• You get the best of both worlds
    Chillin' out, take it slow
    Then you rock out the show

    You get the best of both worlds
    Mix it all together and you know
    that it's the best
    You get the best of both worlds
    Without the shades and the hair
    You can go anywhere


    Wat doe je als een normaal leven wilt leiden, maar tegelijkertijd ook je gouden stem wilt laten horen? De jongens van One Direction hebben daar het antwoord op, want zij hebben beide levens. Wie niet slim is, moet creatief zijn, werd altijd tegen ze gezegd en dat is precies wat zij hebben gedaan. De jongens hebben allemaal de kast leeg getrokken, pruiken gekocht, om overdag als een normale tiener naar school toe te gaan en in de avond hun zelf te laten zien en de sterren van de hemel te kunnen zingen. Een dubbele persoonlijkheid, een dubbelleven. Het klinkt allemaal als het perfecte plan, maar is dat het ook? Wat als de jongens betrapt worden? Misschien zelfs verliefd worden, of hun vriendinnen, want worden net zo goed voorgelogen, achter het geheim komen? Het kan zelfs voorkomen dat je beroemde vrienden, ook hetzelfde plan had, om uiteindelijk ook op haar andere persoonlijkheid verliefd te worden.Of dat je als een vrouw verkleed naar school gaat, om verliefd te worden op 'hetzelfde' geslacht. Wat doe je dan? Ga je voor de waarheid, of komen er nog meer leugens, om jezelf te beschermen? De enige met wie je kan praten zijn de vier andere jongens, die precies hetzelfde doormaken.

    Rollen:
    De jongens:
    • Niall James Horan • Josh Dylan Cooper • quin98
    • Harry Edward Styles • Lucas Hunter Ransom • Tomles
    • Louis William Tomlinson • Tyler James Summerfield • NiaIler
    • Zayn Javadd Malik • Mona Davison • KiliOfDurin
    • Liam James Payne • James Logan Jackson • Kendizzzzle


    De klasgenoten:
    Louis • Sylvia Noah Watson • KiliOfDurin
    Liam • Lilyan 'Little of Lil/Lils' Emarald Holmes • Snowqeeun
    Niall • Grace Olivia Bäcker • Bonjourx
    Harry • Robin Willow McAllister • Act


    De mensen in het beroemde leven:
    Denk hierbij aan vrienden en paparazzi.

    • •
    • •
    • •
    • •
    • •





    Lijstje:
    Rol:
    Naam: Zowel de echte als de roepnaam overdag.
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Innerlijk:
    Uiterlijk: Zowel overdag als 's nachts
    Studierichting:
    Extra:


    Kamergenoten:

    Studierichting:
    • Sylvia • Film
    • Zayn • Beeldende vormgeving
    • Louis • Drama
    • Grace • Singer en songwriter
    • Liam • Singer en songwriter
    • Lilyan • Beeldende vormgeving
    • Harry • Psychologie


    Regels:
    •Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    •Maximaal 2 personages per persoon.
    •Topics worden alleen geopend door Tenacious en Magicales.
    •Schrijf je alleen in als je zeker weet dat je blijft reageren.
    •Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    •16+ mag maar houd het netjes.
    •Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    •Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    •Het is geen sneltrein!

    •Naar het idee van Tenacious, Magicales en de geweldige film: She's the man.


    Het begin:
    De jongens hebben zich net omgetoverd naar hun 'tweede' persoonlijkheid en zijn allemaal onderweg naar school, waar de rest van de mensen al een aantal uur doorbrengt.
    Veel te laat zijn ze dus, want op het laatste moment werden ze wakker gebeld door hun manager dat de plannen gewijzigd waren en ze een interview moesten geven. De vraag is dus hoe de jongens zich hier uit gaan praten bij zowel de leraren als hun vrienden.

    [ bericht aangepast op 29 jan 2014 - 21:28 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Robin Willow McAllister.|| Outfit.
    Ik had me half verslapen en had mijn dekens nu half van me afgetrokken, terwijl ik mijn messy bun uit mijn haar haalde. Ik kreunde vermoeid en stond op, terwijl ik mijn shirt al half over mijn hoofd trok. Snel trok ik ook mijn broek en schoenen aan en wilde al naar buiten gaan, toen ik me besefte dat ik mijn tas was vergeten. Snel stormde ik naar binnen en pakte het van de kast af, en strompelde mijn fiets op. Ondertussen stuurde ik een berichtje naar Sylvia en Lucas. Had me verslapen, kom er nu aan. Ik zette even aan met fietsen en was na een tijdje op school. Ik gooide mijn fiets tegen de andere aan, waardoor er en heel domino ontstond. Ik grijnsde kleintjes en liep naar binnen. 'Sylluf!' riep ik uit toen haar zag lopen. Ik duwde een jong kind aan de kant die net niet op de grond viel, en ik grijnsde weer. Lucas was vreemdgenoeg niet bij haar. 'Waar is Lucas?' vroeg ik nog licht naheigend. Ik trok mijn blouse even recht en deed mijn paardenstaart weer goed. 'Of heeft hij zich ook al verslapen?'


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Sylvia Noah Watson
    Ik keek op van mijn notitieboekje toen ik Robin aan zag komen lopen. Ze was een goede vriendin. "Hey Robsey!!" zei ik vrolijk en ik stopte mijn schrift weg. Ik schoot kort in de lach bij haar actie met een lagerejaars en legde mijn tas wat opzij zodat ze kon gaan zitten. "Die heeft zich weer eens verslapen. Iemand moet hem echt eens een goede wekker voor z'n verjaardag geven. Vandaag is toch voor iedereen op de uni de startdag voor alle projecten?" Ik keek nog even naar mijn mobiel en zag dat ze me een sms had gestuurd. Ik schoof mijn mobiel weer in mijn tas en liet een ukkie struikelen door mijn been uit te steken. Ik zuchtte. "Als ik maar niet aan die lapzwans van een Summerfield wordt gekoppeld voor het project. Ik heb echt geen idee hoe ik dat een heel semester ga volhouden. Wil je me dan alsjeblieft helpen met het maken van een documentaire over de perfecte moord?" Nee, ik mocht die sukkel echt niet. Ik had nog liever dat ik in mijn eentje een fil moest maken, maar nee. We moesten, wat wel logisch was, leren werken met acteurs, en de acteurs met regisseurs. Alleen bij het idee van samenwerken met Summerfield werd ik al moordlustig.


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan || Josh Cooper

    ' Ja ik weet het Lou en gelukkig duurt deze dag niet zo lang meer' glimlach ik naar hem en kijk daarna lachend naar Zayn. Hij had wel een beetje gelijk, het was wel een goede oplossing geweest als een van ons, net als Zayn, een meisje was geweest als tweede persoon maar dat hadden we niet bedacht. Ik lach ook hard om de reactie van Louis en knik even. ' Ja trek jij die jurk maar aan, zou je vast goed staan' zeg ik grijnzend en moet lachen om het idee van Louis in een jurk. Ik sla mijn armen nog even dicht om Louis heen want wat hij zij was waar we moesten nu nog even onze kant grijpen of ze daar problemen mee hadden of niet, al weet ik dat de jongens dat niet hebben. ' Het komt vast wel goed Lou, je wordt vast niet aan haar gekoppeld' probeer ik hem gerust te stellen als Zayn erover begint maar ik weet zelf dat de kans er best is. Dat zou echt een hel worden voor Louis, die meid had echt een hekel aan hem. Ik kijk naar Louis die juist niet opstaat en alleen maar een pruillipje en grote ogen opzet. Ik grinnik en druk een kusje op zijn lippen,hij was veel te schattig zo. ' Wat voor plan zou ik moeten hebben? We moeten toch echt gewoon naar school Lou daar kan ik niks aan veranderen.'

    Harry Styles || Lucas Ransom
    Ik besteedde niet heel veel aandacht meer aan de jongens en staarde even wezenloos naar mijn mobiel en grijnsde lichtjes. Ik weet toch dat je niet zonder me kunt? Nou ja, ik ben er zo. x L tikte ik weer terug en stopte het ding in mijn broekzak. Ergens maakte het me wel en beetje ongelukkig dat iedereen Syl zo haatte, ze was de ergste niet, mijn alter ego was erger. Als hem had ik Lou ook een aantal keer in elkaar gemept, waarna ik 's avonds natuurlijk elke keer weer uitgebreid mijn excuses aanbood. Het leek wel alsof ik niet alleen leek op Lucas, maar dat er ook echt een knop werd omgezet in mijn hoofd die de avond erop pas weer uitging. De rest leek er niet zo'n last van te hebben, dus ging ik ze niet mijn problemen vertellen. 'Ze is best aardig hoor,' verdedigde ik mijn beste vriendin zachtjes. Ik kon er echt niet tegen als ze zo deden, alsof ik er helemaal niet bij stond. Lichtelijk verdrietig en gekwetst liep ik naar de gang en griste mijn jas van de kapstok, een mooie leren zwarte. Vlug trok ik het ding aan en stormde naar buiten. Net zoals altijd ging ik met de auto en was er binnen vijf minuutjes. Na even zoeken vond ik het klaslokaal en voelde mezelf gewoon switchen van persoon. Binnen zaten Robin en Sylvia al, en nonchalant ging ik bij het dichtsbijzijnde tafeltje zitten. Ik knikte ze even toe als begroeting en legde mijn benen op tafel, het commentaar van de leraar buitensluitend.

    [ bericht aangepast op 28 jan 2014 - 22:01 ]


    Because I love him, do I need another reason?

    Sylvia Noah Watson
    Ik kreeg nog een sms van Luke en zuchtte. Hij had gelijk, ik kon niet zonder mensen om me heen. Schiet op. De pauze is straks over en dan kunnen we niet praten. We hebben namelijk verschillende lessen. x Syl Ik stopte mijn mobiel weer weg en speelde met mijn haren. Toen Lucas uiteindelijk binnen kwam wenkte ik hem. Ik vond het niet kunnen dat de jongen de leraren zo behandelde, maar dat was nou eenmaal deel van mijn zigeuneropvoeding. Ik had dat met politieagenten. Het kon me geen zak schelen dat er mensen waren, ik wilde hem uithoren. Hij had namelijk wat rare trekjes waar ik nogsteeds geen hoogte van kreeg. Hij ging nooit mee uit 's avonds, we gingen altijd naar mijn huis of die van Robin, maar nooit die van hem. Ik vond het heel vaag, maar hij was een goede gast in mijn ogen, dus hem echt uithoren zou ik niet. Niet hardhandig in elk geval. Ik speelde nog met een krul. Doordat ik even mijn lippen likte merkte ik dat mijn rode lippenstift aan het vervagen was. Ik haalde de bloedrode lipstick uit mijn tas en haalde die een aantal keren over mijn lippen voor ik het weer wegstopte en in het spiegelende scherm keek van mijn mobiel om te zien of ik het perfect had gedaan. Natuurlijk. Ik wenkte Lucas nogmaals. "Ransom, kom eens." Mijn stem rinkelde, maar er zat zeker ook iets achter waarmee niet te sollen viel. Dat moest je dan ook echt niet proberen, zelfs vrienden niet.


    Bowties were never Cooler

    Zayn Malik || Mona Davison
    Ik rolde met mijn ogen bij de woorden van Louis en Niall. "Bewaren jullie dat lekker voor de slaapkamer... En niet in een van mijn jurken." zei ik tegen de twee voor ik ze eraan herinnerde dat Louis best wel eens een keer aan Harry zijn bitchy vriendin gekoppeld kon worden voor dit project. Hij had tot nu toe geluk gehad, maar dat kon niet voor eeuwig duren. Ook leken zijn opties me niet slim. "Handig als je 's avonds het podium op moet, mafkees." zei ik met een scheve glimlach voor ik me omdraaide en naar de hal liep. Ik deed mijn jas aan en pakte mijn autosleutels. Harry kwam net de hal inlopen toen ik de voordeur open deed. "Wil je alsjeblieft niet te hard slaan vandaag, Haz? Je weet dat de visagie je dat niet in dank afneemt... En wij ook niet." mompelde ik voor ik de deur achter me dicht trok en naar mijn kleine grijze fiat 500tje liep. Ik had wel een grote bak, maar dit was veel logischer als ik Mona was. Tijdens de rit leek er een knopje om te gaan. Ik hoefde niet veel te veranderen, maar wel wat. Ik liep vrouwelijker, mijn stem was horen en ik was nog veel stiller. Ik parkeerde bij de school en liep met Harley naar binnen. In de grote zaal vond ik een stil tafeltje in de hoek en begon daar te tekenen met Harley, nu Harry, op schoot, wachtend op de bevrijdende bel. De andere jongens in hun alterego's en leerlingen zag ik binnenkomen, maar ik negeerde ze totaal en bleef eenzaam zitten, wat ook wel eens heel erg fijn was.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles || Lucas Ransom
    Afwezig trommelde ik wat met mijn vingers op mijn benen aangezien de tafel te ver weg was. Ik sloot al het geluid om me heen buiten zoals ik wel vaker deed, zo kon ik tenminste normaal nadenken. De woorden van Zayn, of Mona, het was naar net hoe je het zag, galmden nog door mijn gedachten. Het deed pijn om dat te moeten horen, en niet zo'n klein beetje ook. Althans, het deed Harry pijn, Lucas kon het een ene flikker schelen. Zoals gewoonlijk koos ik voor de pijnloze weg en drukte mijn echte zelf volledig aan de kant, en ademde even diep in. Soms raakte ik zo in de war van mezelf, en dat terwijl ik nota bene moest leren over mensen met een gespleten persoonlijkheid. Volgens mij was het voor de anderen gewoon een simpele alter ego, voor mij was het gewoon mijn tweede ik en daar werd ik compleet gek van. Plots schrok ik op van Sylvia's woorden en pleurde bijna van mijn stoel af, al kon ik me net op tijd herstellen. Zuchtend stond ik op en liep naar haar tafel toe, waar ik nu met mijn ellebogen op leunde met mijn gezicht in mijn handen. 'Wat is er?' vroeg ik, een hint van totale verveling aanwezig in mijn stem. Het zou vast weer een of andere vraag zijn die iets van mijn privé leven onthullen waarvan de boedoeling was dat ik het niet merkte. Wat altijd verkeerd gedacht werd.


    Because I love him, do I need another reason?

    Sylvia Noah Watson
    Luke viel bijna van zijn stoel toen ik hem riep. Blijkbaar was hij diep in gedachten. Dit gebeurde niet vaak. Ik kende Lucas als een jongen die niet heel veel dacht en vooral was voor leven de lol en leven de marteling van anderen. Net als ik. Al zou ik hem nooit als vriendje zien, eerder als gay best friend. Hij kwam gelukkig wel naar ons toe. Ik was nu wel benieuwd wat er aan zijn hoofd was voor zijn reactie. Hij kwam zitten en leek erg ongeïnteresseerd, of deels in elk geval. "Een beetje met je hoofd in de wolken, Lukey?" vroeg ik met een grijns. Ik haalde een hand door mijn rode krullen. "Ik vroeg me trouwens af of we het leren van vanmiddag kunnen verplaatsen van mij thuis naar jou of Robin's huis. De tweeling geeft een feestje en het huis is zoizo al niet groot genoeg voor 12 kotertjes, laat staan als we daar willen leren." Het leek misschien een slap excuus, maar het was echt zo. Ik kwam uit een groot gezin, 7 kinderen. Ik was de oudste en de tweeling de jongsten. We woonden met z'n allen in een piepklein huisje aan de rand van het park. Het paste net. De drie meisjes op de ene slaapkamer, de vier jongens op de andere en mijn ouders in de derde. Dan hadden we nog een keuken, badkamertje en woonkamer. Het was precies groot genoeg, voor ons en de honden en de geit. Dat wisten zij ook. Ik haalde nog een keer een hand door mijn krullen en keek rond. Ik was gefrustreerd door mijn eenzaamheid in de klas vanochtend, het feit dat Lucas Robin en mij niet leek te vertrouwen en doordat de projectpartners nog wel eens slecht konden uitvallen. Ik wilde mijn frustraties uiten, maar ik zag nu nog niemand op wie ik het kon botvieren... En met iemand bedoelde ik Summerfield.

    [Ben ik te gemeen?]

    [ bericht aangepast op 28 jan 2014 - 22:54 ]


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson || Tyler Summerfield
    'Daarna trek ik je in een knuffel, nou ja Niall, en laat je de eerstkomende uren niet meer los,' verliet mijn mond, om langzaam mijn blik naar Zayn toe te laten glijden. 'Niet lief, Zaynie, maar misschien wel een goede beslissing' zei ik met een klein pruillipje, maar het duurde niet lang voor een lach over mijn lippen rolde. Ergens had ik deze reactie wel verwacht en wist ik ook dat het nu toch geen oplossing meer was, om Tyler in te ruilen voor iemand anders. Daarbij wist ik heel goed dan ik dan helemaal niet meer met mijn vingers van de blonde jongen af zou kunnen blijven. 'Ik ben gek genoeg om er ook mee rond te lopen, hoor,' Ik prikte Niall, waar de woorden op gericht waren, in zijn wangen, om me daarna goed tegen hem aan te nestelen. Dit was een van de weinige momenten die we op een dag samen hadden, ook al waren we omgetoverd in twee andere personen. 'Ik hoop het, want anders kom ik niet levend weg,' mompelde ik zachtjes bij de woorden over het project en hoogstwaarschijnlijk de partner waar ik aan gekoppeld kon worden. Een hel als je het mij vroeg, want als ze iemand van ons niet uit kon staan, was het toch echt mij wel. 'Jij hebt makkelijk praten, Styles, want jou mag ze. Daarbij kan je net zo erg zijn en dat doet me ook pijn,' Ik had echt het idee dat dit op een dag fout af zou lopen, dat het toch zorgde voor scheuren in onze banden, wat hoogstwaarschijnlijk het geval nog eens zou zijn. Ik draaide me, nadat een zucht mijn lippen had verlaten, terug naar Niall, om een kusje te ontvangen, die zorgde dat mijn mondhoeken langzaam omhoog krulde. Heel langzaam, want de volgende woorden konden er zo weer weer zorgen dat deze verdween. 'Een geniaal plan waar ik je eeuwige dankbaar voor zou zijn? Al heb je wel gelijk en moeten we misschien vertrekken voor de dag echt om is,' verliet mijn mond, om nog een kusje op zijn neus te plaatsen en me daarna uit zijn greep te wurmen om op te staan en de jongen zelf overeind te trekken. 'Gingen we samen?'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Liam Payne II James Jackson.

    Ik werd wakker van het gepiep van mijn mobiel waar ik de wekker op in had gesteld. Ik pakte hem slaperig en zette hem uit. Ik keek even hoe laat het was. Ik had hem vast een paar keer niet gehoord, want het was ruim over de tijd wanneer ik normaal op stond. Ik schoot mijn bed uit, en kleedde me snel aan als mijn tweede ik. Fijn, dat werd dus te laat komen. Ik rende de trap af, en zag dat ik gelukkig niet de enige was die te laat kwam. Ik haalde een hand door mijn haar, wat nu krullen waren. Ik pakte mijn auto sleutels, en reed naar school. Ik had geen idee of ik echt te laat ben, aangezien er nog zat mensen buiten zitten. Ik besloot maar naar de kantine te lopen, en daar maar op Lilyan te wachten. Ze was er nog niet, en ik voelde me nu best wel eenzaam. Het ging weer net zoals vroeger, ik zit weer alleen aan een tafel. Nou ja, hopelijk zou dat niet lang meer duren, want ik heb er een hekel aan om alleen te zijn.


    How far is far

    Harry Styles || Lucas Ransom
    Ik rolde overdreven met mijn ogen om haar woorden, wat dacht ze nou wel niet van me. De volgenden waren iets lastiger om op te moeten reageren, maar ik had dit nu al zo vaak gedaan dat ik feilloos kon liegen. 'Dan doen we het wel bij Robin, mijn ouders geven een of ander duf feestje voor iedereen van het werk bij mij thuis,' mompelde ik nog steeds ongeïnteresseerd. Ik was verveeld en gefrustreerd, wat een gevaarlijke combinatie was. Dan ging ik willekeurige mensen eens de diepste krochten van de hel laten zien, en juist omdat het me niet interesseerde was het zo gevaarlijk. De eerste de beste nerd die ik zou tegenkomen ging eraan, dat stond in ieder geval vast. Zuchtend keek ik rond, Mona en James waren er al. Ook leuk om te verbouwen. Ik keek Sylvia weer even aan om te laten weten wat ik van plan was, en liep daarna op mijn dooie gemak naar James toe. De arme sukkel was weer eens alleen, des te beter voor mij. Zodra ik bij hem was greep ik het joch bij zijn kraag en trok hem omhoog. 'Ik verveel me kapot en jij gaat mij daar vanaf helpen,' sprak ik rustig. Die doodsangst was altijd zo prachtig om te zien. Op dit soort momenten drukte ik de gedachte weg dat het eigenlijk Liam was, en liet ik me leiden door de persoon die ik nu was.


    Because I love him, do I need another reason?

    Niall Horan || Josh Cooper

    Een glimlach verschijnt op me gezicht, ' Is goed, daar ga ik dan maar de hele dag naar uitkijken' zeg ik met een glimlach. Zayn en Louis wisselen nog wat woorden waardoor ik zachtjes grinnik en daarna kijk ik Louis weer aan, ' Ja dat weet ik Lou, toch jammer dat we er niet eerder op zijn gekomen' zeg ik met een grijns al zou het waarschijnlijk niet heel slim zijn geweest. Dan zouden we sowieso weer een koppel zijn geweest en dat zou misschien opvallen. ' Ja, ik hoop maar dat ze vandaag niks doet bij je' mompel ik. Het was altijd zo lastig om haar Louis zien pijn te doen terwijl ik er niks aandoen. Hij had er vaak echt heel veel pijn door en ik wou echt dat ik dat kon veranderen. ' Sorry dat ik er niks aan kan doen Lou, ik wil je eigenlijk echt graag helpen' mompel ik zachtjes. De woorden die Louis tegen Harry zegt laten me even zuchten, het was de waarheid. Als Harry op school was was hij net zo erg en hij heeft dan ook al geregeld verschillende van ons in elkaar geslagen. Het zou echt nog een keer misgaan denk ik, het was toch lastig om het van elkaar te zien. Zayn en Harry gaan weg en Louis draait zich met een zucht naar mij. Door mijn kusje zie ik toch dat Louis weer een beetje lacht en dat is iets wat mij weer blij maakt. ' Sorry Lou, maar ik heb geen plan, bovendien zouden we anders ook echt wat problemen krijgen' zeg ik en laat me omhoog trekken. ' Ik wil wel samen, maar onze alter ego's zijn nou niet echt vrienden he, Zou het niet opvallen?'

    Liam Payne II James Jackson.

    Het duurde nu wel erg lang voor dat Lilyan kwam opdagen. Nou ja, in mijn gedachten duurde het lang, want toen ik op de klok keek waren er nog geen tien minuten voorbij. De tijd gaat echt sloom als je wacht, te sloom als je het mij vraagt. Lucas en Sylvia waren mensen weer aan het teroriseren. Als ze maar niet naar mij toekomen. Natuurlijk deden ze dat wel, aangezien ik een makkelijk slachtoffer was omdat ik alleen zit. Lucas pakte me bij mijn kraag, en trok me omhoog. Nee, niet weer. 'Ik verveel me kapot en jij gaat mij daar vanaf helpen,' sprak hij rustig. 'Ga lekker iemand anders lastig vallen als je je verveelt.' zei ik. Had ik misschien beter niet kunnen zeggen, maar ik heb hier echt geen zin in. En dan te bedenken dat hij eigenlijk Harry is, die geen vlieg kwaad kan doen. Op school hebben we allemaal juist de tegenovergestelde persoonlijkheid dan normaal, en waren we echt die persoon die we op school altijd zijn, op school zijn Harry, Liam, Zayn, Niall, en Louis ineens verleden tijd, en waren we compleet anders.


    How far is far

    Sylvia Noah Watson
    Er was iets met die jongen en ik wist niet wat. Toch geloofde ik zijn woorden wel. Hij wist dat ik niet te beroerd was zijn gezicht te verbouwen als ik er achter kwam dat hij loog, dus dat zou hij wel niet doen. Het was wel zijn zoveelste excuus om niet naar zijn huis te gaan. Altijd was er wel wat. Ik had wel eens gedacht hem naar huis te schaduwen, maar dat kon je niet maken bij je vrienden. "Kan dat bij jou, Robsey?" vroeg ik terwijl Luke zijn ogen weer gevaarlijk glommen. Die was duidelijk ook gefrustreerd. Het enige was dat ik mijn grote frustraties selectief uitte en hij de eerste de beste nerd bij z'n kraag greep. Zo ook nu. Ik draaide me om op mijn stoel en hing mijn benen over de leuning terwijl ik geamuseerd toekeek. Hij was echt heerlijk sadistisch. En toen deed Jackson het domste wat hij had kunnen doen: Hij gaf Lucas een grote bek. Een brede grijns verscheen op mijn gezicht. Nu zou je het krijgen. Misschien dat ik nog wat ideeën oon opdoen om mijn eigen frustraties straks te botvieren op Summerfield. Het enige was wel dat Luke langer was dan zijn slachtoffer en ik niet, zelfs niet met hakken aan. Niet dat het me tegen hield, maar ik moest toch net iets anders te werk gaan. Ook het feit dat ik geen spierbonk was zorgde voor een ander plan van aanpak. Toch zou deze afranseling me misschien op ideeën brengen.


    Bowties were never Cooler

    Lilyan Emarald Holmes

    Eindelijk kwam ze aan op school, wat een gedoe was het weer thuis. Ze liep regelrecht naar de kantine en ze kon geen moment te laat zijn want daar was Lucas weer hij en zijn pesterijen. 'He leeghoofd blijf van hem af'. Ja ze was niet op haar mondje gevallen en het kan haar geen ruk schelen wat er met haar gebeurt maar van James moesten ze afblijven. Ze liep met grote stappen op James en Lucas af. 'Laat hem los' zei ze en keek kil naar Lucas. Ze schonk James een lichte glimlach. Ze mocht James graag, maar Lucas vond ze gewoonweg een halvegare klootzak.
    Het gedoe van thuis ruisde in haar hoofd en eigenlijk was ze aan het borrelen van binnen en zou niet twee keer nadenken om iets uit te halen bij Lucas. Ook al was hij wel iets groter dan haar, dit maakt haar zeker weten niet bang en helemaal Sylvia niet. Ze probeerde zo rustig mogelijk te doen, maar Lucas zou de pan bij haar over kunnen laten lopen en dan was ze in alle staten in staat om iets te doen waar ze blijkbaar vast spijt van zou gaan krijgen, misschien.


    Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.