Mystic Falls {RPG} {02} - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 15:44 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lucas Booth
Ik ga op mijn bed zitten en duid haar dat ze naast me kan zitten als ze wil. 'Hm misschien maar beginnen met het feit dat je die jongen kende. Wie is hij en waarom sloeg hij je?' vraag ik zachtjes en kijk haar afwachtend aan. Oke nu klink ik te nieuwsgierig. 'Eh ik wil me niet opdringen of zo.' glimlach ik en kijk haar aan. 'Het is gewoon dat ik probeer te verstaan waarom. Of misschien is er geen reden voor waarom maar ken je hem gewoon en is hij gewoon zo'n ass dat hij mensen slaat zonder reden.' vraag ik nu met een frons. Want zulke mensen zijn gewoon... onuitstaanbaar, vreselijk, egocentrisch, er zijn gewoon geen genoeg woorden ervoor. Laat ik maar zeggen dat ik er niet goed mee overeen kom of zo. Ik kijk even rond in de kamer. Ik moet nog inrichten en schilderen maar stel dat al de hele zomer uit. Misschien moet ik van het weekend maar eens beginnen eraan. Of het gewoon zo laten en er posters over hangen? Ik heb nog geen idee maar wat ik wel weet is dat ik dit behangpapier weg wil. Het heeft zo'n oud motief en ik hou er niet zo van. Ik schud even kort mijn hoofd. Ik word veel te snel afgeleid. Dat moet ook veranderen anders kan ik niet leren en buis en moet nog een jaar opnieuw doen. Ik kijk haar dan terug afwachtend aan.

[kreeg geen mails meer ]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Teamin Jace Sangue||Hybrid
''Lijkt me wel leuk, zo'n wereldreis.'' Antwoord ze op mijn laatste zin. Iets zegt me dat er iets is wat ze me niet verteld.. Niet dat ik dat erg vind, ik vertel haar ook lang niet alles en we kennen elkaar pas.. zo'n tien minuten? Maar toch lees ik in haar ogen af dat ze iets verzwijgt. En dit is niet goed voor mij om te weten, of denken, want als ik nieuwsgierig ben wil ik het ook écht weten. En vaak ga ik tot het uiterste om het te weten te komen, iets waar ik niet echt trots of blij mee ben.
"In welk jaar zit je? Laatste?" Vraag ik dan om opnieuw een gesprek aan te knopen. Ze was te interessant om te laten gaan.. Waarom weet ik niet, maar ik moest weten wat ze achter houd. Vastberadenheid, daar sta ik vooral om bekend. Maar voor Jae stond ik altijd bekend om het feit dat ik altijd vlucht voor problemen..

[Jij ook ziek? 'T heerst dus helemaal.
Komt gewoon door dat rotweer. Het mag van mij wel snel zomer worden, maar dan niet warmer dan 25 graden, en niet kouder 18 graden, x'd
Btw, sorry voor de korte reacties.. Ik ben echt even inspiratieloos x'd]

Little do you know

JJ Roxana Ross~Hybrid
Dan vraagt hij iets.
Meteen word ik uit mijn gedachten wakker gemaakt.
''Sorry wat?'' Vraag ik dan. Als ik eenmaal in mijn gedachten zit is het moeilijk voor me om me dan weer te concentreren op wat er om me heen gebeurd.
Gelukkig herinner ik me de vraag weer.
''Ja, laatste jaar. Jij?''
Eerlijk gezegt hou ik mijn gedachten er nog steeds niet bij. Waarom vertel ik dit allemaal?
Dit is niet iets voor mij om te doen. Oke, misschien wel voor de oude mij, maar die is er niet meer. Ookal lijkt het er op dat die terug komt.
Ugh........waarom kan ik niet een keer controllen(sp?) over mezelf hebben?
Ik slaak een zachte zucht en kom dan weer uit mijn gedachten


(Eindelijk iemand die ook vind dat het niet zo warm hoeft te zijn in de zomer! Het heerst echt, bij mij in de klas waren er vandaag ook een paar ziek. Het geeft niet dat je inspiratieloos bent. Ben ik zo vaak,maar dat komt gewoon omdat soms op rare plekke een Black out krijg. Kreeg er bijvoorbeeld een toen ik een Volleybal wedstrijd had. Raad eens wie er een bal op haar hoofd kreeg.)

