RPG - Magicalorus voor Zwarte Magie [Speeltopic 1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 feb 2014 - 21:48 ]

16 - 09 - '17

Alison Valatio. ~ 7e jaars, klassenoudste.
Met mijn hutkoffer in mijn handen en het schooluniform al aan stond ik te wachten bij de viavia. In tegenstelling tot de meeste anderen op het perron stond ik alleen, mijn tante was al een aantal dagen niet lekker en ik had haar gezegd dat ze beter in bed kon blijven liggen. Ik was 17 en onafhankelijk, eraan gewend om voor mezelf te zorgen en ik had er geen enkel probleem mee. Daarbij kende ik de meeste leerlingen van Magicalorus en als dit niet het geval was, was het meestal wel andersom. Er gingen wat verhalen over mij rond waar ik niet altijd even trots op was en de meeste waren ook niet waar of zo ernstig verdraaid dat het een leugen genoemd kon worden.
Zodra ik door de viavia was raakte ik dan ook al gauw aan de praat met een 4e jaars meisje en een of andere nieuwe roddel werd al gauw het gespreksonderwerp. Gelukkig was hij deze keer niet over mij en nieuwsgierig luisterde ik dan ook, af en toe een vraag stellend. "Echt waar?" vroeg ik lachend en het meisje keek me met een grote grijns aan: "Ja, echt waar! Kun je het je voorstellen?" Toen we bijna bij de verzamelplek waren zag het meisje echter een stel vriendinnen en verdween ze nadat ze me gedag had gezegd. Zwijgend liep ik in mijn eentje verder, de zware hutkoffer helaas nog in mijn handen terwijl mijn rok en mantel zachtjes wapperden in de wind. Met mijn rode lippen nog in een glimlach gevormd kwam ik aan op de verzamelplek en mijn blik viel direct op Bryan. Hij zat ook in het zwerkbalteam, maar dan van de andere afdeling en was daarmee vaak mijn tegenstander. "Hé Bryan, grote rivaal van me," begroette ik hem en zette mijn hutkoffer neer, "bereid je maar vast voor, want dit jaar maken we jullie in met zwerkbal," voegde ik er met een knipoog aan toe. Ik gooide mijn haren over mijn schouder en keek kort rond voordat ik mijn aandacht weer op Bryan richtte. "Hoe was je vakantie, nog meiden versierd soms?" Terwijl ik de woorden uitsprak verscheen er een grijns op mijn gezicht en geamuseerd sprak ik de volgende woorden uit: "Ik heb in ieder geval al wat interessante verhalen opgevangen. Moet ik het je nog vertellen of kan ik concluderen dat die grote afgang waarheid was, hmm?"

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Bryan Medaci - Ragnatela - 6de jaar

Ik was al vroeg uit de veren, net als mijn ouders. Mijn hutkoffer was al een aantal dagen geleden gepakt, ik kon nooit wachten om weer naar school te gaan, ik ben er te graag, het is mijn tweede thuis en soms ben ik er gewoon veel liever dan thuis bij mijn zagende ouders. Ik kom beneden in uniform aan en zie mijn ouders aan tafel zitten, ze hebben net gedaan met eten en kijken me glimlachend aan. "Wil je wat eten, Bryan?" vraagt mijn moeder. Ik schud meteen mijn hoofd. "Nope, je weet goed genoeg dat we ontbijt krijgen op school als alle eerstejaars ingedeeld zijn, dus ik kan wel wachten tot dan." zeg ik. Ik trek mijn gewaad goed om me heen en kijk naar mijn hutkoffer die beneden al klaar staat. "Ik heb hem al naar beneden gedragen." zegt mijn vader. "Oh, bedankt." bedank ik hem met een brede glimlach. Ik kijk even op de klok en sta bijna te springen als ik zie dat het tijd is. Tijd om via de viavia naar het bos te gaan. Ik heb vorige week al mijn laatste inkopen nog gedaan, dus normaal ben ik er helemaal klaar voor! "Het is tijd, ik ga!" roep ik enthousiast. Ik neem mijn hutkoffer in mijn handen en mijn ouders lopen met me mee naar de viavia en komen daar mijn richting uit, ohnee daar gaan we weer hoor. Mijn moeder neemt me meteen beet en knuffelt me zowat plat en geeft me een dikke smakkerd. "Ieuw mam, het is al goed." zeg ik terwijl ik met een vies gezicht mijn gezicht afveeg met mijn mouw. "Nou nou, ik moet toch gedag zeggen." zegt ze. Ik glimlach klein en geef mijn vader ook nog een knuffel. "Wees voorzichtig en gedraag je een beetje, Bryan. Zorg ook voor goede punten, dan kunnen we weer trots op je zijn." zegt mijn moeder. "Prima. Tot de vakantie!" zeg ik knikkend met een glimlach. Ik zwaai nog eens naar hun en hop daar ga ik.

