The Corvin Castle Stories - Speeltopics

The Corvin Castle Stories speelt zich af in het land Walachije (hedendaags Romenie) in 1474. Het verhaal begint met Kerst, wat in het dorp groots gevierd wordt, net zoals in het Corvin Kasteel. De hertog is Ivan Corvin, hier woont hij met zijn vrouw, twee kinderen (zoon en dochter), bastaardzoon en alle mensen in dienst.
Het familiewapen van de familie Corvin

De grote rode draad waar ik zelf aan dacht (suggesties mogelijk) om te zorgen dat de dorpelingen in opstand komen. Ivan laat de dorpsbewoners veel belasting betalen en de oudste zonen moeten als ze 20 - uitzonderingen zijn er natuurlijk maar met toestemming van de hertog - zijn het leger in, het is ook zo dat de hertog zijn eigen zoon in het kasteel laat verblijven, wat voor nog meer boosheid zorgt naar de hertog toe. Dit zorgt voor veel rumoer in het dorp, gezien ze bang zijn dat ze hun zonen nooit meer zullen terug zien. Plus het feit dat het al lang gevroren en gesneeuwd heeft, waardoor grote delen van de boerenlanden onder een dikke pak sneeuw liggen. Mensen sterven van de honger en in het kasteel genieten ze van het beste eten in de omstreeks.

Ook in het kasteel is niet alles goed, de hertog heeft recent zijn bastaard zoon laten komen inwonen. De bastaardzoon is bezig zijn vader in te palmen om het wettig te verklaren en zodoende kan hij hertog worden als zijn vader overleed. Maar hoever zal de bastaard gaan zodat hij wettig verklaard wordt?

Er is ook corruptie, de kerk en de ministers proberen zoveel macht te krijgen als ze kunnen door achter de rug om van de koning pakten te sluiten en deals te maken om zo hun hachje te redden of zo macht bij te krijgen.
En wat speelt er zich allemaal in de kerk nog meer af?


Regels:


Meedoen? Kijk rechtsboven in voor het rollentopic!

Karakterlijst:
Adel in Kasteel:
Ivan Corvin, hertog - 1,7 Unox22
Ileana Walter - Corvin - 1,8 Scoresby
Andreas Maldovan, bastaard - WenseKronik
Ellis Samantha Corvin, Dochter van de hertog - Lorum
Mihaita Ivan Cyprian Corvin, Zoon van de hertog - LyraPhoenix
Morgaine Coastillon, Verloofde van de Mihaita - tubbietoost

Middel/lage adel:
Roquan Rochir Elmenda, Ridder - Erebor
Isolde Hedwig van Henegouwen, hofdame Ellis - WenseKronik
Sybil Eleanor Golding, hofdame hertogin - Margotanne
Fye - Venomis
Agorax Saxton, wachter - 1,6 DelanoDKM

Personeel Kasteel:
Ulrich Rolfe, kok - WenseKronik
Ariana de Biville, kamermeisje - Tubbietoost

Dorpelingen:
Ludovico, bisschop - OakenshieId
Murtagh, huurmoordenaar (kerk) - OakenshieId
Katharina Preot, kardinaal Mazariunus dochter - WenseKronik
Thargor Vuurgeboren, Smid - Thargor
Avery Underhill, Molennaars dochter - BarnOwl
Vasilico Underhill, Molenaars zoon - BarnOwl
Sorin Buxton, boer - Scoresby

Extra:
Serena Azzurra Rossini a.k.a ileana BarnOwl
Blink, muzikant - LyraPhoenix

Heel veel schrijf en lees plezier!

[ bericht aangepast op 27 feb 2014 - 10:53 ]

[ Dat is een fout die veel van mijn vijanden maken. Ze denken voor ze doen. Ik doe voordat ik denk. (: ]

Mihaita Ivan Cyprian Corvin//zoon van de hertog
Het herkenbare stem van de hertog was duidelijk over het binnenplein te horen. Mihaita keek van zijn broer op toen hij vader naar hem toe zag lopen. Adreas nam het woord en begon te vertellen wat er gebeurd was.
Mihaita bleef de twee aankijken en besloot om hier maar niet tussen te komen. Mihaita liep achter vader aan om wat te vragen, maar alles was weer vervlogen. 'Fijne kerst vader,' zei hij en nam de torentrap naar zijn slaapvertrek.

---

Vampire + Servant = Servamp

Ellis Samantha Corvin - Hertogsdochter

Isolde schudde lachend haar hoofd. 'Ach Ellis, zo erg is het niet.' Ellis keek haar even aan. 'Dat zeg jij, jij weet niet hoe het is om niks te doen te hebben, want jij hebt altijd wel iets te doen' zei Ellis toe . Ze keek Isolde na die naar een kast liep en er wat linnen uit haalde. Blijkbaar moest Ellis' bed nog verschoond worden. Ellis haalde haar schouders even op. 'Anders gaan we even wandelen, kijken of er nog wat op de binnenplaats is.' opperde Isolde terwijl ze het bed begon te verschonen, normaal was het een taak voor een kamermeisje maar Isolde had er duidelijk geen problemen mee om dat te doen. 'Ik vind het prima, alles beter dan hier te moeten blijven' zei Ellis en ze trok Isolde, toen ze klaar was met het verschonen van haar bed mee naar binnenplaats. Al snel zagen ze haar vader en broers. Ze trok Isolde mee en ging erbij staan. Al snel zag ze een lijk. 'Wat is hier gebeurd?' vroeg Ellis geschokt.

---

That is a perfect copy of reality.

Rosalie Smith, bakster:

Moeder en Rosalie laden de broden in de kar. Alles lag er en hun dekten de broden in met een laken, zodat het niet vies konden raken. 'Moeder, wilt u alvast de deeg kneden, dan kunnen we alvast beginnen om nieuwe broden te maken' zei Rosalie tegen haar moeder. Haar moeder knikten, dat ze het zou doen. Rosalie nam haar stevige wollen cape en deed het om. Haar muis zette ze weer in haar jurkzakje en liep naar buiten, waar de kar vol met brood was. Gelukkig, was het nog geen tijd, dus kon ze toch wat rustig lopen. Ze pakte de zware kar op en reed het ermee naar de kasteel. Ze moest toch wat lopen, maar dat deerde haar absoluut niet. Ze was er wel gewend eraan geraakt. Na een tijdje lopen kwam ze bij het kasteel en de ridders van de hertog controleerde de broden en lieten me vervolgens binnen. Meteen reed Rosalie richting de kok en gaf de broden één voor één aan hem. De kok bedankte haar vriendelijk en ze liep weer naar buiten. Rosalie keek om haar heen en bedacht zich waar de hertog kon zijn. Ze keek even in de binnenplaats en zag de hertog. Blijkbaar was er iets gebeurd, maar toch liep ze op hem af. 'Mijn heer' zei Rosalie om zijn aandacht en meteen boog ze weer. 'Ik heb de broden afgeleverd bij de kok, zoals we hadden afgesproken' deelde ze vervolgens mee. 'Ik ben op tijd' zei ze zachtjes erachter aan en keek hem aan. 'De rekening' zegt ze wat aarzelend. 'Misschien kunnen we het beter binnen doen?' vroeg ze aarzelend en keek even om haar heen.

---

One Who Travels A Higher Path.

Sorin Buxton, boer

Bella stak haar neus in de sneeuw, in de hoop ergens nog wat verdorde grashalmen te vinden, maar Sorin wist dat dat vergeefse moeite was. Ze was erg afgevallen en hij wist niet of ze het zou redden als hij op haar rug klom. Er was nauwelijks iets te eten voor haar en hij was bang dat, wanneer deze winder zo zou aanhouden, hij er beter aan deed haar te slachten en op te eten. Ergens deed dat hem pijn, want hij had haar als veulen geboren zien worden – een mooi en walgelijk gezicht – en ze was een goed paard, zoals al zijn andere dieren dat ook waren.
Hij keek over de velden. Alles wat er nog vanaf kwam, ging voor een groot deel naar de hertog. Ze zouden vast niet kunnen leven van wat er overbleef…
‘Een gezegend kerstfeest!’ zei Soare die met een mand onder haar arm het erf op stapte. Sorin glimlachte haar toe en keek naar het land dat zich voor hem uit strekte. Dit werd niets… Hij moest deze maanden echt iets te doen vinden in het dorp, anders zouden ze het er nooit levend vanaf brengen. Vader was niet meer in staat het land te onderhouden als hij weg was, maar er was toch nauwelijks nog iets van over. Sorin kon alleen zijn eigen eten niet opofferen voor een baan en geld, want het hele dorp was afhankelijk van de oogst.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ivan Corvin, de hertog

'Juist,' Ivan knikte bevestigend en legde zijn hand op de schouder van de bakkersdochter.
'Volgt mij maar.'
Hij stapte haar voorbij en verdween al snel in de hal van het kasteel, niet eens oplettend of ze wel achter hem aankwam. Hij stapte de trappen op en liep door de lange, nauwe gangen, voordat hij de deuren van een grote kamer opendeed en naar binnen stapte. Pas toen draaide hij zich weer om.
'Komt u binnen, dan zullen we de geldzaken bespreken.'

[ bericht aangepast op 27 dec 2013 - 22:07 ]

Rosalie Smith, bakster:

Met snelle stappen moest Rosalie hem bijhouden. Ze volgde hem door nauwe en lange gangen. Met grote open ogen keek ze toe naar de schilderijen die op de muren hingen. Ze had weleens vaker gefantaseerd hoe het was om langs deze muren en de kasteel door te lopen. Uiteindelijk kwamen ze bij een grote kamer en de hertog deed de deuren open en draaide zich om voor Rosalie. Rosalie hoorde wat hij zei en ze knikte weer beleefd. Voorzichtig betrad ze de kamer en keek nu echt haar ogen uit. Deze kamer was echt mooi. Ze keek echt even om zich heen. 'U heeft een mooie kamer' complimenteert ze de hertog de beleefd. Ze ging voorzichtig op een mooie sierlijke stoel zitten en keek de hertog vervolgens aan. Vader kwam hier ook zo vaak en besprak de dingen met de hertog en nu was het mijn beurt om hier te zitten. Ze was best zenuwachtig, maar opgewonden. Ze was benieuwd hoeveel ze kreeg, maar ze was al blij dat de hertog haar brood wou. Dat betekende dat hij haar goed vond.

---

One Who Travels A Higher Path.

Roquan Rochir Elmenda

Het duurde niet lang, voordat het plein vol met mensen was. Velen keken geschokt en vol afschuw naar het lichaam en ze wenden hun hoofd af. Maar de nieuwsgierigheid naar wat er gebeurd was hield hen daar. Ook de zonen van de hertog verschenen al gauw en gingen zich met het lijk bemoeien. Echter werd hij verder door iedereen volledig genegeerd, geen bedankje voor het waarschuwen, niks. Hij werd zelfs door de bastaardzoon aan de kant geduwd, zodat hij bij het lijk kon komen. Beledigd staarde Roquan hem na. Het liefst zou hij nu weer weg gaan, maar toch was ook hij wel nieuwsgierig naar wat er nou eigenlijk gebeurd was. Hij besloot nog even te blijven en om daarna maar naar de stallen te gaan.
'Je kent Roderik en je weet dat hij aardig wat drinkt. Nou hij dacht dat hij wel even in het raamkozijn kon staan, dat het lot hem niet kon tarten gezien het kerst was. Blijkbaar had God een andere wil voor hem. Wat vreselijk zo met kerst!' Dat was wat de bastaardzoon vertelde aan zijn halfbroer en Roquan luisterde geïnteresseerd. Een ongeluk was het dus volgens hem, maar ergens wist Roquan niet zeker of hij het verhaal wel moest vertrouwen. Sowieso had hij wel meer dingen over de bastaardzoon gehoord en gezien wat hem deed twijfelen aan zijn goede ziel.
Na de komst van de hertog zelf werd de binnenplaats vlak daarna een stuk leger en Roquan besloot om zelf ook maar weer eens verder te gaan met zijn eerdere bezigheden. De welkome warmte van de stallen omhulde hem al gauw en makkelijk vond hij de weg naar zijn paard. Hij haalde het suikerklontje uit zijn zak en gaf het aan zijn rijdier. Blij met de lekkernij at het paard de suiker gauw op, terwijl hij geaaid werd door zijn baas.
'Wat een rumoer daar buiten was het net zeg, het gebeurd niet gauw dat er doden vallen hier,' mompelde hij tegen het paard. 'En natuurlijk werd er weer niets gezegd over het feit dat ik duidelijk maakte dat er een dode op de binnenplaats lag,' ging hij wat beledigd verder. 'Soms vraag ik me echt af wat voor ondankbare baan ik nu weer heb genomen.'

{Someone for Roquan?}

---

Stenenlikker

Ivan Corvin, de hertog

Ivan glimlachte even gemeend en liet het meisje op zijn stoel zitten.
'Bedankt,' zei Ivan, die nooit te beroerd was om mensen te bedanken voor complimenten of gunsten.
'Je lijkt veel op je vader, die ook zo vaak in die stoel heeft gezeten, bakkersdochter. Hij bakte de lekkerste broden in omstreken, en het is spijtig dat hij enkele jaren geleden overleden is. Een vogeltje fluisterde mij in dat jij net zulke verrukkelijke broden bakt, en het vogeltje had gelijk, en hoewel ik liever een mannelijke bakker voor het hof heb, kan ik jouw vaardigheden niet over het hoofd zien.'
Hij schoof zelf ook een stoel aan en ging erin zitten.
'Wat is je naam, bakkersdochter?'

Rosalie Smith, bakster:

Rosalie hoorde de hertog aan en spijtig knikte ze op wat hij zei. 'Mijn vader is een goed man, hij hield van zijn vak en heeft mij alles geleerd wat ik moest leren' legde ze aan de hertog uit. 'Net als ik hou ik van mijn vak, ik doe het met liefde' vertelde ze gemeend aan hem. Rosalie zag dat de hertog bij haar ging zitten en ze hoorde wat hij vervolgens zei. 'Mijn heer, ik heet Rosalie Smith, Rosalie' zei Rosalie. Ze was verrast en zeker vereerd. 'Dank uw wel' zei ze, doelend dat hij haar brood lekker vond. 'Ik doe mijn best' zei ze wat zachter erachter aan. Zou ze hier komen werken? Maar de bakkerij dan? Ze kon haar moeder toch niet achterlaten. Misschien kon ze nog steeds werken in haar eigen bakkerij. Ze was benieuwd wat hij in petto had voor haar. Ze wachten geduldig af naar al haar antwoorden. Ze keek de hertog beleefd aan.

---

One Who Travels A Higher Path.

Ivan Corvin, de hertog

'Rosalie,' herhaalde Ivan haar ,'Rosalie de bakkersdochter.'
'Ik zou graag willen dat jij aan mijn hof levert. Dat je iedere ochtend de broden voor mij en mijn hofhouding bakt, ze persoonlijk af komt leveren. Dat je voortaan alleen voor ons bakt, want jouw broden zijn zo lekker dat ze enkel de hertog en zijn gevolg waardig zijn. Ik zal je genereus betalen. Ik zal een huisje dicht bij mijn hof voor je laten bouwen. Ook je moeder zal daar mogen wonen. Wat vind je daarvan?'

Rosalie Smith, bakster:

Rosalie hoorde de hertog aan en even was ze stil en verrast. Dit was een geheel andere wending, dit had ze niet verwacht of zien aankomen. Dat was helemaal een droom en ze werd goed betaalt en kon moeder goed onderhouden. Misschien kon ze zelfs een klein baantje regelen voor moeder, zodat zij ook wat geld had. Misschien was dat een idee. Ze dacht even na, maar iets zat haar niet lekker. 'Ik voel me zeker vereerd, mijn heer' zei ze beleefd en gemeend. 'Maar de dorpelingen dan, die moeten toch ook brood hebben?' vroeg ze aan de hertog. De dorpelingen moesten toch ook brood hebben, we konden moeilijk hun uithongeren. 'Ik maak me alleen zorgen om de dorpelingen' zei ze eerlijk en gemeend. 'Natuurlijk wil ik de broden voor u en uw personeel bakken, maar de dorpelingen?' ze keek de hertog aan.

(Ik ga slapen, ik reageer morgen!)

[ bericht aangepast op 27 dec 2013 - 23:10 ]

---

One Who Travels A Higher Path.

Ivan Corvin, de hertog

'Ik zal je kans geven om een nieuwe bakker op te leiden, zodat de mensen geen honger hoeven te lijden.'

Sybil Eleanor Golding

Sybil sprak even met Isolde, de hofdame van Ellis, de dochter van de hertogin, over wat er was gebeurd. Toen merkte ze dat er een ridder ten midden van hun groepje stond, maar hij liep net weg. Vlug trippelde ze achter hem aan, hij ging de stallen in. Ze liep hem voorzichtig achterna en merkte toen dat hij tegen zijn paard praatte.
'Sorry, dat ik je stoor,' zei ze. 'Maar ik zie aan je kleding dat je een ridder van Hertog Ivan bent, dus ik neem aan dat je ook in zijn leger zit.'
De ridder knikte, terwijl hij zijn paard over zijn neus streelde.
'Ik ben Sybil Eleanor Golding, en mijn broer Alistair Castor Golding rijd ook in het leger van Hertog Ivan als ridder. Ik vroeg me af of u misschien weet of hij ook verlof krijgt voor Kerstmis en zo niet, of ik een boodschap aan u mee kan geven, als u naar het leger teruggaat.'

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Rosalie Smith, bakster:

Rosalie hoorde de hertog aan en knikte bedenkelijk. Dat kon Rosalie ook doen en dan zouden de dorpelingen geen honger lijden. De dorpelingen moesten al zoveel lijden door de belasting waardoor sommige geen geld meer hadden en echt honger leden. Er waren al heel veel armen erbij gekomen en volgens mij wist de hertog dat zelf niet. Rosalie vond dat hij meer met de volk moest bemoeien en minder belasting moest nemen. Maar wat kan zij doen? Ze kon moeilijk de hertog zijn aanbod afwijzen dan zou hij boos worden en dan kon slecht zijn voor haar reputatie voor haar bakkerij en voor haar overleden vader. Haar vader wou dat haar moeder en zijzelf het goed hadden, hij zwoor bij god dat hij wou dat wij het goed hadden en dan zou ik het verpesten. Dan had ze al helemaal slecht. Dat wou ze niet en misschien kon ze af en toe de nieuwe bakker helpen om toch de dorpelingen wat brood te geven en te brengen, zodat ze niet al te snel zouden verhongeren. Dus ze zou iemand moeten vinden die minstens een paar weken goed moest leren, dan hadden ze tenminste wat brood, die niet al te slecht was. Ze keek nu naar de hertog en glimlachte zwak. ' Dat is dan een deal, mijn heer' zei Rosalie. 'Dan zoeken we beiden naar iemand die bakker wil worden en voor de dorpelingen wilt bakken. Dan ga ik uw aanbod aan en werk ik met plezier voor u en voor de hofhouding.' zei Rosalie verder. Dan zou hij voor haar een huisje bouwen, zodat zij wat makkelijk naar hem toe kon komen. Het was toch wel een flinke stuk om hier helemaal te lopen, ook al vond Rosalie dat niet erg, maar het was zwaar en dat breekt je een keer op. Hij zal flink wat geld betalen en dat was een goede toekomst voor mij maar ook voor mijn moeder. ' Mijn heer, ik heb nog wel een gunst voor u.' zei Rosalie aarzelend, ontwetend wat zijn antwoord is en bang om zijn reactie. Want Rosalie vroeg al teveel, maar ze wou gewoon behulpzaam zijn. ' Kan mijn moeder ook voor u helpen, misschien dat ze wat kan doen en ook wat geld heeft om voor haarzelf dingen te kopen?' vroeg ze nu aan de hertog. Ze keek hem aan, maar ze voelde wel dankbaarheid voor hem. Alleen de manier op hoe hij leidt vond ze niet goed, maar dat kon ze natuurlijk niet zeggen en dat verbandde ze ook grondig uit haar gedachtes. Ze wachtte op de hertog's antwoord af.

[ bericht aangepast op 28 dec 2013 - 10:11 ]

---

One Who Travels A Higher Path.