Madhouse || One Direction || 01. - Speeltopics

Madhouse.
Op een dag werdt de Britse Boyband One Direction uitgenodigt bij 'Madhouse.' Het scheen dat daar de ergste gekken zaten. De een gestoorder dan de ander. De jongens van One Direction maakte er alleen maar grapjes over en spotte er de heletijd ermee.
Ze geloofde het niet zo. Waar je ze gelijk in kon geven. Het scheen dat je als je er eenmaal binnen bent het word zoals het is in horror films. Vooral daar spotten ze mee, wie gelooft er nou in dat het het zelfde als een horror film was? Niemand kon er antwoord op geven. De gene die eenmaal binnen waren, kwamen er niet meer uit. En zelfs hun werden gestoord, lang niet allemaal, de een pleegde zelfmoord en de ander werd vermoord. Natuurlijk, wie gelooft er daar nou in? De Britse boyband dacht dat het een of ander Horrorverhaal was en gingen dus met plezier naar het huis. Wat gebeurde er als ze in kamers werden ingedeelt bij èèn van de gekken. Wat gebeurde er als en gek ontsnapt? De meeste 'patiënten' waren moordende psychopaten, lang niet allemaal. Natuurlijk maakte de patiënten ook vrienden met elkaar of met de Britse Boyband. Wat gebeurt als er vriendschappen ontstaan tussen de boyband en hun kamergenoten? Wat gebeurt er als er relaties ontstaan, wat als het allemaal een 'game' was voor je kamergenoot. Of wat gebeurt er als een van de jongens bij een psychopaat word ingedeelt.

Boys;
-Niall Horan // Nessje
- Harry Styles // Amphitryon
- Louis Tomlinson // Loubearx
- Liam Payne // Pezz
- Zayn Malik // Sempra

Girls;
- Navaeh Riley Smith // Gereserveerd iPayphone
- Jevany Avril Claine// Curlies
- Ariana Angel Braun // DamnBieber
- Cresselia Lenka Ivanov // Hour
- Kate Darcelle Aeron // Rider

Eigenaar 'Madhouse':
- Cole Gethin Deville // Rider

Overige patiënten:
- Gabriel Simon Collins.// Fleeko
-  Avalon Ellie Reaser // Sempra
- Aidan Jonathan Mitchell// Llamarmy
- Anthony Daniel Puckerman // Cannibal
- Elleanna Patricia Latanez. // Essink


-

Kamerindeling:
Jevany Avril Claine - Liam James Payne.
Kate Darcelle Aeron - Zayn Javadd Malik.
Cresselia Lenka Ivanov - Niall James Horan.
Navaeh Riley Smith - Harry Edward Styles.
Ariana Angel Braun - Louis William Tomlinson.

Elleanna Patricia Latanez - Aiden Jonathan Mitchell.
Avalon Ellie Reaser - Anthony Daniel Puckerman - Gabriel Simon Collins.

Regels van het topic komen zo snel mogelijlk. Hou je please wel aan de algemene regels. En schrijf sowieso vier zinnen.

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 19:46 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Navaeh Riley Smith.
"Ik doe wat ik wil. Gabriel." Zei ik grijnsend, en zijn naam expres erbij.
"En ja, ik vind dit normaal." Mompelde hij dan. Hij ging even kort met zijn hand door zijn haar. "Wat normaal." Zuchtte ik amper hoorbaar. Hij liet zijn vingers van mijn haar, tot over mijn wang, naar mijn hals glijden tot het plekje waar zijn sigaret gelegen had. Hopelijk ging hij weg. Ik had daar al een litteken, en dat vond ik wel genoeg. Met een zuchtje keek ik Gabriel aan. "Waarom doe je dit?" Vroeg ik zacht, wat eigenlijk niet hardop bedoeld was.

[Kort stukje, i'm sorry.]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Gabriel Simon Collins

"Ik doe wat ik wil. Gabriel." zei ze grijnzend en ik kijk haar even dodelijk aan.
"Wat normaal." zuchtte ze amper hoorbaar en ik glimlach even.
"Waarom doe je dit?" vroeg ze me zacht en ik kijk haar even aan en haal daarna simpel mijn schouders op. "Weet ik veel,waarschijnelijk omdat ik me verveel." antwoorde ik .Ik wist niet echt wat ze bedoelde ,want ik deed zoveel.
"Waarom snijd je jezelf?" stel ik haar ook zo'n irritante vraag terug. Ik kon nog simpeler zijn en vragen waarom ze ademende ,maar daar wist ik het antwoord wel op.
Ik laat haar los en ga van haar af. Nu was er helemaal geen lol meer aan ,ik ga tegen de muur leunen en bekijk haar even.

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 20:57 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Navaeh Riley Smith.
"Weet ik veel, waarschijnlijk omdat ik me verveel." Antwoorde hij op mijn vraag. Vaag keek ik hem aan.
"Waarom snijd je jezelf?" Stelde hij op de zelfde manier terug. Hij liet me los en ging van me af en ging tegen de muur aan leunen.Verveeld haalde ik mijn schouders op. Ik ging recht op zitten en grijnsde speels. "Vind ik leuk" Zei ik op een ietwat speelse toon en keek met een twinkeling in mijn ijsblauwe kijkers naar Gabriel. En dat was waar, ik vond het oprecht leuk om met een mes te snijden, en in mijn huid. Dat prachtige rode bloed wat uit je lichaam stroomt. Heerlijk.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[Morgen komt Aidan]

---

Bowties were never Cooler

Aidan Jonathan Mitchell
Kate hoorde hier eigenlijk niet thuis, dat was vanaf het begin al duidelijk. Ze was niet zoals een groot deel van ons: Gestoord. Mijn ogen bleven haar scherp in de gaten houden daarom, want ze wilde nog wel eens roet in het eten gooien als het om spelen met mensen ging. Opeens zei de jongen wat en ik draaide snel mijn hoofd om. Ik pakte hem in zijn nek en kneep daar zo dat waarschijnlijk zijn knieen het snel zouden begeven. "Dat weet ik, maar nu zijn de grote mensen aan het praten, dus shush." Ik keek weer naar Kate en luisterde naar haar woorden terwijl ik mijn hand op z'n plek hield. Ik geloofde haar niet helemaal. Maar goed. Ik zag hoe Kate haar hoofd kantelde en wist dat ze mij ten minste niet meer aan zou vliegen. Dat was wel een opluchting. Ik kon haar goed aan, daan niet van, maar ik had gewoon even geen zin in nog meer heibel. "Nee, zolang je hem maar niet laat ontsnappen. De anderen willen denk ik namelijk ook nog wat dollen met hem en zijn vriendjes." Ik grijnsde en duwde toen kort tegen zijn nek zodat hij richting haar zou kukelen. "Veel plezier." zei ik met een van mijn meest duistere grijnzen. Ik moest misschien maar eens gaan kijken hoe het met Antz en onze bewusteloze jongen ging. Ow ja, en we gingen nog chocomel halen, als het bloed niet al was gaan schijden.

---

Bowties were never Cooler

Gabriel Simon Collins

Verveeld haalde ze haar schouders op. "Vind ik leuk" zei ze simpel met een geamuseerde toon en ik grijnsde licht.
Ik kijk even naar haar armen ,die vol zaten met littekens ,die had er heel veel plezier in zo te zien.
Ik zuchtte even en kijk wat verveeld rond. Ik haalde een sigaret uit mijn jaszak en zocht mijn aansteker. Een geërgerde grom verlaat mijn lippen en dan zie ik hem op de grond liggen.Ik neem hem vlug op en steek mijn sigaret aan. Ik moest dringend ,nieuwe pakjes hebben ,anders ging ik dit niet overleven. Ik neem een haal en kijk Naveah weer even aan. "Zullen we wat doen ,ik verveel me."mompel ik. "Misschien kunnen ,we wat doen met die nieuwbies."stel ik dan grijnzend voor en wacht op een antwoord van haar.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[sorry. Ben nu echt weer terug! Maar als ik het even goed gelezen heb. Zit Antz dus nog bij de kast, met bewustelozen Niall. Maar moet die ondertussen niet een beetje bijkomen?]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Denk het wel]

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson
Mitchell, die mij bij mijn nek vast had, gaf me een harde zet richting Kate. Ik viel bijna, maar probeerde mezelf nog op te vangen. Helaas struikelde ik hierdoor over mijn eigen benen en viel met een smak op de grond. Recht op mijn gezicht. Vooral mijn neus kreeg het zwaar te verduren. Ik kreunde pijnlijk en kwam iets omhoog, zodat ik met mijn hand over mijn gezicht kon wrijven. Mijn neus was ietsjes platter dan normaal, maar dat zou vanzelf wel weer bijtrekken. Al deed hij wel veel pijn. Door de harde klap was er ook een pijn in mijn hoofd ontstaan. Fijn, nu had ik de rest van de dag hoofdpijn. Waarom ben ik ook zo onhandig?

[Sorry voor het slechte stukje, inspiratieloos.]

---

"Family don’t end in blood”

Kate Darcelle Aeron

Ik probeerde het feit dat de jongen haast gekild werd door Mitchell maar te negeren en wachtte af wat hij zou doen. 'Nee, zolang je hem maar niet laat ontsnappen. De anderen willen denk ik namelijk ook nog wat dollen met hem en zijn vriendjes,' zei hij uiteindelijk met zijn beruchte grijns op zijn gezicht en een klein moment had ik een gevoel van euforie. Hopelijk ging die gozer nu niet gelijk dood, want dan was de moeite weer voor niks geweest. Nou ja, één van de vijf uit de klauwen houden van psychopaten moest haast wel lukken. Ik bedoel, het waren er vijf! Dan moest eentje toch mogelijk zijn?
Louis kreeg een harde zet en tuimelde mijn richting in. Snel zette ik een stap op zij, zodat hij genoeg ruimte had om te struikelen, zonder mij ook mee te nemen.'Veel plezier,' besloot Mitchell en ik schonk hem een glimlach, voor ik mij om Louis bekommerde. Hij was zo te zien vol op zijn gezicht geland. Slim...
'Heb ik puur toevallig de onhandigste getroffen, of zijn jullie allemaal zo achterlijk,' zei ik zuchtend, waarna op mijn gezicht een vriendelijke grijns verscheen. 'Dus, ik zal mij nogmaals voorstellen. Ik ben Kate en gelukkig voor jou, ben ik geen psychopaat. Waar heb je allemaal pijn?'

