Harry Potter and the order of the phoenix • Speeltopic 19 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 15 maart 2015 - 18:01 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

RAB schreef:
Het is eerder iets van mij dan van Fred maar aangezien hij mijn personage is...
Ik vind dat je nooit, maar dan ook nooit, tegen iemand moet zeggen dat hii/zij zelfmoord moet plegen. Dat vind ik al vreselijk als iemand het zegt die de ander niet kent.
In zo'n geval maakt het me eigenlijk niet meer uit wat Fred zei want George wist dat hij eroverna dacht.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Fred zal George niet vergeven en George zal proberen er mee te leven, ook zonder Fred want hij verdient het. Problem solved. Dus hoeft Camp hem niet naar zijn richting toe te duwen en hopen dat het goed komt. Want ik zeg het zelf ook; George en ik, we verdienen dit.

overigens, ik wilde zelf die ene post niet schrijven waar George tegen Fred zei dat hij dood kon gaan en ect. Maar het ging- Hoe zal ik het zeggen- automatisch..?

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

George Weasley

‘Ik had al gezegd dat ik dat zelf heb gedaan, George. Net zoals jij mag ik mijn familie niet in de steek laten. Dat is de reden waarom jij met Fred moet praten. Zeg hetzelfde wat je tegen mij zei; of al het ander wat er op je hart ligt. Zeg jouw waarheid en als hij niet wilt luisteren, dan zorg je dat hij luistert. Ik denk moet je júist mij nu alleen laten en Fred zoeken zodat hij weet dat hij op jou kan rekenen. Wanneer hij het moeilijk heeft, George. Ook al doet het onwijs veel pijn; moet je door blijven gaan. Uiteindelijk word het allemaal wat waard. Dus ga alsjeblieft naar hém toe; hij is je nummer een, George. Niet ik.’
Hij deed een stap naar achteren terwijl ik naar mijn hand staarde die hij net losgelaten had voordat ik Campbell weer aankeek en zachtjes met mijn hoofd schudde.
'..als jij samen met Fred in een meer verdronken en ik kreeg de kans om een van jullie te redden.. ik zou bevriezen en toe kijken hoe jullie vechten voor het leven. Ik zou niet weten wat ik zou moeten doen. Om die reden heb ik geen specifieke nummer een of twee; ik weet dat ik op een gegeven moment een mes in hun rug ga steken.'
Ik voelde mijn hart weer wat sneller tegen mijn borstkas aan kloppen waardoor ik gauw weg keek en een stap naar achteren deed om tegen de deur aan te kunnen leunen.
'Dat heb ik bij Fred gedaan.. Dus kan ik niet verder dan alleen zeggen hoeveel ik om jullie geef.'
Als ik niet beter wist zou ik denken dat ik ieder moment flauw kon vallen. Ik was duizelig en misselijk; angstig en ik voelde me zo- zo erg leeg. De brok in mijn keel maakte het erger, samen met de grote leegte in mijn ziel.
'Het is voorbij met Fred en mij. Ik heb hem kwijt en dat moet ik accepteren; want ik verdien dit. En nu.. ik wil jou ook niet kwijt raken..'
Ik schudde zachtjes met mijn hoofd en veegde vliegensvlug de aantal tranen weg die ik niet eens opgemerkt had voordat ik Campbell weer aankeek.
'Sorry- zullen we naar het leerlingenkamer gaan?'

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ralf Auron

'Kunnen we ergens anders over praten? Ik wil het even niet over hem hebben, oké? Ik wil het niet goedmaken.'
Hij sprong woest op wat me even deed schrikken. Zijn blik vermeed ik, net als gewoonlijk terwijl ik het nog steeds op mij voelde branden; zijn woeste blik.
'Hij zei letterlijk tegen mij dat ik niks voor hem betekende en ik vergeef dat hem niet zomaar. Die- die-'
Verafschuwt staarde ik maar naar mijn handen tot Fred weer naast mij kwam zitten en wat begon te snikken.
'Mag ik vannacht bij jou slapen?'
Ik keek hem weer aan voordat ik zwakjes met mijn hoofd knikte en op ging staan.
'N-natuurlijk.' Zei ik dan, nog met een wat angstige ondertoon voordat ik weg keek en iets te ruw op mijn lip beet die begon te branden.
'Sorry..' Murmelde ik dan.
'Ik- ik dacht dat j-je je beter zou voelen als- als het weer goed zou komen tussen jou en George. S-sorry.. i-ik begrijp je w-wel.. ik- sorry- i-ik zeg niets meer.'

