Betrayed || Wolfpack [speeltopic] - Speeltopics

Geruchten zijn overal. Daar kom je niet onder uit. Ieder mens let op elkaar, denkt vanalles over elkaar. Zo ook in het kleine stadje La Push. Het is echt een klein stadje, iedereen kent elkaar, bijna geen uitzonderingen. Er is één school in de stad, waar alle kinderen op zitten. Naast die school begint het bos. En daar, daar zijn de geruchten begonnen. In dat grote stuk bos. Je zou kunnen zeggen dat híj er op de juiste tijd op de juiste plek was. Maar een jonge man, journalist, had een groepje jongens gevolgd, het bos in. En wat hij daar zag, geloofde niemand. De jongens veranderde in weerwolven. De jongeman was meteen teruggerent. Maar zijn baas geloofde dit belachelijke verhaal niet, en ontsloeg de man. Deze was vastbesloten om de waarheid naar boven te halen, en bedacht een list. Hij huurde een paar meisjes in, om achter de waarheid te komen. De meisjes mengden zich in de groep van de weerwolven, lieten er eentje verliefd op zich worden, om hem daarna over te halen - of te dwingen, het toe te geven. Zullen ze slagen, of neemt de liefde de overhand?

Rollen:
Verliefde weerwolven:
-Max Hunter by Newt_Runner
-Jake Warrior by Newt_Runner
-Gereserveerd by Luke_Pinguin

Weerwolven:
Vrouwelijk:
-Namira Feylton Warrior by Armitage
-Myrthe Warrior by Veravos
-Hope Woodward.Beta by LadyStark

Mannelijk:
-Gereserveerd by Luke_Pinguin
-Jared Alpha by Aureolus

Liefdes:
-Lillian by Vivir
-Raven by Aureolus
-Ryann by Deers

Koppels:

Personage van Luke Pinguin X Lillian
Max X Raven
Jake X Ryann



Regels:
-Alleen Newt_Runner maakt nieuwe speel-, rollen-, of praattopics aan.
-Ruzie's alleen in het speeltopic.
-De 'normale weerwolven, mogen zowel jongens als meisjes zijn. De verliefde weerwolven zijn wel allemaal jongens, en de liefdes allemaal meisjes.
-De meeste normale weerwolven zijn echter wel jongens. Niet teveel meisjes dus!
-Minimaal 200 woorden posten.
-Geen sneltrein.
-Sluit niemand buiten.

---

The beginning
Het is een rustige dag in La Push. De week is weer begonnen, dus vandaag zal iedereen weer naar school moeten. De wolven hebben met z'n allen in het bos geslapen, na een kampvuur te hebben gehouden. Voordat de liefdes naar school gaan, hebben ze een afspraak bij het uitzendbureau, waar ze een wat vreemde opdracht krijgen....

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 20:08 ]

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

[Goed bezig hoor. xd]

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

---

      Gepiep, geluidjes, maar geen Jake die even normaal kon praten zodat Jared het ook begreep. Lekker dit. Voordat Jared wat kon zeggen was Max dan ook aangekomen die de jongen tot rust probeerde te krijgen, en pas toen leken Jared zijn hersens uit slaapmodus te kunnen komen.
      Natuurlijk, Jake kon niet veranderen als hij in paniek was. Jared ging in kleermakerszit voor de jongen zitten. Als hij nu op zou gaan dringen of ergens haast achter zou zetten ging dit ook niet goed komen. Hij haalde rustig een hand door zijn donkerbruine haren en richtte zijn bruine ogen op Jake en Max. Jared had Max altijd een afzijdig type gevonden, maar gezien hij nooit echt contact zocht bemoeide Jared zich er maar niet al te veel mee. Er waren nou eenmaal ook mensen en wolven die de rest liever niet onder ogen kwamen.
      Jake had zich helemaal tegen de grond aan gedrukt. Jared zou nu zijn excuses aan kunnen bieden voor de harde klap, maar dat was iets waar hij eigenlijk niet aan deed. Had de jongen maar na moeten denken voor hij hem besprong en wakker maakte. Nog steeds was hij van mening dat hij best een "Jared sta verdomme op!!" Had kunnen roepen.
      Toch begon hij aardig bezorgd te raken toen hij na een minuut nog niet terug veranderd was. 'Gast, rustig. Het is niet dat ik je vermoord als je iets hebt gedaan hoor.'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Met een diepe zucht staat de mocca-kleurige wolf op. Het was nog best vroeg in de ochtend, en Hope was alles behalve een ochtendmens. Door wat rumoer was ze wakker geworden. Hope zag Jake en Jared. Jake zag er niet zo heel..Jake-achtig uit, en Max probeerde de jongen rustig te krijgen. " Kan het hier nu nooit een ochtend rustig zijn?!" Gromde ze sacherijnig. Hope's goudbruine ogen keken naar vooral Max en Jake, naar Jared zou ze dat niet durven. Ze mocht dan wel Beta zijn, ze zou nooit zo een toon aanslaan tegen Jared. Na zo'n tien seconden naar de beide jongens gestaard te hebben veranderde ze maar naar mens. Haar altijd vrij stijle zwarte haren, zaten nu in krullen door de war. Hope zag er alles behalve blij uit, en haar gezicht en ogen verraade dat allemaal. Voor ze - Als ze uberhaubt zou gaan- naar school ging, zou ze sowieso eerst haar haren gaan doen. Ondanks dat Hope al enkele tijd gevoelens had voor Jake, moest ze deze van haarzelf ontkennen. Het mocht niet, zij was een Beta en hij en Warrior.Het hoorde niet. Hoe erg ze het ook zou willen, het ging niet gebeuren. Snel ging Hope weer recht staan, en liet haar ogen over de wolven heen glijden. Vandaag was de eerste dag school, en al een aantal waren op, zowel mens, als wolf. Ergens voelde ze zich verantwoordelijk voor Jared, omdat zij al ouder was.