Als ik in het bos terecht kom hoor ik in de verte een hele hoop stemmen, ik loop op de stemmen af en zie al meteen een hele hoop leerlingen staan. Ik zie heel veel nieuwe gezichten wat vast en zeker eerstejaars zijn en natuurlijk zie ik ook heel veel bekende gezichten. Een paar vrienden van me komen op me af. "Hey Bryan!" begroetten ze me in koor. "Hey buddies!" roep ik terug en geef hen allen een box. We praten even over hoe de vakantie was en over meisjes die we ontmoet hebben. "Ik moet eerlijk toegeven dat sommige Dreuzelmeiden er zeker niet verkeerd uitzien, al heb ik liever een heks naar later toe." vertel ik. Ik besluit even van de jongens weg te lopen en blijf ergens apart staan als ik een bekende meisjesstem hoor. "Hé Bryan, grote rivaal van me." Ik draai me om en kijk recht naar Alison, 7de jaar, klassenoudste en jager van het zwerkbalteam van afdeling Codaradi. Ze is best knap, maar heel veel dingen gaan de ronde over haar, niet dat het mij echt boeit. "bereid je maar vast voor, want dit jaar maken we jullie in met zwerkbal." voegt ze er nog met een knipoog aan toe. "Hey Alison." groet ik haar terug met een glimlach. "Pas maar op, wij zijn super goed, dus ik weet het niet zo hoor." zeg ik nu met een knipoog. Alison gooit haar haar over haar schouder en kijkt me weer aan. "Hoe was je vakantie, nog meiden versierd soms?" Ik grinnik kort om de vraag en wenkbrauwwiebel. Er staat een grijns op haar gezicht dus er komt vast meer en dat was ook zo. "Ik heb in ieder geval al wat interessante verhalen opgevangen. Moet ik het je nog vertellen of kan ik concluderen dat die grote afgang waarheid was, hmm?" Ik trek mijn wenkbrauwen op als ik hoor wat ze zeg. "Afgang? Ik heb geen idee waarover jij het hebt, welke klojo heeft dit weer in de ronde gestrooid?" vraag ik zuchtend.

16 - 09 - '17

Kuuuut, ik had een leuke post en ik klikte het weg Neeeeee, ik ga hem gauw proberen te hertypen TT_TT Ik was al vet trots op mijn post.. :l

Ja nou pfft, ik kon me de juiste woorden en zinnen niet meer herinneren, terwijl ik die zo mooi vond voordat ik mijn post wegklikte. -facepalm-

