RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek 2 - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

Brieven van Clementine staan onder spoiler knoppen!!

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:




Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic
Praattopic 2!
Rollentopic
Speeltopic 1


Uitgebreide verhaallijn:

Julia, Lynn, Albert, Bran, Anna, Ryan, Rick, Jonas, Sil, Romy, Cinderella en Randall hebben allemaal een uitnodiging ontvangen met de vraag of zij mee zouden willen werken aan één van de experimenten van Clementine Chevalier. 25 jongeren hebben een uitnodiging, maar alleen deze tien hebben ingestemd mee te doen. Ze hebben allemaal zo hun redenen om mee te doen. Veel doen het voor het geld, maar allen hebben een achterliggende reden. Toen ze een mail stuurden naar Clementine Chevalier hebben ze allemaal hetzelfde antwoord ontvangen:


Als de jongeren elkaar voor het eerst ontmoeten blijken ze weinig gemeen te hebben, niet wetend wat er volgt...

De plek waar ze naartoe worden gebracht is onvindbaar voor buitenstaanders en de sfeer in het gebouw is zeer onaangenaam. Als Clementine dan ook nog eens een naar persoon blijkt te zijn willen de jongeren niets liever dan naar huis, maar dat gaat helaas niet. Clementine laat de groep aan computerprogramma's werken en computerchips maken. Ze werken de meeste uren van de dag en komen amper toe aan slapen. Ondertussen ontstaan er in de groep allerlei relaties van vriendschap en liefde tot haat.

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 0:13 ]

---

chaos makes the muse

Lynn Swan - 18 jaar
outfit:

'Wat ik wil worden?' zeg ik terwijl ik nadenk. 'Dat is een goeie vraag, ik doe nu een muziekopleiding, maar ik weet niet of ik het in me heb om dat professioneel te gaan doen. Als dat dus niet lukt dan wil ik een camping, s'avonds gitaar spelen en het contact met mensen, dat lijkt me wel leuk.' Ik pak nog een boterham terwijl ik nadenk. 'Ik denk in ieder geval niet dat ik een fabriek ga kopen om daar jongeren te laten werken' zeg ik lachend. 'Maar zit jij nog op school dan? In welke klas zit je, 5e, 6e?'

---

Just be yourself

Hij bleef alleen over met Romy in het bos en in stilte liepen ze nog wat door het bos, tot ze erachter kwamen dat ze toch wel echt terug moesten als ze niet heel laat wilden zijn. Wonder boven wonder waren ze zelfs nog wel redelijk op tijd - de deur was tenminste niet op slot. Er was niemand die ze stond op te wachten, maar Raven had de camera al gezien, dus hij verwachtte wel dat ze de volgebde dag er nog wat van zouden horen. Aangezien zijn kamergenoten waarschijnlijk al sliepen, kleedde Raven zich in stilte om. Nou ja, van echt omkleden was niet te spreken want hij sliep eigenlijk altijd alleen in zijn onderbroek, dus er was alleen sprake van uitkleden. Toen hij in zijn bed wilde stappen, stootte hij zijn teen en hij kon nog net de verwensingen binnen houden om niet alsnog de anderen te wekken. --- De volgende dag werd hij voor het eerst in dagen, misschien wel weken zonder kater wakker. Het was een fijne afwisseling op zich. De anderen waren al weg, dus trok hij een broek en shirt aan en zocht ook zijn weg naar de ontbijtzaal. Hij was er nog maar net toen een andere jongen naar hem toe kwam met de vraag hoe lang hij over de wandeling wilde doen. "Dan moet jij Randall zijn," antwoordde Raven. "Ik heb op zich alle tijd, dus wat is jouw voorstel?" Het feit dat de jongen het aan hem kwam vragen, betekende waarschijnlijk dat hij zelf ook plannen had en Raven was wel nieuwsgierig of die plannen inhielden om zo snel mogelijk terug te keren of juist te 'verdwalen'. “Heroes don’t exist and even if they did I wouldn’t be one of them”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Anna Hope van der Loo.

Hoe kan haar vader zo tegen haar praten. De sporen van de tranen die over wangen hadden gelopen lieten plakkerige sporen op haar gezicht. Kwaad schopt Anna tegen een tak aan die op het pad ligt. Ondanks dat ze helemaal geen trek had liep ze toch maar naar de eetzaal. Ze moest tenslotte Romy hebben. Ze kijkt om zich heen. Iedereen heeft zich al verzameld aan de grote tafel. Met tegenzin en de hoop dat er niks aan haar gezicht te zien is ploft ze neer op een van de stoelen. Ze voelt zich misselijk.

---

chaos makes the muse

Hij moest toegeven dat Lynn inderdaad goed gitaar kon spelen en bedacht zich nog eens hoe gaaf het zou zijn als ze eens een duet met Raven zou doen. Alsof hij hem met zijn gedachten had opgeroepen kwam Raven de zaal ingelopen, gevolgd door Anna. Dat werd tijd. Raven praatte met de jongen die Randall heette en Anna ging op een van de stoelen zitten. Een stukje bij hem vandaan.
'Ik ben zo terug,' hij glimlachte naar Julia, Lynn en Jonas en liep bij hen weg. Het was duidelijk dat het drietal het goed met elkaar kon vinden, hij wilde ze niet teveel storen. Met brood en een glas water in zijn handen zocht hij naar een nieuwe plek. Naast Anna was nog een plaatsje vrij. Hij ging op de stoel naast die van haar zitten. 'Hey, had jij die brief meegenomen want ik kon het nergens-'
Hij stopte met praten toen hij zag hoe pips Anna er uitzag. Haar ogen waren een beetje rood, maar haar gezichtsuitdrukking verklapte niets. Misschien was ze gewoon geen ochtendmens of had ze wel last van hooikoorts, daar was het echt de tijd van het jaar voor. Toch was het alsof hij iets van verdriet in haar groene ogen kon zien. 'Gaat het?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

'Gaat het?' Anna schrikt op als ze Albert opeens voor haar neus ziet staan. Ze probeert vriendelijk te glimlachen, maar dat gaat haar niet makkelijk af. Ze zucht diep, want ze weer dat als ze nu gaat praten ze weer in huilen uitbarst en dat wil ze niet. Ze wil niet dat mensen haar zien huilen. Ze wil niet dat Albert haar ziet huilen. Ze wil niet zwak lijken. Voorzichtig knikt ze haar hoofd naar Albert. Ze probeert het brok in haar keel weg te slikken. 'Het gaat wel.' Antwoord ze met een klein, hoog stemmetje.

Clementine Chevalier

Te lui om naar de eetzaal te gaan roept ze haar mededeling via het intercom systeem om. 'Lieve mensen. Het is nu bijna half negen. Om kwart over negen worden jullie in je duo verwacht aan het rand van het bos. Daar zal Jonathan jullie in duo's een route geven die jullie moeten lopen. Ook wordt jullie een fles water en wat fruit meegegeven. Ben je klaar met opdracht 1, kijk dan je of je partner voor opdracht 2 ook klaar is en dan kun je zelfstandig daaraan beginnen.'

---

chaos makes the muse

Julia Lisa Dragon

'ja ik zit nog op school, in de 5e van het Gymnasium.' Ik pakte nog een boterham en liep weer terug naar de tafel. Ik ging zitten. 'Lieve mensen. Het is nu bijna half negen. Om kwart over negen worden jullie in je duo verwacht aan het rand van het bos. Daar zal Jonathan jullie in duo's een route geven die jullie moeten lopen. Ook wordt jullie een fles water en wat fruit meegegeven. Ben je klaar met opdracht 1, kijk dan je of je partner voor opdracht 2 ook klaar is en dan kun je zelfstandig daaraan beginnen.' Werd er omgeroepen door Clementine. Bij wie zat ik ook alweer bij opdracht een? Even denken....ooohh ja net Rick. Wie was hij ook alweer?

[ bericht aangepast op 28 mei 2016 - 14:54 ]

'Het gaat wel,' antwoordde Anna met een hese en breekbare stem. Alsof ze tegen tranen vocht. Het klonk niet overtuigend, maar hij kon zien dat ze er niet over wilde praten.
Hij besloot stil te blijven en krulde zijn mondhoeken omhoog in een geruststellende glimlach. Wat het ook was, als de activiteiten zouden beginnen dacht ze er misschien niet meer aan. Dat was precies wat hij tegen haar wilde zeggen, maar een luide stem gaf hem geen kans. Het was Clementine die omriep dat de activiteiten bijna zouden beginnen. Hij keek om zich heen, Ryan was nog steeds nergens te bekennen. Hoe lang sliep die gast wel niet?
Albert tikte met zijn vingers op de tafel, als een soort tromgeroffel. 'Daar gaan we dan!' hij keek terug naar Anna. 'Dan kan je toch nog naar het bos toe. Met wie moet jij?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

De mondhoeken van Albert krulden omhoog. Opeens is Clementine luid en duidelijk door het gebouw te horen. Albert kijkt op, maar zodra Clementine is uitgesproken kijkt hij weer naar Anna. 'Daar gaan we dan! Dan kan je toch nog naar het bos toe.' Anna keek hem aan en deed een nieuwe poging te glimlachen, wat een stukje beter ging. 'Romy. Ik heb haar nog niet gezien.' Zegt Anna nog steeds zachtjes. Ze kijk om zich heen, maar nee. Romy is nergens te bekennen. Anna haalt haar schouders op. 'Ik zal nog even moeten wachten. Waarschijnlijk is ze haar haar aan het doen.' Zegt Anna met een grijns. 'Met wie moet jij de eerste opdracht doen?'

---

chaos makes the muse

In de verte hoor ik de stem van Clementine schallen. Ik schrik wakker. Ik ben even verward... O ja. Ik ben bij de experimenten. Zowel Randall als Romy zijn al weg. De pestkoppen hebben zelfs niet even de moeite genomen om mij wakker te maken. Ik heb verdomme zelfs mijn pyjama nog aan. Ik besluit dat ik de volgende keer maar mijn kleren aanhou. Vliegensvlug kleed ik me om en storm naar beneden, naar de eetzaal. Ik grijp nog een boterham en eet die zo snel mogelijk op terwijl ik naar de rest ga. In gedachten lees ik de brief nog eens door. Albert, schiet het door mijn hoofd. O, ja.

[ bericht aangepast op 28 mei 2016 - 15:19 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

Lynn Swan - 18 jaar
outfit:

Ik sta op en prop de laatste hap van mijn boterham in mijn mond 'Zullen we dan maar gaan Jonas?' zeg ik met mijn mond nog halfvol, maar ik geef hem niet de tijd een antwoord te geven en trek hem gelijk overeind, vol enthousiasme lopen we samen door de gangen naar buiten. Verderop staat Jonathan al te wachten met de route beschrijvingen. 'Zou die man ooit lachen?' vraag ik fluisterend aan Jonas. 'Zo ziet het er namelijk niet uit' Ik glimlach en frunnik een beetje aan mijn haar. Ik kijk naar Jonas, hij loopt ook met een grote glimlach rond, hij is best knap eigenlijk, vooral in de zon.

[ bericht aangepast op 28 mei 2016 - 15:40 ]

---

Just be yourself

Jonas Lynch

We wandelen richting het bos. Ik nam mijn fototoestel en trok enkele dingen. Zoals die prachtige, inheemse eekhoorn. Of die typisch Nederlandse berk. En ook het paar reigers dat overvloog. En de stralende zon. Wat was er toch veel te fotograferen hier. Ik hou echt van de natuur. Het is gewoonweg mijn leven! "Hou jij van de natuur?" Vraag ik aan Lynn. We kwamen aan bij Jonathan. We waren de eersten. We stopten op een afstand. "Wat een enge mens!" Zei ik spottend tegen Lynn. Ik bekeek haar subtiel. Ze was best knap. En ze leek me ook wel intelligent. "Hoe oud ben je eigenlijk?" Vroeg ik.

[ bericht aangepast op 28 mei 2016 - 15:43 ]

Anna vertelde dat ze met Romy zou wandelen. Hij keek om zich heen, Romy was er ook nog niet. Hij vroeg zich af hoe laat Raven en Romy gisteravond terug waren gekomen. Ze waren wel stil geweest, dat moest hij ze nageven.
'Ik zal nog even moeten wachten. Waarschijnlijk is ze haar haar aan het doen.' Anna haalde haar schouders op. 'Met wie moet jij de eerste opdracht doen?'
'Daar zal ze nog wel even mee bezig zijn, ja.' Albert lachte. 'Ik moet straks met Ryan aan de slag, maar ik heb geen flauw idee waar hij is.'
Hij nam een slok water en keek nog een keer om zich heen. De meesten waren nog aan het eten en een enkeling had alles al op. Ze waren bijna compleet. Hij stopte zijn blik bij de deur, waar Ryan naar binnen stormde en haastig een broodje pakte. Het was aan hem te zien dat hij net uit bed was gestapt. 'Krijg nou wat, Doornroosje is wakker,' Albert stak zijn hand in de lucht. 'Hey, Ryan!'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Lynn Swan - 18 jaar
outfit:

'Of ik van natuur hou, ja vooral de bossen vind ik mooi, en watervallen' zeg ik wanneer we bijna bij Jonathan zijn. 'Wat een enge mens!' 'ja klopt, waarom zou je hier echt gaan werken als een of ander slaafje.
"Hoe oud ben je eigenlijk?' Vroeg hij vrolijk, terwijl hij me aankijkt '18 jaar, en jij?' vraag ik.

---

Just be yourself

Jonas Lynch

"Ik ben nogal jong voor mijn uiterlijk. Ik ben 16..." Ik wandel wat langst de beek een doe mijn schoenen uit. Ik wandel wat door de beek. "Kom je ook? We moeten nog wat inwandelen he! Welke sport doe je eigenlijk?" Ik nam nog wat foto's. Ik wilde goede herinneringen overhouden aan deze reis. Af en toe nam ik ook een foto waar Lynn niet-wetend glimlachend op staat. Ze was dan ook even mooi -zo niet mooier- als een fotomodel. Ik had ze zo graag al eerder ontmoet... Ik glimlachte en zei "Waarom is er nog niemand anders eigenlijk?"

Lynn Swan - 18 jaar
outfit:

Ik zie dat Jonas de beek in loopt 'Kom je ook?' Ik trek ook mijn schoenen uit en loop achter Jonas de beek in. 'Welke sport doe je eigenlijk?' vraagt hij terwijl hij nog een paar foto's maakt. 'Ik doe aan Atletiek, maar ik ben niet zo goed hoor. Ben jij goed in fotograferen, of vind je het gewoon leuk? Want ik zou graag die foto's ook doorgestuurd willen krijgen.' Ik kijk naar Jonas, terwijl hij een paar foto's maakt van wat vogels, misschien oordeelde ik te snel over dat ik niet verliefd zou worden hier. Mijn gedachtes worden onderbroken doordat Jonas vraagt 'Waarom is er nog niemand anders eigenlijk?' Ik draai me snel om zodat hij niet ziet dat ik naar hem staarde, maar ik ben net wat te enthousiast en val bijna in het water, 'Ik heb geen idee waarom' zeg ik alsof er niets is gebeurd. 'Misschien mogen we al wel vertrekken, zullen we het vragen aan die man?'.

[ bericht aangepast op 28 mei 2016 - 17:18 ]

---

Just be yourself