ik weer wild verder ging zoeken. Op het moment dat ik alles had gevonden, op mijn riem na, hoorde ik een klap op de grond. Ik keek verschrikt op en zag hem op de grond liggen. Gelukkig draaide hij zich al om om zijn schoenen aan te trekken. "Voorzichtig, straks doe je je nog pijn, moppie." Ik glimlachte en trok mijn sokken aan. Opeens wist ik waar mijn riem was... In mijn broek van gister. Ik trok de broek onder het bed vandaan en trok de riem eruit, die ik toen maar snel aandeed. Dat was altijd wel handig. Mijn broek had namelijk toch wel er een handje van zoms van mijn kont te zakken in het openbaar. Als ik dan ook geen riem aan zou hebben zou het al helemaal erg worden. Ik grabbelde nog eens onder het bed en vond daat ook mijn schoenen. Ik deed ze aan en propte de veters maar gewoon in de zijkant van mijn schoen. Strikken had ik nooit het gedult voor. Ik stond op en stopte mijn portemonee en telefoon in mijn broekzakken. "Zullen we gaan? Of moet je nog iets belangrijks doen? Laat me dan gewoon nog even wachten en doe dat dan eerst, want belangrijke zaken gaan voor shoppen. Hoe vervelend dat ook is." Ik pakte de borstel van mijn bed en begon mijn haar uit te borstelen voor het echt een grote bos pluis zou zijn. Ik zette een pet een beetje schuin over mijn haar en veegde het haar uit mijn ogen voor ik naar hem glimlachte.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Doordat Mickey met een grote glimlach luisterde, nam ik nog geeneens meer de moeite om een beetje rustig te praten. Vrolijk liep ik mee over de gang naar onze kamer. Ik pakte mijn kleding uit mijn koffer en moest er echt iets op verzinnen. Het was nu al een zooitje door alles wat erin zat, maar ja het paste ergens ook wel weer bij me. Ik grinnikte zacht terwijl mijn blik op Mickey gericht was. 'Ik lach altijd bij jou in de buurt, dus dat word lastig.' zei ik en lachte vrolijk door. Een hand haalde ik door mijn haar en vond het eigenlijk wel goed zitten. Een stralende glimlach was op mijn gezicht te vinden toen ik voor hem stond. Een klein kusje drukte ik op zijn neus. 'Voor wat geluk dat je snel kan vinden.' Daarna vloog ik door de kamer opzoek naar de juiste spullen terwijl ik luisterde naar wat hij zocht. 'Oh, maar dat die kan je nog wel vinden. Die zijn niet onopvallend.' Niet snel na die woorden had hij al twee van de drie dingen en lag ik op de grond. 'Rustig maar. Ik ben het die zin had om de grond te knuffelen. Al moet ik zeggen dat ik liever een knuffel van jou heb.' lachte ik vrolijk toen hij verschrikt opkeek en pakte mijn schoenen. 'Natuurlijk doe ik voorzichtig, pumpkin.' Eenmaal mijn schoenen aan krabbelde ik overeind en nam nu plaats op het bed. Mijn telefoon en portemonnee en stopte ik in mijn broekzakken. 'Bereid je maar alvast voor op het leven dat iedereen je herkend, want dat zal vanaf vandaag zeker zo zijn.' glimlachte ik. Het had wel iets, maar soms had het uiteindelijk toch ook wel een aantal nadelen.'Maar het wendde vanzelf. Zacht neuriede ik het nummer waar dit allemaal mee begonnen was namelijk Hey there Delilah. Sinds dien was alles zo snel gegaan. Geduldig wachtte ik op Mickey en kwam overeind bij zijn woorden. 'Natuurlijk en nee niet echt. Dus laat jou ook niet nog even wachten, al heb je wel ergens een punt. Maar laten we gewoon gaan shoppen.' Ik stond op en liep naar hem toe om vanachter mijn armen om hem heen te slaan. 'Ik ben blij dat ik een van de volgende artiesten al heb leren kennen en in mijn armen mag sluiten. Ik mag nu echt van geluk spreken. Maar wat vind je er zelf van?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Reageer zo(: ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Ik reageer morgen, goed? Ik ben nu echt heel moe en heb de hele dag aan school gewerkt]

---

Bowties were never Cooler

[is goed (: ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

]Eleanor Calder

Rustig skate ik vooruit. Ineens houdt iemand me tot stilstand. Ik weet bijna zeker dat het Luke is, dis laat ik het zo en ben enigszins opgelucht dat ik nu niet ben gevallen. Ik glimlach naar de jongen.
'Hoi,' begroet ik hem. De jongens barsten ineens uit in een soort... Ja, jongensding. Ik grinnik even als ze mij allebei aankijken. Tja, wat moest ik zeggen? 'He,' begroet ik de kongen nog een keer. Ik glimlach even. 'Ik ben dis Eleanor, maar zeg maar El,' glimlach ik en kijk Dan aan. Dan kijk ik naar Luke. Ik pak mijn skateboard op en klem die vast onder me arm. 'Ga je mee,' vraag ik Dan en kijk beiden afwachten aan.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Luke Smith
Ik keek glimlachend naar Dan. "Tuurlijk ga ik mee, mooie dame. Maar ik ging eigenlijk lunch halen. Willen jullie ook wat?" Ik haalde mijn schouders op. het klonk goed. "Wat ga je halen, Dannyboy?" Hij haalde zijn schouders op. "Fish 'n Chips denk ik." Ik dacht even na. Het was wel lekker. "Doe mij er ook maar een." Ik keek even naar Eleanor. "Wil je ook? Het is misschien pas 12 uur, maar goed. Dan hier is er volgens mij al vanaf 8, en die gast heeft altijd honger." Dat leverde me weer een por tussen mijn ribben op. Ik keek hem even aan. "Ach, je hebt gelijk. Hij is ook een vreetzak hoor, maar hij eet alleen heel veel op bepaalde tijden." Ik grinnekte. Het was waar. Tja, sporten vroeg om energie.

---

Bowties were never Cooler

Mickey Smith
Ik glimlachte breed toen hij zei dat hij wel voorzichtig deed. Dat was maar goed ook, want ik kon al niet op mezelf passen, laat staan ook nog eens op hem. Ik trok mijn riem door mijn broek en maakte die vast voor ik mijn schoenen ook onder mijn bed vandaan trok en die aan mijn voeten begon te doen. Ik glimlachte bij zijn woorden. "Als dat de prijs is om bij jou te kunnen zijn vind ik dat helemaal geen probleem." Het zou vast nadelen hebben, maar zo erg vond ik het niet. Ik hield wel van wat aandacht, al wist ik ook dat dit misschien een beetje erg veel kon worden. Ik hoorde hem Hey There Delilah zingen. Stil luisterde ik en vergat ik even waar ik mee bezig was. Ik was letterlijk betovert door zijn stem. Toen ik weer wist wat ik ging doen stopte ik mijn mobiel en portemonee in mijn broekzakken en sprong ik op. Ik vroeg nog of hij iets moest doen, maar blijkbaar niet. Ik voelde zijn armen om me heen en glimlachte. Die glimlach werd alleen maar breder door zijn woorden. Ik draaide me om en sloeg mijn armen ook om hem heen. "ik denk dat ik misschien wel wat meer geluk heb gehad nu ik jou in mijn armen kan sluiten." Ik drukte een kusje op zijn neus. Ik had echt zo veel geluk gehad. Als ik niet de advertentie op internet had gezien had ik me nooit ingeschreven en was ik nooit op auditie gegaan. Als ik dan niet goed genoeg was geweest, wat makkelijk zo kon zijn, was ik hier nooit geweest in dit huis. En als ik niet had durven zeggen wat ik voelde hadden we nu nooit zo hier gestaan. Het leven kon raar lopen. En die rare kronkels hadden me nu de gelukkigste jongen van de wereld gemaakt. Ik trok hem nog iets dichter naar me toe. "Als we nu niet stoppen met kleffen denk ik dat we nooit aan shoppen en zwemmen toekomen. Ik kan zo namelijk nog wel uren doorgaan, maar dat is denk ik niet heel erg slim. Zeker neit als we ook nog met de wedstrijd rekening moeten houden." Ik liet hem bijna helemaal los, maar hield wel zijn hand vast. In het openbaar hoefde ik niet zo klef te doen, maar toch wilde ik ook neit geheim houden dat we samen waren.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
'Zolang ik nog kan lachen en vrolijk ben gaat alles goed.' voegde ik nog lachend aan mijn eerdere woorden toe en keek op. Toen zag ik ook de brede glimlach op zijn gezicht. Meestal kon ik dan ook wel lachen om mijn eigen stommiteiten. Misschien was ik niet een van de handigste, maar kon nog wel met wat moeite op mezelf passen. Een 'aww' geluidje verliet mijn mond bij zijn woorden. 'Je bent echt heel erg lief en onthou ten alle tijden dat er genoeg voordelen zijn.' Dat waren de dingen die me er op moeilijke momenten ook doorheen sloegen samen met mijn vrienden. Rustig zong ik gewoon door met zingen en liet me met gesloten ogen achterover op het bed vallen. Zingen liet me als een van de weinig dingen even van de wereld verdwenen, maar had nog een speciaal iemand gevonden.Na de laatste noten stond ik op en ging achter Mickey staan om mijn armen om hem heen te slaan. Dezelfde glimlach verscheen op mijn gezicht toen hij zich omdraaide en zijn armen ook om mijn heen sloeg, maar zeker ook door zijn woorden. 'Ik denk dat we uiteindelijk beide heel veel geluk hebben gehad.' Behalve als hij geen auditie had gedaan, hier in huis was geplaatst doordat hij ook gewoon geweldig kon zingen en niets had durven zeggen, had het ook wel een voordeel dat ik een paar jaar terug auditie had gedaan. Dat daarna uiteindelijk One Direction ontstond en zo bekend waren geworden dat we hier dit jaar jury mochten zijn. En als laatste natuurlijk dat we allebei ons hart volgde. Ik was zeker gelukkig en ondanks het leven raar kon lopen, had het zeker geen nadelen. Mijn greep om zijn middel verstrakte iets toen hij me iets dichter naar zich toetrok. ''Maar dat is zo leuk en verslaafd.' begon ik en drukte als bewijs nog een kus op zijn lippen. 'Maar je hebt wel gelijk, want hier nog iemand die zo nog wel uren door kan gaan.' Na deze woorden liet ik hem ook los, maar verstrengelde wel onze vingers. 'Deze is dan om het af te leren.' grinnikte ik zachte en drukte nog een kusje op zijn lippen waarna ik hem mee de kamer uittrok voor me er morgen nog zouden staan. 'Was jij eigenlijk ook klaar om te gaan?' vroeg ik toen ik me dat bedacht.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eleanor Calder

