[RPG] [300] A Modern Marauders Story [Speeltopic] [3] - Speeltopics

R O L L E N


S O C I A L M E D I A


V A K K E N


I N F O R M A T I E


T O P I C S


R E G E L S


S T A R T E R S

[ bericht aangepast op 5 april 2016 - 13:40 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

OLLIE GABRIEL REID
Hufflepuff • Running late

---

"Dat lijkt me goed," glimlach ik, met het meisje naast me naar buiten lopend. Galant, zoals ze me zojuist omschreef, voorzie ik haar van vuur en kijk ik naar haar terwijl ze rookt, terwijl ik zelf ook een sigaret opsteek.
"Dankjewel," mompel ik, terwijl ik diep inhaleer en de rook daarna uitblaas. Waar het vandaan komt weet ik niet precies, maar het woord verlaat mijn lippen al voordat ik er echt bij na kan denken. "Voor je complimentjes, en zo, bedoel ik."
Dat meen ik oprecht. Pixie is iemand die zegt wat ze denkt, er is nooit een woord gelogen, en het doet me goed dat ze zo over me denkt.
Een golf aan woorden stroomt over mijn lippen. "Ik weet nooit zo goed hoe ik me moet gedragen, weet je.. Het is allemaal een beetje ingewikkeld, met meisjes en zo. En je zou denken dat ik dat niet zo zou ervaren, maar toch.." Ik weet dat Pixie geen flauw idee heb wat ik bedoel met de onzin die ik uitsla, maar daar kan ik niks aan doen. De woorden zijn er nou eenmaal. "Sorry, dat was raar."
"Ik heb een aantal shirts nodig, denk ik, En een broek, of zo." zeg ik, antwoordend op haar vragen van eerder. "Ik pas niet meer in de shirts die mijn moeder me meegegeven heeft." Deze zomer heb ik geen tijd gehad om nieuwe kleding te kopen, en de kleren die ik had passen nu niet meer omdat er toen nog ruimte nodig moest zijn voor bepaalde.. dingen. Gelukkig pas ik nog prima in de meeste broeken die ik toentertijd droeg, omdat ze altijd flink baggy waren, maar ik ben redelijk trots op het feit dat ik nu geen borsten meer heb en wel een flinke.. package, ergens anders, dus misschien is het tijd dat ik stop met de onflatterende stukken stof om mijn lijf. "Maar dat kan ik ook een andere keer doen, ik kan me voorstellen dat je niet veel zin hebt om met mij een kledingwinkel in te gaan.."

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Chava Hailey Stirling

_________________________________________________________________________________________________________

Rustig loop ik door de gangen van Hogwarts. De meeste mensen hebben nu plannen om naar Hogsmeade te gaan, maar ik niet. Mijn hand gaat naar mijn broekzak om mijn mondharmonica te pakken. ‘Nee.’ zeg ik tegen mijzelf. ‘Chava, je gaat je niet weer een jaar op de achtergrond houden. Niet weer een jaar met je harmonica.’ Niet weer een jaar alleen, klinkt er in mijn hoofd.

Met een ferme pas loop ik richting de Great Hall. Ik ga gewoon ontbijten en dan zie ik vanzelf wel wat ik ga doen vandaag. Misschien ga ik een beetje huiswerk maken, of een nieuw nummer instuderen… Of naar Hogsmeade. Ik schrik van mijn eigen gedachtes. Ik heb het nooit echt naar mijn zin in Hogsmeade maar als je vrienden wilt maken, kan dat beter in een café dan in de bieb. Grinnikend ga ik zitten aan de Hufflepuff tafel, zonder echt op te letten naast wie. Zodra ik een broodje heb gesmeerd spelen de gedachten al weer in mijn hoofd.
‘Maar Chava,’ zegt het irritante stemmetje, ‘Wil je dan echt alleen naar Hogsmeade? Iedereen heeft al afspraken voor vandaag.’ Het schiet me te binnen dat er ook een volgende keer komt. Dan heb ik wel meer tijd om mensen mee te vragen.
‘Maar dan zit ik weer alleen vandaag.’ zucht ik zachtjes. Betrapt kijk ik om mij heen. Oeps, dat laatste zei ik hardop. Eigenlijk zie ik nu pas dat Dreven naast me zit.
‘Morning.’ groet ik hem. Zonder antwoord af te wachten richt ik mij weer op mijn ontbijt. Dreven zit nog hier. Heeft hij geen plannen voor vanmiddag dan? Vast wel, het is tenslotte Hogsmeade weekend. Mijn rechterhand speelt een beetje met mijn glas pumkinjuice als ik me voor de zoveelste keer die ochtend afvraag wat ik nou eigenlijk ga doen.
‘He Dreven, heb jij al iemand om mee naar Hogsmeade te gaan?’ Alle kleur trekt uit mijn gezicht en ik richt me weer op mijn eten. Wat heb nou weer gedaan?

[ bericht aangepast op 6 feb 2016 - 13:18 ]

---

It's kind of fun to do the impossible ~ Walt Disney

Primrose 'Pixie' Matilda York
Ravenclaw || Causing mayhem together is always better than doing it alone
Het was fijn om gewoon even rustig een sigaret te kunnen roken in de ochtend met iemand die van hetzelfde genoot en geen domme vragen stelde. Tuurlijk wist ik dat het slecht was, dat het een verslaving was, maar dat hoefden mensen niet nog eens een keer in te wrijven. Ollie bedankte me nog voor mijn compliment, maar ik wuifde het maar weg. "Het is gewoon de waarheid, Olls. Niets meer en niets minder." Zo dacht ik er echt over, of hij dat nu ook zo zag of niet. Net toen we de hekken van het schoolterrein door liepen begon hij me te overladen met woorden, die voor mij als een tang op een varken sloegen. Ik probeerde er iets van te maken, maar van alles klopte niet aan het verhaal. Was hij nu gewoon zo ongemakkelijk? Dat viel best wel mee. Was hij gay? Nee, dat zouden we wel hebben gemerkt, Ik liet het maar even rusten toen hij begon over wat hij nodig had ui het dorp. Straks zou ik er wel achter proberen te komen, want mijn nieuwsgierigheid kende geen grenzen, wat me ook nog wel eens in narigheid bracht. Ik grinnikte zacht en klopte hem zacht op zijn borst. "Flink gesport deze zomer?" Hij zag er duidelijk wel een stuk vrolijker en gezonder uit, al was zijn zelfvertrouwen nog niet waar het mocht zijn. Dit kwam ook weer naar voren in zijn aanvulling van zijn woorden. "Ik vind het prima om met je te gaan shoppen. Je kleren hangen nu inderdaad wel heel erg om je lijf, nog erger dan eerst. Laten we dat dus maar eerst doen en dan kunnen we altijd nog kijken of we tijd hebben voor andere inkopen." Ik kon anders op het kasteel nog wel hier en daar wat bij elkaar scharrelen om wat in elkaar te flansen. Winkelen met Ollie leek me zeker wel gezellig, hem eindelijk in iets stoppen wat wel paste en hem niet verzwolg als twee grote hobbezakken. Ik nam een lange trek van mijn sigaret en speelde wat met een van mijn staarten. De peuk was al bijna op, en ondanks dat ik wel trek had in een tweede, deed ik het niet. Zo slim was ik nog net wel, of de jongen naast me moest een tweede opsteken, dan zou ik gezellig meedoen, want alleen roken naast een roker was vrij ongemakkelijk om eerlijk te zijn.

---

Bowties were never Cooler

OLLIE GABRIEL REID
Hufflepuff • Running late

---

Haar opmerking over mijn sportieve lichaam doet me alweer glimlachen. Waar ik vroeger amper naar de sportschool durfde te gaan - om obvious reasons - heb ik nu wekenlang hardgelopen en allerlei andere lichamelijke oefeningen uitgevoerd om mijn lichaam zo mooi mogelijk te krijgen. Fijn dat het te zien is.
"Ja, wie had dat gedacht, hè?" Glimlach ik.
"Ik vind het prima om met je te gaan shoppen. Je kleren hangen nu inderdaad wel heel erg om je lijf, nog erger dan eerst. Laten we dat dus maar eerst doen en dan kunnen we altijd nog kijken of we tijd hebben voor andere inkopen." Ik knik terwijl ik de peuk tussen mijn vingers wegschiet. "Dat lijkt me goed."
Het is nogal duidelijk dat Pixie een beetje in de war is door mijn woordenbraaksel van zojuist, en ik schaam me er een beetje voor. Misschien, als blijkt dat ze echt zo vriendelijk is als ze tot nu toe lijkt, durf ik haar mijn geheim wel toe te vertrouwen. Tegelijkertijd weet ik ook dat Gossip Girl, de roddelkoning of koningin van de school, actiever is dan ooit tevoren en ik vraag me af hoe lang een geheim geheim kan blijven hier. Niet dat ik Pixie niet vertrouw, dat zeker niet, maar toch.. Je kunt nooit te voorzichtig zijn.
"Dankjewel, dat je met me mee wilt en zo. Ik ben niet zo'n fan van winkelen." Of nou ja, ik wás niet zo'n fan van winkelen, vooral in mijn eentje, omdat ik het gevoel had dat iedereen door mijn facade heen kon zien als ik op de jongensafdeling van een winkel liep. Nu ben ik minder onzeker, maar toch voelt het raar om kleren te kopen voor een volledig nieuw lichaam. "Ik vertrouw op jouw smaak in mode, trouwens, want die van mij is...," ik schud mijn hoofd en glimlach. "Nou ja, laten we zeggen dat ik zo'n zestien jaar aan jongensmode in te halen heb."

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

always keep a smile on your face, it'll lighten up the world

---

      Al snel stond ik op de binnenplaats, Danny was echter nog nergens te zien. Zo snel was ik toch ook weer niet geweest? Oke, misschien wel een beetje, moest ik toegeven. Ik wachtte nog even, maar toen het wachten me begon te vervelen, stuurde ik de jongen een berichtje op whatsapp met de vraag of hij nog zou komen.
Ik wilde niet zeuren of hem opjagen, maar ik had gewoon geen zin om nog langer te wachten. Al zou ik het waarschijnlijk wel gedaan hebben, zo graag wilde ik dit nu gewoon even uitpraten.
Na nog eens vijf minuten zag ik Daniel - ik zal niet zeuren over hoelang het duurde - aan komen lopen. Hij propt het laatste stukje van zijn brood naar hem toe. Ik glimlach naar hem als hij zo dicht bij me staat dat hij de glimlach kan zien.
'Howdy' groet hij me als een soort cowboy en mijn glimlach vergroot.
Hij lijkt echter minder opgewekt en tevreden over dit gesprek. Hij zet zijn capuchon op en zijn stem klinkt niet al te blij als hij me vraagt waarover ik wilde praten.
Ik schaapte mijn keel, terwijl ik een paar seconden naar de grond keek. Ik had besloten mijn schuld te bekennen. Het was niet persé alsof ik hier volledig achterstond en het overeenkwam met mijn mening, maar ik wilde dit gewoon niet. Ik had Daniel meegemaakt als een heel aardige jongen en wilde hem ergens - ook al voelde het na ons begin als poging tot dating - wel als vriend.
'Sorry' begon ik, mijn hoofd weer naar de jongen richtend. 'ik heb me echt heel kinderachtig gedragen. Je had gelijk. Ik heb je gepusht en dat had ik niet moeten doen.'
Ik schoof een beetje met mijn voeten over de grond. Ik was namelijk best zenuwachtig over hoe hij zou gaan reageren.
'Wil je nog vrienden zijn?' Mijn hoofd was inmiddels weer naar de grond gericht. Ik keek Danny gespannen aan vanuit mijn bovenste ooghoeken.

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Ze grijnst en sluit de gordijnen van het bed, wat mij heel erg nerveus maakt, al zeg ik het niet. Opeens begint ze te kreunen en ik probeer niet teveel te laten zien dat ik ervan schrik. Wat zie ik er stom uit waarschijnlijk.
"Gewoon om wat met ze te fucken, geen zorgen." Ik probeer mijn lach in te houden, aangezie dat natuurlijk heel vreemd is op dit moment en hou me stil. "Maar ik vind het prima om naar het dorp te gaan. Dan ga ik wel winkeltjes kijken ofzo, terwijl jij met Luke en z'n muggle praat. Ik wil t niet voor je verpesten. Dan kunnen we daarna misschien nog samen wat etalages kijken ofzo." Ik knik, aangezien ik geen geluid wil maken. Ze doet haar shirtje verkeerd om aan en haar haar door de war. Ik begin ook mijn haar door te war te doen - niet dat het net zo geweldig zat.
Dan doe ik de gordijntjes weer open. Nu kan ik mijn lach echt niet meer inhouden, aangezien de vier jongens allemaal ontzettend geschrokken kijken. "Ja, laten we gaan dan. Ik ehm, ik ga nu even omkleden dus als je eventjes weg zou willen gaan?" Dat laatste zeg ik weer wat zachter, maar nog steeds met een lach op mijn gezicht. Dan pas besef ik me dat ik eigenlijk precies aan het doen ben wat mijn ouders willen; ik raak bevriend met het meisje waarmee ik moet gaan trouwen. Wil ik echt de zoon zijn die alles doet wat pappie en mammie van hem vragen? Ik heb mezelf altijd voorgehouden dat ik op mijn eigen manier tegen ze rebel, misschien niet zo heftig als Sirius, maar ten minste wel iets. Maar misschien doe ik helemaal niks.

---

---

Toen ik vanochtend wakker werd - met een redelijke kater, ik heb gisteren ook best wel feest gevierd -, had ik niet durven voorspellen dat dit vandaag zou gebeuren. Dat wat zou gebeuren? Vandaag is een grootste dag, namelijk de dag waarop Lily Evans een normaal gesprek met mij voert, waarin ze mij dus niet - of nauwelijks - uitscheld. Maar niet alleen dat. We hebben echt afgesproken. Aangezien haar vriendinnen er lang over doen en ik toch niks te doen heb, hebben we in de Grote Zaal afgesproken. Jazeker, ik, James Potter, heb met Lily Evans afgesproken in de Grote Zaal.
Daarom probeer ik zo snel mogelijk mijn spullen bij elkaar te rapen. Natuurlijk is op dit moment mijn bril weer niet waar hij hoort te zijn. Maar ik heb nu geen tijd om op zoek te gaan naar een stomme bril, ik moet naar Lily Evans toe.
Als ik naar de Grote Zaal ren bedenk ik me dat ik vaker zo snel zou moeten rennen. Nu ben ik ten minste gemotiveerd, als ik bij conditietraining ben, staat Lily niet aan het einde van de renbaan. Als ik eenmaal daar ben, stuur ik een berichtje naar Lily. Ik kijk rond, op zoek naar een rode bos haar, maar ik zie die helaas niet. Dan zie ik haar zwaaien en naar me toe lopen. De grijns op mijn gezicht is nu echt niet meer te verbergen en ik doe ook geen poging meer.
Ze staat een beetje ongemakkelijk voor me en ik deel die ongemakkelijkheid, aangezien ik niet weet hoe ik haar moet begroeten. Zij besluit te gaan voor een simpele 'hey'.
"Hey Evans," zeg ik dan en ik kijk rond. Haar vriendinnen zijn er nog niet, gelukkig. Van mij mogen ze nog de hele dag bezig zijn met opstaan. "Goed geslapen?" vraag ik dan maar, om een gesprek op gang te brengen.

[ bericht aangepast op 14 feb 2016 - 17:53 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Primrose 'Pixie' Matilda York
Ravenclaw || Causing mayhem together is always better than doing it alone
Ollie was duidelijk trots op zijn atletische lichaam, en leek mijn plan om maar eens goed voor hem te gaan shoppen een goed plan. Ik vond het wel eens leuk. Ik had een aparte style, maar zag wel zeker of iets bij iemand stond of niet, en of kleren bij elkaar stonden. Ik drukte mijn peuk uit tegen een paaltje langs de weg en stopte hem in mijn zak, om niet te vervuilen. Ik zou hem straks wel in de afvalbak mikken. Ik was nog wel wat ik de war door zijn woorden van eerder, maar het idee om gewoon een gezellige dag tegemoet te gaan, zonder drama of andere problemen, klonk me als muziek in de oren. Ik schonk hem een glimlach bij zijn bedankje en blies een plukje wat uit mijn staarten was ontsnapt uit mijn ogen. Toch deed zijn volgende opmerking me lachen. "Ik weet niet of je dat zou doen als je mijn volledige kledingkast zou zien, maar ik weet zeker dat het met jou wel goedkomt. Als het goed past, dus niet te groot of te klein, en de kleuren niet vloeken, kan je weinig fout doen." Ik draaide het haar van een van mijn staarten om mijn vinger en keek naar de jongen. Een lichaam als dat van hem zouden velen een moord doen, dus leuke kleren vinden zou niet moeilijk zijn. "Maar in plaats van jou in mijn style stoppen, lijkt het me veel leuker om je een eigen style te laten vinden." Hij moest zelf toch ook wel dingen hebben die tot hem spraken, of die hij echt heel lelijk vond. Dat moest wel. Daarbij gaf dit me de uitgelezen kans om hem in wat belachelijke kleren te zien, en niet te vergeten dat verre van slechte lichaam wat hij onder zijn tentdoeken van kleren verstopte. Ik zag hem dan wel alleen als vriend, maar ik kon ook niet ontkennen dat ik benieuwd was naar hoe zijn lichaam eruit zou zien. Toch zou dit vooral een trip zijn om hem kleren te kopen die hem goed lieten voelen, en dat hij er dan ook nog eens goed uit zou zien, zou geen slechte bijkomstigheid zijn.


Franciszka 'Frankie' Malia Rogers
Slytherin || He's actually quite a good kid, bit weird, but good
Het was duidelijk dat Reg mijn actie niet helemaal had verwacht, maar ik vond het hylarisch. Hij durfde niet veel te zeggen, maar deed gelukkig wel mee. Toen hij uiteindelijk de gordijntjes wilde openen ging ik languit liggen en greep de lakens vast, zodat ik ze nog een klein showtje kon geven door mijn rug te hollen en me op het matras te laten klappen met een diepe zucht. Ik hoorde intussen de jongen naast me lachen en draaide me op mijn zij. Ik zag de jongens met open mond kijken, en hun ogen leken bijna uit hun oogkassen te springen van ongeloof. Ik schonk ze een knipoog en likte mijn lippen, terwijl ik met mijn hand net iets te opvallend over Regulus' zij ging. Ik knikte bij zijn woorden en dronk snel mijn glas sap nog leeg voor ik mijn benen over het rand van het bed zwaaide in een soepele en waarschijnlijk te lenige beweging voor de meeste mensen in deze wereld. "Ik zie je later." zei ik met een gemeende glimlach, voor ik soepeltjes de kamer uit verdween om me in mijn eigen kamer aan te gaan kleden en mijn haren te doen. De jongen was duidelijk preuts, onervaren, maar interessant en ongelofelijk lief. Zelf wilde ik niet ingeven aan het uithuwelijken, maar zelf kon ik duidelijk niet beter vinden en zo erg als ik het in het begin had gedacht was Regulus niet. Misschien werd ik wel zwak, maar hij begon toch ergens een plekje voor zichzelf te creëren in mijn leven. Ik trok een zwart jurkje aan en kamde eerst mijn lange rode haren uit, voor ik ze opstak in een strakke ballerina knot Na nog wat make-up en stevige smalle zwarte schoenen, was ik klaar voor vandaag. Ik pakte nog wel een tasje voor mijn portemonnee en een vestje mee, maar toen was ik toch echt klaar en trippelde maar naar beneden om in de Common Room op Regulus te wachten. Ik wist niet zo goed wat ik meer kon doen behalve dat, gezien we niet heel veel meer hadden afgesproken. Tijdens het wachten begon ik wat kleine balletpasjes te doen, maar niet veel, omdat ik niet mocht verdwijnen in die wereld voor als Regulus zou opduiken, en daarbij had ik er niet de goede schoenen voor aan.

[ bericht aangepast op 14 feb 2016 - 23:46 ]

---

Bowties were never Cooler

OLLIE GABRIEL REID
Hufflepuff • Out with a friend

---

Het is een flinke wandeling naar Hogsmeade, maar zodra we er eenmaal zijn blijkt dat het allemaal waard geweest te zijn.
Heel even kijk ik rond, en dan trek ik Pixie de eerste de beste kledingwinkel in die er is. De ene hoek hangt vol met jurkjes, en die schiet ik dan ook zo snel mogelijk voorbij, waarna ik naar de jongensafdeling doorloop. Ik kijk over mijn schouder om te zien of Pixie me nog volgt, en als dat zo blijkt te zijn schenk ik haar een enthousiaste glimlach.
De rekken vol met kleuren laat ik links liggen, en met mijn rechterhand gris ik een aantal witte, grijze en zwarte shirts met verschillende halslijnen en in verschillende maten uit een rek terwijl ik tegelijkertijd een broek zoek die me gaat passen.
Het is tot nu gelukkig rustig in de winkel, het zijn alleen Pixie, de verkoper, een vrouw van middelbare leeftijd en ik. Alle tijd om te passen zonder rare blikken dus.
"Ik..," mompel ik, terwijl ik ondertussen een stapel shirts over mijn arm balanceer, "ga dit even passen."
Het pashokje is altijd confronterend. Hoe mooi mijn lichaam nu ook is, het blijft.. vreemd. Daarnaast zijn er twee, dunne witte littekens te vinden op de plek waar ooit twee onnodige borsten zagen, iets dat er voor zorgt dat ik het liefst niet zonder shirt rondloop. Maar then again, ik ben waarschijnlijk de enige die ze ziet en al zouden andere mensen ze zien, ze zouden er waarschijnlijk toch geen vragen over stellen.
Het eerste shirt dat ik over mijn hoofd trek is minstens drie maten te klein en valt als een soort cropped top tot net boven mijn navel. "Ik denk," lach ik, terwijl ik het gordijn opentrek, "dat ik de ideale maat heb gevonden."
Ik neem een modellenpose aan terwijl ik Pixie, lachend, aankijk. "En ik ga dit echt nooit meer uitkrijgen."

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Jason Axel O'Donnell Jase • Hufflepuff • Captain • 16 • Sixth Year "You're the judge, oh no, set me free.' Terwijl we lopen staart Blake wat afwezig naar haar telefoon en om nou te zeggen dat ze zo een ideaal gezelschap is – niet echt. Maar goed ik wil geen ruzie met haar dus houd ik maar mijn mond terwijl we verder lopen. Zodra we Hogsmeade bereikt hebben passeren we een groepje van vijf jongens van ik denk onze leeftijd, wellicht ouder wellicht jonger – who knows, who cares.       'Hey, Blake-,' een van de drie jongens fluit en een andere slaat zijn beste vriend op zijn schouder. 'wanneer heb je weer tijd voor me? Of voor ons allemaal, ik hoorde dat dat iets is dat je ook doet.' ik grom een beetje en werp de jongens een dodelijke blik toe.       'Val dood' mompelt Blake en versnelt haar pas een tikkeltje. 'Kom op Jase. Laten we gaan ontbijten oké?'       'Ik zou heus naast je willen 'dood'-' hij maakt een quote-gebaar met zijn vingers. 'vallen op bed na een leuk avontuurtje.' zegt één van de jongens lachend en de andere jongens beginnen ook te lachen. Ik wilde net Blake volgen maar ik draai me onmiddellijk om en duw één van de jongens hard met zijn hoofd tegen een muurtje aan.       'Voor jullie informatie, ze heeft geen tijd voor jullie en ze zal ook nooit tijd hebben voor jullie. Flikker dus maar een eind op.' grom ik en loop dan weer naar Blake toe en trek haar het cafétje in. 'Wat wil je eten?' mompel ik en ga aan een tafeltje zitten met haar.

[ bericht aangepast op 23 feb 2016 - 22:18 ]

---

I just caught the wave in your eyes

Primrose 'Pixie' Matilda York
Ravenclaw || Causing mayhem together is always better than doing it alone
Ik hobbelde vrolijk met Ollie mee. Ik had er echt wel zin in, en zeker toen hij eenmaal zijn ogen liet vallen op de donkerdere kleuren in de mannenafdeling. Zelf pakte ik voor hem een of twee felgekleurde shirts met leuke prints van een ander rek. Hij kon het prima hebben en zeker in de zomer was een beetje kleur wel zo leuk. Ik probeerde de kleuren wel een beetje in de neutralere en natuurlijke kleuren te houden, maar blauw en groen moesten kunnen. Ik knikte bij zijn woorden en liep een stukje mee met hem richting de pashokjes, met de twee shirts over mijn arm. Het duurde even voor hij weer terugkwam, en toen hij eenmaal naar buiten kwam, kon ik met geen enkele mogelijkheid mijn lach inhouden. Zijn lichaam was heel goed zichtbaar, maar hij zag er zo belachelijk uit in die crop top, dat ik alleen maar kon dubbelklappen van het lachen, zeker toen hij ook nog een pose aannam die alleen die eng dunne modelletjes in bladen deden. Bij zijn woorden dat hij het niet uit kon krijgen, probeerde ik te stoppen met lachen, maar het lukte van geen kanten en al snel dropen de tranen van het lachen over mijn wangen. "Neem dezen en geef me even tijd om bij te komen. Als je hem echt niet uit krijgt wil ik wel helpen." hikte ik tussen de lachstuipen door. Ik stak hem de twee gekleurden shirts toe, die de goede maat zouden moeten zijn, of misschien een maatje te groot, maar beter dat dan dat hij er niet meer uit kwam. Ik liet mezelf intussen zo voorzichtig mogelijk op mijn kont zakken, zodat ik in elk geval niet om kon vallen van het lachen. Ik had eigenlijk een foto moeten maken, maar het zag er zo belachelijk uit dat ik daar niet eens aan had kunnen denken. Ik hoopte gewoon dat hij de rest wel serieus had uitgezocht en ook mijn keuzes hem ook goed gingen vallen. Ik zou hem graag in wat kleur willen zien. Hij was zo'n vrolijke opgewekte jongen en daar hoorde geen pikzwarte depressieve kledingkast bij,

---

Bowties were never Cooler

BLAKE SOPHIA HAYNES
Slytherin • Hungover
'i'm just another beauty queen and i know it seems like imma put out for every fucking dude in town'

---

"Ik wil thee," mompel ik als ik me aan een tafeltje laat zakken. "En toast, of zo."
Ik scroll wat door mijn telefoon, in de hoop dat hij geen verdere eisen of vragen stelt. Ik draai een lok haar om mijn vinger en tuur op de kaart. Er staan een boel uitgebreide, Engelse ontbijtsoorten op, met eieren, spek, worst, champignons en bonen. Mijn maag draait al om bij de gedachte aan de hoeveelheid vet op zo'n bord. Ook tientallen soorten pannenkoeken worden opgesomd, evenals koppen koffie waar je U tegen zegt.
Een vriendelijk ogende serveerster neemt eerst mijn bestelling, een breakfast-thee en het meest simpele ontbijt bestaande uit scrambled eggs en toast, op en daarna die van Jase. Ze maakt een grappende opmerking in zijn richting, met een flirtende ondertoon. Ik kan het niet laten om met mijn ogen te rollen bij het horen van de wanhoop in haar stem, ze is minstens twintig jaar ouder dan de jongen als het niet meer is. Ik weet dat oude vrouwen jongere jongens met een boel uithoudingsvermogen aantrekkelijk en spannend vinden, maar dat dat nou moet tijdens je werk.. Doe even normaal.
Ze negeert mijn ongemakkelijke blikken volledig en loopt weg nadat ze overdreven lief naar hem glimlacht, en ik zweer dat ze als een of ander achttien jarig meisje met haar heupen wiegt. Kom op, zeg, alsof hij voor een vrouw van eind dertig zou gaan als hij ook tientallen meisjes van zijn eigen leeftijd kan krijgen.
"Ik wist niet dat er hier alleen maar MILFs werkten..," kuch ik ongemakkelijk als ze uit het zicht is. "Ze hoopte overduidelijk dat je haar in haar pauze tegen een vuilniscontainer wilde nemen, of zo."
Ik praat waarschijnlijk veel te hard, een van mijn slechte gewoontes in openbare ruimtes, maar volgens mij heeft ze me niet gehoord omdat ze nog steeds glimlacht als ze ons ons ontbijt komt brengen.
Op het bonnetje, dat op het schoteltje onder Jase's koffiekop ligt, prijkt een mooie reeks getallen dat hoogstwaarschijnlijk het nummer van de middelbare vrouw moet voorstellen, met de naam Nicole en een walgelijke smiley er onder.
Ik gris het ding van het schoteltje voordat Jase het kan doen en terwijl ze wegloopt kan ik het niet laten om veel te hard te schreeuwen; "Oh, kijk, Jase! Misschien kunnen we haar de volgende keer uitnodigen voor een trio'tje."

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

OLLIE GABRIEL REID
Hufflepuff • Out with a friend

---

Het lukt me, tegen mijn verwachtingen in, toch nog redelijk snel om het shirt uit te krijgen terwijl ik naar de shirts kijk die Pixie me meegegeven heeft. Moest dit nou echt, Pix? Zoveel kleur? Blauw, oké, maar groen?
Ik besluit echter niet meteen mijn kont tegen de krib te gooien en de dingen toch maar aan te passen. Ik paradeer in het blauwe shirt naar buiten en sla mijn armen over elkaar. "Genoeg kleur, zo?" Ik weet niet eens of het klinkt als een vraag of toch meer als een bevel.
De stof kriebelt, maar misschien is dat alleen maar omdat ik me niet thuis voel in al deze kleuren. Ik hou er niet zo van om de aandacht naar me toe te trekken, dat heb ik nooit gedaan en het hoeft van mij nu ook niet zo nodig, en dit shirt voelt als een soort uithangbord met 'kijk naar me!' in flitsende neonletters.
"Dus..," begin ik, iets later, vanachter het gordijn van de kleedkamer, terwijl ik een broek aanpas. Mijn bovenlijf is ontbloot en het licht in de kleedkamer is niet al te flatterend, maar dat neem ik maar voor lief. Ik wiebel mijn benen door de broekspijpen. Zodra het kledingstuk aan is ruk ik het gordijn open, mijn gêne even helemaal vergetend. Daar sta ik dan, zonder shirt, voor een meisje, in een winkel. "Dit kan wel, toch?"
Ik sta een beetje ongemakkelijk naar mijn voeten te staren, terwijl ik hartstikke goed weet dat ik er geweldig uitzie. Toch knaagt er iets aan me. Wat als ze het ziet? Weet ik veel hoeveel jongens Pixie al bloot heeft gezien, misschien is mijn lichaam helemaal niet zo jongensachtig als ik altijd dacht.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Jason Axel O'Donnell Jase • Hufflepuff • Captain • 16 • Sixth Year "I love to hold you close, tonight and always.' 'Ik wist niet dat er hier alleen maar MILF's werkten..,' kucht Blake terwijl ik de serveerster na staar. Dat was zacht gezegd nogal vreemd, sommige jongens vinden het misschien leuk een oudere vrouw te nemen, ik houd het liever bij een kleiner leeftijdsverschil. 'Ze hoopte overduidelijk dat je haar in haar pauze tegen een vuilniscontainer wilde nemen, of zo.' Ik trek een vies gezicht en speel met een servetje. Blake praat wel lekker hard en ik hoor een andere serveerster zachtjes grinniken achter mij.       'Ik voel me vereerd, misschien overweeg ik het. En Blake doe wat zachter...' Dat eerste was uiteraard sarcastisch maar nu ik er zo over na denk klonk het eerder gemeend. Ik kijk op wanneer ze aankomt lopen met ons ontbijt en ik glimlach beleefd naar haar. Kennelijk een verkeerd signaal want haar ogen lichten gelijk op en ze kijkt me grijnzend aan. 'Dankjewel.' Ik kijk naar het bord met een stapel pannekoeken dat ze voor mijn neus zet.       'Graag gedaan,' zegt ze met een mierzoete stem en ik kijk naar haar op net wanneer ze langs me wegloopt – terwijl ze haar borsten half in mijn gezicht drukt. Een beetje overdonderd knipper ik overdreven met mijn ogen terwijl ik weer mijn gezich op Blake richt. Dan merk ik pas het bonnetje met het nummer erop – op. Net wanneer ik het papiertje op wil pakken om het te bekijken is Blake me voor en ik kijk haar verbaasd aan. Waar is ze mee bezig? Net wanneer ik haar wil vragen waarom ze kennelijk dolgraag het nummer van een dertig plusser wilt, krijg ik al het antwoord.       'Oh, kijk, Jase! Misschien kunnen we haar de volgende keer uitnodigen voor een trio'tje,' roept ze keihard door het cafétje. No she did not...       'Blake!' Ik zucht en kijk naar de vrouw die geïrriteerd naar Blake kijkt.       'Blake laten we gewoon gaan eten...' Ik neem een slok van mijn koffie en begin aan mijn eten.

[ bericht aangepast op 12 maart 2016 - 20:52 ]

---

I just caught the wave in your eyes

Primrose 'Pixie' Matilda York
Ravenclaw || Causing mayhem together is always better than doing it alone
Het was wel duidelijk dat Ollie het niet op kleur had, maar ik wist zeker dat het hem goed zou staan, en dat werd al snel bevestigd. "Het staat je geweldig, Olls. Niet zo onzeker." Hij zag er echt goed uit, in alles wat hem goed paste, maar helemaal iets wat hem deed opvallen, want hij mocht er zeker wezen. Toch verdween hij al weer snel het hokje in. Ik was benieuwd waarin hij nu naar buiten zou komen. Gelukkig hoefde ik niet heel lang te wachten, en wat ik zag, zag er heel goed uit, en dan had ik het niet alleen over de broek. Zijn lichaam zag er goed uit, afgetraind en zeker niet onprettig om naar te kijken. Ik liet dan ook mijn ogen ongegeneerd even over zijn lichaam gaan, voor ik hem weer aankeek. "Die moet je nemen. Het ziet er heel goed uit... En dan niet alleen de broek." Ik schonk hem een grijns en een knipoog, voor mijn glimlach weer verzachtte. "Maar even serieus, man. Waarom je zo'n lichaam al die tijd hebt verstopt snap ik niet, want zo'n lichaam zal menig jongen een moord voor doen en menig meisje ligt erdoor kwijlend aan je voeten." Ik overdreef niet. Hij zag er echt goed uit en was echt heel lief, het perfecte plaatje voor menig meisje, en hij was mijn vriend. Ik zou het echt niet anders willen. Een opstootje zou misschien een keer leuk zijn, maar het belangrijkste was dat het nooit onze vriendschap zou verpesten. We waren echt twee handen op een buik en dan was ik veel liever alleen en sneu, dan dat dit ooit voorbij ging. Vroeger, in jaar 2, hadden we een absurde deal gemaakt dat als we met 40 nog niemand hadden, we maar gewoon samen zouden blijven, gewoon voor het gemak, maar met een lichaam als dat van hem, ging dat echt niet gebeuren. "Dus, moeten we ook nog langs de zwemkleren? Dan moet je echt alle dames van je af slaan." Ik schaarde mezelf niet onder het kopjes dames, nooit gedaan, zou ook nooit gebeuren. Daar was ik te hard, te grof gebekt, en te sportief voor, en dat wist Ollie hopelijk ook.

---

Bowties were never Cooler

Daniel Cillin Rogers || Also known as; Captain Capitals, Danny, Dandan, the unicorn princess || Mad || Slytherin || Outfit

Chloe is ontzettend vrolijk op de een of andere manier. Althans, zo komt ze op me over. Ik weet mezelf ervan te weerhouden om niet met mijn ogen te gaan rollen. 'Sorry,' begint het blonde meisje tegenover me, 'ik heb me echt heel kinderachtig gedragen. Je had gelijk. Ik heb je gepusht en dat had ik niet moeten doen.' Even laat ik het stil tussen ons tweeën. Ik wil zo veel dingen tegen het meisje zeggen, maar mijn mond weigert mee te werken. Dan hoor ik woorden die me witheet vanbinnen maken.
'Wil je nog vrienden zijn?'
Mijn zelfbeheersing knapt op dit moment. 'Ben je- Ben je helemaal gek geworden?' sis ik haar toe. Ik richt me op tot mijn volledige lengte en ik voel hoe mijn handen uit mijn zakken komen. Ik bal ze tot vuisten. 'Ik- Ik heb het geprobeerd. Ik heb geprobeerd om een soort van vriendschap tussen ons te krijgen na alles wat er gebeurd is, maar je bleef moeilijk doen,' ik voelde mezelf met uitgesproken woord kwader worden. Hoe durft ze dat te vragen? Ze bleef maar moeilijk doen over zo'n beetje ALLES en nu verwacht ze van mij dat als ze even met haar ogen knippert alles weer goed is?
'Nu je je fout toegegeven hebt verwacht je zeker dat ik je alles vergeef? Nou, mooi niet. Je hebt me pijn gedaan Chloe. Hoe graag ik ja zou willen zeggen, ik zal er altijd aan herinnerd worden dat je in eerste instantie niets met een mogelijke vriendschap te maken wilde hebben,' ik merk dat ik luider begin te praten. Warme tranen beginnen in mijn ogen te vormen. Ik moet afkoelen. Ik laat mijn vuisten in de zakken van mijn jas glijden en draai me zonder nog een woord te zeggen om. Dat leek me verstandig voor zowel Chloe als mijzelf.

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."