|RPG| The New Atlantis || Speeltopic 1 |200| - Speeltopics

Update: Het is maandag avond. Iedereen wordt geacht zijn avondeten af te ronden, nog even bij te kletsen en daarna naar bed te gaan. Om 22:00 moet iedereen op zijn of haar kamer zijn en om 23:00 gaan alle lichten uit. Morgen begint de eerste echte schooldag.
Het weer: Het is avond en de temperatuur is nu zo'n 16 graden. Er waait een fris windje en het is wat bewolkter dan de rest van de dag. Vannacht zal de temperatuur dalen naar zo'n 10 graden.

[ bericht aangepast op 15 maart 2014 - 16:14 ]

Happy Birthday my Potter!

Noah Marie Brown || Vampier || Gedachtes lezen

Ik kijk verveeld naar de grote massa mensen die druk door elkaar lopen, en alles moeten regelen. Gelukkig ben ik niet zo'n stresskip als hun. Mijn rugzak schuurt tegen mijn rug aan maar daar let ik niet op. Met gemak draag ik mijn zware koffer en ik loop naar de elektrische schermen toe, die in de hal staan. Ik zoek mijn naam op het scherm en de naam van mijn kamergenootje. Dan zie ik dat ik met ene Lexinde Mellisande Sage. Echt een overdreven naam, voor mijn part dan. Ik zucht en blijf nog even in de hal staan. Ik raad het zo aan haar naar maar volgens mij is het een elf. En ik hou al helemaal niet van dat zoetsappige gedoe in haar elvenwereld. Vampiers zijn nou eenmaal, tja, sneller en sterker. Ik giechel om mijn eigen grapje en dan pak mijn mobiel uit mijn tas. Noppes, geen bericht van pap, maar misschien heeft hij het gewoon druk, dat kan ook. Omdat ik geen adem haal hoef ik ook niet uitgeput te zijn na het traplopen. Dat vrolijkt mijn humeur weer een beetje op en dan loop ik naar de trappen. Misschien zit mijn kamergenootje al in haar kamer te wachten, op mij.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

[Hebben we mobieltjes ? Want het lijkt mij sterk dat er verbinding is? Het is wel handig natuurlijk mobieltje - lekker menselijk]


Vanna Gorgina || Zeemeermin || Hydro-Thermokinese ||

Vanna verbaasde het, zoveel leerlingen had ze niet verwacht. Ze bekeek de schermen, er stonden meerdere namen op. Plots voordat ze zichzelf had gevonden kwam Mako naast haar staan.
'Ik heb je gevonden hoor en heb je sleutels direct gehaald bij de balie, je bent ingedeeld met Evangelia,' Vanna keek haar neef aan, ze had geen idee wie het meisje was, maar aan de blik van haar neef te zien was het een meisje dat je niet zo snel vergat.
'Wie is dat?' Mako werd uit zijn dagdroom gehaald,
'Evangelia, is het mooiste meisje van de school. Het is zegmaar jammer, want er gaan verhalen rond maar of ze waar zijn trek ik in twijfel.' Vanna keek haar neef met een opgetrokken wenkbrauw aan.
'Wat maakt haar het mooiste meisje van de school.' Zei ze met lichte jaloezie in haar stem.
'Ze is de dochter van Aphrodite, haar schoonheid is niet te beschrijven en als je haar ziet...' Mako zwijmelde even weg, hij kreeg een klap voor zijn hoofd. 'Hey, waar was dat goed voor!'
'Je hebt een verloofde, vergeten?'
'Wat maakt dat uit, dromen mag.' Hij zuchtte even en hoopte haar te zien als hij Vanna naar haar kamer zou brengen. 'Kom mee, viswijf.' Vanna gaf hem een stomp en ze kreeg een duw terug van Mako.


Mako Gorgina || Meerman || Hoge stem ||

Terwijl ze naar de kamer liepen zag Mako wat mensen van de voorgaande jaren en zwaaide af en toe naar bekende.
'Dat groepje daar,' hij knikte met zijn hoofd naar drie meiden. 'Dat zijn vriendinnen van Melliandra, ze komen uit de koudere wateren.' Fluisterde Mako naar zijn nicht, Vanna keek Mako raar aan.
'Waarom fluister je?' Fluisterde ze terug.
'Omdat ze mij niet zo mogen,' Mako zuchtte, 'Ze hadden liever gezien dat ze met, euhm, hoe heet ie nou, die van de Noordelike Ijszee.' Vanna knikte, ze wist over wie hij het had maar de naam was haar ook even ontvlucht. 'Maar daarom dus, want als ze met hem zou trouwen hebben ze dat hele gedeelte in plaats van twee stukken, duizenden kilometers uit elkaar.' Mako sleepte zijn tassen achter zich aan, hij had ook de tassen van zijn nichtje mee, gezien zij ze vergat. 'Kom, doorlopen we zijn er bijna, kamer 217 had je.'
Mako hoopte eigenlijk voordat hij haar zou verlaten een glimp op te kunnen vangen van Evangalia.
'Njord Wanen, dat was zijn naam.' Zei Mako plots, Vanna keek hem aan. Het was totaal out of the blue.
'Wie?'
'Die meerman uit het noorden suf waar we het net over gehad hadden,' Mako rolde met zijn ogen.
'Oow en zijn moeder is Nerthusa, aardige vrouw, erg excentriek.' Wist Vanna te herinneren van haar bezoek, tijdens de meermin vereniging in de Atlantische Oceaan.

[ bericht aangepast op 18 feb 2014 - 10:09 ]

WenseKronik schreef:
[Hebben we mobieltjes ?]

[Wow, ik zie nu pas dat we al begonnen zijn... xd]

"We accept the love we think we deserve."

Thalin schreef:
(...)

- Ja ik neem aan van wel. Ze leven gewoon in deze tijd en er word hen geleerd hoe ze in de normale wereld kunnen leven. Als ze dan geen mobieltjes zouden mogen zou dat raar zijn. Behalve als Jafar er een logische reden voor heeft. -

Happy Birthday my Potter!

|| Thalin > Castor ||

Evangelia C. Berdine x Hypnose d.m.v Schoonheid

      Met haar twee bruine vintage koffers en het kooitje waar Evache in zat, in haar handen geklemt liep Evangelia met op elkaar geklemde kaken door de menigte. Haar wollen jurkje die ze tijdens de reis niet had kunnen omwisselen liet haar het liefst haar koffers neer laten vallen en wapperen met haar vrije handen in haar gezicht. Ze zag sommige mensen die ze al aardig lang kende en zodra ze haar vriendin Frais Devans zag liep ze gelijk op haar groepje met vriendinnen af. Bij Frais stonden nog 3 andere vriendinnen van Evangelia, Gwen Ceran en de tweeling Neva en Nova Roads. Ze omhelsde hun allemaal 1 keer persoonlijk en hield Frais een seconde langer vast dan eigenlijk nodig was geweest.
      'En hoe was jullie vakantie?,' vroeg Evangelia aan de 3 jonge vrouwen die haar breedgrijzend aan keken. Nova die even naar de andere keek nam het woord.
      'Het was echt leuk. Fijn om eens even van jullie af te zijn,' die laatste zin gaf haar 3 boze blikken waarbij iedereen zich veraade door de enorme pretlichtjes in hun ogen. Frais die ondanks ze al op hakken van 7,50 cm paradeerde nog steeds een kop kleiner was dan haar 3 vriendinnen keek haar glimlachend aan.
'Het beste stuk dat uit mijn vakantie was dat ik bij jou een weekje was Evie,' Evangelia begon te stralen bij het terugdenken aan die geweldige week. Ze waren gaan sleeën met de kinderen uit het dorp en Evangelia had Frais haar de basisdingen van snowboarden geleerd.

      ' Bij wie ben jij ingedeels als kamergenootje die jaar Evie?' Neva haalde Evangelia uit haar dagdroom door voor Evangelia's ijsblauwe ogen te knippen met haar vingers. Evangelia keek naar het grote scherm en zocht haar naam op.
      'Ene Vanna Gorgina,' ze trok haar wenkbrauwen op en herkende alleen haar achternaam ergens vaag van.
      'Familie van Mako zeker? Die heet toch ook Gorgina?' Nova keek Evangelia aan die haar glimlachend aankeek door de opheldering.
      'Inderdaad, daardoor herkende ik haar achternaam. Mako natuurlijk,' ze keek nogmaals naar het bord en dacht even na. 'Zullen we naar onze kamers gaan? Ik wil eigenlijk mezelf verlossen uit dit wol,' ze wees naar haar wollen jurkje dat nu gevaarlijk heet aan begon te voelen op haar lichaam. Haar vriendinnen knikte en pakte hun koffers. Ze liepen omhoog en ze hoorde Evache klagelijke geluidjes maken. 'Stil nou, je mag bijna uit je kooitje en dan stop ik je in je grote kooi. Die staat op de kamer lieverd,' zei Evangelia met een zorgelijke stem en haar vriendinnen keken haar eventjes aan. Ze liepen naar boven en Eangelia zwaaide haar vriendinnen bij de spitsing tussen de gangen waar hun kamers waren gedag.
      'Zie je bij het avond eten,' zeiden ze alle vier in koor wat vervolgens door gelach werd overstemd. Evangelia liep door de gang en telde de kamers nummers mompelend. '214,215,216,217.' Bij het laatste getal stopte Evagelia voor de deur en deed deze open. Er was nog niemand in haar kamer en ze slaakte geruststellend een kreetje. Ze kon zich nog snel omkleden. Evangelia stopte eerst Evache in haar kooitje die aan de linkerkant van de kamer stond. Het linker bed was nu officieel geclaimd door Evangelia. of nou ja. Door de kooi van Evache. Die ze later even beter voor haar zou maken. Evangelia pakte een van haar koffer en maakte de riemen los en vervolgens het koperen slot. Ze opende de koffer en haalde er een wit jurkje uit met daarop gele bloemen en een wit jackje met daarbij witte jeffrey campbell look a likes. Ze deed haar wollen jurkje uit en spuite snel wat deo onder haar okzel. Ondanks dat Evangelia hier met een half ontbloot bovenlijf stond. Nam ze het risico om niet naar de badkamer te gaan. De aandrang om eerst zichzelf hellemaal te reinige met haar potjes rozenwater schudde ze van zich af en ging in haar jurkje. Ze deed vervolgens haar bruine leren hakken uit en daarna volgde haar sokken en thermo legging. Ze pakte een paar lange dikke panty achtige sokje en deed deze om haar voeten en eventjes keek ze naar haar teennagels die net zoals haar vinger nagels wit waren gelakt waarbij 2 met lichtroze nagelak waren gestreept en op de duimen/grote tenen waren een paar kleine roosjes getekend.
      Evangelia liet zich zakken in haar witte hakken en pakte een spiegel uit haar koffer en een plastic tasje. In het plastic tasje deed ze al haar vieze kleren en deed deze vervolgens in een van de twee wasmanden die naast de deur stonden verstopt. Ze keek naar het donut knotje dat op haar hoofd balaceerde en haalde dat er uit. Haar haar dat wat vettig aanvoelde liet haar vol afgunst zitten. Geen enkel mens zou gelijk het voelen als hun haar zo lichtelijk vet was maar bij Evangelia had ze 24 uur per dag al door hoe vet haar kokos kleurige haar vet was geworden. Ze grinnikte onbewust een haalde een houtenkam door haar haren. Nadat ze dat gedaan had pakte ze haar sieraden doosje uit haar tas en haalde er een haarband uit van metalen schakelaartjes. Ze deed haar haar in een knot en vervolgens deed ze de haarband op. Ze bekeek zichzelf in een spiegel en haalde van de voorkant 2 plukje los. Vervolgens ruimde Evangelia haar spullen op en zetten haar koffers onder in de kast. Ze plofte neer op het bed en keek naar het wit gekalkte plafond. Inruimen zou ze wel een andere keer doen. Ze legde haar hand op haar tattoo en keek er even naar. Puntjes van de tattoo staken onder het stof uit en ze ging op haar zij liggen.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Vanna Gorgina || Zeemeermin || Hydro-Thermokinese ||

Toen Vanna en Mako aangekomen waren bij kamer 217, namen ze afscheid. Hij gaf haar een afscheidskus, vertelde haar dat ze elkaar wel weer zagen bij het avondeten. Ze deed de sleutel in het slot en draaide hem om. De deur opende met een zwaai en Vanna gooide haar tassen naar binnen.
'He he, eindelijk.' Ze had nog niet door dat haar kamergenootje op een bed al lag. 'Ow hoi.' Zei Vanna toen ze het meisje zag liggen, ze was wel benieuwd naar Evanangelina of hoe ze ook alweer mocht heten en of ze ook zo mooi was als Mako zei.
Ze droeg een snoezig jurkje dat haar lichaam mooi ompakte, Vanna besloot dat ze het lelijk vond. Het stond haar prachtig maar geel had ze altijd al een lelijke kleur gevonden maar omdat schijnbaar elke jongen aan haar lippen hing vond ze het lelijk bij haar.
Plots dacht ze aan Niele, haar vriendje, haar mensen vriendje waar niemand wat van mocht weten. Ze had hem verteld dat ze naar een kostschool ging in Italië en dat ze hem op betaalde tijdstippen wel kon bereiken, ze hadden hier - godzijdank - internet.
Daarna keek ze weer naar het grietje dat op het linker bed lag.

Aiden Josh Mccloud || Vampier || Mind Compulsion

Met mijn zware weekendtas in mijn rechter hand strompel ik mijn nieuwe kamer binnen. 'Ah, niemand thuis.' mompel ik in mijzelf. Er stonden twee bedden in de kamer, waarvan ik opmerkte dat de één al bezet was. Mijn kamergenoot was dus al aanwezig.
Ik besloot mijn tas op het andere bed neer te gooien en vervolgens mijzelf ernaast. Man, wat was ik moe van al dat reizen. Dit was pas mijn tweede jaar op deze merkwaardige school, maar ik had het ontzettend naar mijn zin. In de vakantie was ik weer terug gegaan naar Seba om samen met hem verder te reizen. Dat was namelijk het enige wat Seba deed. Hij reisde. Meer niet. En daarom was ik dol op hem. We besloten één richting uit te gaan en we zagen wel waar we zouden stranden, het kon ons beiden eigenlijk niet veel schelen. Ik had daarom ook al een groot deel van de wereld gezien, want Seba bracht mij echt overal.
Ik zuchtte even diep bij de gedachten aan Seba en zijn reizen. Wat had ik nu gewild om samen met hem verder te reizen. Ik snapte eigenlijk ook niet waarom hij mij naar deze school had gestuurd, maar als hij vond dat het nodig was, dan was dat het ook. Ik vertrouwde Seba blindelings. Hij was als een vader voor mij. En ondanks dat hij de gene was die mij had veranderd, had hij daar zo zijn redenen voor. En ik was hem daar dankbaar voor, want mijn leven was niet altijd zo makkelijk als dat het nu was.
Ik schudde die gedachten vlug van mij af en boog mij toen over het bed heen om de lade van mijn nachtkast te open. Daar op de bodem van de la lag een wit vel waar mijn rooster op getypt stond. Ik bekeek het aandacht en merkte op dat ik met mijn kamergenoot les had.
'Audrick Damian McKnight.' mompelde ik zacht in mij zelf. Ik had echt geen idee wie deze gozer was, maar ik hoopte iemand die niet al te serieus was, vergeleken met mijn kamergenoot van vorig jaar. Wat had ik een hekel aan die gozer. Pretbederver dat hij was.
Ik plaatste mijn rooster op mijn nachtkast en sprong van mijn bed af. Ik besloot maar vast richting de eetzaal te gaan want mijn maag begon hevig te knorren, als teken dat de honger mij begon te overheersen.

[ bericht aangepast op 17 feb 2014 - 20:14 ]

"We accept the love we think we deserve."

Happy Birthday my Potter!

Nixie Lahote || zeemeermin || Cryokinese

Daar stond ze dan, haar ogen gleden over het grote gebouw heen. Nixie begon al meteen zenuwachtig te worden. Wat als het hier ook niet goed ging. Wat als niemand haar mocht, net zoals op alle andere scholen waar ze op gezeten had. En dat niet alleen, het was raar dat ze nu eindelijk echt haar zelf kon zijn. Dat het geen groot probleem was mocht ze per ongelijk veranderen. Hier zouden ze haar niet in een hokje zetten en allerlei dingen met haar doen. Maar natuurlijk was het ook de bedoeling dat ze leerde om als een normaal mens te leven. Echter ging het dan vooral om haar gaven. Kort haalde ze diep adem waarna ze een glimlach op haar gezicht toverde en zelfverzekerd naar binnen liep. Echte dat was, wat ze probeerde uit te stralen. Of dit ook echt lukte was een heel anders iets. Nixie liep langs verschillende mensen heen en hield haar schouders recht en keek strak voor haar uit. Ze had dit alles natuurlijk allang besproken met haar zelf, zodat ze niet voor schud zou staan. Eenmaal in een gang zag ze schermen met namen er op. Ze moest wat dichter bij staan om haar naam te vinden, maar zodra ze haar naam zag. Vond ze ook de naam van een ander persoon, ze zou haar kamer dus moeten delen met een ander. Zo'n groot probleem zou ze er ook al weer niet van maken. Ze hoopte alleen dat die Amy een beetje aardig was. Nixie draaide zich weer terug om en ging op zoek naar de trappen waardoor ze bij haar kamer zou komen. Kamer k268. Zodra ze een trappenhuis gevonden had kon ze het niet laten om haar blik toch naar beneden te laten glijden waardoor ze tegen iemand aan liep (lexi). "Sorry." Sprak ze met een voorzichtige glimlach waarna ze naar haar op keek.

seven seconds that is all the time you got to make your point.

:Mako Gorgina || Meerman || Hoge stem ||

De ogen van Mako gleden langs de nummertjes die op de deuren stonden, 355 herhaalde hij een paar keer in zijn hoofd. Toen hij de kamer had gevonden draaide hij de sleutel in het slot en hoorde een duidelijke klik, de deur ging met een zwaai open.
'Hallo?' Maar er kwam geen gehoor terug, hij was als eerste. Mako liep naar het rechter bed, gooide zijn tassen erop, later zou hij ze uitpakken. Hij deed de lade open van de tafel die tussen de bedden in stond en zag twee roosters liggen. 'Isaac Morris,' Mako had echt geen idee wie hij was, misschien als hij de jongen zag dat hij het zou weten maar bij het zien van de naam ging er geen lichtje branden.
Hij bekeek zijn klas,

Klas 3C
Mentor: Professor Russel

• Evangelia Calingenia Berdine
• Lexine Melissande Sage
• Ruby Dayne
• Mako Gorgina
• Rowan Aida
• Philip Crowe

Evangelia kende hij natuurlijk, Lexine was een elf die beter geen elf had kunnen zijn wist hij nog. Ruby was een heks apart, Mako moets erg lachen toen hij eraan dacht dat ze haar ratten mee naar de les had genomen en alle meiden moesten gillen. Rowan, dat was een top gozer Mako kende hem van de voorgaande jaren en had altijd wel een leuk gesprek met hem kunnen aanknopen. Philip, heethoofd eerste klas maar dat kwam door zijn vaderskant natuurlijk. Mako kwam tot de conclusie dat hij erg blij was met zijn klas. Daarna gleed zijn blik naar het rooster.

Rooster

Maandag:
08.30 – Planten- en kruidenkennis
09.30 – Kinetische krachtbeheersing
10.30 – Onderwaterdieren en plantenkennis / Beheersing van bloedlust
Pauze
13.00 - Geschiedenis
14.00 - Keuzevak 1
15.00 - Keuzevak 1

Dinsdag:
08.30 – Telepatische krachtbeheersing
09.30 - Spreuken en drankjesgebruik / Kunst en muziek
10.30 - Spreuken en drankjesgebruik / Kunst en muziek
Pauze
13.00 - Onderwaterdieren en plantenkennis / Beheersing van bloedlust
14.00 – Gym & gevechtstraining
15.00 - Gym & gevechtstraining

Woensdag:
08.30 – Zwemtraining
09.30 - Zwemtraining
10.30 – Lichamelijke krachtbeheersing
Pauze
13.00 – Planten- en kruidenkennis
14.00 – Kinetische krachtbeheersing

Donderdag:
08.30 – Wiskunde
09.30 – Griekse taal en mythologie
10.30 – Keuzevak 2
Pauze
13.00 – Lichamelijke krachtbeheersing
14.00 - Engels
15.00 - Vrij

Vrijdag:
08.30 - Vrij
09.30 – Telepatische krachtbeheersing
10.30 – Keuzevak 2
Pauze
13.00 - Griekse taal en mythologie
14.00 – Extra gevechts- en wapentraining
15.00 - Extra gevechts- en wapentraining

Mako was benieuwd naar de keuzevakken, hij twijfelde gezien je elk jaar iets anders kon krijgen, dat vond hij zo leuk.

Keuzevakken:
Keuzevak 1
• Kookles
• Drama
• Paardrijden

'Hmm, kookles is niet nodig gezien ik toch vis zo rauw eet.' Zei Mako overhard, nu begon hij te denken hij had langzaam aan toch wel erge trek gekregen in een bak met garnalen. Dat zou later komen. 'Drama of paardrijden,' Mako keek er met een moeilijk gezicht naar. Paardrijden was een ander vervoersmiddel op het land, maar wat had hij aan drama. Na blind gekozen te hebben kwam hij bij drama uit. 'Drama it will be,'

Keuzevak 2
• Wetenschap der Homo sapiens
• Astronomie en natuurwetenschappen
• Latijnse taal en cultuur

Voor Mako was de keuze nu nog moeilijker, hij hield van astronomie. Als ze tijdens een volle maan in het water lagen of gewoon elke avond hield hij ervan om te staren naar de sterren die schenen in de nacht. Maar Latijn had ook zijn schoonheid, de taal de cultuur. Het werd nog in het meermin leven gebruikt. Hij wist veel van mensen gezien hij en zijn hele familie in een dorp woonde, maar er woonde praktisch geen mensen. Dus misschien als hij dat vak nam kon hij als hij een koning zou worden meer inzicht hebben in mensen. Het was nu tijd om niet voor zichzelf te kiezen maar voor wie hij ooit op een dag eigenlijk niet wilde zijn te kiezen.

Evangelia C. Berdine x Dochter Aphrodite x Hypnose d.mv. Schoonheid

      'He he, eindelijk,' een jonge vrouwen stem liet Evangelia haar ogen die ze gesloten had openen en even knipperen. 'Ow hoi,' had de stem vervolgens gezegt die van Vanna -als ze het goed bedacht- was. Ze draaide zich een kwartslag om en zag haar kamergenootje die stond. Evangelia ging omhoog met haar rug en zette haar benen in een kleermakerzit terwijl ze vluchtig Vanna bestudeerde. Je kon duidelijk zien dat Vanna een zeemeermin was. Zeemeerminnen hadden altijd iets aparts mooi's gehad dat nooit iemand anders zou kunnen bezitten. Ze had blond haar en grote mos groene ogen waar Evangelia zeker van was dat mannen er in zouden kunnen verdrinken.
      'Hallo, ik ben Evangelia. En jij bent zeker Vanna? Familie van Mako?' Evangelia stond op en stak haar hand uit naar Vanna en keek even in haar ogen waardoor ze haar wenkbrauwen een oogwenk fronste. Het was een soort vijandige blik geweest met een vleugje jaloezie er door heen. En zo het einde van een vriendschap die nog niet eens begonnen was, waren de gedachtes die door Evangelia's hoofd fliste. Het was de blik die Evangelia valer zag bij meiden. Iets waardoor ze zichzelf verafschuwde. Dat ze niks kon door haar moeder. Ze keek naar Vanna en bedacht zich dat ze sociaal moest zijn. Ondanks dat haar spieren voor haar gevoel in vuur en vlam stonden liep ze maar het nachtkastje die ze opende en zoals verwacht lag daar haar rooster zoals ieder jaar in. Ze pakte het op en keek naar haar rooster. Ze zat in klas 3C en haar mentor was professor Russel, de man die haar humeur van 100 naar min 1000 kon brengen. Hij was te vrolijk in de ochtend en ze irriteerde zich mateloos aan zijn grappen. Toch was haar klas een pluspuntje ondanks ze 2 van de namen niet zo snel kon benoemen met zonder een gezicht. Ze keek naar de keuze vakken en haar keuze's waren al snel gemaakt. Drama en Latijnse cultuur. Drama had Evangelia altijd geweldig gevonden en Latijn had ze altijd al willen leren.
      'In welke klas zit jij Vanna?' vroeg Evangelia aan haar kamergenootje terwijl ze naar Evache's kooi liep en even keek naar de cavia die zat te slapen in het houten huisje. Ze draaide zich om en leunde tegen de muur aan terwijl ze de jonge vrouw vragend aan keek.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

[Ik hoop dat je het niet erg vind maar ik heb Evangelia antwoord laten geven op een paar vragen, anders vervang ik het hoor Calorae ]

Vanna Gorgina || Zeemeermin || Hydro-Thermokinese ||

Vanna was even ondersteboven van haar schoonheid dat ze er even stil van was, ze herpakte zich wel.
'Euhm, ik ben het nichtje van Mako. Euhm ik zou niet weten in welke klas ik zit,' Zei Vanna toen, gezien ze het echt nog niet wist. Evangelia was het dus, ze pakte uit haar nachtkastje. Evangelia liep naar het andere nachtkastje en haalde er ook een ander papiertje uit.
'Hier, je rooster.' Evangelia glimlachte toen ze het aangaf, Vanna glimlachte terug en bedankte haar door middel van een knikje.
'2B, mijn mentor is professor Clark? Is dat een man of vrouw?'
'Vrouw,' Vanna gaf haar weer een knikje. Vanna keek naar het beestje in de kooi, wat een schattig beestje was het.
'Evache,' Het beestje had een mooie naam net zoals haar eigenaresse. Vanna vond dat ze misschien iets te vooroordelend geweest tegen over haar, ze was mooi - correctie bloedmooi - en daar kon ze niets aan doen. Vanna gooide haar tassen op het rechter bed en keek naar de kast. Twijfelend of al hun spullen er wel in zouden passen. Dat zou ze later wel uitvogelen samen met Evangelia.
'Als je het niet erg vind ik ga even gebruik maken van de badkamer,' Zei Vanna toen ze richting de badkamer liep. Ze keek in de spiegel, ze had wallen onder haar ogen van de lange reis, er piekten haren uit haar vlecht die ze had gemaakt en ze realiseerde zich dat er een vlek op haar shirt zat. 'Lekkere indruk heb je gemaakt,' mompelde ze zachtjes.
Ze draaide de kraan open, haalden even diep adem en keek naar het bad dat twee meter verder was. Dit kon ze doen, ze spatte wat koud water in haar gezicht, draaide snel de kraan dicht en ging in het bad liggen. Ze opende haar ogen en haar vin was het eerste wat ze zag.
Het was wel fijn met haar kracht kon ze eerder weer mens worden, ze kon het water uit zichzelf halen dat ze weer droog was. Dat was een van haar voordelen van haar kracht.