Ik ben denk ik nog nooit zo verliefd geweest. Ik ben echt een 'hopeloze romanticus'. Als ik verliefd ben, ben ik echt zo verliefd dat ik alleen maar aan diegene kan denken en als ik diegene zie bijna overgeef. Maar deze keer is het nog duizend keer erger, mijn hart gaat zo snel als ik ook maar 1 glimp van zijn lichaam opvang, het is echt niet meer normaal. Maar ik weet dus niet wat ik moet doen.. we noemen hem wel even D.
D werkt bij een restaurant om de hoek bij mij thuis, en de eerste keer dat ik m zag was ik aan het eten. Voor mij was het echt gelijk 'wow.. wie.. is dat'. Daarna ben ik vaker naar dat restaurant gegaan om te eten, en zag ik hem steeds vaker (hij werkt daar). Ik heb ook een aantal keren met D gepraat, maar elke keer als ik met hem praat, word ik een heel ander persoon, ik ga opeens echt super stom doen en stomme dingen zeggen. Terwijl ik eigenlijk best wel verlegen ben, en nóóit zo'n antwoord zou geven. Meestal heb ik dan heel erg spijt van wat ik allemaal heb gezegd, omdat ik totaal niet zo ben. Nu heb ik iets gedaan waardoor ik het naar mijn gevoel al helemaal heb verpest.. Er was daar een ober, die mij een heel erg leuk meisje vond ofzo, en hij wilde heel graag mijn nummer.. En mijn vriendin zei dat ik mijn nummer moet geven aan die andere ober die mij leuk vind zodat D jaloers zou worden. Eerst wilde ik dat totaal niet, omdat ik niet snel me nummer geef, want ik ben best wel preuts en verlegen met jongens. Maar mijn vriendin zei dat het zou werken, en ik vond D echt heel leuk, dus ik dacht okee voor deze ene keer. Dus de ober die mij leuk vond, gaf precies voor de neus van D zijn nummer aan mij. (Jaa dat gebeurde echt, het was echt perfect getimed ofzo..) Dus ik keek ondertussen naar D of hij het zag, en hij zag het natuurlijk dus. Maar dat was nog niet alles, er werken daar veel mensen die wij kennen, dus ze zei dat we veel met hun in gesprek moeten gaan zodat hij dan nog jaloerser zou worden. Ik vond dat weer een beetje raar, maar ik deed het alsnog, omdat mijn vriendin wel veel meer ervaring heeft met jongens dan ik. Dus we hebben heel veel gelachen met de andere werknemers, en D was er ook bij, en hij moest ook veel lachen die avond omdat er veel grappige dingen gebeurden, maar het was wel echt een combinatie van 3 meisjes en 5 jongens. Dus ik voelde me sowieso al een beetje ongemakkelijk. Omdat ik zo totaal niet ben. En nu heb ik er echt heel erg spijt van, want een andere vriendin blijkt hem te kennen, en hij heeft haar verteld, dat hij totaaal niet houd van meisjes die andere jongens veel aandacht geven. En meisjes die met veel jongens praten. Hij heeft ook verteld dat hij best wel verlegen is en meisjes niet snel durft aan te spreken. Nu denkt hij dus dat ik iemand ben die jongens veel aandacht geeft wat totaaal niet zo is, en ik praat bijna nooit met jongens. Maar sindsdien kijkt hij me dus bijna niet meer aan, maar heeft hij vandaag wel tegen ons gepraat.. Alleen het idee dat hij mij ziet als 'een van zijn klanten, en ik hem zie als 'de liefde van mijn leven' laat me echt zowat huilen. Mijn punt is dus dat ik me heel anders heb voorgedaan, zonder opzet, ik heb een hele verkeerde indruk gemaakt, en ik heb geen idee wat ik nog kan doen.. Jullie denken nu misschien dat ik echt overdrijf, en dat ik me aanstel. Maar ik ben echt zo in de war en kan alleen maar hieraan denken, ik weet echt niet wat ik moet doen.. Ik wil gewoon dat hij de echte ik kent, en ziet dat ik totaal niet zo ben.. En hem echt heel leuk vind
Sorry als ik veel zeik..
Love begins with a smile, grows with a kiss and ends with a tear..