[ bericht aangepast op 13 nov 2014 - 11:00 ]

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

| Even the smallest person can change the course of the future |

Ik hield me een beetje afzijdig en bleef in mijn wolf vorm, daar voelde ik me het veiligste in. Ik had geen idee wat er was gebeurd, maar gezien's Jake heftige emoties die ze door de band voelde was het niet erg positief. Hé maatje, rustig aan. Jared kan flink pissed off zijn, maar zo van streek hoef je niet te zijn. Wat is er gebeurd? zei ik. Ik voelde hoe hij onwillekeurig terugdacht aan iets dat eerder gebeurd was. Voor mijn geestbeeld zag ik een herinnering waarin hij schrok van iets, terugveranderde en recht in de ogen van een vreemde man keek. Mijn bek zakte open en er kwamen onbeheersbare blaffende geluiden uit mijn keel. Dit meen je niet. Ik schudde mijn kop. Idioot! Toen drukte ik mijn kop tegen het eerste beste voorwerp dat in de buurt was, kneep mijn ogen dicht en probeerde mijn gevoelens opzij te zetten, dit hielp Jake niet. Toen het voorwerp bewoog besefte ik dat ik Max een kopstoot had gegeven. Ik keek hem even schuldbewust aan en liep toen naar Jake toe en gaf hem een duw met mijn poot. Oké, het is gebeurd, je kan er niets meer aan doen. Nu is het belangrijkste dat Jared weet wat er is gebeurd. Probeer je te concentreren. Ik zuchtte. En blijf maar bij Jared uit de buurt, misschien dat Max en ik hem tegen kunnen houden, mocht hij door het lint gaan.

---

---

Het gevoel van Max en Namira komt mijn lichaam binnen. Daarna veranderd Max weer in zijn mensen gedaante, dus voel ik zijn gevoel niet meer. Wat ik nu wel voel is Namira's woede. Dat schrikt me nog meer af. Ja, als je wist wat er gebeurd was begrijp je waarom ik zo van streek ben! zei ik in paniek tegen haar. Ik weet dat ze nu mijn herinnering zou zien en wend mijn kop af naar de grond. Idioot! hoorde ik haar. Het spijt me! Ik dacht niet na! Ik zag alleen die man, en en... Ik wist niet wat ik moest doen! Namira kwam naar me toe en gaf me een duw met haar poot. Ik kwam overeind en knikte naar haar. Concentreren, gewoon weer terug veranderen. Kom op. En toen stond ik weer op twee benen. Eindelijk. "Sorry." verontschuldigde ik me richting de alpha. Goed, hoe ging ik dit goed zeggen? Niet, hij zou zo wie zo boos worden. "Goed, je gaat toch wel boos worden, dus ja. Ik zag net een man. En... Ik was in mijn wolvenvorm en.... Naast me veranderde iemand van wolf in mens, in z'n slaap. En... Dat zag die man ook. En toen rende hij weg." Ik beet op mijn lip en keek Jared schuldbewust aan. Maar wat had ik dan moeten doen? Had ik de man moeten doden? Zo was ik niet. Ik zucht en kijk naar de grond, terwijl ik zenuwachtig naar de grond kijk.

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

---

---

Waarschijnlijk was Jared wel verbaast dat ik me nu onder de mensen mengde. Maar ik kende Jake al een behoorlijke tijd. En hoewel we soms tegenpolen waren - Jake was heel vrolijk en makkelijk mengend - leken we op dit soort momenten erg op elkaar. Wanneer de jongen iets fout had gedaan, werd hij onzeker en raakte totaal in paniek. Ik zag Hope ook opstaan en naar ons kijken, maar besteedde verder geen aandacht aan haar. Jake was nu mijn prioriteit. Namira kwam ook achter me aan, nog steeds als wolf. Ze liep naar Jake, en ik wist dat ze zijn gevoel voelde door de band die we met z'n allen hadden. Toen veranderde haar blik en duwde ze haar kop hard tegen mij aan. Ik kon net mijn evenwicht bewaren. Zodra ze door had dat ze tegen mij aan was gestaan keek ze me schuldbewust aan. Ik glimlachte voorzichtig naar haar en toen veranderde Jake terug. Eindelijk. Ik zette een stap naar achter om zo hem de ruimte te geven. Toen hij begon te praten keek ik hem verbaast aan. Hij had een man gezien, die ons had gezien. Shit, dat was niet goed. Dat was dus de reden dat Namira's stemming was veranderd. Maar wie zou hem geloven? "Het is maar één man, die je gezien hebt?" vroeg ik hem. Jake keek me aan en knikte. "Ja, ja. eentje." zei hij hakkelend. Ik knikte en dacht na. "Hoe groot is de kans dat die ene man geloofd word?"

[Jake praat hier ook in, dus let op als je bij Jake bent]

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

---

      'Sorry,' Verontschuldigde Jake zich. Inmiddels had hij zijn menselijke vorm weer aangenomen en stond recht overeind terwijl Jared nog altijd kalm op de grond zat. De alpha duwde zichzelf omhoog en was daarmee weer een stuk intimiderender dat wanneer hij op de grond was blijven zitten.
      'Goed, je gaat toch wel boos worden,' Ik zijn gedachten kapte Jared die zin even af en fronste zijn wenkbrauwen. Hij wist van zichzelf dat hij wat fel uit de hoek kon komen, maar hij was nooit echt kwaad geweest wanneer Jake weer eens iets had geflikt. Een goede tik en een flinke uitbrander hoogstens, maar wanneer Jared echt kwaad was kon hij echt door het lint gaan en dat was naar zijn weten nog nooit gebeurd.
      'Ik zag net een man. En... Ik was in mijn wolvenvorm en.. Naast me veranderde iemand van me van wolf naar mens, in z'n slaap. En.. Dat zag die man ook. En toen rende hij weg.' Hij beet op zijn lip en keek richting de grond. Jared keek richting wat bomen om de neiging de jongen nu een klap te geven te onderdrukken. Hij was niet veranderd, het was een ander geweest en hem nogmaals slaan zou volledig onterecht zijn.
      'Hoe groot is de kans dat die ene man geloofd word?' De stem van Max onderbrak ruw Jared zijn gedachten.
      'Groot, of klein. Het ligt er maar net aan. Er zijn al meerdere mensen geweest die ons hebben gezien, misschien zijn het er weinig, maar bij elk persoon dat een mogelijke weerwolf gezien zou kunnen hebben gaat de mensheid twijfelen of er niet een kans bestaat of we echt bestaan. -- Of ze moeten een nieuwe plek in het gekkenhuis reserveren. Het ligt er maar net aan hoe de mensen hier reageren en het lijkt me verstandig dat we daar maar eens achter gaan komen voor we in de problemen komen.'

[ bericht aangepast op 18 nov 2014 - 16:21 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Ik vervolg mijn stappen, en af en toe leg ik mijn hand op een boomstam, wanneer ik een eekhoorn voorbij zie schieten. Op een gegeven moment komt er een koolmeesje op de dichtsbijzijnde tak zitten. Ik steek mijn vinger voorzichtig naar het beestje - dat niet wegvliegt - uit, en streel zijn kleine kopje. Het beestje hupst op mijn vinger, en ik glimlach. Vogels kwamen altijd al om de een of andere reden mijn kant opgevlogen, en wanneer ik met ze in aanraking kwam vlogen ze nooit weg. Men vond het altijd al bizar, maar ik vond het geweldig.
Ik zet het beestje terug op de tak, waarna ik opnieuw begin met lopen. Ik laat een knisperend geluid achter, telkens als ik op een dode tak stap. Zacht hoorde ik in de verte stemmen, en ik wist dat ik in de buurt moest zijn van een groep. Die man was echt gestoord met zijn 'weerwolvenverhaal', ik geloofde er helemaal niks van. Toch heb ik het aanbod aangenomen, aangezien ik het geld hard nodig heb voor bij mij thuis. Al weet ik dat dit een kansloze missie gaat worden, het is altijd het proberen waard.
Ik kijk op uit mijn gedachtes, wetend dat als ik hun stemmen kan horen, zij mijn voetstappen vanwege de knisperende geluiden die ik elke stap maak. Opnieuw kwam een koolmeesje mijn kand opgevlogen, en ik wist dat het hetzelfde vogeltje was van net. Het beestje landt op mijn schouder, en opnieuw streel ik het beestje. Vrijwel meteen vergeten dat ik vlakbij een groep jongeren was.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

---

---

Jared wendde zijn hoofd af en ik zag dat Jake zijn mond open wilde trekken. Snel gaf ik hem een zachte tik tegen zijn buik. Jake keek me aan en keek toen weer naar de grond. 'Groot, of klein. Het ligt er maar net aan. Er zijn al meerdere mensen geweest die ons hebben gezien, misschien zijn het er weinig, maar bij elk persoon dat een mogelijke weerwolf gezien zou kunnen hebben gaat de mensheid twijfelen of er niet een kans bestaat of we echt bestaan. -- Of ze moeten een nieuwe plek in het gekkenhuis reserveren. Het ligt er maar net aan hoe de mensen hier reageren en het lijkt me verstandig dat we daar maar eens achter gaan komen voor we in de problemen komen.' antwoordde Jared. Ik knikte en keek naar Jake. "Wij moeten zo wie zo nu naar school, anders krijgen we problemen - alweer. Als het op school in de pauze's wél over weerwolven gaat, kunnen we ervan uit gaan dat die éne man geloofd is." zei ik zachtjes. Ik pakte Jake bij zijn pols, voor hij iets kon zeggen en trok hem mee in de richting van onze huizen. "Ga je spullen halen. Meteen." siste ik naar hem. Jake rende weg en ik liep verder naar mijn eigen huis. Ik opende de deur, liep naar binnen en pakte mijn tas. Geen idee welke lessen we vandaag zouden hebben. Ik keek in de spiegel in de gang. Mijn blik viel op mijn polsen, die nu een beetje te zien waren. Net als de littekens. Ik keek naar mijn pols en trok mijn mouw iets omhoog. "Max?" ik vlieg zowat de lucht in. "J-jake!" stotter ik geschrokken. Zijn blik is op mijn polsen gericht. "Wat..." "Niks. Helemaal niets. Kom." Ik duw de jongen mijn huis uit, doe de deur opslot en loop hem voor naar school. Jake blijft doorvragen over de wonden, maar ik antwoord gewoon niet. Ineens komt er een meisje in mijn blikveld, maar Jake ziet haar niet en loopt tegen haar aan. "Oh - uh. Sorry." mompelt Jake.

OOC: Ik heb Jake en Max maar even samen gedaan, vond ik makkelijker. Sorry dat het even duurde!

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Ik had uiteindelijk mijn pogingen de groep te vinden gestaakt, gezien ik het idee had dat ik er de hele tijd omheen liep. Ik was inmiddels het bos uit, en aangekomen bij de eerste woonwijk van de stad. Voor ik het weet knalt er een jongen tegen me op, en ik wankel een beetje achteruit, maar weet mijn evenwicht te houden en niet te vallen. "Oh - uh. Sorry." Mompelt de jongen, die kastanjebruine haren heeft, en bruine ogen met gouden spikkels.
"Uhm. Maakt niet uit hoor." Ik weet er een glimlach uit te krijgen. Waarom voelde ik me ineens zo ongemakkelijk? Het koolmeesje wat de hele tijd op mijn schouder had gezeten was even weggevlogen, maar kwam vrijwel meteen weer terug. Ik steek mijn vinger uit en het beestje komt erop zitten, waarna ik zijn kopje streel.
Vrijwel meteen was ik vergeten dat er twee jongens voor mijn neus stonden. Wanneer er dieren in mijn omgeving waren besteedde ik geen aandacht meer aan de mensen om me heen. Wanneer ik een dier zie zie ik een levend wezen. Ik zie een ziel, en ik zie een vriend.

[Heb de 200 nét niet gehaald, is dit erg?]

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 20:30 ]

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

(Mijn post komt vandaag of morgen)

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

---

      Op het moment dat Akylas op haar was gesprongen toen ze door haar wekker heen sliep, werd Raven wakker. De heldere blauwe ogen van het dier hingen vol boven haar gezicht. Akylas was een verschrikkelijk slim dier en had dan ook zoals elke ochtend zelf de deur open gekregen. 'Hallo, hond.' Begroette ze de witte Husky voor hij van haar bed af sprong zodat ze eruit kon springen.
      Het eerste wat ze deed was het helse geluid van de wekker uit zetten, voor de naar de badkamer liep om een snelle douche te nemen. De kleren die ze de vorige avond al neer had gelegd kon ze direct aantrekken zodra ze uit de douche stapte. Het bestond uit een zwart hemdje waar ze een lichtblauw spijkerblouseje overheen trok. Toen ze ook haar donkerblauwe jeans en witte all stars aan had, liep ze naar beneden voor een snel ontbijt voor de de witte hond aanlijnde en naar buiten liep.
      Een paar dagen geleden had ze een gesprek gehad met het uitzendingsbureau. Ze hadden zogenaamd weerwolven gesignaleerd in La Push. Het plaatsje was tien minuten lopen van haar huis vandaan, maar toch kwam ze er nooit. In eerste instantie had ze de man uit staan lachen, maar zodra hij zijn gezicht perfect in de plooit wist te houden had Raven de opdracht aangenomen. Ondanks het feit dat ze in een villa woonde door haar rijke ouders werkte ze gewoon, vaak om haar vriendin een beetje te helpen met de slechte situatie bij haar thuis.
      Akylas trok haar voort naar het uitzendingsbureau. Ryann stond al buiten te wachten en had zo te zien net haar gesprek gehad, dus zei Raven maar even niets. Samen gingen de meisjes richting de plaatst en na een tijd door het bos lopen -- wat eeuwig duurde met Akylas die elke boom interessant vond, - hadden ze het wandelen gestaakt. De eerste woonwijken kwamen er aan en Ryann had de eerste vogeltjes al weer aan getrokken, wat haar even deed glimlachen. Ze wist niet hoe het meisje het deed, maar persoonlijk vond ze het best wel gaaf dat ze zo'n invloed had op dieren.
      'Laten we zo -' ze werd onderbroken door een jongen die tegen Ryann op liep, die net nog niet onderuit ging. Ze begon tegen de jongen te praten en even lachte ze zelf zacht. 'Ik loop door, hoor. Zie je zo bij school.' Glimlachte Raven zodra haar vriendin zich uitgebreid begon te verontschuldigen. Door de hond voortgetrokken liep Raven zelf verder door de straten, tot Akylas vol tegen een jongen op sprong die langs liep. 'Sorry!' Snel trok ze de witte hond terug die de donkerblonde jongen blijkbaar erg interessant vond.

(De jongen is Max, als dat niet opgemerkt was haha)

[ bericht aangepast op 18 nov 2014 - 16:56 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

| Even the smallest person can change the course of the future |

Toen Max en Jake verdwenen zuchtte ik, voor zover dat mogelijk was als wolf, streek zachtjes met mijn kop tegen de schouder van Jared en veranderde terug. Licht blozend haalde ik een hand door mijn haar, ik schaamde me nog steeds als ik er, voor mijn gevoel, niet uit zag. Ik kon nog steeds niet geloven dat ik het vriendinnetje van Jared, de alpha, was. Zeker wanneer hij er zo knap uit zag, met zijn warrige net-uit-bed haren en zijn lieve bruine ogen. Hij was de droom van ieder meisje, en ik was de gelukkige die mijn leven met hem kon delen.
'Hé,' zei ik zacht, terwijl ik een hand op zijn arm legde. 'Dat heb je goed aangepakt, ik ben trots op je.' Ik glimlachte naar hem. Wat was het heerlijk om verliefd te zijn. Heel even vroeg ik me af wat de anderen zouden zeggen als ik hem zou kussen, maar toen besloot ik dat het me niks kon schelen en drukte me tegen zijn altijd warme lichaam. Heel even keek ik in zijn vrolijke, rustgevende bruine ogen waar ik zo van hield en toen sloot ik de mijne en drukte een kus op zijn lippen. 'Ik hou van je.'

(Haha, wat een zoet stuk hier, sorry voor degenen die mee lezen :'D Maar ik had totaal geen idee waar ik het over zou moeten schrijven, en ik moest even aan die 200 woorden komen ^^)

[ bericht aangepast op 18 nov 2014 - 21:27 ]

[^Heet ze Maya? Haha, ik moest het even zeggen ]

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

Deers schreef:
[^Heet ze Maya? Haha, ik moest het even zeggen ]

Waah omg, ik ben zooo in de war met andere personages! :'D Sorreeeh