OUAT||A New Curse|| Speeltopic 2 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Een klein geheimzinnig glimlachje kwam op haar gezicht. Dit keer greep zij het briefje uit mijn handen. "Een locatiespreuk kan ik wel doen." Ze legt het briefje op de tafel neer en houdt haar beide handen erboven neer en sluit haar ogen. Nieuwsgierig keek ik toe, het fascineerde mij om andere soorten magie in werking te zien. Wanneer Quinn haar ogen opent, hangt het briefje in de lucht en begint weg te zweven. "Waar wachten we op?!" roept ze naar mij. Ik kijk het meisje na dat op haar hakken begint te rennen om het briefje bij te houden. Even blijf ik staan om het schouwspel te aanvaren, maar al snel ren ik er achteraan. Hoe onkoninklijk het ook is. Ik ben blij dat ik mijn jurk niet meer aan heb, in deze kleren beweeg ik een stuk makkelijker.

Al snel haal ik Quinn in en komen we op een plek aan waar het briefjes op de grond neervalt. Ik grinnik omdat Quinn buiten adem is. "Wat?" zegt ze hijgend. "Ik zeg niks," zeg ik lachend. "Ik denk dat er iets fout is gegaan." mompelt ze zachtjes. Ik kijk naar de plek waar we beland zijn. Ik snap wat ze bedoelt, er is hier helemaal geen huis of iets. Hier kan Rumple nooit wonen. "Het geeft niet," bemoedigend kijk ik haar aan. "Het viel te proberen." Ik loop langzaam naar het midden van de open plek, waarschijnlijk was het inderdaad fout gegaan. "Heb je wel de juiste coördinaten gebruikt?" grap ik. Langzaam liep ik weer richting Quinn. Vanaf hier bekeek ik de open plek nog een keer, "Hmmm, deze plek is te perfect, er moet hier toch iets zijn?" mompelde ik. Opeens schoot mij iets te binnen. "Oke, ik ga iets proberen. Als dat niet werkt gaan we terug." Ik herinnerde mij iets wat ik ooit had gelezen in onze uitgebreide bibliotheek in Arendelle. Ik concentreerde mij en er verschenen sneeuwvlokjes die uit de lucht kwamen vallen. Geconcentreerd keek ik naar de open plek. Na een tijdje was te zien dat de sneeuw in de lucht bleef hangen, boven de open plek. Alsof het ergens op lag. Enthousiast keek ik Quinn aan, "Het is gelukt." Ze begreep vast nog niet wat er aan de hand was, maar het was precies zo als het boek beschreven had. "Er zit een schild over deze open plek," legde ik uit. "Mensen en dieren kunnen er gewoon door heen lopen en zien alleen een open plek. Maar de sneeuw, dat voorkomt uit magie maakt het schild zichtbaar. Het schild verbergt iets en ik denk dat dat het huis van Rumple is." vertelde ik verder. Ik liet het stoppen met sneeuwen en keek Quinn aan. "Alleen nu is de vraag, hoe komen we binnen?"
















Graham gaf een klein glimlachje. "Ik ben op de hoogte gehouden van Robin en jou en Emma en Hook." zegt hij met een zwak glimlachje. "Hmm, Hades." raadde ik. "Hoe heb je Robin ontmoet?" vroeg hij vervolgens. Verbaast keek ik hem aan, was hij hier zomaar geïnteresseerd in? Ik glimlachte en vertelde over onze ontmoeting in the enchanted forest en in Storybrooke. "Volgens een goede vriendin zijn we voorbestemd voor elkaar." Ik kreeg een warm gevoel van binnen bij de gedachten aan Robin. Ik hield echt van die man, ik hield net zoveel van hem als van Daniël, misschien zelfs nog wel meer besefte ik. "Heb je mijn moeder gesproken, daar in de onderwereld?" vroeg ik voorzichtig. Ik haatte haar voor alles wat ze mij heeft aangedaan. Maar het is en blijft mijn moeder en dat zou ik altijd blijven onthouden.

[ bericht aangepast op 2 sep 2016 - 0:25 ]

---

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin
'Ze komen toch wel!' Hoorde ik haar nog schreeuwen, ik grijnsde. 'Ow ja dat zullen ze zeker, maar je plan zal niet slagen want ik zal ze niet opsluiten.' Ik grinnikte even. 'Niet zolang het niet nodig is.'
Ik liep naar de woonkamer waar ik uit het raam twee vrouwen zag staan. 'Dat was eerder dan ik had verwacht.' Ik liep naar het raam toe en maakte die een stukje open zodat ik kon horen wat ze zeiden. Oke ze hebben in iedergeval ontdekt dat hier een huis staat, ze weten alleen niet hoe ze naar binnen komen. Als ze het nou vriendelijk vragen dan laat ik ze wel naar binnen of kom ik naar buiten, als ze een goede deal hebben dan help ik ze misschien ook wel.

Elsa is ook aangekomen op de plek. "Ik zeg niks," zegt Elsa lachend. Beide bestuderen we de plek waar we zijn aangekomen zeer goed. Ik kon mezelf wel haten. ik had het ook gewoon bij de gigantische vuurbal moeten laten. "Het geeft niet," bemoedigend keek Elsa me aan. "Het viel te proberen." Ik wist dat Elsa me moed probeerde in te praten, maar ik kon niet tegen mislukkelingen en vooral niet als ik er één was. Ik volg Elsa die naar het midden van de open plek loop. "Heb je wel de juiste coördinaten gebruikt?" hoor ik Elsa zeggen. Ik was nu niet in voor een grapje. Ik probeerde de mensen weer uit Storybrooke terug te krijgen, maar ik faalde er weer eens in. Elsa kwam ondertussen weer mijn kant opgelopen. "Hmmm, deze plek is te perfect, er moet hier toch iets zijn?" mompelde ze. Ik haalde mijn schouders op. Waarom was de locatiespreuk gefaald. De vuurbal was een moeilijkere spreuk, vond ik zelf. "Oke, ik ga iets proberen. Als dat niet werkt gaan we terug." Ik kijk Elsa vragend aan en ben zeer benieuwd wat ze van plan is. Langzaam zie ik dat er sneeuwvlokjes uit de lucht komen vallen. Ik zie dat een geconcentreerde Elsa naar de open plek blijft kijken. Een glimlach verscheen op mijn gezicht, toen ik zag dat de sneeuw in de lucht bleef zweven. Er was een schild over de open plek heen gesproken. Waarom was ik daar niet opgekomen? "Het is gelukt." zegt ze enthousiast. "Er zit een schild over deze open plek," legde Elsa uit. "Mensen en dieren kunnen er gewoon door heen lopen en zien alleen een open plek. Maar de sneeuw, dat voorkomt uit magie maakt het schild zichtbaar. Het schild verbergt iets en ik denk dat dat het huis van Rumple is." vertelde ze verder. Het sneeuwen liet ze stoppen en ik keek haar vol bewondering aan. Die sneeuwkracht van haar was toch niet zo slecht. "Alleen nu is de vraag, hoe komen we binnen?" Ik pak een takje van de grond en gooi het richting het schild, waarna het verdwijnt. "Het ging niet in vuur op, dus..." ik loop wat dichter naar het schild toe en houd mijn vingers er net niet tegen aan. "Rumplestiltskin? Mr. Gold? Bent u daar?" ik kijk Elsa aan. "Als hij er niet is, kunnen we dat schild altijd zelf weghalen. We zijn hier immers in vrede. Mr. Gold?" roep ik dan nogmaals. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit "Hmm, Hades." raadde Regina gelijk goed, waarop ik haar een klein knikje gaf. Regina kijkt mij verbaast aan als ik haar vraag over Robin. Enthousiast vertelt ze over de ontmoeting tussen Robin en haar in the Enchanted Forest en in Storybrooke. "Volgens een goede vriendin zijn we voorbestemd voor elkaar." De serveerster kwam aan met onze drankjes. Ik pakje het aan en nam direct een slok. "Heb je mijn moeder gesproken, daar in de onderwereld?" de vraag leek vrij voorzichtig uit haar mond te komen. Ik zette mijn drankje weer neer op de tafel en ging met mijn hand over mijn baardje. "Cora Mills." zeg ik haar dan. "Ze was weer herenigd met Henry Mills." stel ik Regina gerust. "Maar ik heb gesprekken met haar gehad. Met wie daar niet. Wist jij dat Peter Pan dood was?" vraag ik haar.

---

Do I look like Mother Teresa?

Rumplestiltskin
'Rumplestiltskin? Mr.Gold? Bent u daar?' Hoorde ik haar zeggen ik rolde even met mijn ogen. 'Mr.gold.' riep ze nogmaals ik liep naar de voordeur toe om me te laten zien. Buiten zag ik de twee staan nu was ik ook zichtbaar voor hun op een geoaste afstand bleef ik staan.
'Dames waar heb ik jullie bezoek aan te danken?' Omstebeurt keek ik ze vragend aan, ik kon wel raden wat ze hier kwamen doen waarschijnlijk informatie over de vloek, die als ze me iets te bieden hadden om te ruilen voor de informatie ik die zeker zou geven.
'Ow en noem me maar gewoon Rumplestiltskin of DarkOne.'

Quinn keek mij vol bewondering aan, wat mij deed stralen. Ik was blij dat ik eindelijk een keer mijn krachten voor het goede kon gebruiken. Quinn pakt een takje van de grond en gooit het richting het schild, waarna het verdwijnt. "Het ging niet in vuur op, dus..." Ze loopt wat dichter naar het schild toe en houd haar vingers er net niet tegen aan. "Rumplestiltskin? Mr. Gold? Bent u daar?" Ze kijkt mij aan. "Als hij er niet is, kunnen we dat schild altijd zelf weghalen. We zijn hier immers in vrede. Mr. Gold?" roept ze dan nogmaals. Ik knik, "Je hebt gelijk. Mr. Gold bent u daar?" riep ik ook in de hoop dat hij naar buiten zou komen. Plotseling bewoog er iets op de open plek en verscheen Mr. Gold, of eigenlijk gezegd Rumplestiltskin op de open plek.'Dames waar heb ik jullie bezoek aan te danken?' Omstebeurt keek hij ons vragend aan. 'Ow en noem me maar gewoon Rumplestiltskin of Darkone.' Nieuwsgierig bekeek ik de man, hij leek zo anders dan Mr Gold. "We willen graag weten wie de vloek heeft uitgesproken, waarom en hoe het verbroken kan worden." beantwoorde ik zijn vraag. Voorzichtig liep ik een stapje zijn richting in.















Graham knikte toen ik de naam van Hades noemde. Hij zette zijn drankje neer op de tafel en ging met zijn hand over zijn baardje. "Cora Mills." zeg hij dan. "Ze was weer herenigd met Henry Mills." Ik keek hem dankbaar aan. "Maar ik heb gesprekken met haar gehad. Met wie daar niet. Wist jij dat Peter Pan dood was?" vroeg hij vervolgens. Ik knikte en pakte mijn glas van tafel, waarna ik een slok nam. "Maar goed, vertel eens. Je werd dus door Hades geïnformeerd. Dus hij heeft jou hier ook heen gestuurd." concludeerde ik. "Wat is hij met je van plan? Hades is nou niet bepaald van de liefdadigheid." peinzend keek ik hem aan. Ik nam nog een slok van mijn drinken.

---

When you believe your dreams come true

Elsa gaf een klein knikje, waar ik uit kon concluderen dat ze me gelijk gaf. Haar antwoord bevestigde het nogmaals. "Je hebt gelijk. Mr. Gold bent u daar?" riep Elsa ook nog. Ik dacht dat dit alles tevergeefs was, maar plotseling bewoog er iets op de open plek en verscheen Mr. Gold op de open plek. 'Dames waar heb ik jullie bezoek aan te danken?' Hij keek ons één voor één vragend aan. Ik was verbaasd dat dit alles toch zo goed uitpakte. Nu drong het pas tot me door dat de locatiespreuk echt hard gewerkt. 'Ow en noem me maar gewoon Rumplestiltskin of Darkone.' Ik bestuurde Rumplestiltskin een goed. Ik had hem toch anders voorgesteld met al die verhalen die hij hoorde. Zou hij ooit van mij gehoord hebben? Hij en Elsa hadden een verleden, maar Rumple en ik niet. "We willen graag weten wie de vloek heeft uitgesproken, waarom en hoe het verbroken kan worden." beantwoorde Elsa zijn vraag waarna ze een stapje in zijn richting doet. Ik moet nu toch even moed bij elkaar rapen om weer degene te zijn die de de macht hier heeft ook al is dat met Rumplestiltskin zeer lastig. "Ik weet dat je ons niks geeft." ik doe een stap dichterbij. "Echter geef je ons wel iets als jij er iets mee opschiet." ik kijk hem met een gemeen lachje aan. "Wat zou je willen hebben?" misschien zou ik bij hem hetzelfde kunnen doen als dat ik bij Jo had geflikt. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Regina geeft een kort knikje op mijn vraag en pakt ook haar drankje. Ik heb nu echt te drang om te vragen of ze er iets mee te maken had. Peter was maar een mysterieus persoon. "Maar goed, vertel eens. Je werd dus door Hades geïnformeerd. Dus hij heeft jou hier ook heen gestuurd." concludeerde ze. "Wat is hij met je van plan? Hades is nou niet bepaald van de liefdadigheid." peinzend keek Regina mij aan, waarna ze een slok nam van haar drankje. "Ik heb onopgeloste zaken Regina. En ik weet niet wat dat is. Ik ben hier waarschijnlijk naartoe gestuurd om ze NIET te kunnen vinden." ik neem opnieuw een slokje van mijn drankje. "De onderwereld is alleen voor personen die nog onopgeloste zaken hebben, anders kunnen de dode door naar de berg Olympus." ik kijk Regina doordringend aan. "Hij heeft jou moeder aangesteld als burgemeester met de taak niemand zijn zaakje op te laten lossen. Waarom zou hij mij wel helpen?"

[ bericht aangepast op 3 sep 2016 - 0:45 ]

---

Do I look like Mother Teresa?

Rumplestiltskin

'We willen graag weten wie de vloek heeft uitgesproken, waarom en hoe het verbroken kan worden.' Ik kijk naar het meisje met het blonde haren, ze liep een stapje dichtbij en ik grijnsde. Ik keek naar het ander meisje toen zei begon te spreken. 'Ik weet dat je ons niks geeft.' Ik knikte wat een slim meisje, 'Echter geef je ons wel iets als.je er iets mee.opschiet.' ze keek me gemeen aan en ik keek psychopatisch terug alsof ik elk moment haar op de gruwelijkste manier kon vermoorden. 'Wat zou je willen hebben?' Ik lachten.
'Aller eerst dit Quinn Rayna Milss; ik zou het maar uit je hood houden om mij te bedonderen, want dat zal je bekopen met de dood.' Ik grijnsde.
'Van onze ijskoningin zou ik graag wat ijs willen.' Ik toverde een mooie flesje waar ze het in wilde doen dit zou een toverdrank worden wat haar ten gronde zou kunnen richten.
'En van onze lieve Quin, moet iets terug stelen van haar moeder wat ze ooit van mij stal.'
Deze keer liep ik een stapje dichter naar ze toe.

"Ik weet dat je ons niks geeft." Ook Quinn doet een stap dichterbij, waardoor ik mij sterker voel. Twee tegen één, ook al weet ik dat wij geen kans zouden maken tegen Rumplestiltskin. Ik was benieuwd wat Quinn had bedacht. "Echter geef je ons wel iets als jij er iets mee opschiet." Ze kijkt hem met een gemeen lachje aan, eigenlijk is ze precies haar moeder. "Wat zou je willen hebben?" Geduldig wachtte ik Rumple's antwoord af, wetend dat het iets onmogelijks zou zijn. Zijn blik beangstigde mij eerlijk gezegd wel, ik had nog nooit iemand zo gestoord als hem gezien. Hij begon te lachen, 'Aller eerst dit Quinn Rayna Milss; ik zou het maar uit je hoofd houden om mij te bedonderen, want dat zal je bekopen met de dood.' Hij grijnsde. Ik keek Quinn waarschuwend aan, want ik wist dat hij dit meende.
'Van onze ijskoningin zou ik graag wat ijs willen.' Hij toverde een flesje waar ik vermoedelijk mijn ijs in moest stoppen. Opgelucht keek ik hem aan, was hij nou voor één keer redelijk? 'En van onze lieve Quin, moet iets terug stelen van haar moeder wat ze ooit van mij stal.' ging hij verder, nu deed hij een stapje onze richting uit.
Het liefst deed ik nu een stap achteruit, maar ik gebood mijn voeten te blijven staan. Het was belangrijk dat we nu zelfverzekerd blijven. Ik slikte even bij de opdracht van Quinn, ze zou dat vast niet leuk vinden. Ze was er nog niet klaar voor om haar moeder te ontmoeten, en deze opdracht vergrote wel de kans op een ontmoeting. Ik knikte naar Rumple en liet wat ijs in het flesje verschijnen. Ik keek even opzij naar Quinn, ik hoopte dat ze het eens zou zijn met mijn beslissing.














"Ik heb onopgeloste zaken Regina. En ik weet niet wat dat is. Ik ben hier waarschijnlijk naartoe gestuurd om ze NIET te kunnen vinden." Hij neemt opnieuw een slokje van zijn drankje. "De onderwereld is alleen voor personen die nog onopgeloste zaken hebben, anders kunnen de dode door naar de berg Olympus." Hij kijkt mij doordringend aan. Ik knik, zo iets had ik kunnen bedenken. Ik wist niet zo goed of ik blij moest zijn omdat Graham weer terug is. Of juist verdrietig omdat hij nog steeds geen rust had kunnen vinden na zijn dood. "Hij heeft jou moeder aangesteld als burgemeester met de taak niemand zijn zaakje op te laten lossen. Waarom zou hij mij wel helpen?" Ik schrik een beetje van dat nieuws, waarom moest mijn moeder zelfs na haar dood op het slechte pad blijven? Ik schud langzaam mijn hoofd. "Ik heb geen idee. Maar..." Ik hief mijn glas naar hem op. "Zullen we voor nu maar blij zijn dat je er weer bent?" glimlachte ik. Ik staarde even in de verte. "Graham, ik wil je helpen om je onopgeloste zaken op te lossen. Als je wil natuurlijk?" vroeg ik voorzichtig.

---

When you believe your dreams come true

Geduldig wachtte ik zijn antwoord af. Deze korte stilte vond ik echter wel beangstigend, want ik wist dat Rumplestiltskin nu iets in zijn brein aan het verzinnen was. Hij begon te lachen, 'Aller eerst dit Quinn Rayna Mills,' uit verbazing zette ik een stap achteruit. Rumplestiltskin kwam nu toch best wel gevaarlijk over. Hij wist ik wie was en de toon beviel me niet. 'ik zou het maar uit je hoofd houden om mij te bedonderen, want dat zal je bekopen met de dood.' Hij grijnsde wat mij nog banger maakte. Ik zag dat Elsa naar mij keek en begrijp meteen dat ze me probeerde te waarschuwen, dit was menens. 'Van onze ijskoningin zou ik graag wat ijs willen.' Hij toverde een flesje waar Rumplestiltskin vermoedelijk Elsa's ijs in wilde hebben. Dat viel wel mee. Elsa kon hem dat per direct geven en dan hadden wij informatie over de vloek. 'En van onze lieve Quin,' ik voel de angst steeds hoger op komen. Ariël en Elsa beschikte niet over mijn soort magie en daardoor voelde ik me sterk en machtig, maar nu tegen The Dark One voelde ik me een mislukkeling. 'moet iets terug stelen van haar moeder wat ze ooit van mij stal.' ging hij verder, nu deed hij een stapje onze richting uit. Mijn angst kon ik even opzij zetten voor verbazing. "Ik... ik weet niet... waar je het over hebt." zei ik vrij voorzichtig naar Rumplestiltskin. Elsa laat al vrij snel ijs in het flesje verschijnen, waardoor haar taak is volbracht. Ik slik een keer en raap dan wat moed bijeen. "Wat wil je dat ik je terugbreng wat Regina van je gestolen heeft?" ik zei expres geen moeder om Rumplestiltskin te laten zien dat mijn band met haar niet geweldig was. Misschien kon me dat een voordeel geven. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Ik zie dat Regina schrikt van het nieuws dat Cora Mills Hades helpt met zijn plannetjes. Langzaam schud ze haar hoofd. "Ik heb geen idee. Maar..." Ze hief haar glas naar me op waarna ik het zelfde deed. "Zullen we voor nu maar blij zijn dat je er weer bent?" glimlachte ze. Ik gaf een klein glimlachje terug. Ik wist nou niet of ik blij met dit alles moest zijn. "Graham, ik wil je helpen om je onopgeloste zaken op te lossen. Als je wil natuurlijk?" ik kijk Regina aan, maar ik blijf nog een lange tijd stil. "Ik zou blij zijn met hulp Regina. Eerlijk waar, maar..." ik moet even nadenken hoe ik haar dit vertel. "ik wil wel naar Olympus, maar ook weer niet. Ik heb Storybrooke gemist en de meeste mensen." ik kijk Regina even met een serieus gezicht aan, maar al gauw komt er een kleine glimlach weer op mijn gezicht. "En zelfs jou. We hadden immers veel tijd met elkaar doorgebracht, maar alle mensen waarom ik gaf..." ik maak mijn zin niet af en werp mijn blik snel van haar af naar buiten.

---

Do I look like Mother Teresa?

Rumplestiltskin
"Ik... ik weet niet... waar je het over hebt." zei ze vrij voorzichtig ik grijnsde. Elsa liet al snel het ijs in het flesje waarbij ik even duister grijnsde en het flesje daarna weg toverde. "Wat wil je dat ik je terugbreng wat Regina van je gestolen heeft?" zei ze, ik keek naar Quinn ik verbaasde me er even over dat ze geen moeder zei maar daarna wist ik me wel vaag te herinneren dat ze iets van ruzie hadden? of naja ik weet niet precies wat ze hadden in iedergeval was ze soort van boos op Regina. Ik liep een rondje om haar en keek haar even onderzoekend aan, ik dacht even na en keek haar daarna recht in haar ogen. 'Jij mag kiezen of je steelt het dodelijke drankje terug.' ik wactte even terwijl ik weer gemeen grijnsde. 'Of je verteld me wat er tussen jullie is, waarom je Regina geen moeder noemt?' vragend keek ik haar aan. 'Aan jou de keus dearie.'

"Ik... ik weet niet... waar je het over hebt." zei Quinn vrij voorzichtig naar Rumplestiltskin. Ik was blij dat ze doorhad dat het menens was met Rumple. Rumpel glimlachte op een aparte manier toen hij van mij had gekregen wat hij vroeg. Vervolgens liet hij het flesje weer verdwijnen. "Wat wil je dat ik je terugbreng wat Regina van je gestolen heeft?" Ze vermoedt het woord moeder expres, wat in deze situatie misschien nog wel eens van pas zou kunnen komen. De verbazing was op zijn gezicht af te lezen, waardoor ik moest glimlachen. Ik bleef verstijfd staan toen hij onze kant op kwam en hield mijn handen klaar om toe te slaan als het nodig zou zijn. Rumple liep een rondje om Quinn heen en keek haar onderzoekend aan. 'Jij mag kiezen of je steelt het dodelijke drankje terug.' Hij wachtte even terwijl hij weer gemeen grijnsde. 'Of je verteld me wat er tussen jullie is, waarom je Regina geen moeder noemt?' vragend keek hij haar aan. 'Aan jou de keus dearie.' Dwingend keek ik Quinn aan, ze moest het vertellen. Dat zou vele malen makkelijker zijn om te doen dan iets stelen van haar moeder. Ze was nog niet klaar voor de confrontatie en het koste bovendien veel tijd. Nog even en Rumple zou zijn deel van de deal moeten nakomen.
















Het blijft even stil, hij wilde vast mijn hulp niet en zocht nu zeker naar een manier om mij dat te vertellen. "Ik zou blij zijn met hulp Regina. Eerlijk waar, maar..." Weer was het even stil. Ik wist het, het was precies wat ik dacht. "ik wil wel naar Olympus, maar ook weer niet. Ik heb Storybrooke gemist en de meeste mensen." Hij kijkt mij even met een serieus gezicht aan, maar al gauw komt er een kleine glimlach weer op zijn gezicht. Ik haalde opgelucht adem, hij wilde in Storybrooke blijven, waar ik stiekem wel blij om was. "En zelfs jou. We hadden immers veel tijd met elkaar doorgebracht, maar alle mensen waarom ik gaf..." Vervolgens wendde hij zijn blik af naar buiten. En zelfs jou De rest van de zin hoorde ik nog maar vaagjes. Ondanks wat ik hem allemaal had aangedaan had hij mij gemist? Mijn verbaasde blik veranderde in een glimlach en ik voelde mijn wangen rood worden. Ik hoopt dat hij dat niet zou zien. Het deed mij echt goed om dat te horen. Ondanks de vloek leek het eindelijk een keertje de goede kant op te gaan in mijn leven. Ik ben niet meer de meest gehate persoon van Storybrooke en heb zelfs een soort van vrienden. "Bedankt dat je mee bent gegaan vanavond. Dit is de eerste keer dat wij een soort van normaal gesprek hebben en ik moet zeggen dat het mij bevalt." Glimlachte ik. Ik dacht even terug aan wat hij net zei, ik was benieuwd wat hij bedoelde met de zin die hij niet had afgemaakt. Ik had hem vooral pijn gedaan, maar verder stond hij toch niet zoveel met mensen in verbinding? Alleen Emma, maar zei heeft nu Hook. Dus dat kan het niet zijn toch? Ik besloot er toch maar naar te vragen, want het voelde niet goed. "Wat wilde je met die zin zeggen van net?" geïnteresseerd keek ik hem aan.

---

When you believe your dreams come true

Opnieuw had Rumplestiltskin die geniepige glimlach op zijn gezicht, toen hij het flesje met het ijs van Elsa liet verdwijnen.Ik zag een lichte verbazing op het gezicht van Rumple. Hierdoor kreeg ik weer iets meer moed, omdat ik hem dus nog steeds kon verbazen. De moed zonk al snel weer naar mijn schoenen toen Rumplestiltskin dichter naar mij toe kwam en een rondje om mij heen liep om me te bestuderen. Met mijn ogen volgde ik elke beweging van hem. Ik zie dat Elsa klaar klaar om hem aan te vallen als er iets fout gaat, maar dat maakt mij alleen maar banger. Ondanks dat ik haar haat zou ik mijn moeder hier wel bij willen hebben. Zij kende Rumple veel beter dan ik en was ook veel sterker. 'Jij mag kiezen of je steelt het dodelijke drankje terug.' Hij wachtte even terwijl hij weer gemeen grijnsde. 'Of je verteld me wat er tussen jullie is, waarom je Regina geen moeder noemt?' vragend keek hij mij aan. 'Aan jou de keus dearie.' Wanneer ik Elsa's kant opkijk zie ik aan haar blik dat ik het moet vertellen, waar ik eigenlijk geen behoefte bij heb. Ik kijk van Elsa naar Rumplestiltskin en vervolgens naar de grond. Het zou onmogelijk zijn om dat drankje te stelen van mijn moeder en ik zou totaal niet weten waar dat drankje zou moeten liggen. Ik was door die man in een hoek gedreven, alsof hij dit alles al zag aankomen. Ik adem een paar keer goed in en uit en herstel mezelf weer naar de Quinn, met veel zelfvertrouwen. "Simpel, Dark One." Dit keer is het mijn buurt om een rondje om hem te lopen en hem te bestuderen. "De ruzie komt door jou." ik kijk hem boos aan, maar als ik zo naar hem kijk heb ik moeite om dit gedrag vast te houden. "Mijn moeder was ow zo druk bezig met het leren van magie dat ze nauwelijks aandacht had voor mij. Op jonge leeftijd kwam ik er al achter dat mijn grootmoeder, Cora Mills in Wonderland leefde en nog niet dood was, wat mijn moeder had vertelt." Ik ga weer naast Elsa staan. "Al die tijd heeft ze mij nooit gemist of opgezocht. Door jou stomme lezen Magic." wanneer ik klaar ben met mijn verhaal slaak ik een zucht. Onze kant van de deal was volbracht. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit "Bedankt dat je mee bent gegaan vanavond. Dit is de eerste keer dat wij een soort van normaal gesprek hebben en ik moet zeggen dat het mij bevalt." ik richt mijn blik van buiten weer naar een glimlachende Regina. Ik kijk haar even goed aan. Had ze nou net gebloosd? Of was ik nou toch gek aan het worden? "Je moet mensen altijd een tweede kans geven." glimlach ik terug naar haar. "Het is mij ook bevallen." voeg ik er nog snel aan toe. Ik zag dat Regina even in haar gedachtes was, maar ze kwam er al vrij snel uit. "Wat wilde je met die zin zeggen van net?" geïnteresseerd keek ze mij aan. Tja, wat wilde ik zeggen met die zin? Hij was er al uit voordat ik er erge in had. Ik slaak een diepe zucht en kijk Regina vervolgens aan. "Alle mensen waarom ik gaf..." herhaal ik de onafgemaakte zin. "zijn over mijn verlies heen. Ze zijn doorgegaan met hun leven en hebben een nieuwe liefde gevonden. In de onderwereld lukt dat je niet. Daar wordt je elke dag verwijt met het feit dat je dood bent. Ik hoor hier niet te zijn en verstoor jullie levens."

---

Do I look like Mother Teresa?

Quinn kijkt van mij naar Rumple en staart vervolgens naar de grond. Ik hoop dat ze snel een beslissing maakt en hopelijk de juiste. Als ze te lang blijft twijfelen ziet Rumple haar onzekerheid en gaat hij ons sowieso bespelen. Gespannen keek ik toe naar wat Quinn zou beslissen. Ze ademt een paar keer goed in en uit en al snel zie ik haar zelfvertrouwen terugkomen, wat mij gerust stelt. "Simpel, Dark One." Dit keer loopt zij een rondje om hem heen om hem te bestuderen. "De ruzie komt door jou." Ze kijkt hem boos aan, haar woorden verbazen mij lichtelijk. "Mijn moeder was ow zo druk bezig met het leren van magie dat ze nauwelijks aandacht had voor mij. Op jonge leeftijd kwam ik er al achter dat mijn grootmoeder, Cora Mills in Wonderland leefde en nog niet dood was, wat mijn moeder had vertelt." Ze komt vervolgens weer naast mij staan, ik geef haar kort een knikje. "Al die tijd heeft ze mij nooit gemist of opgezocht. Door jou stomme lezen Magic." wanneer ze klaar is met haar verhaal slaakt ze een zucht. Ik moet toegeven dat ik best nieuwsgierig was naar het verhaal, omdat ze er maar weinig over los wil laten. Maar nu ze haar verhaal had gedaan besefte ik mij dat wij onze kant van de deal hadden nagekomen. Ik hoopte wel dat Rumple het genoeg zou vinden. Gespannen wachtte ik af totdat hij met de informatie zou komen, waar wij al zo lang op zoek naar zijn.
















Graham richt zijn blik van buiten weer naar binnen. Hij lijkt mij even aan te staren, wat behoorlijk ongemakkelijk voelt, snel nam ik een slok van mijn drinken. "Je moet mensen altijd een tweede kans geven." glimlacht hij nu ook. "Het is mij ook bevallen." voegt hij er nog snel aan toe. "Daar ben ik blij om," zei ik zachtjes. Hij leek even te twijfelen over mijn vraag. Hij slaakt een diepe zucht en kijkt mij vervolgens aan. "Alle mensen waarom ik gaf..." herhaalt hij de onafgemaakte zin. "zijn over mijn verlies heen. Ze zijn doorgegaan met hun leven en hebben een nieuwe liefde gevonden. In de onderwereld lukt dat je niet. Daar wordt je elke dag verwijt met het feit dat je dood bent. Ik hoor hier niet te zijn en verstoor jullie levens." Mijn glimlach verdwijnt langzaam bij het horen van deze woorden. "Je mag mij alles verwijten, maar verwijt het je zelf niet." zei ik ernstig. Nadat mijn hart zich jarenlang had afgesloten voor alles en iedereen deed het pijn om hem zo te horen praten over zijn leven. Het was mijn schuld, hij had er niets aan kunnen doen. De pijn is haast ondragelijk, maar het doet mij goed. Het helpt mij herinneren aan wat ik allemaal heb aangericht in het verleden en waar ik nooit meer naar terug wil. Ik bestelde nog 2 drankjes voor ons beide. "Graham," ik zocht even naar de juiste personen. "Je hebt een geweldige persoonlijkheid en je bent een goede sheriff. Ik weet zeker dat je hier in Storybrooke een nieuw leven kan opbouwen." Ik staarde even gegeneerd naar beneden, "Als zelfs ik het kan, The Evil Queen, dan kan jij het zeker." Ik was blij dat onze drankjes gebracht werden, zodat het ongemakkelijke moment even onderbroken werd.

