MSV - Voor iedereen die eens een meespeelverhaal wil uitproberen! - Schrijftopic - Speeltopics

Hallo allemaal!

Het concept van een meespeelverhaal is alweer een tijdje geleden geïntroduceerd, maar er wordt nog weinig mee gedaan. Ik denk dat het onder andere komt doordat mensen het een beetje schuwen, omdat ze zo gewend zijn aan RPG's. Daarom heb ik een MSV aangemaakt om de manier van werken, schrijven, etc. te 'leren kennen' en erachter te komen waar je voorkeur ligt: bij de RPG's of bij de MSV's (of een combi, natuurlijk).

Wat is een meespeelverhaal/MSV?
In dit topic staat uitgebreid beschreven wat een MSV is. Onder de spoiler-knop staat de conclusie van het verhaal dat Underhill geschreven heeft.

Waarom een MSV?
Wat voor mij echt heel zwaar weegt in dit concept, is het samen schrijven aan één geheel. Een RPG is voor mij te veel afhankelijk van de RPG-starter. Vaak maakt die persoon alle belangrijke beslissingen, terwijl dat bij een MSV samen wordt gemaakt. Bovendien wordt het in de derde persoon geschreven, waardoor het ook een écht, goedlopend verhaal wordt. Eén van de MSV's waar ik aan mee heb geschreven, is zelfs uitgegeven.

Waarom dít MSV?
Dit meespeelverhaal start ik om te kijken of ik de MSV's onder een groter publiek kan krijgen. Ik heb jarenlang met plezier aan meespeelverhalen geschreven en ik schrijf er nog steeds met plezier aan en dat plezier wil ik graag overbrengen op een groter publiek. Er zullen meer mensen zijn bij wie het concept beter zal passen dan een RPG (al zal dat niet bij iedereen zijn) en ik wil iedereen de mogelijkheid geven om dat te ontdekken.

Het idee
Dit meespeelverhaal zal gaan over een groep jongeren die zes weken op jongerenkamp gaat. Er zullen verschillende activiteiten plaatsvinden, maar verder is ieder personage vrij om te doen wat hij/zij zelf wil. De afzonderlijke jongeren kennen elkaar in principe niet.
Ik heb gekozen voor dit onderwerp omdat het alle kanten op kan. We kunnen samen beslissen wat voor activiteiten er zullen plaatsvinden en waar ze heen gaan e.d. Verder verloopt het verhaal gewoon zoals we dat zelf willen!
Het lijkt me het handigste als de leeftijd van de personages tussen de 18-21 jaar zit, omdat je dan geen problemen hebt met dat ze geen alcohol zouden mogen benuttigen e.d.

De regels
In principe zijn er weinig regels aan MSV's, behalve dat het dus in de derde persoon geschreven wordt en dat men niet de reacties van anderen overneemt in je eigen stukje. Wat ik echter wel, voor dit verhaal, als eisen stel:
- Voorlopig maximaal twee personages per persoon. Dit is weinig, maar om niet direct de weg kwijt te raken, lijkt me dit het verstandigste. Mocht het goed lopen en mocht iedereen de personages hebben leren kennen, dan kunnen we altijd overwegen om meer mensen langs te laten komen.
- Probeer zoveel mogelijk alle stukjes te lezen van je mede-auteurs! Op die manier raak je de draad niet kwijt en leer je de andere personages ook kennen (we schrijven immers met z'n allen één verhaal). Bovendien weet je dan ook waar alle personages zijn en hoef je niet te vragen naar wie je je personage moet schrijven, omdat je wel weet waar hij/zij heen kan.
- We schrijven in één tijd (tegenwoordige tijd of verleden tijd). Welke van de twee, dat hangt af van de voorkeuren van de mensen die met dit MSV meeschrijven, dus daar moeten we nog over overleggen.

Het personage
Omdat ik het niet te ingewikkeld wil maken, moet je, als je mee wilt doen, een vrij korte karakterlijst invullen. Je hoeft mij verder niet om toestemming te vragen of je een jongen of een meisje mag, want dat mag je zelf weten!

Naam:
Leeftijd:
Karakter:
Familie:
Overig:
Uiterlijk/foto:

Vragen?
Heb je nog vragen over het concept, dit verhaal of wat dan ook? Je mag ze altijd stellen. Het liefst in het infotopic wat ik hierover ga aanmaken of een privébericht, zodat dit topic niet helemaal vol raakt met posts en je de personages niet meer terug kunt vinden. Ik ga ook een rollenstory aanmaken, waar iedereen zijn/haar personage kan neerzetten. Dan wordt het nog makkelijker om informatie over de personages te vinden!

Het rollentopic
Het ideeëntopic
Het praattopic
De rollenstory



Personages
Asphodel Talon Godewine - Dae
Britt Ricksen- Shades
Daan de Bruijn - Chantilly
Elly Lee - SonOfGondor
Gary van Vlissingen - Cordeliae
Helen Beekman - Cordeliae
Lee Broadsword - Rumpelstiltskin
Luca ''Lux'' Elizabeth Mills - Daggers
Lucie de Wit - tubbietoost
Lyhra Jones - Rhyme
Mandy Jaspers - Edward_Elric
Robin Jane Peters - Fay1D
Rudie Clarks - TheLostMermaid
Shailane Anna Longhe - Floriale
Sil Horst - prinsesnina
Sofie Sercu - xGalaxiaan
Thomas Dylan O’Shea - Daggers
Tommie Roodenburg - Rumpelstiltskin
Vincent Adams - Californication
Ygritte Hendriksen - Edward_Elric
Zita Moskanovic - TheLostMermaid

Huisindeling
1. Tommie Roodenburg - Lucie de Wit - Elly Lee- Oliver Nathan James - Mandy Jaspers
2. Noa ??? - Eli Rasmussen - Ygritte Hendriksen - Zita Moskanovic - Lyhra Jones - Austin Cameron Jones
3. Daan de Bruijn - Rudy Clarks - Sofie Sercu- Millicent de Jong - Tanja van den Ochtend
4. Asphodel Talon Godewine - Lee Broadsword – Robin Ellen Marcellus - Zoë Dijkstra - Aveline Favre


Topic 2

[ bericht aangepast op 1 nov 2014 - 13:22 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Haha okey. Ik begreep het al niet xs.
Maar wat doen we nu? Behalve het schrijftopic vol spammen?

---

lisa's eyes, once so magnetic, now just look empty

Ze stappen gewoon nu uit de bus vandaan die hen vanaf het vliegveld naar het kamp heeft gebracht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maar dan hebben ze elkaar al ontmoet? Tis toch veel leuker om een eerste insruk te schrijven?

---

lisa's eyes, once so magnetic, now just look empty

Fay1D schreef:
Maar dan hebben ze elkaar al ontmoet? Tis toch veel leuker om een eerste insruk te schrijven?

Volgens mij bedoelt ze dat iedereen gewoon 'apart' of eventueel samen naar de plek wordt gebracht en dat op de plek zelf iedereen elkaar ontmoet.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

In het vliegtuig praat je echt niet met elkaar en in de bus hoogstens met je buurman. Erg lang hebben ze vast niet in de bus gezeten, dus je kunt ook gewoon schrijven dat je personage geslapen heeft in de bus of naar muziek heeft geluisterd als je niet wil dat hij of zij al met iemand gesproken heeft.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Misschien heeft ook niet iedereen de 'all in' genomen en zijn ze op eigen gelegenheid gegaan, etc. Het is heel vervelend om eerst tien miljoen posts te hebben waarin iedereen zo'n beetje onafhankelijk van elkaar schrijft. Een verhaal gaat gemakkelijker en sneller als iedereen op één plek is en met elkaar te maken heeft. Die tijd en inspiratie kunnen we beter in het échte verhaal steken. Het kamp, de activiteiten, etc. Als je er echt iets over wil schrijven, kan je dat heus wel in een ander stukje verwerken.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Mt.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Een warme wind blies in zijn gezicht toen Tommie de bus uitstapte. De huid onder zijn bandana jeukte, maar ze wist dat het alleen maar erger zou worden als hij het ding afdeed. Toch was de buitenlucht een verademing, want de atmosfeer in de bus die hen vanaf het vliegtuig vervoerd had, was benauwd geweest Hij liep om de bus heen en ging naast Lee staan, terwijl ze toekeken hoe de chauffeur de laadruimte opendeed en de tassen er één voor één uithaalde. Zodra hij zijn legergroene tas zat greep hij het bij de hengels beet en trok het bij de rest vandaan.
Zijn rugzak haalde hij van zijn schouder, zodat hij de waterfles eruit kon pakken en het aan zijn mond kon zetten. Hij nam een paar gulzige slokken voordat hij het aan zijn vriend gaf. Ondertussen bekeek hij de jongeren die om hem heen stonden. Op het eerste gezicht waren er geen meisjes die direct zijn aandacht trokken, wat hij wel jammer vond. Hij draaide zijn rug naar de groep toe en liep een paar passen opzij, zodat hij naar het kleine vakantiepark kon kijken dat de komende dagen zijn thuis zou zijn. Het zag er goed verzorgd uit, de huisjes oogden redelijk ruim en hij was benieuwd wie zijn huisgenoten zouden zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zo snel als ze kon, liep Lyhra Jones de bus uit. Toen ze eenmaal buiten stond, haalde ze een aantal keer heel diep adem in de hoop de misselijkheid wat naar achter te dringen.. De frisse lucht deed haar aanzienlijk goed, want de druk in haar maag verminderde. Lyhra had een hekel aan bussen en wel om de stank die er altijd in hing. Deze keer was hij er ook weer geweest en zoals elke keer had ze haar maag voelen opspelen. Ze was als één van de eerste bij de laadruimte van de bus en ze was ook verrukt dat ze haar koffer als één van de eersten eruit zag komer. Snel greep ze het grasgroene ding bij de bus vandaan en ging een aantal meter verderop staan. Vele onbekende gezichten trokken zich aan haar voorbij en hoewel Lyhra echt uitzag naar dit kamp en naar het maken van nieuwe vrienden, was er dit keer toch lichtelijk zenuwachtig voor. Toen ze een paar anderen zich richting het park zag begeven, liep Lyhra er verwonderend achteraan. Het huisje waar ze in zou overnachten werd haar aangewezen door één van de reisleiders en vol goede moed liep Lyhra richting huisje nummer 5.

