[RPG-200] Once upon a time || Next generation || Speeltopic 1 - Speeltopics

Er zijn jaren voorbij gegaan na de laatste vloek die de sprookjesfiguren naar Storybrooke brachten, jaren geleden zijn de sprookjesfiguren voorgoed terug gekeerd uit Storybrooke en hebben ze alles in de enchanted forest weer opgebouwd en leiden ze weer hun eigen leven, de meestje sprookjesfiguren die we nu kennen hebben kinderen gekregen en sommige zijn zelfs al grootouders geworden, maar nu is er een nieuwe vloek in de maak, een wraakachtie van de dochter van Rumplestiltskin die al een aantal maanden plotseling verdween, zijn dochter verwijt het de sprookjesfiguren en wilt wraak nemen om hun allemaal weer terug naar Storybrooke te vervloeken.
Echter proberen de kinderen en de kleinkinderen van hun dit te stoppen, ze schakelen zelfs de mensen in uit andere werelden, hierdoor nodigen ze perongeluk en onbedoeld vijanden uit...

De vloek is dus nog niet uitgesproken maar wel al in de maak, later als jullie dat willen kan dat altijd nog gebeuren.

Invullijstje
Rol:
Naam+Achternaam:
Leeftijd:
Geslacht:
Ouders:
Grootouders:
Karakter:
Uiterlijk:
Welk wereld:
Relaties:
Extra:


Meisjes TIJDELIJKE STOP OP VROUWEN!
Serena Gold || dochter Rumplestiltskin || Enchanted forest || DarkOne
Ekaterina Pan || dochter Peter Pan || Neverland || Polovina
Dochter Tiana en Naveen || Gereserveerd door Flowerpowers
Dochter Roodkapje || Gereserveerd door || Nightflowers
Noah Melinda Beast || Sigil
Ana(ïs) "Mooncat" Hood-Westwood ||DRAGONTRIBUTE


Jongens
Damian Jones/Hook || zoon Captian Hook || Enchanted forest || DarkOne
Alex Kian Pan || Santorski
Felix Whistle | Seven || JoSnape
Peter Pan || Heyitsgraham
Damon Ramsay Hood "The Demon" || Missrosaline




Regels
In het begin max 2 personages per persoon, later mag je er meer.
Jongens en meisjes gelijk houden!
Geen mary sue/gary stu
200 woorden
Twee kinderen per sprookjesfiguur

I'm not here for your entertainment" ||Kleding|| Haar||

Ik kijk raar op als Alex vertelt dat ik te lief ben voor de jongere lost boys. Ik kijk daar zo van op omdat Alex letterlijk een lieverdje is. Dat heeft hij overduidelijk van onze moeder Wendy. "Ik weet het," zeg ik "Ik probeer ook van dat suffe zwakke punt af te komen,". Ik kijk naar de zon die langzaam opkomt. "Alleen dat lukt op dit moment eventjes niet," voeg ik eraan toe "Ik haat dat zo erg,". Ik leg de nadruk op de zo erg want ik wil harder zijn. Ik wil geen softie zijn, maar als ik niet op pas word ik net zoals mijn moeder. Dat is mijn grootste nachtmerrie. Ik hoor Alex vragen naar het programma van vandaag. Ik zou iets kunnen verzinnen maar, dat mijn vader zijn taak. Hij is immers de leider van Neverland. "Ik heb geen idee," zeg ik glimlachend "Dat weet pap denk ik stukken beter,".

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Een grote grijns was op het gezicht van mijn dochter verschenen, toen ik haar vertelde dat ze de volgende avond haar tent op een andere plek mocht zetten. "Dan zou mijn tent niet midden in het kamp zijn, meer aan de buitenhoeken van het kamp of hoe je dat ook noemt," zei ze "Daar zou ik meer rust hebben, wat ik wel kan waarderen," Een grijns kwam op mijn gezicht. Ik begreep precies wat ze doormaakte zonder andere meiden op het eiland, maar ze leek er aardig mee over weg te kunnen. "Als het niet kan, maakt het niks uit," zei ze er nog gauw achteraan. "Het is goed, het is geregeld." stelde ik haar gerust. Alex en Ekaterina waren in een kort gesprek geraakt over hoe lief ze waren voor de kinderen. Vaag kon ik het gesprek opvangen, maar ik richtte mijn blik naar The Lost Boys. Beide hadden ze wat weg van hun moeder, maar Ekaterina leek gelukkig meer op mij dan haar moeder. Alex daar in tegen was voor mij een hopeloos geval. Ik zou een manier moeten vinden om die liefheid uit hem te krijgen. "Staat er voor vandaag nog iets op het programma?" Ik richtte mijn blik weer op mijn kinderen, nadat ik de vraag van Alex opving. "Ik heb geen idee," ze Ekaterina glimlachend "Dat weet pap denk ik stukken beter,". Ik stond op en keek mijn kinderen geheimzinnig aan. "Ik heb plannen voor vandaag. Grootse plannen, maar..." Om te beurt keek ik ze aan. "Ik weet niet of jullie er klaar voor zijn." Na een klein rondje om ze heen te hebben gelopen ging ik weer zitten op een boomstronk. "Ik weet niet of jullie er klaar voor zijn om Neverland te kunnen verlaten." Een grote grijns betrad mijn gezicht. "Ik weet nog niet of jullie klaar zijn om mee te doen met dit spel,"

---

Do I look like Mother Teresa?

I'm not here for your entertainment" ||Kleding|| Haar||

Ik glimlach als mijn vader zegt dat ik een plek meer aan de buitenkant van het kamp zou krijgen. "Dankjewel," zeg ik glimlachend. Ik denk inmiddels nu al aan de rust die ik zou krijgen. Ze zullen nu allemaal naar Alex gaan want ik ga mooi niet vertellen waar mijn tent is. Vervolgens krijgen wij een apart antwoord over wat we vandaag zoal gaan doen. Terwijl pap met zijn bekende grijns naar ons kijkt en vertelt dat hij grootste plannen heeft maar niet weet of wij er klaar voor zijn om Neverland te verlaten kijk ik hem raar aan. Ik trek mijn linkerwenkbrauw op. "Wat zouden we dan moeten doen buiten Neverland?" zeg ik vragend "Als we niet weten wat we zouden moeten doen, kan ik niet weten of ik wel aan kan,". Ik kijk mijn broer verbaasd aan voor een tel. Zou hij een vermoeden hebben over zijn plan? Waarschijnlijk niet. Ik en mijn vader hebben een betere band dan mijn vader met Alex. Ik ben nu wel overigens zeer benieuwd naar zijn spel.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Mijn blik blijft rusten op Charming en Snow, ze kijken elkaar een beetje geschrokken aan, sukkels. 'Uhm, ja,' hoor ik van het jongere meisje, hun dochter, iets van Foxy volgens mij... 'We willen de Dark One graag spreken, is hij thuis?' Een zucht verlaat mijn lippen, de zoveelste die niet weet dat The Dark One spoorloos is! Gewoon poef! Oh en dat ik natuurlijk lonely hier woon want Serena is ook verdwenen. Ze had niets tegen me gezegd... In het begin deed het me veel pijn, nu is het eigenlijk wel over.
"The Dark One is weg, hij is al een enige tijd niet meer gezien...." zeg ik rustig, rustiger dan ik me voel, ik voelde namelijk best wel veel haat opkomen, deze familie staat me niet echt aan... Maar ik blijf vriendelijk, nog wel.... "Kom anders binnen en vertel me het probleem..." bied ik aan, glimlach even snel en doe de deur wat meer open, "Misschien kan ik helpen...." mompel ik er nog achteraan, hoeft ook niet heel hard voor mijn gevoel. Ik kijk Charming aan, hij is waarschijnlijk de 'lijder' van dit groepje, hij zal wel beslissen...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Jurk || Schoenen

Stap voor stap loop ik vooruit, mijn plan voor vandaag? Genieten van het uitzicht. Ik hou Sasja goed vast. Ze is erg belangrijk voor me. Ik had vandaag haar haar extra goed gekamd en haar haar beste kleertjes aangedaan. Stel dat we vandaag iemand zouden tegenkomen! Dan zou ze er wel goed uit moeten zien hoor, zo vaak komen we niet echt mensen tegen en bij de Haven is er soms wel iemand. Zelf had ik mezelf ook wel mooi gemaakt, een mooi jurkje en leuke schoenen. Het is alleen de vraag of anderen het ook leuk vinden...
Eindelijk ben ik bij de haven, met een plof ga ik zitten op het hout en ga met mijn voeten niet boven het water, ik mag niet nat worden! Dan zijn mijn mooie schoentjes verpest. Sasja leg ik naast me neer zodat zij ook kan rondkijken, "Zie je dat Sasja, dat is de open wereld, die is te gevaarlijk voor ons zegt Opa..." fluister ik. Het hoofd van Sasja gaat langzaam omhoog waarna ze me aankijkt, ze lijkt niet erg vrolijk, "Het komt wel goed Sasja, ooit gaan we..." langzaam komt er een kleine lach op het poppenhoofdje van haar. Wat ben ik toch blij met haar! En dat ze ook nog eens leeft!
Mijn blik gaat naar een schip dat aanlegt. Was dat een piratenschip? Nieuwsgierig sta ik op en loop er met Sasja heen. Daar zie ik wat mensen lopen, groot schip, denk ik. Ik heb niet zoveel verstand van schepen. Ik kijk hoe het schip heet, of wat er op het schip staat, The Jolly Roger. Leuke naam voor een schip. Ik ga tegen een paaltje aan staan en kijk naar het schip en de mensen op het schip, wie zijn het? Wat doen ze hier? Zouden ze me zien?

---

When you see me, I'm not here

Damian Jones
Ik had wat mannen aangewezen die de boot in de gaten moesten houden, weer vier mannen deed ik aanwijzen die de eerste vier later zou aflossen. 'Tot later mannen!' Riep ik en ik draaide me glimlachend om, ik wilde aanlopen toen mij ineens een meisje opviel die leunde tegen een paaltje aan en naar mijn schip keek onderzoekend keek ik haar even aan, ze zag er... hoe zeg ik dat? Er eigenaardig uit. Ik weet niet wat het is... Toch lijkt ze me geen kwaad in de zin hebben, toch besluit ik op haar af te lopen nu merk ik ook iets op in haar hand een of andere soort popje, ik ging naast haar staan en keek naar mijn schip. 'Mooi hé?' Zei ik plotseling.

[ bericht aangepast op 24 okt 2016 - 10:56 ]

Jurk || Schoenen

In mijn ooghoeken zie ik een jongen mijn kant op komen van het schip, niet naar kijken, niet naar kijken, waarschijnlijk niet voor mij... Ik blijf strak naar het schip kijken maar de jongen gaat naast me staan. Ik kijk voorzichtig naast me, oh god, hij blijft echt staan! 'Mooi hé?' vraagt hij nogal random. Ik kijk hem voorzichtig aan. "Ja...." zeg ik zacht, ik kuch even, dat ging niet vlekkeloos, "Ja, heel mooi..." verbeter ik mezelf. Ik zet Sasja op de grond die uit zichzelf begint te lopen, ze vind dat altijd zo leuk! Maar veel mensen vinden me nu raar... Oh shit... Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan! Nu gaat hij me stom en raar vinden. Meteen kijk ik naar beneden. "Is het schip van jouw?" vraag ik voorzichtig, ander onderwerp, ander onderwerp! Hij lijkt wel op een captain, hoeveel ik er in mijn leven heb gezien wel... Máár wel jong.

---

When you see me, I'm not here

Damian Jones
Ze was voorzichtig merkte ik op, goed dat is verstandig in zo wereld als deze. 'Ja.' Zei ze kuchte even en een klein glimlachje verscheen op mijn gezicht was ze nou onzeker? Of leek dat maar zo. 'Ja heel mooi.' Zei ze en mijn glimlach werd breder. Ze zette haar popje op de grond die ineens begon te bewegen met gefronste wenkbrauwen keek ik er naar. 'Fascinerend.' Zei ik zachtjes. 'Is het schip van jou?' Vroeg ze voorzichtig en ik knikte ik wilde mijn hoed van mijn hoofd pakken die ik er altijd afwees als ik me voorstelde vooral aan een dame maar ik herinnerde me dat die nog in mijn kamer lag, wel dan doe ik het zo maar. 'Mijn naam is kapitein Damian Jones.' Ik maakte een buiging en glimlachte 'De schip is van mijn vader geweest maar die is gestopt met heel dat piraten gebeuren en nu ben ik de trotse eigenaar ervan.'

Jurk || Schoenen

'Fascinerend.' zegt hij zacht, ik volg de blik van de jongen, hij kijkt naar mijn pop. Er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht, anders, de meesten begonnen mij meteen uit te schelden als Annabelle of Doll. 'Mijn naam is kapitein Damian Jones.' de jongen maakte een buiging en glimlachte waardoor er een grotere glimlach op mijn gezicht kwam, hij was vriendelijk. 'De schip is van mijn vader geweest maar die is gestopt met heel dat piraten gebeuren en nu ben ik de trotse eigenaar ervan.' ik knik, "Trots...." zeg ik hem na, "Begrijpelijk, heel mooi schip..." ik pak mijn jurkje vast en maak een kleine knik buiging, "Anna Belle...." zeg ik glimlachend, misschien zou hij nu meteen denken dat ik een pop ben die Annabelle heet, denken de meesten, "Anna Belle van elkaar..." zeg ik dan toch maar, "Dat is Sasja..." zeg ik en wijs naar mijn pop die een zwakke glimlach op haar gezicht krijgt. Sasja hield wel van aandacht.

---

When you see me, I'm not here

---

Ekatrina keek raar op van mijn opmerking. Ik keek toe hoe ze uitlegde hoe erg ze het haatte dat ze zo ook punten van onze moeder heeft. Ik haalde mijn schouders op. "Ik vind dat geen zwakte, maar he, ik ben alleen je broer maar." zei ik dat laatste met een speelse grijns.
Hierna gaf ze antwoord op mijn vraag over wat het programma van vandaag was. Ze vertelde mij dat ze geen idee had, maar dat mijn vader dat veel beter zou weten. Hierdoor maakte ik mijn ogen los van Ekatrina om ze vervolgens op onze vader te vestigen, in afwachting op zijn antwoord.
Ik keek nieuwsgierig op toen mijn vader ons vertelde dat hij grootse plannen had voor vandaag. Ik fronste, en volgde mijn vader, wie een rondje om ons liep en vervolgens weer plaats nam op een boomstronk. Of we er klaar voor waren om Neverland te verlaten? Nou, ik in ieder geval wel. Voor een tijd wilde ik zelfs niets liever. Ik voelde mij opgesloten, en onderdrukt in Neverland, maar intussen heb ik er wel een beetje mee leren leven. Maar zo'n kans kan ik natuurlijk niet afslaan. Ekaterina was mij voor, en vroeg wat we dan moesten doen buiten Neverland. Ze keek mij even verbaasd aan, en ik deed hetzelfde terwijl ik kort even mijn schouders ophaalde. "Inderdaad." zei ik, op Ekatrina haar vragen. "Dus, vertel op." zei ik, en keek mijn vader serieus aan.
"Wij zijn er vast wel klaar voor, toch zusje?" zei ik misschien wel iets te zelfverzekerd, aangezien ik niet wist wat onze vader van ons verwachtte, en legde mijn hand op Ekaterina haar schouder.

[ bericht aangepast op 27 okt 2016 - 23:08 ]

---

How far is far

Mensen, zouden jullie de foto's zó willen plaatsen dat ze niet over een andere post gaan? Dit is namelijk een beetje irritant.

[ bericht aangepast op 24 okt 2016 - 13:26 ]

---

Never grow up, it's a trap.

DRAGONTRIBUTE schreef:
Mensen, zouden jullie de foto's zó willen plaatsen dat ze niet over een andere post gaan? Dit is namelijk een beetje irritant.

Hoe bedoel je? ik heb nergens last van, zowel op PC als mobiel....

---

Do I look like Mother Teresa?

Choctaw schreef:
(...)
Hoe bedoel je? ik heb nergens last van, zowel op PC als mobiel....

---

How far is far

Choctaw schreef:
(...)
Hoe bedoel je? ik heb nergens last van, zowel op PC als mobiel....

Sorry, ik heb hier nu ook nergens last van kwam door de pc denk ik...
Ik zat namelijk op die van een ander

---

Never grow up, it's a trap.

Alice Foxy Blanchard
Daughter Of True Love || Page 3 || Sister of Emma || Woodfairy
Dress
Shoes

"I'm a product of true love, but I never wantend to be that."

Het meisje vraagt of we haar volgen. 'Misschien kan ik jullie helpen,' mompelt ze zacht, zo zacht dat ik het nog maar net kan horen. Ze kijkt mijn vader aan, die onze groep leid. Hij schud zijn hoofd. 'Vriendelijk bedankt, maar we komen wel een andere keer terug, wanneer de Dark One er is,' zegt hij. 'Kom, Snow, kom Alice'. Mijn ouders zijn een van de weinige die me bij mijn echte naam noemen. De meets e mensen noemen me Foxy. Mijn moeder kijkt bedachtzaam naar mij, en dan weer naar het meisje. 'Ik denk dat Alice hier wel kan blijven,' mompelt ze bedachtzaam,. Ik werp een woedende blik op mijn moeder; zij met haar stomme ideeën! Ik keek mijn vader hoopvol aan, maarbhij stelde me teleur. 'Dat lijkt me een goed plan,' zegt hij terwijl hij glazig glimlacht. Ik rol met mijn ogen. Het is niet zo dat ik dit meisje niet aardig vind, sterker nog, ik mag haar eigenlijk wel, maar om alleen bij haar naar binnen te gaan? Dat wordt sowieso heel awkard. Desondanks verlaat een zucht mijn lippen, en kijk ik het meisje aan. 'Prima,' antwoord ik zo luchtig mogelijk.

---

Never grow up, it's a trap.