MSV - Askroth [5] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Topic 4
Het nieuwe topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 29 jan 2015 - 22:02 ]

'Ik ook niet,' zei Megan. Ook zij had er geen behoefte aan. 'Hij is vast met Moon. Te pijnlijk,' mompelde ze.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Quinn gaat zegmaar dood nu... En dat is niet de bedoeling ;'p

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Zoë voelde zich beter door de warmte. Ze spreidde haar kleren uit op de grond voor de haard en bleef in de buurt van het vuur, zodat ze zelf ook droog werd.
Ze weigerde echter om Ignatius te bedanken.
'Ze zeggen dat je sterft aan alcohol,' zei ze. 'Heel langzaam. Is dat wat je graag wilt? Aftakelen en seniel worden?'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Zie ik er afgetakeld of seniel uit?' vroeg Ignatius.
'Het is onzin, wat ze je vertellen. Door alcohol voel je je alleen maar beter. Alcohol is de oplossing voor al je problemen! Niet het probleem bij andere oplossingen.'

Zoë wist dat ze er ooit gebruik van had gemaakt. Honderden jaren geleden, maar die herinneringen waren vervaagd, weggestopt en genegeerd. Het was bijna alsof ook zij een herinneringsslot had.
'Werkelijk? Je hoeft er niet seniel uit te zien om het te zijn.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Werkelijk,' bevestigde Ignatius.
'Ik ben nog net zo gezond als ik ooit geweest ben. Gezonder zelfs, misschien.'

Zoë schudde haar hoofd. Hij was veranderd, misschien wel gek.. Ze haalde haar vingers door haar haren in een poging het te kammen en zag toe hoe haar huid weer glad werd.
'Het is niet dodelijk,' bromde ze.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nog niet,' zei Ignatius, 'maar op een dag wordt het je einde. De bultjes verdwijnen, maar de ziekte kruipt onder je huid en zal je van binnen verteren, tot je dood neervalt.'

Vergeet Noha niet

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik vind het echt rot dat hij een ander heeft,' zuchtte Sloane. 'Ik kan me hem eigenlijk niet met iemand anders voorstellen.'

-

Aenea had zich op een schemerige kamer teruggetrokken. In de hoek brandde een vuurtje, waar ze zwijgend in staarde. Ze dacht aan de tempel die ze had gevonden en de teksten die erin waren gekerfd. Ze was nieuwsgierig wat er stond. Vele talen had ze bestudeerd, maar nooit buitenaardse.

-
'Het is goed, hoor,' glimlachte Assa. Ze hoopte dat Ablaze erin zou stikken.

-
Epialthes had een paraplu tevoorschijn gehaald toen het was begonnen te regenen. 'Laten we dan maar op zoek gaan naar je Ignatius,' zei hij tegen Sam. 'Toekijken hoe anderen zich wreken is altijd al een hobby van me geweest.'

-
Sykes gedachten dwaalden af van het gesprek van de drie meiden. Hij begreep dat Megan hartzeer had, maar ze zou er hoe dan ook overheen moeten stappen. Ze kon nieuw eeuwig om iemand blijven treuren. Er waren meer dingen in het leefde dan de liefde van een man of vrouw.

-
De regen sloeg tegen de grond en het verkleumde Gaara tot op het bot. Zijn toverstaf lag in zijn hand, maar hij had geen zin om er wat aan te doen. Het weer en de ongure kou deden hem aan zijn vuurtoren denken, lang voordat Lydia zijn leven verstoorde. Toen hij het nog fijn vond om in zijn eentje te zitten en naar de regendruppels te luisteren. Na de ontmoeting met haar waren zijn gedachten echter steeds naar haar afgedwaald en nu hij Claire in zijn leven had gelaten, gebeurde er precies hetzelfde. Hij wist dat ze slechts een paar deuren verderop zat, maar toch weerhield iets hem ervan om ernaartoe te gaan en haar gezelschap op te zoeken. Misschien was het Emmy. Misschien was het gewoon zijn eigen persoonlijkheid, maar hij bleef zitten waar hij zat, terwijl zijn gedachten verder maalden.

-

Every villain is a hero in his own mind.

'Hoe is het om weer te kunnen lopen?' vroeg Nick aan Alaine terwijl hij tevreden naar het ijswitte gebouwtje keek dat hij met zijn toverstaf in het leven had geroepen. Het had nog het meeste weg van een iglo, maar hij vond het wel vermakelijk om met een iglo in een woestijn te overnachten, waarbij de wanden niet zouden smelten.

Every villain is a hero in his own mind.

'Zoals het altijd geweest was,' antwoorde Alaine met een glimlach, 'fijn.'
Ze pakte Nicks hand vast, al wist ze niet waarom. Misschien omdat het veiliger voelde in deze nieuwe omgeving. Alaine keek verbaasd op toen ze een witt, rond gebouw zag verschijnen.
'Wat is dat?' vroeg ze nieuwsgierig.

'Dit zal de komende tijd ons nieuwe huis zijn, als het je bevalt,' antwoordde hij, terwijl hij met zijn duim over de rug van haar hand streek.

Every villain is a hero in his own mind.

Noha knikte.
'Li zegt dat hij al eerder wat met haar had dan met Megan.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Alaine schudde haar hoofd.
'Het is raar,' zei ze, 'ik heb het nog nooit gezien, en raar is slecht.'