[zoiets toch? ]

[ bericht aangepast op 23 aug 2014 - 11:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Mandy veegde haar voorhoofd af.
'Nou, kijk!' zei ze en ze wees naar park dat voor hen lag. 'Is dit niet fantastico?'
Ygritte zette haar feloranje zonnebril op haar neus en keek om zich heen. 'Nou ja, het is op zijn minst goed onderhouden.' Ze glimlachte flauwtjes en ging har vriendin voor naar de stapel met koffers en tassen, waar iedereen zich omheen had verzameld. Ze pakte haar eigen tassen en wachtte tot Mandy zo ver was. Het bleek echter dat har spullen helemaal onderop lagen.
Ygritte ging een eindje verderop staan wachten en keek om zich heen. Ze was zelf nog nooit in Italie geweest, maar Mandy wel. Die was met haar ouders al zo vaak op vakantie geweest dat ze intussen ook best wel wat Italiaans kon spreken, al begreep Ygritte er nog niet eens de helft van.
Ze trok haar vest met een zwierig gebaar uit en boog zich voorover om het in haar tas te proppen. Toen ze opkeek, zag ze twee alternatief uitgedoste jongens staan en herkende de linker meteen. Ze slaakte een kreet, liet haar tas weer vallen en rende weer op Mandy af.
'Je hebt echt de beste vakantie ooit uitgekozen!' zei ze en ze sloeg haar armen om de kleine Mandy heen.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Asphodel Talon Godewine • 19 jaar

Asphodel stapte sloom uit de bus. Hij leek gefocust te zijn op een wolk, die verdacht veel van een eenhoorn weg had. De "Hmmm, geen zin" kwam als een grote gaap uit Asphodel's mond, die met slaperige passen hij naar de laadruimte van de bus liep. Al snel had hij een blauwe koffer in handen en het moment dat zijn hand om de strap van zijn rugzak klemde, leek al zijn vermoeidheid weg te gaan. Hij draaide een half rondje om zijn as en liep op iets af wat blijkbaar het jongerenkamp was- of tenminste een deel daarvan. Hij frommelde wat in zijn zak en daaruit trok hij een papiertje met de nummer 4 erop. Was dat het huisnummer waar hij ingedeeld was? Waarschijnlijk. Asphodel liep in ieder geval naar huisnummer 4. Op het blaadje stonden ook twee namen opgeschreven, 'Lee Broadsword' en 'Luca Mills'. Verder was het blaadje vol gekrast met kleine tekeningetjes. Hij keek een beetje radeloos om zich heen om te zien wat te doen. "Kan je gelijk naar je huisje om al uit te pakken?" vroeg hij zachtjes aan zichzelf.

Teehee~

[ bericht aangepast op 26 aug 2014 - 2:04 ]

---

I make you sad, because everyone keeps making you happy. You can't be truly happy, if you're "happy" all the time.

Het was voor Shailane de eerste keer dat ze op een vakantie ging zonder familie. Ze was klaar voor de grote stap die ze niet wou maken, de kans te pakken waar ze het liefste voor weg wou rennen. Ze mocht niet laf zijn. Niet nu.
Ze was als laatste de bus uitgestapt, zodat ze tijd had de andere jongeren even rustig te bekijken, terwijl ze zich afvroeg met wie ze in een huisje zou zitten. Ze had geen idee. Het enige wat ze wist was het nummer en de namen, die met elkaar op een klein papiertje stonden.
Britt Ricksen en Sil Horst. Tot nu toe was er nog niemand voorbijgekomen die naar haar idee een van deze twee personen zou kunnen zijn.
Bij haar spullen duurde het even voor ze haar koffer te pakken had. Hij was makkelijk te herkennen, met de zelfgemaakte tekening erop, en zoals altijd viel er een last van haar schouder. Niemand had hem geprobeerd weg te pakken. Gelukkig.
Ze had zin om neer te ploffen, haar schetsboek te pakken en de eerste indrukken van de mensen heir uit te brengen in schets, maar daar wachtte ze liever mee. Ze zou eerst naar het huisje lopen, haar spullen uitpakken. Daarna zou ze wel verder zien.
Terwijl ze in de richting van het huisje liep zag ze twee meiden bij elkaar staan, overduidelijk vriendinnen. Er ging een kleine steek door haar buik heen. Misschien dat dit het gemis van haar tweelingzus eindelijk zou moeten opvullen.
Misschien dat deze zomer eindelijk verandering zou brengen.

---

We only have eachother, just you and me, what are we gonna do? Do you want to build a snowman?

De drie koppen tellende leiding van het jeugdkamp trad hen tegemoet.
‘Goedemiddag,’ begon de oudste van hem. ‘Goed om te zien dat jullie hier allen zijn aangekomen.’
Hij stelde zichzelf en zijn collega’s voor, maar Lee’s gedachten dwaalden algauw af. Hij had de reis vermoeiend gevonden en zag ernaar uit om even rustig bij te komen. Hij hoopte niet dat er binnen een uur een activiteit stond gepland.
Schuin tegenover hem stond een meisje dat aandacht naar de leider luisterde. Ze had een knap gezicht en felblauwe ogen en hij sloeg beschaamd zijn ogen neer toen hij besefte dat hij naar haar aan het staren was. De grassprieten tussen zijn voeten bestudeerde hij totdat Tommie hem een ellenboog gaf.
‘Blijf je hier staan?’
Lee keek verward op en zag dat de meesten al weg waren gelopen. Een blos verscheen op zijn wangen omdat hij weer had zitten wegdromen en hij pakte gauw zijn tas en liep naar het huisje dat hem thuis al was toegewezen. Hij was niet bij Tommie ingedeeld, maar dat vond hij niet zo erg. Hij wilde niet zoveel op zijn vriend leunen, want ze trokken nog niet zolang met elkaar op. Het was eigenlijk de vriend van zijn broer, die pas over een paar dagen zou komen. Of niet – dat wist je maar nooit met Ace.

---

Every villain is a hero in his own mind.

In de bus had Rudie niet de mogelijkheid gehad om de groep jongeren beter te bekijken, maar zodra hij uitstapte, ging hij ze allemaal af. Hij vergat daarbij bijna zijn bagage uit de bus te halen en werd daarom door de buschauffeur aangesproken. Hij verontschuldigde zich vlug en pakte zijn koffer aan. Op een snelwandeltempo liep hij achter de groep aan, op zoek naar het witblonde haar van de zanger die mee was gegaan. Het had hem zoveel moeite gekost om naar hetzelfde kamp te gaan en nu wilde hij ook zo snel mogelijk in contact met hem raken.
Pas toen ze bij de huisjes aankwamen, wist Rudie zijn kans te pakken en sprong hij voor de neus van Tommie. 'Hallo! Jij bent Tommie!' Hij liet zijn koffer los en stak zijn hand enthousiast uit. 'Ik ben Rudie!'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Tommie hield wel van spontane mensen en schudde daarom zijn hand. Hij had niet geweten of mensen op zo'n kleinschalig kamp als dit zouden herkennen, maar keek er in ieder geval niet van uit. 'Hoi. Het lijkt me overbodig als ik me ga voorstellen, hè?'

---

Every villain is a hero in his own mind.