Ik kwam net terug van een wandeling toen mijn hond ergens aan het begin van de straat achter mij bleef staan. Ze was een beetje beledigd dat ik haar badeendje niet had gegooid toen ze het voor me liet vallen, denk ik, maar ze doet zoiets wel vaker en komt uiteindelijk altijd vanzelf weer in beweging, dus liep ik gewoon verder. Toen hoorde ik opeens iemand achter mij roepen: "Mevrouw, u bent uw hond vergeten!" Het was een van mijn kleine buurmeisjes die op de oprit van haar huis stond en heel bezorgd keek, alsof ze dacht dat ik zelf naar huis zou lopen en mijn hond daar zou laten staan. Ik heb de hond naar me toe geroepen en het meisje vriendelijk bedankt dat ze me daarop opmerkzaam gemaakt had, waarop ze snel haar huis in rende. Ik ben normaal gesproken niet zo'n fan van kleine kinderen, maar dit was toch wel erg schattig. :'D
Duuus, waar hebben jullie vandaag al om moeten lachen?
"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan
