Madhouse || One Direction || 02 - Speeltopics

Madhouse.
Op een dag werdt de Britse Boyband One Direction uitgenodigt bij 'Madhouse.' Het scheen dat daar de ergste gekken zaten. De een gestoorder dan de ander. De jongens van One Direction maakte er alleen maar grapjes over en spotte er de heletijd ermee.
Ze geloofde het niet zo. Waar je ze gelijk in kon geven. Het scheen dat je als je er eenmaal binnen bent het word zoals het is in horror films. Vooral daar spotten ze mee, wie gelooft er nou in dat het het zelfde als een horror film was? Niemand kon er antwoord op geven. De gene die eenmaal binnen waren, kwamen er niet meer uit. En zelfs hun werden gestoord, lang niet allemaal, de een pleegde zelfmoord en de ander werd vermoord. Natuurlijk, wie gelooft er daar nou in? De Britse boyband dacht dat het een of ander Horrorverhaal was en gingen dus met plezier naar het huis. Wat gebeurde er als ze in kamers werden ingedeelt bij èèn van de gekken. Wat gebeurde er als en gek ontsnapt? De meeste 'patiënten' waren moordende psychopaten, lang niet allemaal. Natuurlijk maakte de patiënten ook vrienden met elkaar of met de Britse Boyband. Wat gebeurt als er vriendschappen ontstaan tussen de boyband en hun kamergenoten? Wat gebeurt er als er relaties ontstaan, wat als het allemaal een 'game' was voor je kamergenoot. Of wat gebeurt er als een van de jongens bij een psychopaat word ingedeelt.

Boys;
-Niall Horan // Nessje
- Harry Styles // Amphitryon
- Louis Tomlinson // Loubearx
- Liam Payne // Pezz
- Zayn Malik // Sempra

Girls;
- Navaeh Riley Smith // Gereserveerd iPayphone
- Jevany Avril Claine// Curlies
- Ariana Angel Braun // DamnBieber
- Cresselia Lenka Ivanov // Hour
- Kate Darcelle Aeron // Rider

Eigenaar 'Madhouse':
- Cole Gethin Deville // Rider

Overige patiënten:
- Gabriel Simon Collins.// Fleeko
-  Avalon Ellie Reaser // Sempra
- Aidan Jonathan Mitchell// Llamarmy
- Anthony Daniel Puckerman // Cannibal
- Elleanna Patricia Latanez. // Essink


-

Kamerindeling:
Jevany Avril Claine - Liam James Payne.
Kate Darcelle Aeron - Zayn Javadd Malik.
Cresselia Lenka Ivanov - Niall James Horan.
Navaeh Riley Smith - Harry Edward Styles.
Ariana Angel Braun - Louis William Tomlinson.

Elleanna Patricia Latanez - Aiden Jonathan Mitchell.
Avalon Ellie Reaser - Anthony Daniel Puckerman - Gabriel Simon Collins.

Regels van het topic komen zo snel mogelijlk. Hou je please wel aan de algemene regels. En schrijf sowieso vier zinnen.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

KiliOfDurin schreef:
[Aidan en Anthony hebben net Cole aan zijn deur gestaan en meerdere keren geklopt, maar hij deed niet open, maar ze staan nog wel in de gang]

(Ja I know, maar toen stond hij nog vast en nu heb ik dus pas toestemming om Limits te negeren. Ik weet nu dus niet echt hoe ik Cole daarop moet laten reageren, want ik kan niet echt een reden bedenken, waarom hij niet open zou doen )

---

Happy Birthday my Potter!

[Laat hem naar beelden kijken ofzo op de camera's van de uitbraak en dan toch maar de deur open doen en ze terugroepen?]

---

Bowties were never Cooler

Anthony Daniël Puckerman
Ik bleef even afwezig naar de deur staren. Moest ik ze niet bedanken voor het opruimen? Nee, dat zou stom zijn, want dan wisten ze dat ik het was geweest en dan kreeg ik waarschijnlijk alsnog straf. Helemaal omdat er bloed in het spel was en ik vandaag al een waarschuwing had gehad. Ik keek op toen Aiden over hondjes kijken begon op de computer en meteen veranderde mijn blik. Opgewekt knikte ik en klapte ik in mijn handen. Een keertje, want ik kreeg al snel genoeg door, dat ik dat niet moest doen en de pijnscheuten door mijn handen gingen. Slapjes liet ik ze pangs mijn lichaam hangen, maar het weerhield me niet. Ik trippelde langs Aiden heen, terug de gang door, waar we vandaan kwamen, richting de openbare woonkamer. Ik wilde een hele kleine puppie, die later heel groot zou worden. Met hele grote ogen, die je zo lief konden aankijken. Ik wilde wel een vrolijke puppie, die ik zelf nog trucjes moest leren.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Aidan Jonathan Mitchell
Ik zag hem naar de deur blijven staren. Zacht trok ik aan een van de touwtjes aan zijn muts om hem uit die concentratie te breken. We moesten niet nog een voorval hebben. Een vond Cole vast niet zo heel erg, maar voor we het wisten zaten we weer in isolatie end an konden we die pup wel vergeten. Ik begon er dus maar over en direct zag ik hem naar me toe draaien en zijn gezicht oplichten. Al snel trippelde hij me voorbij en ik liep rustig achter hem aan. Velen zagen me misschien als zijn oppas, maar dat was ik niet. Hij hield mij juist rustig. Zodra we gescheiden waren werd ik altijd heel erg onhandelbaar en was het voor me eigenlijk onmogelijk mijn duistere kant te onderdrukken. We liepen richting de woonkamer en langs het kantoor van Cole. Hier hield ik halt en hield ook Anthony's shirt vast zodat hij ook nog even zou blijven staan. "Nog een keer kijken of hij er in. 3 keer is scheepsrecht." Weer klopte ik kort 4 keer achter elkaar op Cole's deur. Ongeduldig bleef ik staan wachten terwijl ik Anthony al wat achter me schoof.

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.
Ik zag dat Harry op zijn lip beet, zijn best deed zich in te houden.
'Lou, je mag dan wel mijn baas zijn, maar je mag ook wel iets aardiger doen. Dit slaafje kan je namelijk ook gewoon opsluiten als het te erg wordt,' zei hij en zette zijn lippen kort tegen de plek waar zijn hoofd die van mij geraakt had.
'Zo, daar is niet meer van te zien en nu je armen omhoog, want je massage kan je anders wel vergeten,' vervolgde hij.
Braaf stak ik mijn armen in de lucht en ging op zijn opmerking van daarnet in.
'Zo slecht heb je het anders niet. De negers die vroeger als slaven werden gebruikt kregen zweepslagen. Wees gerust, die zal ik jou niet geven, dat zou ik nooit kunnen, maar zo streng ben ik nu ook weer niet,' plaagde ik hem verder.

---

"Family don’t end in blood”

Harry Styles
Braaf stak Louis zijn armen in de lucht en ging op mijn opmerking van daarnet in.
'Zo slecht heb je het anders niet. De negers die vroeger als slaven werden gebruikt kregen zweepslagen. Wees gerust, die zal ik jou niet geven, dat zou ik nooit kunnen, maar zo streng ben ik nu ook weer niet,' plaagde hij me verder.
Ik trok ondertussen de jongen zijn shirt uit en maakte een gebaar dat hij zich om moest draaien. Daarna trok ik mijn mond ook weer open.
'LouLou, ik zeg ook niet dat het slecht is, maar alsnog. We gaan niet terug de tijd in en blijven in het nu en daar kan ik je altijd opsluiten samen met mijn kamergenoot. Kijken wie dan het alles doet. En ik blijf alles doen vandaag, maar iets liever kan wel, hé'
Ondertussen ging ik goed op het bed zitten en wachtte geduld af. Waarom was ik hier ook alweer mee akkoord gegaan?