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Teamin J. Sangue||Hybrid
"Sorry, wat?" Vraagt ze. Het is wel duidelijk dat ze er niet helemaal bij is.. Net als ik mijn vraag wil gaan herhalen realiseerd ze zich wat ik vroeg en geeft ze er antwoord op: "Ja, laatste, jij?"
Ik knik "Ik ook" Zeg ik met een glimlachje. Ik vraag me af waar ze steeds aan denkt, haar ogen worden alweer troebel van het vele denken.. Waar zit dat meisje toch met haar hoofd? Na een tijdje zucht ze diep en blijkbaar komt ze uit haar gedachten want haar ogen zijn niet meer zo troebel.
Ik wil eigenlijk vragen waar ze aan dacht, maar ik hou me in. Het is niet bepaalt netjes om aan iemand te vragen wat er rond gaat in zijn of haar hoofd.
Zuchtend bedenk ik me dat ik al een tijdje niet meer gegeten heb. Ik krijg honger.. Normaal zou ik dan het bos in verdwijnen en als wolf een dier of mens eten, niet dat ik vaak of graag mensenbloed drink direct uit de aderen, maar als ik geen dieren kan vinden en er is iemand stom genoeg om alleen in het bos te lopen dan ga ik die stomheid natuurlijk belonen.. Waarschijnlijk heeft degene die, die 'Elise Fell' heeft vermoord ook zo gedacht..
Die sterfelijken moeten gewoon niet zo dom en naïef zijn en alleen door een donker bos gaan lopen zonder enige bescherming. Als je dat doet en je weet van de 'dierenaanvallen' en je komt mij tegen dan ben je denk ik wel ten dode opgeschreven.. Ik kan niet tegen problemen, maar vaak zoek ik ze zelf snel genoeg op. Ja, ik ben ook niet bepaald de slimste. Vaak denk ik niet na voor ik iets doe.
Ik merk dat ik al een tijdje stil ben geweest en kijk JJ aan "Uhm.. weet jij nog iets om over te praten ofzo?" Vraag ik, in een poging de stilte te verbreken. Een echt fijne stilte was het namenlijk niet..

Tis Controle btw d:
En ja, ik ben iemand die het heel snel warm heeft, dus ik hou niet zo van warme zomers. En aangezien ik het niet fijn vind om in een korte broek te lopen is het voor mij, dankzij mezelf, nog een grotere marteling die hitte x'd

Little do you know

MusicAngel schreef:
Lucas Booth
Ik ga op mijn bed zitten en duid haar dat ze naast me kan zitten als ze wil. 'Hm misschien maar beginnen met het feit dat je die jongen kende. Wie is hij en waarom sloeg hij je?' vraag ik zachtjes en kijk haar afwachtend aan. Oke nu klink ik te nieuwsgierig. 'Eh ik wil me niet opdringen of zo.' glimlach ik en kijk haar aan. 'Het is gewoon dat ik probeer te verstaan waarom. Of misschien is er geen reden voor waarom maar ken je hem gewoon en is hij gewoon zo'n ass dat hij mensen slaat zonder reden.' vraag ik nu met een frons. Want zulke mensen zijn gewoon... onuitstaanbaar, vreselijk, egocentrisch, er zijn gewoon geen genoeg woorden ervoor. Laat ik maar zeggen dat ik er niet goed mee overeen kom of zo. Ik kijk even rond in de kamer. Ik moet nog inrichten en schilderen maar stel dat al de hele zomer uit. Misschien moet ik van het weekend maar eens beginnen eraan. Of het gewoon zo laten en er posters over hangen? Ik heb nog geen idee maar wat ik wel weet is dat ik dit behangpapier weg wil. Het heeft zo'n oud motief en ik hou er niet zo van. Ik schud even kort mijn hoofd. Ik word veel te snel afgeleid. Dat moet ook veranderen anders kan ik niet leren en buis en moet nog een jaar opnieuw doen. Ik kijk haar dan terug afwachtend aan.

[kreeg geen mails meer ]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Ethan James

De woorden van Cayden hadden een paar herinneringen bij me losgemaakt die ik het liefst van al gewoon vergat. Ok, het was mijn eigen schuld geweest dat ze die vloek op me gelegd had, maar moest ze er nu echt voor zorgen dat ik elke vollemaan niet eens meer op mijn benen kon staan van de pijn? Het was wat verdraagzamer dan hetgeen dat ik vroeger had moeten doorstaan, maar toch was het niet echt... comfortabel. De toon waarop de jongen sprak, zorgde ervoor dat ik mijn handen voor een moment met mijn handpalmen naar voren in de lucht stak, maar liet ze al snel terug langs mijn lichaam vallen. "Sophia is een redelijk krachtige heks met wie ik... wat meningsverschillen heb gehad waardoor ze me wilde straffen. Voor zover ik weet gaan vloeken pas weg als de heks die ze uitgesproken heeft dood is." Ik zei het op een toon alsof het heel normaal was om vervloekt te worden, iets wat het in mijn geval ook wel was. Dat had je eenmaal als je het eeuwige leven had en je jezelf nogal snel verveelde. Mijn groene ogen gleden naar de persoon die achter ons verschenen was en trok mijn lip op zodat er een deel van mijn tanden zichtbaar werden toen ze zichzelf voorstelde. De Mikaelsons hadden ervoor gezorgd dat hij nu nog altijd leefde en zijn leven eigenlijk pretty messed up was. "Ethan James, misschien herinner je me nog?" De woede die ineens opstak, was lichtjes in mijn stem te horen terwijl ik mijn kaken op elkaar klemde en rustig probeerde te blijven zodat ik haar niet zou aanvliegen. Het zou geen goed idee zijn om haar aan te vallen daar ze toch wel wat sterker was dan ik en het zou gewoon een zelfmoordactie zijn, iets dat ik misschien wel wilde.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Cayden Adrian Jared Ziegler || Heks

Een vloek dus... Misschien kon ik met de juiste tactieken de vloek opheffen. Net toen ik dit wilde zeggen, doemde er een persoon op. Ergens kende ik haar wel ergens van, maar mijn geheugen liet me in de steek. Ik hield mijn mond en keek naar een duidelijk kwade Ethan. Als er iets mis ging, zou ik kunnen ingrijpen. Hopelijk.
'Misschien kan ik je daarmee wel helpen' zei ik tegen Ethan.
Ik wilde niet teveel loslaten, aangezien ik niet goed kon inschatten wat die Mikaelson kon doen. Ik vervloekte mijn rookgewoonten in mijn hoofd. Misschien, als ik nooit had gerookt, was alles beter geweest. Knap vervelend hoe één product je hele leven kon verknallen.
'Cayden Ziegler' zei ik tegen de "nieuweling".
Ik noemde eigenlijk nooit mensen bij hun voornaam, totdat ik wist dat ik ze kon vertrouwen. Het ironische was eigenlijk dat ik mijn vrienden ook niet bij hun voornamen noemde. Na ja, ze waren ook niet te vertrouwen.

I will keep watch.

JJ Roxana Ross~hybrid
"Uhm.. weet jij nog iets om over te praten ofzo?" Vraagt hij opeens.
Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op.
''Ik praat zowieso niet veel met mensen.'' Zeg ik dan. Praten deed ik niet met ze. Andere dingen wel.
''Ik ben niet zo'n mensen mens. Dus dat ik nu tegen jou praat is al iets nieuws voor me.''
De laatste jaren probeer ik zo min mogelijk contact met mensen te maken zodat ik niet bevriend met ze maak, wat eigenlijk toch niet zo snel gebeurd, maar voor de zekerheid.
Het is zo wel makkelijker om afscheid van ze te nemen. Niet dat ik dan iemand had om afscheid van te nemen.
''Dat hele vrienden,dan weer ruzie gedoe is niks voor mij.''

[10(Sorry dat ik nu pas reageer was filmpjes aan het kijken dus zag het niet)][/10]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Brian Heith Salvatore ll Vampier

Ik zie dat ze een lachje inslikt. Ik glimlach.
"Ja, een loft. Je kunt zeggen dat ik er ook niet veel voor heb moeten betalen. Wie had gedacht dat dit 'vervloekte' leven toch zijn voordelen zou hebben," Grijnst ze terwijl ze me eventjes aankijkt.
Ik lach geamuseerd en we lopen nog een stukje naar voren in de rij. We kunnen bijna in de attractie.
"Waarom ben je niet op school?" Vraagt ze luchtig. "Wat gaan we hierna doen eigenlijk? Ik heb dorst." Dan kijkt ze me grijnzend aan.
"Als ik op school zou zijn, zou ik nu niet hier bij jou zijn. En dat zou ik niet willen," glimlach ik. "Als je dorst hebt, dan gaan we zo wat drinken." Zeg ik met een glimlach en een knipoog naar haar.
We staan nu helemaal vooraan, en als de rit is afgelopen kunnen wij instappen.

Angela "Angel" Lana Eastwood ll Heks

Lucas gaat op zijn bed zitten, en duid aan dat ik naast hem kan zitten als ik wil.
Ik haal een hand door mijn haren en ga naast hem zitten.
'Hm misschien maar beginnen met het feit dat je die jongen kende. Wie is hij en waarom sloeg hij je?' Vraagt hij zachtjes en kijkt me afwachtend aan.
'Eh ik wil me niet opdringen of zo.' Glimlacht hij en kijkt me aan. Ik lach even zachtjes. Het is best wel leuk dat hij soms zulke dingen zegt, dat hij niet nieuwsgierig wil zijn.
'Het is gewoon dat ik probeer te verstaan waarom. Of misschien is er geen reden voor waarom maar ken je hem gewoon en is hij gewoon zo'n ass dat hij mensen slaat zonder reden.' Vraagt hij nu met een frons. Hij kijkt even rond in zijn kamer, en kijkt me dan terug afwachtend aan.
Ik kijk hem even twijfelend aan. Ik bedoel, hoe lang ken ik hem nou? Misschien een paar uur. Maar iets aan hem doet het me vertellen. Hij lijkt me gewoon te vertrouwen.
'Je moet niet anders tegen me doen dan voordat ik je dit heb vertelt.' Zeg ik waarschuwend tegen hem. Dan begin ik te vertellen:
'Ik ken hem inderdaad, maar ik had niet gedacht dat ik hem ooit nog tegen zou komen, ik had niet gehóópt dat ik hem tegen zou komen. Ik dacht dat ik dat alles achter me had gelaten. Al weet ik dat hier waarschijnlijk hetzelfde kan, en misschien zal gebeuren,' oké, ik weet wel zeker dat het gaat gebeuren, maar dat is iets wat ik niet ga vertellen.
'Nou ja, ik begin wel bij het begin,' zeg ik dan en haal diep adem. 'Een paar jaar geleden zijn mijn ouders doodgegaan, een auto-ongeluk,' mijn stem stokt even en tranen wellen zich op in mijn ogen als ik aan mijn ouders denk, ik haal diep adem en dwing mezelf door te vertellen.
'Mijn broer is naar een pleeggezin gebracht, ergens heel ver vandaan. Ik ben ook naar een pleeggezin gebracht, want niemand van ons familie wou ons in huis hebben. Van mijn pleegouders mocht ik geen contact hebben met mijn broer. Ze verboden het me. Ik was er kapot van, want mijn broer was alles wat ik nog had. Ik heb hem al langer dan twee jaar niet meer gezien en gesproken. Mijn pleegouders lieten het gewoon niet toe contact met hem te hebben, en omdat ik niet wist waar hij woonde, kon ik niet naar hem toe. Hij kon ook niet naar mij toe omdat hij ook niet wist waar ik woonde,' ik haal beverig adem terwijl een traan over mijn wang rolt. Ik veeg hem snel weg in de hoop dat Lucas de traan niet heeft gezien.
'Mijn broer en ik waren als twee handen op een buik, snap je?' Ik haal weer adem en vertel verder:
'Vanaf het moment dat ik weer naar school ging, na de dood van mijn ouders, werd ik heel erg gepest en had ik geen vrienden meer, en uitgescholden. Ik was toen blij dat ik toen nog een vriendje had die om me gaf, nou ja, ik dacht dat hij om me gaf. Later kwam ik erachter dat hij me bedroog met een ander meisje, zo'n heel dun make-up meisje, weet je wel. Nou ja, dat was dus die jongen in de bar,' zeg ik met een beverige stem tegen Lucas. Dan rol ik mijn mouwen op en twijfel dan over, dan doe ik de handschoentjes met korte vingers, maar die zich over mijn hele onderarmen verspreid, af. En mijn onderarmen en polsen komen te voorschijn.
Er zijn niet veel littekens, maar ze zijn er wel. Bij elke arm ongeveer twee littekens bij mijn polsen. En eentje op mijn onderarm. Ik heb het zo gesneden dat niemand ze echt goed kan zien, maar als ik mijn arm draai kun je ze wel goed zien.
Ik heb ook wat blauwe plekken, maar dat komt door mijn pleegouders, maar dat mijn pleegouders me slecht behandelen laat ik achterwege.
Betekenisvol kijk ik Lucas aan. Dan wend ik mijn hoofd af, terwijl er steeds meer tranen over mijn wangen rollen.

