Telefoonangst - Stamcafé

Ja, ik geef het toe. Ik heb een hekel aan bellen. Ik ben namelijk op het moment dat ik moet gaan bellen of aan het bellen ben, ontzettend veel aan het nadenken over wat ik moet zeggen, wat de ander denkt en zegt, wat ik daar weer op moet zeggen. Want op dat moment ben ik degene die iets wil vertellen of vragen; dus ik moet wel duidelijk mijn verhaal vertellen. Het moet goed vertelt worden. En ik ken die persoon aan de andere kant van de lijn niet, kan 'm ook niet zien. Veel liever ga ik gewoon naar de persoon toe voor een gesprek.

Dit geldt in mijn geval alleen voor bellen naar onbekenden, en dan met name mensen van bedrijven of instanties.

Ik vind het veel minder moeilijk om gebeld of teruggebeld te worden, waarschijnlijk omdat ik dan alleen maar het verhaal hoef aan te horen en moet antwoorden. Ik ben dan een stuk minder aan het nadenken; ik praat gewoon.

Tegenwoordig heb je vaak ook de mogelijkheid om een email te sturen. Sowieso is emailen en ander contact via de computer inmiddels vanzelfsprekend. Het is erg handig als dit kan; je kan even nadenken over wat je wilt zeggen om je verhaal uit te leggen, je kan het nog eens opnieuw lezen, en je hoeft niet gelijk te reageren wanneer je antwoord krijgt. Aan de andere kant is het een nadeel dat je kan emailen, want zo hoef je bijna nooit meer te bellen en groeit die angst voor het opbellen met de telefoon.

Hebben jullie hier ook last van? Wat is jullie verhaal wat betreft opbellen, gebeld worden en kiezen voor de optie om te emailen? Wat vinden jullie de voordelen en nadelen van bellen en emailen?

[ bericht aangepast op 6 aug 2014 - 22:45 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 6 aug 2014 - 22:49 ]

Dat probleem heb ik ook! Ik word enorm zenuwachtig aan de telefoon als ik iemand moet spreken, achteraf valt het wel mee maar het moment zelf is echt zenuwslopend! Ik email liever!

I'm a warrior, and you can never hurt me again.

Ik e-mail liever, want bij telefoneren is er een mogelijkheid dat ik ga stotteren.

26 - 02 - '16

Mij maakt het niet veel uit eigenlijk, alhoewel telefoneren wel iets duurder is.

[ bericht aangepast op 6 aug 2014 - 22:48 ]

Queer zijn is gewoon alles

Ik doe liever beiden niet.

That is a perfect copy of reality.

Mij maakt het niet veel uit (: voor m'n werk bel ik redelijk veel. En voor sollicitatie's heb ik veel moeten e-mailen, ik vind het beide prima (:

It's high noon.

Ik heb op 'Het maakt mij niet uit' gestemd, aangezien ik het beide even eng vind.

Gisteren heb ik bijvoorbeeld geprobeerd om een bekende chirurg uit London te contacteren, en heb uiteindelijk gekozen om het via de mail te doen - Aangezien ik graag de tijd neem in het Engels om uit mijn woorden te komen, zegmaar. Nu wordt ik maandag terug gebeld en ik ben schijtzenuwachtig ervoor, hahaha.

but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

Ik heb het ook, maar bij mij komt het grotendeels door mijn hoorprobleem. Ik heb vaak ook gezichtsuitdrukkingen en lippen nodig om te begrijpen wat iemand zegt en ik stotter aan de telefoon, bij vreemden dan. E-mailen vind ik ook niet fijn. Ik spreek gewoon liever met iemand recht in het gezicht.

Take risks and conquer your fears.

Madden schreef:
Ik heb op 'Het maakt mij niet uit' gestemd, aangezien ik het beide even eng vind.

Gisteren heb ik bijvoorbeeld geprobeerd om een bekende chirurg uit London te contacteren, en heb uiteindelijk gekozen om het via de mail te doen - Aangezien ik graag de tijd neem in het Engels om uit mijn woorden te komen, zegmaar. Nu wordt ik maandag terug gebeld en ik ben schijtzenuwachtig ervoor, hahaha.

Hoewel ik daar ook een klein beetje last van heb, bel ik iemand toch liever op. Zo krijg je namelijk meteen een antwoord. (:

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Wauw!
Dit herken ik echt heel erg.
Laatst moest ik bellen naar een bepaalde instantie, heb het uiteindelijk niet gedaan omdat ik er gewoon zenuwachtig van werd, heb toen toch maar een mailtje gestuurd.
Maar heb het wel steeds minder moet ik zeggen. Hoe vaker je belt, hoe meer je het durft, dat hielp bij mij een tijdje geleden. Maar toen kwam t weer terug

'If you could see yourself from my perspective, you'll realize there is nothing you need to change about yourself'.

Ik sms liever, haha :)

If you don't understand my silence, you will never understand my words.

Vroeger had ik dat ook, angst om te bellen. Afgelopen schooljaar moest ik echter wel de telefoon opnemen op de bureau waar ik zat, dus ik kon er nu eenmaal niet onderuit. Ik begon serieus zenuwen te krijgen en ik kreeg af en toe zelfs stress. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen of was bang dat ik iets verkeerd ging zeggen. Uiteindelijk werd ik het gewoon en ging de angst langzaamaan weg, op het einde vond ik het zelfs wel leuker dat ik de telefoon kon opnemen, ook al moest ik de mensen altijd laten wachten om iemand te gaan roepen die hun verder kon helpen. Maar al bij al e-mail ik toch net iets liever dan dat ik bel.

16 - 09 - '17

SterekHalinski schreef:
Ik sms liever, haha :)

Uh, ik durf niet eens te bellen.

Mijn ouders en vriendinnen wel, maar overige familie en bedrijven, nee, dan pas ik.

Maar ja, dan gaan mijn ouders zeuren dat ik een baby ben en dat ik toch echt moet gaan bellen.
En dat durf ik dus niet


Ik herken mezelf echt heel erg in jouw verhaal haha.

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Ik heb het ook maar mama heeft dan de nijging me te dwingen beede te bellen zodat ze mee kan luisteren. Vreselijk als ik bel doe ik dat alleen op mijn miera

Change is for weirdos ~ Niall Horan