• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • IamGroot •
    • Zayn Malik • Zwarte-Panter-Hybride • Goner •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Styford •
    • Louis Tomlinson • • •

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • MikeyClifford •
    • Luke Hemmings • Fennek-Hybride • Whisperings •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler •
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • IamGroot •

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • MikeyClifford •



    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen IamGroot of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    Het is vroeg in de avond op een prachtige heldere, toch enigsinds koude, woensdag en de hybriden zijn druk bezig met het verzorgen van het huishouden en het onderhouden van hun meesters, die elk hun eigen ding aan het doen zijn na het diner. Sommigen zitten misschien nog in de lounge na te praten over de dag met een glas whiskey, terwijl anderen zich liever even terugtrekken om wat bij te komen. Vanavond is er voor de 5 nog een belangrijke vergadering over de stand van zaken, een vergadering die elke week plaats vind, maar daardoor zeker niet minder belangrijk wordt, willen ze alles overal draaiende houden. Nu is er nog even tijd voor ontspanning, voor de meesters in elk geval, want of de hybrides tijd voor rust en ontspanning krijgen is volledig afhankelijk van hen en hun wensen.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:22 ]


    Bowties were never Cooler

    Zayn Malik
    Het leek erop dat Michael niet had geslapen vannacht. Zijn ogen stonden wazig toen hij binnenkwam en zijn bewegingen waren niet helemaal georiënteerd. Daarbij bleef hij ook in zijn ogen wrijven, wat er duidelijk op wees dat hij er niet helemaal bij was. Het zou me niks verbazen als hij heel wat drank op had. Later vandaag zou hij waarschijnlijk wel instorten, maar voor nu was het het beste om gewoon zo goed mogelijk zijn bevelen op te volgen, zodat dat in alle rust zou gebeuren en niet nadat hij en woedeaanval kreeg. En nu vroeg hij om een bad, dus ik protesteerde niet om dat voor hem te regelen. 'Natuurlijk,' antwoordde ik, waarna ik opstond en naar de badkamer liep. Ik ging op de rand van het bad zitten en zette de kraan aan. Ik kon me de eerste keer dat ik onder de douche moest als mijn hybride-zelf nog goed herinneren; het was allesbehalve leuk geweest. Blijkbaar had ik ook de afschuw en zelfs angst voor water meegekregen die katachtigen ook hadden. Zelfs nu, na al die jaren, had ik een behoorlijke hekel aan douchen. Natuurlijk moest het wel gebeuren, maar ik vond het absoluut niet leuk en zou ook nooit voor mijn lol in bad gaan, zoals Michael deed. Toen het water warm genoeg was deed ik de stop erin en liet ik het bad vollopen, erop lettend dat het echt de goede temperatuur was. Zodra het bad vol was gelopen pakte ik een flesje met een of andere luxe olie, die rook naar lavendel, en besloot daar wat van in het water te gieten. Ik had ooit gehoord dat dat rustgevend zou moeten werken, dus misschien werkte dat ook wel bij Michael. Zodra ik dat had gedaan zette ik het water uit en liep ik weer terug naar de woonkamer. 'Het bad is klaar,' informeerde ik Michael, die nog steeds languit op de bank zat.


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    Ace von Monroe
    Ik kon de vrouw die binnen was gekomen een stuk beter handelen dan de man van daarnet. Ze bracht een soort rust met zich mee en dat was fijn nu ik me zo kwetsbaar voelde. Daarbij leek ze best wel te weten waar ze mee te maken had en waar ze het over had. Al vond ik het een stuk minder prettig toen zijn mijn nek inspecteerden. Haar vingers die in mijn huid drukten, zorgde voor nog meer branderig gevoel en zorgde ervoor dat ik eraan wilde krabben. Ik wilde dat het stopte. De vrouw kwam al snel met de conclusie dat ik allergisch was voor de pijnstiller die Niall me gegeven had en dat mijn nek geïnfecteerd was.God, dat had ik weer. Hetgeen dat me beter moest laten voelen, maakte me alleen maar zieker. Gelukkig dacht ze dat ik me morgen wel al beter zou voelen en mijn allergische reactie over moest zijn, of ik het er tenminste allemaal uit had gespuugd. Ik was wat minder blij dat ik niet om mijn nek mocht doen, zolang het behandeld werd. Ik had namelijk nogal moeite met eraf blijven en het niet stuk te krabben. Maar het was niet anders. Ik duwde mezelf moeizaam omhoog, terwijl ik het duizelige gevoel probeerde tegen te gaan toen ik recht ging staan. Toen Niall mijn muts goed deed, vond ik even de tijd om mijn overgebleven gal nog even uit te spugen. Ik knikte langzaam toen Niall vroeg of ik klaar was om te gaan en bedankte de dokter nog even.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik kreeg het voor elkaar om Ace zijn muts over zijn hoofd te trekken terwijl hij met moeite opkrabbelde. Het probleem was alleen wel dat hij toen eigenlijk direct weer begon over te geven. Ik wreef zacht over zijn rug tot het voorbij was en sloeg daarna mijn arm weer stevig om de jongen heen. Ik vroeg hem of hij klaar was te gaan en zijn kleine knikte was voor mij genoeg om langzaam richting de deur te bewegen. Ik bedankte de doctor en nam haar briefje in ontvangst. Daarmee kon ik zo naar de apotheek. Wel zou ik eersst Ace in bed gaan leggen. Langzaam baande ik ons een weg naar buiten en terug naar de auto. We moesten nu alleen nog terug naar huis. Gelukkig was het niet dodelijk wat hij had, maar ik wilde hem wel goed verzorgen, want zo wilde ik hem nooit meer zien. Het was namelijk erg pijnlijk om hem zo te zien, al helemaal omdat het toch echt mijn schuld was. Bij de auto opende ik de wagen en tilde hem toen voorzichtig op de passagiersstoel voor ik omliep en zelf weer achter het stuur kroop. Hij kon hopelijk weer zelf zijn benen binnen boort halen en de deur dichtslaan. Dan kon ik wegrijden, in de al gestartte audi, en dan waren we zo terug bij het huis. Het was nu dan wel iets drukker, maar verre van te druk om flink gas te geven. Zeker omdat we door straten moesten waarop weinig mensen liepen en er weinig bussen reden. Veel mensen reden er in een dure auto of gingen met de metro. Dat was dus wel fijn voor de doorstroom van het verkeer. Zo zou ik nog optijd zijn voor het gesprek en erna kon ik het ontsmettingsmiddel ophalen. Calum ging namelijk echt het huis niet uit. Die ging dan maar stofzuigen ofzo. Nu eerst ging hij zijn bed in met een pot thee ernaast en de kachel aan. Dat was nu echt mijn prioriteit nummer een.


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Harry zijn piep op mijn actie deed me grijnzen. Nee, niet omdat hij pijn had, maar meer van trots omdat ik dit voor elkaar had gekregen. De jongen die zo onaantastbaar leek, kronkelde nu door toedoen van een kleinere hybride met dominantieproblemen. Het gaf me best flink wat trots dat ik een van de dominantste heren in dit huis, wat hij toch leek, zo makkelijk en effectief voor me had laten buigen en op zijn knieen had gekregen. Harry keek me nu dan wel zielig aan, maar hij ging me echt niet vertellen dat hij er niet van had genoten. Zelf at ik rustig mijn fruit. De thee liet ik even staan zodat ik mijn tong niet zou branden. Ik vroeg hem intussen of hij graag wilde dat ik de kelder zou klaarzetten. Zijn knikje was zeker wel genoeg, waardoor ik rustig verder ging met het eten van mijn fruitjes en het drinken van mijn thee. Ik streelde zacht wat over zijn wang terwijl ik mijn ontbijt afmaakte, net als hij het zijne. Ik wist dat ik wel een beetje op moest passen met mijn dominantie kant rond de anderen in het huis, maar heel veel zorgen maakte ik me niet. Harry zou toch altijd de rtaak krijgen de straf uit te delen en inmiddels kende ik die zweepslagen wel. Iets anders zou ik er toch nietvoor krijgen, als iker al iets voor kreeg. Ik keek hoe hij opstond en vouwde mijn andere hand om mijn kop thee, waar ik erg rustig aan dronk. Zijn eerste stapje naar me toe deed me alweer trots grijzen. Ik liet mijn hoofd omhoog duwen door hem en slikte even bij zijn woorden. Zijn woorden deden me even rillen. Het was mij nu wel zeker dat hij het echt wel fijn had gevonden, maar het hielp zeker niet om mezelf in de hand te houden en me onderdanig op te stellen, wat ik wel hoorde te doen. Ik keek Harry nog even trots na, voor ik mijn mok leegdronk. Ik pakte alle ontbijtspullen en liep toen naar beneden terwijl Harry begon te douchen. Ik borg alles netjes op in de keuken entrippelde toen de kelder in. Ik deed het licht aan, at weinig gebeurde, en legde de standaard dingen klaar voor straks. Een paar handboeien met een ketting erbij legde ik neer naast een paar van Harry's favourite zwepen. Ook legde ik een paar touwen neer, een gasbrander, een aantal messen en een taperecorder. Dat leek me genoeg. Ook zorgde ik dat de haken voor nu laag genoeg hingen om zonder te springen de kettingen eraan te kunnen hangen. Hopelijk had Harry er genoeg aan, en anders kon ik er altijd nog wat bij leggen als hij erom vroeg. Daarbij had ik laatst nog alle kasten netjes gesorteerd en was nu elk van zijn werktuigen, hoe gruwlijk ook, netjes uitgestalt en te vinden in de kasten. Ik had zelfs de planken gelabelt, al zou hij daarvoor wel het licht aan moetne doen, waarvan ik niet wist of hij dat zou doen als hij iets nodig had. Als ik de staat van de kasten zag na een week werken leek het er niet op. Toen ik eenmaal klaar was liep ik naar de woonkamer, waar ik Calum, Zayn en Michael vond. "Is er gisteren nog iets belangrijks gezegt wat ik aan Harry moet doorgeven? Het spijt hem niet optijd te zijn geweest voor de vergadering. Zijn zaken liepen uit." zei ik met een gebogen hoofd tegen Michael. Dit was vooral om toch de dominante glimmer in mijn ogen te verbergen en de schijn van onderdanigheid op te houden.

    [ bericht aangepast op 7 okt 2014 - 15:12 ]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Rustig aan at ik verder, het was te vroeg en ik was nog te suf om op te schieten. Ik had nog tijd genoeg voor ik beneden moest zijn en alles door moest nemen met Niall en daarbij stond ik niet te popelen om te moeten lopen. Zelfs als ik heel zacht werd behandeld in bed had ik al moeite met me de volgende dag voortbewegen, nu was ik alles behalve zacht behandeld. Ik genoot nog heel even van zijn aanraking voor ik toch echt klaar was en alles netjes terugzette op het dienblad. Na me uitgerekt te hebben ging ik met gezonde tegenzin staan en rilde even, zonder de deken in de buurt was het plots nog best koud. Daarom wilde ik zo snel mogelijk naar de douche, maar niet voordat ik Ashton nog een belofte had gedaan. Ik meende het echt en daarvoor mocht hij me dan altijd storen als hij het nodig had, tenzij ik het heel druk had, maar dan verzon ik er nog wel iets op. Vlug maar moeizaam ging ik maar de badkamer en draaide de warme kraan open, om eronder te gaan staan zodra dat kon. Met een zucht bleef ik kort met mijn rug tegen de koude muur leunend staan, ik had er maar weinig aan als ik niet een beetje los kon komen. Uiteindelijk begon ik me grondig schoon te maken om al het vuil van gisteravond van me af te krijgen en het kleine beetje bloed dat ik over het hoofd had gezien. Hummend ging ik mijn gang, het gebeurde bijna nooit dat ik zo weinig zorgen aan mijn hoofd had. Het was gewoon een dagje doorbrengen in de kelder, hoe lang ik daar precies was lag eraan wat voor eisen aan me gesteld werden. Het kwam namelijk vaker voor dat er gewenst was dat ik op een bepaalde manier te werk ging, vooral met dingen als deze, dat het als voorbeeld gebruikt werd voor anderen. Ik waste mijn haar ook nog even voor ik al het sop van me afspoelde en de kraan weer uitdraaide, om onder de douche uit te stappen. Zorgvuldig droogde ik me af met een schone handdoek die ik het snelst in handen kreeg, tot alleen mijn haar nog wat vochtig was, maar dat kreeg je met iemand als ik die weigerde naar de kapper te gaan. Ik pakte de kleren die Ashton voor me had klaargelegd en trok die voorzichtig aan, om mezelf zo min mogelijk pijn te laten lijden. Het was goed edacht van hem om alles lang te houden en daarmee het meeste van mijn lichaam te verbergen, al was er nog zat te zien als ik in de spiegel keek. Mijn blik was wat wazig en niet aanwezig, mijn lippen ietsjes gezwollen en de rode plek in mijn nek die Ashton's tanden hadden veroorzaakt waren nog prima te zien, elke sukkel kon zien wat dit samen met de manier waarop ik liep betekende. Op blote voeten, want zo liep ik het liefst rond, slenterde ik de trap af en de woonkamer in. "Goedemorgen," zei ik rustig voor ik zo nonchalant mogelijk naar een van de stoelen en daar voorzichtig in ging zitten, de bank was al bezet door Michael. Verveeld keek ik in het rond, wachtende tot er iets gebeurde, maakte niet uit wat. Ik kon er gewoon niet tegen om rond te hangen en niks te doen als ik wist dat er nog dingen moesten gebeuren en ik niet moe was.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Monroe
    Nu we wisten wat het was, wilde ik zo snel mogelijk naar huis. Weg uit dit verschrikkelijke ziekenhuis en terug naar bed. Want het enige wat ik nu wilde was slapen. Ik liet me door Niall overeind helpen, maar het ging niet zo voorspoedig als geplant en eerst moest mijn maag nog even protesteren, die ik vervolgens leeg gooide in de emmer. Je zou toch denken dat het opgeven moment klaar is en er niets meer uit kon komen. Toen het eindelijk weer over was, konden we er echt vandoor. Al ging dat niet al te snel, omdat mijn voeten over de grond slofte en ik me overeind moest houden aan Niall. Toen we dan toch eindelijk weer bij de auto waren, zetten Niall me als eerst in mijn stoel, waarna hij omliep om zelf in te stappen. Moeizaam trok ik mijn benen binnenboard en trok ik het portier dicht. Ik krulde mezelf meteen weer op en steunde vermoeid met mijn hoofd tegen het koude raar aan. Ik hoopte echt dat we snel thuis waren en dat de terugrit beter zou verlopen als de heenreis. Want ik had niet echt het gevoel dat ik meer overgeef beurten zou overleven. Mijn oogleden waren zwaar, maar ik wilde ze niet dicht doen. Wetend dat het zou voelen alsof ik in een achtbaan zat, zodra Niall zou gaan rijden.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Michael Clifford
    Vermoeid lag ik op de bank. Zo in staat om in slaap te vallen. Ik wist enkel dat ik mezelf dat niet kon veroorloven. Wetend dat we zo weer een belangrijke dingen hadden te doen. Dingen die me op dit moment echt niets interesseerde en ook niet zouden doen, totdat ik normaal een oog dicht had gedaan. Ik vroeg Zayn om een bad voor me te maken, hopend dat, dat iets zou helpen. Gelukkig ging hij het gelijk voor me regelen en ik gromde zachtjes toen Calum me vertelde dat Niall weg was met Ace. Iedereen ging er maar van door de laatste tijd. Om ziek van te worden. Ik sloot heel even mijn ogen en ik zou meteen in slaap gedonderd zijn als Calum niet moest komen lopen slijmen. 'Je bek houden en nooit meer ergens aanzitten zou een hoop goed doen.' Siste ik vel, waarna ik toch weer opkeek omdat Zayn terug kwam om me te vertellen dat mijn bad klaar was. Ik knikte dankbaar en krabbelde net overeind toen Harry binnenkwam. 'Zo, ik hoop dat je het naar je zin heb gehad gister avond. Hopelijk net zo dolletjes als de rest hier in het huis.' Mompelde ik, voordat ik echt opstond en richting de badkamer liep. 'Zayn, als ik over een half uur niet terug ben, kom me dan alsjeblieft wakker maken.' Ik griste de fles Vodka nog net mee, voordat ik naar mijn badkamer liep. Ik ontdeed mezelf meteen van mijn kleding, gooide deze in de wasmand en liet mezelf onderdompelen in het hete bad. Hier kon ik nou van genieten.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Toen Ace eenmaal goed in de auto zat reed ik weg. Hij was duidelijk op en er slecht aantoe, maar gelukkig kotste hij nu niet meer. Het enige was dat ik niet echt goed was in rustig rijden. Zelfs nu het niet meer van levensbelang was, reed ik flink hard door. Natuurlijk waren er wel een paar stoplichten waar zelfs ik voor moest stoppen, maar toch waren we weer binnen recordtijd in het huis. Ik wist dat het moest voelen als een achtbaanritje voor iedereen die in de auto zat als ik reed. Toch hield ik echt niet van rustig aan doen. Dat was zo saai en dan irriteerde ik me echt heel erg aan de rest van het verkeer. Dat deed ik nu ook, maar nu kon ik er voorbij scheuren. Bij het huis remde ik iets af om zo de garage in te rijden en weer te parkeren. Ik stapte uit en liep om de auto heen om Ace uit de auto te tillen. Toch zou hij wel, met wat hulp, zelf moeten lopen naar de lift en naar het bed. Hij mocht van mij kiezen tussen mijn en zijn bed. Hij was ziek en had de afgelopen nacht volgens mij wel lekker geslapen. Toch was het zijn keuze. Ik hees hem weer omhoog en nam hem mee richting de lift. Met een klikje deed ik wel de auto opslot terwijl ik Ace meenam naar de lift. Eenmaal in de lift keek ik even naar mijn hybride. "Als je straks nog iets wil moet je maar roepen." zei ik tegen hem. Ik wist dat dit niet hoorde, maar ik vond het echt verschrikkelijk om hem zo te zien, al helemaal omdat het echt mijn schuld was. Eenmaal boven liep ik rustig met hem de gang op. Beneden hoorde ik wat rumoer en ik zag Michael met een fles Vodka de gang op lopen. Die had duidelijk een hele lange nacht gehad. Ik besloot hem dan ook maar niet aan te schieten met de vraag of alles was gelukt. Dat kwam later wel. Nu liet ik hem lekker even ontspannen, want dat had hij duidelijk nodig. Ik had toch over niet heel lang een bespreking. Daarna kon het altijd nog en als het echt belangrijk was zou hij of Zayn wel even langs mijn kantoor komen.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood.

    Ik zie dat Michael op de bank gaat liggen en ik wacht netjes op een antwoord. 'Je bek houden en nooit meer ergens aanzitten zou een hoop goed doen.' zegt hij fel tegen me. Ik knik braaf en loop weer naar het washok. De wasmachine was klaar en ik loop met de wasmand naar Niall zijn kamer. Zonder te kloppen loop ik naar binnen maar zie dat Niall en een zieke Ace er wel zijn. "so sorry ik wist niet dat je al terug was' zeg ik zachtjes en nederig. Ik ging hem echt bewijzen dat ik het wel kon. Dat ik met het balletje mocht schold weer want dan had ik wat te doen. Met een schuldige blik loop ik stilletjes door naar het balkon. Ik doe de deur snel open en dicht zodat Ace er geen last van had. Buiten laat ik mijn staart weer vrolijk kwispelen en hang rustig zijn kleding over de lijntjes. Als ik klaar ben loop ik naar Niall. 'Kan ik iets voor je doen of misschien iets halen voor Ace?' Ik ging liever in mijn kamer weer met het balletje spelen maar ik moest mijn best doen en Niall laten zien dat ik het wel echt wilde. Misschien als hij mijn inzet zag dat hij me wel een keer in de tuin rond liet rennen, dat was echt al lang geleden. Ik denk al meer dan twee jaar geleden ofzo.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Ace von Monroe
    Heel de rit was werkelijk misselijkmakend. Ik wist niet wat ik fijner vond. Met mijn ogen dicht het gevoel hadden of ik 100x over de kop vloog, of met mijn ogen open, verschikken bij alle auto's die voorbij vlogen. Het was nog een wonder dat ik sowieso alles dit keer binnen hielt. Al moest ik er redelijk wat moeite voor doen. En of ik nu blij was met de snelheid die Niall maakte, maar het zorgde er wel voor dat we snel thuis waren. Moeizaam duwde ik het portier open, waar Niall al klaar stond om me overeind te helpen. Als ik me niet zo beroerd had gevoeld had ik niet geweten wat ik allemaal van zijn bezorgdheid had gevonden. Maar nu vond ik het enkel fijn dat hij me bijstond en hielp. Wankel liet ik me begeleiden naar de lift, die ons naar de juiste etage bracht. Ik knikte langzaam bij Niall zijn worden. 'Waarschijnlijk val ik toch zo in slaap.' Gaf ik toe. In de gang kwamen we eerst langs een zombie versie van Micheal en daarna kwam Calum ook nog eens aanzetten. Ik hield me beter vast aan Niall om niet door mijn benen te zakken. Die jongen had ook echt nooit door dat wat timing was.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Zayn Malik
    Om eerlijk te zijn had ik soms wel een beetje medelijden met Michael. Net als nu, heeft hij de hele nacht door moeten werken, en kon hij nog niet slapen aangezien er vandaag behoorlijk wat op de planning stond. En het vervelende voor hem was dat hij nogal ondergewaardeerd was. Zonder hem zou deze hele organisatie niet bestaan, daar was ik zeker van, en toch dacht niemand eraan om hem wat werk uit zijn handen te nemen. Sowieso begreep ik soms niet zo heel erg veel van wat er hier allemaal aan de hand was, want gisteren was Harry ook niet komen opdagen bij de vergadering. Het leeg sommigen hier gewoon vrij weinig te schelen wat er gebeurde, en ik had het idee dat dat best gevaarlijk kon zijn, 'Natuurlijk,' zei ik en glimlachte naar hem, maar hij had zich alweer omgedraaid en liep naar de badkamer. Een lichte zucht verliet mijn mond en ik gaf mezelf toestemming om nog een minuutje of twee bij het haardvuur te zitten om mijn handen wat op te warmen. Ik zou vandaag weer mijn standaard klussen moeten doen, maar ik dacht dat het misschien het beste was om te beginnen met het schoonmaken van de kamer waar Michael met zijn computer werkte. Daarom stond ik ook met wat tegenzin weer op, en liep ik naar het schoonmaakhok. Daar pakte ik de dingen die ik nodig had om zijn kantoor schoon te maken, en liep naar de kamer. Daar begon ik met het opruimen van de rommel - losse papieren, een fles lege drank, een halflege zak snoep, en nog wat zooi - op zijn bureau, zodat ik het kon schoonmaken.


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    Niall Horan
    Ik voelde Ace wankelen terwijl ik hem meenam richting de slaapvertrekken. Ik vertelde hem dat hij maar moest roepen als hij wat wilde. Door zijn woorden moest ik een klein vertedert geluidje inhouden. Hij was best schattig als hij zo moe was. Ik wilde hem net meenemen de kamer in toen ik eerst Michael langs zag wandelen in een soort zombiestatus met een Vodkafles in zijn hand en daarna verscheen Calum. Ik had hem nog gezegt wat te doen en eigenlijk had ik even geen zin in de ruiende hyperactieve bastaard. Ik zuchte geirriteerd bij zijn woorden. "Ga gewoon verder met je werk en laat Ace maar met rust. Ik wil dat je zo je staart en oren uitkamt, zodat er geen haren meer vanaf komen. In je eigen kamer wel te verstaan, en dan je nette kleren aantrekt en Ace zijn nette kleren opruimt. Ik verwacht je om half 10 in mijn kantoor die hopelijk klaarstaat voor de bespreking." zei ik streng tegen hem voor ik met de andere hybride de kamer in liep en hem voorzichtig op mijn bed zette. "Ik pak nog even een glaasje water voor je." zei ik voor ik naar de badkamer liep om een glas te vullen met water. Ook besloot ik snel even een briefje voor Michael te schrijven. Mikey. Weltruste. Je hebt hard genoeg gewerkt. Xjes N schreef ik erop voor ik die op de deur van zijn kamer plakte en toen naar Ace liep met het glaasje water. "Het is jou keuze of je hier wil slapen of in je eigen bedje. Ik zou wel graag willen dat je wat drinkt, want je hebt veel vocht verloren met het overgeven." zei ik toch nogsteeds bezorgd. Ondanks alles was Ace toch mijn beste en favourite hybride. Hij irriteerde me in elk geval verre van zoveel als Calum deed. Onder dit alles was hij toch wel echt een schatje en was zeker geen slechte jongen. Ik hoopte nu gewoon dat hij snel beter zou worden, meer niet.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood.

