RPG Ladies of Kaleo - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:
- Rosemary "Spring" Themna II Pebble
- Summer Willow Orthane II ComingToTheTree
- Autumn Cadence Zendreij II Sura
- Winter Yurdill II geleninja

- Bewaker in Themna II Arach Meru Eladar II Shield
- Bewaker in Orthane II Zacharias 'Zach' Surugia II Ephrya
- Bewaker in Zendreij II Camren Alistair Weyia II Enchanter
- Bewaker in Yurdill II Calden of Yurdill II NoStranger

Invullijst:
Naam:
Leeftijd:
Welk Empire: (Dit gaat om waar je vandaan komt. De bewaker van Summer komt bijvoorbeeld uit Zendreij.)
Innerlijk:
Uiterlijk:
Extra:


Regels:
- Minimaal 100 woorden.
- Maximaal 1 personage per persoon.
- Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's.
- Je reservering blijft 72 uur staan, aka drie dagen.
- OOC tussen haakjes alleen indien nodig, anders in het -nog aan te maken- praattopic.
- Geen ruzie OOC, IC mag natuurlijk.
- +16 toegestaan.
- Bestuur alleen je eigen personage

Het begin:
De Ladies worden ontvoerd door de rebellen, waardoor er vele gevechten ontstaan. De bewakers krijgen te horen dat het eindelijk gelukt is, en dat zij de taak krijgen om de dames te bewaken. Zij zijn immers koninklijk, dus de gevangenissen zijn vrij luxe. Een van de muren is opengewerkt, waardoor ze geen enkele vorm van privacy hebben tegenover de bewakers

Credit aan Ellison, ik heb toestemming gekregen om dit eerder bestaande RPG opnieuw te openen.

[ bericht aangepast op 18 dec 2014 - 20:34 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[ bericht aangepast op 24 dec 2014 - 0:17 ]

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Summer Willow Orthane

---

Camren staat met zijn rug naar me toe, te roeren in de pan. Dan begint hij te praten.
'Naast het regeren van een land... heb je nog iets anders waar je in uitblinkt?' vraagt hij.
Nou, voeg flatterend en geinteresseerd ook maar toe aan het lijstje.
'Zwemmen,' zeg ik prompt. Het is waar: danzij mijn andere gave kan ik op top tempo zwemmen en ademen onder water. Maar dat hoeft hij niet te weten. 'En... met een drietand omgaan,' vervolg ik. Maar dat doet pijn om over te praten, aangezien Zach me dat geleerd heeft.
'Messen werpen vind ik ook wel leuk, en hardlopen deed ik elke zondag. Maar vissen met is het leukste; mijn vriend heeft me geleerd met een drietand om te gaan en vaak vang ik mijn eigen vis. En surfen, surfen is ook leuk.'
Er zijn zoveel dingen die ik leuk vind om te doen. Een land regeren is niet zo veel werk als je zou verwachten, en een paar hobbies kan je wel gebruiken.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Zach verliet de cel en sloot netjes de deur achter zich voor hij verdween. Met een kleine zucht liet ik me op het bed neerzakken. Ik zal er overdenken, hoorde ik Summer in mijn hoofd. Ik knikte, ook al wist ik dat ze het niet kon zien. Daarnaast hoorde ik haar akkoord gaan met mijn plan om de bewakers te verleiden, waarvan ik het nog steeds raar vond dat ik zo'n plan had voorgesteld. Ik was normaal degene die het meest verlegen en op manieren gesteld was.
Net toen mijn maag van zich liet horen, stapte Zach weer terug de cel binnen, met een zak broodjes in zijn handen. Achter hem aan kwam een klein jongetje rennen, waarachter weer een hond achtervolgde. Het bracht een glimlach rond mijn lippen.
'Ben ik weer, met een kleine stakker,' zei Zach, die als laatste de cel binnen stapte, maar niet de deur op slot deed. Ach wel, als ik probeerde te ontsnappen zou dat me toch niet lukken, dus ik bleef rustig op het bed zitten. 'Hi,' glimlachte ik naar het jongetje, dat niemand anders dan Tobias kon zijn. Hij keek me met grote ogen aan en greep zich vast aan de hond die naast hem stond. 'Jij moet Tobias zijn, je lijkt inderdaad sprekend op je broer,' vertelde ik hem, waarna ik naar Zach glimlachte en opstond, om vervolgens door mijn knieën te zakken om een hand uit te steken naar het jongetje. 'Ik ben Spring.'

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

''Ik ben bang dat dit het enige is dat ik je kan geven.'' Hij wierp de kleding haar cel in. ''Het is waarschijnlijk niet zo mooi en bijzonder als dat je in Yurdill gewent bent. Maar je zal het er mee moeten doen, voor nu.'' Ik haalde mijn schouders op.
'Ik loop normaal in dierenvellen rond,' zei ik met een kleine grijns. 'Ik denk dat ik dit wel overleef.' Ik trok mijn top over mijn hoofd en pakte het shirt van de grond. Het viel tot ver over mijn billen en met een blik naar de broek die op de grond lag besloot ik, maar alleen het shirt aan te houden. Ik trapte mijn eigen broek en laarzen uit en gooide ze op een stoel. 'Is er iets te doen voor mij in deze cel? Een boek? Een stootkussen?' Ik keek de cel rond. 'Want anders ga ik misschien dood van verveling en ik denk niet dat je dat hebben wil.' Ik gaf hem een klein glimlachje door het tralies heen en vervloekte mezelf direct er voor. Wacht... nee... ik moest hem verleiden, glimlachen mocht dus... maar wilde ik hem wel verleiden? Waarom niet gewoon op zijn hoofd slaan en weg vluchten?

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

|Arach Meru Eladar|

''Ik loop normaal in dierenvellen rond,'' Winter grijnsde. ''Ik denk dat ik dit wel overleef.''
      Arach knikte begrijpend, dan hoefde dit inderdaad geen probleem te zijn. Hij wende zijn blik af toen ze zich van kleren wisselde en keek haar weer aan toen ze hem een vraag stelde.
      ''Is er iets te doen voor mij in deze cel? Een boek? Een stootkussen? Want anders ga ik misschien dood van verveling en ik denk niet dat je dat hebben wil.'' een geringe glimlach sierde haar gezicht maar ze leek er al snel spijt van te hebben.
      Hij staarde naar het plafond, perste zijn lippen op elkaar en fronste zijn wenkbrauwen. ''Misschien hebben we-'' hij moest zich meteen weer bij de les terugbrengen. Winter zat hier gevangen, ze moest niet doen alsof ze thuis was. Toch had hij medelijden gekregen, iets in hem wilde haar helpen maar zijn verantwoordelijkheidsgevoel trapte die ideeën met dezelfde vaart weer uit zijn hoofd. ''Ik zal zo kijken of er iets is waardoor je, je niet langer hoeft te vervelen.'' eerst was er een vraag die hij haar wilde stellen. ''Er is iet dat ik wil weten.'' hij tikte met zijn vingers op de ijzeren spijlen van de tralies. ''Hoe is het je gelukt om je krachten zo perfect onder controle te hebben?'' hij weerhield zich er niet van om de bewondering in zijn stem door te laten klinken. Wat ze kon was bijzonder en leek wel het tegenovergesteld van zijn complete chaos.

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

'Hoe is het je gelukt om je krachten zo perfect onder controle te hebben?' Ik hoorde de bewondering in zijn stem en ik keek verbaasd op.
'Vroeger had ik er meer moeite mee. Ik wilde het altijd perfect onder controle hebben, maar mijn emoties zaten in de weg. Het duurde even voordat ik besefte dat mijn emoties en mijn krachten allebei een deel van mij uitmaakte. Mijn krachten zijn een deel van mij net zoals mijn handen of mijn tenen een deel van mij zijn.' Ik gaf hem een klein glimlachje. 'Mijn ouders probeerde me dat altijd al uit te leggen, maar het horen is niet het zelfde als het beseffen.' Ik stapte van het bed af en liep naar hem toe. 'Probeer het te laten waaien, maar dwing de wind niet. Laat de wind bewegen op de zelfde manier dat je je hand op tilt of een stap zet.' Ik haalde een hand door mijn haar en keek hem benieuwd aan.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Summer Willow Orthane

---

'Herinner me er aan om jou geen messen te geven dus...' zegt Camren, terwijl hij beschuldigend met zijn pollepel naar me wijst.
'Maar het verbaast me dat je voor al die dingen nog tijd hebt, ik weet dat ik niet veel verder kwam dan enkel trainen dagelijks...' vervolgt hij verbaasd.
Ik haal mijn schouders op. Als je het zo zegt klinkt het alsof het regeren van het land een makkie is.
'Het is niet dat ik overal altijd tijd voor heb. Het zijn dingen die ik doe áls ik tijd heb. Alhoewel ik zwemmen wel erg veel doe. Maar je moet niet vergeten, Orthane is nogal vredig, dus heel veel problemen om op te lossen zijn er niet.'
Dan stap ik van het bed af en ga op een stoel bij de tralies zitten, zodat ik wat dichter bij hem (en het eten) ben.
'En jij?' vraag ik, plotseling nieuwsgierig naar hem. 'Wat doe je op een normale dag? Ik bedoel, voordat je mij ging kidnappen dan.'

---

“A queen will always turn pain into power.”

|Arach Meru Eladar|

'Vroeger had ik er meer moeite mee. Ik wilde het altijd perfect onder controle hebben, maar mijn emoties zaten in de weg. Het duurde even voordat ik besefte dat mijn emoties en mijn krachten allebei een deel van mij uitmaakte. Mijn krachten zijn een deel van mij net zoals mijn handen of mijn tenen een deel van mij zijn.'
      Arach luisterde aandachtig naar Winters wijze raad. Het klonk compleet logisch wanneer ze dat zo zei.
      'Mijn ouders probeerde me dat altijd al uit te leggen, maar het horen is niet het zelfde als het beseffen.' ze liep naar hem toe. 'Probeer het te laten waaien, maar dwing de wind niet. Laat de wind bewegen op de zelfde manier dat je je hand op tilt of een stap zet.'
      Dat klonk als iets dat makkelijker gezegd dan gedaan zou zijn. Zijn handen trilde, hij maakte dit moeilijker voor zichzelf dan het werkelijk was. Hij beet op zijn lip en ademde diep in en uit. Een frisse stroom van lucht ontsnapte aan zijn vingers. Het blies de voorste lokken van zijn donkere haren omhoog en vulde de ruimte met een koele lucht. In zijn gedachten herhaalde hij de woorden die Winter hem had gezegd. Net zo makkelijk als een hand optillen of een stap zetten. Voor even ging het goed. Hij lachte. Maar hij was nog te gedwongen en meteen toen hij voelde dat hij de controle zou verliezen trok hij zijn handen weer terug. Ze trilde nog steeds. ''Het is misschien ook nog veel oefenen.'' zei hij beschaamd. ''Denk ik.'' hij wist dat Winter hem gezegd had dat hij het niet moest proberen te controleren, maar steeds liep hij die val weer in. ''Maar het ging beter dan alle andere keren dat ik het geprobeerd heb.''

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

''Het is misschien ook nog veel oefenen. Denk ik.'' Hij klonk beschaamd.
'Hé, je kon niet in een dag lopen of praten. Het duurt even, maar dan gaat het natuurlijk.' Ik gaf hem een warme glimlach. Een glimlach die op mijn gezicht bevroor zodra ik besefte dat het een glimlach was die ik alleen aan oude vrienden gaf. Wat was ik aan het doen? Ik haalde mijn hand door mijn haar en liep terug naar mijn bed. ''Maar het ging beter dan alle andere keren dat ik het geprobeerd heb.'' Ik keek op en gaf hem een zwak glimlachje.
'Mooi...' Ik liet een stilte vallen. 'Dus je ging iets voor me halen om te gaan doen?' Mijn stem klonk koud en afstandelijk zelfs in mijn oren. 'Of je kan me misschien vertellen wat je precies hoopt te bereiken met me hier op te sluiten. Ik heb ondertussen door dat je tegen me bent, maar van het hele kidnap gedoe zie ik het nut niet van in.' Wat ik niet zei, maar wel dacht: dit is niet door iemand uit Yurdill bedacht, die had me allang onthoofd. Dit was dus een van de weinige momenten dat ik blij was dat niet iedereen zoals de mensen uit Yurdill waren. Ik haalde mijn hand door mijn haar, wat iets was waar ik echt mee moest stoppen want ik deed het alleen als ik in een situatie was waarvan ik niet wist wat ik er mee aan moet.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

|Arach Meru Eladar|

Ze glimlachte zo vriendelijk, zo warm. Al snel verdween de glimlach weer, alsof ze zichzelf er aan moest herinneren dat ze haar waardigheid moest behouden. 'Mooi...' het werd akelig stil. Winter was zo vriendelijk en aardig ondanks haar situatie. Arach voelde zich schuldig.
'Dus je ging iets voor me halen om te gaan doen?' haar stem was weer kil. 'Of je kan me misschien vertellen wat je precies hoopt te bereiken met me hier op te sluiten. Ik heb ondertussen door dat je tegen me bent, maar van het hele kidnap gedoe zie ik het nut niet van in.'
Arach zuchtte, Winter had recht op de waarheid. Bovendien kon ze niets met die waarheid doen, ze zat opgesloten. ‘Alles wat ik weet is dat de rebellen niet blij zijn met de vier ladies van Kaleo. Ik ga er van uit dat je vriendinnetjes ook ergens vastgehouden worden.’ Hij slikte. ‘Als je logisch nadenkt kom je vanzelf op het antwoord. De rebellen hebben recht op dit land. Ik doe dit niet voor hen of om jou; ik doe dit voor mijn familie.’ Arach liep weg bij het tralies en staarde naar het bureau waar een stapel oude boeken op lagen, alsof hij haar nooit iets gezegd had. ‘Wil je een boek?’

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

‘Alles wat ik weet is dat de rebellen niet blij zijn met de vier ladies van Kaleo. Ik ga er van uit dat je vriendinnetjes ook ergens vastgehouden worden.’ Hij slikte. ‘Als je logisch nadenkt kom je vanzelf op het antwoord. De rebellen hebben recht op dit land. Ik doe dit niet voor hen of om jou; ik doe dit voor mijn familie.’
'O, sorry mijn fout. Ik was even vergeten dat ik te maken had met een simpele gehersenspoelde voetsoldaat.' ik spuugde het woord bijna uit. 'En niet met iemand die me een fatsoenlijk antwoord kan geven.' Hij liep bij de tralies weg en ik kreeg weer zin om een stuk hout naar zijn hoofd te gooien.
‘Wil je een boek?’ Ik keek op.
'Sure, heb je iets wat me niet zal hersenspoelen?'

[Nog een fijne laatste kerstavond!!]

[ bericht aangepast op 26 dec 2014 - 20:55 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

|Arach Meru Eladar|

'O, sorry mijn fout. Ik was even vergeten dat ik te maken had met een simpele gehersenspoelde voetsoldaat. En niet met iemand die me een fatsoenlijk antwoord kan geven.'
Arach fronste zijn wenkbrauwen, zijn aderen klopte in zijn nek en zijn kaak trok strak. Hij negeerde haar wrede woorden en zocht naar een boek. Er waren maar vijf boeken en hij besloot ze allemaal aan haar te geven, dan had ze voorlopig iets te doen. Zonder naar de kaften te kijken schoof hij de boeken de cel in. ‘Hopelijk zullen deze je niet hersenspoelen.’ hij voelde zich nog steeds woedend, ze wist niets van zijn situatie. Maar welk recht had hij om woedend te zijn? Zij was degene die opgesloten zat.
‘En ijsprinses,’ hij ging weer op de stoel zitten. ‘ga er niet van uit dat ik hier voor mijn plezier zit. Er zijn zat dingen die ik liever had willen doen en geloof me, je had het vele malen erger kunnen treffen dan ik. Er zijn zat bewakers die je al vermoord zouden hebben als het aan hen lag.’

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Camren Alistair Weyia of Zendreij.

Ze haalt haar schouders op, voor een ander mens zou het over kunnen komen als onverschilligheid. Echter weet ik beter en begrijp ik dat ze het haar zo gemakkelijk mogelijk probeert te maken. "Het is niet dat ik overal altijd tijd voor heb... het zijn dingen die ik doe áls ik tijd heb." Haar toon gaat een beetje omhoog na het woord als, om, hoogstwaarschijnlijk, er nadruk op te leggen. "Alhoewel ik zwemmen wel erg veel doe. Maar je moet niet vergeten, Orthane is nogal vredig, dus heel veel problemen om op te lossen zijn er niet."
Ik knik half, ze heeft inderdaad wel gelijk, Orthane was nogal vredig. Tot het moment dat de rebellen de macht probeerden te grijpen. Ik zou niet weten hoe het er daar op het moment aan toe gaat... maar waarschijnlijk niet meer zo rustig als daarvoor.
Voordat ik het doorheb, werkt ze zichzelf omhoog en neemt ze plaats dichterbij de tralies. Het eten is gelukkig bijna klaar, althans, ik ga er van uit dat ze daarvoor dichterbij komt.
"En jij?" vraagt ze, uit het niets. "Wat doe je op een normale dag? Ik bedoel, voordat je mij ging kidnappen dan."
Ik sta een beetje perplex, nieuwsgierigheid reikend naar mijn persoonlijke leven had ik niet verwacht. Laat staan dat de vrouwe van Orthane er naar zou vragen. "Ik eh... werk aan mijn vechttechnieken... werk plannen uit van mijn leidinggevenden. Als ik daarnaast tijd over houdt, probeer ik mezelf te verblijden met informatie. Het is niet veel, maar het is beter dan te zitten kniezen in de gebergten." Ik probeer mijn toon zo vriendelijk mogelijk te houden, maar ook maar het kleinste detail zal een voordeel voor haar zijn bij een gesprek. Ik hoor ook helemaal niet over mezelf te praten, het is dom en irrelevant.

[ bericht aangepast op 28 dec 2014 - 14:07 ]

---

“You’re unique. Not just in terms of what you’ve accomplished, but what you represent.” - The Illusive Man

Summer Willow Orthane

---

Camren staart me verbaasd aan, alsof iemand die vraagt naar wat zijn hobby's zijn een groot wereldwonder is.
'Ik eh... werk aan mijn vechttechnieken... werk plannen uit van mijn leidinggevenden. Als ik daarnaast tijd over houdt, probeer ik mezelf te verblijden met informatie. Het is niet veel, maar het is beter dan te zitten kniezen in de gebergten,' zegt hij. Ik knik, het is inderdaad beter iets te doen, dan niet. Hij praat alsof hij niet zeker weet of hij wel mag zeggen wat zijn hobby's zijn. Tja, strikte informatie. Hiermee kan ik zo de rebellen verslaan; het feit dat ik weet wat hij doet in zijn vrije tijd.
Mijn blik verschuift eventjes naar het eten. Ik heb honger. 'Is het klaar?' vraag ik, met een knikje naar de pan.
'Maar moest je niet werken? Of krijg je geld van de rebellen?' vraag ik erachteraan.
Autumn? Hoe zit het met jou? Waarom ben je zo stil?
Is er iets mis met Autumn? Of negeert ze ons gewoon? Het kan natuurlijk zijn dat ze in gesprek is en geen tijd heeft gehad om te antwoorden. Maar het kan ook dat er iets mis is met ons communicatie systeem. Als we niet met Autumn kunnen communiceren, hebben we een probleem.

---

“A queen will always turn pain into power.”