John Hunter Bell
Door de kou begon ik me steeds minder goed te kunnen concentreren op Hunter. Dat werd nog interesant straks, maar nu had ik het gewoon koud. Ik trok met klapperende tanden mijn jas aan en ritste hem gauw dicht. Aan haar te zien had ze het ook koud, maar bij mijn eerste pogingen wat te zeggen klapperden mijn tanden te veel. Ik hield met een trillende arm haar jas naar haar uit. "I...i....ik za...zag je we....gre....nnen..." zei ik met klapperende tanden. Langzaam nam het af. "Volgens mij is er al een jongen kwijt. Die rare zonder jas. Ik wilde niet dat jij ook kwijt zou raken. Wie weet dat je opgegeten wordt door een beer." Ik rilde nog wat meer, waardoor Hunter aan de macht kwam. "En ik miste je ook, moppie." kwam er in zijn zware stem uit onze keel. Zolang hij dat maar niet in het huis deed vond ik alles best. Ik wilde echt graag kijken of die leuke jongen me ook leuk vond en dat ging niet met Hunter die te pas en te onpas met Dena stond te fozen. "Ik foos lekker wanneer ik zelf wil." beet Hunter me toe. We waren nu te vervlochten door kou dat we in elkaars hoofd konden komen, waardoor ik beelden doorkreeg die ik liever niet zag.
Tyler Devoné
Nadat ik door de ruimte had geroepen wie Rose is zie ik een meisje omhoog schieten en 'hier!' roepen. Ik glimlach breed als ik zie dat ze naar me toe komt. Als ze dan voor me staat zie ik een flirterige blik in haar ogen, geen preuts meisje dus, beter.
"En jij bent?" vraagt ze me dan.
Ik kijk haar aan met een speelse grijns en zeg: "Geïnteresseerd" ik schud grinnikend mijn hoofd "Tyler Devoné" zeg ik met een galante buiging.
"Ik ben blij te zien dat het enige meisje op mijn kamer knap is en er totaal niet uit ziet alsof ze nog nooit een vriend gehad heeft" zeg ik vervolgens met een knipoog.
Gregory McEwan
Ik zat met een gigantische grijns aan tafel, twee kinderen hadden gezegd dat ze het leuk zouden vinden Dede te verwelkomen hier, Delilah was wat, ja, kort geweest maar ze had haar mening gegeven, en buiten de twee die ja zeiden had niemand geprotesteerd, ik danste vanbinnen in mijn hoofd en hoorde Anna vragen hor ik dat praktisch wou gaan regelen.
" Nou, dat ligt eraan met wat je daarmee bedoelt, ik bedoel, Dede kan best bij ons slapen, niet? Dan bouwen we de zolder om tot haar slaapkamertje. "straalde ik,nu al popelend om het nieuws aan mijn zusje te brengen, maar ja, Anna moest eerst haar toestemming geven, en haar kennende, wist ik dat ik nog een preek zou krijgen hiervoor.
Kou drong tot mij door, maar ik zag dat John en Hunter een klein conflict hadden. 'Neem de jas zelf maar, jij hebt het volgens mij kouder dan mij,' zei ik maar. Ik had geen idee wat ik tegen hem kon zeggen. 'Ik foos lekker wanneer ik zelf wil,' hoorde ik John tegen Hunter zeggen. 'Wacht, waar gaat dit over?' vroeg ik hem verbaasd. Mijn woede was weer iets minder geworden nu ik wist dat John nog altijd op mijn kamer lag. Hij was wel aardig en ik wist dat het goed ging komen als hij er was. En Hunter, die zou ik wel onder bedwang krijgen. 'Weet je wat, laten we even naar binnen gaan,' stelde ik voor. 'Dan kunnen we daar even praten.'
Rose Black
Een brede grijns gleed over mijn gezicht toen hij duidelijk liet merken dat hij geïnteresseerd was. Het enigste meisje, dacht ik bij mezelf. Ik lag tussen de jongens in? Ach ja, waarom ook niet. Ik had in ieder geval mijn volgend slachtoffer gevonden. Tyler, wees voorbereid. 'Enigste meisje, huh,' zei ik. 'Daarmee wil je zeggen dat je je als een gentleman gaat gedragen binnen de vier muren van onze kamer?' Dit zou echt een heel makkelijk slachtoffer worden. Er was namelijk een reden om hier terecht te komen. 'En om je even tegen te spreken, ik heb nog niet echt een vriendje gehad,' voegde ik er flirterig aan toe. Mannen superieur laten voelen, jezelf omlaag praten en toch capabel lijken, dat was mijn tactiek. Maar daarnaast was het echt de waarheid; ik had nooit echt een echt vriendje gehad, iemand waarvan ík hield. Chapeau aan de eerste die dat lukte.
Anna Sharp
Ik stond op van tafel en trok Gregor mee de gang in. 'Gregor, ik snap dat jij van je zusje houdt en dat je er alles aan wilt doen om haar weg te halen van het weeshuis, maar het gaat niet realistisch zijn.' Ik werd ondertussen furieus. Hoe kon hij niet zien dat het niet reëel was? 'Ze zou in de weekenden kunnen komen, maar ze woont een dag reizen weg, dus dat is gewoon niet haalbaar. Dit is geen omgeving voor haar om op te groeien. Als ik in de stad werkte als psycholoog en jij als -weet ik veel-, dan had ze bij ons kunnen komen wonen, maar wij hebben genoeg aan de jongeren die hier wonen. En op onze zolderkamer is nauwelijks plaats om nóg een bed te plaatsen, laat staan een kamer te maken. Waarom denk je dat wij in een bed slapen? Luister Gregor, het spijt me om je hart te breken, maar zoals iedere volwassene kijk ik naar het realistische en niet naar het poëtische.' Met een zucht eindigde mijn betoog.
[Wil je serieus Dede laten komen en een rol laten spelen in deze RPG?]
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt
xx