Alison Valatio. ~ 7e jaars, klassenoudste.
Gebluf. Hij beweerde dat ze zouden winnen, maar ik zou ze die kans nooit geven. Toch liet ik hem zijn pleziertje hebben en wisselde van onderwerp. Hij reageerde met een zucht en de grijns was niet van mijn gezicht te krijgen. "Weet je niet waar ik het over heb, of wil je het niet weten omdat je ego het niet aankan?" plaagde ik hem, terwijl ik mijn hutkoffer weer oppakte. In de verte had ik leerlingen van mijn eigen jaarlaag gezien en toegegeven, ik vond het toch prettiger bij hun rond te hangen. Sowieso was het handig het contact met de anderen uit jouw jaarlaag niet te verbreken, omdat je het hele jaar nog met in hun de klassen zou zitten. Sowieso was wat hulp altijd welkom als ik weer eens een straf opgelegd kreeg. "En ach, je weet het toch," zei ik schouderophalend, en terwijl ik langs hem liep voegde ik er op een mysterieuze toon aan toe: "ik heb zo mijn geheime bronnen." Opnieuw krulden mijn mondhoeken omhoog ik een geamuseerde glimlach. Waarschijnlijk zou hij de roddel vanzelf nog wel te horen krijgen en of de roddel waar was betwijfelde ik. Dit zorgde er echter niet voor dat het minder amusant was, in tegendeel zelfs.
In de verte zag ik Robert en Mikhail staan, waarvan de laatste met zijn rug naar mij toe stond. "Hey handsome," fluisterde ik in Mik zijn oor toen ik achter hem stond, alvorens mij bij het groepje te mengen. Robert zat net zoals ik in het zwerkbal team, hij was aardig, maar zat naar mijn mening maar opgescheept met een saaie functie binnen het team. Hij was wachter en dat betekende dus dat hij de tegenstanders moest proberen te stoppen voordat zij konden storen, terwijl ikzelf jager was. Ik was dan ook nooit een defensief type geweest. Mikhail daarentegen zat niet bij het team, maar hij was wel de andere klassenoudste en ik mocht hem graag. Hij had vaak ook bijdehante opmerkingen en dat maakte hem een geduchte tegenstander waar ik graag mee optrok. Met een plof zette ik mijn veel te zware hutkoffer neer en streek vervolgens met mijn vrije hand de haren die daardoor naar voren waren gekomen weer naar achteren. "Fijne vakantie gehad? Of hebben jullie nog sappige roddels voor mij?" probeerde ik direct op de hoogte te komen. Plots viel mijn blik op een meisje dat een eindje achter Robert stond en ik herinnerde mij dat zij zijn zusje was. Ik vond het maar wat sneu dat ze daar zo verderop in haar eentje stond en glimlachte vriendelijk naar haar, misschien dat ze er bij kwam staan. Dat ze een lagere jaars was maakte haar niet direct iemand waar ik niet mee op wou trekken, dan zou ik namelijk 90% van de mensen waar ik mee omging kunnen schrappen. Ik vond het prima om ook met de jongere leerlingen om te gaan, vooral omdat ze vaak nog zo onschuldig waren en makkelijk onder de indruk. Meestal hadden ze ook huisdieren en ik maakte er wel eens gebruik van om eens even te knuffelen met bijvoorbeeld hun katten. Zelf wou ik maar al te graag een kat, maar om de een of andere reden kwam het er nooit van.

[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 19:59 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ubiquitous schreef:
Kuuuut, ik had een leuke post en ik klikte het weg Neeeeee, ik ga hem gauw proberen te hertypen TT_TT Ik was al vet trots op mijn post.. :l

-

Darcy Duvessa -7de jaar

Dit was haar laatste jaar en ze was al een jaar geleden van plan om op zichzelf te gaan wonen, want wonen bij haar moeder wou ze niet meer, ze werdt er dood ziek van. Ze had nog haar moeder gehoord, toen ze snel afscheid kwam. De dagelijkse over bezorgdheid van haar, kon haar geen enkele moer schelen.
Met de hutkoffer en haar uil die rustig in de kooit zat te slapen liep ze richting de viavia toedie haar naar het bos zou brengen. Al haar inkopen har ze eergisteren allemaa; gedaan en ze wist zeker ze had alles wat nodig moest zijn.
De viaia zag ze in de verte en pakte de rotte schil van een banaan op, smerig.
In een wip was ze beland waar ze moest wezen en daar zag ze Alison, ze zat in hetzelfde jaar als zij, alleen andere afdeling. Er waren meer mensen van haar eigen afdeling, alleen met hun ging ze bar weinig om. Haar blik werdt gevestigd op Bryan, hij zat in dezelfde afdeling als zij, alleen een jaar lager. Langzaam ging ze naar hem toe. "He Medaci!" riep ze. Ja Darcy noemde iedereen meestal bij de achternaam, als ze echt iemand mocht dan zou ze de voornaam gebruiken,maar tot nu toe had ze nooit echte vrienden gehad. Waarom zou ze? Die vrienden zouden je later waarschijnlijk toch een keer verraden en dat had dus geen enkele zin dan.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Tia Rose Jufferson||Codoradi 2e jaars
Ik was een beetje aan de late kant. Een béétje maar. Ik keek nog eens op onze staande klok. Om precies te zijn 34 minuten en 55 seconden. Ik haastte me dubbel zo hard om mijn koffer compleet te maken. Mijn moeder stond achter me aan te jagen, wat haar geïrriteerde blikken van mij opleverde. Toen ik eindelijk klaar was, pakte ik mijn kat en mijn moeder mijn hutkoffer. Ik pakte de arm van m'n moeder en we verdwijnselde naar het dorpje bij de school. Ik gaf mijn moeder een afscheidskus en zij betoverde mijn koffer zodat het achter me aan zou vliegen. Cissy, mijn zwarte kat, liet ik los. Die zou de weg wel zelf vinden. Ik keek rond in het dorp en begon winkels in en uit te struinen, dingen te kopen die ik toch niet nodig had. Uiteindelijk moest ik me alsnog haastten naar de plek in het bos waar alle leraren en leerlingen bij elkaar stonden.
Ik liep naar een groepje mensen toe en zei: "Hé, iedereen. Fijne vakantie gehad?"
(Gina komt morgen. Iemand voor Tia?)

[ bericht aangepast op 29 nov 2013 - 10:56 ]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Robert Thorin Evergrey
‘’Met mij is het goed, vakantie was wel gezellig hoor met mijn zusje, bij jou?’’ Ik keek naast me maar ik zag Jaymie niet naast mij staan. Ik keek achterom en ik zag haar staan. Waarom kon ze ook gewoon niet bij mij komen staan? Ik hielp haar toch? Deze vakantie was ze ook al af en toe zo nukkig, terwijl ik haar alleen maar wou helpen. Opeens stond Alison Valatio voor mij en Mikhail. De mooie brunette die ik deze vakantie een klein beetje gemist had. Ze was zo mooi met haar bruine ogen en haar goed gevormde lichaam. Helaas stond ze bekend om haar vele affaires, maar toch kan ik het niet laten om naar haar te kijken. Ik grijnsde toen ik hoorde wat ze in Mikhails oor fluisterde, net iets te hard. ‘’Hij wel hé’’ lachde ik op een grappende toon. Ik zag dat Alisons ogen naar Jaymie keken. Ik volgde haar blik en zag Jaymie staan. Waarom moest ze ook zo ver af staan, iedereen wist dat zij mijn zusje was. Waarom verpest ze het nu voor mij, wat moet Alison nou niet van mij denken? Kan ik niet even lol hebben voordat zij haarzelf in de shit werkt. Ik wenk Jaymie met een veel betekende blik, die ik wist ze niet kon weigeren dan bij ons te komen staan.

Jaymie Leora Evergrey

Ik voel blikken naar mij toegetrokken worden. Ik wou dat ik kon verdwijnen in het niets. Het liefst wou ik ook bij een groepje horen, zodat ik dingen kon vergeten, zodat ik niet na hoefde te denken, gewoon lol maken, zoals me broer deed. Ik zat dan wel in de zwerkbalteam, als zoeker maar dat komt meer omdat me broer me zo getraint had dat er geen andere optie voor zoeker was als mij. Hij dacht dat ik me zo meer ‘thuis’ zou voelen op de school. Maar dat werkte niet. Bij alles wat ‘verdacht’ was zat mijn broer al in mijn nek te hijgen. Alsof hij me niet vertrouwde, alsof ik een sukkel was die niet zonder iemand kon. Ik kijk op; recht in Alison Valatios blik ik zag haar naar mij vriendelijk glimlachen, natuurlijk. Zij zat bij mij in het zwerkbalteam als jager, een fantastische moet ik bekennen. Opeens draait mijn broer zich om en gaf me een blik dat ik beter naast hem moet komen staan. Natuurlijk, wou hij mij weer met zijn ‘gespreken’ bemoeien waar ik uiteindelijk alleen maar luisterde omdat ik anders weer wat verkeerd zou zeggen. Met een zachte zucht loop ik naar ze toe. ‘’Hoi’’ zei ik met een klein glimlachje terwijl ik ze even allemaal aankeek en toen naar de grond staarde. Ooit zou ik het durven, net zoals mijn tante. Ooit zou mensen dit bij mij doen, mij genegenheid geven.

Skylar Chase Winter Leraar gedaante verwisselingen en afdelingshoofd Codoradi.

"Het was wel leuk" antwoord Amelia Singer op mijn vraag hoe haar vakantie was. Ze glimlacht vaagjes terwijl ze het bos rond kijkt. Ik kijk ook rond. Veel leerlingen zijn blij elkaar weer te zien, andere staan een beetje alleen. Toen ik nog op Klammfels was verschilde dat heel erg. Soms zat ik weken achter elkaar alleen en soms was ik het middelpunt van belangstelling. Veel leerlingen hebben hun school uniform al aan, dus ik zie zo voor wie ik het komende jaar verantwoordelijk ben. Mijn oog valt even op Mikhail Volkov, die midden in een groepje staat. In mijn les is hij een goede leerling maar ik moet hem ook vaak genoeg flink straffen. Ik vraag me af hoe het jaar dit jaar voor hem gaat verlopen. Het is tenslotte zijn laatste jaar dit jaar.
"Dus afdelingshoofd?" Ik kijk Amelia aan, die plagerig naar me grijnst. Ik kan zelf ook een grijns niet onderdrukken. Ik ben er best trots op, het lijkt me ook hartstikke leuk om te doen! "Jep, voor het eerst dit jaar" zeg ik dan ook best trots. Ik bijt daarna even kort op mijn lip. De meeste verliefde mensen zouden nu weg kijken, maar ik ben veels te trots en Dominant daarvoor en blijf daarom Amelia ook aankijken. Ik krab even over mijn wang. "Kan je de eerste jaars er al een beetje uitplukken die op jouw afdeling gaan belanden?"
Ik kijk even fronsend rond. "Die sowieso" Ik wijs naar twee jongens, waarschijnlijk broers. Ze lopen al de hele tijd met een enorme grijns rond en ik heb ze ook al een grap zien uithalen bij een mede leerling. "Verder lijkt het me heel moeilijk" Ik kijk Amelia weer even aan. "Je kunt tenslotte niet in iemands hoofd kijken" Ik kijk even Geamuseerd de leerlingen rond en kijk dat Amelia weer aan.
"Ik zou enorm goed bij Coradari passen. Het is toch ook gewoon ontzettend leuk om af en toe een grap uit te halen?" Er komt een geamuseerde blik in mijn ogen terwijl ik Amelia nog steeds aankijk. "Vooral omdat ik een Faunaat ben, Het is echt geweldig om af en toe zomaar te veranderen, je zou mensen hun koppen eens moeten zien als me zien als ik verander ben, of aan het veranderen ben en helemaal in wát ik veranderd ben" bij het zinnetje dat mensen nogal verbaast zijn als ze zien in wat ik verander haal ik even kort mijn wenkbrauwen op. Ik grijns geamuseerd. "Je kan er ook heel leuk leerlingen mee laten schrikken als ze zitten te kloten in de les....Faunaat zijn heeft sowieso veel voordelen" Ik frons mijn wenkbrauwen even kort. Ik ben nog steeds niet gestopt met Amelia aan te kijken, terwijl ik van zelf sprekend wel af en toe knipper. "Waarom heb jij je eigenlijk niet op gegeven om afdelings hoofd te worden Miss Singer?"

[ bericht aangepast op 25 nov 2013 - 12:34 ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Mikhail Alyosha Volkov - Codaradi 7de jaars/klassenoudste

"Met mij is het goed, vakantie was wel gezellig hoor met mijn zusje, bij jou?" vraagt Robert, waardoor ik iets glimlach. "Ook," antwoord ik enkel. Ik heb meestal de neiging niet om door te vertellen wat ik gedaan heb in de vakanties, het gaat de meeste mensen ook niet aan, zeker niet dit jaar. Mijn ogen gaan op oneindig als Robert zich half omdraait en naar zijn zusje kijkt en ik terug denk aan de vakantie. Het was een rare vakantie, erg verwarrend voor mij. Ik ben meestal degene die alle aandacht krijgt, in het middelpunt staat, maar dit keer niet. Dat was omdat hij er was, een paar kennissen van mijn ouders en hun zoon. Ik ben de hele vakantie als een hondje achter hem aan gelopen.
"Hey handsome," word er ineens met een zoete stem in mijn oor gefluisterd waardoor ik uit mijn gedachten gerukt word. De stem herken ik gelijk, het is Alison. Met een veelbetekenend grijnsje kijk ik haar aan. Ze zet haar hutkoffer met een plof neer. "Fijne vakantie gehad? Of hebben jullie nog sappige roddels voor mij?" begint ze gelijk. Ik wil mijn mond al open trekken, maar Robert is me voor. "Hij wel hé," lacht hij alsof er iets grappigs is. Mijn wangen worden plotseling vuurrood, net alsof ze beide mijn gedachten van eerder konden lezen. Ik ben blij dat hun aandacht uitgaat naar zijn zusje in plaats van mij. Jaymie lijkt met tegenzin op ons af te komen.
"Hoi," zegt ze met een glimlachje, waarna haar blik over ons heen glijd. Ik glimlach terug, haar blik gaat naar de grond als ze dat gedaan heeft. Het lijkt me ook ongemakkelijk om bij ons te staan aangezien wij allemaal een stuk ouder zijn en beter bevriend. Vooral met Alison had ik een leuke relatie, altijd plagerig en flirterig. Dat vind ik niet erg, daar ben ik juist erg goed in. Maar ik mocht Robert en Alison beide gewoon graag. Mijn rode wangen zijn ondertussen weggetrokken als ik mijn blik op Alison fixeer. "Hoe was jou vakantie?" vraag ik aan haar en ik trek mijn wenkbrauwen plagerig een stukje omhoog. "Misschien kunnen we daar een sappige roddel over maken, hoewel ik niet geloof dat je iets gedaan zal hebben wat nog niet bekend is." Ik plaag haar nu enkel, ik zou haar niet willen kwetsen.

Amelia Eden Singer - Lerares Geschiedenis van de Duistere Zijden

Skylar grijnst trots als ik hem afdelingshoofd noem. "Jep, voor het eerst dit jaar," zegt hij dan minstens even trots. Hij bijt even op zijn lip en krabt dan over zijn wang. Ik raak kort afgeleid van zijn lip en zijn tanden, maar stel dan snel de vraag die ik wilde stellen, of hij ze er al een beetje uit kan pikken. Hierop kijkt hij even fronsend rond. "Die sowieso," Mijn ogen volgen zijn wijsvinger naar twee broers met een grijns op hun gezicht en ik grinnik zachtjes. "Verder lijkt het me heel moeilijk. Je kunt tenslotte niet in iemands hoofd kijken." Ik glimlach om zijn geamuseerde blik. "Dat kan wel, maar het zal wat meer moeite kosten," grinnik ik.
"Ik zou enorm goed bij Coradari passen. Het is toch ook gewoon ontzettend leuk om af en toe een grap uit te halen?" vraagt hij, terwijl hij me recht aankijkt. Ik knik lichtjes, volgens mij zou het niet mijn afdeling zijn geworden. "Vooral omdat ik een Faunaat ben, Het is echt geweldig om af en toe zomaar te veranderen, je zou mensen hun koppen eens moeten zien als me zien als ik verander ben, of aan het veranderen ben en helemaal in wát ik veranderd ben. Je kan er ook heel leuk leerlingen mee laten schrikken als ze zitten te kloten in de les....Faunaat zijn heeft sowieso veel voordelen." Ik knik terwijl hij fronst, daar heeft hij gelijk in. Vaak heb ik het niet bij hem zien gebeuren, maar hij kan veranderen in een prachtige panter.
"Waarom heb jij je eigenlijk niet op gegeven om afdelingshoofd te worden Miss Singer?" vraagt hij dan, een vraag die ik niet gelijk verwacht had. Mijn rode lippen krullen zich om in een lichte, bescheiden glimlach. "Ach kom nou, dat zou echt niet voor mij weggelegd zijn," antwoord ik erop. "Nee, die functie kan ik beter open laten liggen voor mannen zoals jij. Het past bij je, het zou toch zonde zijn om het dan weg te geven aan iemand zoals ik?" Mijn witte tanden bijt ik op mijn rode lip om de volgende woorden binnen te houden. 'het zou perfect passen bij je dominantie, hopelijk komt het nu meer tot uiting'. In mijn lichte ogen is echter wel een schuldige blik te vinden met een twinkeling die ik van hem afwend.