---

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin
Elsa keek naar Quinn ah ze steunde elkaar wat schattig. Ze keek van Elsa naar mij en daarna naar de grond, was ze onzeker? ik liet niet merken dat ik dat in de gaten had en wachtte af tot ze iets zou gaan vertellen. Ze hersdelde zich zelf. 'Simpel Dark One.' ze liep een rondje om me heen om me te bestuderen.
"De ruzie komt door jou." Ze keek me boos aan terwijl ik begon te lachen. "Mijn moeder was ow zo druk bezig met het leren van magie dat ze nauwelijks aandacht had voor mij. Op jonge leeftijd kwam ik er al achter dat mijn grootmoeder, Cora Mills in Wonderland leefde en nog niet dood was, wat mijn moeder had vertelt."
ze ging weer naast Elsa staan even keek ik ze allebei aan luisterend naar Quinn maar Elsa in de gaten houdend. "Al die tijd heeft ze mij nooit gemist of opgezocht. Door jou stomme lezen Magic." ik grinnikte even. 'Ow dearie ik weet wel zeker dat ze je heeft gemist, en...' ik grinnikte weer even. 'Het was niet mijn schuld maar van wel toen ik, Rumplestiltskin nog eigen macht over eigen lichaam had, nu is hij bijna dood dearie.' ik keek op een psychopatische manier naar de twee.
'Maar jullie deel van de deal is volbracht, nu de mijne.' ik keek ze even omstebeurt aan. 'Jo, die blijkbaar mijn dochter zou zijn heeft deze vloek uitgesproken, ze wil mij.' ik wees even naar mezelf. 'Gebruiken om jullie allemaal op te sluiten en pijn te doen, alleen.' ik grijnsde. 'Dat ga ik niet doen, haar plan zal niet slagen. Vraag me niet of ik weet hoe je deze vloek kan verbreken want helaas weet ik dat niet.

De eerste reactie van Rumplestiltskin had ik kunnen zien aankomen, het geniepige lachje. 'Ow dearie ik weet wel zeker dat ze je heeft gemist, en...' opnieuw kwam dat grinnikje. 'Het was niet mijn schuld maar van wel toen ik, Rumplestiltskin nog eigen macht over eigen lichaam had, nu is hij bijna dood dearie.' de manier waarop hij Elsa en mij aankeek stond me niet aan en ik voelde me echt niet op mijn gemak bij hem. 'Maar jullie deel van de deal is volbracht, nu de mijne.' hij keek ons opnieuw om te beurt aan. Dan was dit het moment waar we op gewacht hadden. We zouden eindelijk antwoorden kunnen krijgen. 'Jo, die blijkbaar mijn dochter zou zijn heeft deze vloek uitgesproken, ze wil mij.' Rumplestiltskin wees naar zichzelf. 'Gebruiken om jullie allemaal op te sluiten en pijn te doen, alleen.' weer kwam die grijns. 'Dat ga ik niet doen, haar plan zal niet slagen. Vraag me niet of ik weet hoe je deze vloek kan verbreken want helaas weet ik dat niet.' Mijn mond valt open van verbazing. Jo had tegen ons gelogen... "Dankjewel," en ik maakte uit beleefdheid een kleine buiging naar Rumplestiltskin. Ik was immers opgevoed als een prinses. "Maar betekent dit dat je aan onze kant staat?" vroeg ik nieuwsgierig. Misschien hoefde ik dan helemaal niet meer bang te zijn voor deze man. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Door mijn laatste zin verdwijnt de glimlach van Regina's gezicht. "Je mag mij alles verwijten, maar verwijt het je zelf niet." zei ze ernstig. Het was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik had alles moeten zien aankomen. Operation Cobra was voor mij niet goed uitgepakt. Ik hoor het Henry nog steeds zeggen. 'Wat?! Je hebt mijn moeder gezoend? Hmmmm, Operation Cobra is voor jou gestart.' Regina besteld nog twee drankjes voor ons. "Graham," ik kijk haar aan en ben benieuwd wat ze wilt zeggen. "Je hebt een geweldige persoonlijkheid en je bent een goede sheriff. Ik weet zeker dat je hier in Storybrooke een nieuw leven kan opbouwen." Ze staarde naar de grond, waardoor ik niet zeker wist of ze het meende. "Als zelfs ik het kan, The Evil Queen, dan kan jij het zeker." Ik pakte mijn drankje aan en schudde mijn hoofd. "Dat is nou het probleem Regina. Mijn leven is niet zeker hier." ik leun wat meer naar voren naar haar toe. "Hades weet altijd waar ik ben en ik denk niet dat hij mij hier een gelukkig leven laat opbouwen."

---

Do I look like Mother Teresa?