The deatheathers return x Hogwarts and One Direction || Speeltopic 1 - Speeltopics

Het begin:

Minevra McGonagall.

Ik stond op van mijn stoel en ging voor de docenten staan in het zicht van de leerlingen. 'Danku professor Dorwin voor de sorteersermonie.'Begon ik. Mijn blik vestigde op een leerling en ging zo langs velen. 'Welkom nieuwe leerlingen, en welkom terug andere leerlingen. Dit nieuwe jaar op Hogwarts, heeft vele kansen voor jullie. Jullie zullen gelukkige momenten hebben en minder gelukkige. Maar ik wil jullie allen waarschuwen. Het ministerie is het er niet mee eens dat ik studenten dit vertel. En mijn mening is dat studenten de gevaren van de echte wereld moeten kennen.'Sommige blikken van de eerste jaars werden beangstigend. 'Iedere dag of zelfs uur proberen de deatheathers Hogwarts binnen te komen. Misschien wel op dit moment. De deatheathers hebben zich weer bij zich gevoegd en willen nu de wereld overnemen voor hun doode en zogenaamde baas. Hij werd altijd You-Know-Who genoemd. Maar iedereen kent zijn echte naam;Voldemort. Net zoals jullie zat hij ongeveer 60 jaar of 70 jaar geleden op deze school. Ik wil jullie 1 ding zeggen; Let goed op jezelf en mede studenten. En vertrouw je vrienden in deze tijden.'Een paar vierde jaars zaten wat met elkaar te fluisteren. 'Maar goed. Naar de feest sfeer. Eet smakelijk!'Een kleine en flauwe glimlach sierde mijn mond. Ik klapte in mijn handen en het avondmaal verscheen. Gemompel en geroezemoes doemde op en ik ging weer op mijn plek zitten.

[ bericht aangepast op 27 feb 2014 - 18:22 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Liam James Payne.

Heel geconcentreerd doet ze mijn bewegingen na. Ik kiijk naar haar toverstok, die gemaakt is van wilgenhout en eenhoornhaar. De mijne is gemaakt van eikenhout en eenhoornbloed – redelijk buigzaam. Ik heb hem nog nooit kapot gemaakt, gelukkig, in dat geval ga ik heel voorzichtig met mijn spullen om. Na mijn uitleg knikt ze vastberaden en probeert ze het. Helaas vallen er alleen wat vogelveren op de grond – ze bijt hard op haar lip en ik sla een arm om haar heen.
"Mij lukte het de eerste paar keer ook niet," zeg ik naar waarheid. Ze doet opnieuw een poging en nu lukt het wel, het zijn iets minder vogeltjes dan mij en ze kwetteren wat valser maar dat maakt niet uit, het is in ieder geval gelukt. Ze knuffelt me als dank en bergt haar toverstok weer op. "Na een tijdje gaat het steeds beter, je moet gewoon blijven oefenen," zeg ik glimlachend.
"Heb jij nog iets geleerd deze zomer?" Vraag ik. Mijn vader vond het altijd leuk om dingen te leren. Hij was een Ravenclawer, net als Maeve, mijn moeder was daarentegen een Hufflepuf, net als ik. Misschien dat de Sorteerhoed daarom ook nog twijfelde. Mijn vader vroeg altijd in de vakanties wat ik had geleerd en als ik het hem vertelde moest ik het ook uitvoeren, en hielp hij me als er iets nog niet zo goed ging. Ik ben blij dat ik zo goed met mijn vader om kan gaan. Mijn moeder vind het altijd een beetje eng als we gaan toveren, terwijl ze weet dat wij goed omgaan met magie, ze is nou eenmaal het overbezorgde type.

Alaska Hazel Mills.

Ik merk dat Zayn, mij en Louis al de hele tijd aanstaart. Redelijk geïrriteerd kijk ik hem aan, kan hij zich niet met zijn eigen zaken bemoeien. "Een beetje groot ego, miss Mills?" Vraagt Louis.
"Ik, nee joh, natuurlijk niet," antwoord ik lachend. Na mijn opmerking over vuile Deatheaters zag ik dat zijn gezichtsuitdrukking iets veranderde – waarschijnlijk was hij het er mee eens. ''In deze tijden moet je altijd voorzichtig zijn.'' Zegt hij, waarna zijn aandacht meteen wordt getrokken naar Zayn.
"Kan ik je vanavond even van man tot man spreken, Lou? Het gaat om wat advies." Vraagt hij.
''Tuurlijk.'' Antwoord Louis. Lekker vaag en mysterieus dan – precies hoe Zayn wordt omschreven. Louis lijkt het alleen volkomen te begrijpen. Er ontstaat een frons tussen mijn wenkbrauwen, ik vertrouw Zayn voor geen meter. Ik buig me weer naar Louis toe en breng mijn hand naar zijn oor, zodat niemand, behalve hij, kan horen wat ik zeg.
"Doe voorzichtig, ik bedoel, met Zayn weet je het nooit," geef ik mijn mening. Het boeit me echt niet als Zayn daar niet tegen kan en als hij ooit een keertje tegen me duelleert zal hij nog verrast worden. Want hoewel hij denkt dat hij de sterkste is heb ik ook wel wat in mijn mars. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik schuif weer terug. Ik pak wat van de schalen met eten en leg dat op mijn bord; vooral kippetjes.

[ bericht aangepast op 22 feb 2014 - 11:00 ]

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Cheryl Greene

Toen ik Harry in zijn buik prikte maakte hij een spastische beweging. Langzaam pakte hij mijn polsen. "Niet doen, Cherrie."Zei hij. Ik voelde een paar jaloerse en boze blikken op me. En een meisje niet ver van mij vandaan fluisterde:''Dat wijf is echt een trut.''Ik draaide kort met mijn ogen en keek Harry weer aan. Harry riep weer iets naar dat Slytherin meisje en zij riep iets terug. ''Laat ze maar staren, ik ben toch al van jou,"Plaagde hij me, en hij trok me iets dichter naar hem toe. Ik voelde de blikken bozer en jaloerser worden. Om de meiden nog wat te irriteren drukte ik kort mijn lippen op zijn wang. Harry en ik waren soms nogal klef. Té klef. Maar we waren gewoon beste vrienden. Het jammere was dat dit Harry zijn laatste jaar zou zijn. En ik daarna nog een jaar moest. "Hoe dan ook, geloof jij dat die Deatheaters Hogwarts echt kunnen binnendringen? Het is ze al eens gelukt, dat wel. Wie weet is die jongen van Hufflepuff, Liam, wel een Deatheather."Vroeg hij me. ''Die deatheaters kunnen mij part de pot op. Wij zullen wel winnen. Dat is ons eerder ook gelukt.''Antwoordde ik. ''En bedoel je Liam Payne? Die zou echt geen deatheater zijn. Ik denk eerder een paar Slytherins.''

Louis Tomlinson

"Ik, nee joh, natuurlijk niet,"Lachte Alaska. Zou ze het merken dat ik een deatheater was? Ik trok de mouw van mijn gewaad nog wat meer naar mijn linkerarm. Niemand mocht erachter komen. Alleen Zayn wist het. En ik van hem. Waarschijnlijk wou hij me daarover spreken vanavond. Gelukkig was ik niet de enigste die een deatheater was. "Doe voorzichtig, ik bedoel, met Zayn weet je het nooit,"Fluisterde Alaska in mijn oor zodat niemand het kon horen. ''Al, ik vertrouw Zayn door en door. Ik ken hem ook goed. Hij zou me niets aan doen. En als hij dat van plan was dan ben ik niet bang om te duelleren.''Fluisterde ik terug. ''Wat wilde Styles trouwens van je? Waarom riep hij aldoor?''Vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. ''Ik vertrouw hem niet.''Gryffindors zijn onvertrouwbaar vind ik. Ze zijn ondankbaar. Ooit heb ik eens een geholpen. En ik heb er echt spijt van. Nooit meer zou ik dat doen.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Maeve Demetria Curtis

"Na een tijdje gaat gaat het steeds beter, je moet gewoon blijven oefenen," zei Liam met een glimlach, waardoor ik begrijpend knikte. Natuurlijk, ik moest elke spreuk of bezwering een aantal keren oefenen voordat ik ze kon gebruiken. Liam was ook de enige die ik mijn spreuken leerde; anderen wisten niet dat ik thuis oefende of dachten dat ik ze het niet kon leren, omdat ik niets kon uitleggen via mijn stem. Maar met enige moeite lukte het prima, hoor.
"Heb jij nog iets geleerd deze zomer?" vroeg Liam, wetende dat ik thuis wel eens wat spreuken uitprobeerde. Soms kreeg ik van professor Banning een stukje perkament met een nieuwe bezwering of spreuk toegestopt, hoe onnuttig ze dan ook wel eens mochten zijn, hij wist dat ik graag nieuwe dingen leerde en dat -dat één van de enige dingen waren die mij op de been hielden.
Daarom knikte ik, maakte ik met mijn hand een schrijfbeweging als teken dat ik het via papier zou uitleggen, om vervolgens mijn toverstok weer te pakken en deze in de lucht stak. Ik draaide een simpele cirkel met de punt van de toverstok en zei tegelijkertijd in mijn gedachten 'Orchideous', waarna er aan de punt van mijn toverstok een boeket van orchideeën verscheen. Voorzichtig haalde ik de toverstok weer naar me toe en gaf ik vervolgens het boeketje bloemen aan Liam. Het was een leuke bezwering, maar tenzij je geen zin had om bloemen te kopen voor je vriendinnetje, was hij eigenlijk compleet nutteloos. Ach ja, misschien kwam de spreuk ooit nog van pas.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Harry Edward Styles

Zodra ik merkte dat een aantal meisjes hun dodende blikken op Cheryl begonnen te werpen, trok ik haar nog een stukje dichter tegen me aan. Ik kon er niets aan doen; ik was erg beschermend over mijn beste vriendinnetje. Als iemand haar ooit iets zou aandoen of het zou proberen, zou ik niet rusten voordat ik diegene had betoverd met één van de Unforgivable Curses. En geloof me, ik zou ze gebruiken als het nodig was. Ik mocht dan wel geen Slytherin zijn, de Sorting Hat had toch zijn twijfels gehad.
Na de kus die ze op mijn wang had gedrukt, grinnikte ik zachtjes, wetende dat ze het enkel deed om anderen te pesten. En zo speels en flirterig als ik op dat gebied was, boog ik me voorover en drukte ik een liefkozend kusje in haar nek, waarna ik me zwoel in de richting van haar linkeroor boog om het moment nog ietsjes mooier uit te laten zien.
"Slytherins zijn nog onbetrouwbaarder als professor Trelawney's voorspellingen tijdens Divination," fluisterde ik op een plagende manier, waarna ik nog even mijn vingers door het meisje haar zachte, blonde lokken haalde en er eentje achter haar oor stopte. "En als daar al Deatheaters tussen mogen zitten, vertrouw ik Malik en Lee niet. De prins en prinses van Slytherin hebben altijd wel iets met duistere tekens te maken."

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Alaska Hazel Mills.

Louis doet raar – ik ben jaren bevriend met hem, maar toch krijg ik nooit echt hoogte van die jongen. "Al, ik vertrouw Zayn door en door. Ik ken hem ook goed. Hij zou me niets aan doen. En als hij dat van plan was dan ben ik niet bang om te duelleren."
Een beetje geïrriteerd trek ik me weer terug, aangezien ik net half tegen Louis aanlag. "Wat wilde Styles trouwens van je? Waarom riep hij aldoor?" Vraagt hij met opgetrokken wenkbrauwen. "Ik vertrouw hem niet." Voegt hij er daarna aan toe.
"We waren gewoon wat aan het dollen," zeg ik. "En trouwens, hij is dan misschien niet mijn beste vriend maar wel een goede," zeg ik daarna. Van Harry krijg ik veel sneller hoogte dan van Louis. "Ik vertrouw Harry," zeg ik dan.
"En nu niet boos worden omdat hij een Gryffindor is – hij is wel een Volbloed," verdedig ik mezelf, hoewel het me niets zou uitmaken als hij een Muggleborn was.
Ik zucht zachtjes. Ik heb geen zin om de eerste schooldag al ruzie te hebben maar Louis doet raar en ik vertrouw Zayn niet, niet dat iemand anders dat wel doet..

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Liam James Payne.

Ze knikt en maakt daarna een schrijfbeweging. "Accio perkament," zeg ik grijnzend, waardoor er een perkamentrol naar me toevliegt die ik met gemak opvang. Ik geef het aan Maeve en pak dan snel nog een veer – die ik ook aan haar geef. Ik volg nauwkeurig de bewegingen van haar toverstok en het blijkt dat je maar één cirkel moet draaien. Plotseling verschijnt er een boeket orchideeën, die ze aan mij geeft.
"Prachtig," zeg ik glimlachend, waarna ik het boeket overneem. Ik pak snel een glas en vul door middel van magie het glas met water, daarna zet ik de bloemen erin. De muren van mijn slaapkamer zijn ook bedekt met planten, dit komt door dat een paar jaar geleden onze hoofd van het Hufflepuf huis een Herbology lerares was. Glimlachend keer ik me naar Maeve. Het was dan misschien niet zo'n belangrijke spreuk, toch vond ik hem leuk. Plotseling bedenk ik me dat andere leerlingen deze spreuk ook hebben toegepast in onze common room omdat je hier nog wel is orchideeën en andere planten vindt. Heel veel Hufflepuf's hebben aanleg voor Herbology maar ik heb dat totaal niet. Ik ben goed in andere vakken zoals Charms en Potions. Defense Against the Dark Arts is mijn allerslechste vak, wat niet echt van pas komt met die Deatheaters die het kasteel proberen binnen te dringen. Misschien moet ik toch beter opletten, want het komt vast van pas als ik weet hoe ik me moet verdedigen – ik weet wel de basisspreuken, maar die zijn ze natuurlijk aankomen.

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Maeve Demetria Curtis

Al snel toverde Liam perkament en een veer tevoorschijn, waarvoor ik hem met een knikje bedankte en glimlachte zodra hij me complimenteerde voor de spreuk. Ik wist wel dat veel Hufflepuffers de spreuk al kenden, of ze hadden er minstens al eens van gehoord, maar aangezien Liam niet de beste in Herbology was, verwachtte ik dat hij niet veel van bloemetjes en plantjes wist. Ikzelf was er niet slecht in, maar ook niet de beste. Ik was goed in Potions, Transfiguration en Defense Against the Dark Arts, iets wat me heel goed uitkwam, hoewel ik mijn keuzevak, Ancient Runes, en Astronomy niet zo goed wist te voltooien als andere vakken. Daarnaast had ik ook voor Muggle Studies gekozen, omdat ik als Muggleborn mijn voordeel daar uit kon halen. Achteraf had ik liever voor Care of Magical Creatures gekozen, maar Ancient Runes leek me op dat moment een stuk leuker. Jammer dan.
Ik pakte de veer vast en schreef de spreuk, Orchideous, op het stuk perkament en schreef daaronder weer de uitspraak [or-KID-ee-us], zodat hij zonder mijn hulp de spreuk kon uitspreken.
Hierna pakte ik mijn toverstok vast en deed ik de beweging nog twee keer voor, om vervolgens naar Liam te wijzen en hem het stuk perkament geven. Voor de zekerheid schoof ik een stukje aan de kant, aangezien ik niet wist hoe groot de mislukking zou zijn, mocht er iets niet kloppen. Het was niet zo zeer dat ik Liam niet vertrouwde, maar als je een bezwering verkeerd uitsprak, kon er vanalles gebeuren. En dat wist ik maar al te goed.

[ bericht aangepast op 22 feb 2014 - 14:42 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Camilla Swann

Ik hoorde de speech van McGonagall en het zette me licht aan het denken. Ik wist dat de dooddoeners ooit terug zouden komen maar wanneer? In gedachten verzonken at ik mijn eten langzaam op. Ik had geen honger, ik hoefde niks, ik voel me gewoon een beetje rustiger dan anders. Tegenover de Griffoendor tafel stond de Huffelpuf tafel. Ik heb een goeie vriendin in Huffelpuf, Veronica. Ze is heel aardig en lollig. Ik wilde wat spreuken uitproberen omdat ik alvast wat zou kunnen leren, maar daar had ik wel een beetje hulp bij nodig. Ik keek de tafel rond maar iedereen was gezellig met elkaar aan het praten behalve ik. Een zucht verliet mijn mond en ik haalde langzaam mijn toverstok boven de tafel uit. Ik wilde niet dat die vies werd, dus ik deed er voorzichtig mee. Ik wist niet wat ik eerst voor spreuk moest doen maar toen schoot me iets te binnen. Misschien kan Victoria een handje helpen. Ik draaide me om en tikte Victoria op de schouder. Ik ben nou eenmaal iemand die graag snel dingen uitzoekt.

[ bericht aangepast op 22 feb 2014 - 15:47 ]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Cheryl Greene

Harry grinnikte zachtjes toen ik een kus op zijn wang drukte. Hij wist dat ik het deed om de jaloerze meiden te pesten. Hij drukte een kusje in mijn nek, waarna hij naar mijn linker oor boog. ."Slytherins zijn nog onbetrouwbaarder als professor Trelawney's voorspellingen tijdens Divination,"Fluisterde hij op een plagerige toon. ''Moet jij zeggen Hazz. Jij kwam bijna in Slytherin.''Fluisterde ik in zijn oor, met een spottende ondertoon. Hij haalde een vinger door mijn blonde lokken en schoof een achter mijn oor. "En als daar al Deatheaters tussen mogen zitten, vertrouw ik Malik en Lee niet. De prins en prinses van Slytherin hebben altijd wel iets met duistere tekens te maken."Zei hij. Kort knikte ik. ''Ik vertrouw Tomlinson niet. En Malik ook niet. Lee vertrouw ik meer dan die anderen. Net zoals Mills.''Benaamde ik. Een paar vijfde jaars Gryffindors stonden op en liepen weg. Net zoals een paar derde jaars Ravenclawers. ''Wat gaan we na het avondmaal doen?''Vroeg ik hem. Hij had vast wel een goed idee.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Louis Tomlinson

Ik zag aan Alaska dat ze merkte dat ik raar deed. Missie gefaald. Een beetje geërgerd gaat ze weer normaal zitten. ''We waren gewoon wat aan het dollen,"Antwoordde ze toen ik vroeg wat Styles van haar wilde. "En trouwens, hij is dan misschien niet mijn beste vriend maar wel een goede,"Vervolgde ze. Sinds wanneer zijn Gryffindors en Slytherins bevriend? Oké ik weet dat al dat gedoe met die afdelingen is veranderd voor sommigen maar voor mij niet. "Ik vertrouw Harry,"Zei ze, en ze vervolgde met:."En nu niet boos worden omdat hij een Gryffindor is – hij is wel een Volbloed,"Haar kennende boeide het niets als hij een mudblood was. ''Ik word toch niet boos?''Zei ik geërgerd. ''Waarom denken mensen altijd dat ik om kleine dingen boos word. Ik ben toch ook gewoon een mens?!''Ik keek Alaska doordringend aan. Mijn kaak verstrakte net zoals mijn hand die ik tafel had gelegd, nou ja de hand was nu meer een vuist. Ik ademde rustig in en uit en mijn vuist werd weer een platte hand. Mijn hand tilde ik op en haalde die door mijn haar om die daarna weer op de tafel te leggen.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Harry Edward Styles

Cheryl fluisterde terug dat ikzelf bijna een Slytherin was geweest en hierbij was haar spottende ondertoon niet te missen, waardoor ik mijn hoofd een stukje terugtrok en haar eventjes gekwetst aankeek. Ik had het niet erg gevonden, mocht ik in Slytherin belandt zijn, maar dat betekende niet dat het leuk was om als onbetrouwbaar bestempeld te worden, ook al bedoelde Cheryl dat vast niet op die manier. Ik besloot om geen gemene opmerking terug te kaatsen, aangezien we dan ruziënd de Great Hall zouden verlaten. En als zevendejaars zijnde gaf je dan niet bepaald een goed voorbeeld.
"Alaska is te vertrouwen, zeker weten." Alaska was al een tijdje een goede vriendin van me. We waren weliswaar geen beste vrienden, maar we konden erg goed met elkaar opschieten. "Ik weet het gewoon niet, we zullen zien. Ik wil in ieder geval dat je op je hoede blijft en nooit in je eentje op een Slytherin afstapt. En dat meen ik, Cher." Ik kon niet voorzichtig genoeg zijn op dit moment. Misschien ging Cheryl de confrontatie wel aan met een Slytherin en bleek dat ze een Deatheater tegenover haar had staan, dat zou ik verschrikkelijk vinden.
"We kunnen die mantels gaan zoeken en gaan rondspoken, hoewel ik denk dat Filch en Mrs Norris ons dan afmaken. Of we gaan in het donker rondvliegen op onze bezems, hoewel ik denk dat Madam Hooch daar niet zo blij mee zal zijn. En als je echt in een brave bui bent, dan kunnen we netjes naar de Common Room gaan en voor de haard gaan zitten met een spelletje." Ik persoonlijk vond het eerste en het tweede plan het leukste, maar ik wist niet of Cheryl zin had in problemen.

[ bericht aangepast op 22 feb 2014 - 17:48 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Alaska Hazel Mills.

''Ik word toch niet boos?'' Zegt hij geërgerd. ''Waarom denken mensen altijd dat ik om kleine dingen boos word. Ik ben toch ook gewoon een mens?!'' Zijn kaak vertstrakt net zoals zijn vuist die op de tafel ligt. Even schrik ik en ga wat verder van hem af zitten.
"Dit bedoel ik nou," zeg ik. "Je overdrijft, ik geef je alleen een uitleg." Zeg ik. Plotseling hoor ik dat Harry zegt dat ik wel te vertrouwen ben waardoor er een glimlach op mijn gezicht verschijnt – hij vertrouwt me tenminste wel.
"Luister Lou," ik ga weer wat dichter bij hem zitten. "Ik wil geen ruzie omdat we elkaars vrienden niet vertrouwen, als wij elkaar maar vertrouwen, toch?"
Glimlachend kijk ik hem aan. Ik weet dat Louis me nooit iets aan zal doen en daarbij heb ik geen zin in ruzie – al helemaal niet op de eerste dag. Waarschijnlijk zijn we gewoon wat sneller geïrriteerd door de stress.
"En ik vertrouw jou Louis, écht." Zeg ik. Ik ga weer goed zitten en pak wat eten terwijl ik Louis glimlachend aan kijk.
Ik heb zelf ook problemem, zo staat mijn vader aan de kant van de Deatheaters maar mijn moeder niet – dus zij is weggevlucht van hem en ik hoop dat ze nu goed is ondergedoken en dat mijn vader haar niet vindt.

[ bericht aangepast op 22 feb 2014 - 16:32 ]

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

I like my choices. I hope she likes hers.

Amy Maison Lee

Nadat McGonagall -wat mij betreft eindelijk- was uitgesproken, keek ik spottend Zayn aan. Als hier Deatheaters op school waren zou ik me vrijwel meteen bij ze aansluiten. Ik had nog geen wraak gehad op de moord van mijn ouders en dat zou ik krijgen. "Zullen we zo eens mijn bed uitproberen?” hoorde ik Zayn zegen. Ik keek hem ondeugend aan „Dat klinkt goed Zaynie”. Hij drukte een kus op mijn wang "Ik hou van je” ik keek hem verliefd aan "Mondje open, kitten.” hij stopte een slagroomsoesje in mijn mond ''Zayn ik heb nog geen eens normaal eten op’’ sputterde ik. Opeens voelde ik iets tegen mijn been ’’Harley! Hey” ik krabte de hond over zijn kop. Het was werkelijk waar een schat van een hond, ondanks dat ze veel aandacht en knuffels nodig had. "Kan ik je vanavond even van man tot man spreken, Lou? Het gaat om wat advies.” zei hij geheimzinnig. Daarna draaide hij zich weer tot mij. "Daarna hebben we nog tijd zat om wat lol te maken. Wees maar niet bang.’’Oh gaan we nu geheimzinnig doen?” ik keek hem quasi-boos aan. Die jongen kon soms zo geheimzinnig zijn.

[Grr, hij is veek slechter dan gisteren ]

I like my choices. I hope she likes hers.

Liam James Payne.

Ik ben eigenlijk nooit echt goed geweest in Herbology – maar ik ben dan wel weer goed in Care of Magical Creatures, wat soms nog weleens op Herbology lijkt. Ik ben blij dat ik Care of Magic Creatures als extra vak heb gekozen want het lijkt me erg gaaf als ik later met draken kan werken. Omdat ik nu in mijn laatste naar zit zijn we bezig met minder gevaarlijke babydraken. Ik heb gehoord dat we aan het einde van dit jaar met baby Hongaarse Hoornstaarten morgen werken – maar ik weet niet of dat echt zo is, want de Hongaarse Hoornstaart is één van de gevaarlijkste draken ter wereld, zelfs een baby heeft veel macht en is gevaarlijk. Maeve schrijft de spreuk op het stukje perkament dat ik net aan haar heb gegeven en geeft het daarna aan mij. Ik laat mijn blik glijden over de woorden en denk dat het me wel kan lukken. Daarna pakt ze haar toverstok beet en doet ze de beweging voor. Ik let goed op en doehet een paar keer na voordat ik de spreuk uitspreek. Voor de zekerheid schuift ze een stukje weg van me. Glimlachend concentreer ik me op mijn toverstok en de spreuk.
"Orchideous," mompel ik, zo in gedachten verzonken, waardoor er een hele harde knal onstaat. Geschrokken kijk ik naar Maeve. Er lijkt niets kapot te zijn en ook zij lijkt ongedeerd. "Sorry," grinnik ik.
Ik concentreer me nog een keer op de spreuk. "Orchideous."
Dit keer verschijnt er wel een boeket orchideeën uit mijn toverstok. Hoewel ze dood lijken te zijn ben ik wel blij.
"Hm, als ik de spreuk iets beter onder de knie heb krijg jij de eerste boeket orchideeën," glimlach ik.

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "