• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • IamGroot •
    • Zayn Malik • Zwarte-Panter-Hybride • Goner •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Styford •
    • Louis Tomlinson • • •

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • MikeyClifford •
    • Luke Hemmings • Fennek-Hybride • Whisperings •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler •
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • IamGroot •

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • MikeyClifford •



    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen IamGroot of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    Het is vroeg in de avond op een prachtige heldere, toch enigsinds koude, woensdag en de hybriden zijn druk bezig met het verzorgen van het huishouden en het onderhouden van hun meesters, die elk hun eigen ding aan het doen zijn na het diner. Sommigen zitten misschien nog in de lounge na te praten over de dag met een glas whiskey, terwijl anderen zich liever even terugtrekken om wat bij te komen. Vanavond is er voor de 5 nog een belangrijke vergadering over de stand van zaken, een vergadering die elke week plaats vind, maar daardoor zeker niet minder belangrijk wordt, willen ze alles overal draaiende houden. Nu is er nog even tijd voor ontspanning, voor de meesters in elk geval, want of de hybrides tijd voor rust en ontspanning krijgen is volledig afhankelijk van hen en hun wensen.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:22 ]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Als het snel afgeleide persoon dat ging ik al snel zoeken maar afleidingen zonder de stoel te verlaten. In mezelf hummend greep ik naar de afstandsbediening die op de koffietafel lag en zette de televisie aan, om wat doelloos rond te aan zappen om te kijken of er iets leuks was. Dat was er niet echt dus bleef ik hangen op een of andere vage kinderserie. De meeste gasten die hier in huis kwamen dachten toch wel dat ik gestoord was dan maakte dit niet uit. Op mijn dooie gemak bleef ik kijken, maar ik verveelde me nog steeds te erg om niet te proberen iets te doen. Met een diepe zucht verschoof ik zo dat ik ondersteboven in de stoel zat, met mijn benen over de rugleunig heen. Ik hoorde al wat gestommel van boven komen dus bereidde ik me alvast mentaal voor om alles wat ik voelde weer uit te schakelen. Dat was wel zo handig als ik straks aan de bak moest. Daarbij hoefde niemand een glimp op te vangen hoe ik kon zijn als ik wel als een normaal mens functioneerde. Al zou elke blinde nog steeds zien dat ik niet normaal kon lopen, anders ging ik straks zelf de pijnstillers halen wan het was gewoon niet verdraaglijk. Ik draaide mijn hoofd wat schuin toen Niall in mijn blikveld verscheen, op zijn kop weliswaar maar dat maakte niet uit. Met een grijns stak ik mijn duimen naar hem op bij de opmerking dat ik nog leefde, waarna ik weer normaal rechtop ging zitten en knikte een beetje. Zonder moeite opstaan ging niet compleet dus ik deed het rustig aan en slenterde een beetje naar de plek waar ik moest zijn. Ik keek de zaal wat rond met een zeer ongeïnteresseerde blik. Misschien zag ik er niet op mijn intimiderends of meest netjes uit vandaag, met mijn ongekamde haar, zwarte kleren en het feit dat ik op blote voeten rondliep. Ze zouden snel genoeg merken dat ik ondanks dat niet de makkelijkste was en waarom ik ook alweer bij de top behoorde. Zelfs al was ik overduidelijk de jongste in dit gezelschap en keek ik nieuwsgierig als een klein kind om me heen. Ik plofte op een van de stoelen neer en bestudeerde de gezichten om me heen, sommigen had ik al vaker gezien en anderen niet, al wist ik sowieso geen namen meer. Dat was in mijn geval niet belangrijk, het enige wat ik wilde weten waren mijn instructies, de rest van dat formele gedoe hoefde ik niet aan te horen. Daar had ik het geduld ook zeker niet voor en dat wist Niall als een van de beste dus beter schoot hij wat op voor ik mijn concentratie volledig verloor. Ik ging met mijn ellebogen op de tafel en liet mijn hoofd in mijn handen rusten, nog steeds de uitdrukkingen van de gasten bestuderend. Een paar waren duidelijk nerveus en zelfs bang, terwijl een van hun me ontzettend aan mezelf deed denken. De manier waarop niks hem leek te schelen en niks van emotie toonde. "Kunnen we opschieten? Des te eerder we beginnen des te eerder zijn we er vanaf," mompelde ik. Ik wist dat het brutaal was en ik dit niet hoorde of mocht zeggen, maar iedereen die ooit wat van me had gehoord wist dat ik het formele deel snel oversloeg en het liefst aan de slag ging.

    [ bericht aangepast op 17 okt 2014 - 11:16 ]


    Because I love him, do I need another reason?

    Calum Hood

    Ik loop naar NIall "Ik kom eraan. Geef ze alleen onder geen beding alcohol. Ik wil dat ze straks compleet sober zijn." Ik bijt hard op mijn lip maar hij richt zich weer op Ace. IK loop wat onhandig rond . "Zayn, kan je tegen Mikey zeggen dat als onze beveiliging weer werkt, hij de dag vrij heeft als hij wil. Hij werkt altijd zo hard. En als hij wil heeft hij morgen en overmorgen beschikking over Calum in de kelder als een vorm van compensatie voor zijn daden.' Ik bijt op mijn lip en zucht even zachtjes. HIj was de straf lang niet vergeten. Ik volg NIall braaf en loop naar het kantoortje. "Luisteren blijft moeilijk, niet? Als dit gesprek over is, laat je onze gasten uit en komt terug, begrepen?" Schuld bewust kijk ik NIall aan. 'Ik had het ingeschonken voor het me werd gezegd ' Zeg ik zachtjes. Ik bijt op mijn lip weer geen beloning terwijl ik zo hard mijn best deed. Ik ga stil weer zitten op een kruk en luister naar de vergadering. Hij praat in het Engels dat we even wachten en ik blijf stil zitten. MIjn halsband jeukte en met moeite bleef ik eraf. MIjn oren en staart wiebelen wat heen en weer.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Niall Horan
    Harry hing als een zotte op de bank, maar ik keek er eigenlijk niet van op. Calum bleef als een zwaan kleef aan aan me plakken. Eigenlijk had ik daar helemaal geen zin in, maar het moest maar. Gelukkig reageerde Harry goed en liep ik al snel mijn kantoor in, waar ik de delegatie zag zitten. Alleen Sean was er niet, maar die verliet vroeger het hoofdkwartier al niet, dus vreemd vond ik het niet. Ik zag wel dat hij niet naar me had geluisterd. Hij begon me tegen te spreken, wat zeker bij mij niet in goede aarde viel. Ik ging zitten en gaf hem een flinke klap tegen zijn wang. "Kan me niets schelen. Ik zei binnenlaten, niet comfortabel maken. Nu gewoon blijven zitten en klep dicht. Als ik klaar ben hoor je hier meer over." zei ik net voor Harry enigsinds mank binnen kwam slenteren. Daarom was hij er gister dus niet. Dat vond ik niet echt leuk, maar ik kon er moeilijk wat aan doen. Ik verdween soms een aantal dagen zonder wat te zeggen naar Ierland, waardoor ze me met geen mogelijkheid konden bereiken. We hadden allemaal ook een leven en misschien moesten we daar af en toe allemaal iets meer tijd voor uittrekken. Harry plofte naast me neer en ik wilde beginnen, maar hoorde toen Tristan iets tegen de rest zeggen in het Iers wat me totaal verkeerd schoot. "Ja, ik ben niet meer het kleine jochie van vroeger, Tristan. Ik sta nu boven je, dus behandel me met respect. Ik ben opgegroeid en nu heb jij het flink verkloot, dus nu moet jij bij mij op het matje komen." zei ik in het Iers met een felheid in mijn woorden, mijn ogen en mijn houding die ik eigenlijk nooit had. Ik draaide me daarna naar Harry. "Je mag zo Tristan en Evan meenemen, Harry." zei ik tegen de krullenbol. Nu vielen me ook ene paar zuigzoenen in zijn nek me op. Die had hij nog nooit op zichtbare plaatsen gehad. Andere dingen wel, maar nooit zuigzoenen. Misschien zou ik hem er vanavond, onder het genot van een fijn glas Whiskey on the Rocks, wel over vragen, maar nu niet. Zeker niet net voor zijn werk. Daarna draaide ik me weer naar de Ieren. "Als jullie willen mag de rest de stad gaan verkennen. Ik zie jullie hier graag om 10 uur terug. Dan zullen denk ik Tristan en Evan ook weer klaar zijn om zich bij jullie te voegen." zei ik tegen de rest. Ik zag ze nog even naar Tristan kijken, maar met zijn knikje verdwenen de paar heren en de dame, die mij hadden zien opgroeien in de Ierse maffia en me naar de top hadden zien klimmen, mijn kantoor. "Calum, laat ze even uit en kom dan weer terug." zei ik voor ik me nog even op Harry richtte. " Leef je uit, laat je niet kisten, zolang ze het overleven is alles best. Maak ze een voorbeeld. Brandmerken en stokslagen worden in Ierland veel als straf gebruikt, soms ook als inauguratie, dus dat werkt mogelijk slechter dan normaal. Dat is alleen een waarschuwing. Breek ze." Bij mijn laatste twee woorden hoorde ik Tristan grinniken. Ik keek hem even fel aan, waardoor hij toch wel zijn mond hield, maar ik wist zeker dat hij dit hilarisch vond, tiny Nialler in een pak die de touwtjes in handen had. "Ik heb je de twee lastigsten gegeven om te breken, maar ik weet dat je het kan. Je hebt 12 uur." zei ik tegen hem voor ik me nog even naar Evan en Tristan draaide. "Ik denk dat jullie al door hebben dat Harry hier degene is die hier de baas is over onze kelder. Die hier is alleen iets uitgebreider dan in Ierland en Harry is er heer en meester. Veel success" zei ik tegen ze voor ik mijn handen ineen vouwde en iets achterover leunde. Evan was de beul uit Ierland en Tristan de baas. Als er twee waren die een voorbeeld konden zijn, waren zij het. Daarbij stonden ze bekend als onbreekbaar. Tristan omdat hij de hoogste baas was en niemand tegen hem op leek te kunnen en Evan gewoon omdat hij zo gevoelloos was, nog erger dan Harry. Toch was ik er zeker van dat de krullenbol ze allebei kon breken, binnen 12 uur.