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

‘..als jij samen met Fred in een meer verdronken en ik kreeg de kans om een van jullie te redden.. ik zou bevriezen en toe kijken hoe jullie vechten voor het leven. Ik zou niet weten wat ik zou moeten doen. Om die reden heb ik geen specifieke nummer een of twee; ik weet dat ik op een gegeven moment een mes in jullie rug ga steken.’ Met dat ging hij tegen de deur aan lopen; hoewel er deze keer niks rustigs over gelaat leek te zitten en voor ik het zelf in de gaten had; vlogen de tranen al uit zijn ooghoeken.
‘Dat heb ik bij Fred gedaan.. Dus kan ik niet verder dan alleen zeggen hoeveel ik om jullie geef. Het is voorbij met Fred en mij. Ik heb hem kwijt en dat moet ik accepteren; want ik verdien dit. En nu.. ik wil jou ook niet kwijt raken..’ als een zombie keek ik toe hoe hij zijn tranen wegveegde, terwijl ik het niet kan laten om me af te vragen waar ik in hemelsnaam in beland was. Ik kon niet goed met emoties over weg. Ik kon mezelf niet troosten en Nathaniel of iemand anders die ik kende was nooit verdrietig. Om eerlijk te zijn was George ooit nog vrolijk en blij, en hoewel hij het niet toegeeft; weet ik dat hij dat was in de zomervakantie. Ik had het zelf gezien hoe hij de coupe binnenliep. Misschien betekende dat, dat ik de enige was die ze nog bij elkaar kon krijgen; hoewel dit té overdreven klonk. Toch maakte het me enorm onzeker en vooral angstig. Ik wilde niet dat mensen op mij konden rekenen. Ik was zo onbetrouwbaar en dom als maar kan. Ik had geen flauw idee hoe ik dit op moest lossen; en vooral door George en Viktor. Misschien als ik voor George een ander afleiding zorgde dan mijzelf, dat hij mij niet meer hoefde. Per slot van rekening volgde ik hem overal toe, terwijl hij zat andere vrienden had. ‘Sorry- zullen we naar de leerlingenkamer gaan?’
Zachtjes knikte ik waarbij ik naar zijn hand greep om hem ietwat strompelend door de gangen te slepen; waar we gelukkig dicht bij onze leerlingenkamer waren.
Zachtjes zei ik de wachtwoord van de leerlingenkamer waar we de leerlingenkamer in klommen. Meteen viel mijn blik op Ralf en Fred die in de bank zaten. Hoe gemeen het ook was; trok ik George te trappenhuis in; waar ik half hijgend boven kwam om hem mee de slaapzaal in te trekken; waar ik weer besluiteloos stil bleef staan voordat ik hem maar los liet en naar mijn nachtkastje liep. Om eerlijk te zijn had ik op dit moment geen flauw idee wat ik moest doen, waardoor ik maar aan de sjaal van Fred begon te frunniken die rond mijn arm lag terwijl mijn vingers van kou tintelde. Stiekem spiekte ik onder mijn pony vandaan naar George voordat ik weer omlaag keek.
‘W-wil je gaan slapen of- of wil je.. wil je n-nog praten; w-wat wil je doen?’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Oh oeps ik wist niet dat ik moest posten.

Spoiler alert: you will save yourself

George Weasley

Hij knikte met zijn hoofd waarna hij naar mijn hand greep en me Door de gangen sleepte waarbij ik me wat zwak voelde; als een zwakkeling. Misschien Door het feit dat ik vandaag iedereen verdrietig gemaakt heb. Merlin, ik moet ophouden met dat zelfmedelijden van mij.
Hij trok me mee richting de leerlingenkamer toe waar hij de wachtwoord Murmelde en de portret open schoot en wie zag ik toen op het bank zitten; Fred.. Samen met Ralf. Ik keek gauw weg en negeerde de twee volkomen terwijl Campbell me mee de trappenhuis in trok, richting onze slaapzaal toe waar hij me losliet en ik nog even bleef staan voordat ik op mijn rigen bed plaats nam en met mijn vingers begon te frunniken en spelen.
‘W-wil je gaan slapen of- of wil je.. wil je n-nog praten; w-wat wil je doen?’
zwijgend staarde ik maar naar mijn vingers voordat ik zachtjes mijn schouders ophaalde en Campbell weer aankeek.
'..Merlin, Campbell. Denk eens een keertje niet aan mij.' Murmelde ik en perste een zwakke glimlach tevoorschijn.
'Je ziet er slecht uit; moe ook. Het is beter als jij wat gaat slapen en- en-'
Ik weet dat ik vanavond niet zal gaan slapen. Misschien naar het plafond staren, of naar Campbell terwijl hij rustgevend ligt te slapen, maar ik zal geen rust kunnen krijgen vanavond.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

RAB schreef:
Oh oeps ik wist niet dat ik moest posten.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

[/15]Fred Weasley[/15]

Hij staat ook op en knikt. Meteen zie ik al dat hij bang van me is. Natuurlijk is hij bang van me, wie is er niet bang van me? 'N-natuurlijk.' Hij kijkt weg en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Wat ben ik ook een idioot.
'Sorry... Ik- ik dacht dat j-je je beter zou voelen als- als het weer goed zou komen tussen jou en George. S-sorry.. i-ik begrijp je w-wel.. ik- sorry- i-ik zeg niets meer.' Ik schud mijn hoofd en pak zijn handen vast.
'Ik wil alleen niet over George praten, voor de rest over alles. Ik-ik wil niet dat je bang van me bent ofzo, dus als dat zo is dan kan je dat gewoon zeggen en dan... en dan doe ik er alles aan om dat te veranderen. Oké dus ik- alles. ALsjeblieft Ralf, ik hou van je en ik wil je nooit- maar dan ook nooit kwijt. Dat moet je weten.'

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘..Merlin, Campbell. Denk eens een keertje niet aan mij. Je ziet er slecht uit; moe ook. Het is beter als jij wat gaat slapen en- en-‘ zachtjes beet ik op mijn lip waar ik George op zijn bed zag zitten. Hij zag er echt verdrietig uit en ik wist dat ik niks kon doen om hem beter te maken. Daar kon alleen Fred wat aan doen.
‘Het is gek; of vreemd dat je de pas herkent hoe dierbaar de persoon voor je is als je die kwijt bent.’ Nerveus veegde ik mijn pony weg terwijl ik maar akelig met mijn mond trok.
‘Er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk aan Nathaniel; hoe veel ik hem mis. Hij was altijd bij mij, ik- ik kan me gewoon niet voorstellen hoe het voor jou moet wezen; vreselijker ongetwijfeld. Maar, jij bent een goed persoon. Net zoals Fred dat is- dus het moet goed komen.’
Even keek ik nog naar George; die ongetwijfeld mij nu niet bij zich wilde hebben waardoor ik zonder kledij uit te trekken; pijnlijk mijn eigen bed in klom. Waarschijnlijk vond George me nu toch dik en lui; In plaats van hem te troosten ging ik alleen maar egoïstisch in mijn eigen bed liggen. Nerveus begon ik aan mijn middels roze nagels te knagen. Ik denk werkelijk alleen maar aan mijzelf. Ik werd gewoon werkelijk gek van mijzelf. Toch in plaats van op te staan om George te troosten; wat een goede vriend zou doen; bleef ik als een lui varken liggen, waarbij ik mijn handen om mijn buik heen sloeg; om zo mijn buik te verbergen onder de dekens. Ik wist niet meer wat ik moest doen; wat ik kon doen. Het enige wat ik wist, was dat ik het liefst alleen wilde zijn; maar niet in een bed. Eerder in een donker hoekje wat me aan thuis deed denken. Ik wist echter dat ik mezelf zou moeten verklaren als ik weg zou lopen uit de slaapkamer; en eerlijk gezegd had ik dan weer geen flauw idee waar ik wel heen moest. Het enige wat ik wilde was rust; en als ik rust had, dan voelde ik me alleen maar angstig voor de volgende genadeklap.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

We kunnen straks ook naar de volgende dag gaan, want dit gaat echt langzaam.. sorry.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

^ okay. Ik vind het goed.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Das denk ik wel een goed idee ja.

Spoiler alert: you will save yourself

X

[ bericht aangepast op 15 maart 2015 - 18:00 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Het is niet dat ík met deze rpg wil stoppen, Naomi, en ja; ík had de gb'tjes gelezen omdat ík Linde eigenlijk een gb wilde sturen over deze topic, maar laat dat maar.
Maar ík wil gewoon even niet rpg'en of zelfs quizletten Door een aantal omstandigheden, ík heb gewoon even geen zin. En als jullie willen stoppen omdat het doodloopt.. Door mij, ík zal jullie niet tegenhouden. Want ík ben diegene die hier niets staat te posten. En ík denk dat ík veels te vaak "sorry" geschreven heb en het heeft niet echt nut, maar toch zeg ík het weer; het spijt me.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••