Midden Aarde RPG - Speeltopic 2 - Speeltopics

Dit is het inschrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

Regels:



Personages

Elfen:
Thranduil Oropherion(m) – Newton
Saralinde "Alesia" Elensar (v) – WenseKronik
Ithilwen Cûtalion (v) – LakeTown
Larduin Paarthunax (m) – DelanoDKM
Elrohir Elrondion (m) – GilGalad
Ireth Sáralondë (v) – Kiligirl
Galahad (m) – Unox22

Mensen :
Angel Elthenin (v) – Feanor
Gawain Strongbow (m) – Lannisters
Brennen Uquenyondo (m) – GilGalad
Keyla (v) – Took
Sha’rin Gawahir (v) – OakenshieId
Caylith Maera (v) – MargotAnne

Hobbits:
Chase Hidden (m) – Lannisters
Hobson Gamgee (m) – Theatre
Prisca Baggins (v) – Snowqeeun

Dwergen:
Lili Houtblad (v) – WenseKronik
Thorin Oakenshield (m) – OakenshieId
Fíli (m) – Took
Kíli (m) – Elvithien
Gengi (v) –Theatre
Bombur (m) – FinnickOdair
Rurin (m) – Kiligirl

Half ork/half mens
Skylar(v) - LynnBlack


Verwante topics:
Brainstormtopic
Rollenstory
Praattopic, Praattopic 2
Inschrijftopic 1, Inschrijftopic 2

Vorige speeltopics: 1

Het nieuwe topic!

[ bericht aangepast op 11 feb 2014 - 18:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Gawain Strongbow
Gawain was al enkele dagen op reis geweest. Hij had nog al wat tegenslagen gehad: struikrovers die zo dom waren om te denken dat ze hem beroven konden, een zwerver die het nodig vond om hem aan te vallen en ook wat verdwaalde mensen die hem de weg vroegen. Hij heeft ze niet geholpen, ze liepen in de weg. Ook is hij een kleine groep Orks tegengekomen, die hij allemaal vermoord heeft. Het waren er een stuk of vijf, waarschijnlijk liepen ze voor of achter de rest. Hij was wel een paar keer goed geraakt, maar had niet meer dan wat blauwe plekken opgelopen. Aino had een klap tegen zijn borstkast gekregen, maar ook die was niet al te ernstig.
Na een lange reis vol tegenslagen, kwam Gawain eindelijk aan bij Isengard. Het is dat hij zoveel doorzettingsvermogen had en het met alle geweld wilde, anders was hij allang teruggegaan. Hij stopte Aino en keek vanaf een afstandje tevreden naar Isengard. 'We zijn er vent.' Glimlachte hij trots en streelde als een gewoonte met zijn vingertoppen over de lange litteken onder zijn kaak. Aino brieste vermoeid en stapte rustig verder. Het arme dier moest eerst rusten voor Gawain ook maar een verdere stap verzette. Hij was benieuwd wie er allemaal waren.

Toen hij aankwam, hoorde hij vaag gepraat van binnen. Een spottend lachje glipte onwillekeurig over zijn lippen toen hij van Aino's rug sprong. Hij klopte het dier belonend op zijn hals en zadelde hem af, zonder zich wat van de tijd aan te trekken. Hij gooide de spullen aan de kant en zette Aino weg, met wat water en voer. 'Rust goed uit, vent.' Zei hij rustig tegen het dier en liep rustig naar binnen.

Hoop dat het een beetje aansluit, maar denk het wel..

Oh. Oeps! Aangepast.

[ bericht aangepast op 21 jan 2014 - 18:52 ]

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Nou, de groep is *in* de toren, dus ik denk niet dat je een dier mee naar binnen neemt. (: verder sluit het wel aan.

[Ik dacht dat May er al was, maar gewoon netjes wachtte tot de deur van de toren werd opengedaan Lawl, die hobbits toch...]

---

"She Is Far Away, She Is Far Far Away From Me." ~ Kili About Tauriel

Chase Hidden
Chase was alleen achtergebleven. Hij snapte nog altijd niet helemaal waarom Prisca zonder hem verder was gereden, maar dat gaf niet. Hij ging op eigen tempo verder. Zijn pony was stoer en luisterde goed. En ondanks zijn weinige ervaring met pony's, had hij wel een band gekregen met het beestje. Ze hadden een lange reis achter de rug voor ze Isengard eindelijk bereikt hadden. Hij was van zijn pony afgesprongen en had hulpeloos om zich heen gekeken, niet goed wetend wat hij nu doen moest. Maar hij vond andere paarden en bracht zijn pony daar heen, waarna hij hem rustig afzadelde en verzorgde. Hij ging bij zijn pony zitten en besprak wat hij verwachtte van de reis. De pony praatte niet terug, natuurlijk. Maar hij vond het fijn om tegen hem te praten. Een man met halflang haar was zijn bonte paard komen brengen. Chase wilde hem aanspreken, om te vragen of hij met hem mee kon lopen, maar de man zag er niet uit alsof hij zin had in een gesprek. Chase's blik viel op de lange litteken onder de linkerkaak van de man, en dat weerhield hem er al helemaal van om hem aan te spreken. Hij keek toe hoe de man zijn paard van voer en water voorzag en hoe deze toen wegliep. Chase liep hem stilletjes achterna en besloot buiten te wachten. Hij zou zo wel naar binnen gaan..

Ik weet de reden niet dat Prisca zonder 'm wegging. En ik kan het stukje zo snel niet vinden.. Dus dan maar zo.

Chase is er ook! .

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Al na een korte tijd nadat ze waren gearriveerd waren was Ithilwen stilletjes weggeslopen. Ze was ontzettend moe en hoe aanlokkelijk de maaltijd er ook uit zag, ze kon haar ogen niet meer open houden. Ze dwaalde door de gangen, opzoek naar een rustig plekje waar ze even alleen kon zijn. In een aantal kamers brandde een vuur zodat het lekker warm was. Ithilwen liep een van de kamers binnen, een rustige zitkamer met een zacht kleed voor de haard. Ze zakte op het kleed neer en viel in slaap.

Verschillende beelden liepen in elkaar over zonder een bepaalde volgorde. Het was alsof ze naar een scherm zat te kijken, maar de stemmen zaten in haar hoofd en ze kon ze niet stoppen. Opeens stond ze op de witte stenen van het binnenplein in Rivendell.
'Niemand heeft het me verteld...' Hij pakte har hand en ze wist dat zijn grijze ogen me indringend aanstaarden, maar ze kon hem niet aankijken.
'Mijn keuze...' Haar vader koos zijn woorden zorgvuldig. 'is iets dat ik voor jou heb gedaan. Het is beter zo.'
Het beeld veranderde weer. Ze stond weer in de kamer waar ze afscheid nam van haar broer. Tranen rolden over haar wangen, zijn verminkte lichaam was niet meer de zijne. Het was allemaal onwerkelijk, alsof hij zo meteen gewoon weer door de deur binnen kwam lopen. Maar het drakenvuur was onverbiddelijk en had zijn leven genomen. Ze hief haar hand boven zijn hoofd en haar andere hand op haar hart en prevelde iets in haar taal. Toen draaide ze zich om en liep weg uit Rivendell, vastbesloten om niet meer terug te keren. Er was niemand meer voor haar, behalve de persoon die ze het allerminst mocht noch van hem hield, haar verloofde.
De beelden waren verdwenen, ze hadden plaats gemaakt voor een diepe duisternis. Ergens van ver weg klonk een stem. Wat hij precies zei kon ze niet defineren, maar ze wist precies wie het was. Ze kon het horen aan de manier waarom hij de woorden uitsprak, hoe de klanken weergalmden in haar oren. Om een of andere reden maakte het een gevoel bij haar los dat ze niet kende. Het verspreidde zich door haar lichaam en liet haar zenuwen tintelen. Ze wilde weg rennen, weg van de stem, weg van alles. Maar ze wist dat ze het niet kon ontlopen. Hij zou haar achtervolgen in haar dromen en als ze wakker zou worden zou hij er nog steeds zijn. Onbereikbaar als hij was met zowel zijn aantrekkende als afstotende woorden en daden. Zijn blik zou ze nooit meer kwijt raken, zijn stem zou altijd weergalmen in haar oren.
Thranduil.

[Ik kon de gesprekken niet meer volgen, dus ik viel maar terug op rare dromen :') Excuses dat ik zo lang niet schreef, ik had geen idee waar ik op het goede moment in kon vallen...]

[ bericht aangepast op 21 jan 2014 - 19:03 ]

Thranduil Oropherion

Nadat Thranduil een tijdje had toegekeken hoe er werd gediscussieerd, was hij het gedrag van de meeste aanwezigen meer dan zat. Hij keek met lichte irritatie door de ruimte en trok een wenkbrauw op toen hij merkte dat één van zijn metgezellen ontbrak. Hij zuchtte, omdat het natuurlijk Ithilwen weer was. De elleth leek altijd wel iets te doen om hem te tergen. Zonder waarschuwing stond hij op, bij nader inzien blij dat hij nu een aanleiding had om de gekte even te ontvluchten. Langzaam liep hij door de stille gangen, genietend van de rust. Hij bleef stilstaan toen zijn gevoelige oren zachte geluiden oppikten. Al snel stond hij buiten de kamer waar de geluiden vandaan kwamen. Hij duwde de deur een stukje open, niet zeker wetend of hij iemand zou storen. Hij fronste toen hij de Ithilwen op het kleed zag liggen. Ze was duidelijk oververmoeid geweest en hij vond het storend dat hij haar vermoeidheid niet had opgemerkt. Thranduil zag dat ze zachtjes aan het schokken was, alsof ze een nare droom had. Daarbij hoorde hij haar zachte, gepijnigde geluiden maken. Zijn mond werd droog en hij deed verschrikt een stap naar achter. Een horde orcs kon hij handelen, maar het troosten van een ander had hij in eeuwen niet gedaan. Hij dacht even na en verliet toen de kamer, vastberaden om zich nu wél bezig te houden met het welzijn van zijn vrienden.

Tien minuten later was hij terug. Ithilwen lag nog steeds te slapen, maar ze leek nu rustiger te zijn. Het beven was gestopt, maar haar voorhoofd was nog steeds gefronst. Hij benaderde haar en knielde langzaam bij haar neer. Hij zette het kleine dienblad op het tafeltje dat achter het kleed stond. Er stond een bordje met brood, kaas en druiven op en ook een zilveren beker met wijn.
Hij legde voorzichtig een hand op de schouder van Ithilwen en schudde haar zacht heen en weer om haar wakker te maken. Ze was vast en zeker uitgehongerd en de maaltijd was nu te belangrijk om over te slaan.

[]

---

Caution first, always.

Ithilwen Cûtalion

Thranduil. Het is voor je eigen bestwil. Vaarwel! Ik wil niet trouwen. Het spijt me, je zal afscheid moeten nemen van hem. Thranduil
Een trekkend gevoel aan haar arm leidde haar af van de stemmen, die steeds harder door elkaar praatten. Ze werd zich bewust van iets zachts onder haar en een felle warmte tegen haar rug. Ze wilde haar ogen openen, maar haar oogleden leken vastgenaaid.
Het is niet eerlijk, waarom ik? Luister naar me kind! Zo'n talent zouden mijn commandanten toch niet hebben gemist, neem ik aan. Thranduil.
Met een gil schoot Ithilwen overeind. Angstvallig sloeg ze om zich heen alsof ze de nagalm van de stemmen zo weg kon jagen. Hoewel het op zichzelf niet zo’n angstaanjagende droom was geweest, maakten de stemmen en de in elkaar overlopende herinneringen haar bang. Maar het feit dat Thranduil in haar dromen voorkwam was nog veel verontrustender.
Opeens zag ze in haar ooghoek iemand bewegen en met een ruk draaide ze zich om. Bijna kreeg ze een hartverzakking toen ze recht in de grijze ogen van Thranduil keek. Ze sloeg haar hand voor haar mond en wist nog net een tweede gil binnen te houden. Ze trilde over haar hele lichaam toen ze haar hand liet zakken.
‘Het spijt me heer, ik schrok van u.’ mompelde ze. Ze sloeg haar blik neer en probeerde te stoppen met trillen – het lukte niet. Onbewust kroop ze een beetje weg van hem. Ze hoopte dat ze zijn naam niet hardop had geschreeuwd, dat zou zeer verkeerde indrukken wekken vermoedde ze.

(Haha, arme Ithilwen. Het maakt mij niet zo veel uit of ze die naam hard op heeft gezegd, dat mag je zelf weten :') Ik zal trouwens de komende tijd wat meer opletten met de gesprekken die gevoerd worden )

[Is iedereen er nu? :x Het spijt me, ik vind het moeilijk om te volgen.]

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Nou.. Had verwacht dat er wel lemand was die mijn Gawain ontvangen zou. Aangezien lk Geen ldee heb wie waar ls en zo..

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Stapper schreef:
Nou.. Had verwacht dat er wel lemand was die mijn Gawain ontvangen zou. Aangezien lk Geen ldee heb wie waar ls en zo..

[Ik reageer nu wel even met Keyla.]

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Took schreef:
(...)

[Ik reageer nu wel even met Keyla.]

Wanneer? ..

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Ik heb geen idee meer waar überhaupt iedereen is haha

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

OdairFinnick schreef:
Ik heb geen idee meer waar überhaupt iedereen is haha

Ik heb het iedee aan de tafel, maar dan praten ze lang elkaar heen en merken niet wie er binnenkomt, denk ik

---

A wizzard is never late Frodo Baggins, nor is he urly. he arrives precisely when he means to ~Gandalf

Stapper schreef:
(...)

Wanneer? ..

Zodra ik mijn toetsenbord heb gevonden.

[ bericht aangepast op 22 jan 2014 - 18:34 ]

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Iedereen zit aan tafel, op Thorin en Ireth na. En Ithilwen.
Maar wat mij betreft kunnen ze nog steeds opstaan van tafel en wat anders doen.

Dan kunnen jullie je personages gewoon naar iemand toeschrijven zodat ze een klein beetje een band met iemand kunnen opbouwen?

---

Every villain is a hero in his own mind.