---

Happy Birthday my Potter!

Louis William Tomlinson
"Heb ik puur toevallig de onhandigste getroffen, of zijn jullie allemaal zo achterlijk," zei ze zuchtend. Vlug krabbelde ik overeind. "Dus, ik zal mij nogmaals voorstellen. Ik ben Kate en gelukkig voor jou, ben ik geen psychopaat. Waar heb je allemaal pijn?" vroeg Kate vriendelijk.
"Mijn neus net een beetje, maar ik voel er al niets meer van," loog ik. Mijn neus deed nog even veel pijn als daarnet, maar dat ging ik natuurlijk niet toegeven. Ik wil geen mietje gevonden worden.
"Zeg, zijn de meeste hier zoals Mitchell en zijn vriend, waarvan ik de naam niet weet, of zijn dat uitzonderingen?" vroeg ik en keek haar aan. Ik hoop dat laatste, want ik heb geen zin om continue dat soort mensen tegen het lijf te lopen. Ik kan gewoon voelen dat er duidelijk zichtbare tandafdrukken in mijn nek zitten.

---

"Family don’t end in blood”

{Ik wou hem vandaag laten bijkomen, heb alleen problemen nu. Dit is niet privé, maar als ik het vertel kan ik in ergere problemen komen op Q. Het spijt me, anders mogen jullie Niall wel spelen..

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Kate Darcelle Aeron

'Mijn neus net een beetje, maar ik voel er al niets meer van.' Mijn wenkbrauwen vlogen even omhoog, aangezien het mij sterk leek dat hij nergens last van had, maar ik zei er niks over. 'Zeg, zijn de meeste hier zoals Mitchell en zijn vriend, waarvan ik de naam niet weet, of zijn dat uitzonderingen?' vroeg Louis vervolgens en ik keek even van de pijnlijk uitziende beet van de seriemoordenaar naar zijn gezicht. Die jongens hadden echt geen flauw idee waar ze zichzelf in hadden gestort. Ik begon haast medelijden met ze te krijgen.
'Mitchell is naar mijn mening wel één van de ergste, maar dat komt vooral omdat hij sterker is dan ik ben en dus voor mij een grotere bedreiging vormt dan de meesten hier. Ze zijn in ieder geval allemaal hartstikke gestoord en de eigenaar, Cole, daar kan je maar beter ook voor oppassen,' antwoordde ik uiteindelijk en keek hem even afwachtend aan naar zijn reactie. Hopelijk zou hij niet helemaal flippen of zo, dat kwam ook nog wel eens voor. Daarbij was hij een "superster" dus dan wist ik al helemaal niet wat ik moest verwachten.

---

Happy Birthday my Potter!

Anthony Daniel Puckerman
Iets verward keek ik de gang door. Ik zat tegen de muur opgekruld en de bewusteloze jongen lag nog altijd in het opberghok. Ik had hem open laten staan, om te kunnen horen dat hij nog bleef ademen of niet, maar was er zelf buiten gaan zitten. te bang dat ik mezelf niet in kon houden. Anders had ik straks Aiden op me dak. Ik rolde met het flesje bloed tussen mijn handen en keek afwachtend de gang in, om te kijken of Aiden al weer terug kwam. Zachtjes wiegde ik heen en weer, terwijl ik zachtjes een onbekend deuntje humden.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Aidan Jonathan Mitchell
Ik liep weg toen het leek of de jongen echt neit meer ging weglopen. Al snel kwam ik bij Anthony aan die voor de kast zat te spelen met het flesje bloed. "Kom, we gaan naar de keuken." Ik keek even naar de deur die op een kier stond. Ik duwde hem dicht en draaide de sleutel om. "Er zitten genoeg spelten in." Ik stak mijn hand uit naar Anthony terwijl ik eigenlijk nogsteeds luisterde naar zijn geneurie. Het was gezellig en het maakte me rustig, ondanks het bloed in zijn handen. Ik wilde het graag proeven, maar ik had mezelf nog redelijk in de hand nu. Dat kwam waarschijnlijk door het spelen met mensen en misschien nog wel meer omdat ik de persoon hier tegenover me vertrouwde en zou beschermen met mijn leven, al was dat van mijzelf.

---

Bowties were never Cooler