Your make-up is terrible

Skylar Chase Winter Leraar Gedaante Verwisselingen en Afdelingshoofd Codoradi

Op de opmerking dat je niet in iemands hoofd kan kijken grinnikt Amelia. "Dat kan wel, maar dat zal wat meer moeite kosten" Waarop ik ook grinniken. Amelia knikt als ik vertel dat faunaat zijn veel voordelen heeft.
Op de vraag waarom Amelia zichzelf niet op gegeven heeft om afdeling hoofd te worden glimlacht ze bescheiden. "Kom op nou, dat zou echt niet voor mij weggelegd zijn" Ik glimlach even kort. "Nee, die functie kan ik beter open laten liggen voor mannen zoals jij. Het past bij je, het zou toch zonde zijn om het dan weg te geven aan iemand zoals ik?" Amelia bijt even op haar lip, en haar witte handen steken fel af tegen haar rode lippen. In haar ogen zie ik nog een twinkeling, van een bepaalde blik die ik niet kan plaatsen, vlak voor ze weg kijkt. Ik haal onopvallend diep adem. Dat ik een crush op Amelia heb, wist ik al vanaf het begin, en kleine dingetjes als dat ze op haar lip bijt, maakt het me en heel moeilijk en heel duidelijk dat ik een Crush op haar heb. Ik voel mijn hart ook gelijk weer heel hard kloppen.
Ik kan een grijns niet meer onderdrukken. "Dankje" zeg ik op het compliment dat Afdelingshoofd zijn bij me past. "Het zou jou ook wel staan hoor, om afdelings hoofd te zijn" zeg ik. "Het feit dat je laat zien dat je bereid bent een leerling te helpen, mits ze hun best doen, is al genoeg denk ik" voeg ik er aan toe. "Al moet ik wel toegeven, dat ik je niet als mijn rivale bij Ragnatela zou willen hebben" Ik kan een kleine grijns en kleine grinnik niet onderdrukken maar besef net zo goed, dat ik dat beter niet had kunnen zeggen. "Ik ben namelijk heel erg Competitief" Ik haal even kort en speels een wenkbrauw even op. "Zou zonde zijn denk je niet?" na even speels geknipoogd te hebben kijk ik weer voor me uit naar de leerlingen.
Ik kijk een leerling streng aan die net een rare grap wil uithalen en die houd snel op zodra hij mijn blik zie. Een tevreden glimlach glijd over mijn lippen. Mijn toverstok stop ik in de binnenzak van mijn leren jas en stop mijn handen in mijn broekzakken. Ik kijk het gezelschap even rond. Maar ik zie het schoolhoofd nog steeds niet. Op mijn horloge is ook te zien dat het nog niet middernacht is. "Hoe leuk zou het zijn, om nu even te veranderen en de de helft van het gezelschap die nog niet weet dat ik Faunaat ben even lekker te laten schrikken?" Ik grijns lichtjes en slaak dan een diepe zucht.
Ik kijk Amelia even aan. "Ik weet het, ik weet het. Als afdelings hoofd ben ik verantwoordelijk en moet ik volwassen blijven doen en netjes hier blijven staan om het zooitje in het gereel te houden" Ik bijt weer even op me lip. Zelfs ik heb soms moeite om geen grappen uit te halen. Het is dan ook zo leuk. De lerares bezweringen groeten mij en Amelia voor ze doorloopt en ik geef een beleefd knikje. Weer slaak ik een zucht. Ik kijk Amelia aan "Dit gaat een leuk jaar worden" zeg ik. "denk je niet?"

[ bericht aangepast op 25 nov 2013 - 13:21 ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Gina Maura Tyerson Lerares vliegen
Ik pakte al mijn dingen en bond ze aan mijn nieuwste bezem vast. Ik stapte op en vloog omhoog. Op zo'n 5 kilometer hoogte stopte ik met stijgen en vloog ik richting Magicalorus. Na ongeveer vijf minuutjes was ik er en zette ik de landing in. Drie tellen later stond ik op de grond. Ik haalde mijn spullen van mijn bezem af en borg de bezem op, op z'n vertrouwde plaats. Ik liep naar mijn Duister Wezen toe en gaf het een klop je op z'n hals. Ik hield van vliegende wezen. Ik gebruikte meestal een Duistere vogel: De Tikarokov. Ik stapte op en gaf hem een stootje met m'n hakken. Hij steeg op en vloog door het bos naar de ontmoetingsplaats. Vlak voor mijn collega's sprong ik eraf en liep naar ze toe, terwijl ik knikte naar de andere collega's. Ik liep naar Skylar en Amelia toe. Toen ik bij zei ik tegen Skylar: "Ha, daar hebben we het hoofd van Codoradi. Hé Amelia, hoe was jullie zomer?"

[ bericht aangepast op 27 nov 2013 - 19:04 ]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Deze RPG en dit personage schrijven lekker weg :')

Alison Valatio. ~ Codaradi ll 7e jaars, klassenoudste
"Hij wel hè," lachte Robert en geamuseerd schoten mijn wenkbrauwen omhoog. "Jaloers?" Ik drukte een vederlicht kusje op zijn wang en veegde vervolgens de lippenstift weg met mijn duim. Toen ik weer naar Mik keek zag ik dat hij rode wangen had, een perfecte gelegenheid om hem eens te plagen, maar de kans vloog voorbij toen Jaimy erbij kwam staan. "Hé," beantwoordde ik haar groet met een glimlachje. "Hoe was jou vakantie? Misschien kunnen we daar een sappige roddel over maken, hoewel ik niet geloof dat je iets gedaan zal hebben wat nog niet bekend is." Mik strikes again, dacht ik geamuseerd en moest grijnzen om zijn reactie. "Als je het echt wilt weten, ik was deze vakantie bij mijn tante en het was inderdaad gezellig, maar het shoppen was toch wel echt het hoogtepunt," ik tikte met mijn schoen zachtjes tegen mijn hutkoffer, "wat met name de reden is dat hij zo zwaar is."Ik plaatste mijn handen in mijn zij en keek met een glinstering in mijn ogen Mik aan toen zich een idee ontvouwde in gedachten. "Maar hé, jij denkt dus alles al van mij te weten, hmm?" begon ik en liet mijn armen weer langs mijn lichaam zakken. Ik betwijfelde het, ik kende een hoop mensen en kon met iedereen wel goed opschieten, maar echt close was ik nooit met iemand geweest. Zelfs relaties waren altijd vrij oppervlakkig geweest en de mensen dachten mij te kennen, puur vanwege de roddels en verhalen die de ronde deden, maar die gaven een heel vertekend beeld. Zo las ik bijvoorbeeld niet alleen mode tijdschriften, ik las ook graag een goed boek en zo waren er nog wel een aantal dingen waar slechts ikzelf weet van had. "Laten we daar een weddenschap van maken. Ik geef je een aantal dagen de tijd om mij nóg beter te leren kennen. Vertel je me iets interessants, prima, dan is het aan jou wat je wilt, máár, is het niks nieuws of boeiends, dan neem je me mee uit eten. Niet naar één of andere ordinaire vreettent, maar iets chics graag," vertelde ik en gaf hem een knipoog, alvorens mijn hand uit te steken. "Nou, wat zeg je ervan. Hebben we een deal? Hé en Robert," zei ik met een korte blik opzij, "jij dient als ooggetuige, hè." Hoewel de grijns van mijn gezicht verdwenen was, was mijn innerlijk grijns groter dan ooit te voren. Ik vond het prima dat mensen mij niet écht kenden, maar ik had zo'n vermoeden dat hij weinig nieuws over mij te weten zou komen. Oehlala, dat betekende dus een lekker dinertje met een jongen waar ik het prima mee kon vinden, dat zou vast gezellig worden. Ik was niet uit op iets romantisch, maar een gezellig avond was nooit mis.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Florianne Damelca Damelceas || Ragnatlea || 4de jaars
'Hou van je.' Met een laatste kus van mijn vader op mijn wang verdween hij in het niets. Hij was samen met mij in de buurt van het verzamelpunt voor school verschijnseld. Voor ik naar de groep toe loop, strijk ik nog even mijn zwarte schoolrokje glad en trek mijn bruine pullover recht. Ik voel ook nog even of mijn toverstok op zijn plaats zit, tussen de band van mijn rokje en onder mijn t-shirt. Als ik alles heb gecheckt, til ik in mijn ene hand mijn hutkoffer op in de andere hou ik mijn geliefde bezem stevig vast en wankel naar de groep toe, die zich op een open plek in het bos bevind. Enkele meisjes uit mijn leerjaar en afdeling staan bij elkaar, dus besluit ik daarbij te gaan staan.
'Hey. Goede vakantie gehad?' Ik kijk de groep glimlachend rond en dan laat ik mijn blik over de rest van mijn schoolgenoten gaan. De meeste staan met elkaar te praten. Verschillende gezichten herken ik, zoals Bryan, de aanvoerder van ons zwerkbalteam, waar ik tevens onderdeel van uitmaak als Jager. Ook zie ik enkele leraren. Er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht. Hier hoor ik thuis, op Magicalorus.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

[ bericht aangepast op 26 nov 2013 - 22:35 ]

Tia Rose Jufferson || Codoradi
Ik had deze keer geen zin om volkomen alleen te gaan staan, net zoals vorig jaar. Ik had al gezien dat mijn beste vriendin nog niet gearriveerd was. Dus ik ging wat rondkijken, of er wat mensen alleen stonden, waar ik gezellig wat mee kon babbelen. Ik zag een meisje staan, wat ik vaag herkende als Adriana, een Ragnatela. Ik liep naar haar toe en zei: "Hé, jij bent toch Adriana? Ik ben Tia. Hoe was je zomervakantie? Zit je ook te wachten op je vrienden?" Ik had eigenlijk geen idee hoe ik dit gesprek moest voeren, laat staan beginnen. Ik was bang dat ik als een klein meisje zou klinken, wat ik eigenlijk was, maar niet wilde zijn. Iedereen zag mij als een klein schattig meisje. Ik moest dringend van die imago af. Dat zou hopelijk wel lukken. Ik was benieuwd hoeveel brieven mijn moeder dit jaar weer zou krijgen van mijn leraren, omdat ik te onrustig was in de klas.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||