[0] Bad boys love good girls || Speeltopic || 1 - Speeltopics

5 jongens hebben ervoor gekozen om bij een geheime dienst te gaan.
Een geheime dienst die niet zo inzit met een mensen leven.
Ze worden naar een school gestuurd met elk 1 naam in hun gedachten.
De 5 jongens kregen elk een naam van een meisje op deze school.
Deze meiden zijn de uitverkoren.
1 doel: Deze meiden ontvoeren en pijn doen.

Ik zal het een beetje beter uitleggen,

Er zijn dus 5 jongens en 5 meisjes.
De jongens hebben zelf gekozen op bij de geheimde dienst te gaan.
Ze moeten als opdracht naar een school gaan en zich voordoen als normale leerlingen.
Elk hebben ze een naam van een meisje gekregen.
Deze meisjes zijn vanaf hun geboorte gekozen om te sterven op hun 17de als ze niet sterk genoeg zijn.
De jongens moeten eerst de meisjes hun vertrouwen winnen en daarna ontvoeren en doen afzien.
De meiden zullen van niks weten. (Ook de mensen die de meisjes spelen niet)

RPG Regels

- Je moet het leuk vinden om mee te doen en dus blijven schrijven. Ik wil geen ongemotiveerde rpg'ers die al erg snel stoppen.
- Schrijf in algemeen nederlands
- Bestuur geen personages van anderen(, behalve als zo is afgesproken.)
- Geen Mary Sues of Gary Stu's, iedereen heeft zo zijn zwaktes.
- Wees aardig tegen elkaar

HET BEGIN

Het is een normale schooldag voor de meisjes. Voor de jongens is het hun eerste schooldag 'undercover'. Het is maandag.

Rafael - Mia
Alex - Lynn
Blake - Maria
Adam - Jessa
Benjamin - Eléonore

[ bericht aangepast op 12 juni 2015 - 22:27 ]

[oooo Sorry!! Hahaha ]

---

'It's sad how we are not alone in our loneliness.' @thesilencefeeling

---

Benjamin 'Ben' Malvarma

---

---

Het meisje moet ook lachen.
"Nee totaal niet nee, ik heb gister iets te diep in het glaasje gekeken," zegt ze zuchtend. Ik glimlach. Dat probleem ken ik wel. Het drinken is leuk en lekker, maar die dag erna dan op moeten staan - zeker op een maandagochtend wanneer je naar school moet - valt altijd tegen.
"En maandagen zijn altijd wat minder," voegt ze er lachend aan toe en ik lach weer. "Daar heb je een goed punt."
Als ik haar vraag of haar mobiel het nog doet, knikt ze.
"Jup, dit ding wilt maar niet kapot gaan, als ik niet beter wist zou ik zeggen dat ik een Nokia heb," zegt ze. "Weet je zeker dan dat er niet gewoon het verkeerde merk op staat?" antwoord ik grinnikend.
"Trouwens, hoe heet je, als ik vragen mag? Volgens mij heb ik jou ook nog nooit gezien," vraagt ze. Vervolgens wijst ze naar iemand verderop.
"Is die Alex een vriend van je?" Ik ken Alex wel, we werken allebei immers voor de dienst. Vrienden zou ik het niet noemen, ik heb geen vrienden. Geven om mensen geeft je zwakke plekken en dat kan ik niet hebben. Even overweeg ik te liegen en zeggen dat ik hem niet ken, maar dan zul je zien dat hij net daarna besluit om ons aan te spreken en vervolgens wel laat merken dat we elkaar kennen.
"Ik ken hem, ja," antwoord ik dus maar. Ik heb niet gezegd dat hij een vriend is, maar het ook niet ontkent. Het is nu geheel aan haar eigen interpretatie wat ze ervan maakt.
"Ik ben trouwens Benjamin," zeg ik terwijl ik mijn hand uitsteek. "Zeg maar Ben," voeg ik er met een knipoog aan toe.

---

---

[ bericht aangepast op 13 juni 2015 - 11:10 ]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

      Lachend zie ik hoe hij ook moet lachen om mijn opmerking over iets te veel gedronken hebben.
'Daar heb je een punt,' merkt hij dan lachend op over mijn beklaag over maandagen en ik lach ook weer even.
'Weet je zeker dan dat er niet gewoon het verkeerde merk op staat?' zegt hij dan grinnikend als ik vertel over mijn onsterfelijke telefoon en ik lach en schud mijn hoofd.
'Dat zou dan zo veel verklaren.' grinnik ik ook. 'Nee maar echt, volgens mij is dit de honderdste keer dat ik hem heb laten vallen en hij is nog zo goed als nieuw.' lach ik.
Als ik vraag of Alex een vriend van hem is lijkt hij een beetje na te moeten denken waardoor ik even frons, zo'n moeilijke vraag was het nou toch ook keer niet? Een 'Ja hij is een vriend' of een 'Nee geen idee wie hij is' is het enige wat hij hoeft te antwoorden maar inplaats daarvan lijkt hij een hele discussie in zijn hoofd te houden.
'Ik ken hem, ja,' antwoordt hij dan uiteindelijk en ik trek even mijn wenkbrauw op. 'Moest je daarover zolang nadenken?' grinnik ik en kijk hem even vreemd aan.
'Ik ben trouwens Benjamin,' stelt hij zichzelf dan voor. Benjamin.. niet echt een naam die ik hem zou geven, eerder Max of zo. 'Zeg maar Ben.' voegt hij eraan toe en knipoogt naar me waardoor ik lach, Ben, dat past inderdaad beter bij hem. Ik zie hoe hij zijn hand uitsteekt en ik pak deze beleefd aan en schud deze overdreven formeel.
'Nou, Ben, aangenaam kennis te maken,' glimlach ik. 'Ik ben Skylar, maar als je wilt mag je Sky zeggen.' voeg ik eraan toe.
'Dus, Ben, waarom ben je naar deze school gekomen, als ik vragen mag? Ben je pas verhuisd of..?'

---

I just caught the wave in your eyes

[Iemand voor Rafael?]

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

[Hangt een beetje ervan af hoe het loopt tussen Sky en Ben maar anders wil ik haar wel sturen (:]

---

I just caught the wave in your eyes

[Is goed, hij chillt bij de kluisjes in de hal of zo]

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

[laat Rafael anders erbij komen staan (:]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

[Kan ook, ik moet alleen nu even naar de opticien en nog wat boodschappen doen, dus duurt wat langer]

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

[@xBooBear we kunnen hun anders ook zijn kant op sturen gezien ze toch ooit naar binnen moeten dan gaan ze gewoon even naar de kluisjes die toevallig bij de zijne in de buurt zit.]

---

I just caught the wave in your eyes

---

Benjamin 'Ben' Malvarma

---

---

"Dat zou dan zo veel verklaren," antwoordt ze grinnikend als ik vraag of ze niet stiekem een undercover Nokia heeft. "Nee maar echt, volgens mij is dit de honderdste keer dat ik hem heb laten vallen en hij is nog zo goed als nieuw," vervolgt ze lachend. "Ik zou daar maar heel blij mee zijn, zo'n telefoon, tenzij je Nokia hebt natuurlijk, vind je niet snel." Ik spreek helaas uit ervaring. Mijn telefoon zat al na een week een barst in. Hij doet het op de een of andere manier nog wel, maar het scherm is nou niet echt leesbaar meer.
"Moest je daarover zolang nadenken?" vraagt ze met een wenkbrauw opgetrokken en ze grinnikt. "Het is een hele moeilijke vraag hoor," zeg ik overdreven en ik dwing mezelf om te lachen en te doen alsof het allemaal maar een grap is.
Ze schudt mijn hand overdreven formeel als ik me voorstel.
"Nou, Ben, aangenaam kennis te maken," glimlacht ze.
"Ik ben Skylar, maar als je wilt mag je Sky zeggen." Ze is niet het meisje die ik moet hebben, maar ik sla haar naam toch op. Het kan altijd van pas komen en misschien kan zij me in contact met mijn doelwit brengen. "Ook aangenaam," zeg ik.
"Dus, Ben, waarom ben je naar deze school gekomen, als ik vragen mag? Ben je pas verhuisd of..?" Deze vraag had ik al wel verwacht en ik heb dus allang een verhaal in mijn hoofd waarom ik hier ben. Vertellen dat ik van een geheime dienst ben en als opdracht heb een meisje te ontvoeren kan natuurlijk niet maar er moet wel een verklaring zijn waarom ik hier ben, zeker omdat ik iets ouder dan de meeste leerlingen ben.
"Ik wilde toch maar eens mijn diploma halen en heb ervoor gekozen om dan hierheen te gaan," vertel ik haar mijn verhaal. Ze hoeft niet te weten dat ik allang cum laude geslaagd ben en eigenlijk wilde gaan studeren maar dat ik toen deze kans kreeg en dit nou eenmaal het beste bod was, voornamelijk voor mijn portemonnee.
[Dat kan ook. Zag dat pas na het schrijven van mijn post ]

---

---

[ bericht aangepast op 13 juni 2015 - 12:00 ]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

      'Ik zou daar maar heel blij mee zijn, zo'n telefoon, tenzij je Nokia hebt natuurlijk, vind je niet snel.' ik lach en schud mijn hoofd dan even.
'Het is een hele moeilijke vraag hoor,' lacht hij dan als ik vraag of hij er echt zo lang erover moest nadenken en ik frons even en stoot weer even een lachje uit.
'Ook aangenaam,' zegt hij dan als we onszelf aan elkaar hebben voorgesteld en ik glimlach even en vraag aan hem waarom hij naar onze school is gekomen.
'Ik wilde toch maar eens mijn diploma halen en heb ervoor gekozen om dan hierheen te gaan,' zegt hij dan en ik knik, om eerlijk te zijn had ik niet gedacht dat hij een drop-out type jongen zou zijn, maar zo zie je maar weer – beoordeel nooit een boek op de buiten kant.
'Ah okay nou welkom dan,' glimlach ik en kijk hem dan even bedenkelijk aan. 'Ik denk dat we hetzelfde rooster hebben dus als je wilt kan ik je wel even de weg wijzen naar het lokaal als je eerst nog even mee wilt lopen naar de kluisjes.' bied ik glimlachend aan en trek de deur open om de school in te lopen en kijk nog even om – om te kijken of hij me volgt. Ik zie hoe er twee mensen bij het kluisjes blok staan waar ik mijn kluisje heb, eentje ken ik en de ander niet, de derde al vandaag.
'Hey El!' glimlach ik naar het meisje wat verderop staat en zwaai even naar haar voordat ik me richt tot een jongen met donkere krullen die precies tegen mijn kluisje geleund staat en ik kijk even bedenkelijk.
'Sorry, maar zou ik er even bij mogen?' glimlach ik en knik naar mijn kluisje waar hij met zijn rug tegen aanleunt.

---

I just caught the wave in your eyes

[Ik reageer zo! Ben bij de bouwmarkt!]

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Eigenlijk heb ik de middelbare school nooit leuk gevonden. Ik was namelijk altijd het buitenbeentje van de klas en werd altijd gepest. Vanwege mijn overgewicht. Ik had dan ook eigenlijk geen vrienden en ging met tegenzin naar school.
Maar nu ik afgevallen ben en er beter uitzie dan vroeger, had ik er nu meer zin in. Ja, ik zag er goed uit. Als ik op jongens viel, had ik mezelf sowieso gedaan.
Ik grinnikte in mezelf.

Toen ik grinnikte, hoe de jongen voor mij van zijn sokken werd gelopen door het bruinharige meisje, snauwde ze 'Klootzak!' naar me.
Sarcastisch proestte ik het uit. Wat dacht zij wel niet. 'Sorry hoor, prinsesje. Ik wist niet dat je boos werd,' zei ik sarcastisch. Ik schudde lachend mijn hoofd. Raar mens.

Na een paar minuten tegen het kluisje aangehangen te hebben, kwam er een andere brunette naar me toe.
'Sorry, maar zou ik erbij mogen?' glimlachte ze naar me.
Ik bestudeerde haar. Zou zij mijn slachtoffer zijn? Want dan wist ik wel hoe ik haar om mijn vinger moest winden.
'Maar natuurlijk, uwe hoogheid,' zei ik sarcastisch en maakte een triomfantelijke buiging, waarna ik een stapje opzij zette. 'Zeg, als ik bij jou in de klas zit, help je mij dan zoeken naar het lokaal?'

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

---

Benjamin 'Ben' Malvarma

---

---

"Ah okay nou welkom dan," zegt ze en ik zie aan haar dat ze dat antwoord niet verwacht had. Blijkbaar had ze niet gedacht dat ik met school gestopt zou zijn. Dat ze het goed had en dat ik dat inderdaad niet ben, vertel ik niet. Natuurlijk niet, dan zou ik deze missie meteen verpesten.
"Ik denk dat we hetzelfde rooster hebben dus als je wilt kan ik je wel even de weg wijzen naar het lokaal als je eerst nog even mee wilt lopen naar de kluisjes," biedt ze aan, waarna ze de deur opent en naar binnen loopt. Ze kijk even om, waarschijnlijk om te zien of ik volg en dat doe ik dus ook maar.
"Graag, ik ga hier sowieso verdwalen," zeg ik terwijl ik grinnik. Misschien kan zij me naar mijn prooi leiden.
Bij de kluisjes staan twee mensen: een onbekend meisje en een jongen die ik wel ken.
"Hey El!" zegt Skylar terwijl ze naar het meisje zwaait en ik spits mijn oren. El zou best een afkorting kunnen zijn van het meisje dat mij is toegewezen en ik print haar hoofd dan ook goed in mijn geheugen.
"Sorry, maar zou ik er even bij mogen?" vraagt Skylar vervolgens aan de jongen, die blijkbaar precies voor haar kluisje staat.
"Maar natuurlijk, uwe hoogheid," antwoordt hij sarcastisch met een buiging en ik onderdruk de neiging om met mijn ogen te rollen.
"Zeg, als ik bij jou in de klas zit, help je mij dan zoeken naar het lokaal?" Ik kan een sarcastisch lachje niet onderdrukken en ik probeer hem te verstoppen door te doen alsof ik moet hoesten. Dit is zo typisch Rafael. Eigenlijk heb ik heel erg de behoefte om er net zo sarcastisch antwoord op te geven maar doe het toch niet want dat zou zijn missie kunnen verpesten en dat is ook niet te bedoeling.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

      'Glimlachend merk ik op hoe hij me even bestudeert en een beetje ongemakkelijk schuifel ik heen en weer, wachtend tot hij wat gaat zeggen.
'Maar natuurlijk, uwe hoogheid,' hoor ik hem een tikkeltje sarcastisch zeggen voordat hij een buiging maakt en ik schud lachend mijn hoofd en knik toch even dankbaar als hij opzij stapt en ik bij mijn kluisje kan. Deze open ik en ik pak even mijn agenda om te kijken welke lessen ik als laatste hebben. Wanneer ik deze heb gevonden open ik mijn tas om de boeken eruit te halen en deze in mijn kluisje te dumpen.
'Zeg, als ik bij jou in de klas zit, help je mij dan zoeken naar het lokaal?' hoor ik hem dan vragen wanneer ik net klaar ben met mijn boeken droppen en kijk hem even verwonderd aan. Dan hoor ik Benjamin naast me opeens hoesten en sarcastisch lachen tegelijk en ik trek even mijn wenkbrauw naar hem op voordat ik me weer richt tot de jongen met de donkere krullen.
'Dus jij bent ook al nieuw?' vraag ik verbaasd maar knik dan om zijn vraag te beantwoorden. 'Maar natuurlijk, ik wijs Ben -' ik knik even naar Benjamin. '- ook al de weg naar het lokaal dus als je wilt mag je meelopen.' glimlach ik vriendelijk terwijl ik mijn tas even af doe en mijn jas open rits om deze uit te doen en ook in mijn kluisje te doen, scheelt ook weer sjouwen en de kans dat ik hem dan kwijt raak is kleiner. Vervolgens sluit ik mijn kluisje weer en wend me dan weer tot hen.
'Dus...' begin ik. 'Wat is jullie eerste les en welk lokaal? Als we niet in dezelfde klas zitten kan ik jullie alsnog het lokaal aanwijzen.' glimlach ik, haal mijn schouders op en kijk hun afwachtend aan.

---

I just caught the wave in your eyes