Fantasy is in you.

Teamin J. Sangue||Hybrid
Ze haalt haar schouders op bij mijn vraag ''Ik praat zowieso niet veel met mensen.'' antwoord ze dan.
Ik knik begrijpend, deed ik eerst ook niet.. Maar het alleen zijn is niet leuk, dus ik zoek wel vaak contact. Ik kan namenlijk niet tegen alleen zijn..
''Ik ben niet zo'n mensen mens. Dus dat ik nu tegen jou praat is al iets nieuws voor me.'' Dat zal niet zo'n hele verassing zijn.
Ik ben niet bepaald een 'mens mens'.. Bedenk ik me met een grinnik.
''Dat hele vrienden,dan weer ruzie gedoe is niks voor mij.'' Zegt ze dan uiteindelijk.
"Nee, dat vind ik ook niet zo fijn.. Maar als je uiteindelijk een vriend hebt die net zo is als jij zelf dan is het wel fijn.." Zeg ik zacht, ik zou het geweldig vinden iemand te ontmoeten die net zo is als ik. Iemand die ook niet ouder word. Maar als ik ooit echt goed bevriend word met een stervelijke dan duw ik die weg.. Misschien doet het pijn, nee het doet zeker wel pijn, maar het moet. Ik wens de stervelijken geen leven zoals het mijne toe. Het ergert me ook enorm hoe die stervelijken altijd maar zeuren dat ze zo graag voor altijd jong willen blijven.. Dan is het een enorme moeite voor me om me stil te houden en niet tegen ze uit te vallen..

Little do you know

JJ Roxana Ross~Hybrid
''Nee, dat vind ik ook niet zo fijn.. Maar als je uiteindelijk een vriend hebt die net zo is als jij zelf dan is het wel fijn.." Zegt hij zacht.
Ik rol mijn ogen.
''Ja, vind er maar zo een.''Mompel ik tegen mezelf.
Het is niet al te makkelijk om iemand zoals ik te vinden.
''Soms kan dat wel onmogelijk zijn.'' Zeg ik dan. ''Het is niet zo makkelijk om iemand te vinden die net zoals jezelf is.''
Een vriend maken lukt zowieso niet als ik telkens ergens anders naartoe ga.
"Zo erg is het niet om geen vrienden te maken. Ik heb altijd mezelf nog.''
Ergens wist ik dat ik loog.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Lillith Victoria Katherina Stark||Vampier

"Als ik op school zou zijn, zou ik nu niet hier bij jou zijn. En dat zou ik niet willen. Als je dorst hebt, dan gaan we zo wat drinken." Zegt hij met een glimlach en knipoog naar mij.
We staan nu vooraan en het zou niet lang duren voor we er in konden. Ik probeerde mijn kinderlijke enthousiasme in te houden en niet te springen en te grijzen van vrolijkheid. Dit was een heel ander ik dan een paar eeuwen geleden. Toen sprong ik met een geschuurde jurk voor een koets en deed ik alsof ik aangevallen was door een dier voor ik de mensen vermoorde. Dat waren in mijn ogen mooie tijden. De jonge vampier jaren waar ik maar nooit uit lijk te groeien.
"Dat is waar. Wie weet zat ik nu nog steeds hopeloos te zitten in de bar tot sluitingstijd,"grijns ik. "Lijkt me een strak plan. Delen we er een of neem je er zelf een?"
Ik pak zijn hand vast toen we in mochten stappen en sleurde hem terug mee zoals daarvoor. Toen ik ging zitten kwamen er al kriebels in mijn buik voor de attractie kon beginnen. Ik was echt in de verkeerde eeuw geboren. Of misschien toch niet? Wie zou het weten. Grijnzend klemde ik zijn hand strak vast. Ik moest niet bang zijn om mijn kracht te verminderen. Niet dat het hard was, het was maar een beetje vampieren kracht in. Ik zou niet willen dat hij zijn hand zou verliezen doordat ik zijn hand echt fijn knijp. Dat zou zonde zijn.