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    MIjn ogen versperren zich als ik een harde klap tegen mijn wang voel aankomen. Mijn tanden ontbloten maar de grom wist ik tot mijn eigen verbazing wel in te houden. "Kan me niets schelen. Ik zei binnenlaten, niet comfortabel maken. Nu gewoon blijven zitten en klep dicht. Als ik klaar ben hoor je hier meer over." Iets verdrietig kijk ik omlaag. Tuurlijk ik luisterde amper, vergat alles en noem maar op maar had hij niet door dat ik nu echt mijn best had gedaan. Vast niet, hij zou me gewoon weer straffen en Ace dagen vrij geven. Niall begint boos in het Iers te ratelen tegen de mannen. "Calum, laat ze even uit en kom dan weer terug." Ik knik netjes en sta op. Ik wacht even tot de mannen klaar waren en laat ze eruit. Ik doe de deuren netjes op slot die naar buiten leidde zoals ze het graag wilde hebben zodat mensen niet zomaar konden binnen dringen. Ik ga snel terug naar Niall en begin uit mezelf de lege kopjes op te ruimen en de mokken met de bordjes van de koekjes zet ik op het dienblad maar ik blijf hier zodat Niall verder kan gaan met wat hij wilde.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Het was zeker weer een hartelijk welkom hier, met starende blikken en een Niall die tegen ze uitviel in het Iers nadat een van hun blijkbaar iets verkeerds had gezegd. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. Ik kon me er zo aan irriteren als mensen in een taal gingen praten waarvan ze wisten dat ik er niets van begreep, het enige wat ik eruit kon opmaken was een naam. Niet dat hun namen me boeiden, maar goed. Ondanks de irritatie zei ik er niks van, misschien dat ik later nog een bijdehante opmerking erover zou maken als ze weer naar het Iers overschakelden. Ik sprak en verstond aardig wat talen voor iemand van mijn leeftijd, maar Iers viel daar niet onder op een paar basisdingen na, daar zou ik ook maar eens aan moeten sleutelen. Blijkbaar sloegen we ook het gezellige voorstelrondje over en sloeg het gelijk om naar zaken. Ik knikte bij Niall's woorden, alleen nog even uitvogelen wie die twee precies waren van het gezelschap, maar dat zou ik snel genoeg merken aan degenen die rustig weg mochten en hun die zouden overblijven. Het was wel te zien dat de blik van de oudere jongen op mijn hals viel, waardoor ik nonchalant een lok haar om een vinger draaide zodat het edekt werd. Ik wist zeker dat hij daar op terug ging komen dus verzon ik wel wat om zo min mogelijk te hoeven liegen, zonder Ashton of mezelf te verraden. Hij stuurde het overgrote deel van de Ieren weg, dus bleven de twee waarmee ik straks aan de slag ging over. Zacht hummend staarde ik in de verte terwijl Niall Calum zijn instructies gaf en ik wachtte op de mijne. Het voornaamste dat ik moest weten was of ze per se in leven moesten blijven, want ik had al vaker dan eens gehad dat iemand per ongeluk de pijp uit was gegaan voor ik klaar was dus had ik echt specifiek die orders nodig zodat ik voorzorgsmaatregelen kon nemen. Zoals wegblijven bij slagaderen en al die dingen. Ik pruilde toen de blonde jongen zei dat ze niet dood mochten, al vond ik het om de een of andere reden grappig dat hij zei dat ik me niet moest laten kisten. "Waarom zou ik dat doen? Het is niet alsof ik ooit naar dreigementen of smeekbedes hebt geluisterd," zei ik terwijl ik licht mijn schouders ophaalde. Ik knikte bij het tijdslimiet dat ik opgelegd kreeg, dat moest te doen zijn, makkelijk zelfs. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik 'lastige' de mond wist te snoeren en zeker niet de laatste keer. Een zucht rolde over mijn lippen toen ik voor de tweede keer Iers hoorde en ik sloeg Niall zacht tegen zijn arm aan. "Niet in een andere taal praten in gezelschap dat er geen zak van begrijpt, dat is niet beleefd," mompelde ik. Wat ik eruit op had kunnen maken was dat het over mij ging, maar daar hield het wel mee op. Ik stond voorzichtig op en de twee mannen volgden al snel mijn voorbeeld, om eerlijk te zijn voelde ik me naast hun best fragiel, en dat gebeurde zelden. Zo overdreven smal was ik niet, maar smal genoeg om me hierbij klein te voelen. Ik wreef in mijn ogen en besloot eerst de thermoskan thee uit de keuken te gaan halen en te kijken of Ashton de pijnstillers er al bij had gelegd, anders kon ik maar beter gelijk opgeven.


    Because I love him, do I need another reason?

    Niall Horan
    Bij Harry zijn woorden sloot ik even mijn ogen voor ik hem antwoord gaf. "Dat weet ik, maar dit zijn niet de standaard mensen die je in je kelder krijgt, Haz. Tristan is vanaf zijn 19e het hoofd van de Ierse maffia en heeft deze naar grote hoogte en rijkdommen gewerkt. Ondanks dat er nu een dip in zit, runt hij het al zeker 20 jaar met ijzeren hand. Hij staat bekend als Tristan an Siorai, Tristan de eeuwige. Evan is jou collega, maar al veel langer is hij heer en meester. Ik heb onder hem geleden vanaf mijn 7e en velen voor en na mij. An tormentor Bhaile Átha Cliath. Zijn domein heeft misschien minder spulletjes dan de jouwe, maar hij kent alle trucjes bedenkbaar om iemand te breken en daar onderuit te komen." fluisterde ik zacht tegen hem voor ik me naar de twee mannen draaide, die zeker twee keer zo oud waren als wij, misschien zelf drie. Ik gaf ze een waarschuwing, maar hun schammele lachjes lieten me wel merken dat ze nu niet echt iets leken te vrezen. Ach, dat merkten we vanavond wel weer of dat nogsteeds zo was. Ik voelde een klap tegen mijn arm en keek naar de krullenbol. "Sorry, ik waarschuwde ze alleen voor je. Ga nu maar, je kan denk ik je tijd wel beter gebruiken." zei ik nu wat verstaanbaarder voor de heren aan de andere kant. Ik zag hoe Harry opstond en zich bij de mannen voegde. Hij zag er echt heel fragiel en klein uit tussen de twee sterke grote mannen. Ik haalde een hand door mijn haren en keek naar Calum. "Breng de vaat maar weg. Daarna graag weer terugkomen." zei ik tegen de hybride, voor ik uit mijn lade de onafgewerkte dossiers haalde en ze zelf begon uit te werken. Dit moest gewoon gedaan worden en ook dit gesprek moest in het archief worden opgenomen. Ik begon druk te schrijven en te doen. Misschien als dit alles klaar was en er tijd was, dat ik vast werk voor de komende dagen kon doen, dat ik een dagje extra van het weekend bij mijn familie kon zijn. Dat was voor mij wel heel fijn. Ik wilde gewoon heel graag weer met ze kunnen bijpraten en gewoon weer even als een normale jongen behandelt te worden. Nu zou deze actie van ons, gevolgen kunnen hebben voor mijn familie, maar als Tristan slim was zou hij dat niet bedenken. Als hij om zijn eigen leven gaf dan, en dat van vele anderen. Mijn familie had ik namelijk niet voor niets zo veel mogelijk weg proberen te houden van al deze zaken en ze erin betrekken zou de grootste en laatste fout maken die hij, of iemand anders, zou begaan. Net als de familie van een van de anderen. Nu zat die van Michael volgens mij nog in Australië en die van Harry was volgens mij dood, dus dat viel wel mee. Daarbij was ik hier de 'boosdoener' al was het hun eigen schuld. Dan hadden zij het niet zo moeten verkloten. Dat was niet mijn schuld. Nu schreef ik druk door om alle dossiers uit te werken, zodat ik tegen de lunch klaar zou zijn en vanmiddag de rest van mijn werk zo veel mogelijk af te werken. Ik hoopte voor Calum dat hij mijn agenda wel had bijgehouden, want anders werd dit voor hem een hele onplezante dag. Dat hij het goed bedoelde was misschien wel leuk, maar zolang hij fouten bleef maken, kon ik hem niet belonen.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Niall en Harry praten maar wat en de andere twee praten ook wat maar ik probeer het gewoon niet te horen. De twee mannen vond ik er echt heel eng uit zien, groot , sterk, gespierd en niet zo'n vrolijk gezicht. Niall Kijk me aan. 'Breng de vaat maar weg. Daarna terug komen' Ik knik en met het dienblad loop ik weg. Ik zet alles op het aanrecht neer zodat ik straks alles kon afwassen en braafjes loop ik terug. Ik zie Niall in zijn dossiers bezig zijn. Zijn agenda had ik gisteravond netjes bijgewerkt dus daarop kon hij me niet meer straffen. Ik dacht even na, wat moest of kon ik nog meer doen. Ik probeer na te denken maar ik weet het antwoord gewoon niet. Ik wist dat ik zelf niet de slimste was. Ik vergat veel, vroeg veel en ik was ongehoorzaam. Het probleem qua geheugen was iets wat bij mijn experimenten fout gegaan was dat ik meer hond dan mensen hersenen had maar sowieso al veel te weinig hersenen om te onthouden. Eigenlijk wilde ik Niall vragen of hij een weekplanning kon maken dat ik voor mezelf alles erop kon zetten, dan zou Niall sneller zijn dingen kunnen doen en hadi k minder kans op straf maar ik durfde het gewoon niet te vragen. Zeker niet omdat ik de Ieren IrishCoffee gegeven had en daarna ook nog tegen gesproken had. Ik wist hoe belangrijk hun status was en ze ons nog wreder behandelde als er een belangrijk persoon was om te laten zien dat zij wel degelijk de baas waren en vooral over ons. Ik wist dat mijn hoop op naar buiten mogen ook erg groot was. Het balletje was fijn maar ik moest gewoon rond rennen en al mijn energie eruit krijgen. Daarbij wilde ik dolgraag verder met het gat. Paar jaar geleden was ik begonnen met een gat onder het hek door te maken zodat het alarm niet af zou gaan, maar ik mocht amper naar buiten waardoor ik niet verder kon. Ik was ver, met mijn hond zijn kon ik heel goed graven en het verstoppen achter een boom en een paar struiken en ik had het idee dat nog een of twee keer graven mijn ontsnapping kon gaan betekenen dus ik keek er al wel naar uit. Ondanks dat het nog lang zou gaan duren.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Ashton Irwin
    In de keuken was ik rustig thee gaan zetten. Ik zette genoeg water op voor twee flinke thermoskannen. Toen het water op stond hobbelde ik naar boven om uit het medicijnkastje pijnstillers te halen. Veel van de meesters deden hun kastjes op slot, maar aangezien ik die kleurrijke verzameling tabletjes niet heel aanlokkelijk vond hoefde dat echt niet. Ik liep met een stripje pijnstillers naar beneden en zag net Calum weer uit de keuken vertrekken toen ik binnenliep. Ik leunde wat op mijn staart, maar zo merkte ik wel dat ik die wat had verrekt gisteravond. Ik bleef dus wat ongemakkelijk staan wachten tot het water kookte. Alvast gooide ik theezakjes in de kannen en wat melk en suiker in een van de twee. Toen kookte het water en kon ik de potten afmaken. Ik schroefde ze dicht en bracht toen de kan met melk en suiker samen met de stip pillen naar de kelder. Gelukkig was Harry daar nog niet aan het werk. Ik sprong snel weer weg en ging terug naar de keuken. Onderweg zag ik Harry lopen tussen twee bomen van kerels. Ik had ze hier wel eerder gezien, maar nog nooit zo. Harry was wel erg dun tussen de twee. Ik liep naar de krullenbol toe en boog mijn hoofd even voor ik hem met sprankelende ogen aankeek. "Alles staat klaar. Als je nog iets nodig hebt, staat de bel er ook. Ik ben ofwel de kamers aan het opruimen ofwel de was aan het doen." zei ik voor ik hem snel een kus op zijn wang gaf en nog eens mijn hoofd boog voor ik wegliep om mijn eigen thermoskannetje te halen. Ik had wel geleerd me netjes te gedragen, zeker rond gasten. Hoe ik was als we alleen waren, zelfs al waren de anderen er ook bij, was een heel ander geval. Toch kon ik het nooit laten om een klein beetje opstandig mijn dominante trekken te laten zien, zeker nadat hij me afgelopen nacht juist had aangemoedigd die kant te laten zien. Met mijn thermoskannetje en een mok liep ik naar boven. Als eerste begon ik het bed af te halen, wat echt een smeerboel was. Vanavond toch maar een beetje voorzichtig doen, of op mijn bedje, zodat die van hem in elk geval schoon bleef om in te slapen. Ik zou hem dan wel alleen masseren, maar je wist het nooit en die olie was nu ook niet echt helemaal lekker spul om tussen te slapen. Ik zou straks de spulletjes daarvoor ook wel vast klaarzetten. Ik had wel gehoord dat Harry hoogst waarschijnlijk pas over 12 uur klaar zou zijn. Dat betekende dat ik hem straks in de kelder zijn lunch zou brengen en hij laat zou eten. Het zou wel belangrijk zijn dat hij at, want dat beeld van het magere mannetje tussen de twee bomen van kerels, maakte mij wel duidelijk dat hij goed moest blijven eten. Hij had echt wel spieren, maar zijn gewicht moest hij wel behouden, want extreem veel leek het volgens mij niet.