Live While We're Young || One Direction (16+) || Topic 1 - Speeltopics

Deze RPG is gebaseerd op het originele verhaal Live While We're Young || Zianourry (16+)

Naar het idee van quin98 en Vindicatif

Het begin;

De jongens die hebben weer afgesproken op de vaste site. Iedereen heeft zijn 'partners' gevonden en is daar mee aan de praat geraakt en kennen elkaar door en door. Halverwege het gesprek zal de Stranger ( Blake) komen met het voorstel van de weddenschap. De een gaat erin mee en de andere gaat mee met iets meer moeite. Het was dus het begin voor ze elkaar echt leren kennen. De vriend(innen) van de jongens mogen zelf weten waar ze voor kiezen. De mogen naar de jongens gaan, maar ook iets anders doen.
Het is eind van de ochtend/ begin van de middag

[ bericht aangepast op 29 april 2013 - 23:38 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam James Payne
Ik grinnikte. "Als je wil kan je vanavond naar het restaurant komen waar ik werk. Daar mag ik namelijk elke zaterdag optreden." zei ik zacht terwijl ik naar beneden keek en een slok drinken nam. Ik keek hem weer aan toen hij begon te praten. "Ik wil jou zeker ook horen dj'en. Misschien kunnen we een keer iets samen doen." Ik ga naast hem zitten en draai me ook wat naar hem toe. Ik glimlachte vrolijk terug. "Klink super. En aangezien ik al tijden geen vrij heb genomen zal mijn baas er echt niet moeilijk over doen." Ik liet mijn ogen nog eens over hem glijden. Hij was zeker niet lelijk of onaardig. Toch voelde ik alleen vriendschap, waar ik eigenlijk ook wel blij mee was, want dit spel was al verwarrend genoeg. Ik haalde een hand door mijn haren en keek naar het water in de rivier dat rustig door stroomde. Het glinsterde helder in de zon en zorgde voor prachtige patronen op de muren van de tegenover liggende wal. Ik drink rustig mijn beker leeg en gooide die met een boogje in de afvalbak achter Zayn. "Wil je nog iets weten?" vroeg ik onschuldig terwijl ik hem weer aankeek.

Bowties were never Cooler

Harry Styles

´ Als jij het zegt´ mompel ik en grinnik even, dus draak past bij mij. ´ Maar ik hou niet van lang wachten, dus doe dat maar niet´ zeg ik lachend en kijk hem daarna vrolijk aan. Ik weet heust wel wat hij bedoeld maar ik wil graag me gelijk dus ik zal er wel even op doorgaan als het nodig is. Eigenlijk is het best wel grappig hoe dit nu gaat, hij lijkt nu voor mij al een soort goede vriend , waar ik net iets veder mee ga maar dat maakt niet uit, terwijl ik hem pas hooguit een uurtje of zo ken. Eerst keek ik heel anders tegen de weddenschap aan maar nu ik al gewoon bevriend met Louis ben is het allemaal wel prima en ik denk dat ik ook niet snel verliefd wordt al ligt dat dan echt niet aan Louis. ´ Ja dat zal andersom vast ook zo zijn en ik weet wel wat dingen ja´ zeg ik met een glimlach. ´Ik ook niet met jou dus dat komt mooi uit´ zeg ik lachend, Louis was veel te gezellig om een discussie mee te hebben. Zij lippen komen weer op de mijne en dit keer ga ik gelijk plagend wat naar achter met mijn hoofd zodat zijn lippen de mijne eigenlijk amper geraakt hebben. ´Nou en, je leert me wel kennen´ zeg ik met een glimlach en kijk hem even kort uitdagend aan. ´Nee dat moet je opvatten als dat ik gewoon een beetje lui ben´ grinnik ik en kijk hem aan. ´ Daarom neem ik er ook genoegen mee´ antwoord ik lachend als hij zegt dat het beetje toch niet meer wordt. ´ Toch ben jij liever´ zeg ik en prik hem in zijn wang. Ik vraag me af of het gaat lukken deze jongen verliefd op mij te maken, hij doet in iedergeval wel gelijk met alles mee, een voordeel dus maar ik weet het niet. Het werd nog lastig volgens mij. Ik breng mijn lippen langzaam naar zijn oor, ´Geloof me, ik ga het je nog veel moeilijker maken dan het al is´ fluister ik zacht in zijn oor en daarna kijk ik Louis even licht grijnzend aan.

Elizabeth ''Lizz'' Amy Michels

Ik kijk haar aan en glimlach. 'Je hoeft echt niet te betalen! Je bent gek, weet je dat?' Natuurlijk weet ze dat. 'Ik betaal later wel terug, met iets anders. Misschien Disney,' mompel ik nadenkend. 'Niet bijna, jij bent het zusje dat ik altijd al gewild heb, alleen slaan we het ruzie gedeelte over,' lach ik zachtjes en kijk haar aan. En een zusje weet alles over je... Toch? 'Nee, dat geloof ik, dat je dat niet gedaan hebt. Dat bedoel ik ook niet,' stel ik haar snel gerust. Als ik het niet snel vertelde, dan... Dan, nou ja. Durfde ik het niet meer te zeggen. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Nee, ik ben niet verliefd. Harry en ik zijn gewoon goede vrienden. Het zou wel leuk zijn en ja hij is knap... Maar ik wil het niet, ik bedoel.... Dat zou onze vriendschap verkloten... Heb je hem nog nooit gezien?' Ik pak mijn mobiel. 'Dit is hem. Ik maak graag foto's, dus kijk me niet raar aan ja? En ik dwaal af.' Ik kijk Mika aan en trek haar stil. Hoe moet ik dit vertellen? Ik kijk naar mijn schoenen. 'Ik ben niet perfect oké? Ik ben... Ik heb....' Ik zwijg. 'Ik heb anorexia gehad,' mompel ik zachtjes. 'En ik ga nog steeds naar een psycholoog, omdat ik anders weer een terug val krijg en ik ben nog steeds te licht, maar mijn moeder weet dat niet, omdat ik mezelf te zwaar vindt. Dus ik ben niet perfect en het gaat niet goed met me en ik wil niet weer naar een kliniek en ik word gek van mijn moeder die me vol wilt proppen en Harry weet het niet. Niemand weet het en...' Een traan stroomt over mijn wang. Ik val Mika om haar hals en voel hoe meer tranen over mijn wangen stromen. 'Ik moest het e gewoon vertellen. Ik... Niemand weet het en... Ik moest het kwijt...'

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zayn Malik
Ik grijnsde licht en knikten. 'Lijkt me leuk.' Knikte ik instemmend. Nu ik wist dat Liam kon zingen wilde ik het horen ook. Ik stak een sigaret op en gooide mijn lege beker in de prullenbak. 'Oke. Morgen, dan gaan we eerst naar de film en daarna uit.' Lachte ik lief. Natuurlijk, onbewust was ik nog altijd met de weddenschap bezig. Maar het stond niet op nummer een. Ik wilde gewoon een leuke tijd hebben. 'Denk je dat we de andere jongens ook ooit te zien krijgen?' Vroeg ik even tussen neus en lippen door. Ik was best benieuwt. 'Ik wil alles over je weten.' Grinnikte ik, maar schudden mijn hoofd. 'Nee, dat komt vanzelf wel toch?'

[sorry dat hij kort is, moet me snel omkleden, want moet naar me werk ;c]

[ bericht aangepast op 1 mei 2013 - 11:57 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Jij ook? Nou success]

Bowties were never Cooler

Mika Isobel Payne

'Ik ga wél betalen, of je het nou wilt of niet' zei ik koppig. Toen ze mij haar zusje noemde, krulde mijn mondhoeken omhoog. 'En jij bent de zus die ik nooit gehad heb' glimlachte ik. Liam was werkelijk geweldig, en ik zou nog geen week zonder hem kunnen maar soms wilde ik gewoon een zus om over meidendingen te praten, als je begreep wat ik bedoel. Want bij een broer was dat soms nogal.. Tja, nogal gênant. 'Nee, dat geloof ik, dat je dat niet gedaan hebt. Dat bedoel ik ook niet' zei Elizabeth geruststellend en ik knikte even. Ze keek me verbaasd aan. 'Nee, ik ben niet verliefd. Harry en ik zijn gewoon goede vrienden. Het zou wel leuk zijn en ja hij is knap... Maar ik wil het niet, ik bedoel.... Dat zou onze vriendschap verkloten... Heb je hem nog nooit gezien?' vroeg ze. 'Iemand is verlie-hiefd' zong ik hoog. Ze pakte haar mobiel en liet me een foto zien. 'Dit is hem. Ik maak graag foto's, dus kijk me niet raar aan ja? En ik dwaal af' ratelde ze door. 'Damn' bracht ik uit. 'Hij is echt heel knap. Waarom heb je me nooit aan hem voorgesteld?' vroeg ik quasi-triest. Mijn mond hield ik dicht toen Elizabeth me aankeek. Al snel keek ze naar haar schoenen. 'Ik ben niet perfect oké? Ik ben... Ik heb....' stamelde ze. 'Wat heb je?' vroeg ik haar. 'Ik heb anorexia gehad' mompelde ze zachtjes. Mijn mond viel haast open, en ik keek haar met grote ogen aan. Op dit moment wist ik geen woord uit te brengen. Of ik nou kwaad moest zijn dat ze me het niet verteld had, of dat ik haar moest steunen. 'En ik ga nog steeds naar een psycholoog, omdat ik anders weer een terug val krijg en ik ben nog steeds te licht, maar mijn moeder weet dat niet, omdat ik mezelf te zwaar vindt. Dus ik ben niet perfect en het gaat niet goed met me en ik wil niet weer naar een kliniek en ik word gek van mijn moeder die me vol wilt proppen en Harry weet het niet. Niemand weet het en...' Al snel stroomden de tranen over haar wangen en omhelsde ze me. 'Ik moest het e gewoon vertellen. Ik... Niemand weet het en... Ik moest het kwijt...' huilde ze. Ik maakte me los uit haar greep en keek nogal moeilijk. In troosten was ik nooit goed geweest, maar ik deed altijd mijn best. 'Ik weet niet wat ik er van moet denken. Het is echt verschrikkelijk voor je, dat weet ik wel. Maar dat je me dit nog nooit hebt verteld. Elke keer, elke dag, als er wat was dan vertelde ik dat aan je. Ik hield niks geheim voor je, en dat kom je nu aan met dít. Sorry, maar ik weet echt niet wat ik moet zeggen' mompelde ik.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Reageer straks, moet even wrg]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Liam James Payne
Ik glimlachte en keek hoe hij een sigaret op stak. Ik ging een beetje buiten de rook zitten en luisterde naar zijn voorstel. "Lijkt me leuk. Ik sms mijn baas wel of ik weg mag blijven." Ik viste mijn telefoon uit mijn zak en smste snel, maar beleeft mijn baas of ik voor morgen avond vrij kon krijgen. Ik stopte daarna het ding snel weer weg en dacht na over zijn vraag. "Geen idee, misschien. Ik ben wel benieuwt wie het zijn, maar volgens mij gaat het spelletje zo niet." Ik was erg benieuwt naar de andere jongens. Zeker ook naar wie Stranger was. Ik grinnikte bij zijn opmerking. en zag hem zijn hoofd schudden. "Inderdaad. Alles is namelijk heel veel. Ik wil namelijk ook alles van jou weten, maar dat kan ook wel wachten." Ik zag een plukje haar uit zijn kuif springen. Moest ik dat nu terug duwen. Het leek me het meest logische om te doen. Dus stak ik voorzichtig mijn hand uit en duwde het plukje haar terug op z'n plek. "Je haar moet wel god blijven zitten, he" Ik gaf hem speels een knipoog en keek naar het water. Het waaide best een beetje. Mij kon het weinig schelen, want mijn haar zat toch wel slecht, maar goed.

Bowties were never Cooler

Elizabeth ''Lizz'' Amy Michels

Ik staar Mika aan. Ik had alles verwacht, maar niet dat ze zo zou reageren.
'Mika,' zeg ik zacht en veeg mijn tranen weg. 'Ik wilde opnieuw beginnen, ik wilde niet dat mensen medelijden kregen of op me gingen letten.' Ik kijk haar aan. 'Daarom had ik het je niet verteld, maar ik weet dat ik je kan vertrouwen en dat je me nog steeds als mezelf zou behandelen. Alleen.... Het was gewoon beangstigend. Ik probeer het achter me te laten, maar ik draag het nog steeds elke dag bij me. De maanden in de kliniek waren verschrikkelijk, snap je? Ik beleef sommige gebeurtenissen nog elke nacht. Ik probeer ze overdag te vergeten en bij jouw en Harry kan dat, maar...' Ik kijk Mika aan. 'Het is de waarheid en ik heb de Lizz die dat heeft gemaakt achter me gelaten. Althans, dat probeer ik, maar het is onmogelijk. Elke keer als ik bij die Psycholoog ben... En het spijt me dat ik het nooit heb verteld wanneer ij je hart luchtte, maar het is gewoon moeilijk. Ik wilde gewoon een nieuwe start met nieuwe vriendin en Mika jij bent de beste vriendin die iemand zich kan wensen. Je bent knettergek, maar te vertrouwen. Je bent slecht in troosten, maar je doet het altijd toch goed. Ik wil onze vriendschap niet kwijt. Ik houd van je en zonder jouw was ik waarschijnlijk een stuk minder vrolijk. Je leidt me af en je vrolijkt me op. En ik begrijp als je boos bent, maar probeer het te begrijpen. Alsjeblieft.' Smekend kijk ik haar aan. 'Je bent alsnog de eerste die het weet. En vanaf nu zal ik je altijd in blijven lichten, als je wilt tenminste.''Ik kijk haar aan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Jim Edward Styles

Pff ik haat wachten .. Ik heb gezelschap nodig .. Ik pakte mijn mobiel en tikte het Nummer van Lizz in . We mochten elkaar niet maar ik verveelde me enorm. ''Hallo Lizz ? Ik verveel me .. Wat ben jij nu aan het doen ? '' vroeg ik . Terwijl ik op haar antwoord wachte ging ik maar een rondje rijden.

[ bericht aangepast op 1 mei 2013 - 15:18 ]

Just Close Your Eyes And Enjoy The Roller Coaster That Is Life ~ Zayn Malik

Louis Tomlinson
'Je bent het wel met me eens.' grinnikte ik zacht. Het was gewoon een draak. 'Hazz, ik ook niet, dus dat gebeurd sowieso niet. In dat opzicht lijken we al op elkaar.' zei ik vrolijk. Ondanks dit en dat ik deze jongen pas net kende, wist ik zijn gedachtegang toch wel te raden. Het was niet moeilijk te raden en zeker niet met de woorden van net. Het was vreemd dat het toch al zo vertrouwd voelde bij deze jongen. Ondanks de weddenschap die nog steeds ongestoord doorging. Niet dat er heel veel van te merken was al, want dit leek meer op goede vrienden. Iets wat ik goed vond. Wilde je namelijk dat ik verliefd op je werd, moest je daar heel veel voor doen. Maar ergens leek het er ook niet op dat we elkaar hooguit een uur kende. 'Dat zal vast wel en daar kijk ik niet verbaasd van op. Dat is andersom toch ook zo.' zei ik met een glimlach. 'Zeker weten.' zei ik waarna een vrolijke lach mijn mond verliet. Harry was gewoon echt een geval apart, maar wel heel erg gezellig. een zacht protesterend geluidje verliet mijn mond toen Harry plagend met zijn hoofd iets naar achter ging toen ik hem een kus wilde geven. Ik kwam iets naar voren om alsnog een kus op zijn lippen te drukken. 'Dan vertel ik lekker ook niets.' zei ik en stak mijn tong naar hem uit. Ik staarde hem daarna kort recht in zijn ogen. 'Dan vat ik het op als een beetje heel erg lui.' zei ik onschuldig. 'Goed zo, want er mogen nog geen problemen ontstaan.' Ik schudde mijn hoofd bij zijn volgende woorden. 'Dan zijn we beide lief, want jij blijft liever. Maar dat gaat ook weer uitlopen tot een discussie.' Ik bolde mijn wangen toen hij daarin prikte. Dat zorgde voor rare geluiden waardoor ik weer in de lach schoot. Ergens had ik een idee dat dit alleen bij vriendschap zou blijven, maar durfde niets met zekerheid te zeggen. Het werd wel knap lastig. 'Heel veel succes.' zei ik zachtjes nadat hij wat in mijn oor had gefluisterd. 'Maar eerst zwemmen.' veranderde ik vrolijk van onderwerp en haakte mijn been achter de zijne, om hem zo onderuit te halen. Dat had als gevolg dat Harry met een plons in het water belandde en ik een paar stappen naar achter zette. 'Zo deze kreeg je nog terug.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Mika Isobel Payne

En nu wist ik het, van een hopeloos gezicht ging mijn gezicht naar een boze frons. 'Mika' zei Elizabeth zacht. 'Ik wilde opnieuw beginnen, ik wilde niet dat mensen medelijden kregen of op me gingen letten' Ze keek me aan, waarna ik haar woedend aankeek. 'Dus je denkt dat ik op je ga letten, en je ga commanderen? Dus jij ziet mij als zo'n iemand?' vroeg ik ongelovig. 'Daarom had ik het je niet verteld, maar ik weet dat ik je kan vertrouwen en dat je me nog steeds als mezelf zou behandelen. Alleen.... Het was gewoon beangstigend. Ik probeer het achter me te laten, maar ik draag het nog steeds elke dag bij me. De maanden in de kliniek waren verschrikkelijk, snap je? Ik beleef sommige gebeurtenissen nog elke nacht. Ik probeer ze overdag te vergeten en bij jouw en Harry kan dat, maar...' Alweer keek ze me aan. 'Maar wat? "Maar ik durfde gewoon niet?" ' imiteerde ik haar. 'Ja, joh. En net vertrouwde je me nog' mompelde ik erna. Mijn armen sloeg ik over elkaar en ik keek Elizabeth weer aan. 'Het is de waarheid en ik heb de Lizz die dat heeft gemaakt achter me gelaten. Althans, dat probeer ik, maar het is onmogelijk. Elke keer als ik bij die Psycholoog ben... En het spijt me dat ik het nooit heb verteld wanneer ij je hart luchtte, maar het is gewoon moeilijk. Ik wilde gewoon een nieuwe start met nieuwe vriendin en Mika jij bent de beste vriendin die iemand zich kan wensen. Je bent knettergek, maar te vertrouwen. Je bent slecht in troosten, maar je doet het altijd toch goed. Ik wil onze vriendschap niet kwijt. Ik houd van je en zonder jouw was ik waarschijnlijk een stuk minder vrolijk. Je leidt me af en je vrolijkt me op. En ik begrijp als je boos bent, maar probeer het te begrijpen. Alsjeblieft' Haar smekende gezicht negeerde ik totaal. 'Dus als ik het goed begrijp, je noemde me zojuist gek, ik ben slecht in troosten en je vertelde me niks, dus je vertrouwde me nier? Ja, het is wel duidelijk' siste ik. Misschien kwam het door de beroerdheid dat ik zo deed, want normaal had ik klaar gestaan voor Elizabeth maar dit sloeg werkelijk nergens op. 'Ga ergens anders maar zo'n lulverhaal ophangen, ik heb hier geen zin in. Doe je best bij Harry, maar mijn medelijden of hulp krijg je niet meer. Loop toch naar de hel' gromde ik, en met een ruk draaide ik me om en liep weg. Ik liep wel, in plaats van met de metro. 'En waag het niet om nog één keer voor mijn deur te staan, die sleutel gooi je maar in de brievenbus!' riep ik zonder om te kijken. Mijn handen stopte ik in mijn zakken, en ik verborg mijn hoofd in mijn jas. Het was totaal niet koud, maar ik had geen zin meer om na te denken.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Zayn Malik
Ik hielt meteen mijn sigaret aan de buitenkant toen Liam uit de rook ging zitten. Ik wist dat ik moest stoppen, maar het lukte me niet echt. Ik was daarentegen wel al geminderd. Iets wat voor mij al een helle prestatie was. Ik grijnsde breet. 'Oke, dan hebben we een date.' Bevestigde ik. Ik volgde Liam zijn hand naar mijn haar, waarna ik merkte dat hij het weer goed deed. 'Dankje.' Grijnsde ik toen er een knipoog volgde. Ik volgde zijn blik naar het water en het bleef even stil, terwijl ik rustig een trekje nam van mijn sigaret. 'Naar welke film wil je morgen?' Vroeg ik, om het gesprek op gang te houden en zodat ik de kaartjes alvast kon bestellen vanavond. Dat was wel zo makkelijk.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles

' Misschien een klein beetje dan' grijns ik. 'Dan hebben we nu al dingen gemeen, dat is wel snel' zeg ik lachend en kijk hem met een glimlach aan. 'Dat is mooi want het zou niet goed zijn als je nu nog helemaal niks wist' zeg ik lachend. Als hij zeker weten zegt glimlach ik even en knipoog even naar hem gewoon omdat ik het leuk vindt om te doen. Ik begin te lachen als een protesterend geluidje maakt, hij komt weer een kus geven en dit keer laat ik hem gewoon zijn gang gaan. 'Ooh, gemeenerik' zeg ik lachend en kijk even naar zijn tong die die uitsteekt. 'Nou dat valt ook wel weer mee hoor want ik heb jou net wel gewoon helemaal het water ingetild hé' zeg ik lachend en kijk hem aan. 'Maar zoveel moeite was dat niet omdat ik gewoon zo sterk ben' grap ik en lat mijn spierballen even zien. ' Nee maar ik denk ook niet dat die nu al gaan ontstaan' zeg ik met een glimlach, ik denk niet dat ik echt snel problemen met hem krijg. 'Ik zeg niks meer alleen dat ik er anders over denk' grinnik ik omdat ik weet dat die anders weer commentaar gaat geven. Ik grinnik door zijn actie maar eigenlijk meer omdat hij er zelf zo hard om moet lachen. 'Jij ook' grijns ik en grinnik door zijn plotselinge verandering van onderwerp. Opeens lig ik neer en kijk een beetje verward om me heen. Daarna kijk ik Louis aan net alsof ik heel boos ben, 'Doe is normaal!' roep ik en sta op. Daarna draai ik me om om vervolgens het water uit te lopen. Ik moet echt me best doen niet gelijk in lachen uit te barsten, er staat wel gelijk een grote grijns op mijn gezicht na het omdraaien.