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Brian Heith Salvatore ll Vampier

"Dat is waar. Wie weet zat ik nu nog steeds hopeloos te zitten in de bar tot sluitingstijd," Grijnst ze. "Lijkt me een strak plan. Delen we er een of neem je er zelf een?"
Ik glimlach naar haar en zeg:
"Jij mag kiezen."
Ze pakt mijn hand vast als we mogen instappen, en sleurt me mee, zoals ze eerder deed.
Als we gaan zitten klemt ze grijnzend mijn hand strak vast.
Ik glimlach geamuseerd en wacht tot we vertrekken. Als we gaan, gaan we eerst helemaal omhoog en dan met een noodvaart weer naar beneden. Ik lach vrolijk, terwijl ik om me heen allemaal schreeuwen van mensen hoor die het eng vinden.
Ik kijk opzij en glimlach naar Lillith.
We gaan een paar keer over de kop, en als we weer tot stilstand komen help ik haar het karretje uit.
"Gaan we wat drinken?" Vraag ik met een lichte glimlach aan haar.

Fantasy is in you.

Lucas Booth
Ik luister naar haar verhaal en kijk dan even naar haar armen. Wat een klootzak is het, hoe kun je zo'n gevoelig meisje dat aan doen? Ik trek haar voorzichtig in een knuffel en wrijf geruststellend over haar rug. 'Alles gaat veranderen, ik laat niemand je nog kwetsen.' zeg ik zachtjes en ik meen het. Ik zou haar beschermen. Tegen de jongen in de bar en alle andere players die het op haar gemunt hebben. Waarom weet ik niet. Misschien omdat ik haar echt mag en ook een deel door mijn grote broer instinct? 'Zie mij maar als je bodyguard en beste vriend.' grinnik ik zachtjes om haar iets op te vrolijken. 'Als er iets is kan je het me altijd zeggen, wat dan ook.' Misschien vertel ik haar ooit mijn geheim. Misschien laat ik ooit een mens toe in mijn wereldje. Ik leg mijn kin op haar hoofd en blijf zachtjes over haar rug wrijven.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Teamin J. Sangue||Hybrid
Nadat ik heb gezegd dat het wel fijn zou zijn als je iemand vind die net zo als jij zelf is rolt ze met haar ogen. Wat heb ik verkeerd gezegd?
''Ja, vind er maar zo een.''Ze moest eens weten.. Mompel ze, meer tegen haar zelf dan tegen mij. Tja, in mijn geval is het best lastig iemand zoals ik te vinden.. Had ik daar maar een of ander zintuig voor ofzo. Dat ik iedere Hybrid of Vampier zo zou kunnen herkennen, maar dat heb ik niet..
''Soms kan dat wel onmogelijk zijn. Het is niet zo makkelijk om iemand te vinden die net zoals jezelf is.'' Vervolgt ze haar zeggenschap.
"ja, het kan best onmogelijk zijn.." Zeg ik zacht "Maar weetje, als je het niet probeert blijf je altijd alleen" Zeg ik schouderophalend.
"Zo erg is het niet om geen vrienden te maken. Ik heb altijd mezelf nog.'' Zegt ze dan, en iets zegt me dat ze dit niet meent.
"Ja, maar is dat wel zo leuk? Altijd alleen te moeten zijn.. Altijd zelf je dromen na te moeten jagen zonder dat iemand achter je staat die je verteld dat je het wel kan.. Toen Jae nog leefde had ik dat wel.. En ik wou dat ik dat nooit heb gehad, want je kan beter nooit iets gehad hebben dan het nu moeten missen" Zeg ik met tranen in mijn ogen "Ik ben nu hopeloos opzoek naar iemand die zijn plaats kan innemen, niet dat Jae vervangbaar is.. Verre van dat, Jae is iemand die niemand zou moeten proberen te vervangen. Maar het zou echt fijn zijn om iemand te hebben die altijd achter me staat.. Iemand die me opvangt voor de val" Ik denk dat wat ik nu zeg toch niet tot haar door zal dringen, ik krijg namenlijk het gevoel dat zij nooit iemand heeft gehad die er voor haar is. En ondanks dat er een kans bestaat dat het toch niet zal kunnen, dat ik haar toch moet verlaten, wil ik aar laten zien hoe fijn het is iemand te hebben die er altijd voor je is..
Ik haal een briefje uit mijn broekzak met mijn nummer erop, een meisje uit mijn klas vroeg mijn nummer maar ze was al weg voor ik het kon geven, en druk het briefje in haar hand "Als er ooit iets zal zijn en je hebt iemand nodig.. Wees dan niet wantrouwend en bel me, oke?" Ik kijk haar doordringend aan. Niemand verdiend het om er helemaal alleen voor te staan..

Little do you know