War time || The Marauders || Speeltopic: OO1. - Speeltopics

Rollen:

Gryffindor:

James Potter: ExpectoPatronum
Sirius Black: Flitwick
Remus Lupin: WillNotLearn
Peter Pettigrew:
Lily Evans: Asmodom
Alice Prewett: Daggers
Overige rollen:

Slytherin:

Severus Snape: Kilicious
Lucius Malfoy: WillNotLearn
Bellatrix Black: Lizor
Andromeda Black: SuperTOMMO
Narcissa Black: Asmodom
Regulus Black: Cashby
Rodolphus Lestrange:
Overige rollen:

Ravenclaw:

Xenophilius Lovegood:
Ted Tonks:
Overige rollen:
Meisje: Summer Meghan Sunfield PeterParker
Hufflepuff:

Frank Longbottom:
Overige rollen:
Abigail Grey: Indis

Quidditch teams:


Prefects:


x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-
Regels:

- Je mag maximaal 4 rollen! Dit MOETEN dan 2 jongens en 2 meisjes zijn (:
- Resevaties blijven 72 uur staan!
- Jongens en meisjes gelijk a.u.b
- Afdelingen gelijk. Ik wil niet meteen heel Gryffindor of Ravenclaw vol hebben!
- Minstens 150 woorden per post, iedereen heeft wel een moment waarop dat niet lukt.
- OOC tussen: [] {} ()
- Alleen JOUWN karakter besturen. TENZIJ je toestemming hebt van degene die die rol speelt.
- Respecteer elkaar!
- Geen Mary-Sue of Gary-Stu personages! Iedereen heeft zijn slechte eigenschappen!
- Niet iedereen met het zelfde verleden. Ik wil niet 10 anderen met de zelfde geschieden is als Sirius Black.
- Niet iedereen is een werewolf,vampire(Vampire is maximaal 2!!!) , Metamorphmagus(Transformagier) of Animagus(Faunaat). Ben je die laatste moet je minstens in het zesde of zevende jaar zitten. Aangezien het 5 jaar duurt. Min James Potter,Sirius Black en Peter Pettigrew.
- Naamsveranderingen doorgeven!
- Maar het belangrijkste: PLEZIER! De regels zijn er om het leuker te maken in de RPG.
- Alleen ik open topics. En als ik niet online ben mag Jafar het van mij doen. En dan moet ze ergens maar neer zetten; by iMickeyMouse of by Noa

x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-

HET BEGIN:

Iedereen zit net in de rijdende trein. Vrienden zoeken elkaar op en vijanden ontlopen elkaar. Allen weten ze wat er gaande is in de Tovernaarswereld. Oorlog. Door Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden, De Heer van het Duister, oftewel Voldemort. Sommige hun ouders wilden hun kinderen niet heen laten maar zijn overgehaald, of helemaal niet. De groep leerlingen is verkleind en angst eist het gevoel op.

[ bericht aangepast op 31 juli 2014 - 10:08 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Remus Lupin
Een dankbare glimlah verscheen op Lily's gezicht, gepaart met steeds roder wordende wangen nadat ik haar een complimentje had gegeven. Het was ook waar geweest, ondanks dat haar ouders beide muggles waren was ze veel slimmer dan de meeste leerlingen. vooral de Slytherins, al was dat niet moeilijk aangezien die over het algemeen aan hersenen ontbraken. Nadat ik mezelf voorgesteld had aan de twee perfects van Hufflepuf en weer naast haar plaats had genomen gaf ze antwoord op mijn vraag over welke boeken ze het liefst las. In mijn vriendengroep kwam het onderwerp boeken niet vaak aan bod, tenzij ze voor de zoveelste keer te lui waren om een boek open te slaan. 'Oh, van alles. Ik ben niet heel kieskeurig. Zolang ik mij maar niet ga ergeren aan de hoofdpersoon. Ik begin overigens wel fan te worden van die redelijk nieuwe schrijver, Stephen King. Ik heb zijn boek "Carrie" deze vakantie gelezen en vind zijn schrijfstijl fascinerend, hoewel het soms wel een beetje duister en horror-achtig is, maar eigenlijk vind ik dat wel leuk voor de verandering. Als het goed is komt zijn tweede boek binnenkort ook uit. Ik heb mijn ouders gevraagd het op te sturen, zodra het in de winkels ligt,' vertelde ze enthousiast, de naam klonk bekend maar ik moest toch even nadenken voordat er een belletje ging rinkelen. 'Volgensmij heb ik die in de vakantie gelezen' zeg ik nadenkend 'horror boek toch?' vraag ik voor de zekerheid. Er was een kleine boekwinkel vlak bij ons huis waar ik in de vakanties en wanneer ik niet bij James, Sirius of Peter was hadden zowel mijn ouders als ikzelf liever dat ik door mijn 'conditie' liever uit de buurt van het kleine aantal jongeren in onze buurt blijf. Op die manier las ik best veel boeken in een vakantie

---

Don't be like the rest of them, darling

Lily Evans || Gryffindor || Prefect


Remus leek even na te moeten denken, maar blijkbaar ging er toch een lichtje branden en dacht hij het te kennen. 'Volgens mij heb ik die in de vakantie gelezen,' kwam het nadenkend uit zijn mond. 'horror boek toch?' vroeg hij nog even na en ik knikte vrolijk. Volgens mij kende mijn vriendinnen het boek ook niet. Waarschijnlijk las ik van hen allen het meest, hoewel zij er waarschijnlijk wel meer over konden meepraten dan Remus zijn standaard gezelschap. Het was echt verbazingwekkend hoe vreselijk ik Potter en Black vond, echt niet om uit te staan en hoe makkelijk het kletsen met Remus ging. Daar zat echt een heel gat tussen. Over Peter Pettigrew had ik verder niet echt een mening. Hij leek een beetje een meeloper, maar ik kon verder niet oordelen, omdat ik vrij weinig over hem wist, behalve met wie hij omging, dat hij nooit echt de grote opmerkingen maakte, maar wel hard meelachte als ze weer eens wat uit hadden gehaald met Severus en dat verachtte ik dan weer.
'Ja, het is wel horror, hoewel ik het einde voornamelijk heel zielig vond. Ik vond het boek verder niet héél beangstigend of zo, maar misschien komt dat omdat ik niet héél bang aangelegd ben. Wel schrikkerig, dus aan van die spooktochten die dreuzels vaak organiseren met kampeer uitjes en zo doe ik liever niet mee, tenzij ik mij heel veilig voel bij de persoon naast mij, maar dit soort boeken kan ik heel goed hebben,' ratelde ik voort. Als de gesprekstof mij lag en ik mij op mijn gemak voelde, kon ik flink doorkletsen. Ik en Tuuntje konden vroeger hele zomers in de speeltuin doorbrengen door gewoon simpelweg te kletsen, tot die ene dag kwam dat ik die verre sprong maakte van de schommel en Severus mij vertelde dat ik een heks was. Ik besloot die gedachte uit mijn hoofd te bannen. 'Welke boeken heb je nog meer gelezen deze zomer?' vroeg ik dus nieuwsgierig aan Remus. Als hij dacht "Carrie" te hebben gelezen, had hij vast meer dan één boek gelezen, want anders wist je dat wel zeker. Een stuk meer. In ieder geval, dat beredeneerde ik daaruit. Ik kon het altijd mis hebben. Iedereen had het immers wel eens mis.

---

Happy Birthday my Potter!

WillNotLearn schreef:
Sorry dat ik nog niet gereageerd heb.
Ik zal waarschijnlijk vanavond of morgen reageren.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

(Jafar -> Rider)

---

Happy Birthday my Potter!

Regulus Black
De jongen moest de neiging onderdrukken om opgelucht te zuchten toen er een grijns op Bella’s gezicht verscheen. Het was dus een goed idee geweest om van onderwerp te veranderen. Regulus wist dat Mudbloods zwart maken iets goed was om te doen als zijn nicht in de buurt was, zeker als je haar te vriend wilde houden. Er waren genoeg mensen op Hogwarts die zeiden dat Bella een klein beetje gestoord was. De manier waarop ze zich gedroeg tegen andere afdeling zei volgens die mensen al genoeg. Het was door die roddels dat de jongen misschien een klein beetje bang van haar was geworden, alsof ze hem zou gaan vervloeken als hij te dicht in de buurt kwam of iets verkeerd zei. Dat ze hem bij dat laatst genoemde niet direct vervloekte, werd al snel duidelijk nadat de vraag of ze Andromeda gezien had over zijn lippen rolde. De jongen kromp lichtjes in elkaar bij haar antwoord. “Het spijt me, ik wilde je niet kwetsen.” Zijn stem klonk zachtjes terwijl hij zich blauwe kijkers op het raam vestigde zodat hij Bella niet aan hoefde te kijken. Hij maakte echter geen aanstalten om te vertrekken, legde zijn handen alleen maar op zijn schoot terwijl hij naar buiten keek.
“Ik ga me maar eens omkleden, ik zie je straks misschien nog.” De stilte had wat hem betrof lang genoeg geduurd. Reikend naar zijn bagage, ging de dertienjarige jongen op de tippen van zijn tenen staan, haalde zijn gewaad uit zijn tas en liep de coupé uit. Niet veel later had hij het zwarte ding, samen met de groen- en zilverkleurige stropdas aan en liep hij al terug door de smalle doorweg. Met een snelle beweging schoof hij de deur van de coupé open waarvan hij dacht dat hij die met Bella deelde. Zijn ogen worden dat ook groot als hij zijn broer met zijn vrienden ziet zitten. Het scheelde niet veel of zijn mond was ook open gevallen, maar dat wist hij net te vermijden. “Sirius.” De lichte minachting in zijn stem was gewoon niet te missen en kort keek hij zijn broer aan voordat hij zijn blauwe kijkers over de rest van het gezelschap laat glijden. “En aanhangsel.” Hij had eigenlijk nooit echt kunnen bedenken waarom Sirius juist met deze twee idioten omging. Die andere, Lupin, viel nog best mee. Die mollige was meer een hond dan een normaal mens en die smalle wilde altijd veel te veel aandacht als je het hem vroeg. Wat hem betreft kon Sirius veel betere vrienden krijgen, mensen die tenminste een beetje fatsoen hadden, maar zoiets vond je natuurlijk niet in Gryffindor. “Ik dacht dat je misschien wilde weten dat moeder je onterft heeft, maar dat wist je waarschijnlijk al.” De woorden klonken gemeen, alsof hij het geweldig vond dat zijn broer onterfd was. Niets was minder waar. Hij vond het erg, had zo het gevoel dat zijn oudere broer hem gewoon had laten zitten in de klauwen van zijn moeder.

---

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Remus Lupin
Ze leek blij te zijn toen ze hoorde dat ik het boek gelezen had, blijkbaar had ze ook niet echt iemand om mee over boeken te praten. 'Ja, het is wel horror, hoewel ik het einde voornamelijk heel zielig vond. Ik vond het boek verder niet héél beangstigend of zo, maar misschien komt dat omdat ik niet héél bang aangelegd ben. Wel schrikkerig, dus aan van die spooktochten die dreuzels vaak organiseren met kampeer uitjes en zo doe ik liever niet mee, tenzij ik mij heel veilig voel bij de persoon naast mij, maar dit soort boeken kan ik heel goed hebben,' ratelde ze aan een stuk door, al luisterend verscheen er een lichte glimlach op mijn gezicht. Gewoon door de manier waarop ze door kan bleven praten over één klein ding en er op eens een groot gesprek van maakte. Ik knikte en dacht vervolgens na toen ze me vroeg welke boeken ik nog meer gelezen had deze zomer, 'een kort horror verhaal van H.P. Lovecraft, The Tumb heet het, het eerste uitgegeven verhaal van Lovecraft. Misschien ken je het. En..' Ik krabte even op mijn achterhooft en haalde de zomer voor mijn ogen. The Tumb, Carrie.. 'Nog een aantal verhalen van Lovecraft, volgens mij ook een aantal verhalen en gedichten van Edgar Allan Poe. Al is dat al een oudere schrijver.' Voeg ik er nog aan toe terwijl mijn blik even afdwaalt naar de twee Huffelpuffs aan de andere kant van de coupé die ook druk hun vakantie aan het doornemen waren. 'Verder heb ik een aantal van de schoolboeken van dit jaar doorgelezen.' Zeg ik schouderophalend, mijn boeken waren veel te snel uit geweest. 'Lees je ook wel eens verhalen die geschreven zijn door tovenaars of meer dreuzel schrijvers?' vraag ik waarna ik haar weer aankijk.

---

Don't be like the rest of them, darling

Rodolphus Lestrange
Met een 'doei' nam ik afscheid van mijn ouders, geen knuffels, geen kus. Al had ik het ook niet verwacht. Mijn koffer zweefde vanaf het moment ik door de muur stapte boven de grond zodat ik me er niet mee bezig hoefde te houden. Ik graaide een ochtend profeet uit de handen van een klein jongetje, eersteklasser, stelde ik bijna direct vast aangezien hij geen stropdas of iets dergelijks droeg. Op het moment dat het jongetje zijn mond opendeed om te protesteren wachte ik tot hij wat zou zeggen, jammer genoeg besloot hij dat het slimmer was zijn mond te houden. 'Muggles de dupe van You-Know-Who' las hij op de voorpagina terwijl hij de smalle gangen van de trein doorliep, zelf had hij een hekel aan Muggles, doeloze, krachteloze mensen. Hier en daar stonden een aantal leerlingen in de gang en steeg een hinnikende lach uit meerdere coupé's, een zucht ontsnapte zijn mond op het moment dat hij nog geen lege coupé had gevonden. Konden mensen die alleen wilde gaan zitten dat niet gewoon bij de andere mensen doen die alleen zaten? Een lichte grijns ontstond op mijn gezicht toen ik niemand anders dan Bellatrix Black in een coupé zag zitten, met zoals altijd, een ontzettend vrolijk gezicht. Met dezelfde lichte grijns schoof ik de coupé waarin ze zat open en leunde ik tegen de deuropening, 'Bellatrix toch, waarom kijk je zo vrolijk? Geen fijne vakantie gehad?' De Daily Prophet had ik onder mijn arm gestopt en mijn koffer was met een plof opgehouden met zweven.

---

Don't be like the rest of them, darling

Bellatrix "Bella" Black
'Het spijt me, ik wilde je niet kwetsen,' zegt Regulus. Ik negeer hem compleet. Ik gekwetst? 'Ik ga me maar eens omkleden, ik zie je straks misschien nog,' zegt hij dan voordat hij uit de coupé verdwijnt. 'Ik hoop het niet,' brom ik. Ik ben blij dat hij eindelijk weg heb, zo heb ik de coupé weer voor mezelf. Alleen zijn staat me veel meer aan, maar precies op dat moment schuift de coupé deur open. Ik kijk op en werp een boze blik op Rodolphus als hij vraagt waarom ik zo "vrolijk" kijk.
'Ga weg,' snauw ik. Ik draai me om en richt mijn blik naar buiten, niet dat daar iets interessants is of zo, maar het is beter dan een gesprek aan gaan met hem.
Een beetje geïrriteerd en ongemakkelijk pulk ik aan de trui die ik aan heb. Is het vandaag "stoor Bellatrix zoveel mogelijk en laat haar vooral niet met rust" dag of zo? Ik sla mijn armen over elkaar om zo het irritante tikje dat ik heb tegen te houden en probeer mijn blik gericht te houden op wat zich buiten afspeelt en vooral niet te doen alsof er iemand anders in deze coupé staat.

[Sorry voor het slechte stukje xd]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[feel the love xd]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Rodolphus Lestrange
Ik krijg een boze blik naar me toe geworpen die de grijns op mijn gezicht alleen maar vergroot, een 'Ga weg' word met de boze blik naar mijn hooft gesnauwd en vervolgens lijkt het alsof ze me helemaal niet meer ziet staan. Bellatrix had zeker een gave voor boze blikken, al was ik er bijna zeker van dat die boze blik op haar gezicht geverfd stond aangezien ik niet denk dat ik ooit een glimlach op haar gezicht gezien heb, niet eens een trekje bij haar mondhoek. Zonder veel acht te slaan op haar gesnauw en boze blik laat ik mijn hutkoffer in het bagage rek van de coupé zweven met behulp van mijn wand en trek ik de coupé deur achter me dicht wanneer ik naar binnen stap. 'Je ziet er zo eenzaam uit, dus ik heb besloten dat ik je ga verblijden met mijn gezelschap' zeg ik met nog altijd dezelfde grijns op mijn gezicht wanneer ik naast haar neerzak, mijn rug tegen de muur leun en mijn voeten op haar schoot leg. 'ik zag je vorige gezelschap weglopen, je moet mensen niet altijd zo afschrikken Bella' vervolgde ik met een nadruk op het laatste woord, Bella. Ik haalde de ochtend profeet onder mijn arm vandaan en leg die naast me neer.

---

Don't be like the rest of them, darling

Summer Sunfield
Vol goede moed liep ik naar de Klassenoudstencoupé toe. Ik was trots dat ik Ravenclaw Klassenoudste van alle meisjes was. Het is natuurlijk ook een hele eer om Klassenoudste te zijn. Ik had mijn ook uil meegenomen, met kooi en al, hopelijk zouden de andere Klassenoudsten dat niet erg vinden. Ik keek naar binnen in een coupé en blijkbaar had ik de goede gevonden. Ik schoof de deur open en ik hield de kooi met Vanessa erin stevig vast. 'Hallo allemaal' zei ik opgewekt en vrolijk en ik plofte neer en zette Vanessa op de grond. Ondanks dat ik heel luchtig deed was ik ontzettend zenuwachtig en nerveus. De Gryffindors waren er allebei al, net zoals de Hufflepufs. Dylan, de Ravenclaw Klassenoudsten jongen, een goede vriend van mij, zat er al en glimlachte en ik ging naast hem zitten. Het wachten was op de Slytherins, die altijd te laat kwamen. Ik voelde me veilig als Dylan er was, hij was mijn steunpilaar en beste vriend. Hij geeft me ook altijd raad als ik me rot voel wat ik zo attent van hem vindt.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Ik dump mijn koffers en loop daarna door de trein op zoek naar een plekje. Eigenlijk had ik helemaal geen zin om te gaan. Er zou vast een heel gezanik rond gaan over het feit dat hij-die-niet-genoemd-mag-worden, terug is gekeerd. Niet dat ik het erg vind. Misschien vind ik het zelfs wel wat amusant. Een grijns speelt om mijn lippen, terwijl ik verder de trein doorloop. Als ik Bellatrix in een coupe zie zitten, knik ik even naar haar, waarna ik verder loop. Op zoek naar een lege coupe. Ik heb niet zo'n behoefte aan gezelschap. Behalve de tarantula die op mijn schouder zit. Ik hou van dat beest. Xavi heeft er een spelletje van gemaakt om andere leerlingen de stuipen op het lijf te jagen. Als hij onrustig over mijn arm begint te lopen, zet ik hem op de grond. 'Wel terugkomen, he?' waarschuw ik hem, waarna hij wegrent en ik begin te lachen. Daarna stap ik een lege coupe in en neem plaats bij het raam. De omgeving flitst aan me voorbij. Nog even en ik zit weer in de schoolbanken. Ik kan een gaap net onderdrukken. Hopelijk is het dit jaar niet zo saai.

James Potter

Sirius rolt lachend met zijn ogen en eet een smekkie.
'Wed nooit met Sirius Zwarts.' Zegt hij en hij knipoogt. Ik steek mijn tong uit en neem een smekkie die naar perkament smaakt. Ik slik hem snel door en trek een vies gezicht. 'Want ik ga weddenschappen altijd aan en win altijd.' Zegt Sirius en hij er steekt zijn hand uit. 'Wat krijg ik als ik win? En wat krijg jij als ik verlies? Wat niet gaat gebeuren trouwens...' Ik grijns even.
'Als ik win, dan moet jij Secretus een complimentje geven, als jij wint, doe ik dat.' Zegt ik grinnikend. Ik schud zijn hand en ik stop nog een smekkie in mijn mond. Gadver, bloed...
De coupedeur gaat open en ik kijk Sirius' broer aan.
'Sirius.' Zegt Regulus terwijl de minachting in zijn stem te horen is. 'En aanhangsel.' Ik rol met mijn ogen en laat mijn blik naar sirius en Peter glijden.
'Ik dacht dat je misschien wilde weten dat moeder je onterft heeft, maar dat wist je waarschijnlijk al.' Ik sta boos op en staar Regulus aan.
'Ga vrienden zoeken of zo, Regulus, maar laat Sirius met rust. Ik heb geen zin in smerige Zwadderaars en al helemaal niet in jou. Ik weet zeker dat Sirius daar ook zo over denkt.'

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[Haha, Bellatrix is gewoon heel lief tegen iedereen]

Bellatrix "Bella" Black
Tot mijn grote ergernis besluit hij gewoon bij me te komen zitten. Hij zet zijn koffer op het bagage rek, trekt de coupé deur dicht en stapt naar binnen. Ik zucht diep en steun met mijn kin op mijn hand. J'e ziet er zo eenzaam uit, dus ik heb besloten dat ik je ga verblijden met mijn gezelschap,' zegt hij. Hij ploft naast me neer en legt zijn voeten op mijn schoot. Ik kijk hem woedend aan, wat denkt hij wel niet? Ik duw zijn voeten van mijn schoot af.
'Ik zag je vorige gezelschap weglopen, je moet mensen niet altijd zo afschrikken Bella,' zegt hij. Ik háát het als iemand me Bella noemt en toch doet iedereen het. Het is een stomme troetel naam.
'Ik vind het fijn om alleen te zijn,' grom ik, 'houdt je mond dicht of ga weg. Ik heb geen zin in je, Rodolphus.' Ik trek mijn knieën op en sla mijn armen er om heen. Dit jaar is nu al vreselijk begonnen. Zachtjes zucht ik. Mijn haar hangt voor mijn gezicht zodat ik Rodolphus niet aan hoef te kijken. Ik zucht zachtjes. Rodolphus ziet er niet verkeerd uit, dat moet ik toegeven, maar in tegenstelling tot mijn zussen heb ik geen behoefte aan jongens. Alleen maar gezeik, dat is wat het oplevert. In mijn eentje heb ik last van niemand anders en ik schrik inderdaad mensen af, maar dat is mijn bedoeling. Ik wíl dat mensen bang voor me zijn. Angst is macht.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Sirius Black
'Als ik win, dan moet jij Secretus een complimentje geven, als jij wint, doe ik dat.' Ik grijns en schud James' hand. Dat ging ik winnen. Opeens gaat de coupédeur open en geschrokken kijk ik in de ogen van mijn broertje.
'Sirius.' Hij spreekt minachtend. Normaal praat hij wel normaler, als onze ouders er tenminste niet bij zijn. Als we alleen in een kamer zijn, behandelt hij me soms zelfs normaal. maar nu kijkt hij alleen maar minachtend neer op mijn vrienden.
'En aanhangsel.' Ik blijf naar mijn broer kijken en zeg niks; mijn gezicht is uitdrukkingsloos, maar van binnen kolken verdriet, woede en pijn door mijn hele lichaam. Dat het binnenkomen van één persoon mijn gemoedstoestand zo kon aantasten...
'Ik dacht dat je misschien wilde weten dat moeder je onterft heeft, maar dat wist je waarschijnlijk al.' De woorden sneden door mijn hart, ook al wist ik het natuurlijk al wel en deed het me aan de andere kant ook niks; mijn moeder was een kreng, een feeks. Net zoals mijn vader zo arrogant om Voldemorts ideeën te steunen, maar te laf om zich bij hen aan te sluiten. 'Ga vrienden zoeken of zo, Regulus, maar laat Sirius met rust. Ik heb geen zin in smerige Zwadderaars en al helemaal niet in jou. Ik weet zeker dat Sirius daar ook zo over denkt.' Nu sta ik op.
'James.' zeg ik met zware, rustige stem. 'Gaffel ga zitten.' Ik leg mijn hand op zijn schouder en duw hem zachtjes weer neer op de bank. 'Laat me even praten met mijn broer.' Mijn vrienden mogen alles horen wat ik met hem te bespreken heb dus het maakt me niet uit dat ze daar zitten. Regulus is onschuldig, kijkt onschuldig, voelt onschuldig. Hij is m'n kleine broertje, ik voel geen haat voor hem. Over mijn andere familie zal ik het niet hebben, die kan ik alleen maar haten. Maar Regulus... Hem heb ik altijd gemogen.
'Wordt niet zoals Orion.' zeg ik. Ik zeg niet 'als onze vader' of 'als pa'. Hem zie ik niet als mijn vader. Zijn voornaam is zelfs al te veel. Orion. Vijf letters teveel voor zo'n vreselijk persoon. 'Je hoeft me niet af te bekken, Reg. Niemand die hier kwaad wordt op je als je aardig tegen mij doet. Je broer.' Ik zucht. en kijk hem nadenkend aan, ik moet naar beneden kijken aangezien ik twee jaar ouder en ook langer ben. 'Ik hoopte dat je me na een vakantie lang niet gezien te hebben iets aardiger tegen me zou doen.' Mijn stem is de hele tijd kalm en zacht geweest en mijn lichtgrijze, bruine ogen kijken naar Regulus. Ik schraap mijn keel. 'Maar ik hoor het wel als je je gedrag bedenkt en gaat inzien dat ik hier niet de boeman ben.' Ik kijk op als een groepje meisjes langsloopt en ze me aanstaren. Ik knipoog even naar ze en om mijn mondhoek veegt een schaduw van een glimlach. De meisjes barsten in een giechelbui uit en hollen verder, met hun hoofden bij elkaar en ze blijven zich omdraaien en naar me staren. 'Zitten die bij jou in de klas?' vraag ik dan nonchalant aan Regulus.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel