MSV - Askroth [5] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Topic 4
Het nieuwe topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 29 jan 2015 - 22:02 ]

'Prachtig toch, vuur?' onderbrak Ardaneus de stilte en hij wees op het vuur waar Aenea al tijden lang naar tuurde.
'Het geeft warmte en leven, dood en verderf. Het verandert constant, maar het blijft toch wat het is. Vuur.'
Hij ging even met zijn hand langs de muur.
'Ik hoop dat deze kamer voldoende voor je is.'

'Wat heeft dat ermee te maken?' mompelde Megan, die zich een beetje genegeerd voelde door Noha. Ze had dagen, misschien wel wekenlang naar Noha gezocht, en nu ze haar vriendin gevonden had wilde ze eigenlijk liever alleen zijn.

[ bericht aangepast op 1 jan 2015 - 19:14 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Voorlopig wel,' antwoordde Aenea, die verstoort op keek. Ze had geen zin om te vragen wat hij hier kwam doen, maar de woorden die hij over het vuur had gesproken waren wel waar.

Every villain is a hero in his own mind.

Sloane had Li niet heel goed gekend en het was altijd een bijzondere en mysterieuze jongen geweest.
'Het is jammer. De keuze zal hem vast zwaar gevallen zijn.'

-
'Ach wel nee schat. Hoe kom je daar nou weer bij?' vroeg Nick verbaasd.

Every villain is a hero in his own mind.

'Je lijkt een van de enigen te zijn die deze plek niet verder toetakelt dan dat hij al is.'
Ardaneus glimlachte even en snoof toen diep in. De kamer rook naar zand, woestijn, vuur, as..en naar vroeger.
'Daar bedank ik je voor.'

-

Hermes stormde het huis binnen. De kamers waren gevuld met een rook van fijne stofdeeltjes en het regende op vele plekken binnen. De zandstenen waar de bliksem in had geslagen smeulden nog, en het ingestorte dak bedekte iemand die de longen uit haar lijf schreeuwde.
Met haast en paniek raapte hij de stenen die hij kon tillen een voor een op en wierp ze aan de kant, in de hoop zo de persoon eronder te bereiken.

-

Alaine fronste.
'Dat ..is zo,' zei ze uiteindelijk.
'Normaal is goed..dus niet normaal is slecht.'

[ bericht aangepast op 1 jan 2015 - 21:33 ]

Quinn opende haar ogen en keek op naar de gestalte die stenen van haar lichaam weghaalde. Ze wist niet wie het was. Haar zicht was vertroebeld door de pijn, de tranen en de rook die pijn deed aan haar ogen, neus en longen.
'Alsjeblieft, help me,' zei ze zwakjes terwijl het gewicht van het dak langzaam steeds minder op haar drukte.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes pakte haar hand even kort vast en kneep erin, en haalde daarna meer zandstenen van haar af, waarna hij haar optilde en tegen hem aandrukte.

Er liepen tranen over haar wangen toen ze bevrijd was. De pijn toen ze werd opgetild maakte dat ze het wilde uitschreeuwen, maar het lukte niet. Ze wist niet of ze bloedde of dat ze enkel verbrand of geplet was.
Ze sloot haar ogen. 'Dank je...'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes zei niets en kuste haar voorhoofd, waarna hij haar het huis uit droeg. Ze was vrijwel meteen doorweekt door de regen, maar het was vast beter dan het inademen van al die stofdeeltjes. Hij zocht naar het huis van Li, dat vrij moeilijk te vinden was door het slechte weer. Uiteindelijk vond hij het huis waarvan hij geloofde dat Li het in gebruik had, en legde Quinn binnen op de grond.

Li sprong van Moons schoot waar hij al die tijd gelegen had en snuffelde aan Quins hals. Ze ademde zwakjes en hij keek vragend weer op naar Hermes, omdat die hem moest vertellen wat er was gebeurd.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'De bliksem is ingeslagen en het dak is ingestort,' zei Hermes.
'Ik heb een stok nodig.'

Li liet hem het paar stokken zien die hij en Viktor hadden vervaardigd uit de feniksveren en hoopte dat Hermes het verder zelf afkon. Hij leek zich nu weer om Quinn te bekommeren, al was het jammer dat zij daar deze prijs voor betaalde.
Je mag hier gerust een kamer gebruiken, liet hij Hermes weten.

[ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 12:31 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes nam de stokken aan en bedankte Li. Li verliet de kamer weer en Hermes richtte zich op Quinn. Al gauw had hij de ergste verwondingen geheeld.
'Gaat het?' vroeg hij bijna fluisterend.

Quinn voelde zich te moe om iets uit te brengen. Ze voelde dat ze genas, maar de pijn bleef.
Ze knikte toch voorzichtig,, al hield ze haar ogen dicht.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes legde zijn stok op de grond toen hij Quinn had genezen en ging naast haar zitten, zonder iets te zeggen.