    Ik wacht geduldig op zijn antwoord. Ik bijt op mijn lip als ik merk dat mijn timing weer eens bagger was zoals altijd. Ace en Niall leken zich wel te irriteren aan me en ik vroeg me af of ik ooit eens iets goed kon doen voor hem. Hij mocht Ace veel meer en dat begreep ik maar ik vond wel dat hij open moest staan en ons eerlijk moest behandelen. "Ga gewoon verder met je werk en laat Ace maar met rust. Ik wil dat je zo je staart en oren uitkamt, zodat er geen haren meer vanaf komen. In je eigen kamer wel te verstaan, en dan je nette kleren aantrekt en Ace zijn nette kleren opruimt. Ik verwacht je om half 10 in mijn kantoor die hopelijk klaarstaat voor de bespreking." Ik knik en zonder wat te zeggen naar de badkamer en pak uit het kastje een kam die voor mij was en loop naar mijn kamer. In een hoekje begin ik mijn staart uit te kamer en mijn oren doe ik ook. Een hoop haren verzamelen in het hoekje. Ik loop stil terug omdat ik mijn nette kleren niet gepakt had in de hoop dat ze schoon bleven. Simpele kleding lag bij ons en de rest bij ons. Stilletjes ruim ik Ace zijn kleding op en mijn kleding neem ik mee. Ik kleed me om en als snel heb ik een net shirt met een net jasje erover en een nette broek met schoenen. Ik zie dat ik nog wel even tijd over heb en loop naar de keuken. iK zet de waterkoker en koffieapparaat aan en pak de handveger. Ik ruim in mijn kamertje de haren op en gooi ze netjes weg. Daarna ga ik weer naar de keuken. Ik had geen idee hoeveel mensen er komen dus ik pak maar een tiental mokken en glazen. Ik kon tenslotte altijd bij halen. Ik had toenet al alles op geruimt en papier en pennen klaar gelegd. Met een dienblad vol mokken, lepeltjes, koekjes, suiker, melk en thermoskannen loop ik naar het kantoor. Ik zet alles neer zoals ik weet hoe Niall het wilt hebben. Ik dacht even na maar ik wist niets meer te verzinnen en ik had niet het gevoel dat ik echt welkom was bij Niall. Daarom ga ik stil in de keuken een glaasje water halen en nestel me bij de kachel. Ik neem wat slokjes drinken en begin te kauwen op het balletje maar ik pas op dat mijn kleding niet vies word.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Ashton Irwin
    Michael negeerde me totaal, waardoor ik op naast een van de stoelen op een comfortabel kussen ging zitten. Mijn staart legde ik om me heen met mijn voeten wat vreemd gekruist en mijn knieen omhoog. Ik verveelde me, maar had geen idee wat ik nu moest doen. Ik speelde wat met de punt van mijn staart en trommelde wat op mijn benen en staart. Toen ik Harry uiteindelijk de kamer in zag komen grijnsde ik, vooral door hoe hij eruit zag. Hij bleek toch een erger wrak te zijn dan eerst, al was zijn manke gewankel iets minder geworden door het douchen en verborgen zijn natte krullen de meesten van de rode plekken die ik in zijn nek had gezet. Hij kwam naast me zitten, net toen Michael met een flink botte opmerking en een fles drank wegliep. Ik wreef zacht met mijn hand over Harry zijn been en keek Michael, Zayn en Calum na terwijl ze de kamer uit verdwenen. Daarna bleef ik nog even stil zitten, om te controleren dat iedereen echt weg was, voor ik op de armleuning van de stoel ging zitten. Ik aaide zacht door zijn haren en kroelde even achter zijn oor, terwijl mijn oren vrolijk wat rond flapten. "Niall is thuis. Hij is nu boven, maar ik denk dat hij je zo wel komt vertellen wat te doen. Hij heeft het over een bespreking tegen Calum. Toch weet ik zeker dat ik gister heb gehoord dat je aan de gang moet." zei ik voor ik me op zijn schoot liet glijden en me daar een beetje opkrulde, met mijn staart nogsteeds over de rand van de stoel. Het zat eigenlijk wel prettig. Nu was het voor mij niet vreemd om zo af en toe bij Harry op schoot te kruipen als ik me weer eens eenzaam of kwetsbaar voelde, maar meestal gebeurde dat niet overdag. Nu voelde het gewoon prettig om gewoon nog eventjes dichtbij de jongen met de slappe natte krullen te zijn. "Als je wil kan ik je vanavond wel een massage geven tegen de pijn." zei ik zacht terwijl ik door zijn haren aaide, om die een beetje goed te doen. Hij zag er namelijk uit als een zwerver die net had gedouched, al niet helemaal door zijn kleren. Eerder een bankrover of een uitsmijter in zijn zwarte broek en dikke zwarte trui. Toch had het ook iets heel erg sexysch. Ik legde mijn hoofd tegen hem aan en drukte nog zacht een kusje in zijn nek, waar een nu mooi paars plekje zacht van gisteravond. Nu ik over gisteravond dacht kreeg ik wel een aantal vrgen, waarvan ik een deel toch echt niet durfde te stellen, maar een aantal wel. "Nog op of aanmerkingen aan gisteravond?" vroeg ik met een scheve grijns, maar toch nog duidelijk een twijfeling. Het was nogsteeds echt niets normaals voor mij en dat ik het blijkbaar enigsinds goed had gedaan, had mijn zelfverzekerdheid een flinke boost gegeven. Toch vond ik het nogsteeds erg vreemd en wat onwennig. Als hij dit vaker wilde doen, wilde ik wel graag weten wat ik wel en niet goed had gedaan. Ik was gewoon met mijn instincten gegaan, maar had er zeker wel van genoten en hij schijnbaar ook. Het enige was dat ik graag het genot voor hem en voor mij wilde verhogen, want ondanks dat het niet leek te kunnen in mijn normale beleving, wist ik vrijwel zeker dat het wel kon aan wat ik van Harry over de jaren had gehoord.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik hoopt echt dat de dokter gelijk had en ik me morgen als een stuk beter zou voelen. Ik was nooit ziek en was er dan ook behoorlijk slecht in. Het enige wat ik wilde was naar bed om onder de warme dekens te kruipen en slapen. Misschien zou het dan sneller over zijn. Alleen voordat ik naar bed kon, moest eerst Calum nog even storen. Ik snapte nooit zo goed waarom hij altijd elke dag opnieuw moest vragen aan Niall wat hij kon doen. Hij had gewoon een dagplanning en als er iets extra's was, kwam Niall altijd vanzelf wel naar je toe. Maar dat zal allemaal wel aan mij liggen. Ik bemoeide er me verder dan ook totaal niet mee en liet me al snel weer meevoeren door Niall die me naar zijn kamer bracht. Vermoeid liet ik mezelf op zijn bed zakken en knikte toen Niall zei dat hij wat water voor me ging pakken. Ik trok mijn muts van mijn hoofd. Ik had dat ding bijna altijd op, maar nu irriteerde het ding me enorm. Ik wreef vermoeid met mijn handpalmen in mijn ogen, maar keek al snel weer op toen Niall terug binnen kwam. Ik glimlachte klein en nam het glas aan. Ik had totaal geen dorst, maar ik snapte zijn punt. 'Ik wil je bed niet onder kotsen of nog meer haren achter laten.' Gaf ik toe, waarna ik langzaam wat slokjes van het water nam. Al moest ik toegeven dat dit bed veel lekkerder lag dan mijn eigen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''