Oxford Acadamy • TussenSpeelTopic - Speeltopics

Haai,
Omdat TheHorcrux nu al langer dan 24 uur niet meer online is geweest en het speeltopic is volgespamt, open ik dit topic.
DIT IS GEEN OFFICIEEL SPEEL TOPIC.
Alleen maar tijdelijk zodat we verder kunnen schrijven. Alleen Rowena mag topics aanmaken, en ik wil de regel dan ook niet breken, maar we zijn allemaal zo enthousiast... daarom hoop ik dat het niet erg is dat ik een tussentopic open.

---

“A queen will always turn pain into power.”

June Mercendes

Ik merk gelukkig dat mijn ademhaling al iets rustiger wordt, waar ik dan ook erg blij mee ben. Ik wil het er nooit meer over hebben. Het doet me alleen maar pijn. Ik wil niet dat het pijn doet. Ik wil gewoon weer blij en vrolijk zijn zoals altijd. Waarom kan ik dat nu dan niet zijn?
"Ik weet het, ik ook.. Het komt wel goed, oké. Alles valt uiteindelijk op zijn plaats, ook voor jou." Ik knik even, al weet ik niet precies waarom. Het komt niet goed. Ik probeer rustig en kalm te blijven en me te concentreren op Tommy. Als ik dit tegen iemand zou zeggen, zou het hoe dan ook Tommy zijn. Ik vertrouw hem meer dan wie dan ook. Hij betekent gewoon zoveel voor mij en alleen op dit soort momenten besef ik me hoeveel dat eigenlijk is.
"Bedankt, voor alles." Bedankt voor mij het vertrouwen te geven, bedankt voor wie je bent, bedankt voor dat je bij mij bent. Ik weet dat ik hoe dan ook, wat er ook gebeurd, altijd bij hem kan zijn.

[ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 12:00 ]

---

She was always looking for more..

"Bedankt, voor alles." Ik glimlach naar haar en omhels haar nog een keer, waarna ik haar een beetje loslaat. Met mijn hand veeg ik de tranen onder haar ogen weg. June zou altijd blij en gelukkig moeten zijn en soms voelt het machteloos dat ik daar niet voor kan zorgen, maar ik wil er alles aan doen. Sommige mensen zijn te geweldig om ook maar een traan te laten.
"Voor jou is alles graag gedaan." Ik glimlach voorzichtig. Ik ben blij dat ik haar nu begrijp en weet waarom ze Lily niet bij Lewis wil hebben. Straks flikt hij hetzelfde bij haar en laat hij Lily in pijn achter. We kunnen haar moeilijk verbieden om met Lewis om te gaan, maar we kunnen wel vertellen wat wij van hem weten en dan haar de keuze laten maken. Wij of hem.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

"Weet je, ik denk dat Silena het ook begrijpt. En Tommy en Mer en Phoebe ook allemaal. Je bent gewoon nog dezelfde Lily" even is hij stil.
"Maar je moet het ook echt aan June vertellen. Misschien begrijpt zij het ook wel" daarna opent hij zijn armen.
"Kom hier. Volgens mij heb je wel een knuffel nodig" ik sla mijn armen om hem heen en even ben ik stil.
"Ik heb het al aan haar verteld maar ze begreep het niet, ze begreep het op de verkeerde manier" even adem ik diep in.
"Ze haat me hè?"

---

-

Max Veran Phubar

Even staan we daar alleen maar. 'Ik heb het al aan haar verteld maar ze begreep het niet, ze begreep het op de verkeerde manier,' zegt Lily, en ik hoor het verdriet in haar stem. Dan heb je het eindelijk eruit gekregen, begrijpt ze het nog niet.
'Ze haat me hè?' mompelt Lily in mijn schouder.
'Nee!' roep ik uit, bijna geschrokken. 'Nee, Lily, natuurlijk haat ze je niet. Ze haat Lewis, en ze is vooral bezorgd om jou. En ja, ook een beetje boos. In haar hoofd is het of June, of Lewis, denk ik. Maar natuurlijk haat ze je niet!'
Dan zeg ik: 'Lily, we houden allemaal van je, en we gaan een manier vinden waardoor je bij Lewis kan blijven en het groepje niet uit elkaar valt. We zullen een manier vinden, Lily.'

---

“A queen will always turn pain into power.”