Elizabeth ''Lizz'' Amy Michels

'Nee, zo bedoel ik het niet...' Ik luister naar haar woorden. Ze is woedend. 'Mika,' gil ik, maar ze loopt door. Ik staar haar na, maar mijn tranen komen niet. Doodstil blijf ik staan. Het lachen en het leuk doen lijkt ver te zoeken. Pas tien minuten later stroomt de eerste traan. Langzaam zet ik wankelend een stapje achteruit, maar alle energie lijkt uit me weggevloeid. Ik laat me op een bankje zakken en staar beduusd naar het water voor me. Een brok zit in mijn keel en meer tranen stromen over mijn wangen. Was ik zonet mijn beste vriendin verloren, omdat ik eindelijk de moed had mijn hart te luchten? Waarom heb ik het haar verteld? Ik verberg mijn hoofd in mijn handen en dit maal verlaten luide snikken mijn lippen. Ik trek mijn knieën op en blijf snikkend op het bankje zitten. Ik wist niet wat ik moest doen, Mika had haar boodschap duidelijk gemaakt, maar ik kon haar toch niet zomaar laten lopen? Langzaam sta ik op, maar ik wist niet waar ik het zoeken moest. Ik wilde niet naar mijn moeder, Mika wilde me nooit meer zien, Harry... Waar was hij eigenlijk? Hij had de hele dag al niks van zich laten horen, maar hij leek nu de enige oplossing te zijn.
Harry, Kan ik naar je toekomen? Met trillende handen verstuur ik het berichtje. Langzaam begin ik te slenteren. Twee keer word ik bijna door een auto geschept, maar het laat me koud. Misschien moest ik maar dood. Wat was ik nou waard? Ik kan mensen alleen maar teleurstellen. Mijn ouders zijn uit elkaar, dankzij mij. Mijn moeder doet zo haar best, maar ik ben alleen maar ondankbaar. Naar mijn vader ga ik nooit, tegen Mika heb ik altijd gelogen en ik heb haar nu gewoon laten gaan en Harry... Het is een grote leugen, hij kent de echte mij niet eens. De ongelukkige Lizz, die nu weer naar boven komt. Ik staar naar mezelf in het water als ik erlangs loop. Ik blijf stil staan. Zal ik springen? Het zal ijskoud en heel vies zijn. Misschien ga ik daar dan dood aan? Nee, dan was een auto fijner. Ik slik en loop verder. Mijn armen sla ik over elkaar heen. Waarschijnlijk schrik ik nu mensen af, maar het deed me weinig. Ik moest even weg, maar waarheen? Ik loop het metrostation in, geen puf om ergens heen te lopen. Ik blijf zitten, tot het eind station. Daar stap ik uit. Zwijgend loop ik het metro station uit. Ik ben ergens waar ik nog nooit ben geweest, maar het kan me niet schelen. Doelloos loop ik rond. Als ik moe ben, draai ik me om en loop terug naar het metro station. Zwijgend ga ik weer terug. Ik leg mijn hoofd tegen het raampje. Misschien waren er uren verstreken, misschien maar enkele minuten en was ik helemaal niet zo ver weg. Ik weet het niet, momenteel was mijn hoofd een zootje. Het enige wat ik besefde was dat ik mijn beste vriendin kwijt ben geraakt door de waarheid te vertellen. De waarheid vertellen is goed toch, waarom werd ik er nu dan voor gestrafd?
Ineens gaat mijn mobiel af. Ik kijk er geschrokken naar. Mijn wenkbrauw gaat omhoog als ik zie dat het Jim is.
'Ja,' zeg ik met trillende stem. Ik nam alleen op, omdat er misschien wel wat met Harry was. Ik heb echt zin om op te hangen als ik hoor dat hij zich verveeld. 'Waarom bel je mij dan?' Een snik verlaat mijn mond. Gelijk druk ik mijn hand erop, in de hoop dat de snik gesmoord is. 'Ik zit in de metro en ik weet niet precies waar ik ben. Waarom?'

[ bericht aangepast op 1 mei 2013 - 16:45 ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne