Midden Aarde RPG - Speeltopic 2 - Speeltopics

Dit is het inschrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

Regels:



Personages

Elfen:
Thranduil Oropherion(m) – Newton
Saralinde "Alesia" Elensar (v) – WenseKronik
Ithilwen Cûtalion (v) – LakeTown
Larduin Paarthunax (m) – DelanoDKM
Elrohir Elrondion (m) – GilGalad
Ireth Sáralondë (v) – Kiligirl
Galahad (m) – Unox22

Mensen :
Angel Elthenin (v) – Feanor
Gawain Strongbow (m) – Lannisters
Brennen Uquenyondo (m) – GilGalad
Keyla (v) – Took
Sha’rin Gawahir (v) – OakenshieId
Caylith Maera (v) – MargotAnne

Hobbits:
Chase Hidden (m) – Lannisters
Hobson Gamgee (m) – Theatre
Prisca Baggins (v) – Snowqeeun

Dwergen:
Lili Houtblad (v) – WenseKronik
Thorin Oakenshield (m) – OakenshieId
Fíli (m) – Took
Kíli (m) – Elvithien
Gengi (v) –Theatre
Bombur (m) – FinnickOdair
Rurin (m) – Kiligirl

Half ork/half mens
Skylar(v) - LynnBlack


Verwante topics:
Brainstormtopic
Rollenstory
Praattopic, Praattopic 2
Inschrijftopic 1, Inschrijftopic 2

Vorige speeltopics: 1

Het nieuwe topic!

[ bericht aangepast op 11 feb 2014 - 18:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Chase Hidden
Chase keek om naar de vrouw die hem aansprak. 'Dan ehh..' Zei hij ongemakkelijk en keek in de richting die ze op wees. 'Dan wacht ik wel gewoon tot hij terugkomt.' Glimlachte hij vervolgens. Hij had op het moment geen behoefte om trap te lopen, meer om even te zitten. Hij gooide zijn spullen op de grond en liep naar de tafel, waar hij op een lege stoel ging zitten. Hij pakte stilletjes wat te drinken en keek de grote zaal rond. Wat had hij gedacht, toen hij zijn vertrouwde huis verliet? Hier zat hij dan.. Aan een tafel met onbekende, grote lieden. Niet iedereen leek een goede krijger, maar ze leken grotendeels beter als Chase. En toch was Chase nog vastbesloten om te blijven. Nu hij eenmaal hier gekomen was, wilde hij het afmaken ook.

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Angel Elthenin

Toen ze een heldere stem naast haar hoorde keek Angel op. Daar met zijn knappe gezicht naar het raam naar buiten gericht, stond Elrohir. Angel kon het niet helpen, maar sinds ze hem had ontmoet in het camp van Halbaron, kon haar ogen niet van de elf afhouden. Maar dat zou ze hem natuurlijk niet vertellen. nu wendde ze haar hoofd naar buiten en en aanschouwde het terrein, de bomen deden haar denken aan het woud van Eriador aan de grenzen van de Shire. Maar toch, nu ze naast Elrohir stond gaf het haar een goed gevoel.
'Dat is goed,' antwoorden ze de donkere elf. 'Wil je dat ik met je mee ga?, of red jij het?'
Nu richtte ze haar ogen op hem om. Grijze ogen keken hoopvol omhoog. Het was niet dat ze bang was voor alle lieden die hier rond de tafel zaten, of die buiten bij hun dier stonden. Maar ze hield graag van een bekend gezicht.

---

A wizzard is never late Frodo Baggins, nor is he urly. he arrives precisely when he means to ~Gandalf

Sha'rin
‘Ze zijn er nog,’ reageerde Sha’rin verbaasd toen ze van het paard afsteeg en het aan zijn teugels naar een aantal andere rijdieren leidde. Ze had weinig woorden met de dwerg gewisseld, maar het was uiteindelijk wel duidelijk geworden dat ze beide hetzelfde reisdoel voor ogen hielde.
Sha’rin wist niet goed wat ze van het feit moest vinden dat ze hier nog steeds draalden. Ze waren al een lange tijd op weggeweest en in wezen hadden ze zo onderhand de berg wel kunnen bereiken. In plaats daarvan stonden ze hier een beetje met elkaar te ouwehoeren, alsof dit een theekransje voor bejaarden was.
Als alles al zo traag op gang kwam, hoe zou de rest van de tijd dan verlopen? Verdeed ze niet haar kostbare tijd door hier te zijn, terwijl iedereen om haar heen lukraak zat te lanterfanten? Hoe dachten ze ooit een draak te verslaan als ze niet eens een gezelschap op gang wisten te krijgen?

Thorin II Oakenshield
‘Daar ga ik wel vanuit,’ antwoordde Thorin, met hij knikte even beleefd naar de man omdat hij blijkbaar niet zijn zinnen op de rijkdom van een ander had gezet. ‘Door wie bent u gezonden?’
Thorin kende niet veel leiders van de mensen, maar doordat hij jaren in een mensendorp had gewoond, wist hij er meer van dan zijn meeste soortgenoten.

[ bericht aangepast op 31 jan 2014 - 22:47 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

OakenshieId schreef:
(...)

Wij kunnen toch niet echt verder? Of laten we ze gewoon arriveren? Dan heeft de rest gewoon erg getreuzeld

Ja we laten ze maar arriveren

---

"She Is Far Away, She Is Far Far Away From Me." ~ Kili About Tauriel

Rurin Burn

"Bij de Gouw nog aan toe, je hebt gelijk!" Riep Rurin verbaasd terwijl hij ook van Vreter afsteeg. Hij streek even aan zijn baard, en keek om zich heen. Zou hij er al zijn? Thorin Oakenshield? Terwijl hij een tegenstribbelende Vreter naar de paarden bracht, viel zijn mond open. Daar stond hij dan, Thorin, zoon van Thrain, zoon van Thror, King Under The Mountain ! Snel bond Rurin zijn pony vast aan een hek dat ergens stond, en stopte een wortel in z'n mond. Toen liep hij naar de dwerg toe, die met een mens aan het praten was. Rurin herkende het gezicht van de dwerg uit duizenden.
"Thorin." Zei hij tegen hem.
"Allemachtig, het geluk is vandaag aan mijn zijde!" De dwerg had Thorin weleens in Erebor gezien, voordat de draak kwam.

---

"She Is Far Away, She Is Far Far Away From Me." ~ Kili About Tauriel

Hobson vroeg zich af waar zijn tenen waren. De Orkman had hem niet erg zachtzinnig beetgepakt en ze liepen nu al enkele uren, waardoor hij zich afvroeg wat hij zou moeten doen. De pony was intussen opgehouden met jammerende geluiden maken, die Hobson ook het ergste had gevonden en het was maar goed dat de avond begon te vallen. Het beest was uitgeput.
Zelf was hij te angstig om te slapen. Ook was de schouder van de Ork niet al te comfortabel en zou het hem waarschijnlijk niet lukken. Hij werd eerde bewusteloos geslagen tegen de gespierde rug van zijn ontvoerder dan dat hij vredig zou wegdoezelen.
Er waren korte gesprekken tussen zijn twee ontvoerders, maar Hobson verstond nog altijd geen woord van wat ze zeiden.
Uiteindelijk gaf hij het bang zijn en piekeren maar op. Het hielp hem niet echt verder en het zorgde er alleen maar voor dat er nog meer spanning in zijn lichaam werd opgehoopt. Hij was ook veel te oud om zo rondgedragen te worden!
Hopelijk vielen die Orks gewoon in slaap en kon hij er zo vandoor.
Dat gebeurde niet. Hobson zelf dommelde uiteindelijk wel in, maar hij werd al gauw weer wakker toen het gebrul van Wargs zijn oren bereikte. O nee, dacht hij. O nee, nee, dit liep helemaal fout. Wat zouden ze met hem doen? Hij verwachtte al half dat ze hem aan die Wargs zouden voeren of erger… Hij kon in ieder geval niets vertellen oer zijn queeste, want daar wist hij niets over te zeggen.
Hobson werd nogal ruw neergezet door zijn Ork, die iets tegen de ander snauwde en zich tot de anderen wendde. De Ork die nu bij Hobson stond, hield hem nauwlettend in de gaten en Hobson kromp nogal onder zijn blik. Hij staarde een andere kant uit en hoopte dat er zich een gelegenheid zou voordoen waardoor hij kon ontsnappen. Als hij nu zou wegrennen, zouden die Wargs hem zeker grijpen en hem verslinden.
Het was echter wel donker en Hobson wist dat hij alleen onder de dekking van de nacht kon ontsnappen. Hij was stiller dan het gehijg van de Wargs, misschien viel het niet op… Als die Ork maar niet zou kijken.
De andere Orks overlegden wat. Hobson was bang dat ze planden hem op te gaan eten en hij sloeg zijn ogen neer. Hij luisterde naar de stemmen, die nogal opgefokt klonken en stiekem hoopte hij dat er binnenkort een ruzie zou uitbreken.
Hij had dat nog niet bedacht of ene van de Orks haalde uit naar de ander. Zijn bewaker keek op en dat stelde Hobson in de gelegenheid een paar passen achteruit te zetten. Hij bleef weer staan toen er weer naar hem gekeken werd, maar de Wargs gromden en de Orks leken elkaar uit te schelden. Hobson vroeg zich af of ze wisten waar ze mee bezig waren.
De Ork die hem had gedragen, voerde het hoogste woord, maar er leken er een paar te zijn die het daar niet mee eens waren en brulden terug. Blijkbaar had Hobsons bewaker ook een mening want hij draaide zich nu helemaal om. Hobson wachtte geen moment en dook in het gras. Op knieën en ellebogen maakte hij zich uit de voeten.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius de Blauwe

'Daar zijn dan eindelijk onze laatste reisgenoten,' fluisterde Ignatius, van plan om weer de trappen af te dalen en de late nieuwkomers welkom te heten.
Toen hij zich omdraaien doemde er echter een klein figuur voor hem op; een dwergenvrouw die iets in haar handen had.

[ bericht aangepast op 1 feb 2014 - 21:21 ]

Skylar Altariel

Eindelijk, eindelijk waren Sha'rin, Rurin en dus ook Skylar aangekomen op de eerste bestemming, Isengard. Hoewel Skylar ongelooflijk blij was dat ze niet meer achter de paarden aan hoefde te rennen door weer en wind werd ze toch wat bang. Er liep hier zoveel volk, hoeveel honger en dorst ze dan ook had en hoe hard ze ook wenste om haar te kunnen wassen en haar kleren te kunnen drogen durfde ze geen stap vanuit de bosjes zetten.
Wat als iemand haar zag, hoe zouden ze op haar reageren, ze kende hier werkelijk niemand buiten Sha'rin dan al was ze er zeker van dat ze op geen hulp van het mensenmeisje zou moeten rekenen, wie zou een achtervolger als Skylar nu willen helpen, alleszins deze belangrijke mensen niet.
Zo zat ze daar dan, verstopt in de bosjes, wensend dat ze onzichtbaar kon worden, ze moest toch een plan kunnen bedenken om bij de groep te kunnen horen, ze kon hen niet zomaar blijven achtervolgen. Ze waren met te veel, voor ze het wist zou ze gezien zijn, oh waarom was ze ook zo stom om hierheen te komen.
Oh wat een stomkop was ze toch, een echte lafaard heette ze zichzelf, al zei ze dit niet luidop bang om gehoord te worden, het was ronduit belachelijk een bange half ork, en toch belachelijk of niet, het kon dus wel. Dit was dan wel typisch Skylar Altariel.

---

Those who don't believe in magic will never find it!

Gawain Strongbow
Gawain keek de dwerg een tijdje zwijgend aan voor hij antwoordde: 'Door niemand.' Hij was vrijwillig gekomen. Niemand had hem gevraagd, hij had het aangeboden. En zo wilde Gawain het blijven zien. 'Maar ik kom uit Gondor.' Zei hij uiteindelijk en glimlachte lichtjes. Hij keek om toen er een dwerg aankwam gelopen. De dwerg leek helemaal geen oog voor hem te hebben, hij was enkel bezig met Thorin. Gawain zette zwijgend een stapje naar achteren en bekeek de dwerg onderzoekend, lichtelijk verbaasd over hoe blij hij was Thorin te zien..

Rurin staat ook niet in de lijst.. En Skylar. - Heb geen idee wat ik bij Skylar moet verwachten?

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Waaaar blijft Priscake?

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

OdairFinnick schreef:
Waaaar blijft Priscake?

Lili keek met grote ogen naar de tovenaar die naar het beeldje in haar handen keek.
'Voor u, als cadeau,' Ignatius pakte het beeld aan en bekeek het van alle kanten. 'Omdat zonder u wij misschien nog wel honderd jaar niet deze queeste ondernomen hadden. Ook voor u deze pollepel!' Ze haalde deze te voorschijn, er stonden de initialen in I.d.B ze glimlachte breed naar de tovenaar.

Hobson was uitgeput en zijn benen deden pijn doordat de Ork hem daar aan vast had gehouden. Het had er voor gezorgd dat het bloed naar zijn hoofd was blijven stromen en hij niet flauw gevallen was. Dat was misschien het enige positieve wat hij uit deze gebeurtenis kon halen, want hij kon in ieder geval helder blijven denken. Hij bleef doorlopen, ondanks dat hij geen idee had waar hij heen ging en daar ook eigenlijk de kracht niet meer voor had, maar hij had el voldoende tijd verspild. Hij was geen haastig persoon, maar hij vond het ook niet netjes om het hele gezelschap op te moeten houden, doordat hij zo laat was.
Hij stapte door, zo goed en zo kwaad als het ging en stopte alleen om af en toe even te drinken of te rusten. Hij was bang dat de Orks hem achter na zouden komen, maar de zon was nog niet op en Hobson wist dat hij met zijn scherpe ogen in het voordeel was.
Plots doemde er een grote toren op. Het was moeilijk te zien in de schemering, maar Hobson wist dat hij die kant op moest.
Helaas kon hij niet verder dan een grote poort en hoopte dat er rond dit tijdstip iemand zou zijn die voor hem open wilde doen.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Keyla
Keyla keek nieuwsgierig om zich heen. Er waren nog wat mensen aangekomen en ze was bijna zeker dat de groep zo compleet was. Haast elke soort was er, wat Keyla erg grappig vond. Ze had nog nooit eerder Elfen, Dwergen of Hobbits gezien.
Ze keek opzij toen er een Hobbit naast haar kwam zitten. Keyla bleef de Hobbit even aanstaren, maar wendde toen snel haar blik af. Iemand aanstaren was immers niet beleefd. 'Hallo.' begroette ze de Hobbit toen vriendelijk.

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Ignatius de Blauwe

Ignatius staarde een beetje overdonderd naar de pollepel. Wat moest hij daar nou mee?
Hij besloot een glimlach te tonen en de pollepel aan te nemen.
'Bedankt, kleine dwerg,' zei Ignatius en hij legde één hand op haar schouder.
'Ik zie je zo dadelijk beneden, waar ik de nieuwe gasten welkom zal heten,'
Hij verliet haar en daalde de lange trappen weer af, om Orthanc uit te lopen en de nieuwkomers te verwelkomen.

[ bericht aangepast op 2 feb 2014 - 22:56 ]

Chase Hidden
Ik keek om en at eerst mijn mond leeg voor ik haar ook begroette. 'Hallo.' Zei ik vriendelijk terug. Ik bekeek haar rustig en glimlachte vriendelijk. 'Wat is jouw naam?' Ik pakte nog wat te drinken en eten en nam een slok.

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.