RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek 2 - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

Brieven van Clementine staan onder spoiler knoppen!!

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:




Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic
Praattopic 2!
Rollentopic
Speeltopic 1


Uitgebreide verhaallijn:

Julia, Lynn, Albert, Bran, Anna, Ryan, Rick, Jonas, Sil, Romy, Cinderella en Randall hebben allemaal een uitnodiging ontvangen met de vraag of zij mee zouden willen werken aan één van de experimenten van Clementine Chevalier. 25 jongeren hebben een uitnodiging, maar alleen deze tien hebben ingestemd mee te doen. Ze hebben allemaal zo hun redenen om mee te doen. Veel doen het voor het geld, maar allen hebben een achterliggende reden. Toen ze een mail stuurden naar Clementine Chevalier hebben ze allemaal hetzelfde antwoord ontvangen:


Als de jongeren elkaar voor het eerst ontmoeten blijken ze weinig gemeen te hebben, niet wetend wat er volgt...

De plek waar ze naartoe worden gebracht is onvindbaar voor buitenstaanders en de sfeer in het gebouw is zeer onaangenaam. Als Clementine dan ook nog eens een naar persoon blijkt te zijn willen de jongeren niets liever dan naar huis, maar dat gaat helaas niet. Clementine laat de groep aan computerprogramma's werken en computerchips maken. Ze werken de meeste uren van de dag en komen amper toe aan slapen. Ondertussen ontstaan er in de groep allerlei relaties van vriendschap en liefde tot haat.

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 0:13 ]

---

chaos makes the muse

Ze rolde uitgebreid haar ogen, wachtend op Raven, en toen hij éindelijk aangaf dat hij klaar was, stond ze op. ‘‘Natuurlijk weet ik niet waar we heen gaan. We zien wel. Zie het als een...’’ Ze deed alsof ze nadacht en maakte een dramatisch handgebaar. ‘‘Ontdekkingsreis.’’ Grijnzend liep ze voorop naar de uitgang en snoof de frisse buitenlucht op. Het was een heldere avond en ze dacht dat ze nog nooit zoveel sterren had gezien. Ze zaten duidelijk heel ver van de bewoonde wereld af, anders was de lucht nooit zo helder. ‘‘Uhm, daar is een pad geloof ik.’’ Het zal vast op iets uitkomen. Ze volgde het bos en de avondschemer stond al aan de lucht. Hoe dieper ze gingen, hoe donkerder het werd. Ze was niet bang, ze hield van het donker, het had iets mysterieus, iets... beangstigend en geruststellend tegelijk. Na een tijdje lopen kwamen ze uit op een klein beekje, en een vervallen bankje. Vervallen als in, schimmelhout uit de jaren 20 waarschijnlijk. ‘‘Damn, hier is al eeuwen niemand geweest!’’ Zei ze en keek even rond. Een interessant gebied was het wel, moest ze toegeven. Alleen jammer van de muggen. ‘‘Hey, Raven, mag ik een sigaret van je? Je krijgt hem wel terug, als je zo een bent.’’ Vroeg ze knipogend. Dit project was niet goed geweest voor haar, ze was nu al meer aan het roken. ‘‘Rook jij, Albert?’’ Vast niet, slimme jongen.

---

tya

Randall Grey
Ik besluit dat ik een vriend wil. Een goede, eerlijke, aardige vriend.
'Wacht.'
Ryan blijft staan.
'Het geeft niet. Ik... Wil je...'
Ongemakkelijk haal ik mijn schouders op en ik kijk Ryan smekend aan, hopend dat hij begrijpt wat ik bedoel.

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

"Wacht." Wat nou wacht? Ik draai me om en Randall staat daar ongemakkelijk te stamelen. Tjee zeg. Wie had dat verwacht. Hij heeft helemaal niets fout gedaan, dat deed ik. Waarom is hij nu zo verlegen? Hij probeert met zijn ogen duidelijk te maken wat hij bedoelt, maar ik begrijp hem echt totaal niet. Romy is van hem, waarom loopt hij niet weg en is hij tevreden dat hij een concurrent heeft kunnen afslaan? Randall kijkt me smekend aan. Zo komt er niets van. "Wat is er?" vraag ik uiteindelijk aan hem. Laten we het stukje waar ik al in de kamer ben allemaal mooi negeren

[ bericht aangepast op 26 mei 2016 - 22:55 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

*Deze brief ligt bij iedereen drie maal voor de deur met je naam er op, voor ieder een dus. Je vindt deze brief pas als je naar bed gaat. *lees ook even het berichtje in het praattopic!**

Beste lezer,

Allereerst wil ik jullie zeggen dat ik uiterst tevreden ben over jullie groep. Door de grote verschillen zal het experiment interessanter worden. Ik hoop dat jullie allemaal lekker hebben gegeten en dat jullie straks kunnen genieten of hebben genoten van een welverdiende nachtrust. Zoals als ik al zei komt er een kennismakingsdag aan. Morgenochtend worden jullie allemaal in de eetzaal verwacht voor een uitgebreid ontbijt. Daarna komen er vijf opdrachten aan. De eerste vier zul je in tweetallen doen die later in deze brief worden genoemd en de laatste zal een gezamenlijke opdracht worden. Allereerst zullen jullie waarschijnlijk benieuwd zijn naar de indeling. Die staat hieronder aan gegeven.

Opdracht 1. Een wandeling in het bos. Deze opdracht wordt uitgevoerd in duo's. Romy & Anna. Albert & Ryan. Bran & Randall Julia & Cinderella. Lynn & Jonas. Rick & Sil.

Opdracht 2. Het vragenuurtje. Je krijgt een uur de tijd om elkaar alles te vragen wat je maar wil. Deze opdracht wordt uitgevoerd in duo's. Randall & Sil. Rick & Julia. Albert & Bran. Cinderella & Lynn. Anna & Ryan. Romy & Jonas.

Opdracht 3. Varen. Op het meertje zijn vijf boten. Elk duo krijgt er een met routebeschrijving. Deze opdracht wordt uitgevoerd in duo's. Bran & Cinderella. Romy & Ryan. Randall & Rick. Albert & Anna. Lynn & Sil. Jonas & Julia.

Opdracht 4. Dropping. Jonathan zal jullie allen in duo's met de auto op verschillende plaatsen in het bos afzetten. Samen met je partner moet je de weg terugvinden. Deze opdracht wordt uitgevoerd in duo's. Anna & Bran. Albert & Cinderella. Julia & Ryan. Jonas & Sil. Lynn & Rick. Randall & Romy.

Opdracht 5. Doen, durf of de waarheid. Voor de laatste opdracht verzamelen we allemaal in de eetzaal aan de grote tafel. Daar spelen jullie met zijn allen een spelletje doen, durf of de waarheid.

Ik hoop dat jullie er zin in hebben!

Met vriendelijke groet
Clementine Chevalier
Hoofd Chevalier Experimenten

[ bericht aangepast op 27 mei 2016 - 13:56 ]

---

chaos makes the muse

Anna Hope van der Loo

Ik ruik de regen. Het heeft de droge grond nat gemaakt en maakt druipende geluiden als het van de bladeren valt. Ik glimlach. Ik loop wat verder het bos in. Groen zacht mos bedekt de bodem. Ik krijg de neiging om op mijn blote voeten verder te gaan, maar laten we dat maar niet doen. Alle ellende van de afgelopen tijd lijkt van me af te vallen. Hoe verder ik in het bos kom hoe meer geluiden ik hoor. Vogels, ritselende bladeren, stemmen. Stemmen? Ik houd me kalm en luiser, ik lijk de stem van Romy te herkennen, maar zeker weten doe ik het niet. Ik twijfel of ik er naartoe zal lopen. Ik doe het gewoon.

---

chaos makes the muse

Hij volgde Romy en Raven naar buiten. Het zachte briesje deed hem goed. Het was stukken beter dan de muffe lucht die in het gebouw hing. Ondanks dat hij thuis vaak op zijn kamer zat, genoot hij wel van de momenten dat hij buiten was. Hij keek omhoog. Er was geen wolkje aan de lucht, de sterren schenen helder. Had hij zijn tekenblok maar meegenomen, de lucht was prachtig om te schetsen.
In plaats daarvan liep hij het pad op dat Romy insloeg. Dit beviel hem niets. Duisternis viel als een kleed over het bos heen en hij kon niet zeggen of het al laat in de avond was of dat het bladerdak het licht tegenhield. Bang was hij niet, hij hield er gewoon niet van.
Ze stopten bij een stroom en een afgetakelde dam. Het deed hem meer denken aan een de setting van een horrorfilm dan aan een sprookjesachtig bos. Het was niet dat hij niet van bossen hield. Hij kon er best van genieten, vooral van het kleurpalet dat de herfst met zich meebracht. Maar als de zon onderging was hij liever bij de zee. Hij keek graag naar de horizon waar het eindeloze water de lucht aanraakte. Dan vroeg hij zich af of er aan de overkant iemand was die net als hij van de golven genoot. Maar nu was hij hier en het zag er naar uit dat Romy had besloten om geen stap meer te verzetten.
Ze vroeg Raven naar een sigaret. Voor een klein momentje kreeg Albert spijt dat hij met deze twee mee was gegaan. Het was niet dat hij ze niet aardig vond, hij mocht ze graag. Het was dat hij nu al wist dat ze over onderwerpen zouden praten waar hij zich ongemakkelijk bij zou voelen.
'Rook jij, Albert?' vroeg Romy.
Hij schudde zijn hoofd. Zijn moeder had astma en was altijd streng geweest als het op sigaretten aankwam. Zelfs ooms en tantes mochten niet in de tuin roken op verjaardagen. Daarnaast had het hem nooit aangesproken. 'Nee, ik geef er niet zoveel om.'
Hij hoorde voetstappen en keek schuchter achterom. Hij wist dat ze hier niet naartoe moesten komen. Een schaduw naderde, hij herkende het silhouet van een jonge vrouw. Toen hij zag wie het was lachte hij opgelucht. Hij stak zijn hand in de lucht en zwaaide. 'Hey, Anna!'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo.

Ja, het was inderdaad de stem van Romy die ze had gehoord. Oo Albert en Raven waren erbij. Ik lach als ik het opgeluchte gezicht van Albert zie. 'Hey, Anna!' Romy en Raven hebben allebei een sigaret opgestoken, ik houd niet van de geur. Eigenlijk heb ik er een hekel aan. 'Hoi!' Zeg ik tegen hen alledrie met een vriendelijk stem. Het is hier erg donker in vergelijking met waar ik net was. Het wordt ook al laat, het is bijna tijd om te gaan slapen. Ik loop richting het groepje, maar net als ik de laatste stap wil zetten blijft mijn voet achter de wortel van een boom steken. Ik weet nog net mijn evenwicht te bewaren, maar mijn hoofd begint te gloeien. Hopelijk is het niet te zien in het donkere bos.

---

chaos makes the muse

Zijn wandelpartners ergerden zich duidelijk aan zijn trage gedrag. Het was misschien niet echt gedrag voor zijn leeftijd, maar stiekem genoot Raven er wel van. "Ontdekkingsreizen passen wel bij mij," antwoordde hij Romy geamuseerd terwijl hij met Romy en Albert mee naar buiten liep. De andere twee wisten niet half hoe waar die opmerking was en waarom hij waarschijnlijk zo geamuseerd klonk. Hij wist de waarheid erachter echter wel. Het was een mooie avond. Er waren geen wolken en zo ver van de lichten van de stad - hij was er redelijk van overtuigd dat ze ver afgelegen waren en dat dat waarschijnlijk een reden had - zou het mogelijk zijn om alle sterren te zien. Als kind had hij de sterren heel fascinerend gevonden en hoewel hij inmiddels wist dat het eht niet zo mysterieus was als hij altijd had gedacht, hij kon de sterrenbeelden nog steeds herkennen en aanwijzen. Het was grappig, hij was in zoveel landen geweest en de sterrenbeelden bleven altijd hetzelfde. Dat was iets waar hij op kon vertrouwen. Ze hielden halt bij een klein meertje. Albert zag er niet helemaal op zijn gemak uit, viel hem op, maar voor hij er iets over kon zeggen - geruststellend of plagend wist hij nog niet - vroeg Romy hem om een sigaret. Albert gaf aan niet te roken, dus gaf Raven alleeb een sigaret aan Romy en stopte er ook een in zijn mond. Hij had nooit beweerd niet verslaafd aan roken te zijn. "Het is wel goed zo," antwoordde hij op haar opmerking dat hij zelfs wel een sigaret terug zou krijgen. Dat betekende dus dat zij meer sigaretten bij zih had dan die van vanmiddag en hij ging er ergens wel vanuit dat er een moment zou komen dat ze hem nog wel een sigaret zou teruggeven. Er klonk wat geritsel in de struiken, een geluid dat zo te zien vooral Albert de stuipen op het lijf jaagde. Pas toen het Anna bleek te zijn, kalmeerde hij weer iets. "Is het hier te donker voor je?" vroeg hij Albert met een ietwat spottend glimlachje om zijn lippen. Hij boog zich iets naar de jongen toe. "Wees maar niet bang," fluisterde hij met een knipoog. "Ik bescherm je wel." Het was niet dat hij echt op de jongen uit was - hij was eigenlijk aan de jonge kant voor hem - maar wat flirten kon nooit kwaad. “Heroes don’t exist and even if they did I wouldn’t be one of them”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Jonas Lynch

"We zullen morgen opdrachten moeten uitvoeren in groepjes van 2, per opdracht zit je bij iemand anders..." Ik vloekte in mezelf. Ik zat nooit bij een jongen. "Julia, ik moet een opdracht met jou uitvoeren." Zei ik maar. Ik draaide de brief rond en draaide hem om om misschien iets mysterieus te ontdekken. Enkel het logo bovenaan het papier kon ik ontdekken. En dat was gewoon het logo van deze fabriek...

[ bericht aangepast op 27 mei 2016 - 16:26 ]

Julia Lisa Dragon

"Hey, ik en Cinderella zijn nog wakker maar zij daar niet echt!" Hij wees naar Sil. Ik volgde zijn vinger en besloot toen om wat zachter te praten. "er hangt een briefje op de deur voor onze kamer ik pak hem wel even.' Ik liep naar de deur en pakte de drie briefjes. Eentje had ik langs het bed van Sil gelegde, de andere gaf ik aan Jonas en de laatste was voor mij. Ik las de brief. En keek naar de duo's. Bij opdracht 1 zit ik met Randall. Ik wist niet wie dat was. Bij opdracht 2 zit ik met Rick, ook wist ik niet wie hij was. De derde opdracht zit ik met Jonas, hem kende ik wel. Hij ligt namelijk bij mij op de kamer. De vierde opdracht ben ik samen met Ryan, ik wist ook niet wie hij was. En de laatste opdracht was allemaal samen. Ik had eigenlijk wel zin in morgen.

Jonas Lynch

"Ohw, leuk? Ik zit dus bij 1 opdracht met jou. En voor de rest altijd bij meisjes... Oke. Dan moet dat maar. Heb je er zin in? En heb je nog plannen vandaag? Heb je het domein al wat zitten verkennen?" Ik keek naar buiten. In de verte zag ik Anna, Albert, Romy en die enge jongen wiens naam ik nog steeds niet wist. "Weet jij de naam van die enge gitaarjongen? Ik in ieder geval niet..." Ik had gehoopt op wat meer actie. Dat was 1 van mijn hoofddoelen van deze reis, maar het was tot nu toe nog niet echt bereikt.

Julia Lisa Dragon

"Ohw, leuk? Ik zit dus bij 1 opdracht met jou. En voor de rest altijd bij meisjes... Oke. Dan moet dat maar. Heb je er zin in? En heb je nog plannen vandaag? Heb je het domein al wat zitten verkennen?" Ik keek het vragend aan. 'dat zijn veel vragen. Ik zit ook bij allemaal jongens... En ja ik heb er zin in. Eeeehhh in bed liggen en spelen met mijn mobiel zijn denk ik mijn plannen. Nee, ik heb het nog niet verkend, maar ik heb wel zin in een avontuurtje. Ik doe het denk ik niet, want ik wil niet in kamer 5 belanden.' Net toen ik dacht dat hij klaar was begon hij weer. "Weet jij de naam van die enge gitaarjongen? Ik in ieder geval niet..." Ik keek naar buiten en zag hem. 'ik weet ook niet wie hij is....' Ik ging op bed zitten.

Anna liep naar hen toe en struikelde onderweg bijna over iets dat op een boomwortel leek. Het was goed te zien dat ze zich schaamde, ook al scheen ze zich te herpakken. Hij onderdrukte een lach. ‘Probeer je heel te blijven?’ zijn zenuwen verminderde zich. Hij had een bewaker van Clementine verwacht, die hen er op zou wijzen dat ze hier niet mochten komen.
Raven vroeg of het te donker voor hem was en boog zich met een flauwe glimlach naar hem toe.
Albert fronste zijn wenkbrauwen en schraapte zijn keel toen de sigarettenlucht zijn neus binnendrong. Het was dus goed te zien dat hij zich ongemakkelijk voelde. Hij stond op het punt Ravens vraag te beantwoorden, maar de jongen was nog niet uitgepraat.
‘Wees maar niet bang,’ Raven knipoogde. ‘Ik bescherm je wel.’
Voor een momentje kon Albert hem alleen maar aanstaren, hij wist niet wat hij moest zeggen. Als die knipoog er niet bij had gezeten zou hij gedacht hebben dat het een grapje was geweest, maar hij bemerkte iets flirterigs in Ravens stem. Zou hij homo zijn? Nee, Albert was er zeker van dat hij hem naar Romy had zien knipogen. Daarbij oogde hij ook niet als zo’n type, hij had een stoer uiterlijk. Dat hoefde niets te betekenen, maar- Albert kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. Natuurlijk, Raven was biseksueel.
In Aagterkerke had er een taboe op gestaan. Het had hem nooit veel geïnteresseerd, maar hij had er ook geen problemen mee. Hij wist dat hij op meisjes viel en hij kwam nooit in aanraking met mensen die een andere geaardheid hadden. Tenzij het vakantieseizoen was, dan waren de stranden vol met mensen in alle soorten en maten.
‘Eh… Ik voel me een stuk veiliger nu, bedankt,’ Albert deed geen moeite om zijn sarcastische klank te verbergen.

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

'Probeer je heel te blijven?' Hoort Anna Albert vragen. Ondanks haar schaamte probeert ze vriendelijk naar hem te glimlachen. Ze kijkt verbaasd op als ze hoort wat Raven zegt. Het sarcastische antwoord van Albert laat haar mondhoeken omhoog krullen. 'We kunnen trouwens beter zo terug gaan. Het is al over half elf. En Clementine lijkt me niet de soepelste.' Stelt ze voor. Het wordt donkerder en donkerder en de sfeer staat haar helemaal niet aan. Ze wil echt terug. Ze wil slapen. Erg benieuwd naar morgen, ze laat haar gedachten op de vrije loop gaan.

---

chaos makes the muse

‘‘Slim.’’ Grinnikte ze, toen Albert vermeldde dat hij niet rookte. Net zoals ze had gedacht. Ze gaf zichzelf een imaginary schouderklopje en nam een klein trekje van de sigaret. Er kraakte iets achter haar maar ze schonk er niet veel aandacht aan, ze was vaker gaan kamperen en konijntjes deden je geen pijn. Albert leek ietwat geschrokken te zijn en ze wilde zich weer omdraaien tot ze een figuur uit de bosjes zag komen. Hierdoor had ze bijna de interactie tussen Raven en Albert gemist. ‘‘Oh hey Anna!’’ Zei ze, bijna tegelijk met Albert. Was dat nou wat ze dacht dat het was? Flírtte hij nou met Albert? Geamuseerd keek ze het stel aan en liep naar Anna. Anna en Albert waren een leuk stel, en ergens pasten ze bij elkaar. Maar ze wist niet of dat als broer en zus was, of als vriend en vriendin. ‘‘Watch out. Iemand anders heeft hem straks misschien al.’’ Fluisterde ze zo zacht mogelijk tegen Anna, om vervolgens weer richting het beekje te lopen, alsof er niks was gebeurd. ‘‘Gaan we nog verder lopen of hoe zit 't? Als jullie niet meewillen ga ik gewoon alleen verder hoor.’’ Zei ze zonder iemand aan te kijken, en zette zich neer op de grond langs het water. Haar broek mocht gewoon vies worden, maar de grond was niet zo vochtig als ze verwachtte. Ze zou zo wel verder lopen. Net op dat moment stelde Anna voor terug te gaan. ‘‘Ik blijf nog even.’’ Zei ze, ze zou er wel voor zorgen dat ze op tijd terug zou zijn. Haar sigaret was inmiddels op, dus duwde ze hem uit in de grond en keek om zich heen naar een prullenbak. Niet dat ze daarheen zou lopen als er een zou zijn.

[ bericht aangepast op 27 mei 2016 - 12:42 ]

---

tya