MSV - Askroth [5] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Topic 4
Het nieuwe topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 29 jan 2015 - 22:02 ]

Ignatius trok zijn wenkbrauw op.
'In dat geval wil ik de deur best weer sluiten?'

Maar Zoë trok de deur al open en smeet hem achter zich dicht.
'Dat dacht ik nirt!' Riep ze nog.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius trok de deur weer achter haar open en stapte het droge huis in. Hij droop nog van de regen en al snel vormde zich een plas onder zijn voeten. Ook regende het door de kapotte ramen naar binnen. Er was nog een flits en al snel daarna mengde de regen zich met hagel.
'Het weer is echt geweldig, sinds we hier aangekomen zijn.'

Sloane haalde haar schouders op. 'Het is erg verwarrend, maar ik ben blij bekende gezichten te hebben gezien.' Ze blikte even op de man die een eindje bij hen vandaan bleef wachten. Ze kende hem wel, want hij was de vader van Syn. Door zijn onsterfelijkheid had iedereen hen gekend, al hadden zijn vrouw en hij zich niet vaak laten zien.

Every villain is a hero in his own mind.

Wense deed een stapje achteruit en keek Ardaneus aan.
'Ik ben weer vampier...' het bleef even stil.

Zoë rolde met haar ogen en begon haar natte kleren uit te trekken, zodat ze konden drogen.
'Het is maar wat je mooi vindt,' zei ze. Ze ging er maar niet van uit dat hij ook maar een beetje serieus was en had dan ook geen zin om teveel tijd te verdoen met het opgang houden van een gesprek met hem.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Quinn, die uiteindelijk maar ergens in een bed was gekropen en had gehoopt nog in slaap te vallen, schoot overeind toen de donder luider en luider werd. De regen bleef gestaag neerdalen op het zwakke dak van het huisje waar ze zich bevond. Ze hoorde enkele waterstralen de grond bereiken, maar in haar kamer was het nog droog.
Ze had dan wel een toverstok, eigenlijk wist ze niet hoe ze die moest gebruiken om zichzelf in veiligheid te brengen. Dat had ze nooit hoeven doen en ze was op Zweinstein ook geen uitblinkende leerling geweest...
Quinn rolde geschrokken uit bed toen ze een luide klap hoorde. Even was er licht, fel licht en ze kon niets zien. Haar netvlies was even aangetast door de felheid en ze zag enkel vlekken voor haar ogen dansen, terwijl er iets zwaars op haar neerdrukte. Ze kon zich niet bewegen en haar longen zogen zich vol met stof, water en rook. Tegelijkertijd probeerde ze uit alle acht om om hulp te roepen en wenste dat er iemand kwam die haar van de pijn zou verlichten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nou, ik vind mezelf mooi,' zei Ignatius, 'maar dat vindt vast iedereen, of niet?'
Hij toverde een spiegel tevoorschijn en bewonderde zichzelf met een opgetrokken wenkbrauw.
'Al moet ik misschien weer enkele rimpels wegwerken..'

'Zoë kon het niet helpen dat ze enkele seconden naar Ignatius staarde. Ze had hem altijd al arrogant gevonde, maar zo had ze hem nooit eerder gezien. Was hij altijd al zo geweest?
'Je bent walgelijk,' zei ze uiteindelijk. 'Dat vind ik. Volgens mij heb je veel meer interesse in je eigen smoel dan in Hanna.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Zijn hand omklemde zijn stok even, maar hij dwong zichzelf om de stok weer los te laten.
'Ik zal veel langer met mijn gezicht rond moeten lopen dan met Hanna,' zei hij uiteindelijk.
'Dus zal ik er ook meer aandacht aan moeten besteden, niet?' vroeg hij en hij keer zich naar Zoë toe.

Zoë haalde haar schouders op. 'Als je haar bij je wil hebben, kan je lamger met d'r doen dan met dat hoofd van je.'
Ze staarde naar zijn stok en probeerde al te bedenken hoe ze die te pakken kn krijgen. Ze rilde nu ze zonder kleren op de harde grond zat, ineengedoken met haar armen om haar lichaam om zichzelf warm te houden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hij streek met zijn haar door zijn hand en draaide zich toen weer naar de spiegel toe.
'Wat bedoel je daar nou weer mee?'

Ze haalde haar schouders op en keek naar de vergulse spiegel in Ignatius' hand. Zelfs dat sloeg hij niet over...
'Je kon sterven toen Hanna stierf of je best doen om haar in leven te housen.
Ze draaide een lok haar rond haar vinger. Het was langer geworden dan het in tijden geweest was. Ze wilde het knippen, maar ze had geen stok om het goed te kunnen doen.
'Jij bent echter allen maar met jezelf bezig geweest. Dan hoef je nu niet meer te treuren om je sterfelijke geliefde.'
Ze had zijn gezicht wel zien betrekken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik treur niet,' zei Ignatius bruusk.
'Je denkt toch niet dat ik treur om..zo iemand? De enige om wie ik zou treuren ben ik.'
Hij draaide zich weer naar Zoë toe.
'Omdat ik mijn prioriteiten goed heb gesteld, in tegenstelling tot de meesten.'

Ze richtte zich plots op en een bliksemflits verlichtte haar lichaam op een spookachtige manier. De tegendruppels liepen uit haar haren over haar rug terwijl ze naar hem toe stapte en hem in de ogen keek.
'Leugenaar,' zei ze zacht en dreigend. 'Leugenaar... Je vergeet dat ik Hanna beter ken dan wie ook. Ik weet wat zij voelt' - hoe belachelijk Zoë dat ook vond - 'en ik kan wel ruiken wat jij voelt.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes