• Basis informatie over het verhaal
    [url=http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=158262&page=1[/url]Rollentopic van het verhaal[/url]
    Praattopic


    The Corvin Castle Stories speelt zich af in het land Walachije (hedendaags Romenie) in 1474. Het verhaal begint met Kerst, wat in het dorp groots gevierd wordt, net zoals in het Corvin Kasteel. De hertog is Ivan Corvin, hier woont hij met zijn vrouw, twee kinderen (zoon en dochter), bastaardzoon en alle mensen in dienst.
    Het familiewapen van de familie Corvin




    De grote rode draad waar ik zelf aan dacht (suggesties mogelijk) om te zorgen dat de dorpelingen in opstand komen. Ivan laat de dorpsbewoners veel belasting betalen en de oudste zonen moeten als ze 20 - uitzonderingen zijn er natuurlijk maar met toestemming van de hertog - zijn het leger in, het is ook zo dat de hertog zijn eigen zoon in het kasteel laat verblijven, wat voor nog meer boosheid zorgt naar de hertog toe. Dit zorgt voor veel rumoer in het dorp, gezien ze bang zijn dat ze hun zonen nooit meer zullen terug zien. Plus het feit dat het al lang gevroren en gesneeuwd heeft, waardoor grote delen van de boerenlanden onder een dikke pak sneeuw liggen. Mensen sterven van de honger en in het kasteel genieten ze van het beste eten in de omstreeks.

    Ook in het kasteel is niet alles goed, de hertog heeft recent zijn bastaard zoon laten komen inwonen. De bastaardzoon is bezig zijn vader in te palmen om het wettig te verklaren en zodoende kan hij hertog worden als zijn vader overleed. Maar hoever zal de bastaard gaan zodat hij wettig verklaard wordt?

    Er is ook corruptie, de kerk en de ministers proberen zoveel macht te krijgen als ze kunnen door achter de rug om van de koning pakten te sluiten en deals te maken om zo hun hachje te redden of zo macht bij te krijgen.
    En wat speelt er zich allemaal in de kerk nog meer af?


    Regels:
    - Schrijf zo veel je wilt of kort en krachtig, (want soms heb je gewoon niet veel inspiratie om te schrijven en mag een kleine zin tussendoor ook wel)
    - we schrijven in de verledenvorm VT
    - Je mag geen personage van iemand anders dood schrijven
    - Personage van andere bespelen mag (MAAR zolang de andere speler toestemming geeft, als iets niet goed is aanpassingen)
    - Schrijven in de hij/zij-vorm
    - Houd het realistisch (Geen Mary/Gary sue's)
    - 16+ mag (Martelen en seks mag maar geef het aan en houd het netjes)
    - OOC aanduiden met (){}[]
    - en belangrijkste regel, heb plezier!


    Meedoen? Kijk rechtsboven in voor het rollentopic!

    Karakterlijst:
    Adel in Kasteel:
    Ivan Corvin, hertog - 1,7 Unox22
    Ileana Walter - Corvin - 1,8 Scoresby
    Andreas Maldovan, bastaard - WenseKronik
    Ellis Samantha Corvin, Dochter van de hertog - Lorum
    Mihaita Ivan Cyprian Corvin, Zoon van de hertog - LyraPhoenix
    Morgaine Coastillon, Verloofde van de Mihaita - tubbietoost

    Middel/lage adel:
    Roquan Rochir Elmenda, Ridder - Erebor
    Isolde Hedwig van Henegouwen, hofdame Ellis - WenseKronik
    Sybil Eleanor Golding, hofdame hertogin - Margotanne
    Fye - Venomis

    Agorax Saxton, wachter - 1,6 DelanoDKM

    Personeel Kasteel:
    Ulrich Rolfe, kok - WenseKronik
    Ariana de Biville, kamermeisje - Tubbietoost

    Dorpelingen:
    Ludovico, bisschop - OakenshieId
    Murtagh, huurmoordenaar (kerk) - OakenshieId

    Katharina Preot, kardinaal Mazariunus dochter - WenseKronik
    Thargor Vuurgeboren, Smid - Thargor
    Avery Underhill, Molennaars dochter - BarnOwl
    Vasilico Underhill, Molenaars zoon - BarnOwl
    Sorin Buxton, boer - Scoresby


    Extra:
    Serena Azzurra Rossini a.k.a ileana BarnOwl
    Blink, muzikant - LyraPhoenix

    Heel veel schrijf en lees plezier!

    [ bericht aangepast op 27 feb 2014 - 10:53 ]

    Wie voor Ellis?


    That is a perfect copy of reality.

    (Ik wil even mededelen dat ik er morgen de hele dag er niet ben, dus vrijdag ben ik er dan weer.)


    One Who Travels A Higher Path.

    Ivan Corvin, de hertog.

    Ivan keek tevreden naar de lange feesttafel die gedekt was en snoof de geur van wassen kaarsen op. Het personeel had, zoals hij gevraagd had, het kasteel en de binnenplaats versierd. Er waren slingers opgehangen en overal waren wassen kaarsen geplaatst en ontstoken. In de keuken waren ze druk bezig met het villen van beesten en op de binnenplaats werden varkens gebraden, want bij kerst hoorde natuurlijk een feestmaal. Hij verliet de eetzaal en liep door een lange, smalle gang tot hij in de hal uitkwam. Hij had al zijn personeel al aan het werk gezet om deze dag groots te maken. Andere hertogen van nabijgelegen hertogdommen waren uitgenodigd, en dit feestmaal moest hét feestmaal zijn waar ze allemaal van gedroomd hadden. Geen enkele hertog mocht een groter feestmaal dan hij organiseren. Hij duwde de grote houten deuren open en liep naar buiten met grote passen. De koude greep om zich heen maar leek geen vat te hebben op Ivan, hij hield zijn gezicht strak , de witte sneeuw dwarrelend op zijn grijze haar. De geur van gebraden varken vulde de lucht en deed allen die het roken kwijlen van verlangen. Ivan liep stug door en negeerde de mensen die druk bezig waren met de voorbereidingen van kerst. De zilveren kroon die ietwat schuin op zijn hoofd stond zette hij recht en drukte nog even stevig aan, zodat hij niet zou verschuiven. De meeste hertogen hadden alleen een ceremoniële kroon, of dat niet eens, maar Ivan had een zilveren kroon laten maken die hij vrijwel altijd op had, zodat men niet zou vergeten wie hier de leiding had, wie de grootse hertog was. Hij haalde diep adem en de bevroren lucht vulde zijn longen, waardoor hij witte wolkjes rook uitademde. Vastberaden verliet hij zijn terrein en ging op pad naar de bakkerij in het dorp.

    Serena Azzurra Rossini Italiaanse hertogdochter/reiziger
    De pijl raakte het hert op de plek waar Serena wilde dat ie hem raakte de hert maakte nog even een wanhopige kreet voordat het op de grond viel en het stuiptrekte tot dat hij helemaal stil bleef liggen, weer een glimlach verschijnt op haar gezicht als ze langzaam naar het hert loopt onder het krakende en gladde sneeuw. Ze knielt neer bij het hert en legde haar ijskoude hand op het hals van de hert. Ze bid en bedankte de hert voor dit daarna vilde ze de hert en at ze de vlees rauw op. Soms had ze wel spijt dat ze was weggelopen geen bediendes meer die alles voor haar deden, geen warme haard niks meer maar als ze daar was gebleven was ze nu getrouwd geweest met de prins van Italie. ze zuchte even en deed een paar stukken hertenvlees in haar tas voordat ze haar weg vervolgden naar een dorp waar van ze aan iemand gevraagd heeft hoe ver het nog was.
    En zoals diegene zei was het niet meer ver en dat klopte ook de dorp kwam inzicht en ze liep erheen.
    'Mevrouw, waar is de bakker?' vraagde ze aan een voorbijganger die haar precies wees waar de bakker was, Serena besloot om dan eerst een stuk brood te kopen en dan ergens een stal zou binnen sluipen om daar even te schuilen en proberen om op te warmen.
    'Volgens mij is dit de bakker.' zegt ze tegen zichzelf zachtjes en ze liep naar de deur die dicht is en zachtjes klopte ze erop 'Hallo?'' ze had haar cap van de mantel nog steeds op bang dat iemand haar zou herkennen als ze haar gezicht konden zien.

    Vasilico Underhill Molenaarszoon
    'Avery! ik ben er weer!' roepte Vasilico richting de molen waar zijn vader zusje en broertjes wonen. 'Vasilico!' de vrolijke blije enthiasiause Avery kwam naar buiten gelopen en omhelst Vasilico. 'Hoe gaat het hier?' vraagt hij en hij kijkt Avery streng aan.
    'Goed hoor, ben alleen een beetje moe, zou jij misschien even naar het dorp willen om wat inkopen te doen?' Vasilico knikte en wachte geduldig tot Avery alles opnoemde wat ze nodig hadden. 'Komt voor elkaar kleine prinsesje.' zegde hij en hij geeft haar een kus op de hand en hij glimlacht als Avery zijn favoriete giechel doet. ''Tot zo.' hij draaide zich om en liep richting het dorp.

    [ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 11:01 ]

    Sybil Eleanor Golding:

    Sybil kamde het haar van de hertogin en maakte er verscheidene vlechten in, die ze vervolgens opstak.
    'Uw haar is gedaan, hertogin,' zei ze. Ze hield de hertogin een kleine handspiegel voor.
    'Erg kerstig,' antwoordde de hertogin, terwijl ze zichzelf tevreden bewonderde in de spiegel. 'Je kunt gaan, Sybil.'
    Sybil maakte een eerbiedige buiging, alvorens ze de kamer uit liep en zich naar haar eigen vertrekken begaf. Ze liet zich even vermoeid op de houten bank zakken, want ze was de hele ochtend in de weer geweest met jurken en schoenen, kapsels en juwelen. Ze had in al haar tijd op het hof nog nooit zo'n inspannende dag gehad en dat nog wel op Kerstmis!
    Op hun eigen burcht aan het water zouden de bedienden ondertussen wel vrij zijn en hofdames hadden ze er niet. Het zou een bedrukt kerstfeest zijn zo zonder Alistair en haarzelf, maar haar ouders hadden het zichzelf aangedaan.


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    Ivan Corvin, de hertog

    Ivan stopte voor de gesloten deuren van de bakkerij. Hadden ze er niet aan gedacht dat het vandaag kerst was? Dat ze brood moesten leveren aan het hof?
    Hij bonsde enkele keren hard op de deuren, verwachtend dat ze ieder moment open konden zwieren.

    Ellis Samantha Corvin - Dochter van de hertog

    Ellis verveelde zich zoals gewoonlijk dood, maar aangezien het vandaag een speciale dag was voor haar vader kon ze moeilijk de hele dag de hort op zijn, dus moest ze verplicht in het kasteel verblijven. Ze besloot om haar oudere broer op te zoeken. Ze hoopte dat hij ook niks beters te doen had en gezellig met haar een praatje kon maken. Na dat ze het hele kasteel had rondgezocht besefte ze dat haar broer ook het kasteel was uitgevlucht. Ze zuchtte een keer diep en besloot toen om haar eigen dienstmeisje op te zoeken. Isolde. Nadat ze haar uiteindelijk gevonden had trok ze haar mee naar haar kamer. 'Je moet me helpen Isolde. Ik weet niet wat ik hier kan doen en ik kan moeilijk het kasteel ontvluchtten op zo'n belangrijke dag als deze. Wat moet ik doen? Rondstruinen door het kasteel en iedereen op hun zenuwen werken of het kasteel ontvluchtten en een furieuze vader hebben?' vroeg ik gestrest aan haar.

    Echt een mega slecht stukje.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2013 - 21:37 ]


    That is a perfect copy of reality.

    [Zo slecht is het niet Halcyon alleen je laatste zin, dan kun je zeggen "zei Ellis gestrest tegen Isolde" wat ik neem aan dat ze gestrest is, btw mijn stukje wordt ook niet heel goed. Haat het om verhalen te typen op mijn mobiel....

    Btw niemand heeft door in het kasteel dat er een lijk ligt op de binnenplaats die naar beneden is gedonderd? ]


    Isolde Hedwig van Henegouwen, hofdame Ellis

    Isolde schudde lachend haar hoofd.
    'Ach Ellis, zo erg is het niet.' Ze liep naar een kast en haalde er wat linnen uit, gezien het bes van ellis nog verschoond moest worden. 'Anders gaan we even wandelen, kijken of er nog wat op de binnenplaats is.' Opperde Isolde terwijl ze het bed begon te verschonen, normaal was het een taak voor een kamermeisje maar Isolde had er geen problemen mee om dat te doen.

    [ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 15:15 ]

    {Roquan kan het lijk vinden?
    Ik ga kijken of het lukt om vandaag een stukje te schrijven.}


    Stenenlikker

    [Is er trouwens iemand voor Serena/ileana, Avery of Vasilico]

    Sybil Eleanor Golding:

    Sybil tokkelde wat op de grote harp die in het midden van haar vertrek stond. Ze keek uit het raam en zag de besneeuwde vlaktes. Ze huiverde onvrijwillig, hoewel de haard genoeg warmte in de kamer verspreidde. Alistair zou ongetwijfeld ergens door de sneeuw ploegen, op weg naar een vijand die er niet was geweest als de hertog niet zo'n lust naar macht had gehad.
    Onmiddellijk voelde Sybil zich schuldig. Ze had niet het recht om slecht over hertog Ivan te denken, dat was haar heel duidelijk door haar ouders ingeprent. Sybil verlangde terug naar de tijd dat ze nog in het huis aan de beek woonden of aan de beginperiode in hun eigen burcht, toen ze allemaal nog samen waren. Wat zou ze haar broer graag zien op een dag als vandaag, maar ze wist niet of hoge ridders in het leger een dag rust kregen met Kerstmis.
    Ze stopte met het spelen op de harp en liep naar de grote zaal in het kasteel, waar het nog warmer was en waar verscheidene lieden aan de grote tafels zaten met een kroes bier.
    Sybil ging ook aan een tafel zitten. Het was eigenlijk niet de bedoeling dat de hofdames tussen de reizigers en andere figuren aan de tafels gingen zitten, maar daar had ze zich nog nooit veel van aangetrokken.


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    Agorax Saxton, Boogschutter(wachter)

    En zoals gewoonlijk ging Agorax naar zijn post. Het was nog vroeg in den morgen. Met warme klederdracht liep hij van heen en weer op het pad van de kasteelmuur. Een doodgewone dag voor een wachter. Agorax dacht na over de oude Herberg waar hij en zijn famillie vroeger woonden. Hij zag weer voor zich hoe zijn vader in den vroege morgen op pad ging om te jagen. Agorax had immers veel geleerd van zijn vader wat betreft jagen. Regelmatig ging hij wat dieper het woud in en was het dus te gevaarlijk voor Agorax om mee te gaan. Nadat vader was tereuggeraakt begon moeder aan het eten. Agorax hielp altijd mee. En in den avond ging hij met vader mee naar het kot naast de Herberg. Vader deed er pogingen om bier te brouwen zonder enige kennis. Eens was het het kot fataal geworden en is naar de bodem van de aarde gebrand. Op den dag van de barbaren plunderij was Agorax niet in de Herberg. Gewapend met een kleine boog en pijl ging hij zelf op de boskonijntjes jagen. Trots met een vangst liep hij terug naar huis. Toen hij aankwam zag hij wilde mannen te paard rondreden rond de Herberg. Zonder dichterbij te komen keek hij op een afstand toe. Zijn vader en moeder werden beide de Herberg uit getrapt, en Agorax zag dat ze beide flinke bonzen hebben gehad. Onder tussen was er van zijn zusje geen spoor. Agorax had een vermoedde dat ze in de kelder onder de gelagh kamer zat. Een van de barbaren treed van zijn paard af en trok zijn zwaard. Toen de barbaar wou toeslaan riep een van hen; 'STOP!. Kijk eens wat ik hier vind". En hij plukt Agorax zo van de grond en hield hem stevig vast. Agorax schreeuwde;"Laat ons met rust, ratten dat jullie zijn!" Ze begonnen allen te lachen. De leider zei; "Kijk maar eens toe men vrind". En hij boorde het zwaard dwars door de torso van zijn vader en met een tweede slag viel ook zijn moeder aan het zwaard. Agorax kreeg direct een bons op zijn krabbekoker. En viel bewusteloos neer. Met zijn laatste beetje kracht deed Agorax een van zijn ogen open en zag hoe de Leider een brandstok bovenop de nok van het dak wierp. Het rieten dak vloog meteen in brand en Agorax verliet het bewustzijn.


    Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

    Katharina Preot, kardinaal Mazariunus dochter


    Katharina Preot keek naar de boom, ze had van papier verschillende bloemen en andere dingetjes wezen vouwen zodat ze die in de boom kon doen. Ze zag haar adem toen ze uitademde, het was koud in het klooster en de oude nonnen bibberde nogal. Katharina moest goed op ze letten anders gleden ze nog onderuit en dat zou ernstig zijn. De monniken waren in het andere gebouw aan het bidden. Katharina liep naar haar slaapvertrek, het was een kleine kamer met een bed, kleine kast en twee plantjes erin. Het tapijt, wat ze samen met de nonnen geweven had begon langzaam slijt plekken te krijgen en de randen gingen rafelen. Aan de wand hing de heren Jezus die aan het kruis genageld was.
    'Hoe heeft u het toch gedaan?' Zei Katharina terwijl ze naar het beeldje keek. Van wol had ze een soort vest gemaakt die met houtjes vast zaten, het hield haar bovenlichaam warm en ook haar armen.

    [ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 15:58 ]

    Morgaine Coastillon - verloofde van de zoon
    Ze staarde door het raam naar buiten, de sneeuw dwarrelde zachtjes neer. Zo meteen zou er een bediende komen om haar haren te doen. Vanavond was het feest. Ze had gezien hoe Mihaita was vertrokken op zijn paard. Hij had haar ooit verteld dat hij graag ging bidden buiten de kasteelmuren, iets wat ze verachte. Vanuit haar raam kon ze over de binnenplaats uitkijken. Stiekem was ze wel blij dat ze niet met Mihaita op een kamer mocht slapen voor het huwelijk. Nu had ze tenminste de tijd om zich terug te trekken en zichzelf te zijn. Ze zag licht brandden bij Andreas op de kamer. Wat zou hij aan het doen zijn? Ze drukte zich wat dichter tegen het raam om te kijken. Opeens gebeurde er iets en ze sprong het raamkozijn uit. Er viel iemand uit het raam. Ze keek of ze Andreas zag liggen op de grond, maar er lag iemand die haar compleet onbekend was. Ze zag Andreas een kruis slaan, en verdwijnen. Snel ging ze weg van het raam. Hij hoefde niet te weten dat ze zat te kijken. Er werd op de deur geklopt. Dat zou vast een van haar bediende zijn. "Binnen."


    Ariana de Biville - kamermeisje
    Ze liep terug over de velden naar het kasteel. Ze was net naar haar ouders gegaan om hen een mooi kerstfeest te wensen en van haar verdiende geld brood te brengen. Ze baden samen voor haar broer. De weg terug was link, overal lag sneeuw. Ze wreef de losse haren uit haar gezicht. Vanavond moest ze werken op het feest. Haar vader had gepraat over een man die woonde op een boerderij bij een andere hertog. Hij kon een mooie bruidsschat voor haar krijgen. De man was weduwnaar had hij gezegd. Ze keek hem aan. Hij wilde haar uithuwelijken aan een man van 35. De rillingen liepen over haar lijf. Hij had al kinderen, en zijn oudste dochter was net zo oud als zij. Ze had haar wenkbrauw opgetrokken en haar vader had haar een klap in het gezicht verkocht. 'ze moest maar dankbaar zijn dat ze zich nog de moeite deden, en die vrijheid kreeg.' Ze had hem op haar 14de de deal gemaakt dat zolang ze geld binnenbracht dat ze niet uitgehuwelijkt werd tot dat haar broer weer thuis kwam.
    Helaas had ze tussen de kasteelmuren opgevangen dat het leger onderweg was naar huis.


    PS. Ik heb morgen en zondag en 31 december (bijna) geen tijd.. ik zal zoizo zaterdag en maandag typen en evt nog een klein stukje op de andere dagen...maar kan niks beloven ;)

    pps. Is er ook een Praattopic/off-topic of moet dat bij je personage erbij?

    [ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 19:06 ]


    The thing you do mean something to people -Ncis

    Roquan Rochir Elmenda - Ridder

    Roquan was erg blij dat de hertog had besloten dat hij in het kasteel had moeten blijven in plaats van met het leger mee te gaan. Op veldtocht met kerst, daar wilde hij gewoon niet aan denken. Vechten in die kou met al die sneeuw? Nee, dat was echt het laatste wat hij wilde. De hertog moest natuurlijk ook nog enkel ridders in het kasteel houden voor het geval daar problemen ontstonden, maar toch stond het Roquan niet helemaal aan. Waarom was hij uitgekozen om op het kasteel te bijven? Hij was er blij mee, dat zeker, maar hij vermoedde dat er meer achter zat. Hij vermoedde dat de hertog hem liever in de buurt had, vanwege het feit dat Roquan de neiging had zijn eigen gang te gaan en dingen te doen, waar de hertog nooit zo blij mee was. Om dat te voorkomen had hij hem waarschijnlijk niet mee op veldtocht gestuurd.
    Zich ergerend aan de kou liep de ridder richting de stallen om te kijken hoe het met zijn paard ging. De stalknechten zorgden vast wel goed voor zijn zwarte hengst, maar toch wilde hij liever zeker weten of alles goed was. Sowieso verdiende zijn dier wel wat extra's vanwege die kou en het feit dat hij nauwelijks kon gaan rijden daardoor. Als Roquan nu een tijdje in het zadel zou gaan zitten, dan zou hij als een ijsklomp terugkomen en dat wilde hij liever niet. Met een vrij zeldzaam suikerklontje in zijn zak liep hij de binnenplaats op. Tijdens een van zijn eerste stappen op de stenen van het plein voelde hij zijn voet een beetje wegglijden en direct liep hij een stuk voorzichtiger verder. Toen hij om zich heen keek, zag hij dat het plein verlaten was. Of toch niet, ergens aan de rand zag hij een hoop liggen en hij kon niet zo gauw plaatsen wat het was. Uit nieuwsgierigheid liep hij erheen, maar tot zijn schrik zag hij dat het een mens was, al was het eerder een hoopje mens te doen. De man lag in een vreemde houding, het was duidelijk dat hij aardig wat botten gebroken had. Hij lag in een grote plas bloed en de kans was klein dat hij nog leefde, zeer klein. Hij vroeg zich af wat er nou eigenlijk gebeurd was, maar zijn gevoel vertelde hem at hij alarm moest slaan. Het gebeurde niet vaak dat er doden vielen en aan de kleding van de man te zien, was hij van redelijk goede afkomst. Hij keek omhoog en zag een balkon boven zich, waarschijnlijk was de man daar vanaf gevallen. Maar was het een ongeluk geweest of was dit met opzet gedaan? Hij wist het niet. Hij ging maar uit van het ergste.
    'Alarm! Er is een dode op de binnenplaats gevonden!' Hopelijk vergaf de hertog hem dat hij het meteen openbaar maakte, maarja, het zou anders toch snel ontdekt zijn, dus dan maakte hij het maar meteen aan iedereen bekend.


    Stenenlikker