Wiarda schreef:
(...)
Lees 'De vierde man'. De helft van de tijd noemt hij zichzelf een halve man omdat hij homo is, de andere helft beschrijft hij een vrouw waarmee hij veel omgaat als zijn zusje, maar wel een zusje die hij graag tegen een muur wil smijten en zichzelf op wil storten en wilde seks mee wil hebben (?).
Maar ja, ik vond twee vrouwen ook echt afschuwelijk, heh, maar ik geloof dat dat vooral te maken heeft met het feit dat ik Mulisch een arrogant mannetje vind en dat nogal in zijn boeken terugzie. En omdat je gewoon niet intrekt bij een wildvreemde vrouw wiens naam je niet kent, wtf Mulisch, dat is raar.
Ik heb net als Inge ook wel eens een interview met hem gezien, maar ik vond hem eigenlijk wel amuserend. Net als Hermans, maar dat is omdat die man lijkt te leven op sarcasme. Wat betreft Reve, in die autobiografie kwam hij ook naar voren als een man die 80% zwaar overtuigd is van zijn homoseksualiteit, maar aan de andere kant echt geen moeite heeft met wat vrouwelijk naakt nu en dan.
De tijd van seksuele losbandigheid is wel echt te merken bij de meeste van die schrijvers, want ook Remco Campert komt over als een overgeseksualiseerde man. Al moet ik toegeven dat ik extreem gelukkig werd van Het leven is vurrukkuluk van hem, dus ik geef hem de voordeel van de twijfel. En dan hebben we over Jan Wolkers nog niet eens gesproken
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.
Karube
