Madhouse || One Direction || 01. - Speeltopics

Madhouse.
Op een dag werdt de Britse Boyband One Direction uitgenodigt bij 'Madhouse.' Het scheen dat daar de ergste gekken zaten. De een gestoorder dan de ander. De jongens van One Direction maakte er alleen maar grapjes over en spotte er de heletijd ermee.
Ze geloofde het niet zo. Waar je ze gelijk in kon geven. Het scheen dat je als je er eenmaal binnen bent het word zoals het is in horror films. Vooral daar spotten ze mee, wie gelooft er nou in dat het het zelfde als een horror film was? Niemand kon er antwoord op geven. De gene die eenmaal binnen waren, kwamen er niet meer uit. En zelfs hun werden gestoord, lang niet allemaal, de een pleegde zelfmoord en de ander werd vermoord. Natuurlijk, wie gelooft er daar nou in? De Britse boyband dacht dat het een of ander Horrorverhaal was en gingen dus met plezier naar het huis. Wat gebeurde er als ze in kamers werden ingedeelt bij èèn van de gekken. Wat gebeurde er als en gek ontsnapt? De meeste 'patiënten' waren moordende psychopaten, lang niet allemaal. Natuurlijk maakte de patiënten ook vrienden met elkaar of met de Britse Boyband. Wat gebeurt als er vriendschappen ontstaan tussen de boyband en hun kamergenoten? Wat gebeurt er als er relaties ontstaan, wat als het allemaal een 'game' was voor je kamergenoot. Of wat gebeurt er als een van de jongens bij een psychopaat word ingedeelt.

Boys;
-Niall Horan // Nessje
- Harry Styles // Amphitryon
- Louis Tomlinson // Loubearx
- Liam Payne // Pezz
- Zayn Malik // Sempra

Girls;
- Navaeh Riley Smith // Gereserveerd iPayphone
- Jevany Avril Claine// Curlies
- Ariana Angel Braun // DamnBieber
- Cresselia Lenka Ivanov // Hour
- Kate Darcelle Aeron // Rider

Eigenaar 'Madhouse':
- Cole Gethin Deville // Rider

Overige patiënten:
- Gabriel Simon Collins.// Fleeko
-  Avalon Ellie Reaser // Sempra
- Aidan Jonathan Mitchell// Llamarmy
- Anthony Daniel Puckerman // Cannibal
- Elleanna Patricia Latanez. // Essink


-

Kamerindeling:
Jevany Avril Claine - Liam James Payne.
Kate Darcelle Aeron - Zayn Javadd Malik.
Cresselia Lenka Ivanov - Niall James Horan.
Navaeh Riley Smith - Harry Edward Styles.
Ariana Angel Braun - Louis William Tomlinson.

Elleanna Patricia Latanez - Aiden Jonathan Mitchell.
Avalon Ellie Reaser - Anthony Daniel Puckerman - Gabriel Simon Collins.

Regels van het topic komen zo snel mogelijlk. Hou je please wel aan de algemene regels. En schrijf sowieso vier zinnen.

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 19:46 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Aidan Jonathan Mitchell
Na die ene slok verdween ik weer helemaal in mijn eigen wereldje. Ik voelde mijn hart weer als een bezetene kloppen, mijn spieren kamen strak te staan en er liep een tintelende sensatie door mijn lijf. Mijn handen verstrakte om de mok voor ik nog een slok nam. Ik moest me inhouden hen niet direct helemaal op te drinken. Ik moest sterk zijn want ondanks dat ik heel graag die jongen helemaal leeg zou zuipen kon dat niet. Ik nam nog een slok en voelde nu ook de adrenaline door mijn lijf gieren. Ik wist niet hoe het kwam maar het voelde zo goed. De zoet ijzere smaak van het bloed zette me op scherp en de chocola gaf me nog net een extra boost. Ik zou straks waarschijnlijk echt niet te hanteren zijn, maar what the hell, het was nu toch te laat. Ik nam nog een slok en likte mijn lippen erbij af. Het was niet slim geweest nu al rond bloed te zijn, maar iemand veranderde niet zomaar zijn gewoontes en deze kick voelde veels te lekker om er ook maar overna te denken die op te geven.

---

Bowties were never Cooler

Anthony Daniël Puckerman
Mijn ademhaling was snel, net als mijn hart dat klopten. De smaak die in mijn mond bleef hangen, zorgde ervoor dat ik meer wilde. De knop was ongeslagen en de shot was zijn werk aan het doen. Dit zou fout aflopen. Heel mijn lichaam trilden en mijn spieren waren zo strak aangespannen, dat ik mijn eigen aders, door mijn handen zag lopen. Bloed, zoveel bloed. De wereld draaide weg en ik zag alleeën nog maar bloed. Het bloed waar ik als klein kind, in gezeten had. Pas toen de mok stuk sprong in mijn handen, kwam ik terug. De pijnscheut die door mijn hand ging, voelde ik niet en ik sprong van het aanrecht af. Ik moest bloed. Veel meer bloed. Mijn voeten gingen razendsnel over de betonen vloer, terwijl ik de keuken uit rende, de gangen door. De eerste de beste die ik tegen zou komen, zou binnen vijf minuten geen druppel bloed meer in zijn lichaam hebben. Ik remde af bij de kast en als een gek trok ik de deur open.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Aidan Jonathan Mitchell
Ik dronk met schokken door. Het voelde zo heerlijk. Ik wilde zo graag meer, maar ik wilde niet terug naar isolatie. Ik had net mijn laatste slok op toen ik naast me een knal hoorde en de scherven in mijn handen en arm schieten. Ik keek opzei en zag Anthony helemaal doordraaien. Hij was weg voor ik iets kon doen. Ik zette mijn moo weg en sprintte achter hem aan. Ik stond op de rand van doorslaan, maar hij was doorgeslagen. Ik sprintte door de hallen opzoek naar hem. Het bloed in mijn systeem zorgde ervoor dat de adrenaline in mijn lijf me sneller voortstuwde. Ik vond hem bij de deur. Ik greep hem bij zijn schouders en trok hem snel tegen me aan. "Antz, rustig, je kan er tegen vechten." Ik hield hem krampachtig vast. Ik vond het heerlijk mensen om te leggen, bloed te drinken en mensen te zien leiden. Het is alleen nu dat ze er pas net waren. Natuurlijk wilde ik meer bloed, maar ik wilde ons ook uit isolatie houden. Toen kwam ik op een idioot idee van de stroompjes bloed die uit de wondjes van de scherven stroomden. "Als je wil mag je wel met wat van mijn bloed spelen." Ik kon prima overleven met een litertje minder en als dat hem uit isolatie zou houden had ik het er zeker eel voor over.

[ bericht aangepast op 23 juni 2013 - 13:24 ]

---

Bowties were never Cooler

Anthony Daniël Puckerman
Het was zo mooi. Zijn bleke huid, waar zijn aders zo mooi tegen afstaken. Hij leek steeds witter te worden. De seconde die ik er stond om te kijken, was er een teveel geweest. Met brute kracht werd ik naar achter getrokken. Ik slaakte een harde kreet en hard begon ik tegen te stribbelen. Mijn lichaam wurmde zich ik hoeken, dat het een wonder was dat ik niks brak, maar het haalde niets uit. 'Antz, rustig, je kan er tegen vechten.' Grommen en kreten, kwamen uit mijn keel zetten, terwijl mijn handen en nagels over Aiden zijn huid krasten. De pijn in mijn handen werd door de druk, ondraaglijk, en jammerende kreten vulde de stilte. Heel langzaam trok de waas voor mijn ogen weg en begon ik zachtjes te snikken. Mijn lichaam veranderd beetje, bij beetje, in een lappen doek en ging uiteindelijk in Aiden zijn greep. 'Als je wil mag je wel met wat van mijn bloed spelen.' Met grote waterige ogen keek ik naar de wondjes op Aiden zijn arm. Heel even wilde ik het, totdat ik mijn eigen doorbloeden handen zag. De splinters van de mok, zaten nog in mijn huid en gefascineerd hield ik mijn hand voor Aiden zijn gezicht. Als een klein kind, die zijn eerste tekening aan zijn ouders liet zien.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Aidan Jonathan Mitchell
Ik vond het verschrikkelijk om Anthony zo te zien: grommend, vechtend en gillend, maar ik kon niet anders dan hem tegenhouden. Hij mocht dit niet doen. Ik hield hem dus zo dicht mogelijk tegen me aan hoe graag ik hem ook had losgelaten en hem had bevrijd van mijn opsluitende armen. Ik voelde zijn nagels rode striemen op mijn armen krassen, maar ik hield vol. Mijn gezicht drukte ik tegen zijn schouder. Zijn jammerlijke kreten deden me echt pijn. Ik voelde en hoorde hem snikken. Mijn greep werd iets losser. Hij veranderde langzaam van een vechtende jongen in een vaatdoek. Ik keek op toen hij me zijn doorbloedde handen liet zien. In mijn handen en arm zaten ze ook nog. "Ik ga een pincet halen, ga je mee?" De stukjes aardewerk moesten wel uit onze wonden, anders hadden we straks veel grotere problemen dan wat wondjes en wat bloed. Ik liet mijn gewonde arm naar beneden hangen, maar hield de ander nog om de jongen voor me heen. A. omdat ik bang was dat hij door zijn benen zou zakken en B. voor als hij weer doordraaide. Isolatie deed hem namelijk geen goed.

---

Bowties were never Cooler

Anthony Danile Puckerman
Ik voelde me zo machteloos en het feit dat ik mezelf niet onder controle had, maakte dat alleen maar erger. rustig speelde ik met het bloed dat nog altijd uit mij handpalmen liep en het kalmeerde me redelijk. Mijn lichaam voelde slap aan en het was maar goed dat Aiden me nog goed vasthield. Het bloed plakte tussen mijn vingers en ik had de neiging het over Aiden zijn gezicht te smeren. Ik beet op mijn lip en hield mijn handen thuis. 'Sorry.' Fluisterde ik schoor. Aiden was zoveel beter. Hij had zichelf wel in de hand. Hij haalde mij niet open en deed me geen pijn. En ik wel. Ik was gewoon een mislukkeling. 'Ik ga een pincet halen. Ga je mee.' Meteen veegde ik mijn tranen weg. Niet nadenkend over het feit, dat mijn gezicht meteen onder het bloed zou zitten. Langzaam knikte ik. Heel even viel mijn blik op de jongen in de kast, waarna ik langzaam mijn hand uitstak en de deur weer dicht duwde.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Aidan Jonathan Mitchell
Ik hield hem dicht tegen me aan, alsof hij mijn jongere broertje was. Dat was hij ook echt voor me. Mijn jongere broertje waar ik heel veel lol mee kon hebben maar over wie ik ook heel erg beschermend was. Ik zag hem spelen met het bloed uit zijn handpalmen. Gelukkig waren zijn slagaders nog in tact, dus heel veel problemen zou hij binnekort neit krijgen. Ik hoorde zijn sorry en schudde mijn hoofd. Even aaide ik over zijn hoofd. "Het is niet jou schuld." Ik was zo dom geweest om ter bescherming van iedereen de keukendeur op slot te doen. Niet alleen om hem maar ook mij binnen te houden. Ik had namelijk zelf ook op de rand gestaan om zo door te draaien, maar omdat iemand om wie ik gaf in de kamer was had ik er alles aan gedaan het te onderdrukken. Het had lang geduurt om me zo te kunnen beheersen om als ik echt drang naar bloed had er niet aan toe te geven. Ik keek nog eens naar onze verwondingen. "Ik ga een pincet halen, ga je mee?" Ik glimlachte trots toen hij de deur dicht duwde. Ik was trots op hem dat hij dat toch echt deed en niet hier bleef staan staren. "Goedzo" Ik schoof mijn schouders onder zijn arm om zijn benen nog wat te ontlasten voor ik langzaam begon te lopen. Ik wist namelijk niet hoe goed dat al ging.

---

Bowties were never Cooler

Fleeko schreef:
Gabriel Simon Collins

Verveeld haalde ze haar schouders op. "Vind ik leuk" zei ze simpel met een geamuseerde toon en ik grijnsde licht.
Ik kijk even naar haar armen ,die vol zaten met littekens ,die had er heel veel plezier in zo te zien.
Ik zuchtte even en kijk wat verveeld rond. Ik haalde een sigaret uit mijn jaszak en zocht mijn aansteker. Een geërgerde grom verlaat mijn lippen en dan zie ik hem op de grond liggen.Ik neem hem vlug op en steek mijn sigaret aan. Ik moest dringend ,nieuwe pakjes hebben ,anders ging ik dit niet overleven. Ik neem een haal en kijk Naveah weer even aan. "Zullen we wat doen ,ik verveel me."mompel ik. "Misschien kunnen ,we wat doen met die nieuwbies."stel ik dan grijnzend voor en wacht op een antwoord van haar.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Anthony Daniel Puckerman
Ik knikte langzaam en kriebelde even over mijn neus. Ik voelde hoe het bloed bleef plakken aan mijn gezicht, maar had niet door, dat dit iets uit moest maken. Zoals altijd na een terugval, werd ik overspoeld met vermoeidheid en al snel gaapte ik. Ik trok mijn neus even op en keek naar de dichte deur, terwijl mijn hersens overuren maakten. Het gegil van mijn moeder, echode nog altijd in mijn gehoorgang en mijn ogen trokken weer naar het bloed op mijn handen. Ik leunde op Aiden, terwijl hij rustig begon te lopen. Mijn benen die zakte door, maar ik kon me nog net staanden houden aan Aiden, terwijl ik heel langzaam mijn benen vooruit schuivenlde. Ik kneep mijn ogen dicht om de herinneringen tegen te gaan. Ik wilde het niet zien of horen. 'Vertel wat leuks.' Piepten ik zachtjes. Ik moest afleiding hebben.

[ bericht aangepast op 23 juni 2013 - 21:14 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis William Tomlinson
"Nope, ik ben bij ene Zayn ingedeeld, hopelijk leeft hij nog, en jij zit bij Ariana. Ik ken haar niet echt, dus ik weet ook niet hoe gestoord ze is, maar dat ik haar niet ken, kan een goed teken zijn," beantwoordt Kate mijn vraag. Ik zucht. Zayn is best een mazzelaar. Ik hoop dat Ariana ook niet al te bloeddorstig is. Ik wordt bang van al die gestoorde gekken hier. Nou ja, ik heb er pas twee gezien die echt gek zijn. Zelf ben ik ook gestoord, maar wel op een gezonde manier.
We lopen nu zwijgend naast elkaar, waar ik zenuwachtig van word. Het is té stil, ik kan niet goed tegen stiltes.
"Zeg, komen jullie eigenlijk wel eens buiten?" vraag ik uit nieuwsgierigheid.

[Sorry dat het zolang duurde en sorry dat dit zo'n flutstukje is ;S]

---

"Family don’t end in blood”

Aidan Jonathan Mitchell
Ik voelde hoe hij steeds meer op me begon te leunen. Zelf begon ik me dus af te vragen of het niet simpeler was hem gewoon te dragen, maar toen herrinderde ik mijn arm vol scherven en zag daat maar vanaf. Ik hoorde hem na een paar meter piepen dat ik iets leuks moest vertellen. Ik beet op mijn lip en keek toen naar hem. "Heb ik je wel eens vertelt over mijn hond Coilin?" Ik ging nu heel erg ver terug in mijn jeugd, maar ik had maar weinig echt leuke verhalen die ook nog voor omstanders leuk waren en die ik kwijt wilde. Sommige herrinderingen leken me namelijk vager te worden na mate ik ze meer vertelde. De gedachte aan mijn hond geensinds. Ik hield van het beest en we hadden zo veel leuke dingen samen meegemaakt. Hij was zelfs mee gegaan naar de academie. Ik ging nergens heen zonder hem en dat accepteerde iedereen uiteindelijk gelukkig ook maar. Ik wilde neit weten hoe veel meer schade ik had aangericht zonder hem.

---

Bowties were never Cooler

Navaeh Riley Smith.
Gabriel zuchtte en keek wat verveeld rond. Hij haalde een sigaret uit zijn jaszak en een geërgerde grom verliet zijn mond.
Een grijns speelde om mijn mond en keek geamuseerd naar Gabriel.
Hij pakte zijn aansteker van de grond em stak zijn sigaret aan. Hij nam een haal van zijn peuk en kijk mij weer even aan.
"Zullen we wat doen, ik verveel me." Mompelde hij en vervolgde zijn zin. "Misschien kunnen we wat doen met die newbies."
Stelde hij grijnzend voor. Al snel schudde ik mijn hoofd, "geen zin." Ik stond met een sprong op en keek naar zijn sigaret. Ik was opzich best benieuwd hoe het was, roken. Met een grijns liep ik naar hem toe en keek met twinkelende ogen nar hem. "Mag ik eens proberen?" zei ik waarna ik naar zijn sigaret keek.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Gabriel Simon Collins

Naveah schudde haar hoofd. "geen zin." zei ze waarna ze opsprong en met fonkelende oogjes naar mijn sigaret keek.
Met een grijnsje kwam ze naar me toe en ik nam nog een haal van mijn sigaret ,waarna ik de rook uitblies.
"Mag ik eens proberen?" vroeg ze ,duidelijk dat ze het over de sigaret had. Ik neem nog een haal en heef de peuk dan aan haar.
Ik wilde eens haar gezicht zien en weten wat ze ervan vond.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Navaeh Riley Smith.
Ik wist vrijwel zeker dat ik ging hoesten. Ik had nooit eerder gerookt, en de meesten die voor het eerst roken gingen hoesten, toch?
Hij nam nog een haal en gaf de sigaret aan mij. Ik pakte hem rustig aan en stopte hem tussen mijn lippen. Ik nam een haal en begon vrijwel meteen te hoesten, snel gaf ik hem terug aan Gabriel. Toen ik klaar was met hoesten begon ik keihard te lachen. Het was best wel genant. Af en toe klonk er een hikje door mijn lach. Steken kwamen in mijn buik en snel sloeg ik me armen om mijn buik heen. Het was jaren geleden dat ik gelachen had. Ik probeerde door mijn lach iets te zeggem wat op 'genant' moest lijken.

[Slecht stukje, haha]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Anthony Daniël Puckerman
Mijn ademhaling was zwaar, omdat ik zoveel moeite moest doen om recht te blijven staan.
Alsof ik was getroffen door een bom ofzo. Hoofdpijn speelde op en ik vroeg me af hoe Aiden het deed. Ik had er altijd enorm veel last van alles als ik een inzinking had gehad. Misschien was dat het en waren het bij Aiden geen inzinkingen. Het zat gewoon in zijn aard. Ik schaamde me dood. Alsof ik een psychopaat was, maar dan een mislukte. 'Heb ik je wel eens verteld over mijn hond coilin?' Langzaam schudden ik mijn hoofd. Ik had geen behoefde meer om te praten. Zelf had ik nooit huisdieren gehad. In het internaat waren ze verboden en de man van het pleeggezin was allergisch voor haren. Heel misschien dat ik bij mijn echte ouders wel een huisdier had. Maar daar kon ik me niets van herinneren. Ik kon me daar sowieso niets van herinneren. Behalve het bloedbad en dat waren ook maar kleine stukjes, die enkel over mijn netvlies schoten als ik weer een terugval had. Net als daarstraks.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''