• -

    [ bericht aangepast op 23 feb 2016 - 18:44 ]


    Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? ~ J. Bernlef

    Nierika schreef:
    (...)

    Ik hoop voor jou dat je met de tijd kan leren het zodanig los te laten dat het je kracht wordt i.p.v de strijd tegen jezelf. Want dat is de positieve kant; Er is geen beter moment om meer over jezelf te leren dan het moment dat je laag aan de grond zit. (:


    -God, wat voel ik me filosofisch vandaag. :') Sorry, I'm not trying to look like an annoying wise-ass.-


    Daar ben ik nu mee bezig, maar ik ben wel bang dat ik het een en ander aan littekens op heb gelopen. Emotionele littekens, maar ik hoop het allemaal een plek te kunnen geven nu ik sinds een tijdje een nieuwe psycholoog heb.


    26 - 02 - '16

    Nierika schreef:
    (...)

    Ja, en over nog een paar jaar kijk je terug naar dat meisje en denk je wellicht bij jezelf "Och, eigenlijk was het wel een sneu kind."

    Ook al ligt een deel bij jezelf, wanneer iemand opgroeit of thuis komt te horen in zulke gevoelens, kan het heel moeilijk zijn om er simpelweg anders tegenaan te kijken. Of, om goede bedoelingen niet te zien als de zoveelste bedreiging, omdat de realiteit gewoon heel anders kan zijn wanneer je niet goed in je vel zit (laat staan voor langere tijden).


    Het was ook sneu, maar als ze geen hulp aanvaard, wat moet je dan? Uiteindelijk ben jijzelf altijd diegene die grotendeels verantwoordelijk is hoe je leven zal lopen.

    Alecia schreef:
    (...)

    I should blame them want ik deed niks fout. Ik gedroeg me volkomen normaal, bleef op de achtergrond en eiste geen aandacht op. Ook liep ik niet te koop met de kennis die ik had, omdat ik een niveau deed dat veel te laag was voor mij. De school had immers niks anders te bieden. Bovendien is het ook niet helemaal normaal dat ze een kluizenblok voor de toiletdeur schuiven om je op te sluiten en flesjes water naar je gooien. Dus ja, ik beschuldig ze wel van het deels verpesten van mijn leven. Ik heb er namelijk een vervelende depressie aan over gehouden die nu al enkele jaren duurt. Ook hebben ze mij gepest vanwege mijn lichaam, omdat ik niet cup C had op mijn 12e en daar niet mee te koop liep. Tot op de dag van vandaag ben ik daar nog steeds onzeker over. Dus je kan niet zeggen dat het mijn eigen schuld is dat ik gepest ben.


    Pfft, ik word er zo moe van als mensen niet goed lezen. Ik heb het niet over pesten, het gaat over buitensluiten en dat zie ik als iets waarbij ze minder snel of niet contact met je zoeken, je niet op een feestje vragen etc. etc. en dat ligt vaak wel aan jezelf. Pesten over het algemeen ook niet en dat heb ik ook nooit gezegd --''
    En van die littekens leer je. Je hebt mensen die laten zich dan helemaal leiden door verdriet en weet ik veel narigheid, maar je moet gewoon doorgaan met het leven en er het beste van te maken en als je dat niet alleen lukt zoek je hulp, prima, ook geen punt. Maar "what doesn't kill you makes you stronger" gaat wel vaak op.

    [ bericht aangepast op 25 juni 2013 - 20:22 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ubiquitous schreef:
    (...)

    Pfft, ik word er zo moe van als mensen niet goed lezen. Ik heb het niet over pesten, het gaat over buitensluiten en dat zie ik als iets waarbij ze minder snel of niet contact met je zoeken, je niet op een feestje vragen etc. etc. en dat ligt vaak wel aan jezelf. Pesten over het algemeen ook niet en dat heb ik ook nooit gezegd --''


    Dat buitensluiten is bij mij ook gebeurd. Gewoon bewust groepjes vormen, mij als laatste kiezen bij gym, in de pauzes bij elkaar gaan staan en mij er niet bij betrekken... Terwijl ik wel mijn best deed om gewoon aardig tegen ze te doen en ze te helpen als ze iets niet snapten.

    [ bericht aangepast op 25 juni 2013 - 20:24 ]


    26 - 02 - '16

    Alecia schreef:
    (...)

    Daar ben ik nu mee bezig, maar ik ben wel bang dat ik het een en ander aan littekens op heb gelopen. Emotionele littekens, maar ik hoop het allemaal een plek te kunnen geven nu ik sinds een tijdje een nieuwe psycholoog heb.


    Ik ben vroeger heel erg gepest (van mijn 3e tot 18e ongeveer) en liep met diagnoses als "manische depressie, bipolaire stoornis, suïcidaal zijn in een hoge risicogroep," etc. etc ... Tot ik vond wat voor mij destijds de sleutel was voor mijn (eerste) nieuwe begin. Littekens blijf je altijd houden en ook al blijft het soms moeilijk (feestjes duren nooit eeuwig), als je positiviteit vind (en opdringt aan jezelf, hehe!), leer je om er heel veel kracht uit te halen. "Your body is not ruined, you are a goddamn tiger who earned her stripes." -> Vind ik wel een passende quote. :Y)

    Bij mij zit positiviteit in mijn natuur, al ben ik het lang kwijt geweest ... Maar zelfs al zit dat het niet; Als je er voor kiest en gaat kun je alleen maar vooruitgang maken. Don't do breakdowns, do breakthroughs. (cat)

    [ bericht aangepast op 25 juni 2013 - 20:35 ]


    Til hug og blod.

    Ubiquitous schreef:
    (...)

    Pfft, ik word er zo moe van als mensen niet goed lezen. Ik heb het niet over pesten, het gaat over buitensluiten en dat zie ik als iets waarbij ze minder snel of niet contact met je zoeken, je niet op een feestje vragen etc. etc. en dat ligt vaak wel aan jezelf. Pesten over het algemeen ook niet en dat heb ik ook nooit gezegd --''
    En van die littekens leer je. Je hebt mensen die laten zich dan helemaal leiden door verdriet en weet ik veel narigheid, maar je moet gewoon doorgaan met het leven en er het beste van te maken en als je dat niet alleen lukt zoek je hulp, prima, ook geen punt. Maar "what doesn't kill you makes you stronger" gaat wel vaak op.


    What doesn't kill me, makes me go all like "Oh FUCK, that was close!"


    Til hug og blod.

    Alecia schreef:
    (...)

    Dat buitensluiten is bij mij ook gebeurd. Gewoon bewust groepjes vormen, mij als laatste kiezen bij gym, in de pauzes bij elkaar gaan staan en mij er niet bij betrekken... Terwijl ik wel mijn best deed om gewoon aardig tegen ze te doen en ze te helpen als ze iets niet snapten.
    Dit had ik ook in de eerste, ze wouden me op een gegeven moment opsluiten in een hokje, ik ben blij dat een groot deel niet naar vmbo 2 over kon toen of over ging naar havo. In de 2de had ik echt een leuke klas maar in de derde ging het weer helemaal fout waar ik ook gepest ben en de vierde kon ook wel beter maar dat ging redelijk. Ondanks dat ik zin heb in mijn nieuwe opleiding kijk ik heel erg tegen mijn klas op omdat er best veel hetzelfde als ik gaan doen en ik door het gepest moeite heb met mensen vertrouwen en aanspreken maarja ik heb er meerdere problemen door dusja.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Ik zou het niet eens meer goed weten. (Een jaar of 8 geleden, denk ik)
    Ik was denk ik wel blij om van de basisschool weg te gaan, aangezien ik niet zo happy was met mijn groep 8
    Maar de brugklas was alles behalve eng ofzo. Je moet je gewoon openstellen voor nieuwe dingen en dan komt het wel goed denk ik (;
    En misschien eens bij mensen gaan zitten van wie je juist verwacht dat ze niet bij je passen, want dat bleek bij mij in de brugklas
    Ik had daar een vriendin, op wie ik anders nooit was afgestapt als ik niet verplicht naast haar zat in de les, maar acht jaar later zijn we nog steeds de beste vriendinnen. Dus in het begin een beetje vriendelijk zijn naar iedereen en uiteindelijk krijg je wel een voorkeur.


    It's never gonna happen, Guys.

    Ik vond het echt heel erg rot dat ik naar de Middelbare moest en daar blijf ik nog steeds bij. Op de basisschool was het veel leuker, dan dat alles nu was. Gelukkig ben ik geslaagd en mag ik weg.


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Ik had best een leuke klas nu ik terug kijk, maar ik was blij eindellijk weg te kunnen gaan. Maar een vriendin van me huilde gewoonweg de hele tijd.


    -

    SPECS schreef:
    Ik was blij verlost te zijn van de basisschool....de middelbare bleek nog erger.


    Bad decisions make good stories.

    Sinistre schreef:
    Ik had een kutklas - dus mijn afscheid ging ongeveer zo.


    Pretty is just a pretty word.

    Mijn beste vriendin van de basisschool ging naar dezelfde middelbare school én we zaten bij elkaar in de klas, so I didn't really mind.
    Ik zat ook in een combi-klas, al vanaf groep 4 en bij ons mocht toen het groep 7-deel meedoen met de musical. Het jaar daarop zijn we bij hun musical wezen kijken.


    "Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

    Och jeetje dat weet ik niet meer... Volgens mij vond ik het helemaal niet erg XD Maar ik moet bekennen, ik ben ook al van de middelbare school af :P


    Life is hard and then we die

    Net terug van school.
    En dus afscheid genomen.
    Iedereen was aan het huilen in mijn klas, heel eng.
    En ik moet bekennen, mijn ogen zijn ook behoorlijk rood:')
    Bedankt voor al jullie reacties!


    xxxx


    Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? ~ J. Bernlef

    Heb btw nog een knuffel(zo eentje die je maakt van stof) van mijn beste vriend gekregen.
    Als aandenken:D.


    Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? ~ J. Bernlef