Ik lach even op zijn antwoord. 'Nee dank je. Ik heb geen trek.' Ik kijk naar luke. 'Maar we lopen dan wel even mee. Kan ik uitrusten,' lach ik en kijk de jongens even lachend aan. Weer geven ze elkaar porren. Het deed me denken aan Harry en Louis samen, maar dat lijkt al lang geledem. Het is alsof mijn oude vertrouwde leventje al jaren terug is. Het verbaasd me ng steeds dag alles zo in eens kan veranderen. Het is gebeurd en ik moet me eroverheen zetten. Daar ben ik nu bezig, maar ik kan er nios aan doen dat mijn gedachtes af em toe terug gaan.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Luke Smith
Ik grinnekte toen ze zei dat ze niet hoefde, maar wel wilde uitrusten door mee te lopen. "Okay" zei ik simpel voor dan en ik lachend en elkaar porred op weg gingen naar de Fish 'n Chips kraam iets verderop. De vrouw achter de toonbank herkende ons al. Tja, als je bijna elke week hier wel eten kwam halen, en niet zo'n klein beetje ook, dan bleef je wel hangen. "Twee grote Fish 'n Chips." zei Dan fier en de vrouw lachte. "Geen honger vandaag, jongens?" vroeg ze grappend. Ik schudde mijn hoofd. "We hebben nog niet zo veel gedaan, Gledis." zei ik terug terwijl ze aan onze lunch begon.

---

Bowties were never Cooler

Mickey Smith
Ik glimlachte bij zijn woorden. "Dat weet ik. Het grootste voordeel dat ben jij." Ik luisterde naar hoe hij zong voordat ik me helemaal klaarmaakte om te gaan. Ik voelde zijn armen om me heen. Niet veel later draaide ik me om en sloeg ook mijn armen om hem heen. Ik was blij dat hij ongeveer even lang was als ik, anders zou dit nog best ongemakkelijk kunnen zijn. Ik glimlachte vooral door zijn andwoord, maar ook door het feit dat hij me wat steviger vasthield. Ik grinnekte zacht bij zijn volgende woorden, maar verstilde even om zijn kus kort te beandwoorden. Deze jongen maakte het me wel erg moeilijk om andere dingen te doen behalve met hem kleffen, zeg. Niet dat ik het erg vond, verre van dat, maar het was niet altijd heel handig. Ik voorde hoe hij onze vingers verstrengelde. Weer voelde ik onverwachtsa zijn lippen op de mijne, maar nog voor ik iets kon doen waren ze weg en werd ik mee de gang op getrokken. Wat waarschijnlijk heel slim van hem was anders zouden we morgen zo nog staan. Ik liep snel achter hem aan, maar met mijn hoofd nogsteeds bij die kus botste ik tegen hem op toen hij weer stil stond. Ik schudde even mijn hoofd om helder te worden en mijn haar uit mijn ogen te halen. Get it together, Mickey. Dat deze veels te leuke jongen nu je vriendje is betekent neit dat je neit meer moet opletten, hoe lastig dat ook is. Ik dacht eventjes diep na over wat hij gezegt had... Wat had hij eigenlijk gezegt? Ik had echt geen idee. "Eh?" vroeg ik met een lichte blos op mijn wangen. Ik was zo'n sukkel. "Kom, laten we gewoon gaan." Ik trok hem mee de trap af en de deur uit. ik had geen idee waar ik in London was. Luke wist heir altijd de weg. Ik niet. "Waar gaan we heen?" vroeg ik. "Ik weet niet waar je leuk kan shoppen ofzo, ik kon niet zo vaak in London. Ik heb dus geen idee waar alles ligt ofzo... Geen idee."

---

Bowties were never Cooler

( Ik reageer als ik op school ben..Tenminste als ik dat nog haal en anders als ik thuis ben)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Sure, ik moet zo toch een toets gaan maken...]

---

Bowties were never Cooler