RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek 2 - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

Brieven van Clementine staan onder spoiler knoppen!!

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:




Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic
Praattopic 2!
Rollentopic
Speeltopic 1


Uitgebreide verhaallijn:

Julia, Lynn, Albert, Bran, Anna, Ryan, Rick, Jonas, Sil, Romy, Cinderella en Randall hebben allemaal een uitnodiging ontvangen met de vraag of zij mee zouden willen werken aan één van de experimenten van Clementine Chevalier. 25 jongeren hebben een uitnodiging, maar alleen deze tien hebben ingestemd mee te doen. Ze hebben allemaal zo hun redenen om mee te doen. Veel doen het voor het geld, maar allen hebben een achterliggende reden. Toen ze een mail stuurden naar Clementine Chevalier hebben ze allemaal hetzelfde antwoord ontvangen:


Als de jongeren elkaar voor het eerst ontmoeten blijken ze weinig gemeen te hebben, niet wetend wat er volgt...

De plek waar ze naartoe worden gebracht is onvindbaar voor buitenstaanders en de sfeer in het gebouw is zeer onaangenaam. Als Clementine dan ook nog eens een naar persoon blijkt te zijn willen de jongeren niets liever dan naar huis, maar dat gaat helaas niet. Clementine laat de groep aan computerprogramma's werken en computerchips maken. Ze werken de meeste uren van de dag en komen amper toe aan slapen. Ondertussen ontstaan er in de groep allerlei relaties van vriendschap en liefde tot haat.

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 0:13 ]

---

chaos makes the muse

_AnneFleur_ schreef:
*Deze brief ligt bij iedereen drie maal voor de deur met je naam er op, voor ieder een dus. Je vindt deze brief pas als je naar bed gaat. *lees ook even het berichtje in het praattopic!**

(...)

Randall staat twee keer in die brief genoemd. Een keer met Julia en de andere keer met... Even vergeten.

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

_AnneFleur_ schreef:
*Deze brief ligt bij iedereen drie maal voor de deur met je naam er op, voor ieder een dus. Je vindt deze brief pas als je naar bed gaat. *lees ook even het berichtje in het praattopic!**

(...)

Of hoor je er twee keer in te staan?

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Randall Grey
Ik haal diep adem.
'In films vragen mensen het altijd meteen. Idioot, vind ik, als je nu even naar mij kijkt terwijl ik het zelfde probeer te doen.
Maar goed, in die films vragen ze altijd iets als "zullen we vrienden zijn?" En dat is wat ik duidelijk probeer te maken.'

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Het was best grappig om Alberts verwarring te zien en te zien hoe het langzaam plaats begon te maken voor begrip toen hij doorhad wat er eigenlijk aan het gebeuren was. Raven had allang door dat Albert niet op jongens viel, maar dat maakte eigenlijk weinig uit. Hij was hier toch niet om te scoren en zien hoe Albert eigenlijk niet goed wist hoe hij er mee om moest gaan, was ook wel vermakelijk. Mensen werden vaak zo ongemakkelijk als degene die met ze kwam flirten ineens van hetzelfde geslacht bleek te zijn. Hij besloot wel om niet verder door te zetten, want after all zaten ze de komende tijd wel samen op een kamer en zouden ze moeten samenwerken. Daarom vergrootte hij de afstand tussen ze ook weer iets, voor hij grijnzend antwoord gaf. "Daar draait het allemaal om, nietwaar?" Anna stelde voor om terug te gaan. "Ik ga ook nog niet terug," antwoordde hij haar. Hoewel het misschien bijna elf uur was, had hij eigenlijk weinig behoefte aan terug gaan. Het was veel te lekker weer hier. Dit was het weer waarbij je eigenlijk een kampvuur zou moeten bouwen om daar met zijn allen veel te veel te drinken en dronken naar de sterren te gaan staren en gewoon heel even alle verplichtingen vergeten. Helaas hadden ze hier geen drank, dus hoewel ze best een kampvuur zouden kunnen maken - hij had toch een aansteker bij zich - zou het weinig zin hebben. “Heroes don’t exist and even if they did I wouldn’t be one of them”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

_FallenAngel schreef:
(...)
Of hoor je er twee keer in te staan?

Dit moet in praattopic! Als het goed is staat iedereen er bij elke opdracht een keer in

---

chaos makes the muse

Anna Hope van der Loo

Anna's ogen werden groot toen ze hoorde wat Romy tegen haar zei. Zo doorzichtig was ze toch niet. Gelukkig liep Romy gelijk weer door, snel genoeg dat ze de reactie van Anna niet meer zag. Raven en Romy hadden nog niet bepaald zin om terug te gaan naar het gebouw. Ergens begreep Anna het wel, zij ging normaal ook veel later naar bed, maar op problemen met Clementine zat ze zeker niet te wachten. Haar kon ze beter te vriend dan te vijand hebben, zo'n gevoel had ze. Afwachtend kijkt ze naar Albert. Blijft hij ook nog hier?

---

chaos makes the muse

‘Ik ga mee,’ antwoordde Albert op Anna’s vraag. Eigenlijk was hij behoorlijk nieuwsgierig naar de rest van de omgeving, maar hij vond het oneerlijk om Anna in haar eentje naar het gebouw terug te sturen. Met een beetje geluk zou hij morgen wat meer kunnen ontdekken. Misschien dat hij straks de kans zou krijgen om binnen nog even rond te kijken, dat was uiteindelijk zijn doel geweest.
Romy en Raven zouden zich wel redden. Het tweetal had iets overeenkomstig, maar hij kon niet goed zeggen wat het was. Beide hadden ze een sterke aanwezigheid, al was het bij allebei op een andere manier. Romy deed hem denken aan het populaire meisje waar elke jongen op school een oogje op zou hebben, ondanks dat ze geen schijn van kans maakten. Terwijl Ravens gedaante respect afdwong en er zelfs bedreigend uit kon zien voor iemand die niet stevig in zijn schoenen stond. Misschien was het wel omdat ze alle twee een zelfverzekerde uitstraling hadden. Wat het ook was, het was iets dat hij niet had.
Hij liep bij hen weg en ging op het pad staan waar ze ook vandaan waren gekomen. Als ze deze weg zouden volgen moesten ze weer bij het gebouw uitkomen. Hij draaide zich om naar Anna. 'Kom je?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Lynn Swan - 18 jaar

Ik Loop net naar buiten en stap meteen in een regenplas, laat dan maar zitten.
Terwijl ik terug loop naar mijn kamer zie ik dat er op een aantal deuren briefjes hangen, ik pak de brief en lees hem door.
Oke ik zit bij de eerste opdracht bij Jonas, wie was dat ook al weer? Nou ja ik zie het morgen wel. Ik loop naar mijn bed, leg de brief neer op de plank ernaast, en pak mijn pyjama. Had ik maar een warmere pyjama meegenomen, ik ga onder mijn deken liggen, en val binnen no-time in slaap.

---

Just be yourself

Clementine Chevalier

De ogen van Clementine gaan de omgeving af. Nog lang niet al haar mensen zaten braaf op hun kamer. Er zaten altijd een aantal lastpakken bij. Voor de eerste avond zal ze het door de vingers zien als ze iets te laat zijn, maar zeker laten merken dat dat iets is wat niet vaker zal mogen gebeuren. Clementine gaat rechtop staan en schraapt haar keel. 'Lieve mensen, het is bijna elf uur. Ik verwacht dat jullie allemaal gaab slapen.' Ze loopt de gang door naar buiten en herhaalt dezelfde boodschap daar nogmaals met een harde stem. Als ze goed heeft geteld mist ze er nog vier. Twee jongens en twee meiden. Als het nog een keer gebeurd zal ze hen een lesje leren.

Anna Hope van der Loo

'Ik ga mee,' hoort Anna Albert zeggen. Opgelucht haalt ze adem. Ze had het niet fijn gevonden om alleen terug te gaan, ze was hier ook alleen heen gekomen, maar het is nu toch anders. 'Kom je?' Anna schrikt op als Albert dat zeg. 'Ja, ik kom.' Zegt ze haastig terwijl ze gedag zwaait naar Romy en Raven. Met een sprintje loopt ze naar Albert toe. Terwijl ze lopen is het enige geluid wat er te horen is de bladeren en takjes die onder hun schoen kraken en knakken. Anna gaat alles langs om de stilte te verbreken, maar kan zo snel niks bedenken. Opeens herinnert ze zich de tekeningen. 'Je moet me nog wel de rest van je tekeningen laten zien, hoor!' Zegt ze glimlachend. 'Je vertelde dat je naar de kunstacademie wil. Heb je middelbare afgerond of moet je nog een jaar?'

---

chaos makes the muse

Jonas Lynch

"Oke..." Ik nam mijn mobiel en zocht iedereen op en stuurde ze een vriendschapsverzoek via FB. Het verbaasde me dat ik hier Wifi had. Ik had geen 3 of 4G en had nooit een Wifiding aangeduid op mijn mobiel. Nu ja, des te beter. Ik stuurde nog snel naar al mijn ouders ik heb er toch zo veel en naar mijn zus. "Ik stelde nogal veel vragen tegelijkertijd he? Sorry, zo ben ik. Ik zeg alles wat in me opkomt, en meestal tegelijkertijd... Als je wilt probeer ik me wel aan te passen." Opeens begon Sil te woelen en ik dacht dat ze elk moment wakker kon worden.

Julia Lisa Dragon

"Ik stelde nogal veel vragen tegelijkertijd he? Sorry, zo ben ik. Ik zeg alles wat in me opkomt, en meestal tegelijkertijd... Als je wilt probeer ik me wel aan te passen." het klopte wel dus ik zei het eerlijk. 'klopt, maar dat maakt niet uit iedereen is anders en niemand is perfect.' Ik denk dat we moeten slapen, maar hoe doe ik mijn pyjama aan? Ik loop naar de badkamer en trek daar mijn pyjama aan. De pyjama had een soort Jungle t-shirt en de broek was helemaal groen. Ik ging in bed liggen en trok mijn blauwe deken met honden pootjes omhoog. Ik kon niet slapen, ik was helemaal hyper.

Hij liep stilletjes naast Anna. Er zat een steentje vast in de zool van zijn sneakers, niet echt prettig tijdens een wandeling. Hij zou het er straks wel onderuit halen. Zijn gedachten namen hem compleet in beslag. Waarom lag het gebouw midden in het bos? Wat stond hem te wachten? Hoe zouden ze experimenten zijn? Pas toen Anna begon te praten had hij door dat hij iets te zwijgzaam was geweest.
'Je moet me nog wel de rest van je tekeningen laten zien, hoor!' haar mondhoeken krulde omhoog, ze had een schitterende glimlach. 'Je vertelde dat je naar de kunstacademie wil. Heb je de middelbare afgerond of moet je nog een jaar?'
'Daar ben ik gelukkig al een jaartje klaar mee. Ik heb nu een tussenjaar dat ik vooral gebruik om mijn tekeningen te verbeteren,' legde hij uit. Hij wist dat het aardig wat vakmanschap ging kosten om toegelaten te worden. Vakmanschap en geld. Voor dat laatste was hij hier. 'En jij?' hij keek terug naar Anna. 'Wat wil jij gaan doen als je klaar bent?

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Jonas Lynch

Julia gaat naar de badkamer en komt terug met een best kinderachtige pyjama. Ik ga ook naar de badkamer, kuis m'n tanden en fris me wat op. Ik doe mijn kleren uit en zie dat ik mijn pyjama nog aan had. Deze was niet zo kinderachtig als die van Julia. Ik kwam terug in de slaapkamer en sprong op mijn bed. Het laken dat er op lag gooide ik zo dat het nog achteraan het bed lag. Ik nam mijn slaapzak en ging daar in liggen. Ik wist niet wat te doen, totdat ik besefte dat er nog een deel 2 van mijn verhaal was. Zou Henk dit verhaal wel overleven? Ik begon te lezen.
Op een stormachtige avond liep Henk richting zijn geliefde. Anna. Het regende erg hard. De wind zorgde voor golven, zo hoog als de Titanic. Hij klopte aan. Anna opende de deur. "Mijn geliefde. Ik heb zie jou zo graag. Liefste schat!" Henk kuste Anna uitbundig. Ze kreeg bijna geen adem meer. Henk nam afscheid. "Ik kwam enkel om jou te zien, mijn liefste!" Riep hij Anna nog toe. De wind liet de woorden verwaaien. Maar Anna stond met haar verliefde blik in de deur en wist wat hij bedoelde. Toen Henk bijna aan zijn appartement kwam, werd hij tegengehouden door enkele mannen. Enge mannen.
Iets verstoorde mijn concentratie. Het was de regen. Net zoals in het boek regende het hier ook...

"Oh. Ja, goed." De vraag verbaast mij eigenlijk wel. Over zo'n simpele vraag hoef je toch niet moeilijk te doen? Maar goed, laten we stellen dat Randall een verlegen jongen is. Bij Romy was hij - sorry - ook al zo klunzig. Overigens, niet dat ik niet klunzig was ofzo. Een heel ongemakkelijk moment staren Randall en ik elkaar aan. Ik schraap mijn keel. "Zouden we nog naar buiten mogen? Die Clementine is wel een strenge, hè?" vraag ik vriendelijk aan Randall.

[ bericht aangepast op 27 mei 2016 - 17:11 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

Anna Hope van der Loo

'En jij?' Albert keek Anna vragend aan. 'Wat wil jij gaan doen als je klaar bent?' Anna dacht na, ze had nog geen idee. Ze haalt haar schouders op. 'Ik heb mijn examens net achter de rug. Het is misschien best wel slecht dat ik niet thuis ben als de uitslag komt, maar het boeit me niet zo. Hierna neem ik een tussenjaar. Ik weet nog niet wat ik daarna ga doen.' Ze voelt de natte ondergrond van het bos inzakken onder haar voeten. Ze hoopt dat ze niet vast zal bleven steken. Afwachtend luistert ze of Albert nog iets te zeggen heeft.

[ bericht aangepast op 27 mei 2016 - 18:15 ]

---

chaos makes the muse