Changes || One Direction || 01 - Speeltopics

C h a n g e s

Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 20:47 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[Asylinn heeft hem boos gemaakt]

Bowties were never Cooler

Liam Payne
Ik glimlachte bij zijn woorden. "Daar vertrouw ik op." Ik aaide nog even door zijn haar en zag zijn glimlach wat breder worden. Alles kwam gelukkig weer goed. Zelfs met Niall, dat wist ik zeker. "En ik zal er altijd als vriend voor je zijn." Ik ging hem echt niet laten vallen, dat hadden al te veel mensen gedaan, ten eerste zijn ouders. Daarom vonden ik, of mijn ouders, het geen probleem als hij weer eens bij ons sliep. Ookal was het niet veel, het was waarschijnlijk beter dan wat hij thuis had. Het hele verhaal had ik daar niet voor nodig om dat te weten. Ik sprong op en stak mijn hand naar hem uit. "Fijn dat je er zo over denkt. Het is namelijk ook wel eens erg fijn om niet de manipulerende slechterik te zijn." Ik trok hem omhoog toen hij mijn hand pakte. Zij zag er nog redelijk goed uit. De roodheid was uit zijn ogen getrokken en op een nog een beetje zenuwachtigheid in zijn houding na was hij weer bijna helemaal de oude. toen hij over het meisje begon verstrakte mijn kaak en klonk er een lage zachte grom uit mijn borst. "Een kreng die het het volgende uur gaat bezuren." Pas toen hij over gaan begon verzachtte mijn blik weer. Onze vrienden zaten op ons te wachten. Ik haalde de deur van eht slot en stak zijn tas naar hem uit. Rustig begon ik te lopen met hem mee. Toen we de aula binnen liepen was het al erg druk, al zag ik direct al onze tafel. Iedereen was er al. Zayn, Louis en natuurlijk Hazza met zijn meisje op zijn schoot. Je kon er donder op zeggen dat die straks allemaal weer moesten nablijven, net als ik straks. Dit keer maakte het me namelijk niet uit of ik gepakt werd of niet. Ik moest ze maar eens goed laten weten dat ik even gevaarlijk was als mijn andere vrienden. Dat ik maar heel erg weinig gepakt werd voor mijn streken en dat ik maar heel erg zelden echt pissig werd, betekende niet dat ik niet tot psychopatische streken in staat was, in tegendeel zelfs.

Bowties were never Cooler

[ Mwahah xd Asy gaat hem echt zó hard slaan dan.]

Asylinn Maze Parker.

Ik was al nar het nieuwe lokaal gelopen, en zat zelf al binnen. Mevrouw Sigaran had me al binnen gelaten en de stof gegeven die we zouden behandelen bij Duits. Nou, natuurlijk had ik mijn slimheid opgezet en was helemaal achterin gaan zitten. Terwijl ik rustig zat te pennen hoorde ik de bel gaan, pauze voorbij. Oh geweldig, ik had het bijna af en dan mocht ik gaan, maar nee karma moet me weer eens hebben. "Mevrouw Sigaran? Mag ik alstublieft gaan?" Zei ik, en keek haar zielig aan. Maar ze schudde haar hoofd en antwoorde nee. Ik zette mijn tas naast me, zodat geen van die vijf klieren, op Niall na dan, bij me kon komen zitten om te te klieren. Niall zou een uitzondering zijn, haast heel dat groepje wist dat ik crushte op Niall, behalve hij zelf. Daarom deed ik aardig tegen hem en had een grote mond tegen Liam, en dan nou net ook even tegen Louis. Maar de andere moest ik niks van hebben. Ik wou liever nu het lokaal uit vluchten en het eerste vliegtuig naar Ohaio pakken. Maar dat ging natuurlijk niet door. Gespannen richt ik mijn blik op de deur. Laat ze spijbelen...Laat ze spijbelen.

[ bericht aangepast op 26 aug 2013 - 21:19 ]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Niall Horan
Ik liet een lichte grijns zien waardoor mijn beugel ook deels zichtbaar werd. 'Dat is je maar geraden ook.' Het ging al een heel stuk beter dan daarnet en dat was ook aan mijn houding en reacties te zien. Hier en daar een lichte zenuw, maar dat kwam wel goed. Ik was Liam dan ook dankbaar voor alles, maar vooral het vertrouwen. Dat was het gene wat me het meeste hielp, net als de vriendschap. Zo zag je eigenlijk dat -dat echt de dingen waren waardoor je bijna alles aankon. 'Dat is andersom ook zo, Liam, dat is andersom ook zo.' Mijn vertrouwen had iemand niet snel gewonnen, maar met alles wat we meemaakte, kon je wel heel snel zeggen hoe of wat. Wat echt was en wat niet. Daarbij wist je ook snel genoeg hoe iemand in elkaar zijn. Dan bedoelde ik alle kanten van een persoon. Al snel stond ik weer met beide benen op de grond en keek via de spiegel naar de jongen die de korte stilte weer doorbrak. 'Jij een manipulerende slechterik? Nee, dat zou je op dit moment niet zeggen, maar je hebt wel een punt. Soms is het wel goed om je andere persoonlijkheid naar voren te laten komen. Al is het soms ook wel eens lekker om de slechterik uit te hangen.' zei ik met een lichte grinnik. Alleen deze was al snel ver te zoeken door de reactie op mijn woorden over het meisje. 'Sorry, ik had er niet over moeten beginnen. Maar zit ik heel toevallig het volgende uur bij jou? Of heb je heel toevallig nog iemand nodig met een gestoorde gedachtegang? Want dit wil ik niet missen.' Zijn blik verzachtte gelukkig wel bij de woorden over het vertrek voor de pauze echt om zou zijn. Daardoor pakte ik mijn tas dan ook al snel weer aan, om deze vervolgens over een schouder te hangen en daarna Liam te volgen. Het was een gekkenhuis, maar het leek er wel op dat sommige leerlingen onze zowel afwezig-en aanwezigheid hadden gemerkt. Net als dat ze wel meer leek op te vallen, maar dan de dingen die niet waar waren. Sommige moesten gewoon niets denken of doen, want daar klopte niets van. Niet dat ik daar aandacht aan besteedde, want deze ging naar de andere die onze groep compleet zouden maken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[ik denk niet dat ik vanavond nog reageer. Ik zit nu in de trein op weg naar huis. Maar het gaat niet zo goed met me.]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne
Ik grijnsde naar hem. "Fijn om te weten." Ik haalde een hand door mijn haren en grinnikte bij zijn antwoord. Pas bij zijn woorden over die chick verstarde mijn gezicht. Gelukkig leek het wel echt of Niall me wilde helpen. "Als jij d'r afleid neem ik wraak." Ik wist dat ze een oogje op hem had. Dit was dus perfect. "We hebben trouwens Duits." Ik zuchtte en viste mijn boeken onderweg uit mijn kluisje. Ik wilde er niet uitgestuurd worden voor ik mijn kans had op wraak. Eenmaal in de kantine sleepte ik hem mee richting de tafel waar we altijd zaten. Onderweg hoorde ik wat gemompel over ons samen in de wc. Ik gromde zacht en ze hielden gelukkig op. Bij de tafel ging ik op de laatste stoel zitten en trok Niall op schoot. Er waren al genoeg roddels over ons in de school en zolang het niet in mijn gezicht was liet het me koud. Hij was gewoon mijn vriend. "Hey dudes, dudette." De hoeveelheid boze gezichten lieten me merken dat de vraag 'hoe ist' niet slim was. Ik dronk wat water uit het flesje uit mijn tas. Ik keek rond. Zayn stond op onweer, Louis leek me ook niet echt vrolijk en Harry was aan het geilen op Gwen. Het zou ook weer eens niet. Ik ging met een hand door Niall's haar. Het maakte me rustig. Die rust had ik nu echt even nodig voor ik mijn gevaarlijk gemene kant eruit zou laten voor wraak in de klas. Ik viste een boterham uit mijn tas en nam een hap. "Dus, nablijf stand vandaag?" Vroeg ik rustig voor nog een slok water. Ik wist dat ik straks ook zou moeten nablijven, maar dan zou men me eindelijk ook echt accepteren als een schrik van de school. Voor de leraren wilde ik redelijk het brave stille kind blijven, maar de leerlingen mochten wel van me sidderen.

[ bericht aangepast op 26 aug 2013 - 22:33 ]

Bowties were never Cooler

[Even voor de duidelijkheid; het is met die weddenschap en niet via een leraar. En nadat ik het stukje in oranje heb gepost is de pauze voorbij. (: ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[ ohh, sawwry ;x ]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Vexy schreef:
[Even voor de duidelijkheid; het is met die weddenschap en niet via een leraar. En nadat ik het stukje in oranje heb gepost is de pauze voorbij. (: ]

[ bericht aangepast op 26 aug 2013 - 22:06 ]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

[aangepast]

Bowties were never Cooler

----
Een klein grijnsje spande om mijn lippen terwijl ik het tafeltje waar hun aan zaten nauwkeurig in de gaten hield. Alleen Liam en Niall waren er nog niet, zodra hun er waren zal ik ze het vertellen, waar ze vast en zeker verschrikkelijk van gaan balen.
Niet veel later komen Liam en Niall er ook bij en direct sta ik op en baan me een weg naar de andere kant van de kantine, af en toe mensen wegduwend die me in de weg staan. Ik wou de indeling verteld hebben voordat de pauze voorbij was, de bel zou gaan tussen nu en zeven minuten. Als ik bij de tafel aankom grijns ik breed naar de jongens, het vriendinnetje van Harry negerend. "Al nieuwsgierig?" grijns ik en kijk ze allemaal een paar seconden aan. "Ik waarschuw vast, er mag niet geruild worden en ik wil geen tegenspraak." Ik haal een hand door mijn warrige zwarte haren die over mijn voorhoofd liggen en keek de jongens afwachtend aan. Mijn blik glijd naar Zayn "Jij zal Cherévah Flair moeten veranderen," zei ik waarna ik Harry aan kijk. "Harry, jij Sadie Harrison."
Mijn blik glijd dan naar Louis, "Louis, jij Neleh Trembley," grijns ik breed waarna ik Niall aan kijk. "Jij krijgt Essie Johnson-" en tot slot kijk ik Liam aan. "Sarah Green."
"Ik houd jullie in de gaten, succes"

[ bericht aangepast op 26 aug 2013 - 22:34 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Niall Horan
Ik trok een onschuldig gezicht, maar de twinkeling in mijn ogen was wel weer terug te vinden. 'En om te weten dat het de waarheid is.' Ik stak mijn hand uit naar Liam toen hij zijn hand door zijn haar haalde en kon het niet laten om het weer door de war te halen. Ik moest onschuldig gaan doen, bleek uit de woorden van dat ik voor afleiding moest zorgen, dus kon net zo goed nu al beginnen. Niet dat ik dat voor zijn woorden had verwacht, dus dat was eigenlijk puur toeval. 'Klinkt perfect.' Liam zijn wraak daar ik gewoon bij wilde zijn, want dan kon je lachen. Ik wist hoe hij was. 'Alsof de vakken zelfs meehelpen.' Het was over het algemeen wel bekend dat de talen me niet lagen en dus snel ging klieren in de klas. De afleiding was dus niet heel lastig. 'Kom op, denk aan wat je kan doen. Ik wil die grijns zien.' zei ik toen de jongen naast me een zucht lieten horen voor hij zijn boeken onderweg uit zijn kluisje viste. Wonderbaarlijk genoeg zaten deze wel al in mijn tas, dus hoefde we niet naar de andere kant van de gang. Het zou niet handig zijn, zodra we nu weer de les uitgestuurd werden. Zo konden we wel gelijk door naar de kantine waar de nieuwste roddels alweer als een lopend vuurtje gingen. De vreemdste dingen kwamen voorbij behalve de werkelijke reden. Ergens was ik opgelucht, maar het zo me ergens ook niet zoveel meer kunnen schelen. Een blik of geluid en iedereen hield zijn mond, dus net zoals Liam nu voor elkaar kreeg. Al ging het gefluister weer door, zodra ik bij hem op schoot belandde. Een zachte 'hello' voor de rest verliet mijn mond waarna ik gelijk een zoektocht begon naar mijn eten. Alles kon gezegd en gedaan worden, maar ik moest en zou mijn eten ophebben voor de les weer begon. Anders zou ik chagrijnig worden, maar dat was over het algemeen bekend was. Daarbij zeiden de gezichten van de andere genoeg over hoe het ging. Met mijn brood in mijn handen, kroop ik iets beter tegen Liam aan. Degene bij wie zijn hand alweer door mijn haar ging waardoor ik al wist hoe laat het was. Ik wilde mijn mond openen tot er een bekend iemand bij ons kwam staan, om weer een verhaal op te hangen. Ik luisterde niet, want mijn eten was belangrijker tot het moment dat mijn naam viel. 'Heb je daar ook geen wraakplan voor?' vroeg ik bijna onhoorbaar aan Liam.

[ bericht aangepast op 26 aug 2013 - 22:38 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik toverde mijn psychopatische grijns weer op mijn gezicht toen de jongen naast me erom vroeg. Hij hielp me wel door de depressie van Duits heen. Daarbijzouden we echt niet de hele les in de klas zitten. Samen liepen we rustig de kantine in, waar ik de vreemdste roddels al hoorde circuleren over ons, vooral dat we stiekem een stel waren. Met een grom van mij waren ze stil. Konden we dan niet gewoon vrienden zijn? Al was ik wel opgelucht dat niemand, behalve ik, de echte reden wist. Toen ik ging zitten en hem op mijn schoot trok was het meteen weer raak met het gesmoes, maar nu negeerde ik het maar. Hij hielp me kalm blijven en dat was nu zeker nodig. Ik at en dronk rustig wat en zag Niall ook schuieren voor voedsel. Die jongen was echt altijd honger en kwam nooit een grammetje aan. Ik dacht weer aan hoe ik precies mijn plan in werking wilde zetten toen ik naar mijn Duitse boeken in mijn tas keek. Mijn hand ging zacht door de haren van de blondine op mijn schoot om mezelf rustig te houden, terwijl hij iets onderuit zakte op mijn schoot. Opeens stond er een jongen met warrig zwart haar bij onze tafel. Ik herkende hem vaag. Zijn grijns voorspelde alleen niet veel goeds. Stil luisterde ik aandachtig. Een korte vloek ontglipte me toen ik de naar van de nerd hoorde die ik moest veranderen. lekker dan. Dat kind had ik een keer opgesloten in een kast. Geen idee meer waarom. Hoe zou ik dan nu haar zover kunnen krijgen om naar me te luisteren, en dan niet alleen uit angst. Ik glimlachte even bij Niall's woorden. "Ze halen vandaag het grofvuil op door de school heen. Je zou hem in de container kunnen mieteren." Niall zou het zelf wel aan kunnen en dan zou de hele club compleet zijn tijdens het nablijven. Even keek ik naar Gwen. Zij wist er volgens mij niets van en aangezien we meiden moesten veranderen wist ik niet hoe erg ze het zou vinden. Ze was een vrij pittige tante. Uit het niets ging de bel. "Shit! Ik kom te laat." Ik stond op en keek naar Niall's verzameling voedsel. Die was al bijna op. "Kom. Sigaran laat je altijd nog wel eten in de klas. Ik wil niet te laat zijn, anders is mijn plek straks bezet." ik keek even naar de jongens terijl ik mijn tas op mijn rug zwaaide en aan niall's mouw trok. "Lang verhaal. Moet optijd in de les zijn voor wraak. Jullie horen meer vanmiddag." zei ik kort voor ik de blonde jongen mee trok richting het lokaal. Pas bij de deur liet ik hem los. "Gewoon gaan zitten, eten en een kletspraatje maken. meer hoeft niet. Laat haar alleen niet naar mij kijken." Ik woelde nog even door zijn haren voor ik naar binnen liep. "Meneer Payne. Fijn dat u en meneer Horan optijd zijn vandaag." Hoorde ik de leraar zeggen. Ik knikte en ging op de gelukkig nog vrije plek achter Asylinn zitten. Daar legde ik mijn boeken op tafel en schoof de aansteker eronder. Ik zou wachten tot iedereen er was voor ik iets zou doen. Ze moest een voorbeeld zijn, niet gewoon een slachtoffer.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Een zachte lach rolde over mijn lippen toen de psychopathische grijns weer op het gezicht van Liam verscheen. De meeste zouden het op een rennen zetten, maar het zorgde bij mij dat ik alleen dichter bij Liam in de buurt bleef voor een vermakelijke gebeurtenissen. Gebeurtenissen waardoor mijn dag weer helemaal goed was. Ik vroeg me alleen af of het in de kantine nu zo vermakelijk was of dat -dat eerder vervelend werd. Ergens had ik dan ook de neiging om mijn mond open te trekken, maar uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat dit een stuk leuker was. Daarbij was is interessant om te horen wat er gelijk in het gedachten van iedereen omging. Zo kreeg je bijvoorbeeld te horen dat we niet gewoon vrienden konden zijn, want er moest altijd meer achter zitten. Ach, wij wisten hoe het zat en dat was het belangrijkste. Net als mijn eten, Liam zijn plan en de jongen zelf natuurlijk. Ik plukte met mijn vrije hand wat aan het shirt van Liam terwijl ik mijn boterham verder opat. Ja, ik kon verschrikkelijk egoïstisch zijn als het om eten ging en daar moest je ook afblijven. Geen woord verliet mijn mond meer en nadat ik wat onderuit was gezakt, bleef ik ook stilzitten. Ik had geen zin om iets te zeggen, want zat met mijn gedachten bij de volgende les en het was de bedoeling dat de jongen bij wie ik op schoot zat ook nog even rustig bleef. Sowieso moest dat wel lukken op deze manier. Tot het moment dat iemand kwam met de namen van de mensen die we moesten veranderen of zo. Bij allemaal hadden we wel iets uitgehaald, dus dat werd nog eens leuk. Zeker toen ik de reactie van Louis zag, want zag aan zijn reactie dat de naam hem bekend voorkwam. Net als bij Liam trouwens of bij mij. Heel onopvallend liet ik mijn blik over de jongen glijden wie het nieuws bracht en richtte me daarna op Liam. 'Dat is waar ook. Hmm, na de volgende les keert hij wel terug naar de plek waar hij thuis hoort, want volgens mij mist hij zijn huis.' Het was te lang geleden en daarbij wilde ik de rest straks ook wel gezelschap houden. Alleen nog even een plan verzinnen hoe we dat gingen doen. Alleen kreeg ik daar nu niet de kans voor door de bel. Ik sprong overeind bij de woorden van Liam en gooide mijn eten in mijn tas. 'Voor dit maak ik een uitzondering en zoals je zegt kan ik in de les ook eten. Er is nu iets belangrijker.' Heel even was er verbazing in mijn ogen te lezen, want ik had niet verwacht dat die woorden ooit mijn mond zouden verlaten. De laatste hap van het brood wat ik in mijn handen had, stopte ik in mijn mond en zette de pas er daarna in om Liam bij te houden. ''Komt goed. Heb ik je ooit teleurgesteld?' Ik wierp hem een lieve glimlach toe, om daarna de klas in te lopen en de woorden van de leraar te negeren. Mijn boeken gooide ik op de plek naast Asylinn neer, om vervolgens mijn eten ernaast te gooien en nog onopvallend een blik op de jongen achter haar te werpen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Ik wacht met reageren op Asylinn en de jongens]

Bowties were never Cooler