Changes || One Direction || 01 - Speeltopics

C h a n g e s

Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?

Rollenverdeling;

Jongens:
-Niall James Horan; Hackus
-Harry Edward Styles; Styles
-Louis William Tomlinson; Hackus
-Liam James Payne; KiliOfDurin
-Zayn Javadd Malik; Roar


Meiden:
- Essie Alexis Johnson; Vexy
- Cherévah ''Cher'' Naomi Flair; Faisean
- Sadie Geraldine Harrison; Ellison
- Neleh Judiffany Trembley; Rider
- Sarah Kayleigh Green; Mouek


Overige rollen;
Denk hierbij aan zussen/broers, andere leerlingen, docenten, vrienden etc.
- Asylinn Maze Parker; Chilaw
- Nola Anne Styles; xxxHappiness
- Gwen Lily Cooper; KiliOfDurin


De Indeling;


Regels:
-Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
-Maximaal 2 personages per persoon.
-Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
-16+ mag maar houd het netjes.
-Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
-Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
-Topics worden alleen aangemaakt door Vexy, tenzij dat is aangegeven.
-Het is geen sneltrein!

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 20:47 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Asylinn Maze Parker.

Boos keek ik Liam recht aan. "Moet jij daar dan niet heen? Je make-up goed doen?" Siste ik terug en keurde hem daarna geen blik meer waardig. Ik slenterde door de gangen naar de kantine, maar zin om er te gaan zitten had ik niet. Dus besloot ik, aangezien er toch niemand was die ik echt kende maar buiten te gaan zitten. Ik pakte mijn mobiel en smste Sean, mijn beste vriend. Helaas woonde hij nog wel in Ohaio en zat ik hier opgesloten. Ik wil hier weg, niemand is zo aardig als jullie daar x Asy Een traan viel op het scherm van mijn telefoon, en ik zag mezelf, maar gebroken. Niet het eens zo levendige en lachende meisje dat ik was. Ik veegde de traan van mijn scherm en stond op, de bel zal vast wel zo gaan. Met mijn ogen op de grond gericht botste ik hard tegen iemand op. En de schoenen gaven aan dat het een jongen was.. "Ik..Sorry." Zei ik snel en keek omhoog.

[random jongen gevraagd ]

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Zayn Javadd Malik

Met een gezicht op onweer liep ik naar mijn kluisje toe. 'Die docenten mogen doodvallen' gromde ik. 'Ook fijn u te zien, meneer Malik' zei mevrouw Johnson. De meest vreselijke docente die je -je maar kon voorstellen. Alle docenten waren vreselijk. 'Ja, hé?' siste ik. Ze liep weer verder. Snel pakte ik het brillendoosje, zette mijn bril af en besloot maar de lenzen die er ook lagen in te doen. Gefronst trok ik mijn baseballjack uit waaronder ik een wit shirt aanhad en driekwart van al mijn tattoos tevoorschijn kwamen. De wolf was verstopt onder mijn zwarte broek en de rest zat op mijn bovenlichaam. Ik gooide het kluisje dicht om vervolgens op mijn gemak naar de kantine te lopen. Daar zou de bekendmaking komen van wie welk meisje kreeg. Het interesseerde me vrij weinig. Zolang het een knap meisje was vond ik het goed. Ondertussen haalde ik een hand door mijn haar, al zorgend dat mijn kuif niet beschadigd werd. Eenmaal toen ik in de kantine aankwam zag ik nog net hoe Gwen uithaalde naar een groepje kinderen die waarschijnlijk in de eerste zaten. Mijn wenkbrauwen trok ik wat op maar liep er toen ongeïnteresseerd heen en schoof aan.

[Van wie is Gwen de vriendin, eigenlijk?]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Neleh Judiffany Trembley

Met mijn tas over mijn schouder en de boeken van de laatste les in mijn handen geklemd, liep ik door de gangen van school richting de aula. Soms voelde ik mij echt net onzichtbaar. Niemand leek er erg in te hebben dat ik tussen hun door liep en af en toe tegen iemand aanstootte. Het was eigenlijk een gewoonte van mij geworden om onzichtbaar te zijn in een menigte scholieren. Aangezien we toch altijd weer verhuisden en vrienden maken dus alleen maar voor een pijlijk afscheid zorgden, of voor die akward situaties waarin iedereen je raar aankeek als de nieuweling. Ik zat tijdens de pauzes altijd standaard bij een groepje meiden die net als ik niet echt populair waren. Ze leken wel aardig maar veel praten met ze deed ik niet.
Ik was dus vandaag ook weer naar de standaard tafel gelopen, waar Cher en Essie al aanzaten. 'Heee,' zei ik zachtjes, voor ik ging zitten. Waarschijnlijk zo goed als het enige dat ik tegen ze zei. Ik pakte mijn lunch uit mijn tas en maakte mijzelf weer onzichtbaar door ook meteen een scheikunde boek voor mijn neus te steken. Ik was dol op het vak, bijna net zo dol als op zingen.

---

Happy Birthday my Potter!

[Harry volgens mij]

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik probeerde mijn ademhaling onder controle te krijgen, maar deze ging alleen maar sneller. Zeker toen er voetstappen en niet veel later een stem klonk. Ik kroop onmogelijk nog verder naar achteren toe terwijl ik mijn armen beschermend om mijn lichaam sloeg. Ik wist wat me te wachten stond en dat was precies het gene waar ik bang voor was. Bang om weer de pijn te moeten voelen, omdat ik zogezegd nooit iets goed kon doen, dus gestraft moest worden voor mijn daden. Met dichtgeknepen ogen wachtte ik af tot dit allemaal voorbij was. Alleen opende ik heel langzaam weer een oog toen de laatste woorden tot me doordrongen? Er werd me niets aangedaan? Dat was zeker een grapje? Mijn vermoeden werd bevestigd toen er niet weer later nog meer voetstappen klonken. Het verbaasde me lichtelijk toen de jongen voor me neerhurkte en ik Liam herkende. 'Doe niet zo lief. Ik weet waarom je hier bent.' antwoordde ik. Mijn andere oog opende ik ook. 'Sla me en laat me dan maar weer achter. Ik weet dat ik het verdien, omdat ik niet goed ben.' Diep van binnen wist ik wel dat dit niet meer echt was. Dat ik veilig was, maar ik kon mijn gedachten niet omzetten. Daar leek het allemaal nog veel te echt voor. 'Waarom? Waarom doe je zo vreemd tegen me en ben je zo bezorgd?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Mijn nagels tikte ritmische op het eiken bureaublad en vulde de stilten. Ik zat onderuitgezakt in de stoel en ik keek de hoofdrector ongeïnteresseerd aan. Als hij echt dacht, dat ik zo snel zou toegeven, had hij het mis. 'Je kan me aan gaan kijken, maar ik heb toch niets gedaan, dus ik ga ook niets toegeven.' Oke, misschien had ik het wel gedaan, maar niemand die het kon bewijzen. 'Harry, die jongen heeft een dag in de boom gezeten, omdat hij bang was dat je hem zou slaan, zodra hij naar beneden kwam.' Ik grinnikte zachtjes. Het gezicht van dat stomme kind was goud waard geweest, daar hoog in die boom. 'Hij had er beter kunnen blijven zitten.' En dat meende ik serieus. Want nu ging ik hem dus wel degelijk slaan. 'Dat vat ik op als bedreiging. En nee, hier is geen discussie over mogelijk. 'Ik zie je na de lessen van vandaag hier terug en dan bespreken we je straf.' Dit kon hij niet menen. 'Dat kan je niet doen! Ik heb niets gedaan.' 'Heen discussie zei ik, ik zie je vanmiddag.' Kwaad stond ik op en door mijn ruwheid, donderde de stoel om. Maar voordat er nog iets over gezegd kon worden, was ik het kantoor al uit. 'Ik kreeg dat tering jong nog wel. Hier kwam die echt niet me weg. Ik ging mijn weg naar de kantine, alsof ik op oorlog uit was en mensen sprongen al opzei voordat ik er was. 'Ik vermoord hem.' Gromde ik, zonder de rest echt te begroeten. Ik gooide mijn tas op de tafel en drukten een kus op Gwen haar wang, voordat ik ging zitten.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Niall is een van de pestkoppen hè, niet de gepeste leerlingen]

---

Bowties were never Cooler

KiliOfDurin schreef:
[Niall is een van de pestkoppen hè, niet de gepeste leerlingen]

(Lees zijn karakterbeschrijving in het rollentopic [: )

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[oops sorry. Niets gezegd]

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
'Ik ben niet schuldig. Het maak niet uit wat u zegt of wat de andere zeggen.' Het verliet me een vragend ondertoon mijn mond terwijl ik plaats nam op de tafel, om vervolgens de leraar aan te kijken. Ik had deze keer echt geen idee wat ik had gedaan en dat was ook echt aan alles te merken. Dat had de leraar volgens mij ook door. 'Wacht, waar ben ik eigenlijk niet schuldig aan?' verliet mijn mond dan ook. Iets wat overbodig was, om verschillende redenen. De man begon dan ook een heel verhaal op te hangen dat ik hulp nodig zou hebben, in plaats van wat er gebeurd was. Dat omdat de helft wat ik deed niet tot me doordrong en dat mijn gedachten steeds vaker niet gelijk aan elkaar liepen. Ik sloeg mijn ogen neer waarna ik mijn hoofd schudde. 'Ik heb geen hulp nodig.' zei ik zachtjes, want ik kon hier zo niet tegen. Niet doordat ik diep van binnen wist dat het nodig was, maar eerder doordat ik dit allemaal niet wilde. Ik wilde gewoon een normale gedachtegang hebben en weten wat ik nu werkelijk deed. Niet dat iedereen zich zorgen begon te maken, want ik wist prima wat ik deed. 'Maar Louis -' Verder kwam de man niet, want ik stond al op, om vervolgens mijn spullen te pakken. 'Ik heb geen hulp nodig!' schreeuwde ik en liet met grote passen het lokaal uit. Regelrecht naar de kantine en de andere. 'Ik ben niet afhankelijk en red me prima.' mompelde ik nog zachtjes.

(Haha, maak niet uit^^)

[ bericht aangepast op 25 aug 2013 - 17:45 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Gwen Lily Cooper
Ik liep de kantine door naar de tafel. Toen ik er net bij stond kwam Zayn aanlopen met een gezicht dat op onweer stond. Dat kon maar een ding betekenen. "Problemen met Johnson?" vroeg ik aan hem. Ik wist dat hij dat mensen evenveel haatte als ik. Echt een rotwijf was het. Elke week kreeg ik er wel weer een of twee uur nablijven bij door haar. Vooral als ik haar verbeterde. Dat kon ze echt niet hebben. Net toen ik wilde gaan zitten hoorde ik bekende voetstappen. En ja hoor, daar was Harry. Ik glimlachte even bij zijn kus op mijn wang en ging op zijn schoot zitten. "En waarom ben jij op oorlogspad, schatje?" vroeg ik zacht. Mijn hand streek kort voor zijn krullen voor ik mijn tas aan de stoel hing en de appel op tafel legde. "Als je moet nablijven kunnen we misschien wel wat gezelligs doen. Ik moet namelijk zoizo nog 13 uur voor herhaaldelijk vechten in de klas." Het was niet mijn fout dat die bitch zo ongelooflijk dom was. Dat ik haar dan hardhandig op de feiten moest drukken dat ze niet met mij of mijn vriendje moest sollen was haar probleem. Zij wilde niet anders luisteren en was te dom het na een keer te begrijpen. Nu was ze overgeplaatst naar een andere klas en zat ik nogsteeds in het nablijflokaal ervoor... En zij zat nogsteeds met haar arm in het gips. Ik drukte mijn lippen zacht op die van Harry. Ik had hem wel gemist. De lessen waren erg saai zonder hem. Ondertussen hoorde ik achter hem Louis aan komen zetten. Zoals altijd zat die ook in de problemen. Nu waren we bijna compleet. Liam en Niall nog, maar die zouden zo wel komen. Ik maakte me er niet veel zorgen om. Ik had mijn vriendje hier bij me en zijn lippen waren veel interessanter dan wat de rest allemaal wel niet uitspookte.

[ bericht aangepast op 25 aug 2013 - 17:53 ]

---

Bowties were never Cooler

Asylinn Maze Parker

Haast bang had ik opgekeken naar Louis. Oh nee, dit was nou niet het perfecte. "Sorry, Louis."Zei ik snel en stond op, keek hem niet recht aan. Waar was mijn lef nou in een keer? Dat had ik altijd bij Louis, Zayn en Harry. Zij waren de enige waar ik bang voor was, teminste ik had Liam of Niall nognooit echt boos gezien. Wel een beetje pissig maar nog nooit echt boos. Ik pak mijn tas op, en loop dan met een sneltrein vaart langs Louis, waarbij ik per ongeluk nog tegen hem aanstoot. Ik had hem net nog horen schreeuwen tegen iemand. "Ehm.. is trouwens alles oké?" Onzeker had ik me terug gedraaid naar hem. Ik was weer eens aardig bezig, jasses Asy, je bent echt een baby. Schreeuwde mijn gedachten tegen me. Even keek ik hem met mijn Groene-weide ogen aan, maar richtte mijn blik weer naar beneden. "Sorry.." Zei ik nog snel en liep toen naar mijn Locker.

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Essie Alexis Johnson.
Ik haal mijn hoofd uit mijn handen als ik een zachte 'Hee,' van Neleh hoor. Kort begroet ik haar terug, en zoals meestal verdiept ze zich weer in haar scheikunde boek. Een zucht verlaat mijn lippen en mijn blik glijd van Neleh naar mijn boterhamzakje, waar mijn lunch inzit; Een broodje gezond. Ik pak het zakje en scheur het open en pak het broodje eruit. Ik breng het broodje naar mijn mond en eet het overheerlijke broodje gulzig op. Het is echt verukkelijk, sowieso één van mijn lievelingsbroodjes. Alleen ik heb er nooit tomaat tussen aangezien ik dat echt ranzig vind. Nadat ik het broodje op heb verfrommel ik het zakje en doe hem in het voorstezakje van mijn lievelings schooltas. Ik ben gewoon te lui om het in de prullenbak tegooien, en daarbij ook bang dat ik weer te grazen word genomen. Ik laat me onderuit zakken op de stoel en doe mijn nerdbril beter op mijn neus.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Liam Payne
Ik keek haar nog even boos na. Die kreeg ik nog wel. Straks had ik les met haar en dat zou voor haar geen pretje worden. Ik liep de wc's in en ging op mijn hurken voor Niall zitten. Ik zag direct de angst en paniek in zijn ogen en hoorde die ook terug in zijn stem. Ik werd er elke keer weer door overdondert en werd er ook wel bang van. Ik liep naar de deur en deed die als eerste op slot. Niemand anders hoefde hem zo te zien. Daarna hurkte ik weer bij hem neer. "Ik ga je niet slaan. Echt niet en je bent wel goed. Heel goed zelfs." probeerde ik hem te sussen, maar het werkte niet zo goed. Ik haalde een klein veldflesje uit mijn tas. Pure vodka, alleen voor noodgevallen. "Ik ben aardig omdat ik je vriend ben en jij mijn Little Blond Leprichaun. Hier, drink dit. Dan voel je je beter." Meestal hielp de sterke drank hem uit zijn flashback. Zelf dronk ik het eigenlijk nooit en zat het vooral voor hem in mijn tas, al kon ik het soms ook niet laten een slok te nemen... Of ermee iets in de fik te zetten. Iemand's haar bijvoorbeeld. Alleen nu lag mijn hoofd daar niet bij. Ik wilde gewoon mijn vriend terug. Zelf hield ik bij hoe vaak hij dit soort flashbacks kreeg, die op school voorkwamen dan. Ik wilde hem namelijk helpen, maar ik wist nog niet zo goed hoe. Behalve dat ik hem maar bleef geruststellen, vodka bleef geven en probeerde te kalmeren als hij eenmaal een flashback had.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik zat nog niet of Gwen was alweer op mijn schoot gekropen. Ik sloeg mijn armen om haar tengere lichaam en kriebelde over haar rug. 'Brandon is huilend naar de conrector geweest, omdat ik hem een boom in heb gejaagd en hem bedreigt heb.' Zuchten ik geïrriteerd. 'En aangezien dit al de zoveelste keer, zit ik diep in de shit.' Ik duwde mijn neus tegen Gwen haar schouder en drukten kleine kusjes op haar arm. Lachend keek ik op. 'Stoeipoes.' Grijnsde ik en kuste haar hebberig terug. Ik vroeg me af of er ooit een dag kwam dat we beide niet hoefde na te blijven. Ik hoorde Louis aankomen en sloot langzaam de kus af. Die keek ook al niet vrolijk. Zo te merken had iedereen vandaag wel iets

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''