RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 2 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

The Huntsman

'Ik... Heb niet zoveel meegekregen wie dat is,' zegt het meisje. 'Dus over mij heb je gelijk ja. Ik heb geen idee wie dat is.' Ik kijk het meisje verbaast aan. Wie wist nou niks over The Evil Queen? Een van de jongens stapt naar voren. Ik merk dat hij groot over zichzelf denkt. 'Technisch gezien heb jij geen idee met wie jij te maken heeft.' zegt hij brutaal. 'Let maar niet op hem.' mompelt het meisje weer. 'Graham?Ruby? Wat doen jullie hier?' ik keek achterom en zag dat Lisa met Henry kwam binnenlopen. Het was een tijd geleden dat ik die twee gezien had. "Ik woon hier." zeg ik met een klein beetje schaamte. Henry wist wel wat ik bedoelde.
'Odette, jij kan ook echt niet zonder je vrienden ofwel?' het is een bekende stem die ik herken. De dochter van Regina, Raven. 'Wat doen jullie hier' uit reactie kniel ik voor Raven neer. 'of beter gezegd wat doe jij hier' ze had het waarschijnlijk tegen Red. "My Lady," begroet ik haar. Het bleef even stil, maar Raven verbrak de stilte. 'Hoe durf je' ik hoorde voetstappen dat Raven wegliep en nu pas stond ik weer op. Ik sloot mijn ogen en bedacht nu al wat voor straf ik zou krijgen.

---

Do I look like Mother Teresa?

Raven Mills

'Raven, wacht!' riep Odette en ze rende achter me aan. Ik stopte abrupt met lopen.
'Mal en Felix bedoelden het goed. Ze zijn zo goed als... Mijn broers,'
Ze pakte mijn arm vast en viel hierdoor, ik grinnikte even. 'En het is Odi.' mompelde ze toen ze weer overeind was gekomen.
'Geloof me dat is niet waar ik moeilijk over doe' probeerde ik haar gerist te stellen. Mijn blik gleed naar Pan 'jij' zei ik 'weet echter vast wel wat ik bedoel.'
Nu hadden de Huntsman en Red geluk dat ik op het moment even een hekel had aan mijn moeder waardoor ik mijn lippen op elkaar zal houden. Echter kon ik het niet laten ze toch even bang te maken met de gedachte dat ik het zou kunnen zeggen.
'Trouwens' zeg ik tegen Odette 'Het eten zal bijna klaar zijn, als je alle trappen naar beneden volgt en dan een grote ruimte links van je ziet waar een heerlijke geur vandaan komt drijven dan zit je goed' zeg ik met een knipoog haar kant op. Waarna ik doorliep met Boaz achter me aan

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

Ik knik en pak de handen van Mal en Felix vast waarna ik hun meesleur. 'Waarom zo'n haast?' vraagt Felix lachend.
'Het is eten!' is mijn antwoord. 'Daarom!'
Bij de onderste trap rem ik af, en blijf dan staan. 'En waarom nu zo plots stoppen?' vraagt Mal met een lachje.
'Omdat niemand behalve jouw ouders misschien het op prijs stelt dat iemand de eetkamer binnen stormt?' zeg ik en rol met mijn ogen.

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
Ik wilde nog wat tegen Belle zeggen toen de deur ineens open ging en er een meisje languit op de grond viel woedend stond ik op en keek ik naar het meisje terwijl ze opstond.
'Euhm.. hay.' Zei het meisje ik gooide mijn stoel naar achter zodat uk er goed door kon en liep dreigend naar het meisje toe.
'Wie ben jij? Wat doe je hier?' Ik had gelijk de neiging om haar iets aam te doen alleen al omdat ze dit moment heeft verstoord.
'Ga mijn kasteel uit!'

Linde MasterThief

Rumple gooide zijn stoel aan de kant en liep naar me toe, 'Wie ben jij? Wat doe je hier?' ik zei niets, ik moest hem bezig houden, anders had Odin hier niets aan... 'Ga mijn kasteel uit!' riep hij, ik werd een beetje bang van hem, "Ik ben Vindicta Zaglis Melis, maar beter bekent als The Sly…" ik keek hem aan, hoe zou hij reageren en wat zou hij doen als hij merkt dat ik een dief zou zijn?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ze stelde haar voor wat me om eerlijk gezegt toch niet echt boeide ze wilde zeggen hoe ze beter bekent stond maar ze stopte ineens.
'Je weet vast al dat ik Rumplestiltskin heet, ook wel bekent als the dark one, diegene die de hoogst aantal dode op zijn naam heeft staan, de gevaarlijkste man van heel deze wereld.' Zei ik dreigend en ik wees naar haar. 'En hoe noemen ze jou dan! Schreeuwde ik.

Linde MasterThief

'Je weet vast al dat ik Rumplestiltskin heet, ook wel bekent als the dark one, diegene die de hoogst aantal dode op zijn naam heeft staan, de gevaarlijkste man van heel deze wereld.' Zei hij dreigend en Rumple wees naar mij. 'En hoe noemen ze jou dan!' ik slikte even en deed een stap naar achter,
"laat je niet kennen als een slap opdondertje al ben je dat wel" had mijn vader ooit tegen me gezegd,
"The Sly MasterThief... Maar je mag me ook gewoon The Sly noemen, klinkt beter..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Raven Mills

Ik kwam de eet zal binnen en het rook er als van ouds heerlijk. Ik keek nieuwsgierig naar wat er allemaal op tafel stond. Ik zag een grote kip op tafel staan met een salade en wat aardappelen. Gatver, ik hield alles behalve van aardappelen. Wie had aardappelen nou weer bedacht het smaakte helemaal nergens naar. Ik keek even naar de tafel en zoals verwacht stonden er maar een twee borden met wat bestek. Ik liep naar een van de bediendes toe.
'Kunt alstublieft nog vier borden bijzetten, er blijven wat vrienden van mij slapen' zei ik tegen haar. Ik had dan wel geen idee of Pan en Felix ook mee aten maar nu hadden we tenminste zeker genoeg borden. Natuurlijk had ik ook gewoon een paar borden tevoorschijn kunnen toveren maar het was leuker om er iemand speciaal voor te laten lopen. Ik grinnikte even, wat had ik toch ook geluk dat ik magie had en bediendes. Met een grote glimlach ging ik aan tafel zitten. Ik bedacht me en stond weer op aan dit eten hadden we nooit genoeg met al mijn gasten erbij. Snel toverde ik nog wat meer gerechten op tafel, ik had ze kunnen laten maken maar daar had ik het geduld niet voor.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

Ik zuchtte, streek mijn jurk glad en opende de deur toen om naar binnen te lopen. Raven was er al. 'Hoi,' begroette ik haar, pakte Mals hand - wetend dat Felix dan vanzelf wel zou volgen - en sleurde hem mee naar de tafel. Het eten was... Meer dan ik ooit in mijn leven gezien had, wat me even grote ogen op liet zetten maar ik bedaarde al snel en nam plaats aan tafel.

---

obsessive rage

Raven Mills

'Hoi' begroette Odette me waarna ze plaats nam aan de tafel.
'Hee, als er iets opstaat wat jullie niet lusten zeg het maar gewoon eerlijk dan maken we nog wat anders bij hoor. Jullie eten dus toch ook mee' zeg ik met een knipoog hun kant uit ik kijk even naar Felix en voeg er dan aan toe 'als echte Lost boys.'
Ik ging ook zitten en Boaz kwam naast me zitten ik wachtte op het moment dat mijn moeder zou komen dan zou ik ze even aan haar voorstellen.

[ bericht aangepast op 12 juli 2016 - 6:47 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

Mal glimlachte. 'Heel lief, maar waarschijnlijk stuurt je moeder een vuurbal op ons af.' legde hij uit. 'Odi was er niet bij, maar we zijn niet zo geliefd door de meeste mensen. Dus wij maken in het bos wel wat,'
Toen verdwenen hij en Felix in een soort stofwolk, magie natuurlijk.

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
'The sly masterthief, maar je mag me ook gewoon the sly noemen dat klinkt beter.' zei ze ik knikte alleen ik vertrouwde haar niet, wist dat ze iets van plan was maar ik liet het maar gebeuren wat boeit het mij toch als ze iets zou stelen, dan heb ik weer een reden om iemand te vermoorden, ik grijnsde. 'Ah ik wist wel dat hij een dochter had maar, je was nog maar een baby toen ik je voor het eerst zag en je was 3 toen ik je voor het laats zag.' zei ik zachtjes, een herinnering kwam naar boven.
'Dark one! dat is veelste gevaarlijk dat kan je dood worden!' hoorde ik de masterthief roepen, ik lachte, een lach dat iedereen de rillingen over de rug bezorgd. 'Ik kan alleen gedood worden door mijn dolk, niks is voor mij te gevaarlijk, niks anders dan die ene dolk kan mijn dood worden.' zei ik, ik keek naar the masterthief, ik had hem beloofd dat ik hem zal beschermen als het nodig was, hij was de enigste na Belle die me begreep, na al die jaren dat we hebben samengewerkt wel is hij een soort vriend van me geworden.
'Waarom wil je die plant zo graag hebben?' vroeg hij toen hij langs me kwam staan. Ik keek over de zee die nu wild en woest was, de golven beukte tegen de berg aan waar we opstonden en door de wind verloren we bijna onze evenwicht, maar toch zo eigenwijs als we waren bleven we staan, 'Het is voor een toverdrank, een heel machtig en dodelijk toverdrank.' zei ik
Ik was weer terug in de werkelijkheid, een zwak glimlachje verscheen op mijn gezicht en ik keek even naar de dochter van the masterthief.

Linde MasterThief

Hij knikte argwanend, maar toen kwam er een grijns op zijn gezicht, 'Ah ik wist wel dat hij een dochter had maar, je was nog maar een baby toen ik je voor het eerst zag en je was 3 toen ik je voor het laats zag.'
Even leek hij weg te zijn van de wereld en ik keek hem verbaast aan, hoe bedoelt hij?
Toen hij weer terug was naar, hier, kwam er een zwakke glimlach op zijn gezicht,
"Hoe bedoel je toen ik 3 was?" vraag ik hem, wat weet hij over mij?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Hoe bedoel je toen ik 3 was?' Ik keek haar aan en grinnikte even, hij heeft het haar dus nooit vertelt. 'Voordat jij vader een soort van de aarde boden verdwenen leek te zijn, waren hij en ik laat ik maar zeggen, goed bevriend met elkaar, we deden veel dingen samen, slechte dingen voornamelijk, we stonden altijd wel voor elkaar klaar en we hielpen elkaar waar we maar konden.' Ik grijnsde wat waren dat toch mooie tijden.

Linde MasterThief

Hij grinnikte even, 'Voordat jij vader een soort van de aarde boden verdwenen leek te zijn, waren hij en ik laat ik maar zeggen, goed bevriend met elkaar, we deden veel dingen samen, slechte dingen voornamelijk, we stonden altijd wel voor elkaar klaar en we hielpen elkaar waar we maar konden.'
Ik keek hem ongelovig aan, "U kentde mijn vader?" er verscheen een vaag lachje op mijn gezicht, wauw, eindelijk iemand die mijn vader heeft gekend.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]