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Een zacht en beledigd geluid rolde over mijn lippen bij de uitleg die Niall me gaf, alsof een van die gasten beter zou zijn in iets waarvan ik aan de top stond. Het klonk misschien arrogant, maar ik was de afgelopen jaren zo gewend geraakt dat ik degene was die gevreesd werd dat het toch wel een deuk in mijn ego was. Lichtelijk geïrriteerd bleef ik stil, veel keus had ik toch niet en ik kon er niks aan doen. Nog niet dan. Want straks kon ik toch die irritatie op de oorzaak ervan uitleven, dus Evan zou er straks hoogstwaarschijnlijk erger aan toe zijn dan die ander. Het hielp niet mee aan de irritatie dat de helft van de bespreking niet in het Engels was en dat ik er gewoon niks van meekreeg behalve mijn naam die een paar keer viel. Ik sloeg Niall zacht tegen zijn arm en klaagde er op fluistertoon over, voor ik knikte bij zijn verontschuldiging en dat ik maar beter kon beginnen. Al kon ik niet opstaan zonder dat ik me opeens erg klein en dun tussen de twee Ieren voelde, dun voelde ik me wel vaker en dat was ik gewoon, maar het kwam in principe nooit voor dat ik me klein voelde in iemands aanwezigheid. Stil stond ik op en liep de kamer uit met de twee die me op de voet volgden. Ik hoopte dat Ash mijn spullen al in de kelder had gelegd zodat ik niet straks weer heen en weer moest lopen ervoor. Alsof het zo bedoeld was kwam op dat moment de hybride naar me toe huppen. Ik glimlachte dankbaar bij zijn woorden. "Dank je, Ash," mompelde ik en bloosde licht om het kusje op mijn wang. Daardoor kon ik het niet laten om hem aan zijn arm terug te trekken toen hij weg wilde lopen en een kus op zijn lippen drukte, het kon me niet schelen dat de Ieren erbij waren. Die konden ons toch niks maken na vandaag. Met een grijns trok ik terug en liet hem los, om mijn weg richting de kelder te vervolgen. Eenmaal daar maakte ik de twee netjes vast aan de kettingen die er hingen, goed strak zodat ze geen stap konden zetten en de afdrukken ervan later nog goed te zien zouden zijn. Met een zucht deed ik een stapje achteruit en bestudeerde ze goed om te bedenken wat ik ging doen. Wat me wel opviel was dat ze erg weinig lachten, daar moest ik iets aan veranderen. Zacht hummend pakte ik een mooi scherp zakmes en liep naar de zogeheten leider en keek hem nog even schuin aan voor ik het mes in zijn mondhoek zette. Ik glimlachte en trok het ding dwars door de huid heen, het ging iets moeizaam maar na even had ik toch wel zijn mond aan een kant verlengd met zeker zo'n anderhalve centimeter. Dat deed ik aan de andere kant ook met veel zorg en zuchtte toen de man zich ertoe verlaagde om te proberen me in mijn hand te bijten. Daar moest ook iets aan gedaan worden. Ik zocht wat rond, maar kon niet vinden wat ik zocht dus liep ik naar boven om Ashton op te zoeken. "Weet jij waar ik het naald en draad heb gelaten? Ze worden daar beneden nu al irritant," vroeg ik toen ik hem had gevonden, mijn handen zaten al onder het rood maar ik merkte het niet eens meer.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Het was een toeval dat ik Harry tegenkwam, maar ik was er wel blij mee. Zeker na afgelopen nacht, zowel op het kerkhof als daarna in de slaapkamer, wilde ik hem niet de hele dag hoeven missen. Ik vertelde hem dat alles voor hem klaar stond en dat hij maar hoefde te bellen als hij iets anders nodig had. In de kelder stond een belletje, wat hij ooit als grap van iemand had gekregen, met 'ring for sex' erop, maar we gebruikten het al jaren voor als hij iets nodig had in de kelder. Zo hoefde ik er niet constant te zijn en hoefde hij niet te stoppen met zijn werd om mij te zoeken of zelf dingen bij elkaar te gaan scharrelen. Zijn bedankje deed me glimlachen en ik drukte dankbaar een kusje op zijn wang. Toen ik wegdraaide om het bed af te gaan halen, voelde ik zijn hand op mijn armen en al snel draaide ik als een danseresje terug in zijn armen. Voor ik het doorhad voelde ik zijn lippen op de mijnen. Mijn oren stonden verward op mijn hoofd, maar dat betekende niet dat ik hier niet van genoot. Al was het maar voor even. Ik zag hem grijnzen en moest moeite toen hem niet een tik tegen zijn achterhoofd te geven. Dit was geen normaal gedrag en als hij me niet wilde uitlokken en dit niet openbaar wilde laten worden, was dit zeker geen slimme zet. Ik keek hem even na en liep toen toch naar de slaapkamer om het bed af te halen en de kleren van gister bij elkaar te scharrelen. Alles deed ik in de toch al bijna volle wasmand, voor ik ermee naar beneden liep. In het washok was ik net bezig met het scheiden van de was toen ik weer een licht schorre stem hoorde, die me liet draaien op mijn voeten. Ik glimlachte naar de krullenbol en zag de staat waarin hij nu al verkeerde. Dat werd weer wassen vanavond, of in elk geval in water zetten. "Derde kastje van de deur, tweede la van onder als het goed is. Naalden, garen en spelden. Het staat er ook op. Maar kon jij eerst eens heel even hier, want dat van daarnet kan natuurlijk niet door de beugel." zei ik met een scheve grijns voor ik hem bij zijn nu nog schone shirt pakte en hem naar me toe trok om heel kort en vurig mijn lippen op die van hem te drukken. "Niet in het openbaar, okay? Vanavond ben ik weer helemaal de jouwe en jij de mijne." zei ik zacht voor ik hem losliet en weer een kledingstuk uit de wasmand trok. Ik had in het circuit verschrikkelijke verhalen gehoord over wat er gebeurt met mensen die relaties hebben met hun hybrides. Het was niet illegaal voor de wet, maar sociaal was het verre van acceptabel. Kijk, ik was al uitschot omdat ik voor een hybride veels te dominant was, maar ik wilde niet dat Harry ook als uitschot zou worden gezien en behandelt. Daarbij wist ik al helemaal niet hoe de andere er tegenover stonden, dus wat er zou gebeuren als ze erachter kwamen. Nu waren we tot nu toe nooit heel erg afstandig geweest tegenover elkaar rond de rest, want ik zat vaak genoeg op zijn schoot of tegen zijn schenen, maar et was toch nog heel iets anders om zijn tong in mijn strot te hebben in hun bijzijn.


    Bowties were never Cooler

    [RocketRaccoon -> IamGroot]


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Stil bleef ik zitten toen Niall zijn kamer verliet om aan het werk te gaan. Ik twijfelde sterk of ik hier moest blijven of niet. Het mocht van Niall en zijn bed lag veel convortabeler, maar mijn gevoel zei dat het niet klopte. Het hoorde niet. Ik wist ook dat als ik nu weg zou gaan ik Niall weer van me af zou duwen. En al was hij nog niet eens echt dichtbij en zouden we nooit zo'n band krijgen als Ashton en Harry, ik vond het nu al ang worden. Hellemaal omdat ik Niall gewoon niet vertrouwde. Dat hij het enkel voor zichzelf deed en nog altijd niets om mij of mijn gezondheid gaf. Je zou denken dat hij vandaag het tegendeel had bewezen, om me mee naar het ziekenhuis te nemen, maar ik had nog altijd het gevoel, dat hij het niet deed omdat hij mijn leven echt belangrijk vond. Meer omdat hij dan weer iets aan me zou heb. Zodat ik voor hem kon blijven werken. Want iedereen wist dat hij aan alleen Calum toch niets had. Ik stond moeizaam op en moest me via de muur, naar de deur bewegen. De emmer had ik tegen me aangedrukt en langzaam schuifelde ik naar mijn kamer. Mij liet me op mijn bed zakken, zetten de emmer naast het bed en begon moeizaam mijn kleding uit te trekken tot aan mijn boxer. Het kon me niet schelen dat ik mijn muts op Niall zijn bed had laten liggen. Ik krulde mezelf op in foetus houding en staarde staarde naar de kale muur. Zachtjes gleed ik met mijn vinger over de littekens over mijn pols. 5 horizontaal en een verticaal. Ik was er van overtuigd geweest dat ze me niet meer zouden kunnen redden. Ze hadden me niet moeten redden. Maar nu was ik te schijterig om het nog een keer te doen en zat ik vast in dit verschrikkelijke leven.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    micheal Clifford
    Ik hoorde wel iets, maar was te diep in slaap om op te merken wat het was. Al was dat niet voor lang. Toen Zayn aan de andere kant van de deur begon te schreeuwen en te bonken. Ik vloog overeind, maar omdat ik nog in bad zat, schoot ik onderuit, met mijn hoofd tegen de kraan en stike ik bijna in het water. Hoestend en proestend kwam ik weer boven en ik greep kreunend naar mijn voorhoofd, die nu plakkerig en warm aanvoelde van het straaltje bloed dat eroverheen liep. Scheldend trok ik de stop uit het bad en klauterde ik eruit. Razendsnel knoopte ik zonder me af te drogen, een handdoek om mijn middel en trok ik de deur open. 'Ik ben er al!' Ik trok het blaadje op de deur eraf en las wat erop stond. Het viel alleen niet hellemaal in goede aarde. 'Zie je wel. Alleen goed genoeg om iedereen ze teringzooi op te ruimen.' Zonder wat tegen Zayn te zeggen, liep ik langs hem heen, mijn kamer in. Ik had gister gewoon de stekker eruit moeten trekken en er zelf vandoor moeten gaan. Misschien besefde ze zich dan eens dat ze niets waren zonder mij. 'Zayn, ben je wel eens in Australië geweest?' Ik liet mijn handoek van mijn kont glijden, om me er mee af te drogen. Het kon me niet schelen dat Zayn me nu poedelnaakt zag.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Zayn Malik
    Aan zijn gesputter en gescheld te horen, was Michael niet blij, en een boze Michael was nooit leuk. Niall kwam nog zeggen dat Michael vrij mocht nemen, als hij dat wilde - lekker op tijd. Ik zette een stapje naar achter zodra hij met een handdoek om zijn middel naar buiten gestormd kwam. Mijn blik was op mijn voeten gericht, want ik vond het altijd moeilijk om om te gaan met mijn fouten en die dan ook te accepteren. Daarbij kreeg ik er altijd een raar buikgevoel van - niet misselijk, maar ik voelde me dan altijd enigszins bang voor wat er komen ging. En als er niets zou komen, was het altijd nog afwachten of dat geen schijn was. Door die gedachte bedacht ik me ook dat ik nog Niall's boodschap door moest geven. 'Van Niall moest ik zeggen dat je vrij mocht nemen als de beveiliging weer goed was, als je dat wil,' zei ik enigszins voorzichtig, mijn blik nog steeds op de vloer gericht. Bij zijn vraag over Australië keek ik echter wel op, om tegen een naakte Michael aan te kijken. Misschien was hij niet de meest gespierde persoon die ik ooit had gezien, maar hij was zeker niet lelijk, dat wist ik wel. Hij was lang en dun, maar niet zo mager dat hij slungelig was. Ik schudde langzaam mijn hoofd. 'Nee, nog nooit,' antwoordde ik. Waarom vroeg hij dat? Hij zou toch moeten weten dat ik nooit buiten Engeland was geweest, omdat ik het grootste deel van mijn leven geïsoleerd had geleefd.


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    Michael Clifford
    Ik had nog nooit zo erg getwijfeld. En twijfelen betekende nooit iets goeds. Het betekende dat ik het hier toch niet meer zo zag zitten als ik dacht. Dat ik mijn werk niet meer zo leuk vond als eerst en dat iedereen hier toch niet zulke goede vrienden waren als ik wilde. Ik miste mijn familie. Mensen om me heen die me echt mochten en niet alleen maar gebruikten voor mijn kennis over technologie. 'Weet ik Zayn.' Hij had duidelijk het briefje op de deur niet gelezen. Ik liet mijn handdoek van mijn kont glijden en begon over Australië. Pas toen Zayn antwoord gaf, besefte ik dat het best een domme vraag geweest was, omdat ik het antwoord al wist. Ik zuchten en begon mezelf langzaam af te drogen. 'Hoe zou je het vinden als we daarheen gingen?' Ruw probeerde ik mijn haar droog te wrijven. 'Voor altijd bedoel.' Ik wist dat ik Zayn zijn mening niet hoorde te vragen. Maar ik zat zo met mezelf en mijn keuzes in de knoop, dat ik wel moest. Misschien kwam hij wel met het antwoord of de oplossing. Zayn kende me namelijk beter dan wie dan ook hier. Ik liet de handdoek zakken en keek de hybride aan. Ik wist dat het voor ons beide heel ongemakkelijk moest zijn dat ik hier zo stond. Maar ik had nooit echt schaamte gekend.


    Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''