Max draait zich gelukkig om en loopt weg. En toen begon het keihard te regenen. De regendruppels vermengden zich met mijn tranen, en vielen op de grond. Ik leun tegen een boom aan, niet wetend wat ik nu moet doen. Ik wil gewoon dat ze stoppen met ruzie maken. Een uur geleden was het nog leuk en gezellig. En nu, nu wordt het groepje uit elkaar gedreven. De groep met wie ik al bijna sinds de eerste schooldag bevriend ben geweest. De groep die leraren nooit hebben kunnen scheiden. en nu, ineens valt hij uit elkaar. en dat wil ik niet. Ik sommeer mijn hakken, en even later liggen ze voor mijn neus. Ondanks dat ze zeiknat zijn doe ik ze aan. Op blote voeten door een bos lopen is niet bepaald fijn. En toen voelde ik een hand om mijn mond. Mijn toverstok werd uit mijn hand gegrepen en ik werd in een dwanggreep vastgehouden. Ik probeerde te gillen, te trappen, te bijten, te slaan. Maar niks lukte. Angst vormde zich in mijn hoofd. Ik hoorde gefluister, voelde nog net hoe ik opgetild werd, en toen werd alles zwart.

[ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 12:36 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Nieuw Speeltopic

---

“A queen will always turn pain into power.”

June Mercendes

Nadat Tommy me alweer een knuffel geeft veegt hij de tranen onder mijn ogen weg. Zijn vingers voelen zacht en geruststellend aan op mijn huid.
"Voor jou is alles graag gedaan." Zegt hij, wat me ondanks alle omstandigheden, doet glimlachen. Het is niet een hele overdreven en blije glimlach, maar het is een glimlach. Hoewel ik hier wel wil blijven staan, tikt de tijd vast gewoon door.
"Weet jij wanneer de les begint?" Vraag ik hem. We hebben zo Arithmancy en ik denk niet dat het handig is als we nog een les missen. Bovendien kan ik wel een beetje afleiding aan dit alles gebruiken. Het is maar de vraag hoeveel afleiding een les kan geven, maar het is in elk geval iets. Misschien kan ik zelfs gaan opletten, zodat ik mijn ouders, Lily en Lewis kan vergeten, of in ieder geval kan ik een poging tot doen. Het zal vast wel dat ik me niet eens kan concentreren omdat ik steeds aan hun zit te denken.

---

She was always looking for more..

"Nee! Nee, Lily, natuurlijk haat ze je niet. Ze haat Lewis, en ze is vooral bezorgd om jou. En ja, ook een beetje boos. In haar hoofd is het of June, of Lewis, denk ik. Maar natuurlijk haat ze je niet! Lily, we houden allemaal van je, en we gaan een manier vinden waardoor je bij Lewis kan blijven en het groepje niet uit elkaar valt. We zullen een manier vinden, Lily" zegt Max. Ik kijk hem even dankbaar aan. Ik ben blij dat hij nog hoop heeft.
"Laten we maar naar de eetzaal gaan. Misschien is er nog wat eten"

---

-

Max Veran Phubar

Lily glimlacht zwakjes.
'Laten we maar naar de eetzaal gaan. Misschien is er nog wat eten,' zegt ze dan. Mijn maag begint precies op dat moment te knorren.
'Sure,' zeg ik dan ook, waarna we samen richting de eetzaal lopen. Door het raam heen zie ik het bos, de bladeren worden door de wind rond geblazen en het ziet er best mooi uit. Zou Silena al weer terug in het kasteel zijn? Ik denk het niet, ze zal wel wat tijd nodig hebben.
Als we aankomen bij de eetzaal, staat er gelukkig nog eten op de tafels. 'Mooi, ik rammel,' zeg ik tegen Lily.

---

“A queen will always turn pain into power.”

crappy post, i know but Leo dwong me

[ bericht aangepast op 4 jan 2015 - 18:47 ]

---

be gay do crimes

"Weet jij wanneer de les begint?" Ik denk even na en kijk op een horloge dat ooit van mijn opa geweest is. Eigenlijk wilde mijn vader niet dat ik het kreeg, omdat ik het niet waard zou zijn, maar mijn opa dacht er blijkbaar anders over. Vervolgens kijk ik naar June. De gedachte van net spookt nog in mijn hoofd rond. Mijn vader dacht dat ik het niet waard was. Ben ik June waard? Er zijn genoeg mensen die haar niet aan het huilen gemaakt zouden hebben, die geen ruzie hierover zouden maken. Ben ik dan wel goed voor haar? Lichtjes schud ik mijn hoofd, om de gedachte weg te krijgen.
"Over tien minuten." Een kleine glimlach komt op mijn gezicht, als ik naar June kijk en bedenk dat we nog even samen hebben.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Mijn lichaam ligt op de grond tussen de bladeren. Ik ben bewusteloos. en toch zie ik wat er om me heen gebeurt. Ik zie alleen de zeiknatte bladeren, die nu al op de grond liggen, en de bomen en de modder, mijn lichaam is besmeurd met modder en water, maar niemand lijkt zich zorgen te maken, aangezien er niemand is. Niet veel later verschijnen er twee centauren. Nieuwsgierig als ik ben, loop ik naar ze toe. "Waarom ligt dat meisje daar?" zegt de een. En ik verbaas me er over hoe groot ze zijn. Ik wist wel dat ze groot waren, maar toch.. "Kwam binnen ons grondgebied" zegt de ander, en ondertussen zijn ze bij mijn lichaam aangekomen. "Zorg er voor dat ze niet verrot asjeblieft." Ze halen hun neus op en de bruine geeft een kleine trap in mijn zij.

---

take me back to the basics and the simple life

June Mercendes

Ik probeer te kijken wat er op Tommy's horloge staat, maar ik kan niet ondersteboven lezen en ik zie het gewoon niet goed. Ik hoop eigenlijk maar snel, want anders heb ik geen idee wat ik nu moet doen.
"Over tien minuten." Antwoord hij dan. Juist. Tien minuten waarin ik geen idee heb wat ik kan en moet doen. Het laatste wat ik wil is terug naar de lunch. Ik heb niet echt het idee dat ik momenteel een hap door mijn mond kan krijgen en ik heb dus even geen zin in starende blikken van anderen. In de les moet je tenminste stil zijn, maar in the Great Hall hebben we geen les en kan ik de blikken van anderen gewoon niet aan. Zeker Lily en Lewis niet.
"Eigenlijk ga ik nu liever niet terug naar de lunch." Zeg ik dan maar tegen Tommy, de reden waarom weet hij zelf ook wel. Misschien heeft hij wel hartstikke honger of zoiets, En toch wil ik hem liever gewoon hier hebben. "Wil je bij mij blijven?" Vraag ik hem dan. Gewoon even met Tommy zijn zal mij goed doen. Het liefst ben ik de hele dag alleen maar bij hem. Ik heb gewoon geen zin om ergens anders aan te denken.

---

She was always looking for more..

Max Veran Phubar

'Hey guys,' hoor ik dan. Het is Mer, die bij ons aan de tafel komt zitten. Ze is even stil, wat meestal niet het geval is met Mer.
'Hebben jullie Silena nog gezien ofzo?' vraagt ze uiteindelijk. Ik schudt mijn hoofd, starend naar de appel die ik op mijn bord heb gelegd. Eigenlijk heb ik helemaal geen honger.
'Nope,' zeg ik nog tegen Mer. Erg ongerust ben ik niet; haar kennende liep ze nog op haar gemakje door het bos. Ze zal hier zo wel zijn, ze zou nooit een maaltijd overslaan. Maar ergens is het ook wel raar. Normaal gesproken is ze één van de eerste hier. Misschien was haar wel iets overkomen-
Kappen, Max, zeg ik tegen mezelf. Bezorgd zijn om Silena hoeft niet. Ze kan prima voor haar zelf zorgen.
Ik neem nog een hap van de appel, maar leg hem dan opzij. Als Silena hier was geweest, dan had ze me waarschijnlijk gedwongen hem op te eten. Samen met nog een bord vol eten.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Blaine Thomas Cleaver

Ik leunde een beetje tegen de muur aan en keek met een schuin oog naar een groepje jongeren dat er een beetje ongerust uitzag. Ik wist niet waar het overging, maar toch moest ik er stiekem best om lachen. Zulke mensen konden zich altijd zoveel zorgen maken. Kom op, dacht ik dan. Er zijn ergere dingen in het leven. Meestal gingen zulke problemen over iemand die per ongeluk met zijn beste vriends vriendinnetje had gezoend of per ongeluk in een dronken bui met een vreemde naar bed gegaan was, terwijl diegene al een relatie met een ander had. Get over it, dacht ik dan. Om eerlijk te zijn gebeurden zulke dingen mij best vaak en dat was ook één van de redenen dat ik me er niet zoveel zorgen meer om maakte.
Toch vond ik het nog steeds interessant naar het gesprek te luisteren. Het leek erop dat ze iemand kwijt waren. Oeh, echt heftige shit. Niet dus. Ook vond ik het best interessant door één van de jongens in het groepje. Ik kende hem namelijk al te goed. Nog nooit had ik een woord met hem gewisseld, maar toch wist ik meer van hem dan de meeste mensen deden. Dat hij zijn tweelingbroer verdronken had bijvoorbeeld.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 4 jan 2015 - 21:02 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman