[0] Bad boys love good girls || Speeltopic || 1 - Speeltopics

5 jongens hebben ervoor gekozen om bij een geheime dienst te gaan.
Een geheime dienst die niet zo inzit met een mensen leven.
Ze worden naar een school gestuurd met elk 1 naam in hun gedachten.
De 5 jongens kregen elk een naam van een meisje op deze school.
Deze meiden zijn de uitverkoren.
1 doel: Deze meiden ontvoeren en pijn doen.

Ik zal het een beetje beter uitleggen,

Er zijn dus 5 jongens en 5 meisjes.
De jongens hebben zelf gekozen op bij de geheimde dienst te gaan.
Ze moeten als opdracht naar een school gaan en zich voordoen als normale leerlingen.
Elk hebben ze een naam van een meisje gekregen.
Deze meisjes zijn vanaf hun geboorte gekozen om te sterven op hun 17de als ze niet sterk genoeg zijn.
De jongens moeten eerst de meisjes hun vertrouwen winnen en daarna ontvoeren en doen afzien.
De meiden zullen van niks weten. (Ook de mensen die de meisjes spelen niet)

RPG Regels

- Je moet het leuk vinden om mee te doen en dus blijven schrijven. Ik wil geen ongemotiveerde rpg'ers die al erg snel stoppen.
- Schrijf in algemeen nederlands
- Bestuur geen personages van anderen(, behalve als zo is afgesproken.)
- Geen Mary Sues of Gary Stu's, iedereen heeft zo zijn zwaktes.
- Wees aardig tegen elkaar

HET BEGIN

Het is een normale schooldag voor de meisjes. Voor de jongens is het hun eerste schooldag 'undercover'. Het is maandag.

Rafael - Mia
Alex - Lynn
Blake - Maria
Adam - Jessa
Benjamin - Eléonore

[ bericht aangepast op 12 juni 2015 - 22:27 ]

Adam William Holmes

'O, ben jij er zo eentje,' lachte ik, op haar reactie over katers en ochtenden. 'Die tijd heb ik gelukkig al gehad,' grinnikte ik. Ik loog niet. Na de geboorte van mijn dochtertje besefte ik me dat elke ochtend brak zijn hem niet ging worden mijn hele leven. Met andere woorden, mijn dochtertje heeft me laten inzien wat echt genieten is. Echter kon ik dat Skylar niet vertellen. Toen ze snel verklaarde dat ze geen alcoholist was, lachte ik. 'Nee, dat weet ik. Misschien een beetje,' grapte ik en keek op mijn dure horloge, Het duurde nog wel even voordat de les begon. Wat was ik op tijd... Dat gebeurde ook zelden.
'Alcoholist en lievelingetje,' grinnikte ik. 'Doe je goed,' complimenteerde ik haar. Vroeger was ik de alcoholist, maar lievelingetje was ik nooit geweest. Haar knipoog liet ik links liggen. Ze was een beetje mijn soort, ik mocht haar wel. En ze was mijn slachtoffer niet, dus dat was helemaal mooi. Dan was het acceptabel dat ik haar mocht. Dit betekende niet dat we gelijk vrienden waren. Zeker niet. Vrienden koos ik heel kieskeurig. Toen ze me vertelde dat ze scheikunde had, legde ik overdreven mijn hand op mijn hart.
'Gelukkig, geen loner op mijn eerste dag.' Vervolgens achtervolgde ik haar weer. Ik luisterde afwezig naar de namen, echter bij de naam Jessa spitste ik mijn oren. Had ik het goed gehoord?
'Jessa zei je? Aparte naam. Hoe kan je nou niet zeker weten of zij scheikunde hebt? Zit ze niet in onze klas dan?' Verbaasd keek ik haar aan, mijn overwinning en nieuwsgierigheid verbergend.
'Ierland,' herhaalde ik. Daar was ik nog nooit geweest en eerlijk gezegd trok het weer daar me ook niet aan. Wellicht was het een vooroordeel, maar dat deerde me niet. Opeens stopte Skylar met lopen, waardoor ik naar de deur keek voor ons.
'Als het niet teveel moeite is, zou dat gezellig zijn. Dan zie ik je na je eerste lesuur. Succes bij geschiedenis.' Ik zwaaide haar gedag en trok toen mijn leren jack recht. Vervolgens haalde ik mijn hand door mijn haren en zuchtte diep. Formele gesprekken vond ik nooit leuk. Vooral niet op de Middelbare school. Mensen mochten me dan nooit. Ik was te bijdehand en brutaal. Na een korte aarzeling klopte ik aan. Een zeventienjarige jongen speelde ik. Dus niet te netjes, maar ook niet onfatsoenlijk.

[ bericht aangepast op 15 juni 2015 - 18:36 ]

---

'It's sad how we are not alone in our loneliness.' @thesilencefeeling

Eléonore Elisabeth Danver

Ik kijk wat rond op Facebook als ik plots het uur opmerk. Snel duw ik het knopje van mijn IPhone uit en steek die in mijn handtas. Ik duw mijn kluisje dicht en loop de gang rond. Ik ken mijn uurrooster ondertussen al vanbuiten en dat was best handig in zo'n groot gebouw. Nu heb ik geschiedenis. Dit viel nog mee. Ik wandel het lokaal in en kijk zoekend met mijn ogen door het lokaal. Achteraan vind ik nog een plaats naast een jongen die ik nog nooit eerder zag en die opvallend ver van zijn tafel zat met zijn stoel. Terwijl ik naar daar wandel zeg ik een paardmensen gedag en lach ik een paar keer vriendelijk. Ik zet me bij de bank naast hem neer."Jij moet nieuw zijn?", vraag ik hem aangezien ik hem hier nog nooit eerder gezien had. Ik wrijf mijn hand door mijn haren.

[ bericht aangepast op 16 juni 2015 - 16:44 ]

      Ik maakte een protesterend geluidje toen hij me een klein beetje een alcoholist noemde maar moest vervolgens toch wel even lachen.
Vervolgens knik ik terwijl ik even grijns. "Ja ja, ben een pro,' ik grinnik even voordat ik naar hem glimlach.
'Gelukkig, geen loner op mijn eerste dag,' zegt hij, terwijl hij doet alsof hij super opgelucht is waardoor ik weer even moet lachen, ik mocht deze Adam gast wel.
'Sterker nog, je zit ook niet alleen, want de meest awesome persoon, ik dus, komt naast je zitten.' breed grijnzend steek ik mijn duimen naar hem op.
'Jessa zei je? Aparte naam. Hoe kan je nou niet zeker weten of zij scheikunde hebt? Zit ze niet in onze klas dan?' zegt hij verbaasd en ik haal mijn schouders even op.
'Vorig jaar had ze het over stoppen met scheikunde dus ik weet niet hoe het dit jaar ermee zit maar waarschijnlijk is ze er nog wel gewoon,' verklaar ik nonchalant.
'Ierland,' herhaalt hij mij en ik knik bevestigend.
'Jup, prachtig land maar voor het weer moet je er niet heen gaan,' lach ik even en wanneer ik stop zie ik hoe hij naar de deur voor onze neus kijkt. Vervolgens stel ik voor met hem mee te lopen naar scheikunde het volgende uur nadat ik hem heb verteld dat we er zijn.
'Als het niet teveel moeite is, zou dat gezellig zijn. Dan zie ik je na je eerste lesuur. Succes bij geschiedenis.' ik knik vrolijk en zie hoe hij mij gedag zwaait en vervolgens het kantoor binnenloopt.
'Tot dan!' zeg ik dan nog voordat ik opeens merk dat het wel heel stil is op de gang. Haastig ren ik de trappen op, erop lettend dat er niet vanaf val gezien ik nog steeds barstende hoofdpijn heb, hoewel die aspirine duidelijk helpt. Net wanneer ik de gang opren hoor ik de bel gaan en haastig ren ik naar de deur van 2.08 en trek deze snel open.
'Sorry meneer,' verontschuldig ik me en hij knikt even dat het goed is voordat ik de deur weer dichtdoe en op een lege stoel neerzak achterin en mijn boeken op tafel gooi.

---

I just caught the wave in your eyes

---

Benjamin 'Ben' Malvarma

---

---

Net wanneer ik begin te denken dat de plek naast mij wel leeg zal blijven, gaat er een meisje zitten. Haar gezicht komt me bekend voor en ik herinner me dat ik haar al bij de kluisjes heb zien staan en dat zij degene was die door Skylar 'El' werd genoemd. Inwendig juich ik even. Dit is een perfecte kans om haar te leren kennen.
"Jij moet nieuw zijn?" vraagt ze me en ik knik als antwoord.
"Inderdaad, Benjamin is de naam. Maar je mag wel Ben zeggen," zeg ik met een luchtige glimlach op mijn gezicht. Als mijn voorgevoel goed is - en dat is het meestal - is zij mijn prooi en dan kan ik beter een zo goed mogelijke indruk maken. Hen ik het fout? Tja, misschien leidt ze me dan wel naar degene die wel mijn prooi is.
"En mag ik de naam weten van het meisje dat het aandurft naast de onbekende jongen te gaan zitten?" vraag ik haar met een grijns op mijn gezicht. Eerst maar eens kijken wat voor type ik hier voor me heb.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

[oh shit, hoi. Iemand een samenvatting>? Ik had dit weekend pinkpop..]

---

Spinning around, I'm weightless.

[Eerste les is ongeveer net begonnen/gaat beginnen (Geschiedenis) en de tweede les is Scheikunde, je mag geloof ik self bepalen of je char dat volgt. Mia, Skylar, Ben, Eléonore en Rafael zitten al bij Geschiedenis en Adam bij de decaan (:].

---

I just caught the wave in your eyes

[jij moet me ook overal updates geven he hahaha, thanks <3, hier hetzelfde; eerst douchen, en dan ga ik posten.]

---

Spinning around, I'm weightless.

[Hahah ik ben gewoon veel te actuef op Q :'D maar no probs haha.]

---

I just caught the wave in your eyes

Eléonore Elisabeth Danver

De jongen die Benjamin heet maar die ik blijkbaar Ben mag noemen is direct heel spontaan. Wat ik niet echt verwacht van nieuwelingen. Meestal zijn die stil en kan je er geen gesprek mee starten de eerste week. Ik glimlach vriendelijk en zie dat hij een tijdje nadenkt. "En mag ik de naam weten van het meisje dat het aandurft naast de onbekende jongen te gaan zitten?", vraagt hij dan. "Want dit is zo eng", lach ik sarcastisch. "Ik ben Eléonore, maar je kan me gerust noemen wat je wil. Ik heb hier wel een paar bijnamen", glimlach ik vriendelijk. Ik vind het altijd leuk als er nieuwe mensen zijn. Maar als ze me niet aanstaan mogen ze zo snel mogelijk weer vertrekken! Daarnet heb ik Sky al even gezien maar die had het druk bezig met de jongens en volgens mij liep deze jonger daar ook bij. Als ik straks Sky tegenkom zal ik haar mening eens vragen over deze jongen. Ik ben een persoon die snel wil weten met wie ik te maken heb.

[ bericht aangepast op 15 juni 2015 - 18:18 ]

---

Benjamin 'Ben' Malvarma

---

---

"Want dit is zo eng," zegt het meisje sarcastisch lachend. "Natuurlijk," antwoord ik met een serieus gezicht. "Je weet nooit wat ik van plan ben." Ik houd mijn serieuze gezicht heel even vast, waarna ik begin te lachen. Het lijkt wel heel sarcastisch en zo zal ze het ook opvatten, maar ik heb natuurlijk wel gelijk. Ik ben dingen van plan die niet al te gunstig zullen zijn voor mijn slachtoffer.
"Ik ben Eléonore, maar je kan me gerust noemen wat je wil. Ik heb hier wel een paar bijnamen", zegt ze terwijl ze glimlacht. Vanbinnen juich ik even, meteen het allereerste uur en mijn prooi zit al naast me! Nu is de noodzaak om haar goed te leren kennen nog groter geworden.
"Aangenaam," antwoord ik haar terwijl ik vriendelijk glimlach. Ik wacht heel even voor het effect en voeg er dan met een knipoog "Ellie," aan toe. Tja, zij zei dat ik haar van alles mocht noemen, dan doe ik dat. Sowieso was ik niet van plan om de verlegen, stille jongen te spelen, zeker niet nu zij me iemand lijkt die ik wel een beetje uit kan dagen. Mocht ik het fout hebben, dim ik wel wat in, ik wil haar natuurlijk niet afschrikken, maar ervaring heeft me geleerd dat mensen die uitdagende, mysterieuze jongen meestal interessanter vinden dan het stille buitenbeentje, dus dat is wie ik zal zijn.

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Eléonore Elisabeth Danver

"Natuurlijk", zegt hij. "Je weet nooit wat ik van plan ben.", voegt hij er nog aan te met een serieus gezicht. Eventjes kijk ik hem een beetje bang aan maar wanneer hij begint te lachen zucht ik opgelucht en lach dan een beetje mee. "Aangenaam", antwoordt hij wanneer ik mezelf voorstelde. Ik glimlach alleen maar overdreven vriendelijk en draai dan even mijn gezicht om iets op mijn map te schrijven aangezien hij toch niet echt iets meer zei. Maar geen vijf seconden later hoor ik hem weer iets zeggen:" Ellie."
Ik lach:"Je bent de eerste met die bijnaam, proficiat Ben!" Deze les kan nog leuk worden. Vanachter hoorde de leerkracht je toch amper en die van geschiedenis is toch niet echt streng integendeel ik denk dat ze soms bang is van ons. Hoeveel nieuwe zouden er eigenlijk zijn? Ik heb al een paar gezichten gezien die ik nog nooit eerder zag daarnet.

[ bericht aangepast op 15 juni 2015 - 21:07 ]

Adam William Holmes

Ik stond net in het kamertje van de decaan toen ik de bel hoorde, waardoor ik me afvroeg of Skylar het wel gered had. Ik hoopte het. De vrouw aan de andere kant van het bureau keek over haar brilletje fronsend naar mij. Ik wist niet wat ze dacht, maar ik merkte wel dat ze me opvallend bekeek. De stilte duurde me lang, waardoor ik besloot me voor te stellen. Ze kuchte en begon een heel verhaal over de school te vertellen. Waarschijnlijk had ik dit gemist toen ik in Italië zat voor mijn dochters verjaardag. Ik bleef beleefd en onderbrak haar niet, simpelweg omdat al haar uitleg, regeltjes etc. mij niet deerde. Op haar vraag of ik vragen had, reageerde ik dan ook met een simpele 'nee.' Ik had geen idee hoelang dit gesprek had geduurd, maar ik wist wel dat ik nu nog een hele tijd zou moeten wachten voordat het tweede lesuur begon. Ik schudde haar hand en verliet snel de ruimte. Verveeld besloot ik naar buiten te lopen en daar op een bankje plaats te nemen. Genietend van het zonnetje keek ik naar de sportvelden voor me, denkend aan mijn nieuwe baan en aan mijn dochtertje.

[ bericht aangepast op 15 juni 2015 - 22:50 ]

---

'It's sad how we are not alone in our loneliness.' @thesilencefeeling

      Met het heerlijke geluid van mijn wekker die naast mijn tweepersoons bed stond te gillen werd ik wakker. Kreunend opende ik mijn ogen om te ontdekken dat ik met mijn hoofd bij mijn voeteneinde lag, doordat ik zo onrustig had geslapen. Een vaag glimlachje verscheen op mijn gezicht terwijl ik terug naar mijn hoofdeinde bewoog en over mijn bed leunde om de wekker uit te zetten. Ik zette mijn wekker altijd uit, ik deed niet aan snoozen, omdat het geluid van mijn wekker al zo ongelooflijk vervelend was dat ik wakker genoeg was. Vandaag was dat niet het geval. Ik sloot mijn ogen weer, en dommelde weg...
      Ik opende mijn ogen, vijf minuten later, voor de tweede keer; ik kon nu niet blijven liggen. Het was maandagochtend, ik had zo geschiedenis en ik moest weg. Met een zucht gooide ik mijn deken van me af om vervolgens naar de deur van mijn slaapkamer te lopen. Toen ik mijn kamer uit liep, hoorde ik niemand in het huis praten, en ik hoorde niemand lopen of dingen in de vaatwasser zetten. Vreemd. In de slaapkamer van mijn ouders was ook niemand. Ik vroeg me af waarom dat was. Zachtjes neuriënd pakte ik mijn handdoek van het rek en liep naar de douche, die ik aanzette en liet opwarmen voordat ik erin stapte. Onder de douche waste ik mijn haren, en scheerde ik mijn benen.
      Toen ik klaar was met douchen, pakte ik mijn handdoek en droogde ik mezelf af, waarna ik mijn haren in de handdoek wikkelde en naar mijn kamer liep. Toen ik op de wekker keek om te kijken hoe lang ik nog had, zag ik dat het al veel te laat was, en dat ik ontzettend moest opschieten. Snel greep ik een shirt uit mijn kast, een korte broek en een paar sokken dat achteraf iets te lang was voor mijn docs, rende ik naar beneden en smeerde ik een boterham voor mezelf en propte die in mijn mond. Geen wonder dat ik niemand hoorde; iedereen was al lang weg. Toen ik mijn boterham had weggewerkt, pakte ik een glas water en nam toen mijn pil en mijn hooikoortspil in, om de trap op te rennen (bonk, bonk, bonk, ik had mijn schoenen al aan, sorry buren), en mijn tanden te poetsen. Snel trok ik een oogpotlood langs mijn waterlijnen en deed ik een beetje mascara op mijn wimpers, pakte ik mijn tas, rende ik naar beneden waar ik mijn jas snel van de kapstok haalde en mijn sleutels van het haakje trok.
      Toen ik de deur achter me dicht had getrokken, mijn kisbee na drie keer proberen eindelijk startte en ik weggereden was, greep ik naar mijn mobiel om te kijken hoe laat het was. Mijn telefoon viel uit mijn hand toen ik over een hobbeltje reed en viel uit elkaar. Ik had de oude samsung van mijn moeder zolang mijn iphone gemaakt werd en deze was lang niet zo stevig. Ik stopte de scooter en rende terug naar de onderdelen van de telefoon. Die zou ik nog wel in elkaar zetten, als ik op school was. Ik gooide de onderdelen in mijn tas en reed snel verder, hopend dat ik het nog zou halen.
      Met 70 over het fietspad rijden was niet iets waar ik trots op was, maar in mijn buurt was nooit politie en ik kon echt niet te laat komen. Toen ik het schoolplein op scheurde zag ik nog maar weinig mensen lopen en ik vreesde het ergste. Ik kon niet op mijn telefoon kijken, en een telefoon had ik niet, dus toen ik mijn scooter op slot had gezet liep ik naar een jongen die op een bankje zat. "Ehm, hi. Weet jij misschien hoe laat het is?" Vroeg ik, terwijl ik om me heen keek. Als ik te laat was, sloeg ik geschiedenis voor vandaag over; als ik nog een briefje moest halen zou ik me vroeg moeten melden morgen en dat vond ik het niet waard, ik was goed in geschiedenis dus dat was toch geen probleem. Ik keek naar de jongen, ik had hem nog nooit gezien dus hij zou wel nieuw zijn.

---

Spinning around, I'm weightless.

---

Benjamin 'Ben' Malvarma

---

---

Ze kijkt zelfs een beetje benauwd als ik zeg dat ik misschien wel van alles van plan ben en ik moet even grinniken.
"Je denkt toch niet dat ik het serieus zo zou zeggen als ik echt iets van plan zou zijn?" Nou, eigenlijk is dat precies wat ik wel aan het doen ben. Ik vertel haar dat ik iets van plan ben en doe alsof het een grap is.
Om mijn pas bedachte bijnaam moet ze lachen. "Je bent de eerste met die bijnaam, proficiat Ben!" zegt ze vervolgens. Ik lach mee.
"Tja, ik ga niet graag met de groep mee."
De leraar lijkt met zijn les bezig te willen maar om heel eerlijk te zijn interesseert het me niet. Ik hoef toch geen goede cijfers te halen want ik heb mijn diploma al op zak. Sowieso zou ik hier graag voor het einde van het jaar weg zijn.
"Hoe zijn de leraren hier?" vraag ik haar. Ze ziet er ook niet echt uit alsof ze veel zin in de les heeft, dus ik ga ervanuit dat ze geen bezwaar heeft tegen het negeren van de leraar. "En de leerlingen?" Hierbij grijns ik even een beetje uitdagend. Ik ben bezig mijn prooi af te tasten. Is ze een brave nerd, gewoon vriendelijk waardoor ze me gewoon antwoord zal geven of zal ze op mijn uitdaging ingaan en het zelf - tja, ik vraag toch alleen naar de leerlingen? - in onschuldig geflirt veranderen?

---

---

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Eléonore Elisabeth Danver

Hij stelde me toch een beetje gerust met zijn woorden maar volgens mij is hij helemaal niet zo'n creep of zo. "Tja, ik ga niet graag met de groep mee.", zegt hij wanneer ik zeg dat hij de eerste is. Dat zijn wel mooie woorden. Toch zal hij dit misschien wel moeten doen op deze school. "Hoe zijn de leraren hier?", vraagt hij nu. "Zoals alle leerkrachten zeker, irritant enzo. Maar zo makkelijk te bespelen", antwoord ik.nNu vraagt hij achter de leerlingen. "Die vallen echt goed mee, natuurlijk heb je altijd trutten of mensen die zich alles permitteren", zeg ik glimlachend. "Maar jij, jij lijkt me wel geen zeventien om eerlijk te zijn", zeg ik. Misschien wordt hij nu wel kwaad. Ik ben soms echt ongepast. Ik beklaag het me nu al dat ik dit zei. Domme Eléonore. Ik probeer vriendelijk te lachen wachtend op zijn reactie. Pleas neem het goed op.