George weasley
‘Lastig hé.’ begon Perkamentus. ‘Ik begrijp het wel. Normaal praat altijd iemand anders voor je en nu moet je het zelf oplossen.’ ‘Ik kan heus wel voor mijzelf spreken.’ ‘Vergeef me; dan herhaal ik mijn vraag. Heb je enig idee waarom je hier zit?' Hij zweeg alweer.
‘Campbell, waarom kijk je me niet aan. Ik ben van geen kwaad bewust.’ Hij hief zijn gezicht op en toen zag ik iets in zijn ogen wat ik eerder leek niet te zien. Een andere kant van Campbell leek het wel.
‘Omdat ik geen flauw idee heb waarom ik hier ben of überhaupt zit.’ wat was er met hem? Waarom kan hij het gewoon niet zeggen.. ‘Waar ben je bang voor, Campbell?'
‘Ik ben niet bang; ik snap gewoon niet waarom jullie ergens een probleem van maken waar er geen is.’ er is een probleem, verdomme! Eerder huilde hij in mijn armen terwijl hij al zijn problemen een voor een opnoemde, waarom vertelt hij het niet..?
‘Campbell. We hebben het helemaal niet over een probleem gehad maar uit jouw opmerking te merken weet je wel degelijk waarom je hier bent. Je kan het ons vertellen, Campbell.’ Het bleef weer stil terwijl Campbell enkel naar zijn benen bleef staren. Ik twijfelde. Dit gaat helemaal niet goed. Campbell gedraagt zich erg vreemd tegenover hun. Is hij ook boos op mij? Omdat ik mee instemde om hem hiereen te brengen? Waarom zegt hij het niet gewoon? Zo veel vragen raasden door mijn hoofd en het liefst propte ik ren waarheids snoepje in zijn mond. Ik zuchtte.
'Campbell, misschien ga je me zelfs haten hiervoor, maar het is voor je eigen bestwil, je weet dat jij mij alles had verteld? En als ik het wilde kon ik ook in jouw plaats professor Perkamentus zijn vragen beantwoorden. Maar dat doe ik niet omdat het je eigen "probleem" is en je moet die probleem zelf vertellen.' Ik sto even en schudde mijn hoofd.
'Campbell, alsjeblieft.' Smeekte ik bijna en leunde weer moeizaam achterover.
Minerva Anderling.
‘Lastig hé.’ begon Albus. ‘Ik begrijp het wel. Normaal praat altijd iemand anders voor je en nu moet je het zelf oplossen.’ ‘Ik kan heus wel voor mijzelf spreken.’ ‘Vergeef me; dan herhaal ik mijn vraag. Heb je enig idee waarom je hier zit?' Hij zweeg alweer.
‘Campbell, waarom kijk je me niet aan. Ik ben van geen kwaad bewust.’
‘Omdat ik geen flauw idee heb waarom ik hier ben of überhaupt zit.’ ik heb geen idee hoe Albus, of ik er voor elkaar gaan krijgen om hem aan het praay te krijgen. Albus heeft vaker zwaardere dingen gedaan, dit moet toch wel makkelijk zijn voor hem. ‘Waar ben je bang voor, Campbell?'
‘Ik ben niet bang; ik snap gewoon niet waarom jullie ergens een probleem van maken waar er geen is.’
‘Campbell. We hebben het helemaal niet over een probleem gehad maar uit jouw opmerking te merken weet je wel degelijk waarom je hier bent. Je kan het ons vertellen, Campbell.’ Het bleef weer stil terwijl Campbell enkel naar zijn benen bleef staren. Het bleef stil waarin de twee geen woord meer konden zeggen, tot ik mijn mond eens open trok.
'Campbell, ik denk dat iedereen in deze kamer weet wat er aan de hand is.' Ik stop even en zuchtte.
tot Georges alweer iets te snel begon te praten.
'Campbell, misschien ga je me zelfs haten hiervoor, maar het is voor je eigen bestwil, je weet dat jij mij alles had verteld? En als ik het wilde kon ik ook in jouw plaats professor Perkamentus zijn vragen beantwoorden. Maar dat doe ik niet omdat het je eigen "probleem" is en je moet die probleem zelf vertellen.
Campbell, alsjeblieft.'
Ik heb de gevoel dat Campbell tegen alle drie, dus ook george woest gaat schreeuwen en de kamer uit gaat rennen x') we pompen hem vol met druk :o
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••
