RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 2 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Linde MasterThief

Ik loop al even door wat gangen en pak zo nu en dan iets moois, het mooiste wat ik nu heb is een gouden ketting. Het glinstert zo mooi in het licht... Ik zie een kandelaar staan, eigenlijk zou ik hem wel mee willen nemen maar hij is zo groot...
Ik spits mijn oren, ik hoor stemmen, zacht loop ik naar de deur waar ik stemmen hoor, Gold, en nog een vrouw. Het zou de eetzaal wel zijn...
Langzaam open ik de deur om even naar binnen te kunnen kijken, alles was versierd, wat was Gold van plan? Als ik nu zijn aandacht zou trekken dan heeft Odin tijd om te stelen... Wat nou als ik doe alsof ik val? Ik ga tegen de deur aan staan zodat de deur helemaal open gaat en ik languit op de grond lig, "Auw..." zeg ik tegen mezelf terwijl ik opsta, nep geschrokken kijk ik naar Rumple, "Euhm... Hay..."

(ik had toestemming van Alastor om Linde het te laten verstoren)

[ bericht aangepast op 7 juli 2016 - 16:04 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

---

Raven is naar binnen gegaan, opzoek naar haar moeder, dus besluit ik dat het een goed moment is om een verstopplek te zoeken. Achter Boaz en Raven glip ik naar binnen, het kasteel is... Immens.
Ja, dat is denk ik het juiste woord. Op de toppen van mijn tenen, wetend dat ik dan het stilste ben, sluip ik door de gangen. Als ik op een vloer met schaakbord patroon zie kan ik een grinnik niet onderdrukken, ik probeer op de grote, witte vakken te blijven, als ik plots gekuch achter me hoor. Langzaam draai ik me om. Daar staat iemand, gekleed in een zwart harnas met een belachelijk lelijke helm. 'Hoi.' zeg ik zo lief mogelijk. 'Ik ben geen inbreker, dat je dat weet. En ook geen dief, ik ben...'
Shit, help. Ik deins langzaam achteruit. 'Het maakt niet uit wat je bent,'
Handig als ik ben struikel ik over mijn eigen voeten en val, hoe cliché, op de grond. En net zo cliché als de val komt er ook een pijl aan, ik weet echter niet of ie voor mij of voor de ridder is, tot hij langzaam in elkaar zakt, de pijl trillend in zijn borstkas. Geen erg sterk maliënkolder. 'Alles oké Odi?'
Mal en Felix komen aanrennen, helpen me overeind. 'Sinds wanneer spelen jullie de helden die meisjes redden?' vraag ik verrast met een lichte frons om mijn wenkbrauwen. Mal haalt zijn schouders op.
'We redden geen meisje, we redden een fee. De Slaapfee zelfs. We proberen gewoon in geschiedenisboeken te komen.'
Ik lach en geef hem een knuffel. 'Dankje.' zeg ik. 'Oh, en jij ook Felix. Goed geschoten.'
Een zeldzame grijns weet om Felix' lippen te komen en ook hij slaat nu een arm om me heen. 'Geen probleem. Ik mag dan geen held zijn, ik ben wel één van je vrienden.'
'Kom, we moeten jou een goede verstopplek geven, als schaakstuk houd je het niet lang uit.' zegt Mal. 'We gaan wel naar een toren ofzo. Ik kan je er wel in krijgen en het vergrendelen, oké?'
Ik knik. 'Deal.' zeg ik.

[ bericht aangepast op 7 juli 2016 - 21:14 ]

---

obsessive rage

The Huntsman

Terwijl ik rustig naar het kasteel staarde bleef Red even op haar rug liggen. ik keek even naar haar om toen ze begon te grinniken. 'Dat was nogal uhhh.. awkward,' Langzaam komt Red weer overeind terwijl ik nog steeds naar het kasteel staar. 'Sorry ik had ze aan moeten horen komen.' ik schudde mijn hoofd. "Maakt niet uit. Ik hoorde ze ook pas laat." Red stapte het bosje uit en liep richting het kasteel. 'Kom, volgens mij staat er niemand bij de poort.' ik volgde haar. "Wat is het plan? Ik kan hier vrij rondlopen, maar jij?" We betreden het kasteel en ik kijk voortdurend om me heen.

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

"Wat is het plan? Ik kan hier vrij rondlopen, maar jij?" We betreden het kasteel en ik kijk voortdurend om me heen. 'Relax, ze betrappen mij niet zomaar. Bovendien kom ik hier wel weg, ik ben Red.' glimlach ik. Ik lijk misschien nonchalant, maar ondertussen houdt ik mijn omgeving scherp in de gaten. 'Oke, ik ben wat praktische informatie nodig, jij kent het kasteel tenslotte. Hoeveel wachters zijn er? Waar bevind the Evil Queen zich momenteel en waar bewaard ze haar waardevolle bezitten?' Ik probeer een geurspoor op te pikken, maar een geurspoor van een hart is moeilijker dan ik had gedacht. Bovendien heeft Regina het hart vast beschermt met één of andere spreuk. Ondertussen keek ik op alle plekken waar een hart zou passen, zodat we deze plekken alvast konden uitsluiten.

---

When you believe your dreams come true

The Huntsman

'Relax, ze betrappen mij niet zomaar. Bovendien kom ik hier wel weg, ik ben Red.' glimlacht ze. Dit zorgde ervoor dat ik nog beter op mijn hoede was. 'Oke, ik ben wat praktische informatie nodig, jij kent het kasteel tenslotte. Hoeveel wachters zijn er? Waar bevind the Evil Queen zich momenteel en waar bewaard ze haar waardevolle bezitten?' Ik haal mijn schouders op. "Ze heeft een heel leger. Vermoedelijk nu de eetzaal en als ik dat wist..." Maar dan denk ik terug aan het moment dat mijn hart gegrepen werd.
"Je bent vanaf nu een mijn slaaf, mijn pup, mijn pop en ik heb de touwtjes in handen." Vervolgens loopt ze naar een wand waar ze een la uit laat verschijnen en daar mijn hart in stopt. "Voer hem weg naar mijn slaapkamer!"
"Ik denk dat ik weet waar ik naar toe moet." Het was de kamer van Regina waar haar gigantische spiegel stond.

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

Hij haalt zijn schouders op. "Ze heeft een heel leger. Vermoedelijk nu de eetzaal en als ik dat wist..." Uitdagend kijk ik hem aan. 'Een beetje enthousiasme zou op zijn plaats zijn, straks heb jij je hart weer.' Ik zag dat hij in gedachten verzonken was. "Ik denk dat ik weet waar ik naar toe moet." zei hij plotseling. 'Nou waar wachten we dan nog op? Ik ga met je mee.' Ik volgde hem in de richting die hij op liep. In de verte hoorde ik geluiden die deze kant op kwamen. Snel sprong ik achter kast die in de gang stond. Ik gluurde om het hoekje heen en zag dat er een aantal wachters voor the Huntsman stonden. "Wat doe jij hier" vroeg één van de wachters. Ik hield mijn adem in en kroop zo dicht mogelijk tegen de muur aan. Ze mochten mij niet zien.

---

When you believe your dreams come true

The Huntsman

Red had een rare blik in haar ogen, die ik even niet begreep. 'Nou waar wachten we dan nog op? Ik ga met je mee.' Ik versnelde mijn pas op de trap, maar hoorde al snel voetstappen aan de andere kant van de gang. "Wat doe jij hier" het waren andere wachters van The Queen. Vrij kalm keek ik de wachters aan. "Hare Majesteit wilt mij in haar kamer. Ik mag haar toch niet laten wachten?" ik kijk de wachters uitdagend aan. Ze wisten dat ik geen hart had, dus alles moest doen wat The Evil Queen zei. "Mag ik passeren?" zeg ik terwijl ik de wachters vragend aankijk. "Onze excuses." de wachters lopen door en ik zoek naar Red. Waar was ze?

---

Do I look like Mother Teresa?

Red

Vrij kalm keek the Huntsman de wachters aan. "Hare Majesteit wilt mij in haar kamer. Ik mag haar toch niet laten wachten?" Met een uitdagend blik vroeg hij "Mag ik passeren?" Het is een vraag, maar toch klinkt het als een soort bevel. "Onze excuses." klinkt het vervolgens en de wachters lopen door. Zodra de wachters verdwenen waren kwam ik tevoorschijn. 'Zie je,' zei ik triomfantelijk. 'Zelfs jij kon mij niet vinden. Ik ben hier volkomen veilig.' Snel liep ik naar hem toe. 'Gaan we echt naar haar kamer toe? Wacht, je hebt toch niet echt orders van haar ontvangen hè.' Ik keek hem wantrouwend aan. Straks lokte hij mij haar de val.

---

When you believe your dreams come true

---

We lopen nog eens door het kasteel, als ik besluit dat ik toch liever naar buiten ga. 'Ik ga naar buiten.' zeg ik daarom ook.
'Ik wist wel dat je het hier niet uit kon houden.' zegt Mal lachend. 'Kom, dan gaan we er heen.
Als we er bijna zijn bots ik echter tegen iemand op. De één heeft een rode mantel, een meisje, de ander een zwart harnas. Alarmbellen rinkelen al bij het zien daarvan. 'Sorry,' mompel ik. 'Ik let weer niet op.'
Ik krabbel weer overeind en klop mijn jurk af. 'We zijn geen dieven of indringers,' ga ik verder.
'Maar claustrofobische Lostboys.' valt Mal me in de rede. Dankbaar kijk ik hem aan.
'Dat ja.'

---

obsessive rage

The Huntsman

'Zie je,' hoor ik Red triomfantelijk zeggen. 'Zelfs jij kon mij niet vinden. Ik ben hier volkomen veilig.' Ze kwam van achter de kast vandaan. 'Gaan we echt naar haar kamer toe? Wacht, je hebt toch niet echt orders van haar ontvangen hè.' Ik zag aan haar blik dat ze me niet vertrouwde. "Geen zorgen ik heb tota-" ik maak mijn zin niet af als er opeens iemand tegen mij aanbotst. 'Sorry,' mompelt het meisje, die tegen mij was aangebotst. 'Ik let weer niet op.' Nog voordat ik een hand kan uitsteken om haar overeind te helpen, staat het meisje al weer overeind. 'We zijn geen dieven of indringers,' ik keek haar vragend aan. 'Maar claustrofobische Lostboys.' voegt een jongen er aan toe. "Eerder een stel kinderen die overduidelijk niet weten met wie ze hier te maken hebben." ik denk even na over wat ik zei. "En dan heb ik het niet over mezelf en mijn metgezel." Dan zet ik een kleine glimlach op. "Geen zorgen ik sta niet aan de kant van The Evil Queen."

---

Do I look like Mother Teresa?

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

'Eerder een stel kinderen die overduidelijk niet weten met wie ze hier te maken hebben.'
De man lijkt even na te denken. 'En dan heb ik het niet over mezelf en mijn metgezel.' Hij zet een kleine glimlach op. 'Geen zorgen ik sta niet aan de kant van The Evil Queen.'
Ik ben lichtelijk verrast. Omdat ik versteend was heb ik zo goed als niks mee gekregen, dus heb ik eerlijk gezegd ook geen idee wie de Evil Queen moet zijn.
'Ik... Heb niet zoveel meegekregen wie dat is,' geef ik toe. 'Dus over mij heb je gelijk ja. Ik heb geen idee wie dat is.'
Mal doet een stap naar voren. 'Technisch gezien heb jij geen idee met wie jij te maken heeft.' zegt hij brutaal, ik rol met mijn ogen en sla mijn arm voor hem.
'Let maar niet op hem.' mompel ik.

---

obsessive rage

Lisa Ipsum

Ik reed op Star met Henry achterop naar het kasteel van Regina. We kwamen aan en ik stapte af, ik hielp Henry er af. Ik liet Star in het gras grazen. 'jullie mogen hier niet naar binnen.' ik keek naar rechts en zag dat er twee wachters aan kwamen. 'mag Regina niet eens haar eigen zoon zien?' vroeg ik triomfantelijk en ik wees naar Henry. 'Sorry, ik had het niet gezien. Ga verder.' Ik knikte en liep naar binnen gevolgd door Henry. We waren haar en het zoeken en we dachten dat ze misschien in haar kamer was. We liepen door de gangen en zagen er een aantal mensen. 'Graham?Ruby? Wat doen jullie hier?' Vroeg ik terwijl ik naar hun toe liep. Henry keek net zo verbaasd als ik.

Raven Mills

Boaz en ik liepen nig steeds door de gangen van het kasteel enbik had inmiddels al heel mijn hart gelucht bij hem.
'Boaz, ik moet echt naar mijn moeder toe, ik moet haar nog vertellen van onze gast'
'Owhh, had je dat nog niet verteld. Laten we dan maar gauw gaan'
Samen liepen we naar mijn moeders kamer het was een wilde gok van waar we heen zouden kunnen gaan.
Ik zag dat er heel groepje mensen voor de deur stond. Aarzelend liep ik op hen af en al snel herkende ik Odette en Pan.
'Odette, jij kan ook echt niet zonder je vrienden ofwel?' waarbij ik mijn blik naar Pan en Felix liet afdwalen.
Mijn blik dreef nog verder en ik zag Red en de Huntsman staan.
'Wat doen jullie hier' zeg ik tegen hen 'of beter gezegd wat doe jij hier' ik keek naar Red.
De Huntsman woonde in dit kasteel net zoals alle andere soldaten maar Red ik had geen idee waar die vandaan kwam. En als ik iets niet wist had ik nogal de nare gewoonte om iemands gedachten in te kruipen. Toen ik haar gedachtes helemaal doorgespit had wierp ik haar een woedende blik toe.
'Hoe durf je' bracht ik uit waarna ik me omdraaide en wegliep.
Ik had ze kunnen tegenhouden maar het was de moeite niet waard geweest mijn moeder was waarschijnlijk toch niet zo dom om het hart in haar kamer te verstoppen.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

'Raven, wacht!' roep ik en ren achter haar aan. 'Mal en Felix bedoelden het goed. Ze zijn zo goed als... Mijn broers,'
Ik pak haar arm vast en val hierdoor weer op de grond, dat is echt mijn ding vandaag. 'En het is Odi.' mompel ik als ik erin geslaagd ben weer overeind te komen, met wat hulp van Mal en Felix.

---

obsessive rage