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Cole Gethin Deville

Terwijl ik de rode vloeistof van mijn handen veegde met een ondertussen doordrenkte doek, was mijn blik strak gericht op de beelden van het afgelopen uur. Ik was even in het bos geweest en had een hert geschoten. Gewoon omdat het wel weer eens fijn voor mij en de anderen in dit huis zou zijn om vers vlees te kunnen eten bij het avond eten. Mijn kantoor had een verstopte weg naar buiten, zodat niemand ooit merkte wanneer ik weg was en voor hoe lang. Ik had liever dat mensen zo min mogelijk van mijn acties wisten, tenzij ik ze wilde laten genieten van mijn kunstige creaties. Een hert neerschieten, hoewel de dood nog zo fascinerend was, was niet de echte kunst, waar ik van hield. 'The death of a beautiful woman, is unquestionably the most poetical topic in the world,' citeerde ik Poe, verzonken in mijn eigen gedachten.
Ik keek op, toen er op mijn deur werd geklopt. Het waren weer Aidan en Anthony. Op de beelden was te zien geweest, dat dit de derde keer was dat ze klopten. Drie, het goddelijke getal, dat voor de drie-eenheid stond. Misschien moest ik nu dan toch eens open doen. Ik legde mijn bloederige schort en doek op mijn bureau en liep naar de deur, die ik opendeed. Met mijn donkere ogen keek ik de jongens vragend aan. 'Kan ik jullie ergens mee helpen?' vroeg ik de twee met mijn altijd kille stem.

---

Happy Birthday my Potter!

Aidan Jonathan Mitchell
Hoe zelfverzekerd ik altijd stond tegenover iedereen, zo klein voelde ik me nu en ik had moeite om mijn rug recht te houden en mijn hoofd rechtop. Ik was misschien wel lang en had wat spieren, ik stond nu wel tegenover de grote baas. De enige in dit gesticht waar ik ontzag voor had. Psychopaten hadden volgens de meesten ontzag voor niemand, maar ik was naast beruchte psychopaat ook een soldaat, wat betekende dat ik mijn plaats kende, en dat was onder Cole. Ik boog mijn hoofd even beleeft voor ik het weer ophief en hem aan keek. Zacht duwde ik Anthony nog iets verder achter me voor ik de man aansprak. "We zouden het graag met u willen hebben over het houden van een huisdier binnen de inrichting." zei ik beleeft, mijn woorden zorgvuldig uitkiezend. Ik wist wel hoe ik rond mensen moest omgaan en ik wist ook hoe voorzichtig ik dan soms moest zijn. Deze man wist wie ik was, wat ik had gedaan en wat ik kon doen en ik wist eigenlijk niets van hem. Op het feit na dat hij de grote baas was en hield van jagen voor de sport, maar dan op dieren die zich op 4 benen verplaatsten in plaats van 2 zoals ik. Ik gaf achter mijn rug Anthony een zacht kneepje in zijn arm om hem te verzekeren dat het goed kwam. Maar ook om hem stil te laten houden. Hij kon namelijk wel eens erg impulsief zijn en ik had nou niet echt het gevoel dat Cole dat zou waarderen.

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.
Harry trok mijn shirt uit en gebaarde dat ik mij om moest draaien. Braaf deed ik wat me gezegd werd.
'LouLou, ik zeg ook niet dat het slecht is, maar alsnog. We gaan niet terug in de tijd en blijven in het nu en daar kan ik je altijd opsluiten samen met mijn kamergenoot. Kijken wie dan het alles doet. En ik blijf alles doen vandaag, maar iets liever kan wel, he.'
'Oke oke, ik zal wat liever zijn,' zei ik vlug. 'Maar dan moet je wel nu beginnen met zingen.'
Ik keek Harry afwachtend aan. 'Dus, waar wacht je op?'
Ik glimlachte even en richtte me toen op de deur. Ik hoopte niet dat er iemand, zoals Harry's kamergenoot, zou binnenkomen, nu ik hier zonder shirt op het bed zat.

---

"Family don’t end in blood”

Anthony Daniël Puckerman
Als een kind dat wist dat hij een ijsje zou krijgen huppelde ik de gang door, maar piepte zachtjes toen Aiden aan mijn shirt trok. Meteen bleef ik stilstaan en keek ik naar de grote witte deur, waar we voor de tweede keer voor stonden. Meteen slikte ik en verstopte ik me achter Aiden. Ergens hoopte ik gewoon dat hij er weer niet was. Ik wilde zo graag een pup, maar Cole was toch echt iemand waar ik kippenvel van kreeg. Aiden klopte aan en tot mijn verbazing deed hij dit keer wel open. Ik ging met Aiden zijn beweging mee, toen deze me iets verder achter zich schoof en probeerde heel mijn lichaam achter dat van hem te verbergen. Ik keek over zijn schouders heen, naar de grote baas, terwijl ik stevig Aiden zijn blouse fijnkneep tussen mijn handen. Mijn ogen bleven al die tijd, nauwlettend op Cole gericht. Ik vertrouwde die man voor geen meter. Net op het moment dat ik mijn mond open wilde trekken om te roepen dat hij me een puppy moest geven, kneep Aiden zachtjes in mijn arm. Alsof hij het wist. Mijn mond klapte weer dicht en mijn blik veranderde ik triest en hoopvol. Liet hem alsjeblieft toegeven. Ik wilde het zo graag.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Braaf deed Louis wat hem gevraagd werd terwijl niet veel later de woorden 'Oke oke, ik zal wat liever zijn. Maar dan moet je wel nu beginnen met zingen.' Zijn mond verlieten.
Ik knikte langzaam en dacht na over een goede liedje.
De afwachtende blik en de volgende woorden lieten me mijn mond weer openen. 'Ik verzin een goed nummer en maak je geen zorgen, want er komt hier nooit iemand.'
Heel even bleef het stil toen ik mijn belofte nakwam en begon met de massage bij de jongen.
Toch opende ik mijn mond weer en begon deze keer zacht Don't let me go te zingen. Het was het eerste liedje dat eigenlijk in me opkwam, maar het bleef ook een goed nummer.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Cole Gethin Deville

Ik keek rustig toe hoe Aidan Anthony beschermend nog verder achter zich trok. Zoals ik deze mensen hier liet leven, zodat ze tenminste ergens een plek hadden, die ze thuis konden noemen en mij dus om hen bekommerde, zo zorgde Aidan ook voor Anthony. Volgens mij zou iedereen hier het zo geloven, als er werd gezegd dat Aidan de oudere broer was van Anthony, hoewel hun overeenkomsten qua uiterlijk nihil waren. 'We zouden het graag met u willen hebben over het houden van een huisdier binnen de inrichting,' kwam er beleefd uit de mond van Aidan. Ik dacht even na, een huisdier was niet echt een goed idee in dit huis, maar de beleefde toon, spoorde mij aan om wel even aan te willen horen wat de twee te zeggen hadden.
Ondertussen had ook Anthony zijn mond geopend, maar de voor een seconde aangespannen spieren in Aidans arm, gaven aan dat hij dit afkapte. Ik knikte dus even kort en stapte opzij. Gebiedend gebaarde ik naar de twee stoelen voor het bureau, om aan te geven dat ze moesten gaan zitten. 'Hoewel er een kleine kans is, dat jullie mij kunnen overtuigen dat dit een goed idee is, wil ik jullie wel een kans geven. Dus brand maar los met jullie argumenten waarom ik dit voor jullie zou moeten regelen,' zei ik koeltjes en ging zitten achter mijn bureau, terwijl ik de twee scherp aankeek. Ze hadden mijn volledige aandacht wel verdiend na hun goede manier van handelen bij de blonde jongen die Niall heette en de bruine jongen die Louis heette. Ik was immers blij dat ze zich vermaakt hadden, zonder de twee direct af te slachten.

---

Happy Birthday my Potter!

Aidan Jonathan Mitchell
Ik zag hoe hij dacht maar toen toch opzij stapte. Ik zag het als uitnodeging om binnen te komen. Zonder Anthony los te laten liep ik rustig naar binnen. Ik zette me neer op een van de stoelen en liet toen Antz zijn arm los, al liet ik mijn hand wel op zijn knie liggen in de hoop dat hij daardoor rustig zou blijven. Cole keek ons scherp aan en sprak koel, maar duidelijk. Ik knikte en met mijn ene hand op mijn knie en de ander op die van Anthony begon ik rustig te argumenteren. "We zouden graag een hond willen, om verschillende redenen. Ten eerst hebben we dan afleiding en zullen we minder snel in de verleiding komen terug te vallen in ons oude gedrag. Ook hebben we een reden om ons goed te gedragen en niet in isolatie terecht te komen. Zelf heb ik daarbij de ervaring gehad dat een hond ervoor zorgt dat onze minder geaccepteerde kanten verder van het oppervlak komen te liggen. Zo zullen incidenten minder vaak voorkomen en zullen ze ook minder zwaar zijn. Voor Anthony zal een hond ook erg goed zijn voor zijn zelfvertrouwen en vertrouwen in anderen. Als laatste willen wij graag een hond een tweede kans geven. Net als dat u ons een kans heeft gegeven. Er zijn genoeg kansarme pups en jonge honden in het asiel die niemand wil hebben door hun ras of afkomst. U heeft ons als jonge honden met een zwarte achtergrond opgenomen. nu vragen wij u of wij hetzelfde voor een van deze honden mogen doen." Daarmee beeindigde ik mijn betoog, maar ik bleef Cole aankijken, hopend op een sprankje goede wil.

---

Bowties were never Cooler

Anthony Daniël Puckerman
Ik had gedacht dat Cole ons uit zou lagen en de deur in ons gezicht zou gooien. Maar in plaats daarvan wilde hij luisteren. Hij gaf me hoop. Ik trippelde zachtjes achter Aiden aan, het kantoor binnen. Ik sloot de deur achter me en slikte moeilijk. het liefst had ik zo weer naar buiten gerend. Maar op die manier zou ik nooit krijgen wat ik wilde. Niet dat ik er nu een bijdragen aan zou leveren. Want iets zeggen zou ik toch niet. Ik zat stokstijf in mijn stoel en probeerde me te concentreren op mijn ademhaling. Ik luisterde naar Aiden, terwijl ik strak naar mijn eigen handen in mijn schoot keek, om Cole zijn blik te ontwijken. Het was eng hoe klein ik me bij deze man in de buurt voelden. Maar hij was onze enige kans op een pup.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Cole Gethin Deville

Ik luisterde aandachtig naar de argumentatie van Aidan. In sommige punten zat zeker iets, maar er liepen hier ook genoeg mensen rond die een huisdier gewoon als een nieuw slachtoffer zouden zien. Het zou dan binnen de kortste keren gedaan zijn met die hond, die juist een kans had moeten krijgen. Daarbij kon het ook leiden tot een psychopaten-oorlog tussen mensen zoals Aidan en Anthony, die de pup willen beschermen en mensen die hem juist vak kant willen maken. Het zou leiden tot totale chaos en veel gewonden, hoogstwaarschijnlijk zelfs doden. Dit was dan ook reden dat ik nooit aandacht had geschonken aan het idee om een dier het madhouse in de halen. Daarbij was uitlaten ook problematisch, want dit zou de ontsnappingskans zeer verhogen. Oftewel, een pup nemen kon desastreuze gevolgen hebben.
'Ik snap je punt volledig, Aidan, maar niet iedereen in het huis zou op een goede manier gestimuleerd worden door een hond. Wat zou je doen als één van de personen deze pup zou zien als een makkelijk slachtoffer? Zou je dan de pup aan zijn lot overlaten of deze bewoner aanvallen?' vroeg ik de jongen dus, om duidelijk te maken dat er problemen zouden komen, als ik dit zomaar zou toestaan. 'En hoe zou je het uitlaten voor je zien? Jullie mogen met een goede reden niet naar buiten.' Als de jongens hiervoor oplossingen konden bedenken, was ik om, maar zolang dit niet het geval was, zou ik het voorstel afwijzen. Zo simpel was het.

---

Happy Birthday my Potter!