The Corvin Castle Stories - Speeltopics

The Corvin Castle Stories speelt zich af in het land Walachije (hedendaags Romenie) in 1474. Het verhaal begint met Kerst, wat in het dorp groots gevierd wordt, net zoals in het Corvin Kasteel. De hertog is Ivan Corvin, hier woont hij met zijn vrouw, twee kinderen (zoon en dochter), bastaardzoon en alle mensen in dienst.
Het familiewapen van de familie Corvin

De grote rode draad waar ik zelf aan dacht (suggesties mogelijk) om te zorgen dat de dorpelingen in opstand komen. Ivan laat de dorpsbewoners veel belasting betalen en de oudste zonen moeten als ze 20 - uitzonderingen zijn er natuurlijk maar met toestemming van de hertog - zijn het leger in, het is ook zo dat de hertog zijn eigen zoon in het kasteel laat verblijven, wat voor nog meer boosheid zorgt naar de hertog toe. Dit zorgt voor veel rumoer in het dorp, gezien ze bang zijn dat ze hun zonen nooit meer zullen terug zien. Plus het feit dat het al lang gevroren en gesneeuwd heeft, waardoor grote delen van de boerenlanden onder een dikke pak sneeuw liggen. Mensen sterven van de honger en in het kasteel genieten ze van het beste eten in de omstreeks.

Ook in het kasteel is niet alles goed, de hertog heeft recent zijn bastaard zoon laten komen inwonen. De bastaardzoon is bezig zijn vader in te palmen om het wettig te verklaren en zodoende kan hij hertog worden als zijn vader overleed. Maar hoever zal de bastaard gaan zodat hij wettig verklaard wordt?

Er is ook corruptie, de kerk en de ministers proberen zoveel macht te krijgen als ze kunnen door achter de rug om van de koning pakten te sluiten en deals te maken om zo hun hachje te redden of zo macht bij te krijgen.
En wat speelt er zich allemaal in de kerk nog meer af?


Regels:


Meedoen? Kijk rechtsboven in voor het rollentopic!

Karakterlijst:
Adel in Kasteel:
Ivan Corvin, hertog - 1,7 Unox22
Ileana Walter - Corvin - 1,8 Scoresby
Andreas Maldovan, bastaard - WenseKronik
Ellis Samantha Corvin, Dochter van de hertog - Lorum
Mihaita Ivan Cyprian Corvin, Zoon van de hertog - LyraPhoenix
Morgaine Coastillon, Verloofde van de Mihaita - tubbietoost

Middel/lage adel:
Roquan Rochir Elmenda, Ridder - Erebor
Isolde Hedwig van Henegouwen, hofdame Ellis - WenseKronik
Sybil Eleanor Golding, hofdame hertogin - Margotanne
Fye - Venomis
Agorax Saxton, wachter - 1,6 DelanoDKM

Personeel Kasteel:
Ulrich Rolfe, kok - WenseKronik
Ariana de Biville, kamermeisje - Tubbietoost

Dorpelingen:
Ludovico, bisschop - OakenshieId
Murtagh, huurmoordenaar (kerk) - OakenshieId
Katharina Preot, kardinaal Mazariunus dochter - WenseKronik
Thargor Vuurgeboren, Smid - Thargor
Avery Underhill, Molennaars dochter - BarnOwl
Vasilico Underhill, Molenaars zoon - BarnOwl
Sorin Buxton, boer - Scoresby

Extra:
Serena Azzurra Rossini a.k.a ileana BarnOwl
Blink, muzikant - LyraPhoenix

Heel veel schrijf en lees plezier!

[ bericht aangepast op 27 feb 2014 - 10:53 ]

Morgaine Coastillon, Verloofde van de Mihaita
Nadat de bediende haar haar had gedaan ging Morgaine op zoek naar Mihaita, ze wilde weten wat er was gebeurd met de man die op het plein lag. Ze liep door de gangen en zag de hertog op hoog tempo door het kasteel lopen. Achter hem liep een of andere dorpelinge. Morgaine snapte niet dat Ivan zo'n volk zijn kasteel liet lopen. Ze haalde haar neus op maar kon het toch niet laten om ze van een afstandje te volgen. Zou ze iets te maken hebben met de dode op het plein. Ze verdwenen in een van de kamers van Ivan. Morgaine baalde, nu wist ze nog niks.
Ze besloot naar de slaapkamer van Mihaita te lopen en daar aangekomen klopte ze op de deur.

Ariana de Biville, kamermeisje
Toen ze terugkwam op het kasteel waren een aantal van haar collega's in rep en roer. Ze kreeg iets mee over iemand op het binnenhof en dat er gepoetst moest worden. Ariana probeerde zich niet te bemoeien met zaken van het de hertog en zijn gezin. Ze had al genoeg kriebels als ze iemand tegenkwam in het kasteel, vooral Mihaita. De enige die ze echt haatte in het kasteel was Morgaine. Die commandeerde iedereen rond alsof ze werkvee waren.
Ariana liep naar de grote zaal om te kijken wat er nog moest gebeuren. Ze veegde de vloer en hing versieringen op samen met Roana en Woltera.

---

The thing you do mean something to people -Ncis

Toen het Ludovico ter oren kwam wat er op de binnenplaats gebeurd was, haastte hij er zich naartoe. Hij elleboogde zich langs de anderen heen en hief zijn kruis op toen hij het dode lichaam van Roderik zag.
‘Lieve Heer,’ prevelde hij. ‘Breng deze ziel spoedig naar Uw zijde, waar hij in Uw glorie zal mogen schijnen.’
Hij blikte naar de omstanders. ‘Heeft iemand hem aangeraakt? Een lijk aanraken op de dag van Christus’ geboorte is ongeoorloofd. Diegene zal een vervloekt bestaan lijden als ik hem niet kan reinigen.’
Hij keek de omstanders vragend aan.

---

Fye streek de jurk glad die haar kamermeisje had klaargelegd op haar bed.
‘Hij is prachtig.’
Haar vingertoppen streelden de donkergroene stof. Het meisje hielp haar het kledingstuk aan te trekken en ze keek even in de spiegel.
Weldra zouden ze naar het paleis vertrekken om het kerstfeest te vieren. Ze verheugde zich op het bal dat daarna zou plaatsvinden. Dansen gaf haar altijd een prettig gevoel, doordat het zo zelden geoorloofd was. Ze voelde zich vrij als ze zich op de muziek liet meevoeren en niet hoefde na te denken over wat ze deed.

Fye borstelde haar eigen haren. Hoewel het haar niet lukte om in haar eentje een jurk aan te trekken, wilde ze geen pop zijn die door anderen verzorgd moest worden. Haar vader was daar niet zo streng over. Hij had haar niet zozeer een kamermeisje gegeven om haar dingen uit handen te geven, maar op die manier voelde ze zich wat minder eenzaam in dit gigantisch huis. Haar vader was vaak op reis en het personeel kwam verder niet op haar kamer, behalve de schoonmaakster.
Ze blikte even op de gouden lokken die over haar schouders dwarrelden. Het werd beschenen door een straaltje zonlicht dat zich net door het raampje werd te wurmen en Fye stond op en begaf zich naar het raam toe. Ze opende het een leunde over de vensterbank naar buiten, waar ze de geur van dennenbomen opsnoof. Voor haar strekten zich heuvels uit, vol met groene bomen, die zacht glooiden door de onzichtbare heuvels. In de verte zag ze een meer schitteren. Jaren geleden had ze zich al voorgenomen om daar naartoe te gaan, maar het was er nog steeds niet van gekomen. Ze wist de weg niet en was bang om te verdwalen of overvallen te worden, want het stikte er van de rovers.
Toch geloofde ze dat ze er eens naartoe zou gaan. Weg uit haar vaste sleur, om iets nieuws te zien.

---

Every villain is a hero in his own mind.

[ik kan vandaag alleen dit schrijven, pas vanavond weer wellicht maar denk het niet... Ik heb 52 jarige trouwdag van mijn opa en oma en daarnaast zit ik in een verhuizing en morgen wordt mijn router eruit gehaald.... dus ik ben 2 dagen uit ofzo]



Ulrich Rolfe, Kok


Ulrich was in complete stress, de pasteitjes waren verbrand, sommige kruiden waren op en het vlees was nog niet eens binnen gebracht. Van de kamermeisjes die wel eens wat kwamen eten hoorde hij van wat er gebeurd was op de binnenplaats.
'Vreselijk,' mompelde hij terwijl hij haastig naar munt opzoek was. De rest van de keuken was ook in de weer, kippen kakelde, ganzen kwaakte en de vissen spartelde nog hevig na.
'Heeft iemand dat varken gezien? Want hij moet echt op het spit!' Een paar keukenjongens keken elkaar aan en rende weg. 'Wat is dit..' Ulrich slaakte een kreet van frustratie uit.

-

Isolde Hedwig van Henegouwen, hofdame Ellis

Isolde was in gesprek geraakt met de andere hofdames, die net zo geschrokken waren als dat zij was. Het was vreselijk voor de jonge heer Umstatten. En nog erger voor zijn familie, hij was aan de kanten gelegd en bediendes waren nu de plek aan het schoonmaken waar hij gevallen was. De bisschop was al aanwezig. Ze vond het een enge man, met striemende en doordringende ogen.

Ivan Corvin, de hertog

Ivan schudde zijn hoofd. 'Nee, ik heb geen werk voor haar, en ze is niet mijn verantwoordelijkheid, wel die van jou, als haar kind. Ik zal helpen zoeken naar een bakker, want het volk kan natuurlijk niet zonder.'
Ivan stond op en pakte een buideltje dat op een kastje lag.
'Dit moet genoeg zijn,' zei hij, en hij drukte het in de handen van de bakkersdochter.
'Je zult bericht krijgen wanneer je huisje klaar is.'

Rosalie Smith, bakster:

Rosalie hoort de hertog aan en spijtig knikte ze, aangezien hij geen werk voor haar moeder had. Natuurlijk begreep ze dat en aan de andere kant hoefde dat ook niet. Als Rosalie maar geld in haar laatje had en goed voor haarzelf en voor haar moeder kon zorgen. De hertog stond even later op en gaf haar een buideltje waar geld/munten in zat. Ze glimlachte blij en stond op en boog vervolgens voor de hertog. 'Dank u wel voor alles, mijn heer' vervolgde ze eerbiedig en dankbaar. 'U wordt niet teleurgesteld' zei ze meteen daarna. Ze hoorde vervolgens weer wat hij zei en ze knikte dat ze het begreep. Ze voelde het buideltje en het voelde zwaar aan. Ze hing het veilig om haar riem en deed haar wollen stevige cape om haar heen. Ze was benieuwd hoe het huisje zou eruit zien, maar eerst moest ze dit aan haar moeder vertellen. Ze kon het niet geloven. Ze keek de hertog nog één keer aan en boog weer en liep naar de deur. 'We spreken elkaar nog, hertog' zei ze beleefd en verdween langs de deur naar buiten.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 14:35 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

Ariana de Biville, kamermeisje

Ze keek tevreden de zaal rond, alles was klaar voor het grote feest. Ze ruimde net haar bezem op toen ze een raar geluid hoorde.
Door de zijdeur van de zaal klonk een raar geluid, het volgende moment viel de mond van Ariana open, er rende een varken door de troonzaal, gevolgd door 2 keukenhulpjes die "Houdt het varken" riepen. Ariana bedacht zich geen moment en gooide zich bovenop het varken. Het varken viel en samen met de keukenhulpjes probeerde ze het varken naar Ulrich te brengen, wat na een groot gevecht ook nog lukte ook. "Volgens mij was je deze kwijt" zei ze met een stralende glimlach tegen Ulrich

---

The thing you do mean something to people -Ncis

Ellis Samantha Corvin

Ellis had geen reactie gekregen op haar vraag en voelde zich beledigd toen ze merkte dat iedereen haar glashard negeerde. Ze hadden het allemaal te druk met het lijf en zelfs haar broers keken niet eens naar haar om. Verder had Isolde, haar dienstmeisje ook besloten dat de andere mensen van het personeel belangrijker waren dan haar en had zij dus ook de benen genomen. Ellis zuchtte even diep en besloot toen ok het plein te verlaten en richting de paardenstallen te lopen. In haar hoofd bedacht ze vervloekingen die ze nooit zou mogen zeggen, aangezien niemand dat zou tolereren en toen ze eenmaal bij de paardenstallen was, zag ze een bekend gezicht. Roquan.
Een glimlach sierde Ellis' gezicht en ze liep al snel naar Roquan toe. Ellis had hem altijd wel aardig gevonden. 'Roquan' riep Ellis blij toen ze hem zag. Ze liep zijn richting uit en zei toen 'Zo te zien ben jij ook weggejaagd door het nieuwschierige volk daar?' vroeg Ellis toen. 'Ze denken nu zelfs het recht te hebben om de dochter van de hertog te kunnen negeren, stelletje dat is het is' vervolgde Ellis daarna. Ellis keek even naar de verschillende paarden hier. 'Zin in een ritje?' vroeg ze toen glimlachend aan hem. Normaal gezien wilden haar ouders dat niet hebben, maar Roquan was een ridder en hij kon haar vast wel beschermen wanneer nodig, toch?

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 16:55 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Agorax Saxton, Wachter

Agorax liep langs de keuken toen hij 2 keukenhulpjes en Ariana een varken met alle macht de keuken in trokken. Zo iets maak je alle dagen niet mee, dacht Agorax. Toen hij bijna de hal uit was riep Ulrich hem. "Agorax! Je moet me helpen. Er is woord dat er een eenzame wolf rond het kasteel sluipt en regelmatig kippen en schapen te prooi neemt, en ik wil dat jij jacht op het beest maakt." Agorax knikte hem toe en zei; "Weet Ivan hiervan?" "Ivan is op de hoogte, meld je even bij hem voor je op pad gaat" Agorax ging direct naar Ivan, die toevallig net het bakkershuisje verliet. Agorax boog naar Ivan en vroeg; "Mijnheer ik vraag uw toestemming om jacht te maken op de eenzame wolf." "U heeft mijn zegen, ga nu en zorg dat de rust wederkeert en dat het gerucht een gerucht blijft." Antwoordde Ivan, en Agorax ging op jacht.

---

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Van mij mag Ellis daar prima staan hoor, maar mijn personage Sybil praat ook al tegen hem.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

margotanne schreef:
Van mij mag Ellis daar prima staan hoor, maar mijn personage Sybil praat ook al tegen hem.

Oh, hell, dat had ik zelf helemaal niet door. Zou je dat de volgende keer misschien wat duidelijker willen maken?

---

Stenenlikker

Dat wil ik best doen, maar op welke manier?

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Ulrich kon het kamermeisje wel zoenen van blijdschap.
'Heel erg bedankt! Wat is eigenlijk je naam?' Vroeg hij aan het kamermeisje. Hij bekeek haar snel van top tot teen. Ze was tenger gebouwd, maar had een sprekend lief gezicht met mooie lange wimpers.
'Adriana de Biville,' ulrich klopte zijn handen even uit op zijn schort.
'Ulrich Rolfe, aangenaam.' Hij had Adriena wel eens vaker gezien maar nooit echt gesproken.

margotanne schreef:
Dat wil ik best doen, maar op welke manier?

Bijvoorbeeld even onder je post zetten ofzo.

---

Stenenlikker

Ariana de Biville, kamermeisje

Het was de eerste keer dat ze Ulrich had zien lachen, hij was altijd afstandelijk geweest. Een harde werker dat wist ze wel. Hij bedankte haar en vroeg naar haar naam. "Adriana de Biville," ik schonk hem een glimlach. "Ulrich Rolfe" stelde hij zich voor. Ik schudde zijn hand.
Ariana keek de keuken rond. Dit was een van de plaatsen waar ze niet zo vaak kwam.
"Kan ik je ergens mee helpen misschien? mijn werk begint pas weer een uurtje voor het feest." Ze keek hem aan in de hoop dat ze daar kon blijven.
Ze wist dat Woltera vandaag zou helpen met het klaarmaken van Mihaita, en ze waarschijnlijk zou vragen voor hulp. Elke keer als ze hem zag raakte ze uren in de war.

is het mogelijk dat iedereen de naam van zijn karakter erboven zet?? sommige hebben meer karakters en het is dan ff zoeken wie er praat...

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 20:02 ]

---

The thing you do mean something to people -Ncis

Mihaita Ivan Cyprian Corvin
Mihaita liep over de gangen richting zijn slaapvertrek. Af en toe vroeg er iemand wat er gebeurd was, waarbij hij het liet bij een tragedisch ongeluk. als hij ineens bedacht dat hij Morgaine zowat vergeten was, daarbij zag hij dat zijn verloofde voor de deur stond. 'Morgaine, mijne excuses dat ik u zo aantref, maar ik had een incidentje op het binnenplein. Het blijkt dat er een jongenman omgekomen is door een lelijke val,' sprak hij, pakte voorzichtig de hand van zijn verloofde en gaf een zacht kusje op de rug van haar hand. 'Wat ziet u er toch beeldig uit,' begon Mihaita gevleid om haar in deze situatie gemakkelijk te maken.

---

Vampire + Servant = Servamp