Amelia Eden Singer - Lerares Geschiedenis van de Duistere Zijden
Hij grijnst kort als ik weer opkijk naar hem, na mijn beschamende gedachte. "Dankje," zegt hij op mijn complimentje. "Het zou jou ook wel staan hoor, om afdelings hoofd te zijn. Het feit dat je laat zien dat je bereid bent een leerling te helpen, mits ze hun best doen, is al genoeg denk ik. Al moet ik wel toegeven, dat ik je niet als mijn rivale bij Ragnatela zou willen hebben." zegt hij en als hij wat grijnst en grinnik laat ik mijn mondhoeken speels omhoog krullen, stiekem zou ik die competitie wel leuk vinden. "Ik ben namelijk heel erg competitief." verklaart hij kort waarna hij speels zijn wenkbrauwen ophaalt, net alsof hij mijn gedachten kan lezen. "Zou zonde zijn denk je niet?" knipoogt hij speels en hij richt zich kort op de leerlingen.
"Of juist erg leuk," antwoord ik met een dubbelzinnige klank in mijn stem. "Ragnatela zou beter bij me passen, maar nu zullen we er in ieder geval niet snel achter komen. Een beetje competitie maakt dingen altijd spannender, nu moet je het doen met miss Sharova." grijns ik plagerig naar hem toe. Onze Russische lerares, volgens mij staat zij toch dichterbij qua afkomst door de school Klammfels waar hij naartoe geweest is. Dat ligt meer richting de oost blok landen. Toch heb ik maar weinig verstand van toverscholen in andere landen, dus zeg ik daar maar niks over. Ik weet ook enkel bij toeval dat hij naar die school ging en omdat ik hem nooit op Zweinstein gezien heb uiteraard.
Skylar geeft een leerling een afstraffing met een enkele blik en hij glimlacht tevreden. Zijn toverstok stopt hij weg en zijn handen verdwijnen in zijn zakken om langs de mensen heen te kijken. Ik zucht zachtjes en hoop dat we zo alweer naar binnen mogen. Volgens mij denkt hij er hetzelfde over omdat hij op zijn horloge kijkt."Hoe leuk zou het zijn, om nu even te veranderen en de de helft van het gezelschap die nog niet weet dat ik Faunaat ben even lekker te laten schrikken?" grijnst hij en ik moet zacht lachen. "Je kan dat voordeel beter bewaren voor een beter gepaste situatie." zeg ik tegen hem. Hierop kijkt hij me aan. "Ik weet het, ik weet het. Als afdelings hoofd ben ik verantwoordelijk en moet ik volwassen blijven doen en netjes hier blijven staan om het zooitje in het gareel te houden." Hij bijt even op zijn lip alsof het moeilijk voor hem is. Ik bijt weer even op me lip. Een collega loopt langs die we begroeten met een knikje. "Soms kan je ook dingen doen die niet verantwoordelijk zijn, zolang het maar privé blijft," merk ik onschuldig op. Daarmee kan je mijn vakantie wel invullen.
"Dit gaat een leuk jaar worden," bedenkt Skylar hardop. "denk je niet?" vraagt hij dan aan mij. Ik haal mijn schouders iets op. "Waarschijnlijk net zoals elk jaar," antwoord ik een tikkeltje verveeld. Meestal gebeuren er niet al te veel spannende dingen bij ons, we zijn immers wel volwassenen. Daarop komt Gina ineens langs, maar in plaats van voorbij te lopen, blijft ze bij ons staan. "Ha, daar hebben we het hoofd van Codoradi. Hé Amelia, hoe was jullie zomer?" zegt ze en ik grijns ietwat ongemakkelijk. "Goedenavond Tyerson," Ik ben het gewoon om enkel achternamen te gebruiken. "Prima, de jouwe?" vraag ik gelijk terug.
Mikhail Alyosha Volkov - Codaradi 7de jaars/klassenoudste
"Jaloers?" vraagt Alison na haar omhoog geschoten wenkbrauwen. Ze drukt een kusje op zijn wang en veegt haar lippenstift weg, waardoor ik vooral blij been dat hij dat zei. Ze grijnst om mijn reactie waarmee ik terug kom in de werkelijkheid nadat Jaymie erbij was gekomen, Robert moet er ook om lachen. "Als je het echt wilt weten, ik was deze vakantie bij mijn tante en het was inderdaad gezellig, maar het shoppen was toch wel echt het hoogtepunt," antwoord ze, waarna ze met haar schoen tegen haar hutkoffer tikt en mijn blik erheen glijd. "wat met name de reden is dat hij zo zwaar is." Haar handen gaan naar haar zij toe en haar ogen glinsteren alsof ze iets van plan is.
"Maar hé, jij denkt dus alles al van mij te weten, hmm?" Ik knijp mijn ogen iets dicht als ik naar haar kijk. "Wat ben je van plan?" vraag ik, niet geheel nieuwsgierig. "Laten we daar een weddenschap van maken. Ik geef je een aantal dagen de tijd om mij nóg beter te leren kennen. Vertel je me iets interessants, prima, dan is het aan jou wat je wilt, máár, is het niks nieuws of boeiends, dan neem je me mee uit eten. Niet naar één of andere ordinaire vreettent, maar iets chics graag," stelt ze voor met een knipoog en steekt haar hand uit. "Nou, wat zeg je ervan. Hebben we een deal? Hé en Robert, jij dient als ooggetuige, hè." Ik neem haar hand niet gelijk aan.
"Weet waat je aan begint hoor, Mik, want het kan gevaarlijk worden met haar." waarschuwt hij me grijnzend. Ik moet zacht grinnikend. "Het klinkt als een goede uitdaging, maar wat als ik win? Een etentje met jou is altijd een plezier, maar als ik win, betaal jij. 7 dagen." Hierna neem ik haar hand vast, maar niet zoals ik bij een andere man zou doen. Zachter, met een zekere tederheid, maar kort. "Hoe dan ook, ik win altijd," grijns ik speels naar haar. "Een avondje met je weg en ik zal je zeven dagen lang niet alleen laten." Het zou wel lastig worden uiteraard, als ik er zo over na denk weet ik inderdaad maar erg weinig van haar dat niet oppervlakkig is. Ze geeft zichzelf niet zomaar bloot, maar daar ga ik zeker wel proberen verandering in te brengen. Op de makkelijke manier of op de moeilijke.
Your make-up is terrible
